Αντιμετώπιση αυτοκτονικών τάσεων

αληθεια γυρνας με επιδεσμους? και γιατι δεν εκανες ταττου?

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Καλημέρα...

Είσαι καλύτερα σήμερα;

---

Quote:

---

Originally Posted by andreas86

Καλημέρα, πιστεύω να ξημέρωσε μια καλύτερη μέρα για εσένα!

---

Quote:

---

Originally Posted by iakovos23

καλημερα... ελπιζω να εισαι καλυτερα

---

Quote:

---

Originally Posted by VictoriaSkG

Καλημερα και απο μενα . Ειναι περιττο μαλλον να ξεκινησω και εγω να σου απαρριθμω τους λογους που δεν θα πρεπει να αυτοκτονοησουΜΕ , διοτι και εγω βρισκομαι μεσα σε αυτην την κατηγορια των ατομων που αντιμετωπιζω το θηριο των αυτοκτονικων τασεων . Γνωριζω απο πρωτο χερι ποσο δυσβατο βουνο ειναι και ποσο μπορει να ορισει μια στιγμη την μετεπειτα ζωη μας . Ανικανη (οπως νομιζα για ενα διαστημα ) ή αρκετα ικανη οπως τελικα διαπυστωνω μερα τη μερα , για να δωσω ενα τελος στη ζωη μου ή να επιχειρησω μια αποπειρα , καταφευγω στους γνωστους μα καθολου εξαιρετεους αυτοτραυματισμους . Το χερακι του αμοιρο πλητωνει το βαρυ τιμημα καθημερινα τουλαχιστον τον τελευταιο 1μιση με 2 χρονια .Τα καλοκαιρια μου ειναι δυσκολο να κρυψω τα σημαδια , ειμαι μονιμως με εναν επιδεσμο στο αριστερο χερι , ο κοσμος φυσικα και υποψιαζεται . Ειμαι και μεγαλη γυναικα ( 46 ετων κοντα) με οικογενεια , παιδια και ενα καποιο επαγγελματικο κυκλο καθως και φιλικο , ανθρωπους στην κλειστη γειτονια που μενουμε , γονεις με παιδια , ανθρωπους που καθημερινα βλεπουν τη Βικυ με εναν επιδεσμο και ενα χερι που δεν κλεινει τις πληγες του τα τελευταια χρονια . Απορροια διπολικης και οριακης διαταραχης , αλλα δεν εχει και πολυ σημασια τελικα καθως το αποτελεσμα ειναι εκεινο που μετραει , και ολος ο πονος που απεγνωσμενα προσπαθω να σωματοποιησω . Ποσες φορες δεν ενοιωσα να παω το μαχαιρι λιγο απο την αλλη πλευρα του χεριου μου και να κοψω ακομα πιο δυνατα στο σημειο ... ποσες φορες δεν το φανταστηκα , ποσες φορες δεν ημουνα στο παρα ενα για να το πραγματοποιησω . Οποτε τα πραγματα ζορισουν λιγο παραπανω , οποτε πληγωθω ακομα περισσοτερο , οταν πιεστω λιγο περισσοτερο απο οσο μπορω να αντεξω . Και ομως , τοτε φανταζομαι τα παιδια μου , το ζεστο τους χαμογελο , τις φωνες τους , τη λεξη "μαμα" που βγαινει τοσο αδολα απο τα στοματα τους , τα αστεια που λεμε , τις σειρες που παρακολουθουμε παρεακι με την κορη μου ( ειμαστε φανατικες του καφε της χαρας και τα φιλαρακια) , τις βραδιες σινεμα που διοργανωνουμε , την αστειρευτη αγαπη που νοιωθω για εκεινα τα τρια πλασματακια που δεν φταινε σε τιποτα να σηκωσουν αυτο το βαρος , τον αντρα της ζωης μου που με αγωνια τηλεφωνει στο θεραπευτη μου και κλαιει επειδη φοβαται μηπως με χασει , και τοτε η αναγκη για να το κανω χαμηλωνει και η αγαπη μεγαλωνει . Σκεφτομαι την κολητη μου που θα καταρακωθει , σκεφτομαι την αλλη κολητη μου που εδωσε τη ζωη της στην προσπαθεια της να κανει ενα παιδι και πεθανε απο καρκινο . Και τοτε νοιωθω οτι πρεπει να σηκωθω και να συνεχισω για ολους αυτους , διοτι η αγαπη ειναι εκεινη που μπορει να ζεστανει το ειναι ενος ανθρωπου και να το κανει μια επανεκινηση ωστε να καταφερει να παλεψει μια μερα ακομα , μια βδομαδα , ενα μηνα , ενα χρονο ακομα με οσα εχουν βιασει την ψυχη του . Προσπαθησε να δουλεψεις απο την αγαπη και να νοιωσεις αυτη τη ζεστασια που δινει μεσα στον εαυτο σου . Η ζωη συνεχιζει να ειναι ωραια εστω και με τις διαταραχες μας , ειμαι ανθρωποι που πληγωθηκαμε καποτε αλλα ειμαστε ακομα εδω και αυτο ειναι το μεγαλυτερο επιτευγμα μας .

---

Quote:

---

Originally Posted by hlias1988

Ελπιζω να εισαι καλα! αμα θες ανταλασουμε facebook να τα λεμε! θες?

---

Παιδιά σας ευχαριστώ όλους για το ενδιαφέρον..όχι δεν είναι καθόλου καλά τα πράγματα..χθες βράδυ με κατέβασαν με το ζόρι..είναι συνέχεια κάποιος μαζί μου και δεν μπορούσα να εκφραστώ..όλη μέρα κοιμάμαι η αλλαγή στη δόση σήμερα με έχει κάνει ζόμπι..βλέπω θολά δεν έχει ανοίξει το μάτι μου καλά καλά.. η αδερφή μου έχει πάρει άδεια μητρότητας κ ήταν όλη μέρα σπίτι για να μην είμαι μόνη μου ενω εγώ κοιμόμουν..στεναχωριέμαι που ταράζεται για μένα..δεν θέλω να πάθει κακό.. και το κακό είναι ότι όσο και να με αγαπάει το δείχνει με λάθος τρόπο μου χτυπάει διαρκώς ότι είναι δικό μου φταίξιμο το ότι είμαι όπως είμαι..δεν δέχεται τον όρο κατάθλιψη δεν πιστεύει σε αυτά..είναι πολύ αδιάλλακτη (χειρότερα από τους γονείς μου) και μου πετάει συνεχώς τσιτάτα ''σκέψου θετικά'',''αποφαση σου ειναι να εισαι ετσι'', ''εμεις φτιαχνουμε τη ζωη μας'' κ τετοια ..πιστέψτε με δεν είναι καθόλου απόφασή μου να είμαι 8 χρόνια έτσι..τέλος πάντων δεν αντέχω άλλο σας κούρασα κ εσάς λυπάμαι..

Βίκυ μου είσαι πολύ δυνατός άνθρωπος..σε θαυμάζω πολύ για το ό,τι καταφέρνεις να παλεύεις με το τέρας καθημερινά και να το κερδίζεις..να χαίρεσαι την οικογένειά σου και να είσαι πάντα καλά ..μακάρι να μπορούσα κι εγώ να απαριθμήσω λόγους για τους οποίους θα ήθελα να συνεχίσω να ζω.. προς το παρόν έχω την εγκυμοσύνη της αδερφής μου..που ήδη την τάραξαν οι δικοί μου που της το είπαν...λόγω της εντολής γιατρού.

Ηλία μου δεν έχω σόσιαλ..μπορούμε να μιλάμε από εδώ..

Quote:

---

Originally Posted by Silkstone

Παιδιά σας ευχαριστώ όλους για το ενδιαφέρον..όχι δεν είναι καθόλου καλά τα πράγματα..χθες βράδυ με κατέβασαν με το ζόρι..είναι συνέχεια κάποιος μαζί μου και δεν μπορούσα να εκφραστώ..όλη μέρα κοιμάμαι η αλλαγή στη δόση σήμερα με έχει κάνει ζόμπι..βλέπω θολά δεν έχει ανοίξει το μάτι μου καλά καλά.. η αδερφή μου έχει πάρει άδεια μητρότητας κ ήταν όλη μέρα σπίτι για να μην είμαι μόνη μου ενω εγώ κοιμόμουν..στεναχωριέμαι που ταράζεται για μένα..δεν θέλω να πάθει κακό.. και το κακό είναι ότι όσο και να με αγαπάει το δείχνει με λάθος τρόπο μου χτυπάει διαρκώς ότι είναι δικό μου φταίξιμο το ότι είμαι όπως είμαι..δεν δέχεται τον όρο κατάθλιψη δεν πιστεύει σε αυτά..είναι πολύ αδιάλλακτη (χειρότερα από τους γονείς μου) και μου πετάει συνεχώς τσιτάτα ''σκέψου θετικά'',''αποφαση σου ειναι να εισαι ετσι'', ''εμεις φτιαχνουμε τη ζωη μας'' κ τετοια ..πιστέψτε με δεν είναι καθόλου απόφασή μου να είμαι 8 χρόνια έτσι..τέλος πάντων δεν αντέχω άλλο σας κούρασα κ εσάς λυπάμαι..

Βίκυ μου είσαι πολύ δυνατός άνθρωπος..σε θαυμάζω πολύ για το ό,τι καταφέρνεις να παλεύεις με το τέρας καθημερινά και να το κερδίζεις..να χαίρεσαι την οικογένειά σου και να είσαι πάντα καλά ..μακάρι να μπορούσα κι εγώ να απαριθμήσω λόγους για τους οποίους θα ήθελα να συνεχίσω να ζω.. προς το παρόν έχω την εγκυμοσύνη της αδερφής μου..που ήδη την τάραξαν οι δικοί μου που της το είπαν...λόγω της εντολής γιατρού.

Ηλία μου δεν έχω σόσιαλ..μπορούμε να μιλάμε από εδώ..

---

Σκέψου την αδελφή σου και το μωρό μια νέα ζωή θα έρθει στον κόσμο και θα σας φέρει χαρά, γίνε τρελό θεία αγωνησου γι'αυτό το παιδί! Η ζωή έχει χαρές όχι μόνο λύπες φτάνει να ψάξεις να τις βρεις!

Quote:

---

Originally Posted by Silkstone

Παιδιά σας ευχαριστώ όλους για το ενδιαφέρον..όχι δεν είναι καθόλου καλά τα πράγματα..χθες βράδυ με κατέβασαν με το ζόρι..είναι συνέχεια κάποιος μαζί μου και δεν μπορούσα να εκφραστώ..όλη μέρα κοιμάμαι η αλλαγή στη δόση σήμερα με έχει κάνει ζόμπι..βλέπω θολά δεν έχει ανοίξει το μάτι μου καλά καλά.. η αδερφή μου έχει πάρει άδεια μητρότητας κ ήταν όλη μέρα σπίτι για να μην είμαι μόνη μου ενω εγώ κοιμόμουν..στεναχωριέμαι που ταράζεται για μένα..δεν θέλω να πάθει κακό.. και το κακό είναι ότι όσο και να με αγαπάει το δείχνει με λάθος τρόπο μου χτυπάει διαρκώς ότι είναι δικό μου φταίξιμο το ότι είμαι όπως είμαι..δεν δέχεται τον όρο κατάθλιψη δεν πιστεύει σε αυτά..είναι πολύ αδιάλλακτη (χειρότερα από τους γονείς μου) και μου πετάει συνεχώς τσιτάτα ''σκέψου θετικά'',''αποφαση σου ειναι να εισαι ετσι'', ''εμεις φτιαχνουμε τη ζωη μας'' κ τετοια ..πιστέψτε με δεν είναι καθόλου απόφασή μου να είμαι 8 χρόνια έτσι..τέλος πάντων δεν αντέχω άλλο σας κούρασα κ εσάς λυπάμαι..

---

Καλημερα !

θελεις να μου πεις ποιος ειναι ο τροπος που πιστευεις εσυ την δεδομενη στιγμη οτι θα σε βοηθησει να πας ενα βηματακι παρακατω ?

Μπορεις για αρχη να αρχισεις να ασχολεισαι λιγακι και εσυ με αυτη την καινουργια ζωουλα που θα ερθει στις ζωες σας ?
Ξερεις ποσα πραγματα εχετε να συζητησετε και να πιαστεις απο αυτα που ισως σου δωσουν μια μικρη ωθηση .Λιγο το μυαλο να αρχιζει να βγαινει απο αυτο το πηγαδι ...
Νομιζω πως αυτο το μωρακι οταν με το καλο ερθει θα σε κανει λιγακι να δεις διαφορετικα τα πραγματα και για την αδελφη σου , για εκεινο και κατ επεκταση μεσα απο αυτους τους δυο και για εσενα .
Με το καλο στην αδελφη σου και σε εσενα καλο κουραγιο στον αγωνα σου!
Να εχεις στο μυαλο σου πως οποιος δεν το εχει περασει ειναι πολυ δυσκολο να σε καταλαβει και ετσι καπως να τους δικαιολογείς και να μην στεναχωριέσαι ...Ξερω ειναι δυσκολο αλλα τουλαχιστον προσπαθησε το !

Σε νιώθω απόλυτα κορίτσι μου. Έχω περάσει από αυτό το στάδιο που περιγράφεις. Είναι πολύ δύσκολο για κάποιον που δεν ξέρει να το καταλάβει. Υποθέτω κάπως έτσι είναι με όλες τις διαταραχές.
Ο αυτοκτονικός ιδεασμός και η κατάθλιψη είναι πολύ βαριά και δυσκολεύονται οι άνθρωποι τόσο πολύ... τόση προσπάθεια, τόσος κόπος τόση πίκρα και απογοήτευση...
Ναι η ζωή είναι ωραία όπως είπαν και οι υπόλοιποι έστω και με όλα αυτά.
Πρέπει να παλέψουμε .... πρπει να σταθούμε στα πόδια μας και να πιαστούμε έστω από ένα πράγμα για να μπορέσουμε να κρατηθούμε στη ζωή.

Quote:

---

Originally Posted by Silkstone

σταμάτησα κ την ψυχοθεραπεία μιας που βαρέθηκα να πηγαίνω για να ακούω κάθε φορα ''κάνε υπομονή'', ''θα περάσει'', ''δεν θα είναι πάντα έτσι'', ''στο χέρι σου είναι να κάνεις κάτι''....

---

..."δεν ειναι ετσι η σωστή ψυχοθεραπεια"..... Μπορει να σε βοηθήσει ενας καλός ψυχολόγος να το αντιμετωπίσεις! ξανα δοκίμασε αλλού ισως!

καλημερα.
το προβλημα που εχεις, δεν περναει με ευχολογια και με ανηψακια.
θελει ειδικο...
βλεπουμε οτι οι γυρω σου ανησυχουν πολυ για σενα και προσπαθουν να κανουν ο,τι νομιζουν οτι θα βοηθησει. μας ειπες οτι σταματησες την ψυχοθεραπεια για οικονομικους λογους. παραπανω λες οτι βαρεθηκες ν ακους να κανεις υπομονη κι ολα θα περασουν.
ενας καλος ψυχοθεραπευτης, δεν κανει θεραπεια λεγοντας να κανεις υπομονη, η οτι ολα ειναι στο μυαλο...
αν αυτα στα ελεγε ο ψυχιατρος που σου δινει χαπια, αυτο ΔΕΝ ειναι ψυχοθεραπεια.
πρεπει να πας σε εναν εκπαιδευμενο ψυχοθεραπευτη.
λεφτα, θα βρεις. τοσοι ανθρωποι ειστε εκει. δεν τρωτε; σε αλλους γιατρους, δεν πατε οταν χρειαστει;
κι ο δικος σου ο ψυχοθεραπευτης, απαραιτητος ειναι. ας κοψουν απο αλλου οι γονεις σου, να σου δωσουν χρηματα για ψυχοθεραπεια.

Quote:

---

Originally Posted by andreas86

Σκέψου την αδελφή σου και το μωρό μια νέα ζωή θα έρθει στον κόσμο και θα σας φέρει χαρά, γίνε τρελό θεία αγωνησου γι'αυτό το παιδί! Η ζωή έχει χαρές όχι μόνο λύπες φτάνει να ψάξεις να τις βρεις!

---

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Καλημερα !

θελεις να μου πεις ποιος ειναι ο τροπος που πιστευεις εσυ την δεδομενη στιγμη οτι θα σε βοηθησει να πας ενα βηματακι παρακατω ?

Μπορεις για αρχη να αρχισεις να ασχολεισαι λιγακι και εσυ με αυτη την καινουργια ζωουλα που θα ερθει στις ζωες σας ?
Ξερεις ποσα πραγματα εχετε να συζητησετε και να πιαστεις απο αυτα που ισως σου δωσουν μια μικρη ωθηση .Λιγο το μυαλο να αρχιζει να βγαινει απο αυτο το πηγαδι ...
Νομιζω πως αυτο το μωρακι οταν με το καλο ερθει θα σε κανει λιγακι να δεις διαφορετικα τα πραγματα και για την αδελφη σου , για εκεινο και κατ επεκταση μεσα απο αυτους τους δυο και για εσενα .
Με το καλο στην αδελφη σου και σε εσενα καλο κουραγιο στον αγωνα σου!
Να εχεις στο μυαλο σου πως οποιος δεν το εχει περασει ειναι πολυ δυσκολο να σε καταλαβει και ετσι καπως να τους δικαιολογείς και να μην στεναχωριέσαι ...Ξερω ειναι δυσκολο αλλα τουλαχιστον προσπαθησε το !

---

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Σε νιώθω απόλυτα κορίτσι μου. Έχω περάσει από αυτό το στάδιο που περιγράφεις. Είναι πολύ δύσκολο για κάποιον που δεν ξέρει να το καταλάβει. Υποθέτω κάπως έτσι είναι με όλες τις διαταραχές.
Ο αυτοκτονικός ιδεασμός και η κατάθλιψη είναι πολύ βαριά και δυσκολεύονται οι άνθρωποι τόσο πολύ... τόση προσπάθεια, τόσος κόπος τόση πίκρα και απογοήτευση...
Ναι η ζωή είναι ωραία όπως είπαν και οι υπόλοιποι έστω και με όλα αυτά.
Πρέπει να παλέψουμε .... πρπει να σταθούμε στα πόδια μας και να πιαστούμε έστω από ένα πράγμα για να μπορέσουμε να κρατηθούμε στη ζωή.

---

Σας ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σας Ανδρέα, Μαριλού και Νεφέλη. Σήμερα πέρασα όλη τη μέρα με 2 ξαδέρφια που είχα να δω 3 χρόνια και ήρθαν για διακοπές..το θεατράκι συνεχίστηκε ακάθεκτο όπως καταλαβαίνετε..πάω για το Όσκαρ...η ξαδέλφη κάτι ψιλοκατάλαβε και με ρώτησε αν είμαι καλά..της λέω μια χαρά..μου λέει έχεις μια θλίψη στα μάτια σου..αυτό που οι ξένοι καταλαβαίνουν αλλά οι δικοί μου όχι μπορεί να με στείλει...

Quote:

---

Originally Posted by bebeka4

..."δεν ειναι ετσι η σωστή ψυχοθεραπεια"..... Μπορει να σε βοηθήσει ενας καλός ψυχολόγος να το αντιμετωπίσεις! ξανα δοκίμασε αλλού ισως!

---

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

καλημερα.
το προβλημα που εχεις, δεν περναει με ευχολογια και με ανηψακια.
θελει ειδικο...
βλεπουμε οτι οι γυρω σου ανησυχουν πολυ για σενα και προσπαθουν να κανουν ο,τι νομιζουν οτι θα βοηθησει. μας ειπες οτι σταματησες την ψυχοθεραπεια για οικονομικους λογους. παραπανω λες οτι βαρεθηκες ν ακους να κανεις υπομονη κι ολα θα περασουν.
ενας καλος ψυχοθεραπευτης, δεν κανει θεραπεια λεγοντας να κανεις υπομονη, η οτι ολα ειναι στο μυαλο...
αν αυτα στα ελεγε ο ψυχιατρος που σου δινει χαπια, αυτο ΔΕΝ ειναι ψυχοθεραπεια.
πρεπει να πας σε εναν εκπαιδευμενο ψυχοθεραπευτη.
λεφτα, θα βρεις. τοσοι ανθρωποι ειστε εκει. δεν τρωτε; σε αλλους γιατρους, δεν πατε οταν χρειαστει;
κι ο δικος σου ο ψυχοθεραπευτης, απαραιτητος ειναι. ας κοψουν απο αλλου οι γονεις σου, να σου δωσουν χρηματα για ψυχοθεραπεια.

---

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας..Πήγαινα συστηματικά σε 2 ψυχολόγους σε 2 διαφορετικές πόλεις (διαδοχικά όχι ταυτόχρονα) με μεταπτυχιακά κλπ με πολύ καλές συστάσεις..ίσως να μην ταίριαξε σε μένα απλώς δεν έβλεπα καμία ιδιαίτερη εξέλιξη..μόνο με τα χάπια έβλεπα διαφορά..έχω περάσει από πολλά στάδια εξάρσεων και υφέσεων όπως έχω αναφέρει..όταν περνούσα πολύ άσχημα πήγαινα στον ψυχίατρο για τα χάπια..τα τελευταία σχεδόν 3 χρόνια παίρνω συστηματικά γιατί είμαι μονίμως triggered από κάτι και δεν μπορούσα να αντιμετωπίσω την κατάσταση με σκέτη ψυχοθεραπεία..

Remedy συμφωνώ απόλυτα ότι ένα ανιψάκι που θα βλέπω μία στο τόσο προφανώς δεν είναι λύση σε κανένα πρόβλημα.. το ανέφερα ως ένα κίνητρο που ανασύρω τους τελευταίους μήνες για να συνεχίσω να ζω..ίσως να έπεσα πράγματι σε άπειρους ψυχολόγους (διάλεγα πάντα νέες γυναίκες για να νιώθω πιο άνετα τι να πω να φταίει αυτο; ) τον τελευταίο χρόνο δεν είχα χρήματα για ενοίκιο ούτε για φαγητό στην πόλη που έμενα..οι γονείς μου με συντηρούσαν τόσα χρόνια για να σπουδάσω πράγμα που τελικά δεν ολοκλήρωσα..τώρα είναι και οι δύο άνεργοι..κ εγώ μαζί..οπότε 100 ευρώ να δίνω για 2 συνεδρίες την εβδομάδα που έκανα δυστυχώς δεν υπάρχουν.. 3 άτομα είμαστε και τα 3 άνεργα..τον τελευταίο ένα χρόνο και οι 3..εγώ 30 μήνες.. και θέματα υγείας που θέλουμε να διευθετήσουμε (πέρα από το δικό μου) τα αναβάλλουμε όλα μέχρι να βρούμε εισόδημα..οπότε το θεωρώ κι ας ακουστεί λάθος πολυτέλεια να πηγαίνω να πληρώνω για να αναλύω και να αναμοχλεύω τα ίδια κ τα ίδια με την ψυχολόγο και να σκάω τα 50άρια..όσο για τους δικούς μου είναι σε άρνηση για ό,τι περνάω..ο ψυχίατρος τους φόβισε αυτές τις μέρες και θορυβήθηκαν..αρνούνται ότι υπάρχει θέμα και μάλιστα σοβαρό.. φταίω κι εγώ σε πολύ μεγάλο βαθμό γιατί καταπίεζα πολύ τα συμπτώματά μου με αποτέλεσμα να χειροτερεύω την κατάστασή μου...

Quote:

---

Originally Posted by Silkstone

Σας ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σας Ανδρέα, Μαριλού και Νεφέλη. Σήμερα πέρασα όλη τη μέρα με 2 ξαδέρφια που είχα να δω 3 χρόνια και ήρθαν για διακοπές..το θεατράκι συνεχίστηκε ακάθεκτο όπως καταλαβαίνετε..πάω για το Όσκαρ...η ξαδέλφη κάτι ψιλοκατάλαβε και με ρώτησε αν είμαι καλά..της λέω μια χαρά..μου λέει έχεις μια θλίψη στα μάτια σου..αυτό που οι ξένοι καταλαβαίνουν αλλά οι δικοί μου όχι μπορεί να με στείλει...





Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας..Πήγαινα συστηματικά σε 2 ψυχολόγους σε 2 διαφορετικές πόλεις (διαδοχικά όχι ταυτόχρονα) με μεταπτυχιακά κλπ με πολύ καλές συστάσεις..ίσως να μην ταίριαξε σε μένα απλώς δεν έβλεπα καμία ιδιαίτερη εξέλιξη..μόνο με τα χάπια έβλεπα διαφορά..έχω περάσει από πολλά στάδια εξάρσεων και υφέσεων όπως έχω αναφέρει..όταν περνούσα πολύ άσχημα πήγαινα στον ψυχίατρο για τα χάπια..τα τελευταία σχεδόν 3 χρόνια παίρνω συστηματικά γιατί είμαι μονίμως triggered από κάτι και δεν μπορούσα να αντιμετωπίσω την κατάσταση με σκέτη ψυχοθεραπεία..

Remedy συμφωνώ απόλυτα ότι ένα ανιψάκι που θα βλέπω μία στο τόσο προφανώς δεν είναι λύση σε κανένα πρόβλημα.. το ανέφερα ως ένα κίνητρο που ανασύρω τους τελευταίους μήνες για να συνεχίσω να ζω..ίσως να έπεσα πράγματι σε άπειρους ψυχολόγους (διάλεγα πάντα νέες γυναίκες για να νιώθω πιο άνετα τι να πω να φταίει αυτο; ) τον τελευταίο χρόνο δεν είχα χρήματα για ενοίκιο ούτε για φαγητό στην πόλη που έμενα..οι γονείς μου με συντηρούσαν τόσα χρόνια για να σπουδάσω πράγμα που τελικά δεν ολοκλήρωσα..τώρα είναι και οι δύο άνεργοι..κ εγώ μαζί..οπότε 100 ευρώ να δίνω για 2 συνεδρίες την εβδομάδα που έκανα δυστυχώς δεν υπάρχουν.. 3 άτομα είμαστε και τα 3 άνεργα..τον τελευταίο ένα χρόνο και οι 3..εγώ 30 μήνες.. και θέματα υγείας που θέλουμε να διευθετήσουμε (πέρα από το δικό μου) τα αναβάλλουμε όλα μέχρι να βρούμε εισόδημα..οπότε το θεωρώ κι ας ακουστεί λάθος πολυτέλεια να πηγαίνω να πληρώνω για να αναλύω και να αναμοχλεύω τα ίδια κ τα ίδια με την ψυχολόγο και να σκάω τα 50άρια..όσο για τους δικούς μου είναι σε άρνηση για ό,τι περνάω..ο ψυχίατρος τους φόβισε αυτές τις μέρες και θορυβήθηκαν..αρνούνται ότι υπάρχει θέμα και μάλιστα σοβαρό.. φταίω κι εγώ σε πολύ μεγάλο βαθμό γιατί καταπίεζα πολύ τα συμπτώματά μου με αποτέλεσμα να χειροτερεύω την κατάστασή μου...

---

Καλημέρα !

Η κατάθλιψη δυστηχως είναι ζωγραφισμένη στο πρόσωπο μας όταν είμαστε μέσα σε αυτή .
Όσο και να θες να την κρύψεις ή να προσποιηθείς, τα μάτια και γενικά η όψη σου θα το μάρτυρας ειδικά στα άτομα που σου είναι οικεία και σε γνωρίζουν από παλιά .

Τώρα μου κάνει πολύ εντύπωση όσο αφορά το θέμα του μωρού .
Όποιος έχει κάνει ψυχοθεραπεία και γενικά έχει μπει σε αυτό τον κόσμο γνωρίζει πολύ καλά ότι ΟΛΟΙ οι επαγγελματίες ψυχολόγοι προτείνουν κάτι παρόμοιο.
Δεν αφεινουμε καμία ,είτε μικρή ,είτε μεγάλη αφορμή που υπάρχει στην ζωή μας για να αντλήσουμε χαρά και να κάνουμε το μυαλό μας λιγάκι να ξεφύγει από εκεί που είναι .
Δεν κλείνουμε τα μάτια μας σε κανένα ευχάριστο γεγονός που μπορεί να συμβαίνει στον περίγυρο μας και να μην πιανομαστε έστω λιγάκι από αυτό ,σαν μοναδική διέξοδο την δεδομένη στιγμή .
Όσο δύσκολο και να είναι επιβάλλεται να το κάνουμε .
Μόνο τότε εκπαιδεύεις το μυαλό σου να σκέφτεται θετικά και κατά επέκταση να αρχίσει το σώμα να παράγει ορμόνες που προκαλούν αυτά τα συναισθήματα .

Να ξέρεις τα μωρά -παιδια ,τα ζώα και τα φυτά είναι οι νούμερα ένα παράγοντες που μπορούν να συμβάλουν στο να αναπτυχθούν τα απαραίτητα συναισθήματα και κατ επέκταση να παραχθούν οι άμεσα συνμβαλομενες ορμόνες στο σώμα μας ώστε να γίνουν η κινητήριος δύναμη που θα μας βγάλει σιγά σιγά από όλη αυτή την κατάσταση .

Μην παρασύρεσαι από το δικό σου συναίσθημα.
Αυτό που σε κάνει να βλέπεις τα πάντα γύρω σου ανούσια και μικρά μπροστά στο δικό σου θέμα .

Μόνο έτσι εκπαιδευεις το μυαλό σου και κατ επέκταση το σώμα σου να μην βουλιάζει σε όλη αυτή την κινούμενη άμμο ....

Προσπάθησε να βρεις ένα σωστό ψυχολόγο να σε "εκπαιδευση " σωστά ως προς την σκέψη και θα δεις θα κάνεις μικρά μικρά βηματακια που όμως είναι ικανά για να βγεις από όλο αυτό .

Ακόμα και αν δεν θες ,νομίζεις ότι δεν σε βοηθάει ο θεραπευτής την δεδομένη στιγμή ,εχεις τόσους ανθρώπους γύρω σου και παραπονιέσαι ότι δεν σε καταλαβαίνουν .Μιλά σε αυτούς !

Πως να σε καταλάβουν από την στιγμή που έχεις μετατρέψει την ίδια σου την ζωή σε μια θεατρική παράσταση ?
Πως θα μπορέσει ο άλλος να σε πλησιάσει και να σου πει το οτιδήποτε .Δεν ξέρεις καμιά φορά ,η βοήθεια έρχεται από τα άτομα που δεν το περιμένουμε .

Γνωρίζω πολύ καλά πως παρόλο που θέλουμε την συμπαράσταση και την κατανόηση την δεδομένη στιγμή ,κυριαρχεί κάπου ο εγωισμος μας και το πείσμα μας και δεν το δείχνουμε .
Δεν θέλουμε να αναγνωρίζουμε το βλέμμα της λύπης και του οίκτου στο βλέμμα του συνομιλητή μας .
Λέμε ένα είμαστε καλά και αυτόματα εμείς βουλιάζουμε κάθε μέρα όλο και πιο πολύ ..

Να μιλάς καλό μου ,να μιλάς και να εξωτερικευεις τα πάντα .
Δεν είναι ανάγκη όταν μιλάς να έχεις το αίσθημα ότι κάποιος σε λυπάται και γι αυτο σε ακούει .Δειξτου εσύ με τον τρόπο που μιλάς και με τα λόγια σου τι πραγματικά έχεις ανάγκη .
Έχεις ανάγκη από δύναμη και πρέπει να την αντλήσεις από εκείνων .
Να αρπάζεις το οτιδήποτε όμορφο συμβαίνει γύρω σου και να το ξεζουμιζεις στην κυριολεξία ώστε να μάθεις στο μυαλό σου να παράγει τέτοιες σκέψεις .

Μην περιμένεις από τους άλλους να σε κινητοποιήσουν αν εσύ η ίδια δεν το κάνεις έστω και με το ζόρι .

Είμαι εδώ οπότε χρειαστείς και όποτε νομίζεις ότι θέλεις να βγάλεις κάτι από μέσα σου να σε ακούσω ,μόνο κάνε προσπάθειες ,έστω και με το ζόρι .
Είμαι σίγουρη πως θα μπορέσεις να βγεις σιγά σιγά από όλο αυτό αρκεί να το προσπαθήσεις και να το πιστέψεις !

Quote:

---

Originally Posted by Silkstone

Σας ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σας Ανδρέα, Μαριλού και Νεφέλη. Σήμερα πέρασα όλη τη μέρα με 2 ξαδέρφια που είχα να δω 3 χρόνια και ήρθαν για διακοπές..το θεατράκι συνεχίστηκε ακάθεκτο όπως καταλαβαίνετε..πάω για το Όσκαρ...η ξαδέλφη κάτι ψιλοκατάλαβε και με ρώτησε αν είμαι καλά..της λέω μια χαρά..μου λέει έχεις μια θλίψη στα μάτια σου..αυτό που οι ξένοι καταλαβαίνουν αλλά οι δικοί μου όχι μπορεί να με στείλει...





Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας..Πήγαινα συστηματικά σε 2 ψυχολόγους σε 2 διαφορετικές πόλεις (διαδοχικά όχι ταυτόχρονα) με μεταπτυχιακά κλπ με πολύ καλές συστάσεις..ίσως να μην ταίριαξε σε μένα απλώς δεν έβλεπα καμία ιδιαίτερη εξέλιξη..μόνο με τα χάπια έβλεπα διαφορά..έχω περάσει από πολλά στάδια εξάρσεων και υφέσεων όπως έχω αναφέρει..όταν περνούσα πολύ άσχημα πήγαινα στον ψυχίατρο για τα χάπια..τα τελευταία σχεδόν 3 χρόνια παίρνω συστηματικά γιατί είμαι μονίμως triggered από κάτι και δεν μπορούσα να αντιμετωπίσω την κατάσταση με σκέτη ψυχοθεραπεία..

Remedy συμφωνώ απόλυτα ότι ένα ανιψάκι που θα βλέπω μία στο τόσο προφανώς δεν είναι λύση σε κανένα πρόβλημα.. το ανέφερα ως ένα κίνητρο που ανασύρω τους τελευταίους μήνες για να συνεχίσω να ζω..ίσως να έπεσα πράγματι σε άπειρους ψυχολόγους (διάλεγα πάντα νέες γυναίκες για να νιώθω πιο άνετα τι να πω να φταίει αυτο; ) τον τελευταίο χρόνο δεν είχα χρήματα για ενοίκιο ούτε για φαγητό στην πόλη που έμενα..οι γονείς μου με συντηρούσαν τόσα χρόνια για να σπουδάσω πράγμα που τελικά δεν ολοκλήρωσα..τώρα είναι και οι δύο άνεργοι..κ εγώ μαζί..οπότε 100 ευρώ να δίνω για 2 συνεδρίες την εβδομάδα που έκανα δυστυχώς δεν υπάρχουν.. 3 άτομα είμαστε και τα 3 άνεργα..τον τελευταίο ένα χρόνο και οι 3..εγώ 30 μήνες.. και θέματα υγείας που θέλουμε να διευθετήσουμε (πέρα από το δικό μου) τα αναβάλλουμε όλα μέχρι να βρούμε εισόδημα..οπότε το θεωρώ κι ας ακουστεί λάθος πολυτέλεια να πηγαίνω να πληρώνω για να αναλύω και να αναμοχλεύω τα ίδια κ τα ίδια με την ψυχολόγο και να σκάω τα 50άρια..όσο για τους δικούς μου είναι σε άρνηση για ό,τι περνάω..ο ψυχίατρος τους φόβισε αυτές τις μέρες και θορυβήθηκαν..αρνούνται ότι υπάρχει θέμα και μάλιστα σοβαρό.. φταίω κι εγώ σε πολύ μεγάλο βαθμό γιατί καταπίεζα πολύ τα συμπτώματά μου με αποτέλεσμα να χειροτερεύω την κατάστασή μου...

---

καλημερα.
κανεις δεν ειπε να σταματησεις τα χαπια. αν κανεις ψυχοθεραπεια, θα την κανεις παραλληλα. δεν σε ενοχλουν τα χαπια σε αυτο.
υπαρχουν ξερεις και δωρεαν δομες για ψυχοθεραπεια στα κεντρα ψυχικης υγειας και ειδικα για αυτοκτονικους ιδεασμους υπαρχει και η γραμμη βοηθειας που μπορεις να προστρεχεις οποτε νοιωθεις ιδιαιτερα πιεσμενη...

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Καλημέρα !

Η κατάθλιψη δυστηχως είναι ζωγραφισμένη στο πρόσωπο μας όταν είμαστε μέσα σε αυτή .
Όσο και να θες να την κρύψεις ή να προσποιηθείς, τα μάτια και γενικά η όψη σου θα το μάρτυρας ειδικά στα άτομα που σου είναι οικεία και σε γνωρίζουν από παλιά .

Τώρα μου κάνει πολύ εντύπωση όσο αφορά το θέμα του μωρού .
Όποιος έχει κάνει ψυχοθεραπεία και γενικά έχει μπει σε αυτό τον κόσμο γνωρίζει πολύ καλά ότι ΟΛΟΙ οι επαγγελματίες ψυχολόγοι προτείνουν κάτι παρόμοιο.
Δεν αφεινουμε καμία ,είτε μικρή ,είτε μεγάλη αφορμή που υπάρχει στην ζωή μας για να αντλήσουμε χαρά και να κάνουμε το μυαλό μας λιγάκι να ξεφύγει από εκεί που είναι .
Δεν κλείνουμε τα μάτια μας σε κανένα ευχάριστο γεγονός που μπορεί να συμβαίνει στον περίγυρο μας και να μην πιανομαστε έστω λιγάκι από αυτό ,σαν μοναδική διέξοδο την δεδομένη στιγμή .
Όσο δύσκολο και να είναι επιβάλλεται να το κάνουμε .
Μόνο τότε εκπαιδεύεις το μυαλό σου να σκέφτεται θετικά και κατά επέκταση να αρχίσει το σώμα να παράγει ορμόνες που προκαλούν αυτά τα συναισθήματα .

Να ξέρεις τα μωρά -παιδια ,τα ζώα και τα φυτά είναι οι νούμερα ένα παράγοντες που μπορούν να συμβάλουν στο να αναπτυχθούν τα απαραίτητα συναισθήματα και κατ επέκταση να παραχθούν οι άμεσα συνμβαλομενες ορμόνες στο σώμα μας ώστε να γίνουν η κινητήριος δύναμη που θα μας βγάλει σιγά σιγά από όλη αυτή την κατάσταση .

Μην παρασύρεσαι από το δικό σου συναίσθημα.
Αυτό που σε κάνει να βλέπεις τα πάντα γύρω σου ανούσια και μικρά μπροστά στο δικό σου θέμα .

Μόνο έτσι εκπαιδευεις το μυαλό σου και κατ επέκταση το σώμα σου να μην βουλιάζει σε όλη αυτή την κινούμενη άμμο ....

Προσπάθησε να βρεις ένα σωστό ψυχολόγο να σε "εκπαιδευση " σωστά ως προς την σκέψη και θα δεις θα κάνεις μικρά μικρά βηματακια που όμως είναι ικανά για να βγεις από όλο αυτό .

Ακόμα και αν δεν θες ,νομίζεις ότι δεν σε βοηθάει ο θεραπευτής την δεδομένη στιγμή ,εχεις τόσους ανθρώπους γύρω σου και παραπονιέσαι ότι δεν σε καταλαβαίνουν .Μιλά σε αυτούς !

Πως να σε καταλάβουν από την στιγμή που έχεις μετατρέψει την ίδια σου την ζωή σε μια θεατρική παράσταση ?
Πως θα μπορέσει ο άλλος να σε πλησιάσει και να σου πει το οτιδήποτε .Δεν ξέρεις καμιά φορά ,η βοήθεια έρχεται από τα άτομα που δεν το περιμένουμε .

Γνωρίζω πολύ καλά πως παρόλο που θέλουμε την συμπαράσταση και την κατανόηση την δεδομένη στιγμή ,κυριαρχεί κάπου ο εγωισμος μας και το πείσμα μας και δεν το δείχνουμε .
Δεν θέλουμε να αναγνωρίζουμε το βλέμμα της λύπης και του οίκτου στο βλέμμα του συνομιλητή μας .
Λέμε ένα είμαστε καλά και αυτόματα εμείς βουλιάζουμε κάθε μέρα όλο και πιο πολύ ..

Να μιλάς καλό μου ,να μιλάς και να εξωτερικευεις τα πάντα .
Δεν είναι ανάγκη όταν μιλάς να έχεις το αίσθημα ότι κάποιος σε λυπάται και γι αυτο σε ακούει .Δειξτου εσύ με τον τρόπο που μιλάς και με τα λόγια σου τι πραγματικά έχεις ανάγκη .
Έχεις ανάγκη από δύναμη και πρέπει να την αντλήσεις από εκείνων .
Να αρπάζεις το οτιδήποτε όμορφο συμβαίνει γύρω σου και να το ξεζουμιζεις στην κυριολεξία ώστε να μάθεις στο μυαλό σου να παράγει τέτοιες σκέψεις .

Μην περιμένεις από τους άλλους να σε κινητοποιήσουν αν εσύ η ίδια δεν το κάνεις έστω και με το ζόρι .

Είμαι εδώ οπότε χρειαστείς και όποτε νομίζεις ότι θέλεις να βγάλεις κάτι από μέσα σου να σε ακούσω ,μόνο κάνε προσπάθειες ,έστω και με το ζόρι .
Είμαι σίγουρη πως θα μπορέσεις να βγεις σιγά σιγά από όλο αυτό αρκεί να το προσπαθήσεις και να το πιστέψεις !

---

Σε ευχαριστώ τόσο πολύ για τα ωραία λόγια! Επειδή γενικά τα τελευταία χρόνια δεν νιώθω έντονα ούτε συναισθήματα χαράς ούτε ενθουσιασμού ούτε τπτ το μόνο που έχει καταφέρει να με κάνει να χαρώ είναι το παιδί.. δεν είμαι πολύ εξοικειωμένη με παιδάκια αλλά ξέρω ότι είναι ικανά να σε κάνουν να νιωσεις πολύ καλά ..εβλεπα τις προάλλες ένα βιντεάκι που τους έδιναν λεμόνι και δοκίμαζαν και αντιδρούσαν αστεία και ένιωθα κι εγώ όμορφα και με φανταζόμουν να παίζω με το μωράκι μας..ήταν το μοναδικό όνειρο που έκανα για το μέλλον εδώ και χρόνια.. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω εκδηλωθεί όσο θα ήθελα γιατί δεν δείχνουν την απαιτούμενη κατανόηση..είτε το αρνούνται γενικά ότι υπάρχει κάτι είτε αντιδρούν υπερβολικά (κυρίως η μητέρα μου) και λένε ότι τους κατέστρεψα και τέτοια...ή όπως είπα και παραπάνω μου λέει ''πάλι τα ίδια;;;'' λες και είναι βηχαλάκι να μου περάσει..τέλος πάντων πράγματι δεν μπορώ να κρύβομαι άλλο πια ήδη έχει αρχίσει να γίνεται εμφανές όπως είπα... :( νιώθω τόσο μόνη όλοι έχουν τις ζωές τους δεν μπορώ να ταράζω ούτε την έγκυο ούτε τους γονείς μου άλλο (ειδικά όταν με κάνουν να νιώθω τύψεις ότι τους δημιουργώ πρόβλημα)... νομίζω όλοι οι άνθρωποι που έχουν περάσει κάτι τέτοιο μπορούν να με καταλάβουν.. τέλος πάντων ας ελπίσουμε ότι η αλλαγή στην αγωγή θα με βοηθήσει κάπως και ίσως αν βρω δουλειά που να με καλύπτει οικονομικά να αναζητήσω και νέο ψυχολόγο..δν ξέρω..

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

καλημερα.
κανεις δεν ειπε να σταματησεις τα χαπια. αν κανεις ψυχοθεραπεια, θα την κανεις παραλληλα. δεν σε ενοχλουν τα χαπια σε αυτο.
υπαρχουν ξερεις και δωρεαν δομες για ψυχοθεραπεια στα κεντρα ψυχικης υγειας και ειδικα για αυτοκτονικους ιδεασμους υπαρχει και η γραμμη βοηθειας που μπορεις να προστρεχεις οποτε νοιωθεις ιδιαιτερα πιεσμενη...

---

Καλησπέρα!! Θα το ψάξω και στην πόλη που βρίσκομαι τώρα μήπως και υπάρχει τπτ..τι να πω...ελπίζω να μου δοθεί η ευκαιρία μέσα στη χρονιά να βρω κάποια δουλειά και να μπορέσω έστω και 2-3 φορές το μήνα να κάνω ξανά συνεδρίες με κάποιον άλλο ψυχολόγο... :/

Quote:

---

Originally Posted by Silkstone

Σε ευχαριστώ τόσο πολύ για τα ωραία λόγια! Επειδή γενικά τα τελευταία χρόνια δεν νιώθω έντονα ούτε συναισθήματα χαράς ούτε ενθουσιασμού ούτε τπτ το μόνο που έχει καταφέρει να με κάνει να χαρώ είναι το παιδί.. δεν είμαι πολύ εξοικειωμένη με παιδάκια αλλά ξέρω ότι είναι ικανά να σε κάνουν να νιωσεις πολύ καλά ..εβλεπα τις προάλλες ένα βιντεάκι που τους έδιναν λεμόνι και δοκίμαζαν και αντιδρούσαν αστεία και ένιωθα κι εγώ όμορφα και με φανταζόμουν να παίζω με το μωράκι μας..ήταν το μοναδικό όνειρο που έκανα για το μέλλον εδώ και χρόνια.. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω εκδηλωθεί όσο θα ήθελα γιατί δεν δείχνουν την απαιτούμενη κατανόηση..είτε το αρνούνται γενικά ότι υπάρχει κάτι είτε αντιδρούν υπερβολικά (κυρίως η μητέρα μου) και λένε ότι τους κατέστρεψα και τέτοια...ή όπως είπα και παραπάνω μου λέει ''πάλι τα ίδια;;;'' λες και είναι βηχαλάκι να μου περάσει..τέλος πάντων πράγματι δεν μπορώ να κρύβομαι άλλο πια ήδη έχει αρχίσει να γίνεται εμφανές όπως είπα... :( νιώθω τόσο μόνη όλοι έχουν τις ζωές τους δεν μπορώ να ταράζω ούτε την έγκυο ούτε τους γονείς μου άλλο (ειδικά όταν με κάνουν να νιώθω τύψεις ότι τους δημιουργώ πρόβλημα)... νομίζω όλοι οι άνθρωποι που έχουν περάσει κάτι τέτοιο μπορούν να με καταλάβουν.. τέλος πάντων ας ελπίσουμε ότι η αλλαγή στην αγωγή θα με βοηθήσει κάπως και ίσως αν βρω δουλειά που να με καλύπτει οικονομικά να αναζητήσω και νέο ψυχολόγο..δν ξέρω..



:/

---

Καλημερα!

Αυτο το συναισθημα κοριτσι μου μονο τα παιδια μπορουν να στο προσφερουν και κανενας αλλος οσο και να το προσπαθησει .
Ειναι αυτο ακριβως που χρειαζεται ενας ανθρωπος οταν βρισκεται σε αυτη την κατασταση .Αδολες και αγνες ενέργειες που σου προκαλουν ασυναισθητα το χαμογελο ! Μονο απο αυτα τα λαμβανεις και στο ξαναλεω ειναι η καλυτερη σου ευκαιρια να ¨πιαστεις ¨απο αυτο τον ερχομό .Ψυχοθεραπεια με ολη την σημασια της λεξης ειναι !
Της αδελφης σου το παιδιακι ειναι και μπορει να θεωρειθει συναισθηματικα και δικο σου και να προσφερεις και σε εκεινη την βοηθεια που θα χρειαστει τον πρωτο καιρο ,αλλα το κυριοτερο θα βοηθησεις τις σκεψεις σου και τα συναισθηματα σου να παρουν μπρος που λεμε απλα .Θα δει και εκεινη την προσπαθεια που κανεις και πιστευω θα αλλαξει απεναντι σου και αυτο θα σε βοηθησει ακομα πιο πολυ .Ολα να ξερεις ειναι αλυσιδα ,το ενα φερνει το αλλο !

Ολα αυτα εχουν βαλτωσει μεσα σου γιατι ουσιαστικα δεν βρισκουν τα καλαταλληλα ερεθισματα για να ξυπνησουν και να αρχισουν παλι να βγαινουν στην επιφανεια .Δωστους τουλαχιστον την ευκαιρια !

Μονη δεν εισαι ,αυτο πρεπει να το καταλαβεις .Εχεις ανθρωπους γυρω σου και σε αγαπανε και ας μην μπορουν να μπουν στα παπουτσια σου και ειναι απολυτα λογικο .ΚΑΝΕΝΑΣ δεν μπορει να νιωσει την απελπιασια και την απογνωση στο βαθμο που την νιωθει ο παθων .Νομιζοντας ετσι οτι με αυτο τον τροπο θα σε ταρακουνησουν και θα προχωρησεις ,γι αυτο το κανουν και οχι με δολο .Ειναι κατι τελείως αγνωστο και γι αυτους να το ξερεις και να μην στεναχωριεσαι περισσοτερο .
Τωρα ειναι η ευκαιρια σου, παραλληλα με την αγωγη σου να ξεκινησεις απο την αρχη σαν να ειναι η πρωτη σου προσπαθεια .Πολυ πιο αποφασισμενη αυτη την φορα ,ακομα και με το ζορι να κατευθυνεις και το μυαλο σου και το σωμα σου .

Εχεις προσπαθησει να κανεις μια καθημερινη ρουτινα που οπως και να εισαι δεν θα παρεκκλίσεις απο αυτη ?
Ρουτινα που να εχει μεσα ασχολία με κατι που σου αρεσει παρα πολυ ,οτι και να ειναι αυτο και το κυριοτερο, ρουτινα που να αφορα και την εικονα σου .
Να κανεις κατι καθε μερα που να νιωθεις ομορφα με την εικονα που αντικριζεις στο καθρεπτη σου .Μην ξεχνας ειπαμε πως ο ψυχισμος μας αντικατροπτιζεται στο προσωπο μας οποτε και να θελουμε να τον ξεχασουμε βλεποντας τον ευατο μας στον καθρεπτη, δεν μας αφηνει .
Γι αυτο παντα θα κανουμε κατι μικρο που να μην παρεπεμπει σε αυτη την εικονα .Να ξερεις βοηθαει απιστευτα και αυτο. Αντιλαμβανομαι πως να περιποιηθείς και να νιωθεις ομορφα με τον ευατο σου δεν ειναι και απο τις προτερεαιοτητες την δεδομενη στιγμη αλλα ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ !

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Καλημερα!

Αυτο το συναισθημα κοριτσι μου μονο τα παιδια μπορουν να στο προσφερουν και κανενας αλλος οσο και να το προσπαθησει .
Ειναι αυτο ακριβως που χρειαζεται ενας ανθρωπος οταν βρισκεται σε αυτη την κατασταση .Αδολες και αγνες ενέργειες που σου προκαλουν ασυναισθητα το χαμογελο ! Μονο απο αυτα τα λαμβανεις και στο ξαναλεω ειναι η καλυτερη σου ευκαιρια να ¨πιαστεις ¨απο αυτο τον ερχομό .Ψυχοθεραπεια με ολη την σημασια της λεξης ειναι !
Της αδελφης σου το παιδιακι ειναι και μπορει να θεωρειθει συναισθηματικα και δικο σου και να προσφερεις και σε εκεινη την βοηθεια που θα χρειαστει τον πρωτο καιρο ,αλλα το κυριοτερο θα βοηθησεις τις σκεψεις σου και τα συναισθηματα σου να παρουν μπρος που λεμε απλα .Θα δει και εκεινη την προσπαθεια που κανεις και πιστευω θα αλλαξει απεναντι σου και αυτο θα σε βοηθησει ακομα πιο πολυ .Ολα να ξερεις ειναι αλυσιδα ,το ενα φερνει το αλλο !

Ολα αυτα εχουν βαλτωσει μεσα σου γιατι ουσιαστικα δεν βρισκουν τα καλαταλληλα ερεθισματα για να ξυπνησουν και να αρχισουν παλι να βγαινουν στην επιφανεια .Δωστους τουλαχιστον την ευκαιρια !

Μονη δεν εισαι ,αυτο πρεπει να το καταλαβεις .Εχεις ανθρωπους γυρω σου και σε αγαπανε και ας μην μπορουν να μπουν στα παπουτσια σου και ειναι απολυτα λογικο .ΚΑΝΕΝΑΣ δεν μπορει να νιωσει την απελπιασια και την απογνωση στο βαθμο που την νιωθει ο παθων .Νομιζοντας ετσι οτι με αυτο τον τροπο θα σε ταρακουνησουν και θα προχωρησεις ,γι αυτο το κανουν και οχι με δολο .Ειναι κατι τελείως αγνωστο και γι αυτους να το ξερεις και να μην στεναχωριεσαι περισσοτερο .
Τωρα ειναι η ευκαιρια σου, παραλληλα με την αγωγη σου να ξεκινησεις απο την αρχη σαν να ειναι η πρωτη σου προσπαθεια .Πολυ πιο αποφασισμενη αυτη την φορα ,ακομα και με το ζορι να κατευθυνεις και το μυαλο σου και το σωμα σου .

Εχεις προσπαθησει να κανεις μια καθημερινη ρουτινα που οπως και να εισαι δεν θα παρεκκλίσεις απο αυτη ?
Ρουτινα που να εχει μεσα ασχολία με κατι που σου αρεσει παρα πολυ ,οτι και να ειναι αυτο και το κυριοτερο, ρουτινα που να αφορα και την εικονα σου .
Να κανεις κατι καθε μερα που να νιωθεις ομορφα με την εικονα που αντικριζεις στο καθρεπτη σου .Μην ξεχνας ειπαμε πως ο ψυχισμος μας αντικατροπτιζεται στο προσωπο μας οποτε και να θελουμε να τον ξεχασουμε βλεποντας τον ευατο μας στον καθρεπτη, δεν μας αφηνει .
Γι αυτο παντα θα κανουμε κατι μικρο που να μην παρεπεμπει σε αυτη την εικονα .Να ξερεις βοηθαει απιστευτα και αυτο. Αντιλαμβανομαι πως να περιποιηθείς και να νιωθεις ομορφα με τον ευατο σου δεν ειναι και απο τις προτερεαιοτητες την δεδομενη στιγμη αλλα ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ !

---

Καλησπέρα καλή μου Μαριλού και σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο που αφιέρωσες για να μου γράψεις..η αλήθεια είναι ότι το περιμένω πώς και πώς και θέλω να συνεισφέρω όπως μπορώ μιας που ούσα άνεργη έχω το χρόνο να βοηθήσω..ελπίζω να με εμπιστευτει..την αγαπάω πολύ είναι τα πάντα για μένα απλά είμαστε διαφορετικές και όπως είπα δεν καταλαβαίνει τα θέματά μου η εθελοτυφλεί δεν ξέρω..είναι πολύ θετικό άτομο που τα βλέπει όλα αισιόδοξα και σχεδόν μου τη δίνει το πόσο τα βλέπει όλα τέλεια ακόμα και όταν δεν είναι..ίσως επειδή δεν μπορώ να τα δω κ εγώ έτσι..τέλος πάντων..όσον αφορά αυτό που με ρώτησες αναγκαστικά έχω πλέον μια ρουτίνα επειδή έχω έρθει στην πόλη μου και στη συμβίωση με τους δικούς μου έχω αναλάβει τις δουλειές του σπιτιού , μαγείρεμα, βοηθάω όπως μπορώ γιατί δεν μπορώ να συνεισφέρω οικονομικά.. όσο για το εμφανισιακό κομμάτι από όταν ήρθα αν και γενικά δεν κυκλοφορώ, όποτε χρειάζεται να πάω κάπου μία στο τόσο πάντα προσπαθώ να περιποιούμαι την εμφάνισή μου για να μην δίνω στόχο σε γειτονιά, γνωστούς κλπ...και για μένα οκ..αλλά να σου πω με αφήνει πλέον αδιάφορη το πώς θα είμαι μόνο για το θεαθήναι θα φτιαχτώ..όσο ζούσα εκτός είχα απελευθερωθεί από όλα αυτά και κυκλοφορούσα όπως να ναι (μια φορα στις 10 μερες που πηγαινα σουπερ και αν)..

Quote:

---

Originally Posted by Silkstone

Καλησπέρα καλή μου Μαριλού και σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο που αφιέρωσες για να μου γράψεις..η αλήθεια είναι ότι το περιμένω πώς και πώς και θέλω να συνεισφέρω όπως μπορώ μιας που ούσα άνεργη έχω το χρόνο να βοηθήσω..ελπίζω να με εμπιστευτει..την αγαπάω πολύ είναι τα πάντα για μένα απλά είμαστε διαφορετικές και όπως είπα δεν καταλαβαίνει τα θέματά μου η εθελοτυφλεί δεν ξέρω..είναι πολύ θετικό άτομο που τα βλέπει όλα αισιόδοξα και σχεδόν μου τη δίνει το πόσο τα βλέπει όλα τέλεια ακόμα και όταν δεν είναι..ίσως επειδή δεν μπορώ να τα δω κ εγώ έτσι..τέλος πάντων..όσον αφορά αυτό που με ρώτησες αναγκαστικά έχω πλέον μια ρουτίνα επειδή έχω έρθει στην πόλη μου και στη συμβίωση με τους δικούς μου έχω αναλάβει τις δουλειές του σπιτιού , μαγείρεμα, βοηθάω όπως μπορώ γιατί δεν μπορώ να συνεισφέρω οικονομικά.. όσο για το εμφανισιακό κομμάτι από όταν ήρθα αν και γενικά δεν κυκλοφορώ, όποτε χρειάζεται να πάω κάπου μία στο τόσο πάντα προσπαθώ να περιποιούμαι την εμφάνισή μου για να μην δίνω στόχο σε γειτονιά, γνωστούς κλπ...και για μένα οκ..αλλά να σου πω με αφήνει πλέον αδιάφορη το πώς θα είμαι μόνο για το θεαθήναι θα φτιαχτώ..όσο ζούσα εκτός είχα απελευθερωθεί από όλα αυτά και κυκλοφορούσα όπως να ναι (μια φορα στις 10 μερες που πηγαινα σουπερ και αν)..

---

Δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα από το να έχεις κοντά σου ανθρώπους σαν την αδελφή σου .
Προσπάθησε να "κλεψεις " λιγάκι από την θετικοτητα της και τον τρόπο που διαχειρίζεται τα πράγματα .
Μόνο από την περιγραφή σου, είναι σίγουρο ότι σε αγαπάει ένα τέτοιο άτομο και μπορώ να σου υπογράψω ότι καταβαθος στεναχωριέται που σε βλέπει έτσι ή ακόμα μπορεί να θυμώνει κιόλας που δεν μπορεί να σε βγάλει από όλο αυτό ,γι αυτό και αντιδρά έτσι .

Ειναι και λιγάκι οι ορμόνες της εγκυμοσύνης δεν θέλει και πολύ αυτή την περίοδο να νευριάζει ,μην νομίζεις ;)

Αδέλφια είστε δεν μπορεί να μην έχετε κάποια κοινά στοιχεία ,μάλλον σε εσένα τα έχει κρύψει όλη αυτή η κατάσταση σου ,προσπάθησε λίγο να τα ξεθάψεις ..

Να ξέρεις καμιά φορά ο θυμός των δικών μας ανθρώπων ή ακόμα και φίλων μας, όταν μας βλέπουν έτσι, πηγάζει από το γεγονός ότι νοιώθουν ανήμποροι να μας βγάλουν από όλο αυτό και έτσι αντιδρούν .
Αν είχαν συναίσθηση πόσο κακό μας κάνουν και μας πληγώνουν να είσαι σίγουρη ότι θα άλλαζαν κατευθείαν .
Γι'αυτό προσπάθησε και εσύ να δείξεις λιγάκι ανοχή για την δική της θέση .
Πιστεύω μέσα από την αλληλοκατανόηση σας όλα θα βρουν τον δρόμο τους !

Τώρα για το εμφανισιακο κομμάτι να σου πω ότι δεν σε καταλαβαίνω ?Ψέματα θα πω ...
Και εγώ την περίοδο που ήμουν χάλια ψυχολογικά όλα μηχανικά τα έκανα και με το ζόρι ,αλλά τα έκανα .
Γι αυτό και εσύ έτσι θα λειτουργείς στην αρχή .
Θα δεις όταν στρώσουν ,μετά θα το ζητάς μόνη σου όλο αυτό .
Ακόμα και μέχρι το σούπερ μάρκετ που λέει ο λόγος να πας θα περιποιηθείς ,ακόμα και σπίτι όλη μέρα να καθήσεις μην είσαι με τις πυτζάμες ,βάλε ναι μεν άνετα ρούχα ,ότι θέλεις για να νιώθεις ωραια , αλλά οχι πυτζάμες .
Επιβάλεται όλο αυτό και είναι ένα είδος άσκησης και εργασίας που δίνεται από τους θεραπευτές .
Να αλλάζουμε την εικόνα μας ακόμα και μέσα στο σπίτι να είμαστε .
Να φροντίζουμε την υγιεινή μας και πολύ περισσότερο να νιώθουμε φρεσκάδα και να μοσχοβολαμε .
Ξέρεις τι σημασία παίζει η αίσθηση της μυρωδιάς ώστε να ξυπνήσουν στο εγκέφαλο μας όλα αυτά που θα παράγουν τις απαραίτητες ορμόνες που θα μας αλλάξουν την διάθεση ?
Ειναι πραγματακια που κάποιος θα σου πει τι μας λέει τώρα αυτή ..
Και όμως κάνουν δουλειά όσο ανούσια και αν ακούγονται .
Δεν περιμένουμε μόνο από τα χάπια να ενεργοποιηθούν και να παραχθούν ορμόνες που χρειαζόμαστε την δεδομένη στιγμή .
Ενεργοποιούμε και όλες μας τις αισθήσεις για να δώσει τα κατάλληλα σήματα ο εγκέφαλος στο να λειτουργήσει όλο αυτό .
Έτσι εκπαιδεύεις τον ίδιο σου τον ευατο όταν σταματήσεις κάποια στιγμή τα χάπια να λειτουργεί χωρίς αυτά .

Κάνε προσπάθεια και ότι καταφέρνεις θα είναι μεγάλο βήμα προς την δική σου απελευθέρωση από όλο αυτό .

Ότι μπορώ να θυμηθώ από την δική μου θεραπεία και νομίζω ότι μπορεί να σε βοηθήσει θα στο λέω να το ξέρεις .
Αρκεί να πιστέψεις ότι είναι στο δικό σου χέρι κατά πόσο θα τα χρησιμοποιήσεις !!!

Quote:

---

Originally Posted by Silkstone

Σε ευχαριστώ τόσο πολύ για τα ωραία λόγια! Επειδή γενικά τα τελευταία χρόνια δεν νιώθω έντονα ούτε συναισθήματα χαράς ούτε ενθουσιασμού ούτε τπτ το μόνο που έχει καταφέρει να με κάνει να χαρώ είναι το παιδί.. δεν είμαι πολύ εξοικειωμένη με παιδάκια αλλά ξέρω ότι είναι ικανά να σε κάνουν να νιωσεις πολύ καλά ..εβλεπα τις προάλλες ένα βιντεάκι που τους έδιναν λεμόνι και δοκίμαζαν και αντιδρούσαν αστεία και ένιωθα κι εγώ όμορφα και με φανταζόμουν να παίζω με το μωράκι μας..ήταν το μοναδικό όνειρο που έκανα για το μέλλον εδώ και χρόνια.. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω εκδηλωθεί όσο θα ήθελα γιατί δεν δείχνουν την απαιτούμενη κατανόηση..είτε το αρνούνται γενικά ότι υπάρχει κάτι είτε αντιδρούν υπερβολικά (κυρίως η μητέρα μου) και λένε ότι τους κατέστρεψα και τέτοια...ή όπως είπα και παραπάνω μου λέει ''πάλι τα ίδια;;;'' λες και είναι βηχαλάκι να μου περάσει..τέλος πάντων πράγματι δεν μπορώ να κρύβομαι άλλο πια ήδη έχει αρχίσει να γίνεται εμφανές όπως είπα... :( νιώθω τόσο μόνη όλοι έχουν τις ζωές τους δεν μπορώ να ταράζω ούτε την έγκυο ούτε τους γονείς μου άλλο (ειδικά όταν με κάνουν να νιώθω τύψεις ότι τους δημιουργώ πρόβλημα)... νομίζω όλοι οι άνθρωποι που έχουν περάσει κάτι τέτοιο μπορούν να με καταλάβουν.. τέλος πάντων ας ελπίσουμε ότι η αλλαγή στην αγωγή θα με βοηθήσει κάπως και ίσως αν βρω δουλειά που να με καλύπτει οικονομικά να αναζητήσω και νέο ψυχολόγο..δν ξέρω..



Καλησπέρα!! Θα το ψάξω και στην πόλη που βρίσκομαι τώρα μήπως και υπάρχει τπτ..τι να πω...ελπίζω να μου δοθεί η ευκαιρία μέσα στη χρονιά να βρω κάποια δουλειά και να μπορέσω έστω και 2-3 φορές το μήνα να κάνω ξανά συνεδρίες με κάποιον άλλο ψυχολόγο... :/

---

Γεια σου φίλη μου, δεν υπάρχει πιο σπουδαίο πράγμα απ'το να ασχολείσαι με παιδάκια, το έχω κάνει πιο παλιά όχι με ένα ούτε με δύο αλλά με πολύ περισσότερα, σου φεύγει η θλίψη και η στεναχώρια, χαλάλι βέβαια ο πονοκέφαλος [emoji23][emoji23][emoji23]

Παιδιά σήμερα βγήκα από το νοσοκομείο..έπαθα σοβαρή κρίση..τσακώθηκα άσχημα με όλη μου την οικογένεια και ανέβασα πίεση 24 πάλι..δεν μπορούσα με τπτ να ηρεμήσω πρώτη φορά βγαίνω τόσο εκτός εαυτου..με κρατησανε 2 μέρες μου άλλαξαν τα φάρμακα έχω τρελαθεί..ειπαν στους δικους μου να κανω εισαγωγη σε ψυχιατρικο ιδρυμα..δεν θελω να παω κλαίω ασταμάτητα δεν θα αντεξω τι να κανω?? Θέλω να αυτοκτονήσω αλλά με έχουν κλειδώσει και μου έχουν πάρει τα πάντα..τι να κάνω;;

Quote:

---

Originally Posted by Silkstone

Παιδιά σήμερα βγήκα από το νοσοκομείο..έπαθα σοβαρή κρίση..τσακώθηκα άσχημα με όλη μου την οικογένεια και ανέβασα πίεση 24 πάλι..δεν μπορούσα με τπτ να ηρεμήσω πρώτη φορά βγαίνω τόσο εκτός εαυτου..με κρατησανε 2 μέρες μου άλλαξαν τα φάρμακα έχω τρελαθεί..ειπαν στους δικους μου να κανω εισαγωγη σε ψυχιατρικο ιδρυμα..δεν θελω να παω κλαίω ασταμάτητα δεν θα αντεξω τι να κανω?? Θέλω να αυτοκτονήσω αλλά με έχουν κλειδώσει και μου έχουν πάρει τα πάντα..τι να κάνω;;

---

Γιατι δε δοκιμαζεις να πας? Μπορει να ηρεμησεις εκει..Μπορει να χαλαρωσεις και βγαινοντας να υπαρξει μια νοτα αισιοδοξιας μεσα σου.Να σου κανει καλο να μεινεις λιγο μακρια τους...