Printable View
Νομίζω πως οι σχιζοφρενείς δεν γράφουν στο φόρουμ γιατί πολλοί δεν ξέρουν ότι είναι σχιζοφρενείς,πολλοί δεν έχουν καλή επαφή με την πραγματικότητα,οπότε σιγά μη μπαίνουν να καταθέτουν σκέψεις....
Οπότε ζεις μοναξιές Κηπ...Πώς πήγε το date?Μα καλά κι εσύ 7 τα ξημερώματα;;;
Εχω βρει αρκετους (λιγους στην ουσια αν πεις οτι 1% του πληθυσμου πασχει) και εχω ανταλλαξει αποψεις.
Τελικα μερικοι τα πανε μια χαρα αλλα ειναι αλλοι που υποφερουν πραγματικα τα πανδεινα παρολη την extreme φαρμακευτικη αγωγη που παιρνουν.
Καλα πηγε το date...λιγο extreme η ωρα αλλα τι να κανουμε τετοιες ηταν οι συνθηκες:)
Χμμμ,αλληλεγγύη Κηπ..Δώσε συμβουλές......
Γειά σας κι απο μένα,
Πάνε 3 χρόνια απο τη πρωτη ψυχωτική μου εμπειρία και πλέον βρήκα το θάρρος να γράψω σε κάποιο φόρουμ. Νομίζω πως είμαστε πολύ παρεξηγημένοι εμείς με σχ.
Προτού ασθενήσω, κατάφερα να σπουδάσω στο εξωτερικό και να πάρω μεταπτυχιακό με ικανοποιητικές αποδόσεις (κάτι για το οποίο χαίρομαι ιδιαίτερα). Μετά το στρατό και στην αρχή της επαγγελματικής μου πορείας ο κόσμος μου κατέρευσε. Άρχισα να πιστεύω πως μου έχουν κάνει μάγια και οτι ο διάβολος ήρθε να πάρει τη ψυχή μου. Όσο ανόητα και αν ακούγονται αυτα για μένα ήτανε τότε η φρικτή πραγματικότητα. Αφού πήγα σε ψυχίατρο, άρχισα να παίρνω φάρμακα (Risperdal). Για 9 μήνες περίπου λειτουργούσα κάπως καλύτερα αλλα συνεχίζοντας να έχω αμφιβολίες για το τί πραγματικά έχω. Τότε σταματάω απο μόνος μου τη φαρμακευτική αγωγή και περνάω ξανά απο τη πόρτα της παράνοιας. Ξανάρχισα το φάρμακο και μετά απο 3-4 εβδομάδες κατάλαβα οτι ήμουνα τρελος. Αυτή η αποδοχή ήταν για μένα τοσο πικρή που έπεσα σε βαριά κατάθλιψη. Ήθελα να αυτοκτονήσω και ντρεπόμουνα αφάνταστα για τον εαυτό μου. Παρόλα αυτά είχα την ελπίδα πως θα μπορέσω να ζήσω μια ευτυχισμένη ζωή...
Τώρα πλέον θεωρώ πως έχω βελτιωθεί αρκετα και προσεύχομαι συνεχώς να μην υποτροπιάσω ξανα. 2 χρόνια τώρα δεν έχω χάσει ούτε μια φορά τη δόση μου. Έχω το δικαίωμα να ζήσω και εγώ σαν ενας φυσιολογικός άνθρωπος. Έχω συγχωρέσει όλους αυτούς που μου φερθήκανε άσχημα στο παρελθόν. Ευχομαι να εξαφανιστεί αυτή η ασθένεια στο κοντινό μέλον και λυπάμαι για όλους τους συνανθρώπους μου που έχουνε πέσει θύματα κακοποίησης λόγω της αρρώστιας τους.
καλωσ ηρθεσ....vince ...στην παρεα μασ..εδω δεχομαστε τον αλλον οπωσ ειναι...ο κιπ ειναι απο τα πιο αγαπημενα μελη μασ..γι αυτο πιστεψε με πωσ πολυ καλωσ σε βρηκαμε...:):):)
..ελπιζω να νιωθεισ καλητερα και να παψεισ να νιωθεισ ασχημα για τον εαυτο σου καλωσ η κακωσ τα ψυχολογικα νοσιματα ειναι κατι για το οποιο δεν φταιμε... ο καρδιακοσ ντρεπεται που νωσει η καρδουλα του???
σε φιλω. Αντα.
Γειά σου Adzik,
Χαίρομαι που μπορώ να εκφραστώ χωρίς να στιγματιστώ. Ευτυχώς νιώθω καλά με τον εαυτό μου εδώ και αρκετο καιρο και έχω σταματησει να ντρέπομαι. Είναι καλό που υπάρχει ενα τέτοιο φορουμ και θα ήταν ακόμα καλύτερο αν πιό πολλά άτομα με παρόμοια προβλήματα συμμετέχουν.
Αυτό με το ότι κατάλαβες ότι ήσουνα τρελός μου φάνηκε κάπως χιουμοριστικό.Λοιπόν να σου πω.Μερικές φορές όταν σκέφτομαι ότι δεν μπορώ να λειτουργήσω χωρίς χάπια και ότι είμαι καταδικασμένη σε ισόβιο χαπάκωμα πέφτω σε τρελή κατάθλιψη και ούτε μια κούτα αντικαταθλιπτικά δε με σώζουν.Θέλω να πω ότι εκτός από την κατάθλιψη που έχεις το βάρος της ασθένειάς σου σε επιβαρύνει περισσότερο.Εκτός αυτού με τα χάπια η λειτουργικότητά σου,η ενέργειά σου μειώνεται σημαντικά και αυξάνεται ο ύπνος σου και μέχρι πριν λίγο καιρό δεν είχα φίλους στενούς και διαρκείας και πιστεύω ότι ένας λόγος ήταν ο τρόπος ζωής μου με το χάπι.Όταν σε μαστουρώνει και σε εξαντλείει δεν έχεις όρεξη να κάνεις τίποτα εκτός από το να πέσεις να κοιμηθείς.Πήγαινα σε συζητήσεις και πολλές φορές μετά βίας άνοιγα το στόμα μου.Μου μιλούσαν και προσπαθούσα να είμαι σε εγρήγορση συνεχεια για να μην με πάρει ο ύπνος.Μετά από κάποια χρόνια φαρμακοληψίας είμαι καλύτερα ακόμα και αν δεν παίρνω τακτικά το χάπι.Η κατάθλιψη δεν έχει φύγει εντελώς.Με πιάνει αρκετές φορές αλλά τουλάχιστον σηκώνομαι και κάνω μια δουλειά βρε αδερφέ και αισθάνομαι άνθρωπος.Ξέρεις τι σημαίνει κορίτσι στα 21 του και από τα 17 του να χαπακώνεται και να την βλέπει ο ήλιος από το απόγευμα και μετά;Αυτό δεν δημιουργεί κατάθλιψη;Στις αρχές ξάπλωνα να κοιμηθώ και τρανταζόμουν ολόκληρη.Σκεφτόμουν πως ήμουν πριν \"αρρωστήσω\" και πάθαινα σοκ.Ακόμα και τώρα παθαίνω που σε τόσο μικρή ηλικία χρειάζομαι να τη βγάζω με χάπια.Δηλαδή τι μου μέλλει μετά να πάθω;Καλό είναι να διώχνεις όσο μπορείς αυτές τις σκέψεις απ\'το μυαλό σου.Στυλ είμαι τρελός θέλω να πεθάνω.Σκέψου ότι είναι μόνο το μυαλό κι όχι το σώμα ασθενές.Δεν έχεις έναν καρκίνο για παράδειγμα να βουλιάζεις στην χημειοθεραπεία,το αβέβαιο μέλλον και την κατάθλιψη.Και τότε θα πεις είμαι σε καλύτερη θέση και μπορώ να ζήσω....Quote:
Originally posted by vince
Γειά σας κι απο μένα,
Πάνε 3 χρόνια απο τη πρωτη ψυχωτική μου εμπειρία και πλέον βρήκα το θάρρος να γράψω σε κάποιο φόρουμ. Νομίζω πως είμαστε πολύ παρεξηγημένοι εμείς με σχ.
Προτού ασθενήσω, κατάφερα να σπουδάσω στο εξωτερικό και να πάρω μεταπτυχιακό με ικανοποιητικές αποδόσεις (κάτι για το οποίο χαίρομαι ιδιαίτερα). Μετά το στρατό και στην αρχή της επαγγελματικής μου πορείας ο κόσμος μου κατέρευσε. Άρχισα να πιστεύω πως μου έχουν κάνει μάγια και οτι ο διάβολος ήρθε να πάρει τη ψυχή μου. Όσο ανόητα και αν ακούγονται αυτα για μένα ήτανε τότε η φρικτή πραγματικότητα. Αφού πήγα σε ψυχίατρο, άρχισα να παίρνω φάρμακα (Risperdal). Για 9 μήνες περίπου λειτουργούσα κάπως καλύτερα αλλα συνεχίζοντας να έχω αμφιβολίες για το τί πραγματικά έχω. Τότε σταματάω απο μόνος μου τη φαρμακευτική αγωγή και περνάω ξανά απο τη πόρτα της παράνοιας. Ξανάρχισα το φάρμακο και μετά απο 3-4 εβδομάδες κατάλαβα οτι ήμουνα τρελος. Αυτή η αποδοχή ήταν για μένα τοσο πικρή που έπεσα σε βαριά κατάθλιψη. Ήθελα να αυτοκτονήσω και ντρεπόμουνα αφάνταστα για τον εαυτό μου. Παρόλα αυτά είχα την ελπίδα πως θα μπορέσω να ζήσω μια ευτυχισμένη ζωή...
Τώρα πλέον θεωρώ πως έχω βελτιωθεί αρκετα και προσεύχομαι συνεχώς να μην υποτροπιάσω ξανα. 2 χρόνια τώρα δεν έχω χάσει ούτε μια φορά τη δόση μου. Έχω το δικαίωμα να ζήσω και εγώ σαν ενας φυσιολογικός άνθρωπος. Έχω συγχωρέσει όλους αυτούς που μου φερθήκανε άσχημα στο παρελθόν. Ευχομαι να εξαφανιστεί αυτή η ασθένεια στο κοντινό μέλον και λυπάμαι για όλους τους συνανθρώπους μου που έχουνε πέσει θύματα κακοποίησης λόγω της αρρώστιας τους.
Όταν επίσης είχα πρωτομάθει για το τι έχω είχα τρελαθεί διαβάζοντας ιστορίες ατόμων με κατάθλιψη,ιατρικές γνωματεύσεις ότι η κατάθλιψη αντιμετωπίζεται σίγουρα και έλεγα Α,οκ.Σε δύο μήνες θα είμαι όπως ήμουν πριν.Στο μέλλον αυτό δεν το είδα.Χαχα.Έμαθα δε στην ηλικία των 17 μου ότι είχα αρχίσει να είμαι ψυχαναγκαστική από την ηλικία των 10 περίπου.Ωραίο;;;;;;;Φαντάζεσα ι;Και σκεφτόμουν \"Πώς αλλάζουμε 7 ολόκληρα χρόνια με μερικούς μήνες λήψης φαρμάκων;\" και τρελαινόμουν....
Τα πράγματα βελτιώνονται.Πλήρως δεν ξέρω αλλά γίνονται σίγουρα καλύτερα.Ζω με εξάρσεις και υφέσεις της κατάθλιψης.Θα ήθελα να είχα μια στρωτή γραμμή.....
Μια ερώτηση:Πάσχεις από σχιζοφρένεια όπως ο Κηπ;Και έχω να πω ότι άκουσα για πολλούς που μετά το στρατό εμφάνισαν ψυχωσικά συμπτώματα.....Είχαν βεβαρημένο παρελθόν ήρθε και ο στρατός .Τους αποτελείωσε....Όσο για το αφήνω πίσω όλους όσους με πίκραναν με συγκίνησε γιατί νιώθω ότι σε πίκραναν πολύ...Take care!!!
Δυστυχώς Kassi, οι ψυχικές αθένειες φέρνουν την απομόνωση στους πάσχοντες. Και εγώ το πρώτο καιρό με τα φάρμακα, όπως και εσύ, κοιμόμουνα όρθιος και δέν μιλούσα πολύ. Ευτυχώς έχω κάποιους ανθρώπους να πω καμια κουβέντα και να βγώ για κανα καφέ εκτός απο τους γονείς μου (οι οποίοι με βοηθήσαν πολύ). Επίσης χαίρομαι ιδιαίτερα που μπορώ και έχω μια φυσιολογικη σεξουαλική ζωή.
Όσο για το απο τί πάσχω... μάλον σχιζοφρένεια. Δέν μου το έχει πει ποτέ αυτό ο ψυχίατρος (ψυχωσικό κάτι μου είχε πει στην αρχή), αλλα μετά απο έρευνα που έκανα στον διαδύκτιο προς τα εκεί τείνω. Μπορεί να είναι και schizoaffective disorder, ποιός ξέρει? Με τα φάρμακα πάντως, και λίγη δόση αισιοδοξίας είμαι ικανοποιημένος.
Όσο για την κατάθλιψη σου, να έχεις κουράγιο. Να ξέρεις πως το ουράνιο τόξο βγαίνει μετά τη μπόρα και οτι η ευτυχεία έρχεται απο τους ανθρώπους που θα σου δώσουν ένα απλό χαμόγελο η μια ζεστή αγκαλιά. Το να χάσεις 50 ευρώ απο το πορτοφόλι σου δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με το να χάσεις μια σταγόνα ανθρώπινης αγάπης. Πρέπει όμως να μάθει να ξεχωρίζει κανείς τα ερπετά απο τους ανθρώπους. Αυτά και καλή δύναμη.
H ψυχωσική συνδρομή είναι σχιζοφρένεια? Εδώ βλέπω ότι δεν μπορούμε να τις κατατάξουμε στην σχιζοφρένεια.
http://www.psychologia.gr/disorders/schizophrenia.htm
Πάντα είχα την εντύπωση ότι οι σχιζοφρενείς δεν εκφράζονται λογικά. Ακόμη και οι ασθενείς από ψυχική ασθένεια έχουν τις προκαταλήψεις τους βλέπετε.
Οι σχιζοφρενείς δεν εκφράζονται λογικά όταν βρίσκονται σε ψυχωτική κατάσταση, αλλα βέβαια ο κάθε άνθρωπος διαφέρει. Και πίστεψε με φίλε μου υπάρχουν λογικότατοι άνθρωποι με πολλές προκαταλήψεις και πολλά κουσούρια. Τώρα οσον αφορά αυτά που έγραψα για τη κατάθλιψη, απλά μια γνώμη ειπα με λίγη ποιητική αύρα δεν μιλάω κυριολεκτικά :) (μπορεί να λέω και μπούρδες για μερικούς) και πιστεύω πως με το να γράφω στο διαδύκτιο για το πρόβλημα μου θα βοηθήσω καποιους άλλους να νιώσουν καλύτερα.
Μου άρεσαν πολύ όλα όσα έγραψες και να ακόμα μια έκπληξη από έναν ψυχωσικό.....Καλά έκανες και έγραψες με ποιητική αύρα.Μου άρεσε....Τα ερπετά από τους ανθρώπους ε;Καλό και αυτό....Θες να πεις λίγα λόγια για την ψύχωση;Ακόμα δεν έχω καταλάβει αν η ψύχωση και η σχιζοφρένεια είναι συνώνυμα;Θυμάμαι μόνο κάτι αχνά και μπορεί να είναι και λάθος.Ότι η σχιζοφρένεια είναι μια μορφή ψύχωσης.Διορθώστε με αν κάνω λάθος.Ακούω για ψυχωσικά επεισόδια ότι εμφανίζουν κάποιοι ασθενείς αλλά χωρίς να αναφέρεται ότι νοσούν από σχιζοφρένεια.Μήπως λοιπόν δεν είσαι σχιζοφρενής αλλά απλά ψυχωσικός;Δεν ξέρω.Βοηθήστε να ξεμπλεχτώ.......Quote:
Originally posted by vince
Οι σχιζοφρενείς δεν εκφράζονται λογικά όταν βρίσκονται σε ψυχωτική κατάσταση, αλλα βέβαια ο κάθε άνθρωπος διαφέρει. Και πίστεψε με φίλε μου υπάρχουν λογικότατοι άνθρωποι με πολλές προκαταλήψεις και πολλά κουσούρια. Τώρα οσον αφορά αυτά που έγραψα για τη κατάθλιψη, απλά μια γνώμη ειπα με λίγη ποιητική αύρα δεν μιλάω κυριολεκτικά :) (μπορεί να λέω και μπούρδες για μερικούς) και πιστεύω πως με το να γράφω στο διαδύκτιο για το πρόβλημα μου θα βοηθήσω καποιους άλλους να νιώσουν καλύτερα.
Vince you touched me βρε!!!!!
Εσύ απ\'ότι μας λες γλίτωσες τουλάχιστον την σεξουαλική δυσλειτουργία...Να και κάτι ενθαρρυντικό.....
Δεν μπορώ να απαντήσω με βεβαιότητα, αλλα και απλά ψυχωσικός να είμαι τα φάρμακα δεν τα κόβω. Δεν θέλω να το ρισκάρω, η ψύχωση είναι σαν τη καρδιακή προσβολή΄δεν προλαβαίνεις να αντιδράσεις, τουλάχιστον τη πρώτη φορά. Άν βέβαια υπάρχει αυτογνωσία και φαρμακευτική αγωγή τότε τα πράγματα ειναι αρκετά πιο ασφαλή.
Όσο για το σέξ, παλιότερα στην εφηβεία μου δεν είχα ικανοποιητική στύση για αρκετο καιρο (3 χρονια περίπου) εξαιτίας μιας φάρσας που μου κάναν κάτι παιδιά απ΄το σχολειο. Παρόλο που το μέγεθος μου είναι πάνω απ΄το μέσο όρο, είχα αποκτήσει αρκετή αρνητικότητα. Στα 19 με 20 μου όμως (όταν φοιτούσα) με πήρε απ\'το χέρι μια μεγαλύτερη μου και με απελευθέρωσε σεξουαλικά. Απο τότε είχα αρκετές σεξουαλικές επαφές (είτε σε μόνιμη σχέση είτε σε σύντομη) χωρίς προβλήματα. Μια κοπέλα μάλιστα με εκμεταλλευτηκε για να της λύσω τις ασκήσεις των μαθηματικών. :P
Lol με το τελευταίο.Μπορείς να μου περιγράψεις τι αισθάνεσαι στην ψύχωση;Δηλαδή γιατί το αποκαλείς καρδιακή προσβολή;Quote:
Originally posted by vince
Δεν μπορώ να απαντήσω με βεβαιότητα, αλλα και απλά ψυχωσικός να είμαι τα φάρμακα δεν τα κόβω. Δεν θέλω να το ρισκάρω, η ψύχωση είναι σαν τη καρδιακή προσβολή΄δεν προλαβαίνεις να αντιδράσεις, τουλάχιστον τη πρώτη φορά. Άν βέβαια υπάρχει αυτογνωσία και φαρμακευτική αγωγή τότε τα πράγματα ειναι αρκετά πιο ασφαλή.
Όσο για το σέξ, παλιότερα στην εφηβεία μου δεν είχα ικανοποιητική στύση για αρκετο καιρο (3 χρονια περίπου) εξαιτίας μιας φάρσας που μου κάναν κάτι παιδιά απ΄το σχολειο. Παρόλο που το μέγεθος μου είναι πάνω απ΄το μέσο όρο, είχα αποκτήσει αρκετή αρνητικότητα. Στα 19 με 20 μου όμως (όταν φοιτούσα) με πήρε απ\'το χέρι μια μεγαλύτερη μου και με απελευθέρωσε σεξουαλικά. Απο τότε είχα αρκετές σεξουαλικές επαφές (είτε σε μόνιμη σχέση είτε σε σύντομη) χωρίς προβλήματα. Μια κοπέλα μάλιστα με εκμεταλλευτηκε για να της λύσω τις ασκήσεις των μαθηματικών. :P
Η ψύχωση είναι κάτι το απαίσιο. Όταν το έπαθα για πρώτη φορα ήμουνα μες τη τσίτα συνεχώς, με ενοχλούσαν τα πάντα και νόμιζα πως όλος ο κόσμος μιλάει για μένα. Δεν θα μπώ σε λεπτομέρειες αλλα με λίγα λόγια είχα πλάσει μες το μυαλό μου μια κόλαση. Και δέ μιλάω για τη καθημερινή κόλαση που περνάει ένας λογικός άνθρωπος. Νόμιζα πως περνούσα κάποιο nervous breakdown, οτι δηλαδή μου είχαν σπάσει τα νεύρα αλλα ήταν κάτι πιο πολύπλοκο στην ουσία. Πραγματικά δε θέλω να το θυμάμαι. Ακουστικές παραισθήσεις δεν είχα ποτέ αλλα μάλον είχα οπτικές δεν ειμαι και πολυ σιγουρος. Μερικά πράγματα θα ήθελα να τα διαγράψω απο τη μνήμη μου.
οκ......
Καλοσωρισες Vince και απο μενα.
Ευχαριστώ για το καλοσώρισμα!
Keep ένας δικός σου..Δείξε του τα κατατόπια.....
Εμμμ τι κατατοπια να δειξω που ακομα ψαχνομαι και λεω να αρχισω και ψυχοθεραπεια.Quote:
Keep ένας δικός σου..Δείξε του τα κατατόπια.....
Αληθεια Vince τωρα που εφυγε η ψυχωση πως τα πας με τα αρνητικα συμπτωματα εχεις καθολου του στυλ...βαριεμαι...δεν εχω ενεργεια...δεν μιλαω πολυ και κατι τετοια.
Συνήθως είμαι οκ, κάποιες στιγμές όμως νιώθω πως αγωνίζομαι για να είμαι καλα. Και όπως λες κι εσύ κηπ, ορισμένες φορές ο εγκέφαλος μου όντως επιβραδύνει (βαρεμάρα, λίγα λόγια, κούραση κτλ).
Άν θές να πάρεις κουράγιο όμως δες κι αυτό: www.chovil.com
Το site αυτο το έχει δημιουργήσει ένας 50χρονος που πάσχει απο σχ απο τότε που ήταν 20αρης. Εδώ και 17 χρόνια παίρνει φάρμακα και τα πάει καλά. Σε ερώτηση που του έκανα μου απάντησε πως αυτά τα 17 χρόνια δεν έχει υποτροπιάσει ποτέ παρα μόνο μια φορά κι αυτό για 2-3 ώρες. Μου είπε πως τα φάρμακα τον έσωσαν. Προτού όμως αρχίζει να παίρνει φάρμακα πέρασε τα πάνδεινα.
Δεν φοβαμαι υποτροπη...αυτος ειναι ενας πολυ-πολυ μακρινος φοβος οσο παιρνω τα φαρμακα...περισσοτερο φοβαμαι μηπως δεν καταφερω να βελτιωσω τη ζωη μου...κυριως τις κοινωνικες επαφες μου λογω προβληματων επικοινωνιας...για αυτο θα αρχισω και ψυχοθεραπεια.Δυστυχως για τα αρνητικα συμπτωματα δεν υπαρχει ακομα ψυχοφαρμακο...ναι βεβαια δεν το συζητω καμμια σχεση με την κολαση της ψυχωσης.
Να σαι καλα θα επισκεφτω το site να διαβασω τις εμπειριες που ειχε αυτος ο ανθρωπος λιγο αργοτερα...κατα το βραδακι μιας και ειναι ενδιαφερον...και αν εχεις και αλλα λινκ ποσταρε τα.
Keep απο καταχρήσεις πως πάς? Το ρωτάω αυτό γιατι διάβασα πως οι περισσότεροι με σχ καπνίζουν. Επίσης μακρυά απο αλκοολ/ναρκωτικά (με αυτά ευτυχώς δεν έχω πρόβλημα αλλα καπνίζω και πίνω καφέδες). Κάτι το οποίο μου έκανε καλό είναι μια υγειινή προσέγγιση. Με το να προσέχω τη διατροφή μου και με το να γυμνάζομαι (τωρα που ειναι καλοκαίρι οχι και τοσο) κάτι εχω κάνει.
Συγκεκριμένα:
Καταναλώνω τα σωστά λιπαρά/πρωτείνες - Ω3 (θαλασσινά, αυγά & ξηροί καρποί -προσοχη με μετρο όι ξηροί καρποί γιατι παχαίνουν-), Γάλα, Δημητριακά (για πρωινό), Φρούτα και λαχανικά (κυρίως). Μην ξεχνάς πως ο ανθρώπινος εγκέφαλος αποτελείται απο λίπος και νερό και χρειάζεται τα απαραίτητα \"καύσημα\".
Γυμνάζομαι όσο μπορώ - κυρίως αερόβια γυμναστική. Το χειμώνα κάνω και ασκήσεις με βάρη. Μερικοί πιστεύουν πως η γυμναστική παράγει την ορμόνη της ευτυχείας.
Απο αλκοολ πίνω ελάχιστα (1-2 φορές την εβδομάδα). Επίσης προτιμώ το κρασί η τη μπύρα απο κατι πιο βαρύ.
Όταν αισθάνομαι άγχος κάνω μασαζ στο κεφάλι μου και παίρνω βαθιές αναπνοές.
Αυτά για την ώρα ελπίζω να φανούν χρήσιμα σε μερικούς ανθρώπους. Προσοχή ομως δεν είμαι ειδικός.
:)
Η γυμναστική παράγει την ορμόνη της ευτυχίας της οποίας το όνομα μου διαφεύγει και είναι επιστημονικά αποδεκτό.Αλλά τα αποτελέσματα είναι παροδικά.....
Καπνιζω και πινω καφεδες...και δεν βλεπω να τους κοβω ειναι απο τις μεγαλυτερες απολαυσεις μου...εκτος αυτων δεν μπορω να πω φροντιζω τον εαυτο μου...προσεχω την διατροφη μου...δεν γυμναζομαι αλλα θα ξεκινησω σιγα-σιγα μονο που τωρα κανει πολυ ζεστη και το σκεφτομαι.
Ποτα ξεσαλωνω καμμια φορα αλλα δεν μπορω να πω οτι πινω ιδιαιτερα...αποφευγω οσο για ναρκωτικα μακρια...ενα τσιγαρο πηγα να κανω και επεσα σε τετοια καταθλιψη που εκανα μια εβδομαδα να συνερθω απο τις καταθλιπτικες σκεψεις που μου περασαν στο κεφαλι.
οοολα καλη μου Κασσυ ειναι παροδικα στην ζωη ολα ομωσ...:PQuote:
Originally posted by kassi_21
Η γυμναστική παράγει την ορμόνη της ευτυχίας της οποίας το όνομα μου διαφεύγει και είναι επιστημονικά αποδεκτό.Αλλά τα αποτελέσματα είναι παροδικά.....
υ.γ σεροτονινη:P
makia
Λοιπόν έπειτα απο κάποιο ψάξιμο που έκανα όσον αφορά τα συμπτώματα δεν εχω καταλάβει αν πάσχω απο σχιζοφρένεια η διπολική διαταραχή??
vince moy ...ton giatro kale ρωτα...:)
Τη πρώτη φορά μου είπε αλλα δεν θυμάμαι καθόλου...πάντως χρησιμοποίησε μια διαφορετική λέξη. Τεσπα, θα τον ξαναρωτήσω.
Άσε όταν άρχισα να διαβάζω συμπτώματα είχα απ\'όλα...Είχες και τι δεν είχες λέει ένα άσμα.Και ακόμα το πιστεύω κατά καιρούς για μερικά πράγματα.Οπότε ρώτα γιατρό για να καλμάρεις κι εσύ.Άντα όλα παροδικά ε;Χμμ να φανταστείς ότι ήθελα να βρω άτομα που να μην χωρίσουμε ποτέ και μόνο αυτό δεν κατάφερα αλλά και με τον τρόπο μου δεν επιδίωξα.Άλλωστε η παθολογία μου είναι τέτοια που με βγάζει με αστάθεια σε πολλούς τομείς της ζωής μου.Ό,τι ήθελα ακριβώς το αντίθετο κατάφερα..Χαχα...Παροδική-για να το παίξω πιο φιλοσοφημένη-είναι η ίδια η ζωή..
Απαντάω στον κηπ οσον αφορά τις δυσκολίες με κοινωνικές επαφές. Και μένα μου είναι δύσκολο σε μερικές περιπτώσεις, ιδίως με τα άτομα που με κοροιδεύανε όταν είχα πάθει κρίση (τους συγχωρώ όμως γιατι για να με κοροιδεύανε θα είχαν κι αυτοί καποιο πρόβλημα στο κεφάλι τους...και εγω είχα κοροιδέψει κάποιον με πρόβλημα παλιότερα να όμως που το έπαθα και εγώ..).
Προσπαθώ πάντως να χαμογελάω όσο γίνεται που σημαίνει οτι μερικές φορές κάνω το μαλάκα (το οτι πάσχει κάποιος απο κάτι δε σημαίνει πως είναι βλάκας). Για μένα αυτό το χαμόγελο με κάνει να αισθάνομαι κοινωνικός.
Τι νέα? Πως τα πάτε με τη ζέστη? O keep εχει καιρό να γράψει στο forum...ελπίζω να είναι όλα οκ.
Ολα καλα vince.
Αυτην την περιοδο εχω ξεκολλησει απο τον υπολογιστη και προσπαθω να κανω οσο το δυνατον πιο εντονη ζωη....παρεες,ποτα,ξενυχτια.. .ολα μπας και γεμισω τις μπαταριες μου...ζουσα \"φτωχη\" ζωη και θελω να δω αν τα προβληματα επικοινωνιας κυριως οφειλονται σε αυτο.Δεν το κανω βεβαια σαν αγγαρεια προσπαθω να διασκεδαζω μεχρι τελικης πτωσης.
Στο προγραμμα ειναι να παω και σε εναν ψυχολογο...αλλα αυτη την περιοδο υπαρχει αφραγκια...δεν μπορεις να τα εχεις ολα.
Περναω καλα και αυτο νομιζω ειναι που μετραει.
Κηπ χαίρομαι.Η κοινωνικοποίηση περιλαμβάνει δραστηριότητες εκτός υπολογιστή..Ειλικρινά,το ξαναγράφω,θα ήθελα σήμερα να ήσουν......
Ευελπιστούμε να σε δούμε σε μια επόμενη συνάντηση...
ναι ναι..κιπακο μου....... και οχι πολλα πολλα ποτα οκ?....κανουν κακο...!!!!:P makia
Συμφωνώ σ\'αυτό, ποτό αλλα με μέτρο και να προτιμάς μπύρα απο κάτι πιο βαρύ!
Τζιν τονικ is my drug η μπυρα φουσκωνει:)
Με μετρο αλλα ξεφευγω που και που ιδιως το καλοκαιρακι:)
\'Εχω κάνει ένα χρόνο πρακτική σε πλαίσιο με άτομα που πάσχουν από ψυχωσική συνδρομή (σχιζοφρένεια) και έχω να πω οτι τα θαυμάζω. Είναι άτομα πανέξυπνα, λειτουργικά και κάνουν φοβερή προσπάθεια... Πραγματικά τους αξίζουν συγχαρητήρια καθώς και την βοήθεια και την αποδοχή μας. Να μην τα φοβόμαστε, να μην τα στιγματίζουμε και να μην τα οδηγούμε στην κοινωνική απομόνωση...
Thx melita θα συμφωνησω μαζι σου:)