κατάθλιψη ή απλά βαρεμάρα?

Όλος ο εθισμός δηλαδή περιστρέφεται γύρω απο την αλλαγή της καθημερινότητάς σου, έτσι δεν είναι? Και τον έλεγχο του εθισμού σου ίσως?Αυτό είναι το κέντρο?

ναι, το κέντρο των προβλημάτων μου, όπως το αντιλαμβάνομαι είναι ο εθισμός αυτός.

όταν μιλάω για αλλαγή καθημερινότητας, αναφέρομαι στον περιορισμό του εθισμού και στην όρεξη να κάνω και άλλα πράγματα. Αυτή την υπόσχεση δίνω στον εαυτό μου κάθε Κυριακή βράδυ.

χΡΙΣΤΙΝΙΟ...να σου προτεινω κατι???

...εγω νιωθω σαν να σου λειπει το κινητρο..ενασ σημαντικοσ λογοσ για να κανεισ κατι βρε παιδι μου..


ενασ καλοσ τροποσ για να νιωσεισ και ομορφα με τον εαυτο σου..και να νιωσεισ περιφανη..αλλα και να σου δωσει αναν σκοπο ενα κινητρο ειναι ο εθελοντισμοσ..

το εχω σκευτει παρα πολλεσ φωρεσ... αν ειχα ελευθερο χρονο..θα τον εδινα εκει...

συγκεκριμενα εγω θα προσπαθουσα να συνησφερω ειτε σε απορα ατομα..αστεγουσ..ειτε σε παιδακια που το εχουν αναγκη..

δεσ εδω..

http://www.sos-villages.gr/mom.htm




μια καλη ιδεα ειναι το να γινεισ ΜΑΜΑ χωριου ΣΟΣ.. μετα απο μια μικρη διαδικασια.. αναλαμβανεισ να πηγαινεισ συγκεκριμενεσ ωρεσ τησ εβδομαδασ..σε καποιο σπιτακι σαν μια δευτερη μαμα...σε παιδακια που σουν σε αυτα τα χωρια..

προσφερεισ αγαπη σε παιδακια που μπορει να μην εχουν νιωσει αγαπη ποτε..και προσφερεισ ηθικη ικανοποιηση στον εαυτο σου..

για σκεψου το..μηπωσ κατι τετοιο θα σε εκανε να ξεκολλησεισ?

υ.γ...καλα εεε σε ζηλευω για την δουλεια σου..:P ..εγω και οι μισοι Ελληνεσ...:):):)

δεν ξερω αν δεν θελετε η δεν μπορειτε να αποκτησετε παιδακι...αλλα κακα τα ψεμματα.. ειναι στην φυση τησ γυναικασ ειδικα να κανει παιδακια...ισωσ να χτυπησε λιγο το βιολογικο σου ρολοι και γι αυτο να μπλοκαρεσ ετσι...λεω τωρα..φυσικα μπορει να λεω και βλακειεσ..

Adzik, έχεις δίκιο σε αυτά που γράφεις, αλλά το θέμα είναι πως αυτές οι 7 ώρες στο γραφείο λειτουργούν υπονομευτικά για οτιδήποτε άλλο. Δηλαδή, αν δεν εξουδετερώσω αυτό που μου τρώει την ενέργεια, δεν θα έχω για να τη διοχετεύσω και κάπου αλλού.

Γι\' αυτό όμως δεν λέγεται και εθισμός? Επειδή έχεις χάσει τον έλεγχό του?

Θέλω τον έλεγχό μου πίσω!!!

οι φίλοι μου συνήθως με πειράζουν ότι είμαι control freak, τώρα γιατί το έπαθα αυτό?

Ίσως ακριβώς για αυτό. Ίσως ήταν ο μόνος τρόπος να αφήσεις λίγο τον έλεγχο. Ίσως αυτό να θέλει να σου πει ο εαυτός σου. Ίσως.

εισαι πολλα χρονια σε αυτη την δουλεια???

θα σου πω κατι..υπαρχουν ανθρωποι πχ ο αντρασ μου..που αν πληρωνετε καλα μπορει να μεινει σε μια δουλεια για παντα..

και ατομα σαν κι εμενα..που μετα απο 2-3 χρονια κουραζονται απο την δουλεια που κανουν..ειτε βαριουνται βρε παιδι μου..και θελουν να προχωρησουν σε κατι αλλο..σε κατι που θα τουσ μαθει κατι καινουριο...κλπ...

δεν ειναι κακο αυτο ..εξαλου ποιοσ μασ ειπε πωσ πρεπει να κανουμε μια δουλεια για παντα..
απο την στιγμη που μαλλον δεν σου αρεσει πια αυτη η δουλεια..ειναι δισκολο να βρεισ την ενεργεια που θελεισ..γιατι νιωθεισ να σου την ρουφαει κατι που δεν θελεισ...

ειναι πολυ δυσκολη μια μεταγραφη σε αλλο τμημα?? ..

επεισεισ να ξερεισ πωσ συχνα τρωγοντασ ερχεται η ορεξη... κανονησε αυτο το ταξιδι...αυτο το θεατρο..και πηγαινε με το ζορι..ισωωσ περασεισ υπεροχα και την επομενη φωρα να νιωσεισ πιο ευχαριστα το να ξαναβγεισ..

κανε πραγματα που σου αρεσουν τισ λιγεσ ωρεσ στο σπιτι...
για πεσ μασ τι σου αρεσει να κανεισ???αληθεια ομωσ..πχ να ζωγραφιζεισ? να κανεισ εξτρυμ σπορτσ?..να ταξυδευεισ?..να βγαζεισ φωτογραφιεσ?...να κολυμπασ?...τι σε σαγηνευει?..πχ ο τροποσ που γινεται το τυρι? το κρασι?..λεω τωρα..ιδεεσ ...σιγουρα υπαρχουν πραγματα που σε να κανουν να νιωθεισ ομορφα η μαλλον υπεροχα..θυμησου παλιοτερα τι λατρευεσ?και ξανα φερε το στην ζωη σου...


επισεισ φτιαξε την διατροφη σου..γιατι και αυτο παιζει ρολο στην ενεργεια μασ..!!!!!!

ισωσ εχεισ πιεστει τοοσα χρονια στο να εισαι σωστη και προγραμματισμενη που να κουραστηκε το κορμι και το μυαλο σου και να σου λεει....χαλααααρωσε...και απολαυσε το....κουλ...

ειναι ωραια να ημαστε αυθορμητοι....καλοσ ο ελεγχοσ..αλλα παν μετρον αριστον βρε κοριτσαρα μου..

λοιπόν στη τωρινή δουλειά κοντεύω να κλείσω τα 3 χρόνια. Γενικά, και εγώ είμαι άνθρωπος που τολμάω επαγγελματικές αλλαγές και παίρνω το ρίσκο.

Η αλήθεια είναι πως δεν κυνηγάω τη μετάθεση σε κάποιο πιο \"δραστήριο\" τμήμα, γιατί έλεγα στον εαυτό μου, πως αυτή η \" ησυχία\" του τωρινού γραφείου, θα μου επέτρεπε να διαβάσω για το διδακτορικό, οπότε η μετάθεση να γινόταν με πιο ευνοϊκούς όρους.

και όπως ξαναέγραψα έχω μια ξεκούραστη καθημερινότητα. από τι να κουραστώ? μέχρι και για τις δουλειές του σπιτιού έχω βοήθεια.
είναι για μένα σχετικά βολικά τα πράγματα και πάλι δεν μπορώ να χαρώ. Έχω ελεύθερο απόγευμα και δεν έχω διάθεση να πάρω τηλ να βγω με μια φίλη, να πάω στα μαγαζιά, να πάω ένα κινηματογράφο.

Κατηγορείς τον εαυτό σου για όλα αυτά ε?

Να σας περιγράψω μια μέρα που θα με έκανε χαρούμενη?

Πρωί δουλειά με ενδιαφέρον έστω και αν έχει τρέξιμο, απόγευμα μέχρι αργά διάβασμα, και μετά βραδινή έξοδος για φαγητό με τον άντρα μου ή φίλους.
Μια τέτοια μέρα θα με γέμιζε, τουλάχιστονμέχρι πριν λίγο καιρό.

και ναι Φοίβη μου κατηγορώ τον εαυτό μου.

Ξέρεις, απο όσα διαβάζω, μου έρχεται στο μυαλό οτι δεν αξιοποιείς πλήρως το δυναμικό σου. Η ζωή σου είναι εύκολη κι αυτό, πίστεψέ με, δεν είναι κακό. Απο την άλλη, αυτή η ευκολία σου στερεί την ικανοποίηση της επιτυχίας μετά απο ένα δύσκολο αγώνα.
Αυτή η ζωή μπορεί να είναι σούπερ για κάποιον άλλο και να σε ζηλεύει η μισή Ελλάδα, όπως αναφέρθηκε πολύ εύστοχα.
Εσένα όμως σου κάνει?

πριν λίγο googlara το όνομά μου στο internet και βρήκα κάποια επιστημονικά άρθρα που γράφτηκαν σε μια πιο δραστήρια περιοδο της ζωής μου και συγκινήθηκα και παράλληλα θύμωσα με τη τωρινή κατάσταση. Θυμήθηκα την περιοδο που έγραφα, που ξενυχτουσα διαβάζοντας, που με πίεζε ο καθηγητής μου και τη θυμήθηκα με χαρά και μου λείπει πραγματικά.

Την εποχή που ήσουν δημιουργική, καλή μου...

αυτό είμαι εγώ τελικά, αν δεν αισθάνομαι δημιουργική μάλλον τίποτα δεν έχει γύρω μου ενδιαφέρον και ψιλοκαταρρέω.
και δυστυχώς έχω μάθει να είμαι δημιουργική μέσα από τη δουλειά ή τις σπουδές μου και όχι μέσα από κάποιο χόμπι.

αφού λοιπόν η πραγματικότητα είναι φιλική προς τη δημιουργικότητά μου, αυτή γιατί με έχει εγκαταλείψει?

Τι εννοείς οτι η πραγματικότητά σου είναι φιλική προς τη δημιουργικότητά σου?

αυτό που έλεγα πιο πάνω, ξεκούραστη, χωρίς ιδαίτερες υποχρεώσεις που θα μπορούσαν να με ταλαιπωρούν.

Κι όμως, είπες πρίν οτι λειτουργείς καλύτερα υπό πίεση.

ναι βέβαια, αλλά δεν σου κρύβω ότι αισθάνομαι άσχημα όταν διαπιστώνω, πως όλα κυλούν ομαλά και εγώ δεν μπορώ να λειτουργήσω.

Δεν έχω δικαιολογία να δώσω στον εαυτό μου. τι να πω, δεν με πιέζουν για αυτό δεν μπορώ να λειτουργήσω??

Δεν ξέρω αν πάει έτσι. Νομίζω πως η δημιουργικότητα δεν λειτουργεί γραμμικά, έτσι κι αλλιώς. Δεν ακολουθεί κανόνες αιτίας-αποτελέσματος, έτσι δεν είναι?
Δείχνει να είσαι σε περίοδο ξηρασίας ... κι αυτό συμβαίνει και είναι φυσιολογικό. Αλλά μάλλον είσαι πολύ καιρό εκεί...κι αυτό ξεπερνάει τα όρια της \"φυσιολογικής\" ξηρασίας, έ?

ακριβώς Φοίβη μου.

Είναι πολύ καλό που το ξέρεις.
Είναι ένα πρώτο βήμα. Σημαντικό βήμα.

και το επόμενο βήμα??

Νομίζω να ψάξεις να βρεις τρόπο να βοηθηθείς στην προσπάθειά σου να ανακτήσεις τη χαμένη σου δημιουργικότητα.
Εσύ τι λες?Ποιό νομίζεις οτι θα ήταν το κατάλληλο επόμενο βήμα?

σε αυτό δεν έχω ακόμη απάντηση.

οταν ξεκίνησε αυτή η φάση, θεώρησα ότι η ρουτίνα του \"τίποτα\" θα ήταν αρκετή για να με συνεφέρει. μετά είπα φάση είναι θα κάνει τον κύκλο της και περίμενα. αλλά κουράστηκα βλέποντας οτι τίποτα δεν αλλάζει.

Φοίβη είσαι και εσύ της άποψης ότι είναι μονόδρομος για την περίπτωσή μου η επισκεψή μου σε ένα ειδικό?

Αυτό, καλή μου, δεν μπορεί να το αποφασίσει κανένας άλλος πάρα μόνο εσύ η ίδια. Ένας ειδικός πιθανότατα θα σε βοηθήσει να ανακαλύψεις πολλά πράγματα μέσα σου, αν βρεις κάποιον άνθρωπο με τον οποίο υπάρχει η κατάλληλη χημεία μεταξύ σας και ο οποίος θα δώσει τη δύναμη της θεραπείας σε σένα.
Παρόλα αυτά, πρέπει να είναι δική σου απόφαση και ελεύθερη επιλογή να απευθυνθείς σε ειδικό. Δεν μπορώ να στο πω εγώ αυτό, ούτε και κανένας άλλος.

έχω πεισμώσει τόσο και θέλω να το παλέψω μόνη μου. δεν ξέρω μπορεί να ακούγεται αδιέξοδο, αλλά πραγματικά θεωρώ πως σε ένα βαθμό είναι state of mind και δεν μπορώ να δεχτώ ότι δεν μπορώ να ελέγξω το μυαλό μου.

Οκ. Μπορείς μα το προσπαθήσεις μόνη σου, αν θέλεις. Δεν φεύγουν οι ειδικοί. Αν τους χρειαστείς, θα τους βρεις.

όταν ανέβαζα αυτό το post είχα μια κρυφή ελπίδα ότι θα καταλήγατε ότι τελικά είμαι απλώς μια τεμπέλα, μια κακομαθημένη που βαρέθηκα να κάθομαι. αλλά από ότι βλέπω όλοι αναγνωρίζετε ότι είναι πιο σοβαρή η κατάσταση.

Χριστίνα μου, εσύ τι πιστεύεις για σένα? Αυτό έχει σημασία καλή μου.

εγώ τείνω να πιστέψω, πως είναι ένας συνδυασμός ήπιας κατάθλιψης, ενισχυμένη με τεμπελιά.

Δηλαδή κάτι φυσιολογικό που όμως τείνει να ξεφεύγει λιγάκι. Ε?

ε...όχι και ακριβώς φυσιολογικό. αν και από την άλλη το διάβασμα απαιτεί αυτοπειθαρχία, κόπο, δεν είναι ευχάριστη διαδικασία, οπότε μήπως απλώς είμαι μεγάλη (35 ετών) για να έχω αντοχές για διάβασμα (άργησα να κάνω την επιστημονικη στροφή, την έκανα στα 29, όταν άλλοι ξεμπερδεύουν με όλα αυτά) και αυτό το βαφτίζω κατάθλιψη, αυθυποβάλλομαι, οπότε και για αυτό δεν έχω όρεξη μετά για τιποτα?

Δεν είναι ανάγκη να το βαφτίσεις τίποτα βασικά. Ούτε κατάθλιψη, ούτε...ωρίμανση.
Και δεν θα πείραζε αν δεν σου απομηζούσε την ενέργεια τόσο πολύ και εαν δεν σε απομάκρυνε απο τους στόχους σου.

δεν είναι προαπαιτούμενο η \"βάφτιση\" για να το αντιμετωπίσω?

Κατά τη γνώμη μου, όχι απαραίτητα. Αρκεί που ξέρεις τα χαρακτηριστικά του , το πως το βιώνεις. Το τι σου κάνει και τι θέλεις να αλλάξεις.
Εκτός και εαν έχει σημασία για σένα. Να το βαφτίσεις κάπως.

Φοίβη μου σε ευχαριστώ πολύ για αυτό το διάλογο, με βοηθάνε πολλοί οι απαντήσεις σου, αν και φοβάμαι πως σε έχω εξανλήσει.

Ωραία γνωρίζω την αφετηρία μου, γνωρίζω το που θέλω να φτάσω, αλλά μου διαφεύγει ο τρόπος και το μέσο.

Δεν με έχεις εξαντλήσει, μην ανησυχείς για αυτό. Ίσα ίσα τον απολαμβάνω τον διάλογό μας.
Οπότε απο τα τέσσερα έχεις ήδη βρει τα δυο! Έχεις χαράξει στο μυαλό σου ήδη ένα προσχέδιο της πορείας σου. Το μόνο που σου μένει είναι να βρεις πώς θα διανύσεις αυτή την πορεία. Με ποιόν τρόπο και με ποιό μέσο.