ΦΟΒΟΣ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΓΡΑΨΑ ΣΤΟ FORUM ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΤΟ ΕΣΤΕIΛΕ ΜΙΑ ΦΙΛΗ ΜΕ EMAIL,ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑ , ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΚΑΙ ΕΙΠΑ ΝΑ ΤΟ ΜΟΙΡΑΣΤΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ! ΑΠΛΑ!!
ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΘΑ ΑΡΕΣΕ, ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΟΧΙ, ΠΟΛΥ-ΠΟΛΥ ΛΟΓΙΚΟ! ΠΑΝΤΩΣ ΔΕΝ ΥΠΟΝΟΗΣΑ, ΟΥΤΕ ΝΟΜΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ.. ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΑΝΕΚΔΟΤΟΥ ΕΤΥΧΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΤΟΙΟ.. ΕΜΕΝΑ ΠΑΝΤΩΣ ΜΟΥ ΦΑΝΗΚΕ ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΟ.. ΕΞΑΛΛΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΙΣ ΖΩΗΣ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΙΣ ΣΑΤΥΡΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΑΤΩ.. ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΟΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΛΕΩ ΑΥΤΑ!ΕΙΜΑΙ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΧΟΡΕΥΩ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ!!! :))

Quote:

---

Originally posted by sunset
πολυ καλο το ανεκδοτο !εγω να κανω μια ερωτηση μου χει κολλησει κατι βαζω πετσετα στα λεωφορεια οταν ειμαι βρεγμενη γιατι νομιζω οτι οταν καθομαι στο καθισμα επειδη θα το βρεξω θα περασουν μικροβια βλακεια?

---

Βεβαια το καλυτερο θα ηταν να μην μπαινεις βρεγμενη στα λεωφορεια ..
Απο την στιγμη που μπαινεις ομως , καλα κανεις και βαζεις πετσετα και για εσενα , αλλα και για τον επομενο που θα καθισει.

απο χθες το βραδυ νιωθω ενα καψιμο στο στομαχι και κατι παρομοιο
και στο πισω μερος του κεφαλιου μου... ειναι συμπτωμα του αγχους και του πανικου μου?

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ! ΑΝΝΟΥΚ, ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΠΙΘΑΝΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΩ ΣΙΓΟΥΡΟ!!!ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΣΕ ΑΣΧΗΜΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. ΚΙ ΕΓΩ ΕΙΧΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΕΤΟΙΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ, ΚΥΡΙΩΣ ΜΟΥΔΙΑΣΜΑΤΑ, ΕΙΤΕ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΚΡΙΣΕΩΝ ΕΙΤΕ ΕΝΔΙΑΜΕΣΑ

μια απο τα ιδια με την stress...μην το πολυσκεφτεσαι αννουκ γιατι οσο τοσο το σκεφτεσαι τοσο θεριευει η λαλακια...προσπαθησε να στρεφεις αλλου την προσοχη σου και θα περασει..Η καουρα βεβαια ισως οφειλεται και σε κατι που εφαγες...

βαρεθηκα ποια με ολα αυτα τα σωματικα..με κουρασαν.πιστευω πως καποια στιγμη θα βαρεθω και δεν θα τους δινω σημασια..ε δεν μπορω αλλο..ας υπαρχουν. κανεις δεν πεθανε απο κριση πανικου(φανταζομαι :pp)!!!!

αννουκ κανεις δεν πεθανε απο κριση πανικου, αλλα σιγουρα ολοι δεν περνανε καλα παρεα με τις κρισεις.

καπου διαβασα οτι ξεκινησες ψυχοθεραπεια με ειδικο κ σου ειπε πώς η θεραπεια θα διαρκεσει εναν μηνα...διαβασα καλα?

γεια σου σοφια!οντως ξεκινησα θεραπεια με καποιον ειδικο. οχι δεν μου ειπε οτι θα διαρκεσει ενα μηνα η θεραπεια. απλως ξεκινησαμε ενα μηνα χωρις φαρμακα να δω πως θα παει και μετα τον μηνα θα κοιταξουμε και το θεμα τις
φαρμακευτικης αγωγης..

ενα αλλο συμπτωμα που νιωθω αυτο το διαστημα ειναι την ωρα που παρπαταω οτι νιωθω το σωμα μου παρα πολυ ελαφρυ και εχω μια αισθηση οτι θα πεσω. ειναι ενα περιεργο συναισθημα. δεν ειναι ζαλαδα ακριβως ειναι κατι που δεν μπορω να περιγραψω. σαν να μην αισθανομαι το σωμα μου, σαν να ειμαι λιγο χαμενη και να νιωθω μια θολουρα και μια ελαφροτητα λες και δεν παταω στο εδαφος. το εχει νιωσει κανεις σας?ξερετε γιατι μιλαω?

αχ ας μου πει καποιος για αυτο το τελευταιο που ρωταω!!!!!!!!

απο το αγχος είναι Αννούκ νομίζω... Και εγώ παθαινα κάτι τετοια σε συνδιασμό με υπαρξιακά ερωτήματα... τυπου υπαρχω? ζω? τι ειναι η ζωή και άλλες τετοιες μπουρδες!

ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ! ΑΠΟΨΕ ΒΓΗΚΑ ΓΙΑ ΚΑΦΕ. ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΥΥΥΥΥ ΚΑΙΡΟ. ΦΡΙΚΑΡΑ 100 ΦΟΡΕΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΦΥΓΑ. ΚΑΘΗΣΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΛΕΨΑ. ΚΑΙ ΕΝΙΩΣΑ ΟΛΑ ΤΑ ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΩ. ΚΑΙ ΖΑΛΙΣΤΗΚΑ, ΚΑΙ ΜΟΥΔΙΑΣΑ, ΑΠ ΟΛΑ!! ΑΛΛΑ ΤΟ ΠΟΛΕΜΗΣΑ! ΚΑΙ ΟΔΗΓΗΣΑ ΑΡΚΕΤΗ ΩΡΑ. ΚΑΙ ΠΗΓΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΦΑΓΗΤΟ. ΚΑΙ ΦΡΙΚΑΡΑ ΞΑΝΑ! ΑΛΛΑ ΠΑΛΙ ΤΟ ΠΟΛΕΜΗΣΑ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ.. ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΕΠΑΘΑ ΤΙΠΟΤΑ. ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΣΑΣ ΓΡΑΦΩ.. ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΒΗΜΑ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ. 3 ΜΗΝΕΣ ΤΩΡΑ Η ΜΟΝΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΗΤΑΝ ΣΠΙΤΙ, ΔΟΥΛΕΙΑ, ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ. ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΑΡΑΠΕΡΑ. ΚΑΙ ΑΠΟΨΕ ΕΚΑΝΑ ΚΑΤΙ. ΚΑΤΙ ΜΙΚΡΟ ΑΛΛΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ...

συγχαρητηρια αννουκ!
εκανες πολυ σημαντικο βημα!

ΜΠΡΑΒΟ ΒΡΕ ΑΝΝΟUK! ΔΕΝ ΕΦΥΓΕΣ, ΤΟ ΠΑΛΕΨΕΣ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΔΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΑΘΕΙΣ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΕ! ΕΥΓΕ!

ΜΙΑ ΘΟΛΟΥΡΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΙΣΘΑΝΟΜΟΥΝ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ \"ΑΛΛΟΥ\". ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ

παιδια τι ειναι αυτο το παθαινω αυτο απο μικρη δεν ειναι ακριβως κριση πανικου τι ειναι?λες και εισια απο αλλο πλανητη

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ! SUNSET, ΑΠΟ ΟΤΙ ΞΕΡΩ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΝΙΚΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΠΡΟΣΩΠΟΙΗΣΗ, ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΑΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ, ΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΗ ΖΕΙΣ Ο ΙΔΙΟΣ. ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΠΑΘΑΙΝΩ.

εγω ομως δεν βλεπω τον ευατο μου απο μακρια η κανω λαθος?σαν χαμενη ομως να μαι και λεω μηπως ειμαι αδυναμη δεν ειμαι καλα?γιατι δεν ηξερα καλα τι ειναι!

καλησπερα σε ολους!μολις τελειωσα την τριτη συνεδρια με την ψυχαναλυτρια μου! νιωθω πολυ αισιοδοξη.. τα παω πολυ καλα.. εχω αμεση ανταποκριση με την ψυχοθεραπεια και μου ειπε οτι δεν θα χρειαστει να ξεκινησω φαρμακευτικη αγωγη! sunset μου να ηξερες ποσο μα ποσο σε νιωθω!πραγματικα αυτο που λες το βιωνω στο πετσι μου! ειναι κατι που δεν μπορεις να εξηγησεις με λογια. ειναι μια αισθηση οτι εισαι εκει αλλα τα βλεπεις ολα σαν παρατηρητης χωρις να καταλαβαινεις λες και εισαι αλλου εντελως, λες και μια θολουρα, ενα βαρος εχουν καθησει στο κεφαλι σου. ειναι απο το αγχος ΕΝΤΕΛΩΣ! μπορει εκεινη τη στιγμη να μην εισαι αγχωμενη αλλα ειναι και αυτο στο ολο κολπο του πανικου που περνας. υπομονη και θα περασει. sunset, εσυ ακολουθεις καποια θεραπεια? γενικοτερα το προβλημα σου που εστιαζεται? στις κρισεις πανικου?

γεια σου ανουκ με το ωραιο ονομα μου θυμισες το τραγουδι που ακουγα μιας τραγουδιστριας!ναι εγω κυριως με κρισεις πανικου και μερικες φοβιες εχω ενα προβλημα αλλα και θυμο αλλα δεν εχω παει σε ψυχολογο ουτε εχω παρει φαρμακα..κρισεις πανικου εχω αλλα οχι παντα εδω και μερικα χρονια αλλα ξερεις κατι?αυτο το περιεργο που πες πιο πανω το χα παθει στα 16 μ κιολας σε μια οικογενειακη συγκεντρωση και μαλιστα λεω θελω να παω στο νοσοκομειο!δεν ειχα σωματικα συμπτωματα απλα ενιωθα να χανομαι χωρις να ζαλιζομαι σαν να μιλανε ολοι σαν απο πηγαδι σαν να κινουνται ολα πιο γρηγορα πως να το πω μαλιστα νομιζεις οτι τα χανεις..τοσκεφτομουν χρονια και τωρα μολις το λεω ...και με τις αρραωστεις εχω ενα θεμα και τους γιατρους να τωρα εχω εναν εντονο πονο χαμηλα στη κοιλια και επειδη στα 14 μ ειχα κατι κυστες στις ωοθηκες σκεφτομαι διαφορα παλι...ουφ παρασκευατικο!

μαλιστα θυμαμαι τους ηχους να τους ακουω λιγο περιεργα ...το θυμαμαι εντονα αυτο...

sunset μου ποσο χρονων εισαι? ειχες και εσυ απο μικρη βλεπω θεματα με την ψυχολογια σου σαν και εμενα.. αυτην την αισθηση, οτι χανομαι αλλα δεν ζαλιζομαι, οτι ολα κινουνατι περιεργα γυρω μου κτλ την νιωθω τελευταια συνεχεια! εχω νιωσει εγω οτι τα χανω απειρες φορες! κι ομως εδω ειμαστε ακομα καιι προσπαθουμε και το πολεμαμε! θα σου προτεινα να μιλαγες με καποιον ειδικο γι αυτα τα θεματα που νιωθεις. θα βρεις σιγουρα λυση.εγω αρχικα δεν πιστεψα οτι θα βοηθηθω απο την ψυχοθεραπεια. με ειχε παρει απο κατω εντελως. κι ομως σε μικρο χρονικο διαστημα βλεπω βελτιωση. ξερω οτι θα ξανανιωσω ασχημα, θα ξανασηκωθω, ασχημα, θα σηκωθω και παει λεγοντας!

ειμαι 26 και θελω να μου φυγουν τωρα!τον τελ καιρο ειμαι καλα αλλα καποια στιγμη θα με ξαναπιασουν σιγουρα..

εισαι μαλλον και εσυ ευαισθητη και με πολλες ανησυχιες οπως και εγω. ατομα σαν και εμας λοιπον που αντιμετωπιζουν αυτες τις μεταπτωσεις στην διαθεση και στην ψυχολογια, πιστευω οτι θα φλερταρουμε παντα με την θλιψη, τις εμμονες και τα ψυχοσωματικα. πρεπει να μαθουμε να ζουμε με αυτο αντομετωπιζοντας το. να σκεφτεσαι οτι θα ερθει αλλα θα ξαναφυγει.. πως και δεν εχεις παει να επισκεφτεις και να μιλησεις με καποιον ειδικο αφου ταλαιπωρησε και εσυ χρονια?

ανουκ ετσι ακρηβως ειναι.
ενα αναισθητο ατομο που δεν σκαει για το παραμικρο δεν θα παθει τπτ απο ο οσα εχουμε εμεις.
ετσι γεννηθηκαμε υπερ ευαισθητοι και δεν θα αλλαξουμε ποτε

παλυ καλα που προλαβα και εκανα τουλαχιστον ενα υπεροχο παιδακι πρν με πιασουν ολα αυτα.

αλληως χλωμο να εκανα σε αυτην την κατασταση.

αν και εχω ακουσει και σε κατασταση εγκυμοσυνης κανουν αλλες θεραπεια με τετοια φαρμακα π περνω και εγω,

τι να κανουμε, καποιοι ανθρωποι εχουν ορισμενες ιδιαιτεροτητες. εμεις εχουμε πολυ ευαισθητη και ευθραστη ψυχη που τραυματιζετα πολυ ευκολα... δεν πειραζει πανικουλα.. καλυτερα ευαισθητοι και σκεπτομενοι και ας ποναμε πολυ καμια φορα παρα αναισθητοι σε εναν τελοιο κοσμο ψευδαισθησεων..

εχεις παιδακι πανικουλα?μπραβο! δεν το ηξερα.. ποπο αυτος ειναι ενας μελλοντικος μου φοβος. αν θα καταφερω να κανω ενα παιδακι και να τα βγαλω περα τοσο αδυναμη που ειμαι καποιες φορες..

θα προτειμουσα να ειμαι αναισθητη.
αν ηξερα οτι τελικα θα τραυματηστει τοσο η ψυχη μου θα επερνα τα μετρα μου απο νωρις
τωρα φοβαμαι μην κολησα την γρυπη γιατι φταρνιζομαι εδω και μερες και εχω τρομοκρατηθει μην κολισω τον μικρο αν εχω την γρυπη.

Quote:

---

Originally posted by annouk
εχεις παιδακι πανικουλα?μπραβο! δεν το ηξερα.. ποπο αυτος ειναι ενας μελλοντικος μου φοβος. αν θα καταφερω να κανω ενα παιδακι και να τα βγαλω περα τοσο αδυναμη που ειμαι καποιες φορες..

---

ναι εχω εναν γιο στα 7 παει.στα 23 τον εκαναπριν αρχησω να εχω αυταστα 28 μου δλδ.
και εγω αγχωνομαι γιαυτο το θεμα αν θα μπορεσω να κανω και αλλο.
μαρεσουν πολυ τα παιδια και μελλοντικα θα ηθελα να κανω αλλα 3αλλα δυσκολο

μην αγχωνεσαι.. κοιτα να χαρεις την καθε στιγμη με τον παιδακι σου ειδικα τωρα που ειναι μικρουλης και αυτος αλλα και εσυ και αν τυχει να ερθει και αλλο παιδακι στη ζωη σου καλως.. εισαι πολυ τυχερη που εχεις τον γιο σου. σκεψου ποσες γυναικες ταλαιπωρουνται να αποκτησουν εστω ενα παιδακι πανικουλα..διανυουμε δυσκολους καιρους απ ολες τις αποψεις!

μολις επαθα μια τρομερη κριση πανικου μεσα στον υπνο μου. με πηρε για λιγο ο υπνος και πεταχτηκα αποτομα τρεχωντας μεχρι τον μπανιο, χωρις να εχω ξυπνησει καλα και φωναζοντας οτι πεθαινω, ζαλιζομαι, λυποθυμαω και η μητερα μου ετρεχε πισω μου να με προφτασει αλλα εγω δεν μπορουσα να ξυπνησω και να συνελθω, και οταν αρχισα να καταλαβαινω τι γινεται ετρεμα, η καρδια μου χτυπαγε σαν τρελλη και συνειδητοποιησα τι ακριβως ειχε συμβει. αυτο ειναι κατι το οποιο παθαινω σε περιοδους εντονου στρεσ ειδικα τα βραδια που παω να χαλαρωσω και να ξεχαστω. σαν να αντιδραει το σωμα μου μονο του. το εχει νιωσει κανεις σας ποτε αυτο το γεγονος που περιεγραψα?

Στον υπνο μου ποτε δεν μου εχει συμβει καμια κριση .
Στον ξυπνιο μου τωρα και συγκεκριμενα σημερα ειχα 2 κρισουλες - κρισεις .Μια στο σπιτι και μια πανω στο μηχανακι !!!

Προσπαθησε μια φορα οσο δυσκολο κ αν σου φανει ΝΑ ΜΗΝ ΤΡΕΞΕΙΣ ΠΟΥΘΕΝΑ ...κατσε εκει που εισαι και παρε βαθιες αργες ανασες βαζοντας και το χερι μπροστα στην μυτη σου ...
Θα ζαλιστεις ,θα αισθανθεις ασχημα ,αλλα θα σου περασει και θα εχεις κερδισει ενα ειδος ελεγχου απεναντι στον #$@#@πανικο..

Τωρα τελευταια που αποφασισα να παρω και εναν διαδρομο για να φτιαξει και η φυσικη κατασταση και να χασω και κανενα κιλο , καθε φορα που κοντευω να τελειωσω την ασκηση με πιανει η γνωστη \"εγκεφαλικη\" ζαλαδα και νομιζω οτι θα πεσω ..(τι αλλο κουφο συμπτωμα θα βιωσω ρε γαμωτο!!)
Να σκεφτεις οτι την πρωτη φορα (πριν απο μια εβδομαδα) που πηγα στο καταστημα για να δοκιμασω ποιον διαδρομο θα παρω με επιασε ζαλαδα στα 2 λεπτα ασκησης !!!!! Τωρα πλεον βγαζω ανετα 40-50 λεπτα προγραμμα ...


Οταν σας πιανει πανικος νοιωθετε πισεση στο κεφαλι και σαν να σφιγγονται τα δοντια σας ?

annouk ναι...σπανια στον υπνο βεβαια και ειναι απο τις χειροτερες , αλλα μεσα στο τελευταιο 2μηνο 2 φορες μου συνεβη...βεβαια αυτο το καλοκαιρι μπορει επισημα να χαρακτηριστει ενα απο τα χειροτερα καλοκαιρια της ζωης μου καθως αυτο μεσα στον υπνο μου ειχε συμβει οταν πρωτοξεκινησε το προβλημα , πριν αρχισω θεραπεια κι επειτα στα 10 χρονια καποιες ελαχιστες φορες....εχει μια ειδικη ονομασιαμ nocturne panic η καπως ετσι , το ειχα διαβασει σε ενα αμερικανικο site για την υγεια..
ασχετο-θα ανοιξω τοπικ για αυτα που περναω τελευταια γιατι θα σκασω!

σημερα κανει πολυ ζεστη και η ζεστη φουντωνει ολα μου τα προβληματα!!!.. επισης σημερα χωρισα απο μια σχεση που ειχα τους τελευταιους δεκα μηνες και πιστευω ειναι απο τις καλυτερες αποφασεις που εχω παρει. θα ανφερθω καποια αλλη στιγμη συγκεκριμενα σε αυτο το θεμα παντως αυτο που εχω να πω ειναι οτι μερικοι ανθρωποι αν τους το επιτρεψεις μπορουν να σε καταστρεψουν.. δυστυχως εγω το επετρεψα..

Quote:

---

Originally posted by annouk
σημερα κανει πολυ ζεστη και η ζεστη φουντωνει ολα μου τα προβληματα!!!.. επισης σημερα χωρισα απο μια σχεση που ειχα τους τελευταιους δεκα μηνες και πιστευω ειναι απο τις καλυτερες αποφασεις που εχω παρει. θα ανφερθω καποια αλλη στιγμη συγκεκριμενα σε αυτο το θεμα παντως αυτο που εχω να πω ειναι οτι μερικοι ανθρωποι αν τους το επιτρεψεις μπορουν να σε καταστρεψουν.. δυστυχως εγω το επετρεψα..

---

τωρα π χωρισες θα δεις οτι θα μοιωθουν οι κρησεις.
και εμενα τα βραδια με πιανανε συνηθως.
εχω μηνα να παθω κρηση και ανυσηχω χααχχα.
προσπαθησε τα βραδια να διαβαζεις καποιο ομορφο μυθηστορηα να ξεχνεσαι ,γιατι εκεινες τις ωρες οπως και σε μενα το μυαλο σκευτεται δυσαρεστα πραγματα.

η ψυχαναλυση συνεχιζεται..οι κρισεις μειωθηκαν σημαντικα αλλα τα σωματικα συνεχιζουν να με ταλαιπωρουν ολη μερα..αχ....

Καλημέρα. Ένας από τους λόγους που γράφω είναι γιατί θέλω να συμμετέχω κάπου όπου δεν είμαι το φρικιό που δεν την παλεύει. Δεκατέσσερα χρόνια τώρα έχω περάσει όλα αυτά που βλέπω ότι σας ταλαιπωρούν, κι άλλα τόσα. Έχω αναπτύξει την ικανότητα όταν απορρίπτω κάτι από όλα όσα νομίζω ότι μου συμβαίνουν ή μπορεί να μου συμβούν και να με απειλήσουν να μπορώ να βάζω αμέσως άλλα στη θέση τους. Έχω περάσει χιλιάδες φορές το στάδιο \"τρελαίνομαι\" κι ακόμα περισσότερες το \"πεθαίνω\". Χρόνια πολλά τώρα πεθαίνω κάθε βράδυ από λογιών ασθένειες. Έχω \"περάσει\" εγκεφαλικά, παράλυση, εμφράγματα, αλλεργικά σοκ, σχιζοφρένειες, φόβους για σεισμούς, εγκλωβισμούς, διαρρήξεις, πυρκαγιές, τσιμπήματα εντόμων, επαφής, μικροβίων, δερματικών, αναπνευστικών ασθενειών. Φοβάμαι τον αέρα που αναπνέω και, εννοείται, το φαΐ που τρώω, παρόλο που λατρεύω το φαΐ - ξεκίνησε με το φόβο της κατάποσης και έχει εξελιχθεί στο φόβο του αλλεργικού σοκ, οπότε κάθε τροφή είναι ύπουλη και θανατηφόρα απειλητική, ακόμα κι ότι τρώω 35 χρόνια τώρα χωίς πρόβλημα, ακόμα κι αν είμαι τελικά απόλυτα υγιής. Και τα φάρμακα που μου συνέστησε ο δικός μου θεραπευτής δεν μπορώ να τα πάρω γιατί κι αυτά τα νιώθω απειλητικά για την υγεία μου, σωματική και ψυχική. Έχω εξασκηθεί στο να δουλεύω, να πίνω ποτό, να φλερτάρω, να συμμετέχω σε κινητοποιήσεις και παράλληλα να νιώθω ότι αφήνω την τελευταία μου πνοή. Κάθε μέρα. Με πιάνει μόνο το ποτό, αλλά κι αυτό το πληρώνω την άλλη μέρα με πιο δυνατές κρίσεις. Νομίζω ότι το λάθος που έκανα ήταν ότι υποτίμησα ό,τι μου συνέβαινε, αλλά και ότι υπερτίμησα τις δυνάμεις μου. Πήγα κόντρα στην κόντρα και ζήτησα πολύ αργά βοήθεια. Όσες αλλαγές κι αν κάνω πια αργούν να δείξουν αποτέλεσμα. Απορώ μόνο που τους ανθρώπους που συναντώ εδώ δεν τους βρίσκω πουθενά στην καθημερινή ζωή, πράγμα που με κάνει να νιώθω η τρελή του χωριού. Μάλλον όλοι έχουμε εξασκηθεί στο να κρυβόμαστε καλά. Κυκλοφορούμε όλοι σαν να μην τρέχει τίποτα, κι από κάτω γίνεται ο κακός χαμός. Χαίρομαι που σας βρίσκω.

ΥΓ.: Όσο για μια προηγούμενη συζήτηση, δεν πιστεύω ότι οι άνθρωποι που πασχίζουν για την επιβίωση έχουν απαλλαγεί από την κατάθλιψη, απλώς δεν έχουν την πολυτέλεια της εκδήλωσής της. Εγώ μπορεί να υποφέρω κάθε μέρα από μυριάδες συμπτώματα, αλλά δεν έχω τις παθολογικές συμπεριφορές που έχει ο άνεργος (όχι ακόμα τουλάχιστον) ή ο εξαθλιωμένος και που είναι πολύ πιο ουσιαστικά απειλητικές για την ύπαρξη (αυτοκτονίες, δολοφονίες και κάθε τύπου παραβατική συμπεριφορά). Δε γλιτώνει κανείς, απλώς εμείς που έχουμε φαΐ και σπίτι εκδηλώνουμε την απελπισία μας περισσότερο απειλητικά σε εμάς και όχι στο κοινωνικό σύνολο γιατί έχουμε την ψευδαίσθηση ότι είμαστε ενταγμένοι.

ΚΑΛΗΜΕΡΑ NISAFI ΚΑΙ ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΕΣ ΣΤΟ ΦΟΡΟΥΜ!
ΖΗΤΗΣΕΣ ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ. Η ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΘΑ ΕΡΘΕΙ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΑΡΓΑ. ΣΤΕΚΟΜΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΣ, ΟΤΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΤΑΣ ΕΔΩ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΝΙΩΘΕΙΣ Η ΤΡΕΛΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ...ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΤΟ ΕΞΗΣ: ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΜΟΥ ΧΩΡΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΥ (ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ-ΑΓΟΡΑΦΟΒΙΑ ΣΕ ΥΠΟΤΡΟΠΗ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ), ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ 2 ΑΤΟΜΑ ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΠΕΛΕΞΑ ΕΓΩ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ. ΚΙ ΑΥΤΟ, ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ, ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΟΛΟΙ, ΟΠΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΧΑΣΙΜΟ ΧΡΟΝΟΥ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΞΗΓΕΙΣ ΤΙ ΣΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ. ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ 30 ΕΤΩΝ, ΜΕ ΚΑΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΓΑΜΟ, ΑΓΑΠΗΤΗ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ, ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ.
ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΠΟΛΥ Η ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΣΟΥ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΝ. ΕΜΕΙΣ, ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΕΙ ΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΖΗΝ, ΣΤΡΕΦΟΥΜΕ ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΜΑΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ..

καλημερα σε ολους ,δυστηχος δεν εχω πια συνδεση στο σπιτι και πρεπει να ερχομε σε internet kafe ,πραγμα που με αρωστενει γιατι πρεπει να ειμαι μακρια απο το σπιτι μου !!! τελοσ παντον .nisafi ολα αυτα που γραφεις τα περναμε ολοι εδω για πολλλα χρονια οπως ανακαλυψες μαζι με αλλα πολλα και διαφορετικα συμπτωματα ,αυτο για την εξασκηση να κρυβομαστε ξαναπεστο.....ποσες κρισης εχω περασει μεσα σε παρεες και μαγαζια χωρις να το παρει κανεις χαμπαρη ,αμετρητες .ειναι και αυτο ενα απο τα παιχνιδακια της κρισης φαινετε σου μαθενει τον τροπο να το κρυβεις φαντασου διαφορετικα τι θα συνεβενε τοσοι που ειμαστε θα πεφταμε ολοι κατω θα περιμεναμε ασθενοφορο και θα φωναζαμε ολοι μαζι βοηθεια !!!!! χαμος .αναρωτιεμε ομως μονο αυτο μας εχει μαθει να κρυβουμε ??? η και διαφορα αλλα συνεσθηματα πχ πολυς χαρας , μεγαλου στρες ,κτλ φοβουμενοι μην παθουμε απο την εντονη εκδηλωση τους και αλλη μια κριση ??? φαυλος κυκλος .καλος ηρθες παντως και μην ντρεπεσε για αυτα που παθενεις κανεις δεν καταλαβενει τι περναμε στην πραγματικοτητα

Ευχαριστώ για το καλωσόρισμα και την υποστήριξη. Εννοείται ότι είναι μεγάλη φρίκη το ενδεχόμενο να συμβεί όντως κάτι πραγματικά συγκλονιστικό. Τρομοκρατούμαι στη σκέψη ότι δε θα αντεπεξέλθω, ότι αν καποιος χρειαστεί να στηριχτεί πάνω μου θα καταρρεύσει μαζί μου. Θέλω να πιστεύω ότι ίσως και να μην είναι μόνο τραυματικά όλα αυτά που μας συμβαίνουν. Ίσως σε αναγκάζουν να μάθεις πράγματα για τον εαυτό σου στην προσπάθειά σου να απαλλαγείς από τα συμπτώματα. Ίσως πάλι να έχω απλώς ανάγκη για happy end και να το πιστεύω αυτό. Αν και δεν μπαίνω πολύ συχνά στο φόρουμ γιατί θέλω να κάνω ότι δε με απασχολεί συνέχεια η κατάστασή μου, όποτε σας διαβάζω νιώθω πολύ καλύτερα. Μαζί με τις ατομικές προσπάθειες, νομίζω ότι βοηθάει να στηρίζουμε ο ένας τον άλλο, έστω ιντερνετικά.