never mind krino...
researcher σε ευχαριστω.
Printable View
never mind krino...
researcher σε ευχαριστω.
Quote:
Originally posted by amelie74
χμ....δεν μπορεσα να βρω τι ειναι αυτο που συστηματικα κανω λαθος,εκατσα ομως και σκεφτηκα τι ειναι αυτο που συστηματικα με ριχνει ψυχολογικα μηπως βγαλω μια ακρη.Quote:
Originally posted by lucifer
μια ιδέα είναι να κάτσεις να διαβάσεις τα παλιά σου threads όλα μαζί πακέτο, τώρα που έχει περάσει και κάποιος καιρός από κάποια γεγονότα και έχεις κάποια χρονική και συναισθηματική απόσταση από αυτά. δες τον εαυτό σου σαν κάποιον τρίτο και προσπάθησε να δεις τι είναι αυτό που κανεις συστηματικά λάθος.
λοιπον...
1.με διαλυουν οι ψυχωσικες υποτροπες της αδερφης μου.
αυτο ομως πιστευω να εριχνε τον οποιονδηποτε ποσο μαλλον εγω που εχω να αντιμετωπισω και τα δικα μου προβληματα.
βεβαια οταν τα εχω καλα με το μεσα μου οφειλω να ομολογησω οτι δεν πεφτω τοσο πολυ και ειμαι σε θεση να την στηριξω οσο και οπως μπορω...
2.το φλεγον θεμα του αισθηματος απορριψης που νιωθω το οποιο ειναι συνιφασμενο με την ταση τελειομανιας.
ξερω πολυ καλα που οφειλεται αλλα δεν ξερω πως μπορω να το ξεπερασω....
οφειλεται αφενος στον τροπο που μεγαλωσα-με εναν πατερα που ναι μεν με λατρευε αλλα ειχε παρα πολλες απαιτησεις απο μενα(βαθμοι κλπ).εν μερη τον δικαιολογω γιατι και κεινος μεγαλωσε με μια μητερα που τον πιεζε να ειναι παντα \"πρωτος\".
επισης οφειλεται και στην φυση της ασθενειας μου(διπολικη διαταραχη).ολοι οι διπολικοι μολις αντιμετωπισουν την απορριψη ή αποτυχια διαλυονται και υποτροπιαζουν.
ουφ...αρκετα με την αυτο-ψυχαναλυση μου.
by the way σχετικα με το θεμα του ψυχολογου που εθιξες,νομιζω οτι κανω την καταλληλη ψυχοθεραπεια η οποια ειναι υποστηριχτικου τυπου και εχω αριστη επικοινωνια και σχεση με τον γιατρο μου.γενικα εχει παρα πολλα πλεονεκτηματα σαν γιατρος.
πιστευω λοιπον ακραδαντα οτι αυτο που χρειαζομαι ειναι υποστηρικτικου τυπου θεραπεια.να φανταστεις οταν πριν απο χρονια πηγα σε ψυχαναλυτρια μου ειπε τα εξης \"κανω ψυχαναλυσεις στο ντιβανι,κανω ψυχαναλυτικου τυπου θεραπειες αλλα εσυ αυτο που χρειαζεσαι ειναι υποστηρικτικου τυπου θεραπεια,γιατι η ψυχαναλυση ποναει πολυ και εσυ εχεις ηδη πολυ πονο και αναστατωση μεσα στην ψυχη σου.η ψυχαναλυση ειναι για ασθενεις με ηπιοτερες παθησεις.\"
παντως απο τους 20 γιατρους που εχω γυρισει αυτον που μου ταιριαζει καλυτερα ειναι ο τωρινος.για τις υποτροπες μου δεν ειναι υπευθυνος αυτο(δεν ειναι θεος),αλλα καποιες αλλες συγγιριες σε συνδιασμο με την ψυχοσυνθεση μου.
αυτα....ελπιζω να μην σας κουρασα.
θα χαρω να λαβω καποια απαντηση ειτε απο την λουσιφερ ειτε απο τον οποιονδηποτε :)
γεια σου αμελιε,
οπως λες εντοπισες τις καταστασεις που σε διαλυουν..
ειναι η κατασταση τις αδερφης σου και η απορριψη που δεχεσαι καποιες φορες.
οι καταστασεις αυτες ομως δεν θα αλλαξουν,η αδερφη σου δε θα παψει να χει ψυχωσικες υποτροπες κα ιεσυ δεν θα σταματησεις να δεχεσαι απορριψη ειτε αυτη προερχεται απο τους γονεις σου ειτε απο φιλους και γνωστους.η απορριψη υπαρχει παντα και παντου γυρω μας.
οποτε αυτο που μενει ειναι εσυ να αλλαξεις τροπο αντιμετωπισης σε αυτες τις καταστασεις.να το δουλεψεις μεσα σου ωστε εσυ να προχωρας ανεξαρτητα απο αυτα τα προβληματα.να μπορεις να ζεις καλα με αυτες τις καταστασεις εφοσον δεν αλλαζουν.
Αλλο ο εντοπισμος και αλλο η επιλυση 2 πραγματα διαφορετικα και απεχουν πολυ.Δεν σημαινει εντοπισα ελυσα ,σοβαρη εργασια μακροχρονη και επιπονη
@olgaki εχεις απολυτο δικιο οτι πρεπει να αλλαξει η δικη μου σταση μου απεναντι σε αυτα τα προβληματα.
δυσκολο ομως...πολυ...ειχα αρχισει να το προσεγγιζω πριν κατι μηνες οπως θυμαστε,αλλα τωρα εχασα παλι την μπαλα.
που θα παει ομως θα την ξαναβρω.
προς το παρον κανω υπομονη.μεγαλη υπομονη....
@soft αυτο που λες ειναι αυτονοητο.
ομως το να εντοπισεις ενα προβλημα ειναι το πρωτο βημα προκειμενου να το επιλυσεις.
ξερεις ποιον \"εχθρο\" εχεις να αντιμετωπισεις...
...
Aμελί μου,
ναι χρειάζεται εσύ να αλλάξεις τρόπο αντιμετώπισης απέναντι στις καταστάσεις κι αυτό σημαίνει να μπορέσεις να ανακτήσεις τις δυνάμεις σου ώστε να έχεις πιο πολλές επιλογές π.χ. κάποια στιγμή να ζήσεις στο δικό σου χώρο,να είσαι πιο πολλές ώρες εκτός σπιτιού κ.λ.π.
Βάλε τους κοντινούς στόχους,όπως και τους βάζεις αλλά και έναν μεγάλο εσωτερικό ότι κάποια μέρα παλεύοντας θα καταφέρεις να φτιάξεις τη ζωή σου όπως τη θες.
Κάνε υπομονή και πάρε δύναμη απ\'την εικόνα ότι όλα αυτά θα είναι μια μέρα παρελθόν...:)
Εντομεταξύ,μπορείς να το δεις κι αλλιώς.Να σε πεισμώσει η κατάσταση και να κυνηγήσεις να φτιάξεις τη ζωή σου μια ώρα αρχίτερα;)
ναι καλη μου Αρσι ετσι ειναι οπως τα λες.
προς το παρον απολαμβανω την ολη διαδικασια εκμαθησης αγγλικων(αν εξερεσουμε το listening:mad:)
μετα απο δυο μηνες που κανω ιδιαιτερα κατεληξα στα εξης συμπερασματα.
1.διαβαζοντας απασχολειται το μυαλο σου και μενει μακρυα απο αρνητικες σκεψεις.
2.μαθαινοντας νεες φρασεις,νεες λεξεις κλπ νιωθεις ενα αισθημα πληροτητας.
3.η καθηγητρια μου με βοηθαει κατα καποιο τροπο στην κοινωνικοποιηση μου και ειναι ενας πολυ αξιολογος και γλυκος ανθωπος.
οκ δεν ειναι φιλη ομως περα απο την διδασκαλια υπαρχει και το στοιχειο της ανθρωπινης επικοινωνιας:)
ζηλευω:
1.οσους εχουν ηρεμο οικογενειακο περιβαλλον.
2.οσους κανουν μια δουλεια που γουσταρουν και βγαζουν καλα λεφτα απο αυτη την δουλεια.
3.οσους μπορουν να απολαμβανουν εξοδο με φιλους,χωρις να χρειαζεται να πιουν αλκοολ προκειμενου να καταστειλουν το αγχος τους.
4.οσους εχουν μια ερωτικη σχεση στην οποια να υπαρχει αλληλοκατανοηση,αλληλοστη� �ιξη και αγαπη!!!!
ο γιατρος μου,μου εχει πει οτι η ζηλεια ειναι ενα φυσιολογικο συναισθημα.
η προσωπικη μου αποψη ειναι οτι η ζηλεια ειναι ενα συναισθημα που δειχνει εναν ανθρωπο στερημενο,με πολλα κομπλεξ και σιγουρα μη ολοκληρωμενη προσωπικοτητα....
Αμελί μου,
όλοι λίγο πολύ επιθυμούμε αυτό που δεν έχουμε...είναι φυσιολογικό...
Και ξέρεις τι μου αρέσει; Που \"ζηλεύεις\" πράγματα που κάνουν πραγματικά έναν άνθρωπο ευτυχισμένο, χωρίς υπέρογκα ΄ποσά στον τραπεζικό λογαριασμό, πολυτελή αυτοκίνητα, κτλ κτλ...
Πάντως, όλα αυτά, εκτός απο το πρώτο, μπορείς να τα καταφέρεις μια μέρα. Να είσαι σίγουρη. Αρκεί να μην το βάλεις κάτω.
:)
ειμαι 35 χρονων καλη μου ανωνυμη.
ποτε θα καταφερω ολα αυτα?
στα 40-50-60-ποτε?
νιωθω οτι φευγει το τρενο της ζωης μου και εγω δεν το προλαβαινω,γιατι ειμαι τοσο μα τοσο κουρασμενη για να τρεξω και να το προφτασω...
χμ..εστω και ενα απο αυτα θα μου ηταν αρκετο για αρχη.Quote:
Originally posted by lucifer
με λιγα λογια ζηλευεις ενα τραγικα μικρο ποσοστο του πληθυσμου!!! :)
συγγνωμη, διευκρινηση: ζηλευεις οσους εχουν και τα 4 μαζι? η οσους εχουν τουλαχιστον 1 απο τα 4? (γιατι και τα 4 μαζι μαλλον στο βιβλιο guiness θα πρεπει να ψαξεις!!)
Quote:
Originally posted by amelie74
ζηλευω:
1.οσους εχουν ηρεμο οικογενειακο περιβαλλον.
Αυτό είναι λαχείο. Ή το έχει κανείς ή δεν το έχει.
Αλλά ακόμα κι αν δεν το έχει, υπάρχει τρόπος να εξελιχθεί, ακόμα και μέσα απο τις δυσκολίες. Και να πάρει κάποια στιγμή αποστάσεις, φυσικές και συναισθηματικές, από ότι τον βλάπτει.
2.οσους κανουν μια δουλεια που γουσταρουν και βγαζουν καλα λεφτα απο αυτη την δουλεια.
Κι αυτό γίνεται, με σταδιακά βήματα.
:)
3.οσους μπορουν να απολαμβανουν εξοδο με φιλους,χωρις να χρειαζεται να πιουν αλκοολ προκειμενου να καταστειλουν το αγχος τους.
Υπήρχε και για μένα μια μεγάλη περίοδος που έβγαινα απλά για να βγαίνω. Έτρεμα.
Υπήρχε επίσης και μια άλλη μεγάλη περίοδος που δεν έβγαινα. Δεν άντεχα τα γέλια. Πονούσα.
Αμελί μου, δε χρειάζεται να είσαι κάπως σε καμία παρέα. Και το άγχος είναι φυσιολογικό, και η θλίψη και όλα. Δεν είναι ανάγκη να είσαι η σούπερ Αμελί, η άνετη κτλ κτλ.
Όταν αποδεχτείς αυτό που νιώθεις κάθε στιγμή, όταν βγαίνεις απλά για να επικοινωνήσεις με τους ανθρώπους γύρω σου και όχι για να αποδείξεις κάτι, τα συναισθήματα άγχους θα μειώνονται σταδιακά...
4.οσους εχουν μια ερωτικη σχεση στην οποια να υπαρχει αλληλοκατανοηση,αλληλοστη� �ιξη και αγαπη!!!!
Καλά αυτό είναι μια ευχή πολλών ανθρώπων είτε υποφέρουν από παθολογικό άγχος και όχι μόνο, είτε όχι. Οπότε μη πτοείσαι ούτε και σε αυτόν τον τομέα.
Αμελί μου αυτή ακριβώς τη φράση την έλεγα στον εαυτό μου... Πόσο με συγκίνησε που την ξαναδιαβάζω... Καλά την λέω ακόμα όταν με πιάνουν οι μαύρες μου κι εμένα:)Quote:
Originally posted by amelie74
ειμαι 35 χρονων καλη μου ανωνυμη.
ποτε θα καταφερω ολα αυτα?
στα 40-50-60-ποτε?
νιωθω οτι φευγει το τρενο της ζωης μου και εγω δεν το προλαβαινω,γιατι ειμαι τοσο μα τοσο κουρασμενη για να τρεξω και να το προφτασω...
Ναι, γιατί όχι μπορεί να είναι και σε 2 χρόνια, μπορεί και στα 40. Τι σημασία έχει; Αρκεί βέβαια να προσπαθήσεις.
Εγώ πάλι γιατί νομίζω ότι ήδη το έχεις ανέβει;
Τι σημασια έχει αν σήμερα δεν ανέβηκες σε τρένο όπως το ιντερσίτυ;:)
Σημασία έχει ότι ανέβηκες...Και προχωράς...
οντως ανωνυμη μου προχωραω στον σπουδαστικο τομεα,εστω και με ρυθμους χελωνας:P
καλα για τους αλλους τομεις(ερωτικο-κοινωνικο) δεν το συζητω....
η στασιμοτητα σε ολο της το μεγαλειο:P
Χεχε, μοιάζουμε, τα ίδια έλεγα και λέω που και που ακόμα!:)Quote:
Originally posted by amelie74
οντως ανωνυμη μου προχωραω στον σπουδαστικο τομεα,εστω και με ρυθμους χελωνας:P
καλα για τους αλλους τομεις(ερωτικο-κοινωνικο) δεν το συζητω....
η στασιμοτητα σε ολο της το μεγαλειο:P
Μα Αμελί μου, από κάπου πάντα γίνεται η αρχή. Και μετά από αυτή την αρχή, ακολουθούν κι άλλες, κι άλλες,
αν το θέλουμε και το προσπαθούμε.
παιδια δεν αντεχω αλλο.
εχω υποτροπιασει παλι.
υποφερω πολυ.
σημερα ξυπνησα παλι χαραματα απο τις σκοτουρες.
να σας εξηγησω τους λογους.
χθες η αδερφη μου πηγε σε μια αναγνωριστικη συναντηση προκειμενου να ενταχθει σε group therapy.
αυτο της εφερε υπερμετρη αναστατωση με αποτελεσμα να ειναι χαλια,να αναστεναζει συνεχως και να ερχεται καθε πεντε λεπτα στο δωματιο μου λεγοντας μου συνεχως ποσο φριχτα νιωθει.
την αγαπαω πολυ αλλα με εχει κουρασει αφορητα.
με θελει να την υποστηριζω επι εικοσιτετραωρου βασεως.
προσπαθησα να της εξηγησω οτι εχω μελετη και κλειδωθηκα στο δωματιο μου διαβαζοντας.
δεν το σεβαστηκε ουτε αυτο.
περπατουσε πανω-κατω συνεχως εξω απο το δωματιο μου και καθε τρεις και λιγο μου χτυπουσε την πορτα.
μιλησα με την μητερα μου σημερα και της εξηγησα τα προβληματα μου.δεν με καταλαβε καθολου.μου ειπε διαφορες μαλακιες μεταξυ των οποιων οτι \"ειμαι ενα αλογο κουρσας που εχει τσιτωσει πεισματικα τα ποδια του σαν γαιδουρακι\".
τρομερη ελλειψη κατανοησης.
δεν εχω απο που να πιαστω.(περα απο τον γιατρο μου και τον πατερα μου που κανει οτι μπορει ο καημενος).
επισης πιστευω οτι επειδη η αδερφη μου εχει ξανασυμμετασχει σε ομαδικη θεραπεια και γυριζε σε φρικτη ψυχολογικη κατασταση,θα εχουμε παλι τα ιδια σε περιπτωση που αρχισει τελικα την ομαδικη θεραπεια.
ΥΠΟΦΕΡΩ ΥΠΟΦΕΡΩ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΡΑΤΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥς ΤΡΙΤΟΥΣ.ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΕ ΚΟΙΤΑΕΙ ΟΤΑΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΩ ΚΑΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΜΟΛΙΣ ΞΥΠΝΗΣΑΝ ΜΕ ΡΩΤΗΣΑΝ ΤΙ ΕΧΩ.....ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΝΑ ΠΙΑΣΩ ΔΟΥΛΕΙΑ,ΔΕΝ ΕΧΩ ΦΙΛΟΥΣ...ΚΟΝΤΕΥΩ ΝΑ ΤΡΕΛΛΑΘΩ!!!
HELPPPPP!!!!
Αμελί,είσαι σταθερή στα όριά σου απέναντι στα άτομα του οικογενειακού σου περιβάλλοντος(και συγκεκριμένα στην αδερφή σου);Kανείς δεν αμφισβητεί πως την αγαπάς.Αυτό όμως το σ\'αγαπώ για τους άλλους,μπορεί να κοντράρεται κάποιες φορές με το σ\'αγαπώ για μας.Το έχω κάνει και γω,πιθανότατα το κάνω ακόμη κάποιες φορές.
Την εκδήλωση της αγάπης μας δεν είναι ανάγκη ξέρεις να τη συνδέουμε με την αυτοθυσία,ούτε με το χάσιμο της αυτοπροστασίας μας.
Η αδερφή σου πρέπει να διεκδικήσει να σε έχει αλλιώς στη ζωή της,όχι ως σκουπιδότοπο των προσωπικών της προβλημάτων.Και για να το κάνει,να μη σε φορτίζει πάντα με ό,τι κουβαλάει,πρέπει να ξαναθέσεις τα προσωπικά σου όρια αλλά κυρίως να είσαι σταθερή σε αυτά,να μην υπαναχωρείς.
Δε σέβεται τα όριά σου γιατί της έχεις δώσει χώρο να το κάνει,εξέτασε με ποιους τρόπους αφήνεις αυτό το χώρο στους άλλους να \"παραβιάζουν\"εσένα,την ηρεμία και την ιδιωτικότητά σου.
ωραια τα λες στην θεωρεια αλλα στην πραξη αυτα που λες ειναι ανεφικτα για μενα.στην περιπτωση σου μπορει να ειναι εφικτοτατα.δεν εχεις ζησει ποτε με ψυχωσικη αδερφη...
τι εννοω?
οταν μου χτυπαει μια,δυο,τρεις την πορτα(ενω της εχω πει χιλιες φορες \"σε παρακαλω μην μπεις γιατι διαβαζω\") ε στο τελος απο το να την ακουω απ\'εξω απο το δωματιο μου να περπαταει περα-δωθε ή να την ακουω να κλαιει... στο τελος,ξεκλειδωνω την πορτα, οχι γιατι δεν ειμαι σε θεση να θεσω ορια,αλλα επειδη ξερω οτι ο διαλογος μας θα την ηρεμησει και ετσι θα ησυχασω και γω και θα ειναι και κεινη καλα.
Quote:
Originally posted by amelie74
αλλα επειδη ξερω οτι ο διαλογος μας θα την ηρεμησει και ετσι θα ησυχασω και γω και θα ειναι και κεινη καλα.
οριστε, απαντας μονη σου.....
αμελί....πρέπει πραγματικά να θέσεις όρια με την αδελφή σου.
Από τις εκατό φορές που ποστάρεις, οι ενενήντα έχουν να κάνουν με το πόσο σε επηρεάζει η κατάσταση της αδελφής σου.
Μήπως να κοίταζες και λίγο τον εαυτό σου?
νομιζω οτι ο καθενας στη θεση μου θα επεφτε ψυχολογικα απο μια αδερφη με ψυχωσικο προβλημα.Quote:
Originally posted by Θεοφανία
αμελί....πρέπει πραγματικά να θέσεις όρια με την αδελφή σου.
Από τις εκατό φορές που ποστάρεις, οι ενενήντα έχουν να κάνουν με το πόσο σε επηρεάζει η κατάσταση της αδελφής σου.
Μήπως να κοίταζες και λίγο τον εαυτό σου?
αλλος λιγοτερο,αλλος περισσοτερο.ποσο μαλλον εγω που εχω και δικα μου θεματα να λυσω.
τον εαυτο μου τον κοιταω οσο μπορω.
μελεταω τα αγγλικα μου επενδυοντας στο μελλον μου.
παω στον γιατρο μου.
και για πολλα αλλα που ΔΕΝ ΚΑΝΩ για τον εαυτο μου δεν ευθυνεται αποκλειστικα η αδερφη μου, αλλα κυριως τα προσωπικα μου προβληματα.
ειδου η απαντηση στα ερωτηματα σου λουσιφερ.Quote:
Originally posted by amelie74
οταν μου χτυπαει μια,δυο,τρεις την πορτα(ενω της εχω πει χιλιες φορες \"σε παρακαλω μην μπεις γιατι διαβαζω\") ε στο τελος απο το να την ακουω απ\'εξω απο το δωματιο μου να περπαταει περα-δωθε ή να την ακουω να κλαιει... στο τελος,ξεκλειδωνω την πορτα, οχι γιατι δεν ειμαι σε θεση να θεσω ορια,αλλα επειδη ξερω οτι ο διαλογος μας θα την ηρεμησει και ετσι θα ησυχασω και γω και θα ειναι και κεινη καλα.
Amelie,μεγάλωσα με μητέρα με διπολική διαταραχή και έναν τελειομανή πατέρα,λες να μην ξέρω τι σημαίνει \"παραβιάζει ο άλλος τα όριά μου\".Μα το έκαναν και οι δύο οι γονείς μου διαρκώς,με τρόπους μάλιστα που δεν αναγνώριζα ως παραβίαση.Είσαι κι εσύ ένα από τα ενήλικα παιδιά λοιπόν που οι άλλοι παραβιάζουν τα όριά τους,εξαιτίας των λάθος οπτικών πάνω στο τι είναι όριο του ενός ή του άλλου,πότε αυτά μπλέκονται,πότε συγχέονται οι ρόλοι.Ξέρω πως δεν είναι διάφανα όλ\'αυτά,είναι θολά τα νερά,γιατί έτσι μάθαμε να κάνουμε μια ζωή,δεν ζήσαμε το διαφορετικό,ποιος να μας το μάθαινε;Eμποτιστήκαμε λοιπόν με συμπεριφορές που αφομοιώσαμε,ως σωστές,καθώς κανένας,ποτέ δεν μας έδειξε άλλους τρόπους.Και γιατί σε οικογένειες με προβλήματα,κανένας,όχι μόνο εμείς,δεν είχε σωστή αντίληψη των ορίων.
Δυσκολεύεσαι να το καταλάβεις,γιατί στο έθεσα με όρους που σου φάνηκαν μάλλον τεχνικοί και αποστασιοποιημένοι.Άσε να σου δώσω λοιπόν κάποια προσωπικά παραδείγματα,να διακρίνεις πώς λειτουργούν όλ\'αυτά τα κολπάκια.Κάποιον καιρό η μητέρα μου με έκανε προσωπικό της εξομολογητή.Δηλαδή κατηγορούσε τον πατέρα μου σε μένα,τ\'αδέρφια μου,μου έλεγε πόσο κουραζόταν γιατί ο πατέρας μου δεν την \"καταλάβαινε\",έβγαζε όλες τις φοβίες της για το τι έβλεπε στην τηλεόραση και την έσκιαζε,μου περιέγραφε πως φερόταν ο πατέρας μου στο κρεβάτι,ενώ παράλληλα όποτε της κάπνιζε,με έβριζε και με μείωνε.Δεν καταλάβαινα γιατί αυτό ήταν επιβαρυντικό για μένα,γιατί μια ζωή για τη μητέρα μου τα παιδιά της δεν ήταν τα παιδιά της.Έναν μου αδερφό τον είχε για καμάρι της,έναν για ντάντεμα,το μωρό που παρέμενε έτσι ανεξάρτητα από την ηλικία του,εμένα είτε ως ανταγωνίστριά της,είτε ως εξομολογήτρα,σε θέση ψυχίατρου,σεξολόγου,καφετζ ούς και-επιπρόσθετα-οικιακής βοηθού,καθώς ποτέ δεν ένιωθε ικανή,δυνατή να φέρει σε κουμάντο το σπίτι,οπότε βοήθαγα εγώ,γιατί τη\"λυπόμουν\"(άλλη λέξη για το ότι είχα ενοχές,γιατί με τις ενοχές με χειριζόταν).
Πάμε τώρα να δούμε πόσος καιρός πέρασε μέχρι να καταλάβω πως δεν ήμουν ούτε η ψυχίατρος,ούτε η εξομολογήτρα,ούτε η σεξολόγος,ούτε ο σάκος του μποξ,ούτε το φιλαράκι της μάνας μου,ούτε βέβαια η παραδουλεύτρα της.Χρόνια.
Γιατί έκανα να το δω χρόνια;Γιατί δεν έβλεπα πότε η μητέρα μου υιοθετούσε ρόλους για να με χειρίζεται ανάλογα την περίσταση;Γιατί δεν έβλεπα πως ήμουν καλό παιδί γιατί ένιωθα ενοχές όταν δεν ήμουν;Μα θέλει ρώτημα ρε Αμελί;ΔΕΝ ΤΟ ΕΖΗΣΑ ΠΟΤΕ ΜΟΥ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ.Μαθαίνουμε ό,τι ρουφάμε από το περιβάλλον μας,με τη μορφή βιωμάτων.Το παράδειγμα λοιπόν δεν το είχα ποτέ για το ποια είναι τελικά ρε η δουλειά μιας μάνας,ποιος ο ρόλος της και ανάλογα ποια η δική μου,ποιος ο ρόλος μου.
Πάμε τώρα στο δικό σου σπίτι.Η αδερφή σου έχει αφεθεί στη δική σου ευθύνη.Οι γονείς πού είναι Αμελί,γιατί δεν παίζουν το ρόλο τους;Κάποιοι τον άφησαν σε σένα.Η Αμελί υποφέρει γιατί παίζει ρόλους έξω απ\'αυτήν,αλλά ταυτόχρονα δεν ξέρει να χαράξει τα όριά της,δεν το έμαθε ποτέ.Ψάχνει να τα βρει,χάνεται,πελαγοδρομεί,� �λλά πού να βρει απαντήσεις,αφού δεν το έζησε το ρημάδι το όριο.
Έρχεται λοιπόν και αφήνει τον εαυτό της ενοχικά σε άλλους ρόλους,υποχωρεί,γιατί δεν έμαθε τον τρόπο να \"κλείνει\"πόρτες.
Η μητέρα μου δεν μου εξομολογείται πια τίποτε.Γιατί δεν είμαι ο εξομολόγος της πια.Η μητέρα μου δεν μου λέει τι κάνει στο κρεβάτι ή τι δεν κάνει με τον πατέρα μου,γιατί δεν είμαι η φιλεναδίτσα της.Δεν της κάνω πια δουλειές,γιατί δεν είμαι η οικιακή βοηθός της.Δεν με παίρνει κάθε τρεις και μία τηλέφωνο να την καθησυχάσω γιατί έρχεται σεισμός,λοιμός και πανώλη στην Ελλάδα.Δεν μπαίνει στο σπίτι μου,γιατί όσες φορές έμπαινε ήταν για λάθος λόγους,με λάθος τρόπους και γιατί δεν έμαθε ποτέ να μην με χρησιμοποιεί ως αντικείμενο είτε για εκτόνωση,είτε για συμπαράσταση.Όταν λοιπόν θέτεις τους όρους σου και τα όριά σου,αλλά είσαι σταθερή σ\'αυτά(γιατί οι ενοχές για να είναι καλά η αδερφή σου είναι αυτές που σε κάνουν να ανοίγεις πάλι την πόρτα και η ανάγκη σου καταπατείται ξανά και ξανά),τότε κάποια στιγμή το μήνυμα περνάει στον άλλον πως εδώ θα σεβαστώ γιατί υπάρχει όριο και σταθερότητα.
Αυτά που σου γράφω τόσο αναλυτικά,είναι γιατί βλέπω να βασανίζεσαι,αλλά να γράφεις πως δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά.Μπορείς.Κοίτα πως.Μουρμουράει απέξω.Ωτασπίδες για αρχή,ή walkman με ωραία μουσικούλα.Όχι,δεν είσαι αναίσθητη,πηγαίνει για θεραπεία,δεν είναι ανάγκη να είσαι εσύ το σπιτικό υποκατάστατό της.Κλαίει.Της εξηγείς μία φορά-μόνο μία-πως την αγαπάς αλλά έχεις το δικαίωμα να μένεις μόνη που και που,αυτό δεν σημαίνει τίποτε για τη σχέση σας.Δεν καταλαβαίνει;Δικό της πρόβλημα,γιατί να το ζαλώνεσαι εσύ;
Ούτε εγώ έχω καταλάβει Αμελί τα πάντα για τα όριά μου.Κι εγώ,όπως εσύ,παλεύω γιατί δεν τα έζησα τα παραδείγματα.Σου γράφω όσα έκανα μόνο,έχω να κάνω κι άλλα πολλά.Αλλά δεν είναι και τόσο δύσκολο,μόνο θέλει λίγο να σκεφτείς\"εγώ γιατί ανοίγω στην τελική,αφού είπα ότι δεν θα ανοίξω;\"
χμ...ας κανω εναν μικρο προλογο.
η αδερφη μου δεν ειναι μονιμως ταραγμενη.
υπαρχουν και στιγμες που ειναι πολυ ηρεμη και τοτε γινεται πολυ δοτικη απεναντι μου.
υπαρχουν στιγμες που εχω την αναγκη της και εγω.
οποτε εδω δεν εχουμε να κανουμε με μια σχεση εξαρτησης μονο της αδερφης μου απο μενα,αλλα με μια ΣΧΕΣΗ ΑΛΛΗΛΕΞΑΡΤΗΣΗΣ.
ισως αυτο να εξηγει πολλα....
λουσιφερ ο λογος που ανακυκλωνομαι ειναι οτι ειμαι \"μπλοκαρισμενη.\"
δεν ειναι τοσο ευκολο να αλλαξει κανεις απο την μια μερα στην αλλη,απλα διαβαζοντας χρησιμες συμβουλες απο το φορουμ.
αν συνεβαινε αυτο τοτε οι ψυχοθεραπευτες θα ειχαν βαλει λουκετο:P
αν σε ενοχλει να διαβαζεις τα ιδια και τα ιδια και οποιον αλλον τον ενοχλει και τον κουραζει ας μην διαβαζει το thread μου.
τοσο απλο!
αλλα ξερεις κατι?το να γραφεις τα προβληματα σου, ειναι απο μονο του λυτρωτικο μερικες φορες.
το φορουμ για μενα περα απο την βοηθεια που εχω
παρει,λειτουργει και σαν ημερολογιο οπου καταθετω τα εσωψυχα μου,προκειμενου να λυτρωθω.
εξηγει παρα πολλα.....
ιδιως στο σημειο του αν δεν ανεξαρτητοποιηθείτε η μια απο την αλλη,
δεν θα βγειτε ποτε απο τον φαυλο κυκλο.
Γιατι πρεπει να γνωριζεις οτι οι ανθρωποι για να ισορροπουν πρεπει να ειναι ανεξαρτητοι.
Ουτε σε βοηθαει η αδερφη σου αλλα ουτε και εσυ την βοηθας με αυτο το πακετο.
Τωρα ποιος θα ξεκινησει την αλλαγη σε αυτο το σκηνικο αυτο το ξερετε εσεις.
Ολα αυτα με κινδυνο να τραβηξετε για πολλα χρονια ενα τετοιο βιολι.
Quote:
Originally posted by amelie74
λειτουργει και σαν ημερολογιο οπου καταθετω τα εσωψυχα μου,προκειμενου να λυτρωθω.
αν σε ενδιαφερει,
δεν το βλεπω να λυτρωθεις κατω απο αυτο το σκεπτικο.
Συμφωνώ απολύτως.Αν χρησιμοποιείς σαν ημερολόγιο ένα forum,τότε δεν κάνεις σωστή χρήση του,που είναι να δεις μέσα από τις οπτικές άλλων τι είναι αυτό που κάνεις ή δεν κάνεις και σου δημιουργεί θέμα.Μη γίνεσαι αμυντική Amelie,ξέρεις τι διαπίστωσα εγώ;Πως αμυντικοί γινόμαστε όταν οι άλλοι μας λένε την αλήθεια που ξέρουμε αλλά δε θέλουμε να δεχτούμε και πως μπορεί να μας βοηθήσει άπειρα όταν αυτό μπορέσουμε να το δούμε δίχως εγωισμό.Quote:
Originally posted by krino
Quote:
Originally posted by amelie74
λειτουργει και σαν ημερολογιο οπου καταθετω τα εσωψυχα μου,προκειμενου να λυτρωθω.
αν σε ενδιαφερει,
δεν το βλεπω να λυτρωθεις κατω απο αυτο το σκεπτικο.
Γράφεις λοιπόν πως η αδερφή σου είναι και δοτική.Δεν αμφιβάλλω καθόλου.Αλλά εκτός από δοτική,είναι και προστακτική.:PΚαι ενώ το δοτική δεν προκαλεί πρόβλημα,το προστακτική προκαλεί.Άρα,φτιάχνεις τη δική σου στάση στην προστακτική και έληξε.Κρατάς τη δοτική,ελέγχεις εσένα στην προσταγή\"ασχολήσου μαζί μου ΤΩΡΑ\"και βρίσκεις τη λύση σου.
Quote:
Originally posted by amelie74
χμ...ας κανω εναν μικρο προλογο.
η αδερφη μου δεν ειναι μονιμως ταραγμενη.
υπαρχουν και στιγμες που ειναι πολυ ηρεμη και τοτε γινεται πολυ δοτικη απεναντι μου.
υπαρχουν στιγμες που εχω την αναγκη της και εγω.
οποτε εδω δεν εχουμε να κανουμε με μια σχεση εξαρτησης μονο της αδερφης μου απο μενα,αλλα με μια ΣΧΕΣΗ ΑΛΛΗΛΕΞΑΡΤΗΣΗΣ.
ισως αυτο να εξηγει πολλα....
λουσιφερ ο λογος που ανακυκλωνομαι ειναι οτι ειμαι \"μπλοκαρισμενη.\"
δεν ειναι τοσο ευκολο να αλλαξει κανεις απο την μια μερα στην αλλη,απλα διαβαζοντας χρησιμες συμβουλες απο το φορουμ.
αν συνεβαινε αυτο τοτε οι ψυχοθεραπευτες θα ειχαν βαλει λουκετο:P
αν σε ενοχλει να διαβαζεις τα ιδια και τα ιδια και οποιον αλλον τον ενοχλει και τον κουραζει ας μην διαβαζει το thread μου.
τοσο απλο!
αλλα ξερεις κατι?το να γραφεις τα προβληματα σου, ειναι απο μονο του λυτρωτικο μερικες φορες.
το φορουμ για μενα περα απο την βοηθεια που εχω
παρει,λειτουργει και σαν ημερολογιο οπου καταθετω τα εσωψυχα μου,προκειμενου να λυτρωθω.
αμελι,
εγω καταλαβαίνω οτι θελεις την επαφή με την αδερφή σου,αλλα η καταστασή σου δεν σε βοηθάει να της συμπαραστέκεσαι οπως θα ηθελες.
απο την αλλη εχει και εκείνη τοσα προβλήματα που κι αν ηθελε να ειναι εκει για σενα ,δεν το μπορεί.
Ειναι θεματάκι και για τις δυο σας.
Μαζι ,συσπειρωθείτε,μη χασετε την αγάπη σας η μια για την αλλη,παλεψτε το με κοινό τρόπο.
Κατω απο ολα αυτα εγω βλεπω δυο αγαπημενες αδερφές.
πολυ σωστα τα λες Φωτεινη μου.Quote:
Originally posted by Αφωτεινή
αμελι,
εγω καταλαβαίνω οτι θελεις την επαφή με την αδερφή σου,αλλα η καταστασή σου δεν σε βοηθάει να της συμπαραστέκεσαι οπως θα ηθελες.
απο την αλλη εχει και εκείνη τοσα προβλήματα που κι αν ηθελε να ειναι εκει για σενα ,δεν το μπορεί.
Ειναι θεματάκι και για τις δυο σας.
Μαζι ,συσπειρωθείτε,μη χασετε την αγάπη σας η μια για την αλλη,παλεψτε το με κοινό τρόπο.
Κατω απο ολα αυτα εγω βλεπω δυο αγαπημενες αδερφές.
επεσες μεσα σε ολα!!!
νιωθω πως με καταλαβες απολυτα!
δεν μπορεις να φανταστεις ποσο με βοηθησε το μηνυμα σου.
ειλικρινα σε ευχαριστω καλη μου!:)
Εχω νιώσει και εγω ετσι κοριτσάκι μου,απλα δεν ηταν ετσι και απο τη μερια της αδερφής μου ή εστω να πω οτι διάλεξε αλλο δρόμο.
Ηθελα να σου πω επίσης οτι δεν χρειαζεται να την βλέπεις σαν βάρος,αλλα να βλέπεις την αδυναμία σου να εισαι διπλα της.Γιατι αυτό χρειαζεται να εισαι εσυ καλά,αλλιως η συμπαράστασή σου μπορεί ,εκτος απο το να σε κουράζει,να της κανει και κακό.Οπως γίνεται με εκείνη.Σου κάνει αθελά της κακό ,με το να σε φορτίζει η καταστασή της.
Αν εσυ βοηθησεις τον εαυτό σου και εκεινη τον δικό της,θα βελτιωθεί και η επαφή σας ,θα πάτε ανεμελες για καφεδάκι,θα κανετε μαζι ολα οσα σας ελειψαν,χωρις να νιωθει καμια σας οτι η σχεση δεν ειναι ισοτιμη.
ο λογος που σημερα ειμαι ιδιαιτερα ταραγμενη,περα απο αυτα που εγραψα παραπανω ειναι οτι ειχαμε δωσει ραντεβου με τον πατερα μου σε ενα σημειο και εγω καταλαβα λαθος με αποτελεσμα να περπαταει επι 1 ωρα πανω-κατω χωρις να με βρισκει.
απο την ταραχη του τρακαρε ελαφρως και μου εριξε την ευθυνη οτι τρακαρε εξαιτιας μου.
αν ειχε συμβει κατι παρομοιο με την αδερφη μου δεν θα την ειχε ενοχοποιησει 1000%.
γιατι να μου φερθει τοσο σκληρα?
δεν καταλαβαινει οτι υποφερω?
Ο θυμός του που περίμενε αδίκως μίλησε αμελί μου,σιγά να μην το εννοεί..αλλά ακόμα κι αν το εννοεί σημασία έχει τι πιστεύεις εσύ.Quote:
Originally posted by amelie74
απο την ταραχη του τρακαρε ελαφρως και μου εριξε την ευθυνη οτι τρακαρε εξαιτιας μου.
αν ειχε συμβει κατι παρομοιο με την αδερφη μου δεν θα την ειχε ενοχοποιησει 1000%.
γιατι να μου φερθει τοσο σκληρα?
δεν καταλαβαινει οτι υποφερω?
Όσο για την αδερφή σου....καταρχάς δεν ξέρεις αν θα αντιδρούσε το ίδιο,καλύτερα,χειρότερα γιατί δε συνέβη αλλά κ πάλι τι σημασία έχει για σένα?Συγκρίνεις το ενδιαφέρον του για σένα με αυτό της αδερφής σου,νιωθεις αδικημένη στη σύγκριση της συμπεριφοράς του απέναντί σας,τι?
νιωθω καλυτερα τωρα γιατι πηρα τηλ στο 197(γραμμη κοινωνικης βοηθειας) και με στηριξε αφανταστα τηλεφωνικως ενας ειδικος.
αμεσως πηγα στους γονεις και τους ειπα πως νιωθω καλυτερα και ελαμψε το προσωπακι τους.
ΔΕΝ ΒΑΡΙΕΣΑΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΜΕ ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ ΟΣΑ ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΝΟΥΝ:)
αυτό εννοείται:)
ωραία που ηρέμησες:)
εγω παντοσ αυτο που εχω καταλαβει για τουσ γονεισ ειναι οτι προσαρμοζονται σε καθε παιδι αναλογα με το αν κρινουν οτι χρειαζεται στηριξη η οχι μαλλον οταν σου μιλανε ετσι ειναι γιατι βλεπουν οτι μπορεισ να κανεισ πραγματα και για καποιο λογο ανεξηγητο γι αυτουσ δεν μπορεισ να τα κανεισ μαλλον δηλαδη εισαι σε καλυτερη θεση απο οτι η αδερφη σου αν σε απασχολει αυτο το αλλο που εχω καταλαβει ειναι οτι ποτε δεν κανουν λαθοσ οτι και να γινει και εχει σχεση με σενα θα φταισ παντα εσυ ή αδερφη σου παντα θα σου πουν γιατι δεν εκανεσ αυτο η το αλλο κρινοντασ εκ του αποτελεσματοσ
σας εχω νεα!
ας κανω εναν προλογο....
στα αγγλικα εχω παρει παρα πολλα βιβλια εκ των οποιων σε δυο που αφορουν στα phrasal verbs βρισκονται πισω και οι λυσεις.
παρατηρουσα λοιπον οτι ολο αυτο το διαστημα που εκανα ιδιαιτερα τρωγαμε περιτο χρονο στο να διορθωνουμε αυτα που ηδη ειχα μαθει και εμπεδωσει μεσω της δικης μου προετοιμασιας.
σκεφτηκα λοιπον για καποιο διαστημα να κατσω μονη μου να βγαλω ολη την υλη των phrasal verbs καθως και των ανωμαλων ρηματων και να διακοψω προσωρινα με την καθηγητρια.
το ειπα στην καθηγητρια και δεχτηκε,αλλα το προβλημα ειναι οι γονεις μου και ιδιαιτερα ο πατερας μου.
μου ειπε οτι το κανω για αλλους λογους και οχι για οικονομια χρηματων και χρονου....
μου μιλησε πολυ απαξιωτικα και με υψηλο τονο φωνης και με πληγωσε.
απο την μια νιωθω ανακουφισμενη γιατι παρολες τις αντιδρασεις των γονιων μου πηρα μια αποφαση που εγω θεωρω σωστη και απο την αλλη νιωθω για μια ακομη φορα πως ο πατερας μου μονιμως με επικρινει ,κατακρινει και δεν καταλαβαινει....
Εξηγησέ του πως εχεις βρει μια μέθοδο να προχωρήσεις καλύτερα.
Αν χρειάζεσαι κατι στελε μου u2u, εχω κάνει την προετοιμασία για το proficiency σχετικά πρόσφατα,έκανα μαθημα με Αγγλο και τα βιβλία που κάναμε ειναι πολυ καλά.Αν θες να ανταλλάξουμε ιδέες που ισως σε διευκολύνουν.
σε ευχαριστω πολυ Φωτεινη μου.
αν χρειαστω κατι θα σου στειλω μηνυμα.
παντως του το εξηγησα οτι ετσι ειναι μια μεθοδος να προχωρησω καλυτερα και επιμενει οτι το κανω απο τεμπελια ή για καποιον αλλο λογο.:(
Μα ειναι αλήθεια αυτο που λες.Πες του πόσοι διαβάζουν ετσι..
Νομίζω οτι ειναι πολύ χρήσιμο αυτο που θα κάνεις..
Ο καθένας προσαρμόζει το διάβασμα στα μέτρα του.
Οταν σε δει να εφαρμόζεις αυτα που λές,θα αναθεωρήσει,εντωμεταξύ μη παίρνεις βαρέως καθε διαφωνία.
Στο λέω γιατι σε βλέπω να το σκεφτεσαι πολύ...
Δεν πιστεύει ή δεν καταλαβαίνει ,μην ασχολήσαι,επικεντρώσου στο στόχο σου.
Εσυ νιωθεις να προχωρας?Σου αρέσει αυτο που κάνεις?ειναι ωραια η μάθηση μιας ξένης γλώσσας.Καντο οσο πιο ευχάριστα μπορείς.
Σε χαιρετώ,πάμε με τα μικρά για ζωγραφική.
φιλακια:)