Αμα δεν κοιταξεις στην αβυσσο της ψυχης σου δεν προκειται να παρεις απαντησεις ομως. Αναμεικτα συναισθηματα εχεις επειδη φοβασαι η ντρεπεσαι τα συναισθηματα σου.Quote:
Originally Posted by Tania123
Printable View
Αμα δεν κοιταξεις στην αβυσσο της ψυχης σου δεν προκειται να παρεις απαντησεις ομως. Αναμεικτα συναισθηματα εχεις επειδη φοβασαι η ντρεπεσαι τα συναισθηματα σου.Quote:
Originally Posted by Tania123
Αυτο ακριβως που ειπε η Τανια. Δεν ζηλευω "ασχημα". Εννοειται οτι χαιρομαι οταν βλεπω παρεες που ειναι οντως αγαπημενες. Εδω οταν λεω οτι ζηλευω το εννοω με την εννοια της στενοχωριας. Οτι θα ηθελα πολυ να το εχω και εγω αλλα δεν το εχω. Αυτο μονο. Υπαρχει και η ζηλια με την εννοια που αναφερεις εσυ αλλα στην δικη μου περιπτωση δεν ισχυει κατι τετοιο. Η ελληνικη γλωσσα ειναι πολυ πλουσια και η καθε λεξη εχει αρκετες σημασιες. Ας μην κολλαμε στα προφανη. Αυτο που ηθελα να πω φανηκε απο τα συμφραζομενα πιστευω...Quote:
Originally Posted by axl100
Νιωθω οτι αδικουμαι καπως γιατι νιωθω οτι δεν πειραξα κανεναν (τουλαχιστον τοσο πολυ, γιατι γενικα ολοι κανουμε λαθη), για να δεχτω αυτη τη συμπεριφορα απο καποιους η για να μη μπορω να βρω αλλο κοσμο για παρεα. Αλλα αυτα ειναι μεσα στη ζωη και πρεπει να τα ξεπερασω σιγα σιγα
Οι γονεις μου εβλεπαν οτι καποια ατομα δεν ηταν τα "σωστα" και μου μιλουσαν παρα πολυ για αυτο το θεμα. Μου ελεγαν οτι δεν ειναι καλη επιρροη και οτι θα επρεπε να κανω παρεα με καποιον που ειχε περισσοτερα να δωσει. Και ειχαν δικιο. Αλλα τοτε δεν τους ακουσα οποτε απλα απογοητευτηκα.
Απο το πρωτο ποστ εδω περα μιλησα για τον εαυτο μου. Ειπα μονο οτι ζηλευω με την καλη εννοια οσους εχουν μια δεμενη παρεα και περνανε καλα. Και οχι η ζηλια και η αδικια δεν πανε χερι χερι κατα τη δικη μου ταπεινη αποψη. Προφανως και χαιρομαι με τη χαρα του αλλου.
Ειμαι φουλ μπερδεμενη η αληθεια ειναι. Για αυτο δεν μπορω να το ξεπερασω και λεω πραγματα που δεν ακουγονται λογικα τις περισσοτερες φορες (οπως ολο αυτο με τις παρεες απο το σχολειο). Οταν φυγει η συγχυση θεωρω οτι θα ειμαι πολυ καλυτερα και πιο ετοιμη να αντιμετωπισω την κατασταση και να βρω λυση.
Το προσπαθω με την ψυχοθεραπεια αυτο. Επισης δεν ειναι λογικο να φοβασαι; Δυστυχως ο φοβος ηταν στοιχειο του χαρακτηρα μου απο παντα. Ετσι ειναι η μαμα μου και μου το περασε και εμενα σε μεγαλο βαθμο. Παλι καλα που ο μπαμπας μου μου μιλουσε πολυ και καταφερε να βοηθησει καπως. Αλλα μια μικρη ζημια ειχε γινει. Οποτε ναι δεν μπορω να πω οτι δεν φοβαμαι. Αυτο ειναι που με μπλοκαρει τωρα και ζοριζομαι να προχωρησω. Για τα συναισθηματα μου δεν ντρεπομαι, ωστοσο δεν τα δειχνω πολυ γιατι δεν ξερεις ποτε πως μπορουν να χρησιμοποιηθουν.εναντιον σουQuote:
Originally Posted by axl100
Νομίζεις ότι δεν τους άκουσες. Μια χαρά τους άκουσες απλά δεν το κατάλαβες. Το μικρόβιο μπήκε και μετά η συμπεριφορά σου προς αυτά τα άτομα ήταν με βάση την καχυποψία. Πότε δεν συμφώνησα με τη μάνα μου σε τίποτα. Κι όμως μου πήρε πολύ καιρό να καταλάβω ότι η επιρροή που είχε πάντα επάνω μου ήταν καθοριστική.Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Το ίδιο με πιάνω να κάνω και εγώ στα παιδιά μου κάποιες φορές και ας είναι μικρά. Από το φόβο μην πάθουν κάτι, μην πληγωθούν τα γεμίζεις ανασφάλειες. Πράγμα που τα μπλοκάρει. Ο γονιός είναι εκεί για να στηρίξει το παιδί, όχι για να το καθοδηγεί πολλές φορές και χειρίστηκα. Δυστυχώς όμως συμβαίνει. Για αυτό γεμίσαμε ανασφαλής και αναποφάσιστους ενήλικες. Κοινωνικά ανάπηρους.
Σιχνα οι γονεις χρησημοποιουν εκφοβισμο η ντροπιασμο για να μας ελεγχουν.Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Είσαι μοναχοπαίδι?
Ναι αλλα ηξερα παντα οτι με αγαπουσαν. Τουλαχιστον ο μπαμπας μου. Μου τα ελεγαν για να μην περναω αυτα που περναω τωρα. Θα μπορουσα να το ειχα αποτρεψει ολο.αυτο αλλα ημουν χαζη.Quote:
Originally Posted by Tania123
Να τα χαιρεσαι! Δεν ξερω τι γινεται αληθεια... Απλα ελπιζω καποια στιγμη να νιωσω γεματη και να φυγει αυτο το βαρος και το μπερδεμα που εχω τωρα. Γεματη ειτε με ανθρωπους διπλα μου ειτε χωρις. Οτι εχω περισσοτερη αναγκη εκεινη τη στιγμηQuote:
Originally Posted by Tania123
Οχι εγω 2 μικροτερα αδερφια. Η αδερφη μου ειναι 2 χρονια μικροτερη και καποτε ειχαμε κοινες παρεες. Τωρα και εκεινη εχει απομακρυνθει απο ολους και εχει μονο το αγορι της. Αλλα εχουμε τσακωθει (εγινε ενα κατι κυριολεκτικα καταλαθως και ασημαντο κατα τη γνωμη μου αλλα εκεινη το πηρε πολυ προσωπικα. Τωρα δεν θελει να μου μιλησει οσες φορες και αν ζητησα συγγνωμη). Και ο αδερφος μου ειναι 4 χρονια μικροτερος οποτε ειναι δυσκολο σε αυτες τις ηλικιες να εχουμε κοινες παρεες (δινει πανελληνιες τωρα. Επισης ολοι οι φιλοι του αν δεν κανω λαθος εχουν μικροτερα αδερφια οποτε δεν μπορω να κοινωνικοποιηθω ουτε ετσι). Αλλα γενικα εχω πολυ καλη σχεση με τον αδερφο μουQuote:
Originally Posted by Tania123
Μα ποιος αμφέβαλλει για την αγάπη? Εσύ λες εγώ να μην αγαπάω τα παιδιά μου? Είναι όλος μου ο κόσμος. Απλά προσπαθώντας να μπούμε σε λημέρια που δεν είναι δικά μας, αλλά της ζωής των παιδιών μας πολλές φορές τα κάνουμε σκατα. Θα σου πω ένα απλό παράδειγμα. Είχα τρομερό φόβο να μην πέφτει ο γιος μου. Ειδικά με τις σκάλες. Λογικό μέχρι εδώ. Με το που πλησίαζε σκάλα ούρλιαζα σαν την υστερική και έτρεχαν να τον ανεβάσω εγώ. Το αποτέλεσμα? Κάθε φορά που έφτανε στη σκάλα γύριζε και με κοιτάζε. Για να πάω να τον ανεβάσω. Του είχα περάσει ότι μόνος του δεν μπορεί. Τι έπρεπε να κάνω,? Να βαδίζω σιωπηλά πίσω του για να τον κρατήσω εάν πέσει. Ξέρεις πόσο μεγάλη διαφορά έχει αυτό?Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Φυσικα και αγαπας τα παιδια σου δεν εννοουσα αυτο προφανως. Εγω μιλαω για τους γονεις μου γιατι ενιωθα μεσα μου οτι ποτε δεν θα εκαναν κατι για το κακο μου. Ειδικα στην προεφηβεια και την εφηβεια καναμε συνεχεια συζητησεις. Δεν μου επεβαλαν ποτε τιποτα. Παντα μου εδειχναν ποιο ειναι το σωστο αλλα με αφηναν μονη μου να επιλεξω τι θα κανω. Εε τωρα μαντεψτε ποιος τα σκατωσε; ΕΓΩQuote:
Originally Posted by Tania123
Ρε βλεπω βιντεο με παιδικους φιλους που παντρευονται και λενε στον γαμπρο η στη νυφη μακαρι να απολαυσεις τη ζωη μαζι τους οπως την απολαυσαμε εμεις μεγαλωνοντας μαζι με τον γαμπεο η τη νυφη (καταλαβατε). Πηγα να κλαψω γιατι ξερω οτι ποτε δεν θα το ζησω αυτο. Και νιωθω οτι δεν εχω κανει κατι τοσο κακο για να μην το αξιζω
Τα αδέλφια στις ηλικίες που βρίσκεστε τώρα τα έχουν αυτά. Επίσης δεν ξέρω τι έγινε μεταξύ σας αλλά συμβουλή από μια αρκετά μεγαλύτερη σου. Αυτό που εσύ θεωρείς ασήμαντο για τον άλλο μπορεί να είναι πολύ σημαντικό. Να μάθεις να μπαίνεις στα παπούτσια των άλλων και να το βλέπεις και από την πλευρά τους. Αυτό θα σε βοηθήσει σε όλες σου τις σχέσεις.Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Καλα ναι σιγιυρα. Οπως ειπα και πριν ολο αυτο ηταν ασημαντο κατα τη δικη μου αποψη. Εννοειται οτι ο καθενας το παιρνει οπως θελει. Το θεμα τωρα ειναι οτι προσπαθω να ζητησω συγγνωμη και δεν τη δεχεται απλα με βριζειQuote:
Originally Posted by Tania123
Πιστευετε οντως οτι μπορουν να δημιουργηθουν πραγματικες φιλιες μετα απο καποια ηλικια η οταν καποιος ειναι πιο κλειστος; Εχω απελπιστει αληθεια. Καθε 2 χρονια σχεδον ψαχνω νεους φιλους...
Βρε πουλάκι μου και εγώ βλέπω τον άλλο που κάνει πρόταση γάμο σε πανάκριβο εστιατόριο σε εξωτικό μέρος με ένα μονοπετρο να με το συμπαθειο και ξέρω ότι εγώ ποτέ δεν θα το ζήσω αυτό, αλλά τι να κάνουμε τώρα? Εγώ παντρεύτηκα με πρόταση σε τραπέζι με κοκορέτσι και παϊδάκια. Ε και?Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Ναι το πιστεύω. Αν σταματήσεις να είσαι κολλημένη το πιστεύω. Μην κολλάς κάπου. Δεν είναι όλα άσπρο μαύρο.Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Αφου δεν εχει κατασταλαξει ακομα η ζωη σου, ολες οι φιλιες που θα κανεις τωρα ειναι εφημερες. Οταν και αν παντρευτεις θα κανεις φιλιες με ζευγαρια μονο αφου οι ελεθεροι φιλοι θα σε επιρεαζουν να χωρισεις. Εαν χωρισεις τα ζευγαρια θα σε κανουν περα για τους ιδιους λογους. Δεν ειναι τοσο απλα τα πραγματα με τις φιλιες αφου οι ανθρωποι συναστρεφονται με ομοιους.Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Τρομερά ενθαρρυντική άποψη για τη ζωή. Καλός ο ρεαλισμός αλλά εδώ μιλάμε για "ισοπεδοτισμο". Δεν συμβαίνει σε όλους αυτό ξέρετε. Ε αν κρινει απο προσωπική σας εμπειρία δε σημαίνει ότι αυτός είναι και ο κανόνας.Quote:
Originally Posted by axl100
φυσικά και υπάρχει πιθανότητα να κάνεις φιλίες αρκεί να βγεις να το διεκδικήσεις με κάποιο τρόπο-εγώ προτείνω να μιλήσεις σε κάποιον ειδικό κι όχι σε κάποιον που θέλεις να είναι φίλος σου, δηλαδή πρώτα να συμβουλευτείς έναν ειδικό να λύσεις τις δικές σου ανασφάλειες και πεποιθήσεις.
Ποιος είναι ο λόγος που άρχισες ψυχοθεραπεία;
Μπορεις να κοροϊδευεις τον εαυτο σου οσο θελεις, καποια στιγμη ομως δυσκολευεσαι να τετραγωνισεις τον κυκλο και ολη η ζωη σου καταρρευει. Ερχονται τα αγχοι, οι καταθλιψεις και ολα τα συναφη. Η ελπιδα ειναι ο,τι πιο τοξικο γιατι σε κανει να τα βαζεις ολα κατω απο το χαλι και να πιστευεις πως θα γλιτωσεις. Εννοειται δεν συμβαινει σε ολους, για αυτο οι μισοι δεν μπορουν να κρατησουν σταθερη σχεση στην ζωη τους ερωτικη η μη. Στην ζωη παντα αντιγραφουμε τους αλλους, πρωτα τους γονεις μας και μετα τον κυκλο μας.Quote:
Originally Posted by Tania123
Αυτο νιωθω οτι ειναι περιττη πολυτελεια. Το θεμα ειναι οι ανθρωποι που εχεις διπλα σου. Αυτοι δημιουργουν τις στιγμες. Νομιζω οτι δεν εχει σημασια ο τροπος της προτασης (πχ αν θα ειναι σε θαλασσα η σε εστιατοριο) αλλα η ιδια η προταση. Η στιγμη και τα συναισθηματα. Δεν θελω και εγω 100 φιλους για να ειμαι ευτυχισμενη. Απλα νιωθω οτι δεν εχω λιγους και καλουςQuote:
Originally Posted by Tania123
Μακαρι Παναγια μουQuote:
Originally Posted by Tania123
Θα με βρισετε που λεω παλι για ηλικιες αλλα νιωθω οτι σε αυτη την ηλικια, σε αυτο το θεμα θα επρεπε να εχω κατασταλαξει. Δεν γινεται να ειμαι τοσο ασταθης γαμω (γενικα στη ζωη μου εννοω)Quote:
Originally Posted by axl100
Έπρεπε ναι.. Γρια γυναικα.Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Η πρωτη προταση ειναι σωστη παντως. Εγω εκει συμφωνω 100%. Με τα υπολοιπα διαφωνω καπως. Γιατι πιστευω οτι αν η φιλια ειναι δυνατη και χτισμενη σε γερα θεμελια δεν θα την επηρεαζουν τοσο πολυ οι αλλαγες της ζωης (θα την επηρεαζουν φυσικα αλλα μεχρι ενα βαθμο). Δεν θα χαθεις με ολους σου τους φιλους αν παντρευτεις/χωρισεις κλπ. Αυτοι που θα φυγουν θα ειναι αυτοι που δεν αξιζανQuote:
Originally Posted by Tania123
Πηγαινω ψυχολογο αλλα δεν εχω βοηθηθει ακομα. Μιλαω και με τους δικους μου αλλα ακομα υπαρχει ενα μπερδεμα. Θα το βρω ομωςQuote:
Originally Posted by user
Αγχος για την εξεταστικη και αγχος για τις κοινωνικες μου επαφες γιατι ενιωθα (και νιωθω ακομα) οτι θα μεινω μονη μου. Αυτα τα 2 ειναι τα μεγαλυτερα θεματα μου αυτη τη στιγμη. Με κοινη βαση το αγχος. Κανω ψυχοθεραπεια εδω και 3 μηνες αλλα το μυαλο μου ειναι κολλημενο και βλεπω οτι δεν βοηθιεμαι. Ενω η ψυχολογος κανει εξαιρετικη δουλεια και προσπαθει μαζι μουQuote:
Originally Posted by george1520
Πολύ ενθαρρυντικό αυτό λοιπόν!
μην χάσεις επαφή με τους ανθρώπους, οι δικοί σου, η οικογένειά σου δηλαδή, είναι κοινωνικοί ανθρώποι;
Η ψυχοθεραπεία θέλει χρόνο, μην απογοητευεσαι..Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Αυτα που θελεις να πιστευεις θελεις να πεις, αφου δεν εχεις επιτυχημενες σχεσεις αυτα που πιστευεις δεν βασιζονται πουθενα. Οταν τα "πιστευω" γινουν γνωση θα σου φυγουν τα αγχη, μεχρι τοτε να μην πιστευεις τπτ και να κρατας το μυαλο σου ανοιχτο για να μπορεσεις να πιασεις την αληθεια οταν σου συμβει και την κανεις γνωση.Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Παιδιά 3 Οκτωβρίου ξεκινάω και πάλι θέατρο και αυτή την φορά θέλω να κάνω παρέες αλλά διστάζω να μιλήσω στον άλλον, πέστε τρόπους που θα προσεγγίζετε κάποιον;
Και εγώ. Στο είπα με αφορμή την ταινία που είπες. Μη δημιουργείς ιδανικά πρότυπα. Αυτό ήθελα να σου εξηγήσω.Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Το να βλέπεις τα πράγματα από τη θετική πλευρά και να έχεις ελπίδα κατά τη δική μου άποψη είναι ότι πιο υγιές υπάρχει. Τοξικό είναι να τα βλέπεις όλα μαύρα. Αυτό σε αρρωσταίνει.Quote:
Originally Posted by axl100