Originally Posted by
Art_Phil
Αγαπητέ θεματοθέτη,
καλή σου μέρα!
Διάβασα το πόστ σου και κάποια πράγματα που αναφέρεις παραπάνω.
Συνήθως ένας άνθρωπος ξέρει πάνω κάτω τα καλά και τα κακά στοιχεία του.
Από όσα γράφεις δεν βρίσκω κάποιο λόγο να μην είσαι συμπαθής στους άλλους.
Ισα ίσα το να διαθέτεις εξυπνάδα, χιούμορ και ενεργητικότητα με παραπέμπει σε έναν αρκετά ενδιαφέρον άνθρωπο!
Το να μπορείς, μάλιστα, να ακούς τον αλλον, να τον στηρίζεις στα δύσκολα είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο του καλού φίλου.
Δεν χρειάζεται να αμφιβάλεις για εαυτό σου χωρίς λόγο, εκτός εάν γνωρίζεις ότι μπορεί κάπου να είσαι λάθος και πρέπει να το δουλέψεις λίγο παραπάνω.
Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι δεν σε βοηθούν τα πλαίσια που βρίσκεσαι για να γνωρίσεις ανθρώπους που να σου ταιριάζουν.
Δηλαδή άμα σπουδάζεις σε ένα ΙΕΚ με 6 συμφοιτητές και καταπιάνεσαι με χόμπι που δεν θα βρεθούν άτομα της ηλικίας σου, δεν υπάρχει η πρόσβαση εύκολα στο να κάνεις νέες εδιαφέρουσες για εσένα γνωριμίες.
Βέβαια, μην το πάμε και στο άλλο άκρο, ότι πχ λόγω καθημερινότητας είσαι καταδικασμένος (κάπου το έγραψες). Φυσικά και όχι!
Δεν είναι ότι δεν μπορείς να κάνεις γνωριμίες ενδιαφέρουσες και αλλού απλά είναι πιο εύκολος τρόπος μέσα από κοινά πλαίσια.
Συνήθως όταν γνωρίζεις ένα - δύο ανθρώπους που σου ταιριάζουν μετά είναι αρκετά πιθανό να σου ταιριάζει και ο περίγυρος αυτών των ατόμων.
Για μένα ο όρος εκμετάλλευση είναι λάθος και πρέπει να χρησιμοποιείται σε πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις.
Αν κάποιος έχει ανάγκη κάτι από εσένα, είναι δικαίωμά του και καλά κάνει να διεκδικήσει αυτό που χρειάζεται πχ μία βοήθεια στα μαθήματα της σχολής, μία συμβουλή ενός τρίτου πάνω σε ένα θέμα που τον απασχολεί, μία παρέα μέσα στην καραντίνα.
Δεν σημαίνει απαραίτητα πως σε εκμεταλλεύτηκε επειδή στο τέλος χάθηκε ή χαθήκατε και δεν οδήγησε σε κάτι παραπάνω.
Δικαίωμά σου είναι και εσένα να προσφέρεις αυτό που σου ζηταει ο αλλος ή απλά να πεις όχι.
Δηλαδή μου βγάζεις έναν άνθρωπο που έχει πολύ καλά στοιχεία προσωπικότητας, αρκετά ενδιαφέρον, αλλά που η εξυπνάδα του και η απογοήτευσή του στο διαπροσωπικό κομμάτι τον έχει κάνει λίγο υπεραναλυτικό και κάπως καχύποπτο.
Δεν χρειάζεται τα πραγματα να τα παίρνουμε πάντα τόσο πολύ σοβαρά.
Χρειάζεται να είμαστε και λίγο ανάλαφροι.
Δεν εννοώ να παραιτηθείς από την επιθυμία σου να γνωρίσεις ανθρώπους που πραγματικά σε γεμίζουν αλλά μην πας και στο άλλο άκρο.
Είναι πολύ δύσκολο να συναντήσεις ανθρώπους που να σε καλύπτουν στα περισσότερα.
Αυτό που συμβαίνει συνήθως είναι ότι γνωρίζεις ανθρώπους που ταιριάζετε σε κάποιες ανάγκες πχ ανάγκη για εκδρομές, ταξίδια, αλλά όχι σε άλλα, ή ανθρώπους που ταιριάζετε ψυχικά (στο να συζητήσετε σοβαρά) αλλά όχι στην διασκέδαση.
Δεν είναι κακό να έχεις πέρα από κολλητό / κολλητούς, ανθρώπους ενδιαφέροντες στον περίγυρο σου που ναι μεν δεν σε καλύπτουν σε κάποια θέματα αλλά έχουν να σου προσφέρουν άλλα.
Κάποτε είχα αναρωτηθεί εάν το κενό είναι καλύτερο από το να είσαι σε κάτι μέτριο.
Όπως και να το κάνουμε το κενό είναι κενό, είναι μια παύση, δεν σου δίνει τη δυνατότητα να εξελιχθείς.
Το μέτριο από την άλλη σου προσφέρει ερεθίσματα και κάποιες ευκαιρίες που δεν σε ακουμπούν ψυχικά.
Δεν χρειάζεται να επιλέξεις ένα από τα δύο.
Μια καλή απόφαση είναι να παίρνεις την καλύτερη απόφαση σύμφωνα με αυτά ήδη διαθέτεις και παράλληλα μία ανοιχτή ανάλαφρη στάση προς τον κόσμο και βλέποντας και κάνοντας.
