Originally Posted by
Remedy
φυσικα και ειναι παρενεργεια το αγχος.
αλλα το οτι υπαρχει αγχος, ειναι μια δικη σου υποθεση.
εγω δεν το εχω διακρινει σε καμια φαση και εχω ζησει πολυ κοντα σε αυτο το ατομο. εβλεπα ξεκαθαρα οτι η ενασχοληση αυτη του δινει ΧΑΡΑ και την ειχε ενταξει πολυ φυσικα στην ζωη του, χωρις κανενα αγχος ουτε αγκομαχητο!
αν πουμε οτι για τπτ αλλο δεν μπορουμε να μιλησουμε παρα για οτι εχουμε ζησει προσωπικα, μαλλον θα μιλαμε για πολυ συγεγκεκριμενα και λιγα πραγματα...
οταν εχουμε μια α εμπειρια ζωης και καλη κριση και αντιληψη, νομιζω πως ειμαστε πλεον σε θεση να βγαζουμε συμπερασματα και απο οσα παρατηρουμε, οχι μονο απο οσα ζουμε...
φαντασου εναν ψυχολογο για παραδειγμα να ειχε αποψη μονο για οσα εχει ζησει..
φαντασου εναν αρχιτεκτονα να πρεπει να εχει γινει ******* για να σχεδιασει ενα μπουρδελο..
αποψη μου..
αν μιλησω και βιωματικα, εχω να πω οτι εχω υπαρξει εξαρτημενη απο σχεση, που δεν μου προκαλουσε κανενα αγχος, βαρος, πονο.. ημουν πολυ ευτυχης και τυχαινε μαλιστα να ειναι αξιολογοτατο ατομο που με ωθησε να προχωρησω σε καποια σημεια της προσωπικοτητας μου. ωστοσο ηταν εξαρτηση...
α! ημουν εξαρτημενη κι απο το τσιγαρο, αλλα το εκοψα.. ΑΥΤΗ ηταν μια εξαρτηση με πολυ σοβαρες επιπτωσεις
εχω κι αλλες εξαρτησεις που ειναι κοινες με τους περισσοτερους νομιζω:
το νερο, τον αερα, τον υπνο, το φαγητο...
δεν αστειευομαι ουτε ειρωνευομαι, μιλαω πολυ σοβαρα.
ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.
ας τα επιλεξουμε τουλαχιστον να ειναι ωφελιμα.
εκει εχω καταληξει εγ