αν μου επιτρεπεις ,μπορω να ρωτησω γιατι δεν θελεις να πας σε καποιον ειδικο??Quote:
Originally posted by Gothly
η αληθεια ειναι πως ναι δε γενεται να λυθει απο μονο του -αλλα εγω δε προκειτε να παω σε ειδικο.
Printable View
αν μου επιτρεπεις ,μπορω να ρωτησω γιατι δεν θελεις να πας σε καποιον ειδικο??Quote:
Originally posted by Gothly
η αληθεια ειναι πως ναι δε γενεται να λυθει απο μονο του -αλλα εγω δε προκειτε να παω σε ειδικο.
Δεν ηταν ασχετα. Ουτε εμενα με καταλαβαιναν οι παραεξω ανθρωποι. Κι εγω κρυβομαι καλα. Δοκιμασε εκεινη την ωρα κατι αλλο, ακουγεται ανοητο, αλλα θα πρεπει σταδιακα να βρεις εναλλακτικες. Η ενταση θα ειναι εκει, θα πρεπει να βρεις τροπους λιγοτερο επιβλαβεις για εσενα να την εξωτερικευεις.
Κλωτσα κανεναν τοιχο, σπασε κανενα ποτηρι, ουρλιαξε, χοροπηδα σα τρελη για 5 λεπτα, καλυτερα ειναι :P :P
Ποσο συχνα αυτοτραυματιζεσαι; Περιοριζεσαι στην εξωτερικη πλευρα των καρπων; Αν θελεις μου απαντας φυσικα.
Golthy πολυ συχνα καπως ετσι ειναι οι σχεσεις με τους γονεις.
Ειναι πιθανο στην δικη σου περιπτωση να μην εχουν καταλαβει τιποτα. Ειδικα οταν αφορα δικους μας ανθρωπους σε τετοια θεματα συχνα εθελοτυφλουμε. Δεν το κανουμε απο αδιαφορια ομως, το κανουμε απο φοβο. Θεωρω οτι αν μιλουσες με τη μητερα σου ουσιαστικα, αν της ελεγες το προβλημα σου, θα ανησυχουσε και θα προσπαθουσε να σε βοηθησει. Αν ανησυχουσε ομως. Μαλλον το γεγονος οτι κρυβεσαι μπορει και να τους κανει να πιστευουν οτι ολα ειναι καλα. Και γι αυτο δεν μιλαν ή δεν ασχολουνται παραιτερω.
Ειναι δυσκολο για τους γονεις να πιστεψουν οτι κατι δεν παει καλα με το παιδι τους, αλλα οταν υπαρχει λογος θα πρεπει να το δουν. Αλλα θα πρεπει και να τους το δειξεις.
Gothly ισως νευριασεις μαζι μου ,με αυτα που θα σου πωQuote:
Originally posted by Gothly
curtains, δε μετραω καθε ποτε αλλα όταν οι πληγες απαλυνουν το ξανακανω απο πανω.. εννοω οταν δε ποναει το ξανακανω..δε το κανω δλδ καπακι την επομενη μερα , περνανε λιγες μερες.
όχι στην εξωτερικη. αυτοτραυματιζομαι μονο στην εσωτερικη στους καρπους..
soft, φταιει το γεγονος οτι μενω με τους γονεις μου κ καθε μου κινηση ειναι φανερη.
δε μπορω να κρυψω που θα παω κ που θα ξοδεψω χρηματα..
αν διαβασεις το προηγουμενο μηνυμα λεω περιπου το \"κλιμα\" του σπιτιου μου κ των γονιων μου που δεν ειναι ανοιχτοι σε τετοια θεματα.
η μητερα μου ειναι αλλα μονο για τους εξω..για τους ξενους..εμεις ειμαστε ενταξει κ τα παιρνει λιγο στη πλακα..
ε ο πατερας μου δεν ασχολειτε..μονο με τη δουλεια του ασχολειτε.
αλλα σου μιλαω σαν ενας ανθρωπος που για ακετο καιρο εκοβα τα χερια μου
και απο την στιγμη της γεννησηςμου, ημουν ενα λαθος της φυσης , απλος δεν υπηρχα γιατι περιμεναν το αγορακι τους για την υστεροφημια τους,και την επικρατηση διαιωνιση του ειδους τους ,και του ονοματος τους
ΛΕς οι γονεις μου δεν ειναι ανοιχτοι σε τετοια θεματα.
Εσυ εισαι ανοιχτη να κανεις κατι γ αυτο???
Αν οχι να δεις καποιον ειδικο ,να βγαλεις αυτον τον πονο που νιωθεις μεσα σου ,ποιο ανωδυνα
να βρεις αλλους τροπους να φευγει
το τρεξιμο την γυμναστικη την κανουμε αντε για κανα 2ωρο αντε σου βαζω και 3
μετα??
τι κανεις μετα??
Μην θεωρησεις τις ερωτησεςι επιθετικες
ξερω αρκετα καλα ποσο λεπτο ειναι το θεμα αυτο
αλλα σου ειπα οτι περασα απο κει,και ελεγα χιλια 2 ψεματα για τα σημαδια
ναι καταλαβαινω πολυ καλα το θολωμα που λες ,και εκεινη την στιγμη ειναι τετοιος ο \"πονος \"που δεν μπορουμε να σκεφτουμε τιποτα ,κατι σαν αστραπη και βροντη, και τυφωνας μαζι στο μυαλο, δεν μπαινει σε καμια ταξη ζαλη σκετη, οσο και να προσπαθουμε, το συναισθημα και η ορμη τοσο μεγαλη που πρεπει να το νιωσω τον εναν πονο, για να φυγει ο αλλος πονος
συν την οργη που νιωθεις .
Πολλες φορες ηταν τοσο μεγαλη,που ηθελα να τους κανω κακο,
και εκει το γυρναγα σε μενα
και αλλες φορες ηταν αλλες σκεψεις που με μπλοκαραν,αλλα το γυρναγα και παλι σε μενα ,ναι!!! σε μενα στο σωμα μου για να νιωθει, η, να προσπαθει να νιωσει μεγαλυτερο πονο,οσο πιο δυνατος ηταν τοσο καλυτερα υπηρχααααα!!! ενιωθαααα!!! ποναγααα!!!ειχα υποστασηη!!!και αισθησειςςς!!!δεν με πονατε εσεις ρεεεε!!!!αλλα μπορω και μονη μου δεν σας εχω αναγκη αφου δεν με καταλαβαινεται, φτανοντας τον εαυτο μου πολλες φορες στο οριο!!
Νομιζω οτι ξερεις τι εννοω στο οριο.Οι λεπτομερειες ειναι περιττες
Δεν καταλαβαινα τοτε γιατι το εκανα.
Περασαν αρκετα χρονια για να το καταλαβω
Ετσι καπως δουλευε σε μενα παντως τοτε.
Μην αφησεις να περασουν τα χρονια ,για να καταλαβεις τα ορια,αυτο προσπαθω να σου πω μονο.
Ειναι δυσκολο να το κατανοησεις τωρα,αλλα απλα σκεψου αν μπορεις καθε φορα που σου θολωνει το μυαλο, αυτους τους ανθρωπους μεσα σε αυτο το φορουμ που σου απαντησαν σε σκεφτηκαν και σε νιωσαν,ειναι δυσκολο το ξερω.
Το αναφερω ομως γιατι εσυ το ειπες ,οτι βρισκεις καποια διεξοδο γραφοντας εδω
Eγω δεν την ειχα.
Γραψε οσο θελεις,και οτι θελεις,
αλλα προσπαθησε και συ ,να επεξεργαζεσαι λιγακι τις \"παροτρυνσεις\" \"απαντησεις \"που σου δινουν τα μελη εδω μεσα,αφου προς το παρον δεν θελεις να δεις καποιον ειδικο.
Αν και για μενα θα τον χρειαστεις,αν οχι τωρα αλλα προσεχως γιατι ευκολα ξεφευγουμε απο τα ορια μας.
Και αυτο στο λεω με σιγουρια.
gothly,
φανταζομαι οτι εχεις προπονηθει αρκετα,
και ξερεις που και ποσο \"κοβεις\".....
Ωστοσο εχεις φανταστει αμα σου ξεφυγει λιγο που μπορεις να φτασεις?
στατιστικα αν το συνεχισεις θα κανεις αδεξιοτητα.
Εδω εχω ενα φιλο μου που ειναι χασαπης σε ΣΜ,
και εχει παθει διαφορες τετοιες ζημιες με μαχαιρια, παρολο που ειναι επαγγελματιας.
Οπως εγραψες ομως αν δεν βρισκεις αλλες λυσεις, τουλαχιστον αυτη
σου προσφερει ενα προσωρινο καταφυγιο και ανακουφιση.
Το σιγουρο ειναι ομως οτι πρεπει να ζητησεις βοηθεια, και αυτη δεν θα την βρεις
απο το κοντινο σου περιβαλλον, το εχεις καταλαβει και εσυ ηδη.
Οργανωσου και οταν εισαι ετοιμη απευθυνσου εκει που πρεπει για να λαβεις
αποτελεσματικη βοηθεια.
Και βεβαια μεχρι τοτε, κοιτα να εισαι προσεκτικη ε?
Ασχετα με το θεμα εδω,
θα προσθεσω οτι τα παιχνιδια του μυαλου, μπορει να γινουν αμεσα αντιμετωπισιμα
οταν και εφοσον αλλαξει η στρατηγικη που εχουμε μεσα μας....
Αν θελει καποιος να αλλαξει κατι τετοιο, δεν εχει παρα να αποστασιοποιηθει απο τον εαυτο του,
και να τον μελετησει σαν απο ματι τριτου.
γεια σου Gothly
ενα σημαντικο βημα που κανεις αυτη τη στιγμη ειναι οτι μιλας γι αυτο
αυτοτραυματιζομουν για χρονια, χωρις να εχω σκεφτει ποτε οτι μπορει να ειναι κατι κακο, το εκανα γιατι αυτο αισθανομουν
οπως λες, δεν ηθελα ποτε να παρει κανεις χαμπαρι αυτο που κανω, εκρυβα επιμελλως τις πληγες μου κ τωρα το καλοκαιρι ηταν η πιο δυσκολη περιοδος γιατι το κοντομανικο δεν κρυβει την εσωτερικη πλευρα των καρπων
παντως υπαρχει λυση, εχω ενα χρονο ισως κ παραπανω που εχω σταματησει να το κανω
ισως γιατι κατανοησα \"τι κανω\"
ξερω απ τη δικη μου περιπτωση οτι ειναι πολυ δυσκολο να μιλησεις με καποιον γι αυτο, ισως γιατι μεσα σου το θεωρεις χαζο ή αναξιο κουβεντας ή ακομη κ να ντρεπεσαι να μιλησεις γι αυτο
δες μεσα σου ποιοι λογοι σε οδηγουν σ αυτη τη πραξη, ξεκαθαρισε κ καταλαβε οτι τελικα δεν ειναι κατι που βοηθαει, απλως κανεις κακο στον εαυτο σου
θα ερθει καποια στιγμη που θα βλεπεις τα σημαδια κ θα στεναχωριεσε, θα λες \"τι εκανα\"
φροντισε να μιλησεις αν το νιωθεις με καποιον ειδικο, πηγαινε σε ενα κεντρο ψυχικης υγειας αν δεν εχεις την οικονομικη ανεση. σιγουρα αυτο μπορεις να το κανεις κ κρυφα απο τους αλλους. δεν χρειαζεται να το μαθουνε πολλοι, αλλα επιβαλλεται να το μαθει ο καταλληλος κ να σε βοηθησει να δεις πως εχουν τα πραγματα.
αν θελεις στειλε μου U2U κ οπως μπορω να βοηθησω
να εισαι καλα
Βρε παιδιά, συζητάμε για το αν είναι λογικός ο αυτοτραυματισμός; Δεν έχει καμμία βάση και μόνο κακό κάνει! Είναι αρρώστεια! Άσε που μπορεί να κοπείς θανάσιμα!! Ήθελα κι άλλα να πω πάνω στην πρώτη σελίδα που διάβασα, συμφωνώ με Ρέμεντυ και με άλλους αλλά τα ξέχασα τώρα.
Με την τελευταια παρατηρηση του krino συμφωνω απολυτα.
Καπως ετσι λειτουργησε σε εμενα. Οταν αποστασιοποιουμουν και εβλεπα τι εκανα σε αυτον τον ανθρωπο, σε αυτο το σωμα που ετυχε να ειναι το δικο μου τρομαζα. Σκεψου, θα εκανες ποτε σε καποιον αλλον κατι τετοιο; Εκεινη την ωρα πρεπει να γινεις \"αλλος\'\'. Παραξενο, αλλα τους αλλους μπορουμε να τους λυπηθουμε, μπορουμε να τους προσεξουμε περισσοτερο, να δειξουμε επιεικεια. Με τους ευατους μας ειμαστε αδυσωπητα αυστηροι. Κατι αλλο που ερχισα καποια στιγμη να σκεφτομαι ειναι εμενα μικρη. Συνηθως οι εικονες μου ερχοντουσαν εκ των υστερων και πραγματικα πονουσαν πολυ. Τι ειχε κανει τελος παντων αυτο το μικρο κοριτσακι ωστε να αξιζει κατι τετοιο;
Και ναι τα πραγματα μπορουν ευκολα να ξεφυγουν.
Οταν τα χερια φτασουν στο απροχωρητο ή καποιος καταλαβει κατι, μπορει να μετατοπιστεις.
Μπορει πανω στην ενταση ή απο κεκτημενη ταχυτητα να κοψεις πιο βαθια.
Ειναι δυσκολο να σταματησει το καταλαβαινω.
Και ειναι δυσκολο να σταματησει απο μονο του.
Θα αναφερω κατι που μου ειπε ο πατερας μου εκεινη την εποχη και με κλονισε.
Ειδε μια μερα καταλαθος τα σημαδια στα χερια μου, ειχε τραβηχτει η κορδελα, ηταν ασχημα σημαδια, βουρκωσε και μου ειπε σε παρακαλω οταν σε πιανει να το κανεις σε εμενα.
Μουδιασα ολοκληρη.
Σιγουρα κατω απο αυτην την συμπεριφορα κρυβεται πονος, καταθλιψη, τραυματισμενη ψυχολογια. Και αυτην πρεπει να δεις και να αντιμετωπισεις. Οταν γινει αυτο, το κοψιμο που ειναι κατι σαν \"συμπτωμα\'\' θα υποχωρησει απο μονο του.
Φλυαρησα μαλλον :)
Quote:
Originally posted by lightbluepath
Βρε παιδιά, συζητάμε για το αν είναι λογικός ο αυτοτραυματισμός;
ναι.
Δεν συζηταμε μονο με λογικη εδω μεσα,
δεν ειναι φορουμ μαθηματικων.
Και επειδή δεν είναι site μαθηματικών πρέπει να συζητάμε τα παράλογα;Quote:
Originally posted by krino
ναι.
Δεν συζηταμε μονο με λογικη εδω μεσα,
δεν ειναι φορουμ μαθηματικων.
ειναι τα προβληματα του καθε ανθρωπουQuote:
Originally posted by lightbluepath
Και επειδή δεν είναι site μαθηματικών πρέπει να συζητάμε τα παράλογα;Quote:
Originally posted by krino
ναι.
Δεν συζηταμε μονο με λογικη εδω μεσα,
δεν ειναι φορουμ μαθηματικων.
παραλογο ειναι να τα εχει και να σκαει
οχι να τα εχει και να τα συζηταει
Quote:
Originally posted by lightbluepath
Και επειδή δεν είναι site μαθηματικών πρέπει να συζητάμε τα παράλογα;Quote:
Originally posted by krino
ναι.
Δεν συζηταμε μονο με λογικη εδω μεσα,
δεν ειναι φορουμ μαθηματικων.
παραλογα ειναι για σενα.
Οπως το θετεις εχεις δικαιο, οποτε ναι, να μην συζητας.
Έστω, να τα συζητάμε και να λέμε να μην τα κάνει, αλλά να λέμε και ότι δεν είναι λογικό.Quote:
Originally posted by krino
παραλογα ειναι για σενα.
Οπως το θετεις εχεις δικαιο, οποτε ναι, να μην συζητας.
Οκ,απάντησα. Αλλά δεν βλέπω να σκάει.Quote:
Originally posted by researcher
ειναι τα προβληματα του καθε ανθρωπου
παραλογο ειναι να τα εχει και να σκαει
οχι να τα εχει και να τα συζηταει
Quote:
Originally posted by lightbluepath
Οκ,απάντησα. Αλλά δεν βλέπω να σκάει.Quote:
Originally posted by researcher
ειναι τα προβληματα του καθε ανθρωπου
παραλογο ειναι να τα εχει και να σκαει
οχι να τα εχει και να τα συζηταει
ναι οκ
δεν ειπε κανενας πολυ λογικο να χαρακωνεσαι ωραια ιδεα
απλα το συζηταμε
μαλλον το συζηταει επειδη προβληματιζεται
οχι επειδη κανει κατι που δεν προβληματιζει
οποτε οκ
Τι εννοείς όχι επειδή κάνει κάτι που δεν προβληματίζει δεν το κατάλαβα αυτό αλλά άμα δεν μπορείς να μου το εξηγήσεις, άστοQuote:
Originally posted by researcher
ναι οκ
δεν ειπε κανενας πολυ λογικο να χαρακωνεσαι ωραια ιδεα
απλα το συζηταμε
μαλλον το συζηταει επειδη προβληματιζεται
οχι επειδη κανει κατι που δεν προβληματιζει
οποτε οκ
βασικα εννοω οτι δεν κανει κατι και ολοι λεμε α τι ωραια ειναι λογικοQuote:
Originally posted by lightbluepath
Τι εννοείς όχι επειδή κάνει κάτι που δεν προβληματίζει δεν το κατάλαβα αυτό αλλά άμα δεν μπορείς να μου το εξηγήσεις, άστοQuote:
Originally posted by researcher
ναι οκ
δεν ειπε κανενας πολυ λογικο να χαρακωνεσαι ωραια ιδεα
απλα το συζηταμε
μαλλον το συζηταει επειδη προβληματιζεται
οχι επειδη κανει κατι που δεν προβληματιζει
οποτε οκ
προβληματιζει αυτο που κανει
απλα το συζηταμε γαι να βγει μια ακρη και για να καταλαβουμε και εμεις τι ωθει σε κατι τετοιο
οχι πως λεμε α μπραβο. αυτο
Α οκ. Ίσως κάτι άλλο ήθελα να πω αλλά δεν θυμάμαι τώρα.
οκ :)Quote:
Originally posted by lightbluepath
Α οκ. Ίσως κάτι άλλο ήθελα να πω αλλά δεν θυμάμαι τώρα.
Quote:
Originally posted by lightbluepath
Έστω, να τα συζητάμε και να λέμε να μην τα κάνει, αλλά να λέμε και ότι δεν είναι λογικό.Quote:
Originally posted by krino
παραλογα ειναι για σενα.
Οπως το θετεις εχεις δικαιο, οποτε ναι, να μην συζητας.
δεν καταλαβαινω...
γιατι δεν λες οτι νομιζεις εσυ και να μεινουμε σε αυτο?
Τι επιβολη ειναι αυτη πια?
Γιατί, εσύ το θεωρείς λογικό; Να αρχίσουμε τότε όλοι να κοβόμαστε και να λέμε ότι δεν μας πειράζει. Ε και άμα πεθάνουμε, δεν πειράζει μωρέ, δεν έγινε και τίποτα.Quote:
Originally posted by krino
δεν καταλαβαινω...
γιατι δεν λες οτι νομιζεις εσυ και να μεινουμε σε αυτο?
Τι επιβολη ειναι αυτη πια?
εκεινο που θεωρω λογικο,
ειναι να λες την γνωμη σου, και να αφηνεις τον υπολοιπο κοσμο να λεει την δικια του.
Εαν διαφωνεις φυσικα, να βαζεις τα επιχειρηματα σου.
Αυτο θεωρω λογικο.
A ok.
Gothly, ο αυτοτραυματισμός δεν είναι κάτι φυσιολογικό ούτε κάτι λογικό αντικειμενικά. Για τον κάθε άνθρωπο όμως που το κάνει, είναι ένας τρόπος αντίδρασης σε μια κατάσταση που τον αρρωσταίνει, έστω κι αν δεν το συνειδητοποιεί, ή δεν βρίσκει πως έχει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα στη ζωή του... Προσπάθησε να ζητήσεις βοήθεια γιατί είναι κάτι ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟ και επικίνδυνο. Σου είναι δύσκολο να το παραδεχτείς γιατί η αντιμετώπισή του θα σε φέρει αντιμέτωπη με επώδυνα πράγματα αλλά , πίστεψε με, είναιι απαραίτητη.
Πηγαίνοντας λίγο παραπέρα αυτά που είπαν ήδη ο krino και η curtains:
Πες ότι έρχεται η αδερφή σου ή η καλύτερή σου φίλη και σου εκμυστηρεύεται ότι τον τελευταίο καιρό συνηθίζει να καίει τα δάχτυλά της με έναν αναπτήρα.
Σου δείχνει τα δάχτυλά της που έχουν φουσκάλες και εγκαύματα και σου λέει: \'\'Δεν ξέρω τι είδους ευχαρίστηση μου προκαλεί αλλά θέλω να το κάνω κάθε τόσο. Σου φαίνεται φυσιολογικό; Δεν ξέρω γιατί το κάνω , εσύ τι νομίζεις;\'\'
Πώς θα αισθανόσουν; Τι θα σκεφτόσουν; Τι από αυτά που σκέφτηκες θα της έλεγες και τι όχι; Θα σου φαινόταν λογικό, μια φυσιολογική συμπεριφορά;
Quote:
Originally posted by Gothly
krino Δεν εχω φανταστει που θα εφτανε η κατασταση αν ειχα ξεφυγει παραπανω. Ειναι κατι που δε το σκεφτομαι ποτε, δε σκεφτομαι οτι θα συμβει κατι κακο αν κοπω πιο βαθεια, εκεινη τη στιγμη το βλεπω κ αφου το βλεπω δε παθαινω κατι κακο..
θελω να πω δε μου το κανει καποιος άλλος για να εχω αμφιβολιες αν θα ξεφυγει ή οχι..
το φανταζομαι οτι δεν το εχεις φανταστει,
ωστοσο δεν εισαι επαγγελματιας χμμμ κοφτρια....
και δεν ξερω με τι εργαλεια πειραματιζεσαι, θα ελπιζα με κανα νυχοκοπτη αλλα δεν νομιζω....
Σκεψου το ενδεχόμενο οτι καποια στιγμη μπορει να γινεις λιγο απροσεκτη, δεν ειναι παντα ολα τα πειραματα ελέγξιμα.
Γενικα ξερεις ολοι μας εχουμε εμμονες και σε περιπτωσεις οξυνσεις ολοι θελουμε να γινουμε καταστροφικοι για τον εαυτο μας οταν βρισκει μπροστα του αδιεξοδα.
Επισης φανταζομαι, οτι αμα ειχες ενα πολυ κολλητο σου,
δεν θα τον αφηνες να στο κανει....
πιστευω οτι θα σου επαιρνε την \"απολαυση\" ,
σαν να σου παιρνουν την μπουκια απο το στομα...
αδικια ε?
:P:P:P
Λοιπον για να σοβαρευτουμε σχετικως,
και να παμε στο πως θα το λυσεις το θεμα σου.
Καταρχην πρεπει να βρεις τι ειναι εκεινο που σε σπρωχνει να βρισκεις ικανοποιηση στο να τραυματιζεσαι.
Εχει αυτοτιμωρια ισως?
Εχει ενοχικο αραγε που ικανοποιει μια συνθηκη του εαυτου σου, οταν εναντιωνεσαι σε αυτον?
Εχει μια υπερβαση του εαυτου σου σε κατι που δεν εχεις???
Σαφως αλλο το σωμα σου και αλλο το σημειο του εγκεφαλου σου που του δινεις αυτες τις διαταγες.
Το ενα ειναι ασυνδετο με το αλλο, και εδω υπαρχει το θεμα.
Καπως πρεπει να το συνδεσεις και να συντονιστουν μεταξυ τους.
Η συνθηκη αυτη υπαρχει στο να αρχιζεις να οργανωνεσαι και να αποκτησεις μεθοδο στο πως θα λειτουργεις.
Επειδη φαινεται οτι αυτο δεν σου ειναι αυτοματο σαν συνειδηση οπως αλλος κοσμος, πρεπει να μαθεις τουλαχιστον στην αρχη να το κανεις πιο μηχανικα και πιο μανιουαλι να το πω ετσι.
Πρεπει να χαρτογραφησεις την ζωη σου και να την κοψεις κομματακια. (να ενα καλο που θα κανεις με ενα μαχαιρι)
Να μοιρασεις τα προβληματα σου, να τα αναδειξεις και στην συνεχεια να τα συζητησεις.
Εν ολιγεις τα αδιεξοδα σου πρεπει να απαντηθουν απο σενα την ιδια.
Θα μου πεις,
κατι μας ειπες τωρα εξυπνακιδη.....
εχεις δικαιο, αμα υπηρχαν λυσεις, τι νομιζες, δεν θα στις ελεγα?
Θα ειχες λαθος οπτικη ομως.
Τα αδιεξοδα μας δεν φευγουν μπροστα μας μονο οταν βελπουμε φως στην ακρη του τουνελ....
Αυτος ειναι ενας μυθος που πολυ συχνα πεφτει κοσμος που εινια στη ιδια θεση οπως εσυ.
Το λαθος σου ειναι οτι δεν εχεις πιασει οοοοοοοοολο αυτο το χαμο απο την αρχη, απο πολυ πολυ απλα και πρωτόλεια βηματακια.
Βλεπεις τον ογκο μπροστα σου, τρομαζεις και τα παρατας τρεχοντας αναμεσα στον πανικο και την απαγοητευση.
Τωρα για να καταληξω καπου,
μιας και εισαι σε αυτο το φορουμ,
δεν ξερω ποσο μπορει να σε βοηθησει η εδω παρουσια και να το εκμεταλευτεις.
Αν θες ομως παραπανω βοηθεια και κρινεις σκοπιμο να ανοιχτεις, θα σου ελεγα μην ασχολεισαι αλλο με το θεμα των τραυματισμων.
Αυτο ειναι το αποτελεσμα των προβληματων σου, οχι το προβλημα.
Τελος,
Εκτιμω οτι εχεις δεχτει κακοποιηση και βρισκεις ανακουφιση οταν κοβεσαι.
Δεν αμφιβαλω οτι ετσι δινεις διεξοδο στο πονο σου.
Αλλα θα ελεγα να πειραματιστεις (ειτε συζητωντας εδω μεσα ειτε με τον ειδικο που θα απευθυνθεις) να βρουμε τροπους για αλλες εναλλακτικες διεξοδους.
Να δουλευτουν παραλληλα και αναλογα θα δεις αν βρισκεις αλλο τροπο να διοχετευεις τον ψυχικο σου πονο.
Ελπιζω να βοηθησα καπως και να μην σε μπερδεψα περισσοτερο ε?
Επεσα τυχαια σε μια περιπτωση αυτοτραυματισμου,
που πραγματικα ειναι πολυ ακραια.
Θα στο βαλω να το διαβασεις,
για να δεις ποσο ακραιος μπορει να γινει καποιος προκειμενου να βρει διεξοδους.
Πραγματικα ειναι ανατριχιαστικο!!!!!
Η γυναίκα που δεν ήθελε τα πόδια της!
ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ [email protected], www.bavzer.blogspot.com
ΑΠΟ ΠΟΛΥ μικρή, η Αγγλίδα Σούζαν Σμιθ ένιωθε ότι «κάτι δεν πήγαινε καλά» με το σώμα της. Την περασμένη Δευτέρα, διηγήθηκε στην εφημερίδα «Γκάρντιαν», «Σε Πρώτο Πρόσωπο» (όπως ονομάζεται η στήλη), την απίθανη ιστορία της.
«ΗΜΟΥΝ ΜΟΛΙΣ 6 χρόνων όταν ένιωσα για πρώτη φορά την επιθυμία να χάσω και τα δύο μου πόδια. Οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να αλλάξουν κάτι πάνω τους. Εγώ, η μόνη εικόνα που λαχτάρησα ποτέ για τον εαυτό μου ήταν να τον δω χωρίς πόδια. Ο κόσμος πιστεύει πως είμαι άρρωστη και παράξενη. Δεν γνωρίζει, ασφαλώς, ότι είμαι από τους ελάχιστους ανθρώπους στον κόσμο που πάσχουν από κάτι που ονομάζεται «Διαταραχή Σωματικής Ταυτότητας και Αρτιότητας» (στα αγγλικά, Body Identity Integrity Disorder - BIID), και που σε κάνει να θέλεις να αφαιρέσεις ένα ή και περισσότερα από τα υγιή ή άρτια μέλη του σώματός σου.
Λίγοι μπορούν να με καταλάβουν. Δεν είναι φετίχ, δεν είναι σεξουαλικό, δεν έχει καν να κάνει με την εμφάνισή μου. Απλώς δεν μπορώ να συσχετίσω τον εαυτό μου με κάποιαν που έχει δύο πόδια. Αυτή η «κάποια» δεν είμαι εγώ. Και ξέρω πως εάν θέλω να συνεχίσω να ζω τη ζωή μου, ο μόνος τρόπος είναι να απαλλαγώ από τα πόδια μου. Στα 23 μου γνώρισα τον μελλοντικό μου σύζυγο. Δεν του είπα τίποτα στην αρχή για το πρόβλημά μου. Ημουν ευτυχισμένη μαζί του, αλλά ακόμα δυστυχισμένη που είχα δύο πόδια. Πέρασε καιρός ώσπου να του μιλήσω. Δυσκολεύτηκε πολύ να με καταλάβει. Αργότερα, το αποδέχτηκε, αλλά όχι χωρίς πόνο.
ΠΡΙΝ ΑΠΟ 2 χρόνια τού ανακοίνωσα πως ήρθε ο καιρός να αφαιρέσω το πρώτο μου πόδι, το αριστερό. Η πρώτη μου απόπειρα έγινε τον Μάρτιο του 2005. Ηξερα ότι έπρεπε να σκοτώσω το πόδι μου, παγώνοντάς το, και αναγκάζοντας έτσι τους γιατρούς να μου το ακρωτηριάσουν. Πήγα λοιπόν στο Εδιμβούργο και αγόρασα 40 κιλά παγοκρυστάλλους -από αυτούς που έχουν στις δισκοθήκες για να απορροφούν τους καπνούς. Εριξα τα «παγάκια» μπροστά από τα πίσω καθίσματα του αυτοκινήτου, και κάθησα με το πόδι μου βυθισμένο μέσα σ\' αυτά επί 1 ώρα. Ο πόνος ήταν απερίγραπτος. Λιποθύμησα τρεις φορές. Φοβήθηκα. Φοβήθηκα μήπως δεν κατάφερνα να πετύχω το σχέδιό μου. Οπως και έγινε! Δεν είχα κάνει όση ζημιά έπρεπε στο πόδι, και οι γιατροί το έσωσαν εύκολα.
ΤΟΝ ΕΡΧΟΜΕΝΟ Σεπτέμβριο έκανα τη δεύτερη απόπειρα. Αυτή τη φορά άφησα το πόδι μου βουτηγμένο μέσα στον πάγο επί 4 ώρες. Οταν δεν άντεχα άλλο, φώναξα τον άνδρα μου και με έβγαλε. Το πόδι ήταν σκληρό σαν πέτρα. Είχα εγκαύματα τρίτου βαθμού και ο πόνος ήταν ανυπόφορος. Αλλά και πάλι, δεν έφτανε αυτό για να μου το ακρωτηριάσουν. Στο νοσοκομείο, οι γιατροί έκαναν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να μου το σώσουν. Δεν ήθελα. Εκλαιγα. Επειτα από 8 εγχειρήσεις και νοσηλεία 4 εβδομάδων, πήρα εξιτήριο.
ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ ήδη την τρίτη απόπειρα. Να ξαπλώσω στις γραμμές του τρένου. Ομως, με πρόλαβαν άλλα γεγονότα. Η κατάσταση του χειρουργημένου μου ποδιού χειροτέρεψε. Επαθα μόλυνση, και επειδή υπήρχε κίνδυνος η μόλυνση να επεκταθεί στο αίμα μου, αποφασίστηκε, επιτέλους, ο ακρωτηριασμός. Εγινε τον περασμένο Ιούνιο, χωρίς κανένα πρόβλημα. Από την πρώτη στιγμή, αισθάνθηκα υπέροχα. Πιο πλήρης σαν άνθρωπος. Τώρα κάνω όλες τις δουλειές του σπιτιού πιο εύκολα. Ο άνδρας μου είναι συνεχώς στο πλευρό μου. Του υποσχέθηκα ότι θα καθυστερήσω για αρκετά χρόνια τον ακρωτηριασμό του άλλου μου ποδιού. Τόσο, ώστε να μπορούν να με κατανοήσουν και τα παιδιά μας, 10 και 15 ετών, στα οποία είπαμε πως έχασα το πόδι μου λόγω επιπλοκών από τον πρώτο «τραυματισμό» τον περασμένο Μάρτιο. Εκείνο που ξέρω στα σίγουρα, είναι ότι τώρα, για πρώτη φορά στη ζωή μου, νιώθω πως ζω».
ΥΓ.: Το Σούζαν Σμιθ είναι ψευδώνυμο.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 31/01/2007
http://archive.enet.gr/online/ss3?q=%E7+%C1%E3%E3%EB%DF%E4%E1+%D3%EF%FD%E6%E1%ED +%D3%EC%E9%E8+%DD%ED%E9%F9%E8%E5+%FC%F4%E9&a=& amp;pb=0&dt1=&dt2=&r=0&p=0&id= 13571900#
οκ λοιπον,
απο εδω και περα μενει να κανεις εσυ κινησεις.