Quote:
Originally posted by weird
Κρίνο, είναι άλλο το να ζω κάτι έντονο κι άλλο το να ενδοσκοπώ, να στοχάζομαι, να δουλεύω με τα συναισθήματά μου σε μια προσπάθεια να με γνωρίσω όσο μπορώ περισσότερο και να διαχειριστώ τα διάφορα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίζω.
μα τι θες επειτελους να γνωρισεις?
επιτελους οσοι ψαχνεται το τι συμβαινει στη ψυχη του ανθρωπου, οσοι υπεραναλυεται το εγω, εσυ, αυτος, αυτη και τα μυστηρια νομιζετε οτι καπου κρυβεται ενας χαμενος θησαυρος.
Στο τελος οταν δεν το βρισκεται, πιστευεται οτι κατι δεν κανατε καλα.
Σορρυ που θα σε απαγοητεψω αλλα τα πραγματα ειναι πολυ πιο απλα. Τα εχουμε κανει συνθετα για να νομιζουμε οτι εχουμε κατι να βρουμε....
:P
Όταν ζω, ζω. Με το συναίσθημα στο τέρμα φουλ... δεν φοβάμαι, να κάνω και τις τρέλες μου, να πάω και στα άκρα, να φερθώ αυθόρμητα ή παρορμητικά, να αφεθώ να ζήσω τη στιγμή. Ίσα ίσα, μου αρέσουν πολύ αυτά όλα. Όταν ζεις κάτι έντονο, το μυαλό μένει πίσω. αφήνεσαι κι αυτό είναι το ωραίο.
τρελες?
εγω σπανιως κανω τρελες, ζω και πρατω τελειως λιτοδιαιτα.
Δεν πιστευω στις παρορμησεις, αντιθετα πιστευω και απλοποιω τα παντα.
Θεωρω το οτι ζω, ειναι κατι εντελως ασημαντο και δεν εχει νοημα να του δινω αλλες διαστασεις.
Ο ανθρωπος για να δωσει ενα μεγαλειο στην υπαρξη του και την ελευση του στο πλανητη εχει φτιαξει μια απιστευτη θεωρια οτι το να ζει ειναι και ενα μεγαλειο της φυσης....
Η μεγαλυτερη απατεωνια που δεν θα μπορουσε να την εφευρει κανενας αλλος πλην του ανθρωπου.
Είναι πρόκληση το να μην ελέγχεις την κατάσταση και τον εαυτό σου εννοείς? Σαφώς είναι, έχει μια... άγρια νότα απο ελευθερία μέσα, όμως σχεδόν όλοι έχουνε μάθει τον έλεγχο και την φοβούνται την ελευθερία.
δεν κανω τιποτα το ιδιαιτερο,
απλα δεν δινω σημασια ουτε στο να προκαλεσω αλλα ουτε και στο να σταματησω κατι.
Ζουμε μεσα σε ενα πλαισιο ανελευθεριας οποτε ειναι ματαιο να λες οτι φαβασαι την ελευθερια.
Πως να φοβηθεις κατι οταν δεν μπορεις να το εχεις?
Ναι. Άλλο όμως το πώς ζει κανείς τις στιγμές του αφηνόμενος στα συναισθήματα που του δημιουργούν και άλλο το πόσο μπορεί καμιά φορά τα έντονα συναισθήματα να οδηγούν σε μια στρεβλή θεώρηση των πραγμάτων.
λοιπον?
και αμα οδηγηθουμε σε μια στρεβλη θεωρηση των πραγματων τι θα γινει?
και αυτο μια εμπειρια ειναι....
Μια μανια που υπαρχει οτι πρεπει σωνει και καλα να κανουμε παντα το σωστο, ενω αμα κανεις το λαθος ειναι κακο.
Εγω το βλεπω αλλιως: Ειμαι ανθρωπος αρα και ατελες ον, αρα ειναι δεδομενο οτι θα κανω λαθη.
Δεν βλεπω κατι προβληματικο σε αυτο.
Ο φόβος μπορεί τις περισσότερες φορές να λειτουργεί ανασταλτικά όντως, αλλά δεν μπορώ να τον θεωρήσω λόγω αυτού άχρηστο ή εχθρικό συναίσθημα. Ο φόβος μπορεί να σου δείχνει τα όριά σου και καλό είναι να σου τα δείχνει. Το αν εσύ θα τα ξεπεράσεις, είναι δικό σου θέμα και επιλογή.
τελειως αχρηστο και ανασταλτικο συναισθημα.
Τα ορια ειναι τεχνητα φτιαγμενα με κοινωνικους ορους και οταν αυτα με εμποδιζουν να ζω μου ειναι προβλημα.
Μιλωντας για ορια, ειναι διαφορετικο να τα βαλω εγω και διαφορετικο να μου τα βαλουν αλλοι.
-------- Το να μην είναι κανείς οργισμένος δεν σημαίνει οτι είναι νωθρός.
Τι εννοείς με αυτό? Θα μπορούσες να γίνεις λίγο πιο σαφης?
η οργη σαν εντονο συναισθημα, θα σε κανει να προχωρησεις σε καταστασεις που δεν γνωριζες.
Μονο αν νιωσεις κατι μπορεις να το αξιολογησεις και να το κρινεις, οχι πριν.
Εκλογικεύω τα συναισθήματα σημαίνει τα αποχωρίζω απο τον πυρήνα τους, το νοιώσιμο, και τα βιώνω μέσω της λογικής μου. Δεν θα με χαρακτήριζα άνθρωπο που δεν βιώνει τα συναισθήματά του, ίσα ίσα που το κάνω σε σημείο πολύ έντονο. Χρησιμοποιώ όμως το όπλο της λογικής, όχι για να τα βιώσω αλλά για να τα κατανοήσω. Είναι σπουδαίο πράγμα το να \"κατανοείς\" ένα συναίσθημα αφού το έχεις βιώσει, τουλάχιστον για μένα, πολύτιμο.
παλι να κατανοησεις, να αναλυσεις, να εμβαθυνεις κλπ κλπ....
Μονο που το σκεφτηκα κουραστηκα κιολας.....
Διακρίνω μια έντονη αρνητικότητα στο θέμα της ανάλυσης. Σαν για σένα να ισχύει το ρητό, αναλύω άρα δεν ζω. Θα σου το έθετα λίγο διαφορετικά. Ξεδιαλύνω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου στον βαθμό που μου είναι απαραίτητο για να έρθω πιο κοντά στην σε βάθος γνώση του εαυτού μου, χωρίς όμως παράλληλα να φτάνω στο σημείο να χάνομαι στην ανάλυση και να μην ζω. Μια ωραία κατάσταση συνθετικής ισορροπίας δηλ. Αναλύω δεν σημαίνει δεν νοιώθω τίποτα. Πολύ απόλυτα το βλέπεις, υπάρχουν και διαβαθμίσεις. :)
αντε μερικες φορες μπορει να αναλυω, αλλα ειναι σαφες οτι (εγω τουλαχιστον) οταν το κανω, δεν μπορω να κανω τιποτα αλλο εκεινη την στιγμη, και οταν λεμε τιποτα εννοω στο 100%.
Κατι τετοιο το κανω μονο υπο συγκεκριμενες συνθηκες.
Γενικα οι μεθοδοι που ακολουθω ειναι πολυ κουραστικοι και οταν αναλυω κατι με καταπονει αρκετα οποτε αν θες ειναι και θεμα αν θελω να μπω σε μια τετοια διαδικασια εξανλτησης.
Οποτε παιζουν και στιγμες που πραγματικα αρνουμε να αναλυσω το οτιδηποτε.
Ετσι ισως εχεις δικαιο οτι κατα περιπτωσεις λειτουργω με ασπρο - μαυρο, αλλα δεν γινεται αλλιως.
Δεν γνωριζω αλλο τροπο σκεψης οποτε ετσι λειτουργω.
Ο φόβος είναι συναίσθημα που συχνά μεταφράζεται σε σκέψεις. Κρίνο, τα συναισθήματα, είχε πει κάποιος αλλά δεν θυμάμαι ποιός, δεν είναι παρά εκλεπτυσμένες μορφές σκέψης.. κάπως έτσι. Δεν υπάρχει απόλυτος και σαφής διαχωρισμός ανάμεσα στη σκέψη και το συναίσθημα.
οχι δεν λειτουργω ετσι, δηλαδη δεν μπορω με αυτο το σκεπτικο.
Οταν αναλυω συναισθηματα τα διαχωριζω τελειως απο εμενα.
Τα βγαζω τελειως εκτος απο το μυαλο μου και τοποθετω τα συναισθηματα καπου αλλου, σε ενα ξενο σωμα ισως, δανεικο.
Δεν θεωρω οτι θα ειχα σωστη κριση και αναλυση αν δεν μπορουσα να τα διαχωρισω ολα αυτα.
Σκεψη, συναισθημα τελειως ξεχωριστα πραγματα.
Δεν είναι κάθε μορφή σκέψεων απειλητική, ούτε το να μην το σκέφτεται πολύ κανείς, μπορεί να τον γλυτώσει απο συμπλέγματα, φόβους και ενοχές, όταν αυτά τα νοιώθει γιατί έχουν μπει στο πετσί του. Το \"μην το σκέφτεσαι, απλά κάντο κι ότι βγει\" και το \"πολλή σκέψη ίσον λίγο δράση, λίγη ζωή\", τα κατανοώ σαν αξιώματα αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαν να με οδηγήσουν σε μια απόλυτη θεώρηση όπου παύω τελείως να σκέφτομαι και λειτουργώ με το ένστικτο και το συναίσθημα. Κάτι τέτοιο, πέρα του οτι είναι πρακτικά αδύνατο ( δεν μπορείς να ξαναγίνεις πρωτόγονος, πολιτισμένε άνθρωπε, δυστυχώς ή ευτυχώς, αναλόγως τι επιθυμεί ο καθείς) δεν θα μου ήταν ευχάριστο.
γενικα μιλωντας με θεωρω κομματακι πρωτογονο για τα μετρα και σταθμα αυτης της κοινωνιας....
Γνωριζεις οτι η κοινωνια σημερα ειναι αδυσωπητη, και δεν θελω να λειτουργω με τους νομους της και την ηθικη της.
Ετσι προτιμω να ειμαι ανηθικος κατα το κοινως λεγομενο.
Σε κάποια πράγματα, θέλω να φέρομαι με το ένστικο, πιο πολύ κοντά στην άγρια φύση μου παρά στην πολιτισμένη. Άλλες φορές όμως, θέλω σκέψη, ανάλυση, εμβάθυνση για να κρίνω και να λειτουργήσω. Τα χρειάζομαι και τα δύο και δεν θεωρώ οτι πρέπει το ένα να παλεύει απαραίτητα το άλλο.
δεν βαζω κατι ανταγωνιστικα, μονο διαχωρισμενα.
Μήπως πέταξες όμως και κάποιο άλλο κομμάτι σου ενώ θα μπορούσες να το είχες κρατήσει? Υποθέσεις κάνω.
δεν το γνωριζω αυτο, μπορει να ειναι και ετσι.
Για μενα πανω απο ολα, εκεινο που εχει πρωτευων ρολο ειναι η επιβιωση με τους δικους μου ορους.
Ετσι με αυτο το σκεπτικο εχω κρατησει και πεταξει διαφορα πραγματα.
Οι επιλογες μου ειναι δυσκολες με πολλες πιεσεις, οποτε πρεπει να εχεις ξεκαθαρες σκεψεις στο πως θες να επιβιωσεις.
Αλλιως μπλεκεις σε ενα φαυλο κυκλο με ανυπολογιστες συνεπειες, μερικες απο αυτες οδηγουν στην παρανοια.
Το τελευταίο που λες το καταλαβαίνω.
Είναι άνθρωποι που δεν παίρνουν καθόλου χαρά απο το να \"δουλεύουν\" τα συναισθήματά τους. Που δεν λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο. Κάπου είχα διαβάσει ότι ο Ελύτης την ιδέα της ψυχανάλυσης δεν την έβλεπε θετικά γιατί κι εκείνος την εκλάμβανε σαν μορφή καλουπώματος των συναισθημάτων.
χαρα?
δεν το γνωριζω, παντως δεν μου κανει κεφι να ερθει ενας επαγγελματιας να μου κανει ψυχαναλυση.
Ο ελυτης ειχε δικαιο.
Προσωπικά δεν δουλεύω ένα συναίσθημα για να το αφανίσω, αλλά για να ψαχτώ βαθύτερα μέσα μου και πάντα κάπου με οδηγεί, σε μια άλλη ματιά της κατάστασης.
εγω δεν νομιζω οτι ενα συναισθημα θελει να του κανεις κατι.
Ουτε να το αφανισεις, ουτε να το καλλιεργησεις, ουτε να το σμιλεψεις.
Απλα να το νιωσεις και τελος.
Εσυ τωρα σε ενδιαφερει να τετραγωνισεις το κυκλο.
Αλλος μαζευει γραμματοσημα..... :P
Ωστόσο εσένα αυτό ίσως να μην σε βοηθά και να θέλεις απλά να βιώνεις τα συναισθήματά σου χωρίς παραπέρα ψάξιμο.
Αυτή είναι η δική σου εκδοχή της ευτυχίας, όπως όμορφα λες :)
μα δεν καταλαβαινω τι ακριβως ψαχνεις....
Νομιζω οτι ματαια ψαχνεις οτι ψαχνεις, τοσο απλα.
Η δικη μου εκδοχη της ευτυχιας λεει,
οτι η συνεχομενη διαιρεση του 3,14 οδηγει στη παρανοια.
Ο καθένας κάνει ότι τον ωφελεί τον ίδιο περισσότερο.
αυτο ξαναπεστο....
Και εμείς τώρα αυτό δεν κάνουμε? Συζητάμε πράγματα αναλύοντας ο καθένας την σκέψη του και βαθαίνοντάς την. Δεν βλέπω κάτι άσχημο σε αυτό.
χμμμ ναι.....
κατι χρησιμο βλεπεις?
:P :P
Συμφωνώ πολύ με την παραπάνω πρόταση και ιδίως με το \"μερικά\" ;)
γενικα ειμαι οπαδος να μην κανουμε την ζωη μας πιο δυσκολη απο οτι ειναι.
Ηδη υπαρχουν τοσα φορτια απο μονα τους, που ειναι πολυ βιτσιοζικο να βαζουμε και εμεις ενα παραπανω.
