Και εγώ περιμενω τώρα. Αλλά σου έχει τυχει ενώ ανεβαίνεις σκάλες η γυμνάζεσαι?
Printable View
Και εγώ περιμενω τώρα. Αλλά σου έχει τυχει ενώ ανεβαίνεις σκάλες η γυμνάζεσαι?
Οταν εννοεις καρδια κανονικα???μια φορα πταν εκανα προθερμανση για γυμναστικη με πιασανε 10 εκτακτες απανωτες.πταν ειμαι ορθια δεν τις αισθανομαι,αλλα οταν λιγο ξαπλωσω ή καθομαι καναπε ξεκινανε.ρε παιδια εχω σαλταρει λεμε.δεν ξερω τι να υποθεσω.Quote:
Originally Posted by Elli19899
Και εγώ ρε συ στον καναπέ και ξαπλα τις αισθάνομαι τις περισσοτερες. Δεν ξέρω τι παιζει. Απλά καμια φορα αν πιεστω η ανεβω σκάλα τρέξω κλπ με πιανουν και τότε. Πιστεύω ότι απλά θα μείνουμε με αυτές. Σε καταλαβαίνω απόλυτα δεν φαντάζεσαι. Είναι απίστευτα φοβιστικες. Όταν λέω καρδιά εννοώ ότι νιώθω ότι θα σταματήσει η καρδιά μου ότι προέρχονται από εκεί. Τις προαλλες ήμουν στη δουλειά και εκεί που καθόμουν με πιασαν απανωτές φοβήθηκα απειρα ήταν λες και κάποιος έπιασε την καρδιά μου και μετά άρχιζα να ζαλίζομαι. Ένιωσα οτι θα λιποθυμησω. Δεν αντέχω. Προσπαθώ παρολα αυτά να είμαι όσο πιο ήρεμη γίνεται όσο μπορώ. Προσπαθώ.
Εγω τις νιώθω μόνο σε άσκηση( ακόμα και περπάτημα). Όταν ξαπλωνω εξαφανιζονται
Καλησπέρα και εγώ 26 είμαι με επιβεβαιωμένες έκτακτες σε καρδιογράφημα άνδρας. Απλά μια ερώτηση θέλω να κάνω σας έχει πιάσει εν ώρα ύπνου ? Εχθές ενώ κοιμόμουν έπαθα έκτακτη και ήταν σαν τράνταγμα στο στήθος εσεις πως τις νιώθετε ? Σας έχει τύχει εν ώρα ύπνου ?
Ναι ναι ναι!! Μου έχει τυχει και δεν σου κρυβω στην αρχή ξυπνουσα μες στον υπνο μου φοβισμένη με κρίση πανικου νομίζοντας ότι χτυπάει αργά γρήγορα και δεν ξέρω εγώ τι. Είναι τραγικό αλλά ναι μου συμβαίνει και εμένα. Κράτα γερά έχω να σου πω και προσπαθησε να είσαι ήρεμος. Μακάρι να πανε ολα καλα για όλους μας.
Οχι σε σκαλα. Δεν γυμναζομαι. Παω χορο και μου εχει τυχει μια φορα.
Δεν εχω σταθερες ωρες που με πιανουν. Οποτε θελουν ερχονται πλεον απλα σιγουρα λιγες μερες πριν την περιοδο, κατα την περιοδο και λιγες μερες μετα ειναι σιγουρο. Καταντησαμε να μας κοβεται το χαμογελο μαχαιρι οταν μας πιανουν. Χθες εβαζα φαγητο στον γιο μου, μιλουσαμε και γελουσαμε με τον συζυγο και με πιανει δεξιά απο το κεντρο του θωρακα κατι πολύ εντονο. Ριπες συνεχομενες για 4 δευτερολεπτα αλλα νομιζα θα μεινω! Κρατουσα το στηθος μου και με κοιταζε ο συζυγος μου. Του λεω και εγω: ηταν δυνατή, νόμιζα θα φυγω! Και μετα δεν ειπαμε κατι αλλο. Απλα δεν το συζηταω και δεν του τα λεω. Αρκετα εχουμε…
Πάντως από ότι έχω καταλάβει βάσει όσων μου έχουν πει γιατροί κατά την διάρκεια άσκησης μπορεί να θεωρηθούν και επικίνδυνες σε στιγμές ηρεμίας είναι σε εισαγωγικά πιο νορμάλ. Και για αυτό αγχώνομαι παρα πολύ και δεν τολμώ ουτε να συνεχίσω το περπάτημα μέσα στο σπίτι όταν τις παθαίνω.
Σήμερα δυστυχώς είναι κακή μέρα, νιώθω απίστευτη κούραση και έκτακτες περίεργες. Ίσως να ευθύνεται το χασιμοτο εντελει για τις κακές μέρες...
Κοίτα αν υπαρχει ιστορικο στην οικογενεια αιφνιδιου θανατου μονο τότε ειναι επικινδυνες μου ειπαν. Καλό κάνει το περπάτημα αλλά μην το παρακάνουμε κιόλας. Απο την στιγμή που νιωθουμε άβολα καλό είναι να κρατούμε μια υγιεινή σταση ζωής χωρις να πιεζόμαστε. Ουτε το να καθομαστε ολη μέρα ειναι καλό, ούτε το να τρωμε ανθυγιεινα ειναι καλο για να μην δημιουργησουμε αλλα προβληματα. Ολα με μετρο. Εγω δεν θα παω να κανω ελευθερη πτωση ασπουμε αλλα θα κανω water sports! Το χασιμοτο ειναι αυτοάνοσο ετσι;
Δεν με έχει ρωτήσει ποτε γιατρός για αιφνίδιο θάνατο στην οικογένεια. Και δεν ξέρω από ποια ηλικία και πάνω είναι άξιο αναφοράς. Η γιαγιά μου πέθανε ξαφνικά από ανακοπή στα 60 της...να ανησυχώ;
Είναι αυτοαναοσο του θηροειδη. Είμαι μέσα στα όρια ακόμα αλλά ξερω αρκετά άτομα που μαζί με το πρόβλημα συο θηροειδη καπάκι απέκτησαν και έκτακτες. Τελευταία πονάω και συνέχεια στο στήθος και μια δυσφορια γενικα. Μάλλον ήρθε η ώρα να ξαναπάω καρδιολόγο πφφφ
Επισης με πιανουν αν σκυψω.δεν γνωριζα ομως οτι κατα την διαρκεια της γυμναστικης ειναι επικινδυνες,γιατι εμενα η καρδιολογος μου μου ειπε οτι ειμαι αγυμναστη και να ξεκινησω κολυμπι,ποδηλατο,περπατημα .τιποτα βεβαια δεν εχω κανει απο το φοβο μου!!!Quote:
Originally Posted by Elli19899
Αυτο το πραγμα που στις ελαχιστες στιγμες ξεγνοιασιας εμφανιζονται με απογοητευει και με κανει να απελπιζομαι οτι δεν θα απαλλαχτουμε ποτε απο αυτες!!!!Quote:
Originally Posted by Lia22387
Αιφνιδιος σε ατομα 25 με 35 μου ειπε εμενα. Ο αδερφος του συζυγου μου πεθανε στα 33 απο διατατικη μυοκαρδιοπαθεια. Απο τοτε ο συζυγος μου ελεγχεται καθε χρονο. Δοξα τον Θεο ολα καλα. Εγω για να καταλαβεις εχω θεματα ενω αυτος οχι! Εχω αρνητικα ταφ στο καρδιογραφημα μου τα οποια κανουν το καρδιογρφημα παθολογικο και αποκτησα και τις εκτακτες. Εχουμε την ιδια καρδιολογο. Αυτος ελεγχεται μια φορα τον χρονο ενω εμενα θελει να με ελεγχει καθε 6 μηνες. Βασικα αν δεν ειχα τις εκτακτες χεστηκα για το αλλο απο την στιγμη που δεν το νιωθω. Αυτες με ενοχλουν. Τωρα μιλαγα με τον γιο μου και απο την εκτακτη αλλαξε η ομιλια μου και μετα επανηλθε. Αηδια λεμε!
Και εγω ακριβως αυτο λεω! Αχ ρε παιδια να βρισκομασταν ολοι εμεις οι πονεμενοι να τα λεγαμε, βιβλιο θα γραφαμε! Μου ειναι πολυ σημαντικο που σας εχω και εσας και μιλαμε. Ειστε η ανασα μου και μπορειτε βα με καταλαβετε..
Είμαι σε φάση εξαρσης και αγχώδους διαταραχής μάλλον. Σεκφτομαι μονίμως αρνητικά σέρνομαι από κούραση και νιώθω ένα πράγμα σαν να έχει ανέβει το στομάχι ψηλά στο στήθος και σαν να φουσκώνει κσι καταλήγει σε έκτακτη αυτό το φούσκωμα. Άκουσα σήμερα στην τβ, που πραγματικά θα πρέπει να την πετάξω αλλιώς δεν υπάρχει σωτηρία, για μια κυρία που είχε πολλές έκτακτες και πήγε στο καρδιολόγο ο οποίος της είπε ότι ειναι ένα βήμα πριν το έμφραγμα και πιθανότατα ευθύνεται και ο θηροειδης για αυτο και έχω φρικάρει. Τα καλύτερα χρόνια τηε ζωής μου περνάνε μέσα στο φόβο με αυτές τις κ@@@@εκτακτες. Εχω αφήσει σπουδές, όνειρα, χόμπι τα πάντα και το χειρότερο είναι ότι κάθε χρόνο γίνεται όλο και χειρότερο...
Πιστευω πως ολες καπως ετσι ειμαστε. Εγω απο τα παιδια μου δυναμωνω και λεω ξεχασε το αφου θα ξαναρθει παλι… και συνεχιζω. Φιλες δεν εχεις να βγαινεις καμια βολτα να ξεσκας λιγο; Εστω και αν σε πιασουν θα εισαι με παρεα και με τη συζητηση για αλλα θεματα ισως ξεφυγεις. Αυτο θα σου δωσει κινητρο για να κανεις πολλα πραγματα. Εισαι ικανη για παρα πολλα. Ο φοβος σε παραλυει. Και εμενα το ιδιο. Καποιες μερες με παιρνει απο κατω καποιες λεω δεν γ!!!!!!
Έχω φίλους αλλα κάνουν την ζωή που έκανα πριν ξεκινήσει όλο αυτό και δεν μπορώ να συμμετέχω. Και εννοείται έχουμε αρχίσει να χανόμαστε γιατι η ζωή τους προχωρα και εγω παραμένω στάσιμη και σίγουρα αμέτοχη.
Ακόμα και για καφέ δυσκολεύομαι δυστυχώς γιατι τις νιώθω όταν είμαι ενεργή οπότε επιλέγω να μένω στον καναπε για να έχω την ηρεμία μου. Δεν βλέπω φως στον ορίζοντα δυστυχώς...
Ελπίζω μονο να μπουν να γράψουν άτομα εδώ ότι κατάφεραν και τις ξεπέρασαν με κάποιο τρόπο μπας και νιώσουμε μια ελπίδα
Σας καταλαβαίνω απόλυτα. Είναι τόσο τρομακτικό και τόσο μα τόσο δύσκολο να ζεις με αυτό. Τρέμω κάθε φορά. Μια το ένα μια περιοδος μια κουραση μια τίποτα απλώς με κουρασαν όλα.
Πραγματικα θα ηθελα και εγω να μαθω αν καποιος ξεφυγε απο αυτο το φαυλο κυκλο των εκταλτων συστολων και πως το καταφερε!!μακαρι να υπηρχε φως σε αυτο τουνελ.βαρεθηκα ολη την ημερα να σκεφτομαι ποτε θα ερθει η επομενη.ευτυχως που εχω και εσας και δεν αισθανομαι σαν εξωγηινη με αυτα που σκεφτομαι ή το λιγότερο υπερβολική.
Απαισιοδοξο αλλα πιστευω οτι κανεις δεν τα καταφερε να ξεφυγει απο τον εφιαλτη. Ειμαι ολη μερα ξαπλωμενη γιατι ορθια δεν λενε να σταματησουν και ειναι τοσο τρομακτικες...νιωθω οτι χανομαι. Και απο το μεσημερι ολο κλαιω δεν αντεχω αλλο...
Ακριβως το αντιθετο.καλυτερα να ειμαι ορθια και ισια την πλατη.ξαπλωμενη με ταραζουν.ειμαστε πολλοι μην απελπιζεσαι!!!Quote:
Originally Posted by Elenas
Γεια σας παιδιά, είμαι μόλις 21, τον Ιούνιο ξεκίνησαν οι κρίσεις πανικού, μετά από πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση λόγω τραυματισμού στο γόνατο που με ταλαιπώρησε για 4 μήνες, και αμέσως ξεκίνησα ψυχολόγο και ψυχοθεραπεία. Η αλήθεια είναι ότι με βοήθησε πολύ και έχω να πάθω κρίση από τον Αύγουστο. Όμως επειδή η πρώτη κρίση μου ήταν πολύ έντονη λες και πέθαινα μου δημιουργήθηκε ο φόβος του θανάτου, ότι θα πάθω ανακοπή ή εγκεφαλικό ξαφνικά και θα πεθάνω. Δεν έχω συμβιβαστεί καθόλου με την ιδέα του θανάτου, καθε μέρα ξυπνάω με άγχος και με τη σκέψη ότι είναι η τελευταία μου μέρα και ότι θα πεθάνω ξαφνικα. Έχω ένα μόνιμο αίσθημα ζάλης, άκυρες ταχυκαρδίες όταν είμαι εντελώς ήρεμη, και ώρες ώρες νιώθω μια απροσωποποίηση, νιώθω ότι χάνω το μυαλό μου, ότι δεν υπάρχω στα αλήθεια και αυτό με φοβίζει περισσότερο. Οι εξετάσεις μου βγήκαν πολύ καλές, ο καρδιολόγος είπε ότι η καρδιά μου είναι σαν μωρού και ότι όλα είναι από το άγχος μου, μόνο ένα πιάσιμο στον αυχένα έχω και αυτό με το άγχος μου το κάνω χειρότερο και έχω συνέχεια ζάλη και μυρμήγκιασμα. Φοβάμαι πλέον να ζήσω γιατί φοβάμαι συνέχεια ότι θα πεθάνω. Φοβάμαι να γυμναστω, φοβάμαι να βγω έξω είτε μόνη είτε με φίλους, ακόμα και με το φαγητό πλέον φοβάμαι και δεν το απολαμβάνω γιατί σκέφτομαι ότι θα με βαρύνει και θα πάθω κάτι, τρώω αναγκαστικά για να μην πέσω κάτω. Γενικά το άγχος μου με έχει κατακλύσει, το μυαλό μου έχει παγιδέψει την ψυχή μου και δεν περνάω καθόλου καλά, νιώθω ότι δε θα μάθω ποτέ να το διαχειρίζομαι, δε θα συμβιβαστώ ποτέ με αυτό και θα ζω μια ζωή έτσι, με άγχος οτι θ πεθάνω έτσι ξαφνικά και νέα. Δε μπορώ να ζήσω πια, δεν έχω δύναμη.
Συμβουλή μου πριν γίνουν χειρότερα τα πραγνατα. Πίεσε τον εαυτό σου να βγαίνει και να κάνει πράγματα όπως πριν
Ξέρω δύσκολο αλλά επειδή και εμένα στα 21 μου ξεκίνησαν όλα αν γυρνούσα το χρόνο πίσω θα πιεζα καθημερινά τον εαυτό μου να κάνει πραγματα ενάντια στους φόβους. Η θεραπεία είναι η έκθεση σε αυτά που σε φοβιζουν. Όσο αποφεύγεις καταστάσεις τόσο θα σε κυριευουν οι φοβίες και τα ψυχοσωματικα και κάποια στιγμή τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα. Δυστυχώς όταν άρχισαν οι κρίσεις πανικού μου δεν βρέθηκε κανεις να μου εξηγήσει τι είναι, τα είχα ακουστά μόνο σε ταινιες και έβαλα τον εαυτό μου στην διαδικασία να φοβάται να σηκωθεί από τ κρεβάτι ακόμα και για τουαλέτα και να χαπακωνεται. Και τώρα έχω φτάσει στο χείριστο σημείο.
Δεν ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ. Είναι πάρα πολλές με κάθε κίνηση κάθε αγχωτικη σκέψη και είναι τρομερά περίεργες σαν να μου σφίγγει ένα χέρι την καρδιά. Σαν ένα τεράστιο κενό. Χθες βγηκα για κάτι δουλειές και ξαφνικά άρχισα να νιώθω ριπες, ήμουν έτοιμη να ξαπλώσω καταμεσής του δρόμου και όποιος με μάζευε. Φοβάμαι πλέον να σηκωθώ να πάω στις δουλειές μου. Δεν το εχω ξαναζήσει αυτό το πράγμα και ειμαι σίγουρη ότι υπάρχει πρόβλημα. Έκανα το λάθος να διαβάσω και μια διπλωματική εργασία που έλεγε ότι εντελει δεν είναι ακίνδυνες όπως έλεγαν παλιά αλλά έχουν αλλάξει τα δεδομένα και νιωθω ακόμα χειρότερα. Ραντεβού έχω την Παρασκευή μέχρι τότε δεν ξέρω τι να κάνω. Νόμιζα ήταν από στομάχι σταμάτησα να τρώω, είμαι με ελάχιστο φαι εδώ και μέρες αλλά καμία διαφορά...
Το στομάχι δεν περναει αν δεν φας η σε μια δυο μερες. Ηρέμησε. Σε καταλαβαίνω απόλυτα μα δες ποσος κόσμος ζει με αυτές ανάμεσα τους και εγώ. Προσπάθησε να είσαι ηρεμη. Και εγώ το ίδιο μαρτυριο ζω και δεν ξέρω που θα με φτάσει. Δες τι θα σου πει ο γιατρός σου.
Και εγώ εχθές εν ώρα ύπνου πάνω από 5 φορές λέω σταματάει η καρδιά μου όπως νιώθουμε τις έκτακτες αλλά εφόσον δεν υπάρχει θέμα οργανικό και η πίεση αρτηριακή με ζάχαρο δίαιτας είναι φυσιολογικά έκτακτες δεν σε κάνουν κάτι. Επικίνδυνες αρρυθμίες είναι μαρμάριγγη κοιλιακή και κοιλιακές ταχυκαρδίες. Ακόμα και οι κοιλιακός παροξυσμός που μπορεί να έχουμε 300 παλμούς δεν είναι επικίνδυνος. Εγώ είμαι 26 και έδωσα κατακτηριες για ιατρική γι'αυτό πλέον το ψαχνω λίγο περισσότερο το θέμα.
Αχ Αλεξ σου εύχομαι ολόψυχα να περάσεις και να μας λες καμια κουβέντα να ηρεμουμε χαχα. Δυστυχώς όταν υπάρχει το ίντερνετ τα πράγματα δυσκολεύουν. Διάβασα εμπειρίες διαφόρων ανθρώπων και κάτι διπλωματικες και οι φοβίες μου έχουν βαρέσει κόκκινο. Ξέρω ότι ξεκίνησαν από το άγχος γιατι έδινα και εγω εξετάσεις για μεταπτυχιακό και επρπεε να ταξιδέψω με το πλοίο που με φοβίζει τρελα οπότε πιεστηκα παρα πολύ. Αλλα όσο πάει το πράγμα γίνεται χειρότερο και αυτό είναι πάρα πολύ αγχωτικό. Δεν ξέρω που θα φτάσει αυτή η κατάσταση. Εκτός αυτού ξεκίνησαν και οι κρίσεις πανικού πήγα πριν για συνέντευξη για δουλειά ή καρδιά μου βαρουσε επι ώρες, είχα και παρα πολλές έκτακτες που τις αντιλαμβανομουν έχοντας το χέρι στο σφυγμό και τωρα νιώθω παρα πολύ περίεργα. Εχω ένα σφίξιμο και μια εσωτερική ένταση. Μάλλον πάω πάλι για αντικαταθλιπτικα...
Ξερεις τι δεν είχα ποτέ θέμα με το στομάχι Έλλη απλα τελευταία έχω την αίσθηση ότι έχει κολλήσει κάτι στο στερνο και ρεύομαι ακόμα και να μην έχω φάει τίποτα οπότε κάπως έτσι υπέθεσα ότι κάπου εκει είμαι η αρχή του κακού. Δεν νιώθω πόνο η κάτι τέτοιο για να μαι σίγουρη. Αλλα Εντάξει δεν εχω λεφτά να τρέχω σε τόσους γιατρούς.
Μπορεί να είναι παλινδρόμηση. Προσπάθησε να δεις τι σε ενοχλεί και να κρατάς ημερολόγιο του τι τρως. Μπορεί κάτι να σε ενοχλεί.
Μην φοβάσαι δεν είναι κάτι επικίνδυνο έκτακτες ειναι κολπικές κατά 90% ακόμα και κοιλιακή έκτακτη να είναι δεν υπάρχει θέμα κινδύνου..έκτακτες σύμφωνα με έρευνεε προέρχονται από καφέ άγχος άσκηση καρδιοπάθεια(φαίνεται με ηκγ και υπέρηχο) από το στομάχι αλλά δεν ελοχευει κίνδυνος.. οπότε μην ανησυχείς για να λες μεταπτυχιακό πρεπει να είσαι στην ηλικία μου από ότι καταλαβαινω.
Είναι τρομακτικές όπως και να χει και δεν με ηρεμούν αυτα. Ξέρω ότι κυρίως από άγχος τις έχω. Και τις νιώθω πολύ άσχημα όταν πιέζομαι. Την πρώτη φορά που πήγα στην ψυχολόγο πχ άρχισα να πονάω από αυτές και να ζαλίζομαι γιατι ήμουν ζορισμένη ψυχολογικά. Ωστόσο αν ήταν απλές έκτακτες κενό χτυπος δεν θα είχα θέμα αυτές τις είχα συνηθίσει. Είναι αυτό το σφίξιμο που νιώθω που αν δεν καταγραφει σε χολτερ θα με πιάνει πανικός. Ειμαι στα 25 και θα επρεπεε να είμαι στο 2ο μεταπτυχιακό η στο διδακτορικό τωρα αν δεν είχα αυτές τις κ@@@αρρυθμιες που έχουν πάει την ζωή μου τόσο πίσω.
Πάλι τα ίδια. Πάλι ξεκίνησαν και δεν φευγουν. Πάλι νιώθω ότι θα σταματήσει η καρδιά μου. Φοβάμαι. Τελικά είναι αθώες? Δεν είναι? Δεν μπορώ να πιστεψω ότι αυτό που νιώθω τόσο πολυ δεν θα προκαλεσει ποτε προβλημα. Πάλι περίεργες μέρες. Πάλι κάτω η ψυχολογία.
Πως σε νιώθω...Quote:
Originally Posted by Elli19899
Και εγώ ίδια ηλικία αλλά δεν πρέπει να τα δίνουμε σημασία δεν είναι κάτι επικίνδυνο άμα ήταν κάτι οι γιατροί δεν μας ξέρουν και από εχθές να μας καθησυχάσουν. Μην φοβάσαι είσαι πολύ δυνατή και χωρίς να σε ξέρω προσωπικά απλά από αυτά που γράφεις.
Δυστυχώς με πήρε από κάτω. Αδυνατώ πλέον να βγω από τι σπίτι. Με πιάνει πανικός και σφίξιμο και ζαλάδα και έκτακτες φυσικά και δεν μπορώ να μπω σε κανένα κλειστό χώρο. Μόνο το γρήγορο περπάτημα μου είναι οκ προς το παρόν και αυτό. Ακόμα και η σκέψη του καρδιολόγου αύριο σφίξιμο μου φέρνει γιατι ξέρω ότι από το άγχος δεν θα σταματάνε...
Κρίμα και νόμιζα είχα ξεπεράσει πλέον το θέμα των αντικαταθλιπτικων και μπορώ να διαχειριστώ τα πάντα. Αλλά στο ότι φαίνεται παλι λάθος έκανα.
Αυτό δεν έχει σχέση με κατάθλιψη Έλενα είναι οργανικό και τις πιο πολλές κυτταρικό..λογικό να έχουμε άγχος από αυτό αλλά ξέρουμε ότι δεν μας σκοτώνει οπότε συνεχίζουμε την ζωή μας
Πως να μην προκαλει καταθλιψη όλο αυτό εγώ καταλαβαίνω απόλυτα. Όλα ξεκίνησαν με την καραντίνα και καπάκι που με έπιασε γαστριτιδα και έκτοτε άπειρες έκτακτες. Και τώρα στη δουλειά είμαι και παλι έκανα τόσο δυνατές που έμεινα εκεί και λέω παει αυτό ηταν. Γιατί δεν σταματάει αυτό το μαρτυριο πια. Τι πρεπει να κάνω. Δεν αντέχω άλλο έχω χάσει τον εαυτό μου.
Τα αντικαταθλιπτικα δεν είναι μόνο για κατάθλιψη αλλα και για άγχος. Και δυυσχως εγω αδυνατώ να βγω από το σπίτι πλέον και έχω αποκτήσει μια μορφή αγοραφοβίας από το πουθενά. Κάθε φορά που είναι να πάω κάπου να μιλήσω σε κάποιον να μπω σε ένα κτήριο νιώθω ότι παθαίνω έμφραγμα. Και να φανταστείτε ότι ήμουν άτομο που όλο ταξίδευε έβγαινε πήγαινε πάρτι δεν ειχα στοιχεία αγοραφοβιας μέσα μου. Τέλος πάντων δυστυχώς ο γιατρός σήμερα μου επιβεβαίωσε ότι οι κοιλιακες είναι επικίνδυνες...
Εσάς τι κατέγραψε το χολτερ;
Και τι ακριβώς σου είπε? Σου βρήκε κοιλιακες και σου είπε είναι επικίνδυνες? Εμένα είχε δείξει έντεκα μόνο και μου είπαν ακίνδυνες αλλά είχα άλλο θέμα μου βρήκαν ότι σαν να σταματάει στον υπνο μου η καρδιά παρολα αυτά μετά από πολυ ψάξιμο δεν είναι κάτι είπαν. Τι να σου πω. Και εγώ έτσι ήμουν. Μέσα σε όλα τώρα έχω χάσει τον εαυτό μου. Με το παραμικρο νευρα και κακές σκεψεις φόβος για τα παντα μέχρι και για το αν παθουν κάτι οι δικοί μου μέχρι και πολυ κακές σκεψεις. Τέλος παντων. Δεν αντέχω άλλο τις έκτακτες. Είναι ότι χειρότερο. Σαν να σταματάει η καρδιά έτσι ξαφνικά και πανικος και άσχημη διάθεση. Για πες μου τι σου είπε....