ααα καλα... τωρα θα μεινω κ απο δουλεια... τωρα να δεις γλεντια... οχι τα απαραιτητα δεν βγαζω, για σπιτι ουτε συζητηση μεχρι να βρω κατι πιο σταθερο απο θεμα εργασιας
Printable View
ααα καλα... τωρα θα μεινω κ απο δουλεια... τωρα να δεις γλεντια... οχι τα απαραιτητα δεν βγαζω, για σπιτι ουτε συζητηση μεχρι να βρω κατι πιο σταθερο απο θεμα εργασιας
ωχ, νόμιζα πως ήσουν μόνιμη. εντάξει, γράψε λάθος. μάλιστα. προσποιείσαι και έξω, προσποιείσαι και στους ειδικούς. τι είναι αυτό που θα σου λύσει το στόμα και τα χέρια; τι είναι αυτό που θα βγάλει τον πραγματικό σου εαυτό στην επιφάνεια;
δεν ξερω, ξερεις εσυ;;
νομιζω οτι δεν αντεχω την πραγματικοτητα κ γι αυτο κ φτιαχνω εναν κοσμο οπου μπορω ν αντεξω, να επιβιωσω, για ποσο ομως;
οταν συνειδητοποιω τι μου γινεται, τι κανω, πως ειναι η real life, τα χανω, δεν θελω να υπαρχω.. ασε οταν αισθανομαι... εκει γμσε τα παλι, νομιζω οτι τρελαινομαι
τεσπα... ειναι ωρα για τσαρκα στον κηπο, πνιγομαι εδω μεσα.. bye
Oταν προσποιείσαι στους ειδικούς περιμένεις να γίνει σωστή θεραπεία;Πες ακριβώς αυτά που αισθάνεσαι δώσε στον γιατρό την δυνατότητα να καταλάβει.Το έχω αισθανθεί και εγώ όταν συνηδειτοποιούσα πόσο δύσκολες ήταν μερικές καταστάσεις ομως έπρεπε να παλέψω όσο και αν δεν το άντεχα.Αν άφηνα καταστάσεις που ήταν για μένα εφιαλτικές καταστάσεις που ήθελαν αγωνα και θάρρος όχι μόνο σε μένα αλλά να δίνω κιόλας τώρα μπορεί να ήταν μερικά πράγματα εκτός ελέγχου.
Μαρια μου,Quote:
Originally posted by mstrouf
ειπα υπομονη μεχρι το ραντεβου μου την Τεταρτη κ υστερα θα κοψω τα φαρμακα μονη μου, να δω πως θα μαι..
κατα τη γνωμη μου,κανεις μεγαλο σφαλμα που θες να κοψεις τα φαρμακα.
εισαι σε δυσκολη κατασταση και σε αυτη την φαση τα χρειαζεσαι κοριτσι μου.
τα φαρμακα ασφαλως και δεν λυνουν ολα μας τα προβληματα,ομως οπως εχει πει και μια αγαπημενη μου συγγραφεας \"τα φαρμακα δεν σε μαθαινουν να κολυμπας,ειναι ομως ενα σωσιβιο,που σε εμποδιζει απο το να βουλιαξεις\"
ισως τα φαρμακα που παιρνεις κοριτσι μου δεν ειναι τα καταλληλα.
εχει δικιο η γιωτα που σου ειπε οτι ισως πρεπει να αλλαξεις γιατρο.
σου ζητω συγγνωμη που ακυρωσα το ραντεβου που ειχαμε το προηγουμενο σαββατο,αλλα ημουν και γω χαλια.
ελπιζω οταν ορθοποδησουμε και οι δυο μας να μας δωθει η ευκαιρια να τα πουμε απο κοντα.
με μεγαλη εκτιμηση
αμελι.
mstrouf πολλα χρονια πριν σε μια γειτονια της αθηνας ζουσε μια κοπελα τοσο ομορφη και γλυκια σαν πεταλουδα, με το ονομα Εσμεραλδα και χορευε με χαρη μπροστα απο το αραχνιασμενο και ακουρδιστο πιανο που σου κοβοταν η ψυχη απο την λυπη και την απελπισια αν τυχαινε και κρυφοκοιτουσες απο το παραθυρι του σπιτιου. βουρκωνε ο αργοσχολος περαστικος στη θεα της αεικινητης μπαλαρινας αφοσιωμενης στο ασχημο πιανο. τα χρονια περασαν, οι πουεντ ελιωσαν και τα μαλλια εβαψαν γκριζα αλλα η μπαλαρινα συνεχιζε τις πιρουετες, πιστη σε μια μελωδια που δεν ακουσε ποτε.
συγχωρηστε την παρεκλιση της ιστοριας αλλα νομιζω οτι η συμπαθητικη χορευτρια εδειξε μια συνεπεια και πιστη, και το ελαχιστο που μπορουμε να κανουμε στη μικρη ζωη μας ειναι να συνεχισουμε τις αναθεματισμενες πιρουετες ακομα και αν γλιστραμε, δεν εχουν δυναμη τα ποδια μας, ή το μονο που αντιλαμβανομαστε ειναι ο υποκωφος θορυβος των πουεντ καθως διατρεχουν το ξυλινο πατωμα της ζωης.
με αγαπη mstrouf!
Πολυ ωραιο μυνημα Asmodeous.
όχι τεσπα ρε συ. αυτό που χρειάζεσαι όπως όλοι μας είναι ένα ισχυρό και σταθερό υποστηρικτικό περιβάλλον που θα σου δώσει την αυτοπεποίθηση να φύγεις και να μην κοιτάξεις πίσω. αν φοβάσαι να μείνεις μόνη σου, πράγμα που το καταλαβαίνω, ζήτησε να σε φιλοξενήσει μία φίλη σου για ένα διάστημα. προηγουμένως, σου έλεγα για προτεραιότητες. δεν ξέρω αν προτεραιότητα έχει η φαρμακευτική θεραπεία αυτή τη στιγμή. σίγουρα, παρενέργειες όπως αυτές που περιγράφεις είναι το τελευταίο που χρειάζεσαι. προτεραιότητα νομίζω πρέπει να είναι να βρεις μια πιο σίγουρη δουλειά και να βρεις σπίτι να μείνεις. ύστερα, προτεραιότητα είναι να πάψεις να προσποιείσαι. γιατί αν συνεχίσεις να προσποιείσαι, προσποιείσαι και πως χρειάζεσαι βοήθεια οπότε τζάμπα γίνεται αυτή η κουβέντα. αν δεν πεις, τέρμα, ως εδώ, τελειώσανε αυτά που ξέρατε, η μαρία που ξέρατε τελείωσε, τώρα θα δείτε ποια πραγματικά είμαι και τι πραγματικά μπορώ να κάνω και στη συνέχεια να παραδεχτείς ειλικρινά όμως πως χρειάζεσαι βοήθεια και να την αναζητήσεις τότε και μόνο τότε και τη σωστή θεραπεία θα έχεις και οι αλλαγές που χρειάζεται να γίνουν στη ζωή σου, θα γίνουν. και μη βιαστείς να πεις τεσπα, δεν είμαι πραγματικά τίποτα και δεν μπορώ να κάνω πραγματικά τίποτα γιατί το ξέρεις πάρα μα πάρα πολύ καλά πως δεν είναι έτσι. να ξέρεις ότι πιστεύω σε σένα και ότι περιμένω να δω.Quote:
Originally posted by mstrouf
δεν ξερω, ξερεις εσυ;;
νομιζω οτι δεν αντεχω την πραγματικοτητα κ γι αυτο κ φτιαχνω εναν κοσμο οπου μπορω ν αντεξω, να επιβιωσω, για ποσο ομως;
οταν συνειδητοποιω τι μου γινεται, τι κανω, πως ειναι η real life, τα χανω, δεν θελω να υπαρχω.. ασε οταν αισθανομαι... εκει γμσε τα παλι, νομιζω οτι τρελαινομαι
τεσπα... ειναι ωρα για τσαρκα στον κηπο, πνιγομαι εδω μεσα.. bye
giota σε φχαριστω για οσα μου γραφεις.. ισως ειναι αυτο που καταληγεις στο τελος.. εκτος ελεγχου
amelie74 εισαι πολυ γλυκια.. ωραια φραση.. μου χει μπει η ιδεα οτι τα φαρμακα με κανουν χειροτερα. να ειπε να κοψω το αντικαταθλιπτικο κ να παρω μονο το αντιψυχωσικο κ τα χω δει ολα σημερα, παλι ιλιγγος, παλι αυξομειωνω αποστασεις, να τα στερητικα κ δεν θελω να σκεφτομαι καν τι θα ακολουθησει αν σταματησω 1 χρονο θεραπεια.
Asmodeous διαβασα κ ξαναδιαβασα την ιστορια σου προσπαθοντας να βγαλω απ το μυαλο μου το παραμυθι κ στεκοντας στο νοημα \"το ελαχιστο που μπορουμε να κανουμε στη μικρη ζωη μας ειναι να συνεχισουμε\" σε ευχαριστω
pelariry απορω ακομα γιατι καθομαι κ γραφω κ προσπαθω να επικοινωνησω με ατομα απο εδω μεσα, ισως ετσι μειωνω το αισθημα της μοναξιας μου; δεν ξερω πια την αληθεια μου, δεν ξερω τι με κραταει ζωντανη, ας μην το πολυκουραζω, αισθανομαι οτι την πολυκουβαντιασα την ιστορια μου, τωρα δεν μπορω να συντονιστω ουτε με αυτα που εγραψα κ εδω κ μιση ωρα προσπαθω να απαντησω σε οσους μου εγραψαν.. πολυς κοπος κ ζαλιζομαι..
goodbye my friends
γιατι τοσος κοπος και ζαλη? αρκει οτι σε νοιαζομαστε. τπτ παραπανω.
Quote:
Originally posted by mstrouf
giota σε φχαριστω για οσα μου γραφεις.. ισως ειναι αυτο που καταληγεις στο τελος.. εκτος ελεγχου
amelie74 εισαι πολυ γλυκια.. ωραια φραση.. μου χει μπει η ιδεα οτι τα φαρμακα με κανουν χειροτερα. να ειπε να κοψω το αντικαταθλιπτικο κ να παρω μονο το αντιψυχωσικο κ τα χω δει ολα σημερα, παλι ιλιγγος, παλι αυξομειωνω αποστασεις, να τα στερητικα κ δεν θελω να σκεφτομαι καν τι θα ακολουθησει αν σταματησω 1 χρονο θεραπεια.
καποτε ομως θα τα σταματησεις,ετσι δεν ειναι;αυτος δεν ειναι ο σκοπος;τα στερητικα που εξαρτωνται απο το σωμα θα περασουν μεσα σε τρεις μερες,τοσο χρειαζεται ο οργανισμος για να ξεκινησει να παραγει ο ιδιος καποιες ουσιες.στο κατω κατω δοκιμαζουμε,ετσι δεν ειναι...μεχρι να βρουμε την συνταγη,ειναι ενα παιχνιδι μαρια,δεν το εχεις καταλαβει ακομα;η μονη διαφορα πως ειμαστε πρωταγωνιστες
Asmodeous διαβασα κ ξαναδιαβασα την ιστορια σου προσπαθοντας να βγαλω απ το μυαλο μου το παραμυθι κ στεκοντας στο νοημα \"το ελαχιστο που μπορουμε να κανουμε στη μικρη ζωη μας ειναι να συνεχισουμε\" σε ευχαριστω
.... και ολοι ζουμε το δικο μας παραμυθι.ειναι η προσωπικη μας πινελια,αυτο που δινει η παιρνει το χρωμα στην πραγματικοτητα :)
pelariry απορω ακομα γιατι καθομαι κ γραφω κ προσπαθω να επικοινωνησω με ατομα απο εδω μεσα, ισως ετσι μειωνω το αισθημα της μοναξιας μου;
και δεν βρισκω κανενα κακο στο να μειωνουμε την μοναξια.ολοι αυτο ικανοιποιουμε οταν γραφουμε εδω,επικοινωνια ειναι το αντιθετο της μοναξιας :) και αυτο κανουμε,και οσο πιο πολυ τοσο πιο καλα...
δεν ξερω πια την αληθεια μου, δεν ξερω τι με κραταει ζωντανη,
ζωντανους μας κραταν τα ενστικτα,η αληθεια ειναι μπερδεμενη,ισως και διαφορετικη αναλογα με την χρονικη περιοδο που την ψαχνεις μεσα σου.οταν ξεμπερδευτεις λιγακι θα την βρεις και αυτην.δεν μπορει να μας ξεφυγει γιατι ειναι δικια μας...
ας μην το πολυκουραζω, αισθανομαι οτι την πολυκουβαντιασα την ιστορια μου, τωρα δεν μπορω να συντονιστω ουτε με αυτα που εγραψα κ εδω κ μιση ωρα προσπαθω να απαντησω σε οσους μου εγραψαν.. πολυς κοπος κ ζαλιζομαι..
goodbye my friends
2 σταγονιτσες θα κανουν το μισοαδειο ποτηρακι να φαινεται μισογεματο.που και που εξατμιζονται απο το ποτηρακι αλλα ευτυχως που και που ξαναβρεχει .... δεν ειδα και τον λαζοπουλο χτες ....ειπαν πως ειχε πλακα :(
νομιζω οτι ειμαι καλυτερα, εχω επικοινωνια με το περιβαλλον, επαφη με τον εαυτο μου, βεβαια συνεχιζω να μην θελω να αισθανομαι κ να νιωσω αυτα που αισθανομαι. δεν ειναι εντονη η αισθηση πια οτι δεν ειμαι εγω κ προσπαθω να μην επηρεαζομαι απο εξωτερικους παραγοντες κ κατανοω λιγακι τι μου συμβαινει. σας ευχαριστω που με στηριξατε!
Μαρία μου πολύ χαίρομαι:))
Τελικά το Σαββατοκύριακο και το ξέδωμα έκανε κι αυτό του δουλειά του(εκτός των άλλων βέβαια,το τι κάνεις εσύ για τον εαυτό σου και την στήριξη που παίρνεις)χεχεχε.....
καλή συνέχεια και πάντα τέτοια μηνύματα:):)
Eπιτέλους!!! Το γκρινιάρικό μας στρουμφάκι είναι καλύτερα και μας ευχαριστεί. Χαιρόμαστε στρουμφίτα για σένα. Να είσαι όλο και καλύτερα για να γκρινιάζεις όλο και λιγότερο. Τελικά αυτό το Σαββατοκύριακο έχω χάσει επεισόδια και γεγονότα αλλά βλέπω σήμερα όλα μπαίνουν σε καλύτερο δρόμο.
Υ.Γ. δεν υποννοώ τίποτα για το πολιτικό σκηνικό.
αχαχα.. το πολιτικο σκηνικο, φυγαν αυτοι, ηρθαν οι αλλοι, να φανε κ κεινοι κ μετα φτου κ απ την αρχη.. μωρε ποιος τους χεζει, την κοινωνια κ την τσεπη μας βλαπτουν ολοι αυτοι!
παραπονιαρικο στρουμφακι ειμαι βρε, αλλος ειναι ο γκρινιαρης! ααα.. κ διαβασα κ ενα καλο ανεκδοτο για τα στρουμφακια σημερα -γιατι ειναι παντα χαρουμενα τα στρουμφακια την ανοιξη; - γιατι μεγαλωνει το χορταρι κ τους γαργαλαει τα αρ@$^&*!
ναι Αρσι μου, ξεδωσα, πηρα ανασα! ισως λειτουργησαν κ τα φαρμακα σε ολα τα παρανοϊκα που μου συνεβαιναν τελευταια!
Ετσι ακριβως ενιωθα κ εγω στην αρχη της καταθλιπσης μου,πριν δηλαδη καταλαβω τι γινετε.Ειχα συνεχως νευρα κ θυμω,λες κ απο τοτε που γεννηθηκα ξαφνικα βγηκαν ολα τα νευρα μου τωρα.Ξεσπαγα παντου δεν ειχα υπομονη να ακουσω τιποτα,ειχα μια μονιμη υπερενταση δεν μπορουσα να σταματησω.Οσο για τον υπνο ηταν κατι που το ειχα ξεχασει,πηγενε σε εναν ιδικο ισως να νιωσεις καλυτερα.