τι είναι αυτό που ωθεί στις διαταραχές? μάλλον κάποια σωματική προδιάθεση.
δε λέω, καλό είναι όποιος βγαίνει από τέτοιες καταστάσεις να τις χρησιμοποιεί όσο το δυνατόν περισσότερο υπέρ του, δηλαδή να εκμεταλλεύεται την εμπειρία θετικά.
Printable View
τι είναι αυτό που ωθεί στις διαταραχές? μάλλον κάποια σωματική προδιάθεση.
δε λέω, καλό είναι όποιος βγαίνει από τέτοιες καταστάσεις να τις χρησιμοποιεί όσο το δυνατόν περισσότερο υπέρ του, δηλαδή να εκμεταλλεύεται την εμπειρία θετικά.
Με την κατάθλιψη υποφέρεις. Ίσως όμως να υπέφερες περισσότερο χωρίς αυτήν. Αν δηλαδή υπάρχουν άλλα \'ανυπόφορα\' πράγματα στη ζωή σου, στη σκέψη σου, η κατάθλιψη σε \'προστατεύει\' από το να τα αντιμετωπίσεις. Χωρίς την κατάθλιψη μπορεί να είσαι εκτεθειμένος στις απαιτήσεις του εαυτού σου και στις απαιτήσεις των άλλων. Μια προοπτική επιθυμητή ίσως αλλά και απειλητική ταυτόχρονα.
Άλλες φορές πάλι μπορεί να είναι μια προσπάθεια να διεκδικήσεις τη φροντίδα, την κατανόηση, το ενδιαφέρον που δεν είχες, να δηλώσεις πόσο πολύ έχεις υποφέρει.
Για όλα αυτά ίσως να είναι \'χρήσιμη\'. Αλλά μπορεί κι απλά να είναι μια ένδειξη ότι έχεις πια \'στερέψει\'. Μπορεί να είναι πολλά, νομίζω για τον καθένα μπορεί να είναι πολύ διαφορετικό.
Για εμένα λειτούργησε όχι απλά σαν ξυπνητήρι όπως αναφέρθηκε κάπου, αλλά ήταν και μεγάλο σοκ να διαπιστώσω ότι αυτό που βίωνα ήταν ο πάτος ενός καταθλιπτικού συναισθήματος. Η συνειδητοποίηση ήταν απίστευτα χρήσιμη και γιατί μπόρεσα να κατανοήσω εκ των έσω πλέον αυτό το συναίσθημα, αλλά κυρίως γιατί κινητοποιήθηκα άμεσα, είδα, αναθεώρησα κλπ...όλα αυτά που αναφέρθηκαν και πιο πάνω.
Θετικη εμπειρια δεν υπαρχει, μεσα απο αυτο που βιωνεις ,ισως ομως υπαρχουν θετικα αποτελεσματα για τον καθενα ξεχωριστα,και οχι για ολους ,αλλιως οποιος ειχε περασει μια καταθλιψη θα ειχε φτασει ισως τον Περιανδρο η τον Θαλη σε γνωση σοφια και αυτογνωσια :) aa ξεχασα και τον Σολων :)Quote:
Originally posted by claire
τι είναι αυτό που ωθεί στις διαταραχές? μάλλον κάποια σωματική προδιάθεση.
-------->claire σε αυτο δεν υπαρχει μια απαντηση και μονο,εχει να κανει με παρα πολλα,να στο πω αλλιως,απο την ωρα της συλληψης μας ,η κυοφορια 9 μηνες ,αν και γω 7μηνων
η συνθηκες, το περιβαλλον ο τοπος, ο χρονος,παιζουν πολυ καθοριστικο ρολο στο πως ενα ατομο μια οντοτητα αντιλαμβανεται τα πραγματα γυρω του
Εχω ας πουμε 5 αδερφια,παραδειγμα τα 2 ειχαν διαταραχες τα αλλα 3 οχι,γιατι??
Originally posted by claire
δε λέω, καλό είναι όποιος βγαίνει από τέτοιες καταστάσεις να τις χρησιμοποιεί όσο το δυνατόν περισσότερο υπέρ του, δηλαδή να εκμεταλλεύεται την εμπειρία θετικά.
researcher το θεμα που ανοιξες με αγγιζει πολυ. Ειπα εν μερη το πως το βιωσα εγω ολο αυτο,ο καθενας το αντιλαμβανεται και το βιωνει ισως καπως διαφορετικα ,οσο αναφορα τις αφορμες ,τις αιτιες που τον οδηγησαν εκει ,Quote:
Originally posted by researcher
Quote:
Originally posted by soft
Δεν ξερω αν υα μποριυσα να χρησημοποιησω τη λεξη\" χρησιμη \"η οχι,αλλα θα πω πως για μενα ηταν σαν ενα ξυπνητηρι,η για να το πω αλλιως η στιγμη που κουραζεσε να εισαι ο ηθοποιος στον ιδιο σου τον εαυτο.
Και καιρος να κοιταξεις να πεταξεις αυτον τον ρολο που για καποιους λογους τον εχεις φορτωθει η στον εχουν φορτωσει.
πολλοι απο μας εδω μεσα φαινεται να το βιωνουμε και ετσι
μου αρεσαν αυτα που εγραψες soft
Το πως βγηκες απο την μαυρη τρυπα που σου ρουφαει καθε αντισταση για ζωη ,το πως αυτο που αισθανοσουν ηταν σαν μια κινουμενη βαλτο που η παραμικρη κινηση θα σε επνιγε.
Και συ εκει στασιμος φοβουμενος οτι καθε αντιδραση θα σε εξοντωνε,γιατι δεν υπηρχαν οι μασκες σου να σε προστατεψουν εκει. Και οχι μονο οι μασκες ,αλλα ουτε κλαρακι για να πιαστεις
Ξερεις μεσα απο αυτο,εστω και αν δεν υπαρξει η δεν βρεις κατι βαθυτερο,για κατι καλυτερο προς σε σενα,εχω να πω μοναχα,οτι θελει τρομερη δυναμη,και μονο που τα καταφερες ενα μπραβο στον εαυτο σου ειναι πολυ σημαντικο :)
Eίναι όντως πολύ ενδιαφέρον το topic.
Η κατάθλιψη σε αφήνει άραγε με κάποιου είδους προδιαθεσιμότητα να αντιδράσει ο οργανισμός σου με τον ίδιο τρόπο σε παρόμοιες συνθήκες και σε ποιο βαθμό;
Παίζει ρόλο ο χαρακτήρας και η στάση του ατόμου στην εξέλιξη και πορεία της;Σε τυχόν της επανεμφάνιση;Yπάρχει όπως και σε άλλες ασθένειες η ύπαρξη κληρονομικότητας;
Τα βιώματά μας παίζουν καθοριστικό ρόλο,η δική μας θεώρηση και αντίληψη πάνω σε μας και στον έλεγχο που έχουμε ή δεν έχουμε στη ζωή μας,κατά πόσο έχει και το φύλο μας ρόλο και αν ναι σε ποιο βαθμό,όλα αυτά είναι ερωτήματα ενδιαφέροντα.
Η προσωπική μου στάση απέναντι στην κατάθλιψη είναι μία στάση απομυθοποίησης.Πάλεψα να κατεδαφίσω αυτήν για να μην με κατεδαφίσει αυτή,λολ.Εννοώ πως έπρεπε,αφού είχα περάσει μία εμπειρία,να την επεξεργαστώ και να δω σε τι η εμπειρία μου θα μπορέσει να μου κληρονομήσει εκτός από άσχημες αναμνήσεις και ένα είδος γνώσης,ένα αποθεματικό για το μέλλον.
Τι πήρα από αυτήν;Tη γνώση να κοιτάω πάντα την τσάντα μου.:o:o
λολ.Κι όμως,ένα από τα πρωταρχικά σημάδια για μένα πως είμαι σε κάποια φάση περίεργη,ίσως δυσθυμική,είναι η κατάσταση της τσάντας μου.Από το χάος ή την τάξη,από την επιμέλεια ή την χύμα κατάσταση που επικρατεί μέσα της,μπορώ να ελέγξω και να μετρήσω πως λειτουργώ μια εποχή,προτού περάσω σε άλλα κομμάτια της καθημερινής ζωής(ενδιαφέροντα,λίμπιντο ,ύπνος,κλπ)
Κάθε εμπειρία μας μπορεί να παρέχει και θετικό υλικό συνάμα με την αρνητική διάσταση που φέρει.
Αν ας πούμε πω πως έτυχε,υπήρξε μία ατυχής συγκυρία στη ζωή και πέρασα αυτό,πως κάποιοι παράγοντες οδήγησαν και συνεργατικά διαδραμάτισαν ένα ρόλο,μπορώ να απενοχοποιήσω τον εαυτό μου και να αισθανθώ καλύτερα.Αν πω πως ήταν μία εμπειρία που με σημάδεψε,που τα αποτελέσματά της ήταν επώδυνα,φριχτά και θα τα κουβαλώ για πάντα,το θεωρώ πιθανό να έχω φτιάξει μία παγίδα διανοητική για μένα που θα με φέρει στο μέλλον σε μπελάδες.:P
Κάπως έτσι θα ήθελα να το πάω,να προσπαθώ να βλέπω και την άλλη πλευρά,όχι μόνο την πλευρά του πόνου και της θλίψης.Άσε που ένα άτομο με χιούμορ θα μπορούσε να περιγράψει την εμπειρία του με την κατάθλιψη με τέτοιο τρόπο που να την αποδομήσει εντελώς.Χμ,καιρός να το δω και με χιούμορ.
#Γαμώτο,αυτές τις μέρες η τσάντα μου είναι επιεικώς χάλια,ωωω συναγερμός,τρεχάτε χριστιανιοίιιι,έπεσε ο ντάου τζόνις που θα έλεγαν και οι γνωστοί κωμικοί,λολ.Θα την ταχτοποιήσω καλή μου κατάθλιψη,μην έρθεις για επίσκεψη,άστο καλύτερα για άλλη φορά,λολοολ.:D
Kαι μενα τουτη τη στιγμη ολοι οι συναγερμοι στη γειτονεια εχουν παρε φωτια ,και χτυπανε μετα απο μια διακοπη ρευματος ,ν ανησυχω λες:PQuote:
Originally posted by RainAndWind
Χμ,καιρός να το δω και με χιούμορ.
#Γαμώτο,αυτές τις μέρες η τσάντα μου είναι επιεικώς χάλια,ωωω συναγερμός,τρεχάτε χριστιανιοίιιι,D
χαχα,τι να κάνουμε ρε σοφτ,μπλέξαμε σε λέω.:D
ΑΣΤΑ και που να βρουμε και τεχνικους γιατρους τετοια ωρα
ο δικος μου ερχεται ακομα :D
ρες σορρυ για το οφ τοπικ
αλλα λιγο ψυχαγωγια ειναι παντα καλη ε??
το επιτρεπει και η ωρα και οι συναγερμοι:D
ευχαριστω καλη μου!Quote:
Originally posted by Sofia
εχεις ανθρωπους ή εστω εναν ανθρωπο που μπορει και θελει να ναι διπλα σου τετοιες δυσκολες στιγμες?Quote:
Originally posted by εσωτερική_σήψη
ποσο δικιο εχεις...πραγματικα νιωθω πως θα αφησω τα κοκαλα μου εδω!πηρε εξιτηριο και η διπλανη μου και νιωθω τοσο μονη..Quote:
Originally posted by arktos
τέλος να σου πω επειδή εγώ έχω νοσηλευτεί σε κλινινική, πως δεν σου αφήνει και τις καλύτερες αναμνήσεις.
κι όσο και αν προσπαθήσεις να τις μεταφέρεις στον άλλο, δεν θα τις νιώσει ποτέ, παρά μονό αν έχει βρεθεί κι αυτός εκεί.
ευχομαι το συντομοτερο δυνατο να νιωσεις καλυτερα...
ειναι ο φιλος μου ο μονος που με στηριζει!
ολοι οι υπολοιποι αφαντοι...
αλλά τον αφηνουν να ερχεται μονο δυο ωρες να με δει :(
μου εχει αφησει τον υπολογιστη του αλλα μου αφηνουν το
καλωδιο για πολυ λιγες ωρες
εσωτερική_σήψη
ειναι ομορφο που εχεις καποιον να μιλας για τον πονο που βιωνεις
ετσι ο πονος απαλυνεται καπως ε; :)
ναι πραγματι!ζω την καθε μερα περιμενοντας τις 2 ωρες του επισκεπτηριου!Quote:
Originally posted by researcher
εσωτερική_σήψη
ειναι ομορφο που εχεις καποιον να μιλας για τον πονο που βιωνεις
ετσι ο πονος απαλυνεται καπως ε; :)
εχεις κατι να περιμενεις! ωραιο ειναι αυτο!
οι αλλοι αφαντοι;
γονεις και υποτιθεμενοι \"φιλοι\"Quote:
Originally posted by researcher
εχεις κατι να περιμενεις! ωραιο ειναι αυτο!
οι αλλοι αφαντοι;
εχουν εξαφανιστει ολοι
σε θυμουνται μονο οταν θελουν κατι απο σενα
ετσι ειναι δυστυχως και πρεπει καποια στιγμη να το αποδεχτω αυτο!
εσωτερικη σήψη, (άλλαξε αυτό το νικ, δεν δείχνει καθόλου αισιόδοξο και σίγουρα δεν εισαι σε σήψη, αλλά σε ίαση).
Είσαι πολύ τυχερή που έχεις τον φίλο σου δίπλα σου. Άλλοι ακόμη θα έτρεχαν σε τέτοια περίπτωση. Αυτό σημαίνει πως σ αγαπάει και σου συμπαραστέκεται. Σου έχουν πει οι γιατροί πότε θα είσαι έτοιμη να βγεις?
Καλημέρα και απο μενα..:)
Νιωθεις καλύτερα παντως?Η γραφή σου εχει λογικη συνεχεια και μου φαινεσαι καλά.
Τι σου λενε οι γιατροι,θα παρεις εξιτηριο σύντομα?
Ο φιλος σου αποδεικνυεται πραγματικος ανθρωπος που σε στηριζει στα δυσκολα..
Τυχερουλα να εχεις καποιον τοσο καλο στη ζωη σου..:)
Quote:
Originally posted by εσωτερική_σήψη
γονεις και υποτιθεμενοι \"φιλοι\"Quote:
Originally posted by researcher
εχεις κατι να περιμενεις! ωραιο ειναι αυτο!
οι αλλοι αφαντοι;
εχουν εξαφανιστει ολοι
σε θυμουνται μονο οταν θελουν κατι απο σενα
ετσι ειναι δυστυχως και πρεπει καποια στιγμη να το αποδεχτω αυτο!
γενικοτερα δεν παιζει πολυ να τα πανε καλα οι ανθρωποι στα δυσκολα
συνηθως κλεινουμε τα ματια
δεν αντεχουμε ουτε να μιλαμε για τετοια θεματα
εχω εγω γνωστο πατερα που στελνει αλλους στο νοσοκομειο αμα το παιδι του παρουσιασει θεμα γιατι ντρεπεται να παει ο ιδιος
ασε!
με το καλο ολα σου ευχομαι εσωτερικη αναρρωση αναλαβη δυναμεων
μ αγαπαει ναι αλλα πληγωνεται και ποναω :(Quote:
Originally posted by Θεοφανία
εσωτερικη σήψη, (άλλαξε αυτό το νικ, δεν δείχνει καθόλου αισιόδοξο και σίγουρα δεν εισαι σε σήψη, αλλά σε ίαση).
Είσαι πολύ τυχερή που έχεις τον φίλο σου δίπλα σου. Άλλοι ακόμη θα έτρεχαν σε τέτοια περίπτωση. Αυτό σημαίνει πως σ αγαπάει και σου συμπαραστέκεται. Σου έχουν πει οι γιατροί πότε θα είσαι έτοιμη να βγεις?
μου λειπει πολυ!και ο γατος μου!
σε κανενα μηνα και αμα!
δυσκολα πολυ!
σας ευχαριστω κοριτσια!
με τις ωρες μου ειμαι!Quote:
Originally posted by Αφωτεινή
Καλημέρα και απο μενα..:)
Νιωθεις καλύτερα παντως?Η γραφή σου εχει λογικη συνεχεια και μου φαινεσαι καλά.
Τι σου λενε οι γιατροι,θα παρεις εξιτηριο σύντομα?
Ο φιλος σου αποδεικνυεται πραγματικος ανθρωπος που σε στηριζει στα δυσκολα..
Τυχερουλα να εχεις καποιον τοσο καλο στη ζωη σου..:)
δεν το συζητανε ακομα για εξιτηριο ειναι νωρις
ειναι θαυμα που βρεθηκε στο δρομο μου
εξ αιτιας του ειμαι ζωντανη!
Quote:
Originally posted by εσωτερική_σήψη
μ αγαπαει ναι αλλα πληγωνεται και ποναω :(Quote:
Originally posted by Θεοφανία
εσωτερικη σήψη, (άλλαξε αυτό το νικ, δεν δείχνει καθόλου αισιόδοξο και σίγουρα δεν εισαι σε σήψη, αλλά σε ίαση).
Είσαι πολύ τυχερή που έχεις τον φίλο σου δίπλα σου. Άλλοι ακόμη θα έτρεχαν σε τέτοια περίπτωση. Αυτό σημαίνει πως σ αγαπάει και σου συμπαραστέκεται. Σου έχουν πει οι γιατροί πότε θα είσαι έτοιμη να βγεις?
μου λειπει πολυ!και ο γατος μου!
σε κανενα μηνα και αμα!
δυσκολα πολυ!
σας ευχαριστω κοριτσια!
Σκέψου θετικα, γιατί επιβαρύνεις την ψυχολογία σου με τη μαυρίλα.
Ένας μηνας είναι, βρες κάτι να κάνεις εκεί μέσα. Διάβασε βιβλία, μίλα με άλλους, πες στον φίλο σου να σου φέρει πράγματα να ασχολείσαι.
Παρακάλα τους για παραπάνω ώρες καλώδιο.
Εδώ είμαστε καλή παρέα. Θα μιλάμε, θα λέμε τον πόνο μας, θα περάσει ο καιρός.
Κάνε υπομονή. Σκέψου πως σε περιμένει το καλοκαίρι και τον Ιούνιο θα είσαι σε μια παραλία με τον φίλο σου και θα μαυρίζεις.........:)
Σίγουρα σου φαίνονται ψιλά γράμματα και ενδεοχμένως ηλίθια αυτά που σου λέω, αλλά αν δεν πιστέψεις πρώτα απ όλα εσύ πως θα γίνεις καλά και θα ξαναβρείς τον εαυτό σου, κανένα φάρμακο και καμιά κλινική δεν θα σε βοηθήσει.
ετσι και οι δικοι μου!Quote:
Originally posted by researcher
Quote:
Originally posted by εσωτερική_σήψη
γονεις και υποτιθεμενοι \"φιλοι\"Quote:
Originally posted by researcher
εχεις κατι να περιμενεις! ωραιο ειναι αυτο!
οι αλλοι αφαντοι;
εχουν εξαφανιστει ολοι
σε θυμουνται μονο οταν θελουν κατι απο σενα
ετσι ειναι δυστυχως και πρεπει καποια στιγμη να το αποδεχτω αυτο!
γενικοτερα δεν παιζει πολυ να τα πανε καλα οι ανθρωποι στα δυσκολα
συνηθως κλεινουμε τα ματια
δεν αντεχουμε ουτε να μιλαμε για τετοια θεματα
εχω εγω γνωστο πατερα που στελνει αλλους στο νοσοκομειο αμα το παιδι του παρουσιασει θεμα γιατι ντρεπεται να παει ο ιδιος
ασε!
με το καλο ολα σου ευχομαι εσωτερικη αναρρωση αναλαβη δυναμεων
με παιρνουν τηλ και ρωτανε τι καιρο εχει στη θεσ/νικη
αστα!
σε ευχαριστω πολυ!
Quote:
Originally posted by εσωτερική_σήψη
ειναι θαυμα που βρεθηκε στο δρομο μου
!
και θαυμα που βρεθηκες στον δικο του δρομο ;)
καλημερα :)
και σου ευχομαι μεσα απο την καρδια μου,καλη αναρρωση :)
δεν ξερω αν εχει χρησιμοτητα η καταθλιψη η η θλιψη αλλα το να βαζεις τον πονο σου σε λογια και να τον μιλας παιζει να εχει μεγαλη χρησιμοτητα να διεγειρει πολλα θετικα συναισθηματα!
μολις το διαβασα και συμφωνω απολυτα!
η μυστικοτητα το να κρυβεις το τοσο [ενοχο] μυστικο σου
το να μην μπορεις να το επικοινωνησεις αυτα σου αυξανουν τον πονο σε οποιο πολιτισμο και σε οποια κοινωνια και αν βρισκεσαι!
προσωπικες αφηγησεις παιζουνε παντου γιατι πανω απο ολα ειναι θεραπευτικοτατες!
Θέλω να διευκρινήσω οτι δεν εννοώ οτι κάποιος που αρρωσταίνει το κάνει εξεπίτηδες για να χειραγωγήσει κάποιον άλλο ή οτι την ώρα που υποφέρει έχει στο μυαλό του αυτό το πράγμα.Quote:
Originally posted by soft
Ναι εχεις δικιο ,οταν και εγω ημουν στο κρεβατι του πονου αυτο που ηθελα εκεινη την στιγμη, ηταν να δειξω δυναμη, επιρροη και ,να αρχισω να χειραγωγω τους παντες διπλα μου,εσκεμμενα,αχχ ναι, ηταν η στιγμη που δεν θα ξεχασω ποτε!!! αντε και ποτε να ξαναρθει!!!!!Quote:
Originally posted by Φοίβη
Κατά τη γνώμη μου πάρα πολύ. Οι ασθενείς, όσοι βρίσκονται στο κρεβάτι του πόνου, έχουν τρομερή δύναμη και επιρροή στους γύρω τους.Quote:
Originally posted by arktos
κατάλαβα γιατί μιλάς και σε ξαναρωτάω :
πόσο χρήσιμο είναι σε ένα άνθρωπο να πάσχει από μία ασθένεια ?
Εχεις σκεφτει ομως ποτε? η αν εχεις ακουσει?
οτι αυτοι οι γυρω σου, ειναι αυτοι που προσπαθουν να σου επιβληθουν ,καθε ωρα, καθε στιγμη με τα λεγομενα τους,γιατι δεν μπορουν να καταλαβουν ουτε να ερθουν στην θεση σου??
Ξερεις κατι? μερικοι που ερχονται αγαπητη φιλη ,ντρεπονται κιολας που ερχονται,και το μονο που σου λενε ειναι ,\"αντε μωρε ,λιγο και συ να βαλεις το χερακι σου και ολα καλα θα πανε\",λες και γω δεν θελω να το βαλω το χερακι μου, περιμενω αυτους να μου το πουν ,και μονο εμψυχωση δεν ειναι αυτο για μενα,με εκανε να αισθανομαι, οτι εγω φταιω και γ αυτο,μεσα σ ολη τη κολαση και στη φωτια, που με εκαιγε ,ε δεν ριχνουμε λιγο ακομα \"υγρο πυρ\" ενοχων για να ειναι λιγο δυσκολο να σβησει.
Δεν εχω να πω τιποτα αλλο πανω σ αυτο.
Αυτό που προσπαθώ να πω είναι οτι τα πράγματα, όπως τα βλέπω εγώ, έχουν δυο όψεις. Κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει αδυναμία χωρίς δύναμη, κακό χωρίς καλό κτλ.
Εγώ προσωπικά βλέπω σε κάθε επονομαζόμενο \"θύμα\" ή ασθενή μια τεράστια δύναμη. Είναι εκεί και αντέχει μια τέτοια ύπαρξη. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να το κάνω εγώ και για πόσο θα μπορούσα. Σέβομαι και θαυμάζω αυτούς τους ανθρώπους. Κι αν οι ίδιοι δεν βλέπουν τη δύναμή τους θλίβομαι, αλλά καταλαβαίνω οτι υπάρχει λόγος και για αυτό.
Αυτή είναι η προσωπική μου άποψη, όμως.
Καλη μου,Quote:
Originally posted by εσωτερική_σήψη
ευχαριστω καλη μου!
ειναι ο φιλος μου ο μονος που με στηριζει!
ολοι οι υπολοιποι αφαντοι...
αλλά τον αφηνουν να ερχεται μονο δυο ωρες να με δει :(
μου εχει αφησει τον υπολογιστη του αλλα μου αφηνουν το
καλωδιο για πολυ λιγες ωρες
ειναι καθοριστικο το να υπάρχει ενας ανθρωπος να νοιαζεται πραγματικα για μας. Ειδικα τοσο δυσκολες στιγμες. Κ οπως βλεπεις κ μονη σου, δεν ειναι αυτονοητο τιποτα. Ουτε απο ανθρωπους που θεωρουνται κοντινοι μας.
Ειναι υπέροχο πιστευω που υπάρχει λοιπον ενας τετοιος ανθρωπος. Κ δεν ξερω αν ειναι θαυμα που βρεθηκε στο δρομο σου κ εσυ στον δικο του, παντως σιγουρα σημαινει πολλα το οτι ειναι μαζι σου τωρα. και αυτο το εχετε κανει μαζι:) εχετε συμβαλει κ οι δυο γι αυτην την σχεση.
Οσο για το οτι πληγωνεται...μα φυσικο δεν ειναι? Ολοι μας δεν πληγωνομαστε για οσους νοιαζομαστε, οταν δεν ειναι καλα? Οπως χαιρεται για το οτι ειστε μαζι, ετσι στεναχωριεται οταν δεν εισαι καλα. Υποθετω κι εσυ νιωθεις αναλογα:) Πώς να στεκεται αδιαφορος? Καταλαβαινω το οτι σε θλιβει που στεναχωριεται κ αυτος, ομως το διαχειριζεται καλα. Αφου σου στεκεται κ ειναι ειναι διπλα σου, σημαινει οτι το μπορει κ το θελει.
Θα ξαναευχηθω να βγεις συντομα, οσο πιο \"αναιμακτα\" γινεται κ με δυναμη που θα σου δωσει πιστη για τον εαυτο σου κ οσα αξιζεις!
Quote:
Originally posted by claire
τι είναι αυτό που ωθεί στις διαταραχές? μάλλον κάποια σωματική προδιάθεση.
δε λέω, καλό είναι όποιος βγαίνει από τέτοιες καταστάσεις να τις χρησιμοποιεί όσο το δυνατόν περισσότερο υπέρ του, δηλαδή να εκμεταλλεύεται την εμπειρία θετικά.
claire, η κατάθλιψη είναι διαταραχή όχι κατάσταση.
η διπολική ας πούμε από την οποία πάσχω ( και ξέρω 5 πράγματα για να μιλήσω ) είναι ένα είδος κατάθλιψης.
είναι δυσίατη ασθένεια.
θα την κουβαλάω μία ζωή.
ποια θετική εμπειρία?
πέρα από τις άλλες εμπειρίες που ανέφερα, έχω και μία άλλη : να σκέφτομαι κάθε τόσο \" μήπως κληρονόμησε τη διπολική και η κόρη μου \" και να αναθεματίζω που δεν γνώριζα για την ασθένεια μου πριν αποκτήσω παιδί, όσο κι αν υπερλατρεύω τη κόρη μου.
Quote:
Originally posted by εσωτερική_σήψη
ποσο δικιο εχεις...πραγματικα νιωθω πως θα αφησω τα κοκαλα μου εδω!πηρε εξιτηριο και η διπλανη μου και νιωθω τοσο μονη..Quote:
Originally posted by arktos
τέλος να σου πω επειδή εγώ έχω νοσηλευτεί σε κλινινική, πως δεν σου αφήνει και τις καλύτερες αναμνήσεις.
κι όσο και αν προσπαθήσεις να τις μεταφέρεις στον άλλο, δεν θα τις νιώσει ποτέ, παρά μονό αν έχει βρεθεί κι αυτός εκεί.
:) θα σου έχουν φέρει άλλη διπλανή, ε ?
ξερεις claire,Quote:
Originally posted by claire
εμένα να πω την αλήθεια, όλες αυτές οι καταστάσεις που ξεπερνάνε κάποια όρια (πχ. βαριά κατάθλιψη, διαταραχή άγχους) δεν μου φαίνεται ότι είναι χρήσιμες... είναι διαταραχές.
ειναι διαταραχες ναι. Αλλα πέρα απο τα ορια? Καμια φορα, οι διαταραχες ειναι φυσικο επακολουθο ή συνεχεια τραυματικων καταστασεων που ζουμε.Γεγονοτων που μας σημαδεψαν με καποιο τροπο. Προσωπικα, θεωρω αναμενομενη μια καταθλιψη μετα απο ενα βαρυ γεγονος, μια απωλεια σε οποιο επιπεδο...Κ θεωρω παράλογη την απαιτηση που εχουμε απο τον εαυτο μας, να μη νιωθει \"αρνητικα\" συναισθηματα (φοβος, λυπη, πονος) αλλα μονο \"θετικα\" (χαρα, ευεξια)!
arktos
το οτι εχεις διπολικη διαταραχη ειναι ενα θεμα
το πως το αντιμετωπιζεις ειναι ενα αλλο θεμα
η κορη σου
εαν εχει μια μαμα δοτικη τις ωρες που μπορει
ευχαριστη τις ωρες που μπορει
ειλικρινης με τον εαυτο της και με τους αλλους
που λαμβανει στηριξει
που δινει στηριξη
που φροντιζεται και φροντιζει
δεν εχει τιποτε να ζηλεψει απο καμια αλλη μαμα και απο καμια αλλη οικογενεια
και αυτο το πιστευω απολυτα
ψαχνοντας στο τιουμπ βρηκα αυτο
bipolar disorder and parenting
http://www.youtube.com/watch?v=R4EoZ8hnLAg
ενας μπαμπας που αποφασισε να παψει να ασχολειται με τη διπολικη του και αρχισε να ασχολειται με το παιδι του
ξερεις ποσοι ταμπελικως φυσιολογικοι γονεις δεν το συνειδητοποιουν ποτε αυτο?
παρα πολλοι! πιο πολυ απο οσους φανταζομαστε!
για μενα ειναι πως τα βλεπει κανεις τα πραγματα το πιο σημαντικο απο ολα!
Aπομυθοποίηση.Πολύ σημαντικό όπλο να ξέρει κάποιος που πατάει και να διαλύει το μύθο...Quote:
Originally posted by RainAndWind
Η προσωπική μου στάση απέναντι στην κατάθλιψη είναι μία στάση απομυθοποίησης.
.....
Κάθε εμπειρία μας μπορεί να παρέχει και θετικό υλικό συνάμα με την αρνητική διάσταση που φέρει.
Αν ας πούμε πω πως έτυχε,υπήρξε μία ατυχής συγκυρία στη ζωή και πέρασα αυτό,πως κάποιοι παράγοντες οδήγησαν και συνεργατικά διαδραμάτισαν ένα ρόλο,μπορώ να απενοχοποιήσω τον εαυτό μου και να αισθανθώ καλύτερα.Αν πω πως ήταν μία εμπειρία που με σημάδεψε,που τα αποτελέσματά της ήταν επώδυνα,φριχτά και θα τα κουβαλώ για πάντα,το θεωρώ πιθανό να έχω φτιάξει μία παγίδα διανοητική για μένα που θα με φέρει στο μέλλον σε μπελάδες.:P
Ξέρεις τι δε μ\'αρέσει όμως?Πως μάλλον την απομυθοποίηση την ταυτίζεις με την κατάρευση του ενός μύθου και το χτίσιμου ενός άλλου.Δλδ παρατηρώ μια ντε κ καλά με το ζόρι στροφή προς ένα δρόμο φτιαχτό για την ευκολότερη διάβαση πάνω απ\'την αλήθεια.Αυτό εννοείται πως μας κάνει να επιβιώνουμε πολύ πιο ανώδυνα αλλά κάποια στιγμή πάλι κάτι μας ξεφεύγει...
Η αλήθινή διάσταση ενός προβλήματος είναι τις περισσότερες φορές δύσκολο να γίνει αντιληπτή και πολύ περισσότερο αποδεκτή.Είτε είναι θετικότερη απ\'την ήδη υπάρχουσα αντίληψη,είτε αρνητικότερη.
Είναι άσχημο και καταστροφικό να δραματοποιούμε καταστάσεις αλλά επίσης άσχημο να κρυβόμαστε και να προσπαθούμε ωραιοποιούμε άσχημες καταστάσεις.
Γιατί όπως και να χει η επίλυση ενός προβλήματος απαιτεί την πραγματική γνώση του.
Η δικτατορία της ευτυχίας μπορεί να είναι η άλλη όψη του νομίσματος της δικτατορίας της δυστυχίας.
γι αυτό λέω πέρα από κάποια όρια. προσωπικά δεν έχω καμία απαίτηση από κανέναν να νιώθει πάντα θετικά συναισθήματα. προφανώς όλοι νιώθουμε θλιψη, άγχος, στενοχώρια.Quote:
Originally posted by Sofia
ξερεις claire,Quote:
Originally posted by claire
εμένα να πω την αλήθεια, όλες αυτές οι καταστάσεις που ξεπερνάνε κάποια όρια (πχ. βαριά κατάθλιψη, διαταραχή άγχους) δεν μου φαίνεται ότι είναι χρήσιμες... είναι διαταραχές.
ειναι διαταραχες ναι. Αλλα πέρα απο τα ορια? Καμια φορα, οι διαταραχες ειναι φυσικο επακολουθο ή συνεχεια τραυματικων καταστασεων που ζουμε.Γεγονοτων που μας σημαδεψαν με καποιο τροπο. Προσωπικα, θεωρω αναμενομενη μια καταθλιψη μετα απο ενα βαρυ γεγονος, μια απωλεια σε οποιο επιπεδο...Κ θεωρω παράλογη την απαιτηση που εχουμε απο τον εαυτο μας, να μη νιωθει \"αρνητικα\" συναισθηματα (φοβος, λυπη, πονος) αλλα μονο \"θετικα\" (χαρα, ευεξια)!
και φυσικά αναμενόμενη η κατάθλιψη μετά από κάτι βαρύ... που όμως μετά από κάποιους μήνες θα υποχωρήσει και η ζωή θα συνεχιστεί.
συν ότι σε πολλές περιπτώσεις παθολογικής θλίψης και άγχους δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος που να τα προκαλεί.
Quote:
Originally posted by researcher
arktos
το οτι εχεις διπολικη διαταραχη ειναι ενα θεμα
το πως το αντιμετωπιζεις ειναι ενα αλλο θεμα
η κορη σου
εαν εχει μια μαμα δοτικη τις ωρες που μπορει
ευχαριστη τις ωρες που μπορει
ειλικρινης με τον εαυτο της και με τους αλλους
που λαμβανει στηριξει
που δινει στηριξη
που φροντιζεται και φροντιζει
δεν εχει τιποτε να ζηλεψει απο καμια αλλη μαμα και απο καμια αλλη οικογενεια
και αυτο το πιστευω απολυτα
ψαχνοντας στο τιουμπ βρηκα αυτο
bipolar disorder and parenting
http://www.youtube.com/watch?v=R4EoZ8hnLAg
ενας μπαμπας που αποφασισε να παψει να ασχολειται με τη διπολικη του και αρχισε να ασχολειται με το παιδι του
ξερεις ποσοι ταμπελικως φυσιολογικοι γονεις δεν το συνειδητοποιουν ποτε αυτο?
παρα πολλοι! πιο πολυ απο οσους φανταζομαστε!
για μενα ειναι πως τα βλεπει κανεις τα πραγματα το πιο σημαντικο απο ολα!
ναι, μόνο που το θέμα σου είναι αν η κατάθλιψη είναι χρήσιμη ή όχι.
μάλλον δεν έχεις καταλάβει καλά.
δεν ζηλεύω τους υπόλοιπους ανθρώπους και δεν λέω αυτό στα ποστ μου.
αλλά υποστηρίζω απλά πως η κατάθλιψη δεν είναι χρήσιμη.
γιατί είναι αρρώστεια.
αν αποφασίσω να πάψω να ασχολούμαι με τη διπολική, θα χάσω τη μπάλα, ξέρεις.
αυτό δεν σημαίνει πως όταν κάνω λογκ-άουτ, δεν έχω ζωή.
αλλά θα ενημερωθώ για την ασθένεια.
όταν : << Το 10-15% των διπολικών ασθενών αυτοκτονούν >>, οφείλω να προστατεύσω τον ευατό μου για να μην με χάσει το παίδι μου.
http://www.prosarmogi.gr/mental-illnesses/depression.html
Χωρίς να έχω διαβάσει όλες τις απαντήσεις θα πω κι εγώ την άποψή μου.Ε όχι ρε παιδιά και χρήσιμη η κατάθλιψη.Τουλάχιστον σε μένα είναι ένα βάρος που δε μ\'αφήνει να σηκωθώ και να ζήσω τη ζωή.Δηλαδή τί το χρήσιμο υπάρχει σε όλη αυτή τη μαυρίλα που νιώθουμε χωρίς να βλέπουμε ένα φως στο τούνελ της ψυχής μας;Η κατάθλιψη είναι η πρώτη αιτία αυτοκτονίας.Δε χρειάζεται να πει κανεις τίποτα άλλο μετά απ\'αυτό.
εξερευνήτρια,
διάβασα μέσες άκρες αυτά που ειπώθηκαν μέχρι τώρα.
κι εγώ είμαι της γραμμής σκέψης ότι η κατάθλιψη είναι μια πολύ δυσάρεστη και μίζερη κατάσταση και σηματοδοτεί μια ανάγκη για αλλαγές νοοτροπίας και συμπεριφοράς.
οπότε ήταν κάτι χρήσιμο για μένα, γιατί έφερε την ανάγκη για τις αλλαγές! (που εγώ τουλάχιστον αποκλείεται να τις έκανα αν δεν πάθαινα αυτό το πακέτο).
οπότε δεν είναι χρήσιμη με την έννοια όπως πχ λέμε το σφυρί είναι χρήσιμο εργαλείο γιατί μπορώ να καρφώνω καρφιά πιο εύκολα, αλλά με την έννοια που προαναφέρθηκε.
επίσης συμφωνώ απόλυτα με αυτό που ειπώθηκε ήδη, ότι δεν φέρνει εγγυημένα την αλλαγή, την αλλαγή την φέρνει ο άνθρωπος αν το θέλει και το αποφασίσει και με αρκετή προσπάθεια.
πάντως για μένα τουλάχιστον δεν πιστεύω καθόλου ότι ήταν \"βιολογικών\" παραμέτρων, αλλά παρά πολύ θέμα νοοτροπίας (πολλή τελειομανία, πολύ άσπρο/μαύρο θεώρηση των πάντων, λάθος μέθοδοι στις διαπροσωπικές σχέσεις κλπ).
οπότε με βοήθησε πολύ η ψυχοθεραπεία, αλλά αργότερα και διάφορα βιβλία αυτοβοήθειας.
η γνώση επίσης πιστεύω ότι προστατεύει πάρα πολύ να ξαναπάθω στο μέλλον κάτι παρόμοιο αφού τώρα πια έχω κάποια εμπειρία. (και στη χειρότερη θα πάω πιο γρήγορα σε κάποιον ειδικό αν παρουσιαστεί κάτι που δεν μπορώ να ελέγξω).
σε γενικές γραμμές πάντως προτιμώ την μετά κατάθλιψη εποχή από την π.κ. εποχή.
Τό\'χεις lucifer,τό\'χεις λέμε!Ωραιότατη ανάλυση.Κάθε μας εμπειρία,ακόμη και μία διαταραχή ή μία ασθένεια δεν είναι απαραίτητο να την επεξεργαζόμαστε ως κάτι το αρνητικό,ούτε να τη θεωρούμε απειλητική.Τέτοιες οπτικές μονοσήμαντες δε με ενδιαφέρουν,επιθυμώ να αντλώ από τις εμπειρίες μου εφόδια και ένας τρόπος να το κάνω είναι να μην τις βαφτίζω ως καλές ή κακές μόνο,αλλά να πάω το μυαλό μου παραπέρα,να σκεφτώ σε τι μου χρησίμεψαν.:)
Σαν και σένα κι εγώ βρήκα μετά από επεξεργασία ανάλογη πως δεν είχα περάσει από τόσο αποκαλυπτικό δρόμο όσο αυτόν που μου άνοιξε η κατάθλιψη.Κυριολεκτικά έγινα άλλος άνθρωπος,γιατί είδα πράγματα και καταστάσεις που με κρατούσαν δέσμιά τους και δεν το συνειδητοποιούσα.
Τώρα,αν κάποιοι θέλουν να το βλέπουν οδυνολάγνα,no prob,δικαίωμά τους και καλά κάνουν.Για μένα to my bollocks,θα ζήσω όσο καλύτερα μπορώ και θα υιοθετώ τις ανάλογες τακτικές και απόψεις που θα στηρίζουν αυτόν ακριβώς τον σκοπό μου.Στο δρόμο μαθαίνουμε.
Οπως ηδη εχει αναφερθεί,δεν μπορουν ολοι οσοι ζουν αυτη την τρομερή κατασταση,να αφυπνιστουν.
Η αναγκαιοτητα για αλλαγη πορειας,δεν ειναι σε ολους μια ολοφανερη απαντηση σε αυτό.
Κάποιοι πανε πιο βαθιά ακομα.
ανθρωποι που δεν εχουν χρηματα για ψυχοθεραπεια,που ειναι απαιδευτοι,που δεν εχουν ιδεα τι τους συμβαίνει...
Ειναι πολλοι παιδια και αυτοί...
Καλημέρα,
έστειλα u2u
δεν μιλάω για το τι απαιτησεις εχουμε απο τους αλλους. Μονο για τον ιδιο μας τον εαυτο. Εμεις απο εμας. Ολοι νιωθουμε συναισθηματα οπως αυτα που αναφερεις. Αλλα αυτο δεν λεει τιποτα. Ο καθενας μας τα βιωνει με τον δικο του τροπο κ διαφορετικα. Αν κατι καταβαλλει εμενα, μπορει εσενα να μην σε ριξει κατω. Αυτο ομως δεν συνεπαγεται οτι αντικειμενικα αυτο το κατι θα πρεπε να ριξει καποιον ή οχι. Εχουμε διαφορετικη ευαισθησια, τροπο σκεψης, αντιληψης και τοσα άλλα.Quote:
Originally posted by claire
γι αυτό λέω πέρα από κάποια όρια. προσωπικά δεν έχω καμία απαίτηση από κανέναν να νιώθει πάντα θετικά συναισθήματα. προφανώς όλοι νιώθουμε θλιψη, άγχος, στενοχώρια.Quote:
Originally posted by Sofia
ξερεις claire,Quote:
Originally posted by claire
εμένα να πω την αλήθεια, όλες αυτές οι καταστάσεις που ξεπερνάνε κάποια όρια (πχ. βαριά κατάθλιψη, διαταραχή άγχους) δεν μου φαίνεται ότι είναι χρήσιμες... είναι διαταραχές.
ειναι διαταραχες ναι. Αλλα πέρα απο τα ορια? Καμια φορα, οι διαταραχες ειναι φυσικο επακολουθο ή συνεχεια τραυματικων καταστασεων που ζουμε.Γεγονοτων που μας σημαδεψαν με καποιο τροπο. Προσωπικα, θεωρω αναμενομενη μια καταθλιψη μετα απο ενα βαρυ γεγονος, μια απωλεια σε οποιο επιπεδο...Κ θεωρω παράλογη την απαιτηση που εχουμε απο τον εαυτο μας, να μη νιωθει \"αρνητικα\" συναισθηματα (φοβος, λυπη, πονος) αλλα μονο \"θετικα\" (χαρα, ευεξια)!
και φυσικά αναμενόμενη η κατάθλιψη μετά από κάτι βαρύ... που όμως μετά από κάποιους μήνες θα υποχωρήσει και η ζωή θα συνεχιστεί.
συν ότι σε πολλές περιπτώσεις παθολογικής θλίψης και άγχους δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος που να τα προκαλεί.
Ετσι το \"ιδιαιτερος\" λογος ειναι κατι εξαιρετικα σχετικο. Για καθε ανθρωπο που πεφτει σε καταθλιψη προφανως κ υπάρχει ενας ιδιαιτερος λογος, ειτε θελει να το δεχτει ειτε οχι.
αν κάποιοι που έχετε απαντήσει σε αυτό το τόπικ, μπορείτε και χειρίζεστε την χημεία του εγκεφάλου σας, οκ προφανώς σας είναι χρήσιμη η κατάθλιψη.
αρκτος?Quote:
Originally posted by arktos
αν κάποιοι που έχετε απαντήσει σε αυτό το τόπικ, μπορείτε και χειρίζεστε την χημεία του εγκεφάλου σας, οκ προφανώς σας είναι χρήσιμη η κατάθλιψη.
ισχυει αυτο με την χημικη ανισορροπία ή απλα θέμα λανθασμενου τροπου σκεψης και κατα συνεπεια αντιμετωπισης?
Εχω μεγαλη απορία..ειχα την εντυπωση οτι ειναι μυθος αυτο με τις βιολογικές παραμετρους στην καταθλιψη...
Πιστεύω ότι είναι χρήσιμη κατά μία έννοια.
Κάθε σύμπτωμα κάτι εξυπηρετεί. Είναι ο τρόπος του καθενός μας να προσαρμόζεται σε αυτά που βιώνει. Από αυτή την άποψη, το σύμπτωμα μπορεί να θεωρηθεί η νορμαλ αντίδραση σε μια άρρωστη κατάσταση. Χρήσιμη είναι, και όπως είπες, αντέχει στο χρόνο και εξελίσσεται. Γιατί; Γιατί έτσι είναι η φύση του ανθρώπου, βασίζεται στη συνήθεια. Από τη μια έχω κατάθλιψη και δε τη θέλω, από την άλλη φοβάμαι για το πώς θα είμαι μετά χωρίς αυτήν.
Όμως, η κατάθλιψη είναι σίγουρα δυσάρεστη. Όπως όλα τα ψυχικά και ψυχοσωματικά χτυπά ένα καμπανάκι το οποίο πρέπει να ακούμε για λόγους επιβίωσης. Η ψυχή όπως και το σώμα θέλει φροντίδα. Ακόμα κι αν έχω πάρει απόφαση ότι θα ζήσω μια ζωή με την κατάθλιψη και ότι μπορώ να είμαι λειτουργική, η ψυχή μου εξακολουθεί να θέλει φροντίδα. Γιατί δεν αρκεί να ελέγχω το σύμπτωμα, αλλά πρέπει να δουλεύω και την αιτία.
Διπλής χρησιμότητας θα την έλεγα την κκατάθλιψη όπως όλες τις διαταραχές. Βοηθά στην προσαρμογή και στη διαχείριση της πραγματικότητας. Από την άλλη, χτυπά το καμπανάκι του κινδύνου και μου υπενθυμίζει ότι πρέπει να φροντίσω τη ψυχή μου.