όχι ειδικά αυτή τη στιγμή δεν νιώθω ΚΑΝΕΝΑΝ κοντά μου....και έχω παρατηρήσει οτι άτομα που λατρεύω δεν μπορούν να είναι δίπλα μου,είτε γιατί δεν πιάνουν το \"σήμα\" οτι τους χρειάζομαι,είτε γιατί δεν θέλουν να το πιάσουν.....
τί να πώ....???
Printable View
όχι ειδικά αυτή τη στιγμή δεν νιώθω ΚΑΝΕΝΑΝ κοντά μου....και έχω παρατηρήσει οτι άτομα που λατρεύω δεν μπορούν να είναι δίπλα μου,είτε γιατί δεν πιάνουν το \"σήμα\" οτι τους χρειάζομαι,είτε γιατί δεν θέλουν να το πιάσουν.....
τί να πώ....???
αν καποιος δεν μας καταλαβαινει σε καποια θεματα, πραγματικα δεν σημαινει οτι δεν θα μας καταλαβει σε καποια αλλα. επισης καποιες φορες, οταν οι περιστασεις ειναι σοβαρες, χρειαζεται να προσπαθησουμε να γινουμε καπου, αντιληπτοι. Χρειαζεται να παρουμε υποστηριξη. Την χρειαζομαστε. Κι αυτη δεν βρισκεται ουτε στις θερμιδες, ουτε σε κατι αντιστοιχο. Η βοηθεια ερχεται κυριως απο εμψυχα σε εμψυχα οντα. Βοηθανε κ επιμερους πραγματα, αλλα οταν οι καταστασεις ειναι δυσκολες, τιποτα δεν βοηθαει οσο ενας ανθρωπος που θελει κ μπορει να σ ακουσει.Quote:
Originally posted by lill
φοβάμαι οτι δεν θα με καταλάβουν,δεν με νοιάζει να τσαλακωθώ και τόσο αν ξέρω οτι θα είναι για το καλό μου,αλλά οι γονείς μου για παράδειγμα θα το έκριναν με άσχημο τρόπο....
για αυτό και δεν μιλάω....δεν είναι μόνο θέμα εικόνας.....!!!!!!!!
Τελος γραφεις πώς δεν ειναι μονο θεμα εικονας. Αλλα ισως και αυτο,ε? Ξερω, πως δεν ειναι κ το πιο ευκολο πραγμα στον κοσμο να δηλωνεις καπου τις αδυναμιες σου, τα κενα σου, να ζητας βοηθεια ή να δειχνεις την απογνωση σου. Αλλα κανοντας το αυτο, δεν σημαινει οτι εισαι μονο αυτα. Εισαι και αυτα. Και δεν ειναι ντροπη, παρα μονο αν εσυ το βλεπεις ετσι να διαπιστωνεις τις αδυναμιες σου. Ισα ισα που προυποθετει μια καποια ωριμοτητα.
είναι θέμα εικόνας για μένα απο την άποψη οτι θέλω να φαίνομαι και να είμαι το καλό παιδάκι όχι απο εγωισμό,αλλά απο την ανάγκη μου να μη πληγώσω τους γονείς μου και τους κάνω να νιώσουν ανάξιοι,γιατί πίστεψέ αν ήμουν μητέρα και μου έλεγε κάτι τέτοιο το παιδί μου...
θα με σκότωνε...!!!!!!θα έπαιρνα όλες τις ευθύνες πάνω μου,που δεν το πρόσεξα,γιατί να τους το κάνω αυτό....???
πίστεψέ με οι γονείς μου κράζουν τέτοιες συμπεριφορές....πώς να το δεχτούν ξαφνικά....!!!!!ειλικρινά φοβάμαι να το πώ γιατί όχι μόνο δεν θα με καταλάβουν θα φάω και καμιά τιμωρία που δεν ήμουν σωστή απο πάνω έτσι για να στρώσω....αυτό όμως δεν είναι υποστήριξη και πόσο μάλλον για κάποιον που σε δύο μήνες δίνει πανελλήνιες και θέλει ηρεμία....!!!!!!!
οκ. αποφασιζωντας ομως να μεινεις μονο ενα καλο παιδι στα ματια τους κ κατ επεκταση στα ματια ολων οσων συναναστρεφεσαι, ειναι σαν να αποφασιζεις να πνιξεις ολες τις αλλες εκφανσεις της προσωπικοτητας σου, του χαρακτηρα σου, της ιδιοσυγκρασιας σου.
Αφενος, μια πλευρα κ μονο οσο καλη κι αν ειναι, ειναι κ βαρετη, αφετερου παυεις να εισαι αυθεντικη. Κ σταματας να ανακαλυπτεις ή να ψαχνεις να βρεις αυτο που εισαι κ εκει που θες να πας.
Σε οτι αφορα την υποθεση σου οτι αν ησουν εσυ στη θεση της μαμας σου, θα σου ελεγα οτι δεν εισαι. Οποτε δεν ξερεις πώς θα ησουν, στηριζεσαι σε υποθεσεις. Κ μιας κ που το κανεις, σκεψου οτι η μαμα σου μπορει να στεναχωριοταν οπως λες μ αυτα που θα ακουγε να της λες, αλλα πιθανοτατα να χαιρονταν που της δοθηκε η ευκαιρια να σε βοηθησει σε ολο αυτο κ να μη μεινεις μονη σου, σ αυτον τον αγωνα με τον εαυτο σου.
να πώ οτι έχεις άδικο...???δεν έχεις αλλά απο την άλλη είναι τρομερά δύσκολο να μιλήσω στους δικούς μου,ποτέ δεν έχουμε συζητήσει τίποτα προσωπικό μου και τώρα ξαφνικά θα τους πετάξω τέτοιο τούβλο....???
δεν με νοιάζει μόνο να είμαι το καλό παιδί στα μάτια τους....και πέρα απο αυτό ποτέ δεν έπαψα να είμαι αυθεντική,απλά αυτό είναι κάτι που δεν θέλω να παραδέχομαι ούτε καν στον εαυτό μου....!!!!προτιμώ ακόμα και να πάω σε γιατρό και αφού τελειώσει να τους το πώ παρά να το πώ σε εκείνους.....
συν οτι αν ενδιαφέρονταν δεν θα το είχαν καταλάβει...??/
μή μου πείς οτι όταν μένεις στο ίδιο σπίτι,όσο καλός ηθοποιός και να είναι ο άλλος δεν το καταλαβαίνεις...!!!!!!!
καθε αρχη κ δυσκολη:) ...και οσο πιο αργα σιγουρα τοσο πιο δυσκολα. ομως η αρχη ειναι κ το ημισι του παντος:)
Ξερω πως οι μεγαλυτερες κ πιο πονεμενες αληθειες μας, ειναι κ δυσκολοτερο να δηλωθουν πρωτα πρωτα σε μας. Ποσο μαλλον σε αγαπημενα προσωπα, με τα οποια ζουμε..
Αλλα, καμια φορα δεν βλεπουμε αυτο που μας ποναει. Κ μπορει κ οι γονεις σου να μην βλεπουν αυτο που σε ποναει.
δεν μπορώ να πιστέψω οτι όταν αγαπάς κάποιον δεν μπορείς να δείς οτι δεν είναι καλά....!!!!!
γιατί εγώ όταν δεν είναι κλά κάποιος που αγαπάω,τον καταλαβαίνω απο χιλιόμετρα δλδ....??
μάλλον δεν θέλουν να το δούν αλλιώς θα το έκαναν!!!!
ναι κάθε αρχή και δύσκολη,αλλά αυτή για μένα είναι πολύ δύσκολη...
ειλικρινά δεν ξέρω πώς να το χειριστώ...!!!!
κάτσε, είναι οι γονείς σου σε θέση να διαβάζουν τη σκέψη σου? και ο οποιοσδήποτε κοινός θνητός δηλαδή, όχι μόνο οι γονείς σου.Quote:
Originally posted by lill
συν οτι αν ενδιαφέρονταν δεν θα το είχαν καταλάβει...??/
μή μου πείς οτι όταν μένεις στο ίδιο σπίτι,όσο καλός ηθοποιός και να είναι ο άλλος δεν το καταλαβαίνεις...!!!!!!!
αν το κρύβεις και υποκρίνεσαι, πως περιμένεις να το καταλάβουν?
εσύ ξέρεις αυτή τη στιγμή εγώ τι σκέφτομαι? τι αισθάνομαι? ποια είναι τα γούστα μου στο σινεμά?
από που να τα ξέρεις δηλαδή, αν δεν σου τα πω η ίδια?
ναι οκ...έχεις δίκιο...όμως σίγουρα έχουν προσέξει οτι δεν τρώω....!!!!
η κατσαρόλα μένει σχεδόν πάντα άθικτη...ούτε αυτό δεν μπορούν να δούν...???
ναι αλλα από το ότι δεν τρως, μέχρι ότι έχεις ολόκληρο ψυχολογικό πρόβλημα, γιατί έχεις την απαίτηση οι γονείς σου να το καταλάβουν αυτό?
μάγοι είναι οι άνθρωποι, medium? νομίζω ότι θα πρέπει να τους μιλήσεις και 2 τινά μπορεί να συμβούν:
το ένα είναι να το δεχτούν και να είναι υποστηρικτικοί απέναντι σου και να σου κάνει και εσένα φοβερή εντύπωση.
Η άλλη είναι να εκπλαγούν στην αρχή και να τσινήσουν, αλλά μετά λογικά θα το δεχτούν.
τεσπα, κάνε εσύ την αρχή και πες τους, και αν συναντήσεις δυσκολίες, πχ δε σε πιστέψουν και το αρνηθούν, ξανάγραψε εδώ και το ξανασυζητάμε.
Κορίτσι γειά σου κι από μένα. Δε θα μπω στο κομμάτι της σχέσης με τους γονείς σου, σου τα είπαν μια χαρά, αλλά θέλω να σταθώ σε αυτά που λες πιο πάνω. Περιγράφεις με μεγάλη ευκολία τον τρόπο/διαδικασία που χρησιμοποιείς για να χάνεις τα \'περιττά\' σου κιλά. Το κάνεις σα να φαίνεται αυτός ως κάτι \'υγιές\' ενώ δεν είναι. Νομίζω ότι χρειάζεται να κάνεις μια προσπάθεια για να διακρίνεις πως είσαι σε εντελώς λάθος σκεπτικό. Περιστρέφεσαι μεν γύρω απ\' την εικόνα του σώματός σου, αλλά δείχνεις να αγνοείς τα ευνόητα. Το σώμα μας, δεν αποτελείται μόνο από εξωτερικό περίβλημα. Η εξωτερική εικόνα χρειάζεται να στηρίζεται στο εσωτερικό της. Πώς είναι δυνατόν να μη σε νοιάζει το αν καταστρέφονται τα εσωτερικά σου όργανα - με καφέδες μόνο και αφαγία - και παρόλα αυτά να θεωρείς ότι μπορείς να έχεις μια εικόνα που σε ικανοποιεί; Και για πόσο καιρό θαρρείς ότι αυτή η εικόνα θα στέκεται; Δε σε βρίσκω μικρή στα 21 σου - και απ\' ό,τι βλέπω έχεις μια ωριμότητα σε κάποια θέματα - για να βλέπεις με τόση επιπολαιότητα το θέμα της υγείας σου. Έχεις βάλει ένα φρένο και έχεις σταματήσει σ\' ένα προορισμό που λέγεται \'48 κιλά\'. Δεν αναρωτιέσαι πόσα οργανικά προβλήματα μπορεί να δημιουργηθούν στο μεταξύ μέχρι να φτάσεις εκεί;...Quote:
Originally posted by lill
σόρρυ χθες με πέταξε έξω και μου έλεγε κάτι για υπερφώρτωση κλπ....
είχα φτάσει με βουλιμία και πολλές φορές πλήρη αφαγία πέρα απο 1-2 καφέδες την ημέρα....θετικό βέβαια ήταν και το οτι ήταν σε περίοδο καλοκαιριού και δούλευα οπότε ήταν πιο εύκολα τα πράγματα....ναι μαρία μου,έτρωγα και προκαλούσα εμετό,πολλές φορές την ημέρα(να φανταστείς κάποιοες,μέχρι να δώ γαστρικά υγρά για να είμαι σίγουρη οτι άδειασε τελείως το στομάχι μου)
τα διατήρησα για κάποιο διάστημα,αλλά μετά απο κάτι τόσο εξαντλητικό για τα δικά μου δεδομένα,δεν άντεξα πολύ....πήρα κάποια κιλά,έφτασα μέχρι 58(μέχρι πριν ένα μήνα,δεν τολμάω να ζυγιστώ)και το ξαναάρχησα μιας και έτσι δεν νιώθω καλά με το σώμα μου και δεν είναι αυτό που θέλω.....
έτσι συνεχίζω να το βλέπω nature μου....ό,τι και να μου λένε δεν μου αλλάζουν την εικόνα που έχω για τον εαυτό μου,γιατί είναι μέσα απο τα ίδια μου τα μάτια....!!!!να μην εμπιστευτώ τον εαυτό μου?τότε ποίον....???όσο για τ bmi που είναι 20...έχω τα περιθώρια να το πάω 18.....αφού τα όρια είναι 18-24!!!!εγώ δεν δέχομαι να κατατάσομαι στο 20....!!!!
... ναι μεν θες να ελέγχεις κάποια πράματα μόνη σου, αλλά συγγνώμη, μόνο αυτό δε κάνεις τελικά. Το σώμα δεν είναι ένας ακούραστος Χαϊλάντερ που μας κουβαλά χωρίς να το φροντίζουμε. Έχεις δει κορίτσια που ναι μεν έγιναν 40 κιλά με το ύψος σου, αλλά έχασαν μαλλιά και δόντια από αβιταμίνωση;... νομίζω ότι πρέπει να τα σκεφτείς όλα αυτά. Είπες μόνη σου ότι οι γονείς σου αγνοούν όλο αυτό που συμβαίνει. Άρα είσαι η μόνη υπεύθυνη για την υγεία σου αυτή τη στιγμή. Επομένως, πέρα απ\' το αν φτιάξει η σχέση ή όχι και στο εύχομαι, για ποιό λόγο να φέρεσαι στο σώμα σου τόσο κακοποιητικά, χειρότερα δηλαδή απ\' ό,τι θεωρείς ότι σου φέρονται οι ίδιοι; Όχι μόνο δε θα κερδίσεις τη σχέση μαζί τους, αλλά μπορεί και να την επιδεινώσεις δημιουργώντας θέματα υγείας που θα σας βάλουν όλους σε παραπέρα δυσκολίες.
δεν λέω να καταλάβουν αυτό ακριβώς,λέω έστω να καταλάβουν οτι κάτι δεν πάει καλά γιατί αν με ρώταγαν τί παίζει θα ήταν πολύ πιο εύκολο και για μένα να μιλήσω ανοιχτά...
πάντως δεν νομίζω πως είναι εφικτή η λύση αυτή το να μιλήσω δλδ τώρα και δεν υπάρχει και το κατάλληλο έδαφος για κάτι τέτοιο,ήδη είμαστε σε ένταση και μου έχουν \"μαζεμένα\" για κάποια πράγματα στα οποία δεν έχουν χάσει την ευκαιρία να τονίσον τα αρνητικά μου....!!!!!
τί να πώ...?πάντως όπως και να έχει σε ευχαριστώ για το οτι μου είπες την άποψή σου και κυρίως που με άκουσες γιατί ακόμα και το οτι θα μπώ και θα μιλήσω έστω και για λίγο μάζι σας εμένα με χαλαρώνει γιατί τα λέω τουλάχιστον...
καλα, νομιζω θα πρεπει να παρεις το θαρρος και να τους μιλησεις.
οσο ασχημα και να αισθανθεις εκεινη τη στιγμη, ποσο θα παρει πια? νομιζω η αρχη ειδικα ειναι δυσκολη. εδιτ: ποτε δεν υπαρχουν οι τελειες συνθηκες. καποιος ελεγε: οι τελεις συνθηκε ειναι το τωρα. επισης τι ειναι το χειροτερο που μπορεις να παθεις αν μιλησεις? ισως ενας καυγας. λες να σε πυροβολησουν κιολας?
επισης, εστω οτι ειχαμε ενα μαγικο ραβδι και γινοσουνα χωρις ολο αυτο τον κοπο 49 κιλα.
πως πιστευεις οτι θα αλλαζε η ζωη σου? δηλαδη τι προβληματα πιστευεις οτι θα ελυνες?
προσπαθω να καταλαβω για ποιο λογο δινεις τοσο μεγαλη εμφαση στα τοσο λιγα κιλα. ενταξει, θα χαιροσουνα που θα ειχες τα κιλα που θελεις. αυτο το καταλαβαινω.
απο εκει και περα? ας πουμε, σου ζητανε οι γονεις σου να εισαι τοσο αδυνατη? σε λεγανε χοντρη? πιστευεις οτι ολα τα αγορια θελουν τις τοσο λεπτες? πιστευεις οτι δε σε θελουν σε φιλικο επιπεδο οι συμμαθητες σου λογω κιλων? (μαντεψιες κανω, δε σημαινει οτι πεφτω και μεσα)
Χαίρομαι που παίρνεις πράματα και χαλαρώνεις. Θα σου υποδείξω - κατά τη γνώμη μου - μια ακόμη παγίδα στην οποία νομίζω ότι πέφτεις.
\'... λέω έστω να καταλάβουν οτι κάτι δεν πάει καλά γιατί αν με ρώταγαν τί παίζει θα ήταν πολύ πιο εύκολο και για μένα να μιλήσω ανοιχτά...\'
Γιατί να περιμένεις να καταλάβουν;... μα γιατί το θεωρείς το πιο φυσιολογικό πράμα στον κόσμο, ένας γονιός να καταλαβαίνει πάντα τί συμβαίνει μέσα στην ψυχή του παιδιού του. Δυστυχώς αυτό δε συμβαίνει όμως. Γιατί να μη κάνεις εσύ μια προσπάθεια να τους πλησιάσεις; Σκέψου ότι μπορεί να έχουν οι ίδιοι αδυναμία στην έκφραση και στην προσέγγιση, και μη το βλέπεις ντε και καλά με άλλες διαστάσεις. Πήγαινε και πες τους πχ \'θέλω να σας μιλήσω αλλά δε με κάνετε να νιώθω άνετα για να σας μιλήσω\'. Πού ξέρεις; Μπορεί και οι ίδιοι να νιώθουν όπως κι εσύ και τα πράματα να μην είναι τόσο δύσκολα.
Και να θυμάσαι αυτό που σου είπα, μη το προσπερνάς. Για να έχεις ένα όμορφο \'έξω\' χρειάζεται να φροντίζεις ένα γερό \'μέσα\'.
αρχικά,για και σε εσένα....
είμαι 17 και 12μήνες παρα κάτι και σε λίγες μέρες γίνομαι 18(2)...οπότε απο αυτό και μόνο μπορείς να καταλάβεις τις ελάχιστες κινήσεις που μπορώ να κάνω....αλλά ας μη σταθούμε σε αυτό....
λοιπόν...φυσικά αυτή τη στιγμή είμαι η μόνη υπεύθηνη του εαυτούμου μιας και οι γονείς μου δεν το γνωρίζουν και πρέπει να κάνω κάτι,για αυτό και έγινα μέλος του κλάμπ,για να κάνω κάτι....ξέρεις πόσο καιρό το παρακολουθούσα και δίσταζα να κάνω το βήμα,και μιάς και είμαι μόλις τρείς μέρες μέλος καταλαβαίνεις οτι ήδη έκανα ένα μεγάλο βήμα και πολύ πρόσφατα,πώς λοιπόνα να κάνω ένα ακόμα που είναι και πολύ πιο σημαντικό τόσο σύντομα...
όσον αφορά στη διαδικασία που περιέγραφα...,καταρχήν ήμουν όσο λιγότερο περιγραφική μπορούσα,δεν ήθελα να σας αναγκάσω όμως να μπείτε σε αυτή τη διαδικασία...και μιάς και το κάνω,δεν έχω λόγο να κρύβομαι πίσω απο τις λέξεις....οπότε δεν καταλαβαίνω γιατί απόρησες με αυτό...για μένα είναι μια συνήθεια...όπως εσύ το πρώτο που κάνεις μόλις σηκωθείς είναι να πλύνεις τα δόντια σου,έτσι και εγώ το πρώτο πράγμα που κάνω μόλις φάω είναι να πηγαίνω στη τουαλέτα και να το αποβάλω προκαλώντας εμετό....!!!ναι για μένα πιά οκ δεν είναι κάτι το υγιές αλλά είναι σίγουρα κάτι το φυσικό,δεν μου κάνει αίσθηση....!!!!
μου λές για το εσωτερικό του σώματος κτλ,οτι επηρεάζει τελικά και το έξω κ.ο.κ και έχεις απόλυτο δίκιο...έχω δεί όμως βουλιμικές κοπέλες που αν δεν σου πούν οτι είναι δεν παίρνεις ΧΜΠΑΡΙ και δεν σου μιλάω για 1-2 μήνες σου μιλάω για κοπέλες που το κάνουν χρόνια...
γιατί λοιπόν να είμαι εγώ αυτή που δεν μπορεί να το πετύχει,αφού το έκαναν και το κάνουν τόσες...
και απο την άλλη πάντα υπάρχυν και κακές συνέπειες απο καλά πράγματα...
όμως παρ\'όλα αυτά αυτό που προσπαθώ να δώσω σε όλους σας να καταλάβουν είναι οτι είναι και ένας τρόπος ξεσπάσματος,γιατί δεν μ αρέσει να ξεσπάω σε άλλους....!!!!μή το ρίχνουμε μόνο στα κιλά...είναι ο συνδυασμός και των δύο..!!!!
είναι το \"εισητήριό\" μου αν θές πρός το τέλειο σώμα αλλά και προς την \"ευτυχία\",αφου ξεσπάω εκεί όσα μαζεύω μέσα μου...!!!!
lucifer,καταρχήν ναι,με έχουν κορο\'ι\'δέψει για τα κιλά μου ειδικά στο γυμνάσιο...
ξέρεις πόσο σκληρά είναι τα παιδιά σε αυτές τις ηλικίες και΄ΠΩΣ λένε αυτό που θέλουν
για μένα λοιπόν αυτό ήταν κάτι σαν να χάνω τη γή κάτω απο τα πόδια μου...
πίστευα οτι ήμουν μια χαρά και ξαφνικά,ακούω το ακριβώς αντίθετο....
απο την άλλη πάντα οι γονείς μου μου έλεγαν απο όταν σταμάτησα να γυμνάζομαι οτι πρέπει να ξαναρχήσω και έχω πάρει λίγο και έχω χαλαρώσει κ τέτοια...κ γενικά όποιος θέλει να με πειράξει με χτυπάει εκεί....
μπορείς λοιπόν να καταλάβεις οτι δεν είναι δύσκολο απο τη μεριά μου να το πιστεύω....μήπως για να μου το λένε όλοι έχουν δίκιο...??και εκεί αρχίζει η κατηφόρα....
τί θα μου πρόσφερε το να φτάσω αυτά τα κιλά....???
1 να νιώθω καλύτερα με το σώμα μου,και ταυτόχρονα να με πλησιάζουν και περισσότερα αγόρια τα οποία τώρα λογικά αποθαρύνω με τη στάση μου....
2 να την ΠΩ σε όσους πιστεύουν οτι είμαι χοντρή και δεν μπορώ να το αλλάξω
3 να βγαίνω έξω και να μή χρειάζεται να φοράω πάντα δέκα ρούχα για να μη φαίνεται το σώμα μου,να νιώθω οκ,φορώντας ό,τι θέλω χωρίς να περιορίζομαι....κ αν συνεχίσω μπορώ να σου γράψω άλλες δέκα σελίδες...!!!!
ας φτάσω λοιπόν εκεί και θα αλλάξουν πολλά...!!!
alobar,
ελπίζω να σε κάλυψα πρίν...για εσένα πήγαινε αλλά ξέχασα να γράψω όνομα,σόρρυ!!!
καταλαβαίνω κάπως, νομίζω τουλάχιστον.
όμως από την άλλη μεριά δεν είναι λίγο άσχημο να βάζεις στόχο τα 49 κιλά για να λύσεις αυτά τα προβλήματα που αναφέρεις? καταλαβαίνω ότι για σένα για το σώμα που διαθέτεις τα 49 κιλά είναι λίγο, δεν είσαι από τη φύση σου 49 κιλά, έτσι? πόσο πιστεύεις ότι είναι το φυσικό σου περίπου? (δηλαδή πόσο θα ήσουνα άμα έτρωγες πάνω κάτω όσο ήθελες, η έστω με λίγη στέρηση, όσο πεινάς, ας πούμε?)
με έναν ειδικό μπορείς να δουλέψεις όλα αυτά τα θέματα και να μην έχεις ανάγκη να πας 49 κιλά για να τα λύσεις. υπάρχουν και ενελλακτικές οδοί.
1)πχ: για τα αγόρια, το αν θα σε πλησιάζουν περισσότερα η λιγότερα και στα πόσα κιλά δεν μπορώ να το ξέρω. πάντως έχω την αίσθηση ότι δεν είναι καθόλου γραμμικό το ζήτημα, ότι όλα τα αγόρια προτιμούν τις \"όσο πιο αδύνατες\". κάποια προτιμούν τις αδύνατες, κάποια θέλουν και τα πιασιματάκια. αν ήσουνα φοβερά χοντρή, θα σου έλεγα ότι διώχνεις αγόρια λόγω κιλών, αλλά στο έυρος που κυμαίνεσαι τζάμπα παιδεύεσαι. αν βάλεις και όλες τις άλλες παραμέτρους που παίζουν ρόλο για μια σχέση, πχ εμφάνιση γενικότερα, όχι μόνο κιλά, πρόσωπο, ντύσιμο, το πως περιποιείσαι την εικόνα σου γενικότερα, κοινά ενδιαφέροντα, προσωπικότητα, νομίζω ότι ελάχιστα παίζουν ρολο τα κιλά στην τελική ανάλυση. επίσης και οι κοινωνικές δεξιότητες παίζουν ρόλο για να κερδίσουμε μια σχέση. αν εσύ ποτέ δε μιλάς στα άλλα παιδιά και όλο στέλνεις \"σήμα\" ότι θέλεις να σε αφήσουν στην ησυχία σου αυτό και μόνο μπορεί να γίνει ένας καθοριστικός παράγοντας να διώχνεις άτομα. κοινώς πολλοί παράμετροι παίζουν ρόλο στο κεφάλαιο αν θα αρέσεις. μην το βλέπεις όλο το ζήτημα να περνάει από μια ζυγαριά. τώρα, γνώμη μου βέβαια, δε διεκδικώ κάποιο αλάθητο.
2)δεν χρειάζεται να μπαίνεις σε τέτοιες παγίδες. καλοθελητές να σε αμφισβητήσουν θα υπάρξουν στη ζωή σου, όπως και άνθρωποι στους οποίους θα αρέσεις. Γιατί να πρέπει να δίνεις λογαριασμό στον καθένα για τις ικανότητες σου και την αξία σου? (είτε είναι η εμφάνιση σου, οι επιδόσεις σου στο σχολείο, και, οτιδήποτε άλλο). Άστους να σου τη μπαίνουν, κάποια στιγμή θα βαρεθούν και θα σταματήσουν.
3)αυτό που λες για να μη φαίνεται το σώμα σου, έχω την αίσθηση ότι εσύ το νιώθεις τόσο φοβερό. Καταλαβαίνω ότι σου είναι δύσκολο να το δεχτείς σαν ιδέα, αλλα και με το τωρινό σώμα που έχεις αν το αποδεχόσουνα όπως είναι και έψαχνες να βρεις τα κατάλληλα ρούχα για το σώμα που έχεις θα μπορούσες να είσαι μια χαρούλα κι έτσι. Αυτό έχω την αίσθηση ότι θα πρέπει να το δουλέψεις με έναν ειδικό. Καταλαβαίνω ότι εσύ μπορεί να νιώθεις άσχημα για το σώμα σου, πάντως αν υπονοείς ότι οι άλλοι σε βλέπουν ως άσχημη, αυτό δεν νομίζω ότι ισχύει απαραίτητα. Ο καθένας νομίζω θα σε βλέπει με τον δικό του τρόπο και όχι όπως εσύ νομίζεις η νιώθεις. Θέλω να πω ότι οι άνθρωποι βλέπουμε τον κόσμο διαφορετικά. Διαφορετικά γούστα, απόψεις κλπ. Μη συνδεεις δηλαδή το πως βλέπεις εσύ τον εαυτό σου με το πως σε βλέπουν οι άλλοι.
Λιλ στο έγραψα και πριν. Νομίζω ότι εσκεμμένα προσπερνάς κάποια πράματα. Δεν είναι επιχείρημα να μου λες ότι επειδή το κάνουν άλλα κορίτσια χρόνια τώρα, ε γιατί να μη το κάνεις κι εσύ. Με συγχωρείς, αλλά εδώ βλέπω να αναγνωρίζεις ότι κάνεις κάτι λάθος και ότι σε ενδιαφέρει το τί κάνουν οι άλλες. Σαφώς και εσένα σου είναι οικείο όλο αυτό που κάνεις, αλλά εφόσον το εντοπίζεις και δε μπορείς να το αλλάξεις, υπάρχει πρόβλημα και χρειάζεσαι βοήθεια. Επίσης βλέπω να είσαι ισχυρογνώμων και τελικά δε ξέρω κατά πόσο θέλεις να βοηθηθείς. Για μένα δεν έχει νόημα να μου γράψεις άλλα, θα το ξαναπώ και ας μη του δώσεις καμιά σημασία. Υπάρχει περίπτωση να νιώσεις καλά με το σώμα σου αν αρχίσεις να έχεις ζαλάδες και υπόταση ας πούμε; Και βάζεις προτεραιότητα τα αγόρια απ\' την υγεία σου;
Αν κάποιος νιώθει καλά μέσα του, δεν έχει καμιά ανάγκη να την πει σε οποιονδήποτε. Με το να τους την πεις επειδή σε θεωρούν χοντρή, δεν είναι τπτ άλλο από επιβεβαίωση της ανασφάλειάς σου. Δλδ αν σου πουν ότι είσαι μαμόθρεφτη πχ επειδή δε σπας τζαμαρίες όπως κάνουν αυτοί, θα πας να το κάνεις;
Το περιβάλλον σου απ \'ο,τι καταλαβαίνω, θέλει να σου ασκεί έλεγχο και επιρροή. Αυτό που κάνεις, είναι ακριβώς το ίδιο αλλά το κάνεις σε σένα με εντελώς λάθος τρόπο και καθόλου ωφέλιμο. Αλλά μόνο ένας ειδικός θα σε πείσει ίσως.
εγω αυτο που βλεπω, ειναι οτι εχεις βρει ολες τις δικαιολογιες για τον εαυτο σου, για να συνεχισεις να κανεις αυτο που κανεις.
δικαιολογιες για να γινεις τα κιλα που θελεις, δικαιολογιες για να συνεχισεις τους εμετους, δικαιολογιες για να εκτονωνεις την ενταση σου με αυτον τον τροπο και οχι με καποιον αλλον, μεχρι και θαυμασμο εκφραζεςι για τα κοριτσια που ζουν ετσι για χρονια.
ε οκ, εχεις και μια ακαθοριστη σκεψη οτι κατι δεν παει καλα...
δεν την βρισκω αρκετα ισχυρη ομως, μετα απο ολα αυτα για να αλλαξεις κατι..
εφοσον τοσο πεπεισμενη εισαι οτι σου προσφερει τοσα ο τροπος ζωης σου, συνεχισε ετσι.ποιος ολογος να αλλαξεις?
κανεις εδω δεν προκειται να σε πεισει αν εσυ νοιωθεις οτι παιρνεις τοσα απο αυτο που κανεις.
αν καποτε νοιωσεις οτι σου προκαλει περισσοτερα προβληματα απο οσα σου λυνει, για μενα η λυση ειναι να απευθυνθεις σε εναν ειδικο στις διατροφικες διαταραχες , ια να ισορροπησεις την σχεση σου με το φαγητο και να βρεις αλλους τροπους να διαχειριζεσαι τις εντασεις και τις δυσαρεσκειες σου...
και μια ερωτηση για το επιχειρημα οτι θελεις να την πεις σε οσους σκεφτηκαν η θα σκεφτουν οτι εισαι χοντρη.
αν φτασεις τα πολυποθητα 49 κιλα και καποιοι αρχισουν να σε φωναζουν \"κοκκαλιαρα\" και \"πως εισαι ετσι\" κλπ ευγενικα, θα γινεις 150 κιλα για τους αποδειξεις οτι δεν εισαι κοκκαλιαρα?
πηγαινω συμφωνα με τα λεγομενα σου.Quote:
Originally posted by lill
με ειρωνεύεσαι λίγο εώς πολύ ή μου φαίνεται...?
Πιθανον αυτο να φαινεται και ως ειρωνια.
πρωτον, ειναι πολυ κουραστικο σε μια σχεση να εχεις να συζητας μονιμως, αν εισαι - ειμαι - ειναι χοντρη η χοντρος.Quote:
Originally posted by lill
βασικά τί εννοείς για τα αγόρια οτι γλύτωσαν απο συζητήσεις και δυτερον οτι η συζήτηση αυτή όπως γίνεται είναι αυτό που αποζητώ...???
γίνε λίγο πιό σαφής...!!!!!!
δευτερον, βλεπω οτι προτιμας να βυθιζεσαι στο θεμα σου, παρα να το αντιμετωπισεις.
Για μενα δεν εχει να κανει αν εισαι χοντρη η πετσι και κοκκαλο.
Εχεις ασθενεια και οσο δεν το βλεπεις ετσι, η μονη σου παρηγορια ειναι να το παλευεις συζητωντας ειτε εδω ειτε σε καποια παρεα.
Quote:
Originally posted by lill
οπότε τελικά,αποδεικνύεται οτι δεν είμαι ανεξάρτητη γενικότερα...αυτό προσπαθώ λοιπόν να πετύχω....
να τα αντιμετωπίζω ΟΛΑ μόνη μου....ό,τι και αν είναι αυτό....!!!!
καταλαβαίνεις..??
ποτε δεν θα το κατορθωσεις αυτο,
οχι εσυ, κανενας.
καλα, και εσυ γιατι δεν αφηνεις ενα σημειωμα?Quote:
Originally posted by lill
ναι οκ...έχεις δίκιο...όμως σίγουρα έχουν προσέξει οτι δεν τρώω....!!!!
η κατσαρόλα μένει σχεδόν πάντα άθικτη...ούτε αυτό δεν μπορούν να δούν...???
\"σημερα δεν εφαγα καθολου\"
Lill,
\" ναι οκ...έχεις δίκιο...όμως σίγουρα έχουν προσέξει οτι δεν τρώω....!!!!
η κατσαρόλα μένει σχεδόν πάντα άθικτη...ούτε αυτό δεν μπορούν να δούν...??? \"
Θα σου δωσω ενα παραδειγμα σχετικα με αυτο: η κορη μου ειναι 14 χρονων. Καθε βραδυ μαγειρευω για την αλλη μερα, επειδη δουλεύω. Εκεινη βλέπει τι μαγειρευω... αν της αρεσει το φαγητο δεν τρωει στο σχολειο και τρωει το φαγητό μου, αν δεν της αρέσει το φαγητο, δε λεει τιποτα και απλα την αλλη μερα αγοραζει απο το κυλικειο του σχολειου ή απο το φουρνο καθως ερχεται και τρωει κατι αλλο. Φυσικο ειναι να μη της αρεσουν και ολα τα φαγητα, καθε ανθρωπος εχει τις προτιμησεις του... Ξερω, λοιπον οτι αν δεν τρωει το φαγητο μου εχει φαει κατι αλλο εξω.
Με παρομοιο τροπο, μπορει και η μητερα σου να θεωρει πως εχεις φαει κατι απο εξω... και στην τελικη αναλυση εισαι 18 χρονων, δε θα σε κυνηγαει για να φας, οπως εκανε οταν ησουν 2 χρονων...
Επισης, αυτο που θελω να αναφερω ειναι οτι πισω απο την ταμπελα \"ΓΟΝΕΙΣ\", κρυβονται απλοι ανθρωποι, με τα ελαττωματα τους, με τα παθη τους, κλπ. Βρες μου εσυ τον τελειο άνθρωπο, για να σου βρω εγω τον τελειο γονιο...Τελειοι ανθρωποι δεν υπαρχουν...
Κανεις, δυστυχως, δεν σπουδαζει για να γινει γονιος, δεν ειναι επαγγελμα... Κι εσυ αργοτερα αν αποκτησεις παιδια, μπορει να κανεις λαθη.... Νομιζω οτι θα ηθελες καποιος να σου μιλησει για τα λαθη σου... και ο πιο καταλληλος θα ειναι τα παιδια σου...
Quote:
Originally posted by lill
τί θα μου πρόσφερε το να φτάσω αυτά τα κιλά....???
1 να νιώθω καλύτερα με το σώμα μου,και ταυτόχρονα να με πλησιάζουν και περισσότερα αγόρια τα οποία τώρα λογικά αποθαρύνω με τη στάση μου....
το \"λογικα\" ειναι ενα δικο σου λογικο συμπερασμα.
Ομως μπορω να σου πω οτι ενα αγορι, μπορει να φυγει πιο ευκολα απο μια περιεργη συμπεριφορα παρα απο ενα μη επιθυμητο σωμα.
Τωρα δεν ξερω τι ειναι πιο ευκολο,
να διωξεις τις ενοχες η να αδυνατισεις?
2 να την ΠΩ σε όσους πιστεύουν οτι είμαι χοντρή και δεν μπορώ να το αλλάξω
ο ετεροκαθορισμος ποτε δεν θα σε βοηθησει στη ζωη σου.
Κρατα το αυτο για να το θυμασαι, για το αυριο.
Εισαι μικρη ακομα και εχεις μελλον ακομα για τετοια στραβοπατηματα.
3 να βγαίνω έξω και να μή χρειάζεται να φοράω πάντα δέκα ρούχα για να μη φαίνεται το σώμα μου,να νιώθω οκ,φορώντας ό,τι θέλω χωρίς να περιορίζομαι....κ αν συνεχίσω μπορώ να σου γράψω άλλες δέκα σελίδες...!!!!
καλα... καταρχην αμα φορα δεκα ρουχα, θα εισαι αντικειμενικα χοντρη.
Θα ελεγα οτι κανεις δεν σε περιοριζει να φορας οτι θες, εκτος απο τον εαυτο σου.
ας φτάσω λοιπόν εκεί και θα αλλάξουν πολλά...!!!
αυτο ειναι κατι που εχεις στησει στο μυαλο σου και μονο εκει.
Οταν θα φτασεις θα ανακαλυψεις μια φουσκα...
Αν οντως σε ενδιαφερει το σωμα σου τοσο πολυ και ανησυχεις,
φροντισε να το γυμνασεις για να ειναι πιο δεμενο, που γενικα μιλωντας θα κανεις πολυ καλα.
Ολα τα υπολοιπα που σκεφτεσαι ειναι εντελως αχρηστα, τουλαχιστον για το σωμα σου.
Krino,καθώς οι διατροφικές διαταραχές έχουν εμμονική διάσταση,η γυμναστική κρύβει για τα άτομα που υποφέρουν από αυτές έναν μεγάλο κίνδυνο.Γίνεται κι αυτή μία εμμονή,θέλει κι εκεί προσοχή.Δεν είναι τόσο εύκολο να ξεφύγεις από εμμονές,δεν φτάνουν οι συμβουλές-και σίγουρα δεν είναι οι παραινέσεις,οι ειρωνείες και οι δασκαλίστικες συμπεριφορές αυτές που σώζουν το χορό.
Χρειάζεται αλλαγή στον τρόπο που βλέπει το φαγητό,τροποποιήσεις σε αυτό τον τομέα,εναλλακτικός τρόπος σκέψης,να αντικατασταθεί η εμμονή με τον έλεγχο από θετική αυτοιδέα,να πάψει το φαγητό να είναι συνδεδεμένο με αγωνία,τύψη και πόνο.Η φτωχή αυτοιδέα,δεν έχει σχέση με κιλά,είναι ψυχολογικό το ζήτημα,ποτέ δεν φτάνει σε ικανοποίηση το άτομο με διατροφική διαταραχή,γιατί βρίσκεται σε ένα βαθύ πηγάδι,όπου καθημερινά,απλά πράγματα για άλλους,πχ να βγει έξω να φάει με φίλους,κρύβει μάχες,μάχες απόκρυψης,μάχες με τον εαυτό της κάθε λίγο και λιγάκι.
lill,μπορεί να μην το έχεις συνειδητοποιήσει,αλλά έκανες το πρώτο,σημαντικό βήμα.Αποδέχτηκες το πρόβλημα.Το να βλέπουμε το πρόβλημα δεν είναι λίγο,μπράβο σου λοιπόν γι αυτό το πρώτο κουράγιο σου,τη γενναιότητα να παραδεχτείς σε σένα την ίδια πως αντιμετωπίζεις ένα πρόβλημα.:)
Ξέρεις πως επειδή ακριβώς το παραδέχτηκες νωρίς έχεις μεγάλες δυνατότητες να το ξεπεράσεις;Θα στο διαβεβαιώσει κάθε ειδικός αυτό.Κανείς δε θα σου πει πως είναι εύκολος ο δρόμος για την απελευθέρωση,αλλά και πότε είναι κάθε απελευθέρωση εύκολη;
Yπάρχει το Ανάσα,που ξεκίνησε η ηθοποιός Ζέτα Δούκα,που επίσης αντιμετώπιζε διατροφική διαταραχή.Εκεί μπορείς να λάβεις ενημέρωση από εξειδικευμένους επιστήμονες,να μάθεις τα πρώτα πράγματα για το αντιμετωπίζεις,την ψυχογενή βουλιμία,πώς αυτή επηρεάζει την εικόνα για τον εαυτό σου,τις σχέσεις σου με το άλλο φύλο,την οικογένεια και τη ζωή σου εν γένει.
www.anasa.com
Εδώ κορίτσι μου,να συνεχίσεις ό,τι ξεκίνησες να αναζητάς,μία υγιή σχέση με το φαγητό και το σώμα σου,την ελευθερία σου.
Είναι πολλά τα συνομήλικά σου κορίτσια-αλλά και αγόρια-που βρήκαν εκεί βοήθεια,συμπαράσταση,ενημέ ρωση και το πρώτο φιλικό χτύπημα στον ώμο,την πρώτη ενθάρρυνση.Θα δεις,μπορείς να το καταφέρεις,θέλει υπομονή,θέλει να δράσεις,αλλά δεν είναι αξεπέραστο και είναι τόσο ενθαρρυντικό που έφτασες να το \"αγγίξεις\"νωρίς αυτό που σε πονάει.:)
Quote:
Originally posted by καλλιοπιτσα
..............................
Επισης, αυτο που θελω να αναφερω ειναι οτι πισω απο την ταμπελα \"ΓΟΝΕΙΣ\", κρυβονται απλοι ανθρωποι, με τα ελαττωματα τους, με τα παθη τους, κλπ. Βρες μου εσυ τον τελειο άνθρωπο, για να σου βρω εγω τον τελειο γονιο...Τελειοι ανθρωποι δεν υπαρχουν...
.... Νομιζω οτι θα ηθελες καποιος να σου μιλησει για τα λαθη σου... και ο πιο καταλληλος θα ειναι τα παιδια σου......................
Σοφά λόγια καλλιοπίτσα.
Κρύβουν όλο το ζουμί.
Quote:
Originally posted by RainAndWind
Krino,καθώς οι διατροφικές διαταραχές έχουν εμμονική διάσταση,η γυμναστική κρύβει για τα άτομα που υποφέρουν από αυτές έναν μεγάλο κίνδυνο.Γίνεται κι αυτή μία εμμονή,θέλει κι εκεί προσοχή.Δεν είναι τόσο εύκολο να ξεφύγεις από εμμονές,δεν φτάνουν οι συμβουλές-και σίγουρα δεν είναι οι παραινέσεις,οι ειρωνείες και οι δασκαλίστικες συμπεριφορές αυτές που σώζουν το χορό.
σιγα μην συμβουλευσω κιολας!
ειπα την αποψη μου και τελος.
Απο κει και περα, αν ο αλλος δεν καταλαβαινει, ε ναι, εισπρατει και ειρωνιες και δασκαλιστικες συμπεριφορες και οτι αλλο θες.
Οσο για τον χορο,
ο χορος δεν ειναι δικος μου.
lill,μπορεί να μην το έχεις συνειδητοποιήσει,αλλά έκανες το πρώτο,σημαντικό βήμα.Αποδέχτηκες το πρόβλημα.Το να βλέπουμε το πρόβλημα δεν είναι λίγο,μπράβο σου λοιπόν γι αυτό το πρώτο κουράγιο σου,τη γενναιότητα να παραδεχτείς σε σένα την ίδια πως αντιμετωπίζεις ένα πρόβλημα.:)
το προβλημα θα το αποδεχτει,
οταν αποφασισει να παει σε καποιον ειδικο επιστημονα και οχι φλυαρωντας σε φορουμ.
σαφως και ειναι κατι το δυσκολο για οποιον το ζει,
οπως αλλωστε ειναι καθε προβλημα.
Αν ομως πεις οτι οντως εχω προβλημα,
τοτε περνας σε μια διαδικασια που λεει τι να κανω για να το λυσω.
Αλλιως περνας την ωρα σου φιλολογώντας για οτι αλλο, πλην την λυση αυτου.
Άρα,δεν ακυρώνουμε την προσπάθεια του κάθε ανθρώπου που ξεκινά,αλλά τον ενθαρρύνουμε,τα ευκόλως εννοούμενα.Λες να μπήκε εδώ για να την κρίνουν και να της πουν χεχε και χουχου;Άστο,το έβρισκε κι αλλού.Όχι,μπήκε για να βρει κάτι άλλο,κάτι που θα επιβεβαιώσει τη δύναμή της να παραδεχτεί,αυτό λοιπόν και όχι την κάθε μας παπαριά γιατί έτσι.
Quote:
Originally posted by krino
Quote:
Originally posted by lill
τί θα μου πρόσφερε το να φτάσω αυτά τα κιλά....???
1 να νιώθω καλύτερα με το σώμα μου,και ταυτόχρονα να με πλησιάζουν και περισσότερα αγόρια τα οποία τώρα λογικά αποθαρύνω με τη στάση μου....
[color=Purple]
το \"λογικα\" ειναι ενα δικο σου λογικο συμπερασμα.
Ομως μπορω να σου πω οτι ενα αγορι, μπορει να φυγει πιο ευκολα απο μια περιεργη συμπεριφορα παρα απο ενα μη επιθυμητο σωμα.
Θα συμφωνήσω απόλυτα.
Το μυαλουδάκι σου έχει κατασκευάσει αυτή τη στρεβλή λογική.
Εχω μια φίλη με παρόμοια διαταραχή. Γνωρίζεις φαντάζομαι ότι η νευρική ανορέξια και η βουλιμία κατατάσσονται στην ίδια ομάδα διαταραχών. Γιατί και στις 2 υπάρχει η λανθασμένη εικόνα του εαυτού και ο βλαπτικός τρόπος στην επίτευξη αυτού που κατασκεύασε το μυαλό σαν τέλειο.
Η γυναίκα έχει μεν το λεπτό σώμα που θέλει, αλλά, μόνο που για να ζει σύμφωνα με τις σκληρές επιταγές που βάζει στον εαυτό της, έχει καταφέρει να έχει χάλια πρόσωπο γεμάτο ίχνη από τη ταλαιπωρία που υποβάλλει τον εαυτό της, χάλια δόντια και πρέπει να μη χαμογελάει και χάλια μαλλιά. Πίστεψέ με, όχι μόνο επιτυχία δεν έχει στους άντρες, αλλά ...παταγώδη αποτυχία.
Η συγκεκριμένη γυναίκα έχει καταλήξει μέσα από το ψάξιμο με ειδικούς, ότι αυτό άρχισε από τους πολύ ελεγκτικούς γονείς της. ελεγχαν τα πάντα και το μόνο που απέμενε σ\' αυτήν για να αποδείξει ότι υπάρχει, ήταν να έχει τον έλεγχο πάνω στο φαγητό της.
Τέλος, συμφωνώ με τη ρέιν που αισιόδοξα και εύστοχα διαπιστώνει ότι το καλό με σένα είναι ότι εντόπισες το πρόβλημά σου έγκαιρα και έχεις όλα τα περιθώρια να το λύσεις και να ζήσεις φυσιολογικά.
nature,
ως μητερα 2 παιδιων, 14 και 16 χρονων, που συζητα πολυ μαζι τους, εχω δεχτει κριτικη πολλες φορες απο τα παιδια μου. Καποιες φορες, βλεπω τον εαυτο μου να αμυνεται σε αρνητικη κριτικη. Κακώς βέβαια, ωστόσο, παντα οι συζητησεις ειναι εποικοδομητικές... και, αν μη τι αλλο, αποφευγω να ξανακανω δευτερη φορα κατι που τα ενοχλει...
Το θεμα, ομως, ειναι οτι για να γινουν αυτες οι συζητησεις πρεπει να εισαι \"κοντα\" στα παιδια, πραγμα που καλλιεργειται απο μικροτερες ηλικιες...
Η Lill ειναι 18 και απο οτι φαινεται δεν εχει ζεστη σχεση με τους γονεις της, αφου οπως λεει ποτε δε συζητησαν προσωπικα πραγματα, αυτο απο μονο του κανει τα πραγματα δυσκολοτερα, αλλα οχι αδυνατα.
Quote:
Originally posted by RainAndWind
Άρα,δεν ακυρώνουμε την προσπάθεια του κάθε ανθρώπου που ξεκινά,αλλά τον ενθαρρύνουμε,τα ευκόλως εννοούμενα.Λες να μπήκε εδώ για να την κρίνουν και να της πουν χεχε και χουχου;Άστο,το έβρισκε κι αλλού.Όχι,μπήκε για να βρει κάτι άλλο,κάτι που θα επιβεβαιώσει τη δύναμή της να παραδεχτεί,αυτό λοιπόν και όχι την κάθε μας παπαριά γιατί έτσι.
δεν ακυρωνω τιποτα, αλλα απο την αλλη δεν χαιδευω και τιποτα.
Η ενθαρρυνση εχει να κανει μονο με την συγκεκριμενοποιηση του προβληματος και για ενδεχόμενες λυσεις.
Οι λογοι που μπαινει καποιος σε ενα φορουμ,
μπορει να ειναι παρα πολλοι, δεν τους γνωριζω αλλα και δεν θελω να τους κρινω.
Αν θες ενας τετοιος μπορει να ειναι για να τρεφει το προβλημα του.
Την δικη μου παπαρια την ειπα,
δεν εχω να προσθεσω κατι αλλο.
:P
Έλα,μη μου θυμώνεις,ξέρεις ότι δεν κινούμαι από διάθεση να σε φτιάξω,αλλά να μην αισθανθεί το κορίτσι που μπαίνει εδώ πως έχει άτομα που την μειώνουν,δεν την βοηθάει αυτό καθόλου.Την μειώνουν κι αλλού,το έχει στο σπίτι,μην της το φέρνουμε κι εδώ,γιατί από μας περιμένει άλλα.:)
σωπα καλε,
γιατι να θυμωσω?
:P:P
Μην πας ομως να μου φτιαξεις μια εικονα που δεν την βλεπω, θελω πολλα ναρκωτικα για να αρχισω τα οραματα.
Κανενα δεν θελω να μειωσω,
ομως απο την αλλη δεν θα ηθελα να χαιδευω αυτια και κατ\' επεκταση να δινω - εστω και αθελα μου - λανθεσμενες εντυπωσεις και να δημιουργω αδιεξοδα.
Εαν θελει να λυσει το προβλημα της η φιλη μας,
πρεπει να επισκεφτει ειδικο (το ποιο ειδικο ειναι αλλη συζητηση) και εκει να συζητησει τις κατευθυνσεις που θα παρει για να μπει σε δρομο επιλυσης.
Οτιδηποτε αλλο σχεδιο ειναι αποπροσανατολιστικο.
Και εγω δεν σκοπευω να συμβαλω προς μια τετοια κατευθυνση.
Ετσι είναι.Quote:
Originally posted by καλλιοπιτσα
nature,
ως μητερα 2 παιδιων, 14 και 16 χρονων, που συζητα πολυ μαζι τους, εχω δεχτει κριτικη πολλες φορες απο τα παιδια μου. Καποιες φορες, βλεπω τον εαυτο μου να αμυνεται σε αρνητικη κριτικη. Κακώς βέβαια, ωστόσο, παντα οι συζητησεις ειναι εποικοδομητικές... και, αν μη τι αλλο, αποφευγω να ξανακανω δευτερη φορα κατι που τα ενοχλει...
Το θεμα, ομως, ειναι οτι για να γινουν αυτες οι συζητησεις πρεπει να εισαι \"κοντα\" στα παιδια, πραγμα που καλλιεργειται απο μικροτερες ηλικιες...
Η Lill ειναι 18 και απο οτι φαινεται δεν εχει ζεστη σχεση με τους γονεις της, αφου οπως λεει ποτε δε συζητησαν προσωπικα πραγματα, αυτο απο μονο του κανει τα πραγματα δυσκολοτερα, αλλα οχι αδυνατα.
Είμαστε άνθρωποι όχι τέλεια εξωγήινα όντα. Και αν σκεφτώ τον εαυτό μου, διαπιστώνω ότι γνωρίζω πολύ καλά τη θεωρία. Εχω παρακολουθήσει ομιλίες, σεμινάρια, έχω διαβάσει άπειρα βιβλία σχετικά. Ακόμα και η συμμετοχή σ\' αυτό το φόρουμ μου έχει μάθει τόσα. Και όμως πιάνω συχνά τον εαυτό μου να πέφτει σε λάθη που θεωρητικά γνωρίζω καλά πως είναι λάθη και τα έχω καταδικάσει σε τρίτους. Πως γίνεται αυτό?
Μάλλον επειδή είμαστε άνθρωποι.
Και αναρωτιέμαι, αφού εγώ, που έχω πρόσβαση σε τόσες πληροφορίες, δεν μπορώ πάντα να εφαρμόσω τη θεωρία, τί αλήθεια περιμένουμε από ανθρώπους μεγαλύτερων ηλικιών που δεν είχαν τις αντίστοιχες ευκαιρίες για τέτοια πληροφόρηση?
Αυτό πάντως που έμαθα και δεν το ξεχνάω, είναι να ζητάω συγνώμη από τα παιδιά, αν υποπέσω σε λάθη που πληγώνουν.
Τεχνικά, δεν είναι και το πιο εύκολο, στη φάση της και στην οικονομική κατάσταση που βρίσκεται λόγω αυτής της φάσης.Quote:
Originally posted by krino
Εαν θελει να λυσει το προβλημα της η φιλη μας,
πρεπει να επισκεφτει ειδικο (το ποιο ειδικο ειναι αλλη συζητηση) και εκει να συζητησει τις κατευθυνσεις που θα παρει για να μπει σε δρομο επιλυσης.
Οτιδηποτε αλλο σχεδιο ειναι αποπροσανατολιστικο.
Και εγω δεν σκοπευω να συμβαλω προς μια τετοια κατευθυνση.
Αλλά έστω και ότι το καταφέρνει, με δανεικά από φίλους, οικονομίες από χαρτζηλίκι, κλπ.
Για να το αποφασίσει πρέπει πρώτα να ωριμάσει σαν σκέψη στο μυαλό της. Για να γίνει αυτό, πρέπει πρώτα να το συζητήσει πολύ, με τον εαυτό της και με όποιον μπορεί. Κάτι τέτοιο κάνει συζητώντας το εδώ. Παίρνει γνώμες, πληροφορίες, απόψεις,....
Δεν γνωρίζω κανέναν σ\' αυτό το ντουνιά που θα ξυπνήσει ένα πρωί και θα πει: \"θα πάω τώρα να δανειστώ, για να πάω σε ειδικό, ....έτσι χωρίς λόγο\". Πρέπει πρώτα να έχει ξεκαθαρίσει μέσα του ο λόγος και να έχει καταλάβει ότι υπάρχει κάπου ένα πρόβλημα.
Quote:
Originally posted by nature
Τεχνικά, δεν είναι και το πιο εύκολο, στη φάση της και στην οικονομική κατάσταση που βρίσκεται λόγω αυτής της φάσης.
σωστο.
Αλλά έστω και ότι το καταφέρνει, με δανεικά από φίλους, οικονομίες από χαρτζηλίκι, κλπ.
γιατι, γονεις δεν εχει?
αν δεν ειχε, το συζηταγαμε αλλιως.
Για να το αποφασίσει πρέπει πρώτα να ωριμάσει σαν σκέψη στο μυαλό της.
αυτο που πρεπει να βρει,
ειναι θαρρος να συζητησει με τους γονεις της και οι ιδιοι να αναλαβουν τις ευθυνες τους.
Για να γίνει αυτό, πρέπει πρώτα να το συζητήσει πολύ, με τον εαυτό της και με όποιον μπορεί. Κάτι τέτοιο κάνει συζητώντας το εδώ. Παίρνει γνώμες, πληροφορίες, απόψεις,....
απο συζητηση αλλο τιποτα,
ο καθενας εχει ολοκληρη ζωη μπροστα του.
Δεν γνωρίζω κανέναν σ\' αυτό το ντουνιά που θα ξυπνήσει ένα πρωί και θα πει: \"θα πάω τώρα να δανειστώ, για να πάω σε ειδικό, ....έτσι χωρίς λόγο\".
αντε παλι με τα δανεικα....
Πρέπει πρώτα να έχει ξεκαθαρίσει μέσα του ο λόγος και να έχει καταλάβει ότι υπάρχει κάπου ένα πρόβλημα.
αυτο ακριβως λεω,
οτι πρεπει να καταλαβει οτι εχει προβλημα, δεν ειπα κατι αλλο.
Να μην περιμένει να ωριμάσει τίποτε,προσωπική μου άποψη,γιατί δεν αφήνουμε ποτέ να περάσει καιρός με διατροφικές διαταραχές.Μετά τα τρία χρόνια η προσπάθεια για απεξάρτηση,καθώς είναι ένας εθισμός,καθίσταται πολύ δυσκολότερη.Επικοινώνησε με το Ανάσα,μην αφήνεις να ωριμάσει τίποτε,δράσε lill.