Printable View
Αγχώδη διαταραχή με έντονα ψυχοσωματικά,το γαμώτο είναι οτι παίρνεις αγωγή υποχωρούν λες ωραία τα κόβεις κάποια στιγμή αντε που επανερχονται κ θα πρέπει να ζεις μια ζωή με αυτά βέβαια υπάρχουν άτομα που τα καταφέρνουν εμένα γνωστοι μου όλοι χρειαζεται να ξαναπάρουν αγωγή κάποια στιγμή στη ζωή τους.
Δηλαδη θα ζουμε μια ζωη με τα κολοχαπα;Quote:
Originally Posted by Medussa
Παιδια σιγουρα δεν ειναι καλο να ζουμε μια ζωη με χαπια αλλα το πρωταρχικο ειναι να γινουμε καλα.Εγω που ειμαι στις 45 μερες βιωνω εναν Γολγοθα και την αβεβαιοτητα αν θα περασω ποτε απο αυτο το βουνο.Αν το θεραπευσουμε τελειως ισως καποια στιγμη τα κοψουμε
Την ιδια αβεβαιοτητα βιωνω και εγω και παρακαλαω συνεχως να περασει ολο αυτο μπας και κοψουμε και αυτα τα χαπια να ζησουμε σαν κανονικοι ανθρωποι.Quote:
Originally Posted by Elsa1983
Elsa καλησπέρα!Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο σε νιώθω και σε καταλαβαίνω...είμαι 55 χρονών και πάθαινα κρίσεις πανικού από τα 18 μου μετά από έναν χωρισμό. Όλα μα όλα τα συμπτώματα που αναφέρεις τα έχω περάσει... έχω πάει άπειρες φορές στα επείγοντα και άλλες τόσες και περισσότερες έχω καταφέρει να διώξω την κρίση μόνη μου.Θέλω να σου πω πως οι κρίσεις αλλάζουν μορφή συνεχώς...αυτά που νομίζεις ότι οφείλονται στα φάρμακα μπορεί να είναι απλά μια αλλάγη των κρίσεων...εγώ δεν πήρα ποτέ φάρμακα και είχα κατα καιρούς αυτά τα συμπτώματα...
Σε ευχαριστω πολυ για το κουραγιο.Αλλα ειλικρινα εγω δεν ειμαι δυνατη να το ξεπερασω και το χειροτερο μου ειβαι οτι χθες μιλησα και με εναν νευρολογο ο οποιος λεει τα αντιθετα απο τον ψυχιατρο.Ο ψυχιατρος λεει οτι αν δεν με πιασει το φαρμακο σε 2 μηνες το αλλαζουμε.Ο νευρολογος λεει πως αν καθε δυο μηνες αλλαζω τα φαρμακα δεν θα γινω ποτε καλα θα καταληξω στα επειγοντα και απο εκει θα με παραπεμψουν σε ψυχιατρικη κλινικη που θα μου δωσουν ακομα πιο ισχυρα φαρμακα.Δεν ξερω τι αν ακουσω τρεχω απο εδω τρεχω απο εκει και σωτηρια δεν βλεπω.
Ρίξε βάρος στην ψυχοθεραπεία και πάρε και συμπληρωμα βιταμινών του συμπλεγματος Β...Όταν εμφανίστηκε κρίση πανικού στην κορη μου καταλαβαίνεις πως ένιωσα...σπούδαζε μακριά μας και ζήτησε να πάω εκεί γιατί δεν μπορούσε να το διαχειριστεί...έτρεξα εννοείται.Πήρα αμέσως πληροφορίες και την πήγα στον καλύτερο ψυχίατρο της πόλης ...έκανε την διάγνωση, των κρίσεων πανικού, και της είπε αν δεν μπορει να λειτουργήσει στην καθημερινότητά της να της δώσει φάρμακο και ταυτόχρονα με την ψυχοθεραπεία θα περάσει...του ειπα πως είχα εγώ τα xanax των 0,25 και μας είπε ότι μπορεί να παίρνει όταν την πιάνει κρίση μέχρι να δουλεψει η ψυχοθεραπεία..Δεν τα πήρε σχεδόν ποτέ...μόνο σε ένα μάθημα που έδινε λίγες μέρες μετά το πήρε μαζί της μήπως χρειαστεί ..εννοείτε ότι ξεκίνησε ψυχοθεραπεία την επόμενη μέρα και στάθηκε πολύ τυχερή γιατί η θεραπεύτρια της ταίριαξε και συνεχίζει μαζί της ακόμα και σήμερα 4χρόνια μετά..έμεινα μαζί της για ενάμιση μήνα περίπου και πήγαινα όποτε με χρειαζόταν...Από τη μία της έκανε κακό το δικό μου ιστορικό που τόσα χρόνια βίωνε από την άλλη την βοήθησε που με έβλεπε να είμαι πλέον καλά και να αντιμετωπίζω τις τυχόν κρίσεις μόνη μου και γρήγορα.Τώρα πια κι αυτή κάνει το ίδιο, αλλά επειδή η ψυχοθεραπεία τη βοήθησε και τη βοηθά σε όλους τους τομείς της ζωής της δεν την σταματά...βέβαια ΄τωρα κάνει σε πολύ αραιά διαστήματα ή όταν θέλει να μιλήσει για κάτι συγκεκριμένο Ά ξέχασα το σημαντικότερο...της πήρα ένα συμπληρωμα για το άγχος με βιταμίνες Β το οποίο έπαιρνε για μεγάλο διάστημα με μικρά διαλλείματα και την βοήθησε πάρα πολύ.Δεν ξέρω αν επιτρέπεται εδώ να σου πώ ποιο..εσύ με 2 παιδιά και εργασία σίγουρα χρειάζεσαι βοήθεια από κάποιο καλό συμπληρωμα
Εχω διαβάσει ότι μαζί με τα αντικαταθλιπτικά πρέπει να δίνετε και ΄χαπι προστασίας για το στομάχι, τα ακατέματα και οι ζαλάδες μπορει να είναι απο το στομάχι σου
Σε ευχαριστω παρα πολυ για τις πληροφοριες σου.Εχεις δικιο σε οσα λες.Εγω εκανα δυο συνεδριες ψυχοθερςπειας παιρνω καο την αγωγη αλλα δεν μπορω να πω πτι νιωθω ασφαλεια να κανω πραγματα ζω συνεχεια με τον φοβο οταν ειμαι μονη και γενικα δεν με αναγνωριζω που σε τιποτα δεν βρισκω ηρεμια και χαρα.Παντου ειμαι με τον φοβο.Εχω χαμηλο αιματοκριτη και ετσι κι αλλιως παιρνω και σιδηρο οποτε δεν ξερω αν μπορω να παιρνω και αλλο συμπληρωμα...
Δεν παιρνάει εύκολα...κάθε εβδομάδα συνεδρία μην τις σταματήσεις...και υπομονή...η κόρη μου δεν μπορούσε να έρθει απο το σπιτι μας στης γιαγιάς της(που ήταν μια σχετικα μικρη απόσταση)και την έπιανε,φοβόταν να μείνει μόνη της και στο ίδιο μας το σπίτι...δεν σου λέω ότι θα πάψουν να σε πιάνουν οι κρίσεις,αλλά θα μάθεις να τις αντιμετωπίζεις και θα καταλάβεις πως είναι ακίνδυνες, δεν θα πάθεις ποτέ ΤΙΠΟΤΑ απο αυτές..και να μιλάς όπου κι αν είσαι και σε πίασει, πές το σε κάποιον δίπλα σου όποιος κι αν είναι ,σίγουρα θα σε κάνει να νιωσεις καλύτερα, μην ντραπείς...ναι μπορεις να πάρεις και συμπληρωμα βιταμινών Β, ο σίδηρος είναι σίδηρος ...έχω ξαδέρφη γενική γιατρό και την συμβουλεύομαι,δεν στα λέω από το μυαλό μου αυτά...όσο καλά και να τρώμε το στρες τα ρουφάει όλα,δεν προλαβαίνει ο οργανισμός μας να απορροφήσει και να συνθέσει σωστα...γι'αυτό συμπληρώματα και πάντα με το φαγητό όχι με άδειο στομάχι
Σου έχω στείλει προσωπικο μήνυμα
Δεν κάνω κάποια αγωγή στα πολυ δύσκολαδυσκολα(κρίσης πανικου) απλά περνω ζαναξ 0,25 πρωι βράδυ, αλλά ψυχοθεραπεία σχεδόν 2 με 3 το μήνα, όποτε δώσε βάσει σε συνεδριάσεις,
Σας ευχαριστω τωρα ο ψυχιατρος εκτος απο το enlift 20 mg και 0.25 zanax πρωι και βραδυ μου προσθεσε και το onelar 30 mg πρωι βραδυ προκεθμιμενου να κοψω το zanax και να μειψσω το enlift σε 10mg.Ακομα δεν εχω ξεπερασει την ανασφαλεια και τον πανικο απλα οταν με πιανει ισως ειναι λιγο πιο ηπιο.Ειναι στις 59 μερες αγωγης και το onelar το απιρνω 9 μερες.Κανω και ψθχοθεραπεια......
Μπράβο Έλσα χαίρομαι που πας καλυτερα.
Σου είπα υπομονή και θα γίνεις καλά.
Σε ευχαριστω πολυ player εισαι παντα πολυ υποστηρικτικος σε ολες σου τις απαντησεις να εισαι καλα
καλημέρα κι απο εμένα.
θα πω κι εγω την δικη μου ιστορία.
παρακολουθώ το φόρουμ και μου αρέσει που υπάρχει αυτό.
νομίζω βοηθάει αρκετά.
θα ήθελα κι εγώ απο την εμπειρία μου να βοηθήσω έστω και λίγο κάποιους (φοβησμένους)με κρίσεις πανικού.
ονομάζομαι θοδωρής και ειμαι 39 ετων.
όπως εσέις ετσι κι εγώ ειχα απο μικρός θέματα με κρίσεις.
βεβαια εδω να πώ οτι είχα εναν πατέρα και μια μητέρα με το ίδιο θέμα.
άρα ειχα μια καλή πρώτη υλή για να με επιρρεάσει αυτό.
ολα ξεκίνησαν γυρω στα 14-15 οπου είχα την πρώτη μου κρίση πανικού.
τρόμαξα αρκετά σε βαθμό που λέω πεθαίνω. όμως ειμαι ακόμα εδώ.
δύσκολη περίπτωση. και εμπειρία.
πνύξιμο στον λαίμο και ανάσες σαν να μην μου φτάνει ο αέρας.ζαλάδα και τρομερό αίσθημα φόβου.έκτακτες συστόλες .
αυτή ήταν η πρώτη μου φορά.
από ολα αυτά με τρόμαξε η καρδιά περισσότερο και πήγα σε καρδιολόγο, οπου κλάσικα δεν εχεις τίποτα.
απο τότε ειχα περιόδους με εξάρσεις και υφέσεις.
κάπως ετσι έφτασα στα 25 οπου έκανα την δική μου οικογένεια. εκει μάλλον στρεσαρίστικα τόσο οπου είχα πολυ σύχνα κρίσεις.
προσπαθούσα μόνος να τις ξεπεράσω αλλα ο φόβος του κάτι εχω με ωθούσε να γειρναώ στους γιατρους κάθε εβδομάδα.
καρδιολόγος, γαστρ...., αιματολογικες , παθολόγους και πάει λέγοντας. δεν έχεις τίποτα.μάλιστα.
και τώρα που εγω νιώθω τόσα , τι κάνω?
καλησπερα σε ολους , νεος στο forum , το ιδιο ειχα παθει και εγω .... αδυναμια συγκεντρωσεις ... στρεες παρα πολυ η καρδια μου να χτυπαει δυνατα ... ζαλαδες ... φοβιες ... ειχα γυρισει ολο το ιατρικο προσωπικο ενος νοσοκομειου δεν βρηκαν κατι ... μου συστησαν εναν ψυχιατρο πηγα μου εγραψε φαρμακευτικη αγωγη μετα απο κανα μηνα εστρωσα καπως στα 27 αυτα τωρα ειμαι 53 ... παντρευτηκα , χωρισα , ξαναπαντρευτηκα εκανα 3 παιδια .... αλλα και τωρα με πιανει να μην νιωθω τον αερα γενικα αλλα σπανια ...
οι έκτακτες είχαν μειωθέι όμως ειχα έντονο πόνο στο έντερο το οποίο αυτο έδεινε την έναρξη για όλα.
μου έκανε τρομερές συσπάσεις , και μετα ακολουθούσε η καρδια με ταχυπαλμία, τρέμουλο στα χέρια , αίσθημα τρόμου κτλ.
στα 30 μου ένας γαστρ... μου είπε παρε για μια εβδομάδα ξαναξ και έλα να σε ξανά δω.
τοτε ειναι που είπα οτι αν ειναι να παρω ξαναξ ας παω σε ψυχίατρο αφου είναι πιο ειδικός.
ο ψυχίατρος λοιπόν έκανε διάγνωση. χρόνια διαταραχη πανικού. μου έγραψε κάποια φάρμακα και κάναμε αρκετές συνεδρίες.
όσο περνούσε ο καιρός ένιωθα αρκέτα καλύτερα σε βαθμό που τα ξέχασα όλα .
σταμάτησα να φοβάμαι , και οταν πλέον ερχότανε κάτι , έλεγα καλός ήρθες. ατρόμητος. δεν φοβόμουν . και όπως ερχόταν ετσι κι έφευγε.
κατάλαβα οτι αν πείς στον εαυτό σου 1ον οτι δεν φοβάμαι την κρίση και 2ον αν έρθεις θα σε φάω έχεις μια κάλη συνταγή για να πετύχεις.
απο τα 30 λοιπόν μέχρι τα 39 σήμερα εχω μέσα στον χρόνο 2-3 επισόδεια αλλα τα καταφέρνω χωρίς βοήθεια.
δεν φοβάμαι.
κάταλαβα πως οταν καταπιέζομαι με κάτι είτε στην δουλειά , είτε στο σπίτi , με καθιστά ευάλωτο σε όλο αυτό.
οπότε οταν νιώθω οτι πιέζομαι σταματάω. τέλος . ηρέμω και έρχομαι πάλι στα φυσιολογικά .
κάθε ανθρωπος εχει το ταβάνι του. μην το περνάτε ποτέ.
σημασία εχει να αποδεχτείς οτι έχεις αυτο.
οτι δεν φοβάσαι.
οτι και να έρθει δεν με νοιάζει .
δεν έχει πεθάνει κανείς απο αυτό.
να πηγαίνεις παντου χωρις περιορισμους μην συμβει κατι.
να του λες ελα, πρωτα εσυ , .
το μυαλό μας εχει την δύναμη να επιβαλετε παντου και παντα . ομως εσυ μπορεις να πεις στο μυαλο σου οτι ''τωρα μιλαω εγω''
να μιλάτε σε φίλους σασ γι αυτο. μην το πνιγεται .
δεν τρελαθήκατε.
απλα είμαστε τελειομανεις και τα θελουμε ολα οπως εμεις τα θελουμε , ας βάζουμε και λιγο νερο στο κρασι μάς, δεν θα γινει και τίποτα.
Ετσι ειναι εχετε δικιο αλλα εγω γενικα εχω κλειστει πολυ στον εαυτο μου και εχασα και φιλους μου λογω του οτι δεν μπορουσα να βγαινω απο το σπιτι....οποτε δεν εχω και πολλους ανθρωπους να εμπιστευτω και να μοιραστω αυτο που μου συμβαινει πραγμα ππυ θα ηταν αρκετα ανακουφιστικο.Επισης ο συζυγος μου και ειδικα οι δικοι του δεν μπορουν να αποδεχτουν την δυσκολια μου αυτην θεωρουν τι εγω παραλογιζομαι και ολα αυτα πρεπει να τα ξεπερασω αμεσα.Ολο αυτο δυσκολευει ακομα περισσοτερο την κατασταση γιατι δεν μπορω να εκφτασω πουθενα τις φοβιες μου παρα μονο συον ψυχιατρο και τον ψυχολογο.
Βαλε δύναμη μέσα σου. την έχεις σε αδρανεια. νομίζεις οτι κατι θα γινει. σταμάτα να εισαι παρατηρητης του εαυτου σου. κανε πράγματα που σε ευχαριστούν . μην κόβεις δραστηριότητες , αν ειναι να πας καπου πήγαινεQuote:
Originally Posted by Elsa1983
μην λες δεν παω γιατι θα παθω κρίση. ετσι το θρέφεις απλά χωρις να το καταλαβένεις.
Εχεις δικιο αυτο προσπαθω να κανω.....σε ευχαριστω.Θα κανω πραγματα και πραγματικα οσοι βασανιζονται ςχω να σας πω κι εγω οτι εγω βελτιωνομαι ολα φτιαχνουν ....
Να που αντιστράφηκαν οι ρόλοι και μου έδωσες εσύ κουράγιο τώρα χαχα.Quote:
Originally Posted by Elsa1983
Ελπίζω όλοι μας να βελτιωθούμε σιγά σιγά.
Και εγώ το ίδιο πιστεύω ότι έρχεται κάποια στιγμή που ο εαυτός με προσπάθεια επανέρχεται.
Χαιρομαι φιλε μου ειναι σημαντικο να βιωνεις το ιδιο πραγμα και να ξερεις οτι εφοσον βγαινουν οι αλλοι απο το τουνελ θα βγεις και εσυ....Και εσυ ειδικα με βοηθησες πολυ
Καλημέρα με υγεία σε όλους.
Είναι σημαντικό να λέμε οτι είμαστε καλά. Διότι όντως είμαστε καλά. Απλα δεν θέλουμε να το πιστέψουμε κι ας λένε οι γιατροί δεν εχεις κάτι και ειναι όλα ψυχολογικά.
Βάλτε μέσα σας την δύναμη που έχετε και σηκωθείτε στα πόδια σας.
τα πραγματικά προβλήματα ειναι στα νοσοκομεία με παθήσεις πολυ σοβαρες και ομως βλέπεις αυτοι που τις βιώνουν έχουν ελπίδες και εσωτερική δύναμη απίστευτη.Λένε όλα θα πάνε καλά.
Μην αφήνεται το μυαλό να κάνει κουμάντο σε εσάς . Εσεις έχετε τον πρώτο λόγο. Το μυαλό ακωλουθεί απλά την διαθεσή σας.
Μια φορα ζούμε βρέ , ας ζήσουμε λοιπόν.
Παθαίνω κρίσεις πανικού απο το 2012. Άλλοτε 2 φορές τον χρόνο, άλλοτε και κάθε μερα. Τώρα είμαι στην φάση που τις παθαίνω κάθε μέρα. Παίρνω Cipralex των 20. Στο παρελθόν ένας ψυχίατρος με τρομερή σιγουριά μου διέγνωσε διπολική διαταραχή και με πλάκωσε στα αντιψυχωσικά, και εγώ ο βλάκας τα πήρα και όχι απλά έγινα χείρότερα, έπιασα πάτο, ενώ αυτός επέμενε ότι έτσι έπρεπε να γίνει και να μην σταματήσω. Που θέλω να καταλήξω, οι γιατροί και ειδικά οι ψυχίατροι δεν είναι Θεοί, ούτε μπορούν να σου κάνουν ειδικές εξετάσεις για να δουν τι έχεις, και να σου δώσουν την κατάλληλη αγωγή. Ούτε αν στην δόσουν μπορούν να ξέρουν αν θα σε πιάσει και πόσο σε πιάνει. Η διάγνωση και η αγωγή που θα πάρεις είναι με κριτήριο το τι θα πεις εσυ στον γιατρό, και πως αυτός θα το εκλάβει. Πήγαινε σε άλλον ψυχίατρο, πήγαινε σε 3-4, πάρε γνώμες και επέλεξε να κάνεις αυτό που αισθάνεσαι εσύ καλύτερο. Άκου το ΄σωμα σου, ότι αντίδραση και να έχει, το κάνει για να σε προστατεύσει, άσχετα που εσυ το βιώνεις σαν απειλή.