Printable View
Icare να \'σαι καλα, καλα κουραγια. Arktos ελα εσυ να μου πεις τι κανουν. Μαλλον του δινουν ο,τι και οι προηγουμενοι γιατροι κατ\' αρχην και ισως για να ηρεμησει απο την καταχρηση γιατι ηταν σε εξαλη κατασταση. Τι να πω! Θα μιλησω αυριο να δω τι γινεται ακριβως.
ρώτησε τους και τί φάρμακα ακριβώς του δίνουν.
Λοιπον μιλησα με τη γιατρο του και μου ειπε οτι προς το παρον του δινουν alloperidin και stedon για να δουνε πώς θα αντιδρασει ο οργανισμος του σε αυτα και κατα τ\'αλλα περιμενουν να καθαρισει ο οργανισμος του απο τις ουσιες για να δουν τη συμπεριφορα του. Ειναι πολυ νωρις για να βγαλουν συμπερασμα για το τι του συμβαινει ακριβως, συμφωνει ομως οτι χρειαζεται απεξαρτηση κα ψυχοθεραπεια αυτα ομως για αργοτερα. Δεν μπορουν ομως απο την στιγμη που θα βελτιωθει να κανουν τιποτα περισσοτερο απο το να του δωσουν φαρμακα και καποια καθοδηγηση μετα για το τι πρεπει να κανει, δηλαδη αν αυτος δεν τ\' ακολουθησει δεν μπορουν να κανουν τιποτα. Απο εκει και περα μου ειπε οτι παντα θα υπαρχει η περιπτωση να ξανακυλισει, αλλα αν τον αγαπαω ισως το ρισκαρω. Της ειπα οτι αφενος ειναι πολυ νωρις για να αποφασισω τι θα κανω, αφετερου προτιμω να τα θαψω τα συναισθηματα μου παρα να ρισκαρω την ψυχικη ηρεμια τη δικη μου και του παιδιου μου. Θα πρεπει να αναγνωρισει το λαθος του και να προσπαθησει πολυ γι\' αυτο. Τον αγαπαω πολυ και θελω να ειναι καλα, αλλα δεν το βλεπω να ειμαστε μαζι οπως παλια. Πολυ δυσκολο εχω αρχισει να το βλεπω. Εν τω μεταξυ εχει την εντυπωση οτι θα βγει αυριο και κανονιζει και ραντεβου για διαφορες δουλειες, ενω στο νοσοκομειο του λενε προς το παρον οτι ειναι εκει για λιγες μερες να ξεκουραστει και τον αφηνουν μονο στο προαυλιο για μια ωρα την ημερα. Νομιζει ακομα οτι πηγε εκει για να βρει οικογενειακο συμβουλο για τα προβληματα των γονιων μου με αυτον και με μενα και οτι τον κρατησαν σα ναρκομανη. Δεν εχει συνειδητοποιησει ακομα γιατι ειναι πραγματικα εκει μεσα. Η γιατρος μου ειπε να μην του λεω τιποτα οταν με παιρνει τηλεφωνο παρα μονο οτι με απασχολει το παιδι και η εγκυμοσυνη και σχετικη οδηγια θα δωσει και σ\' εκεινον για να μη με πρηζει με ο,τι του κατεβει στο κεφαλι. Τελοσπαντων θα δουμε πώς θα παει. Σιγουρα παντως εγω αισθανομαι αρκετα πιο ηρεμη και πιστευω οτι αυτο ειναι το πιο σημαντικο στην παρουσα φαση. Θα ενημερωνω.
Η ηρεμια δεν ηταν δυστυχως να κρατησει για πολυ. Οι σκεψεις του ειναι ακριβως οι ιδιες με αυτες που ειχε πριν μπει στο νοσοκομειο. Σημερα μου ειπε οτι μολις βγει θα ερθει να μεινει σπιτι και οτι αν τολμησω να του πω να φυγει θα κανει μηνυση, θα φερει εισαγγελεα να παει τη μανα μου για ακουσια νοσηλεια, επειδη το σπιτι που μενουμε ειναι στο ονομα της οποτε εχει το δικαιωμα αν θελει να τον πεταξει εξω, οτι θα βαλει 30 τσετσενους δεν ξερω τι να κανουν και αλλα πολλα. Το χειροτερο ομως ειναι οτι η γιατρος που τον παρακολουθει μου ειπε οτι αν αυριο θελησει να βγει μπορει να το κανει, ακομα κι αν ο γιατρος συστησει κι αλλη νοσηλεια κι οτι μονο με εισαγγελικη παρεμβαση μπορει να μεινει μεσα. Ο αδερφος του θα παει να ζητησει αποψε κιολας την εισαγγελικη κι εγω απο τη μερια μου θα παρω ασφαλιστικα μετρα γιατι δεν τα βλεπω καλα τα πραγματα. Μπορει να πει οτι θα μεινει στο νοσοκομειο για λιγες μερες με τη θεληση του και μετα να θελει να φυγει και να τον δω φαντη μπαστουνη μπροστα μου. Φοβαμαι παρα πολυ και για μενα και για το παιδι και για τους γονεις μου και κυριως για τη μανα μου που την εχει αχτι γιατι αυτη πιστευει οτι τα εχει κανει ολα και δεν αναγνωριζει κανενα απο τα λαθη του. Σημερα ειπε οτι μας παρακολουθουν και οτι αυτος γουσταρει να διολισθαινει και να πινει και να γινεται κωλος αμα γουσταρει απλα θα το κανει σε προστατευμενο μερος που να μην κινδυνευει απο αποψη οδηγησης και να μην του στοιχιζει οικονομικα. Ειλικρινα δε βλεπω καμια ελπιδα. Μολις βγει θα παει να πιει ειμαι σιγουρη και στην τελικη δεν ειμαι πια υποχρεωμενη να υφισταμαι τα δικα του λαθη. Δε φανταζομουνα ποτε οτι τα πραγματα θα εφταναν μεχρι εδω.
Πρεπει να κανετε την εισαγγελικη, και χωρις καμια τυψη.για το καλο ολων σας.χρειαζεται πολυ χρονο απο οτι φαινεται, αφου ακομα δεν εχει συνηδητοποιησει ουτε στο ελαχιστο τι του συμβαινει.ξερεις ασχετα με ολα, ειναι κ θεμα χαρακτηρα.εμενα βρισκεται σε καλο δρομο.κανει οτι πουν οι γιατροι.βεβαια τη φοβια οτι καποιος θελει να μας κανει κακο ακομα την εχει.απλα οχι τοσο εντονα.αληθεια ποσα χρονια ειστε μαζι?σου ειχε δωσει ποτε κανενα σημαδι που τοτε μπορει να μη σε παραξενεψε, αλλα τωρα μπορει να σου λεει κατι?πριν παντρευτειτε?
Ναι. εκ των υστερων κατανοω οτι υπηρχαν πολλα προβληματα τα οποια ομως λογω απειριας και ενθουσιασμου και πιστης σε αυτα που μου ελεγε τα θεωρουσα μεν σημαντικα αλλα οτι παλευονται και οτι εχει τη δυναμη να τα αντιμετωπισει. Το θεμα ομως της κοκας δεν το φανταζομουνα ποτε μα ποτε. Εκ των υστερων θυμαμαι πολλες φορες συμπεριφορες που να παραπεμπουν σε καποια τετοια χρηση. Απο την αλλη ειδα οτι υπηρξε σημαντικη βελτιωση για καποιο μεγαλο χρονικο διαστημα. Οι γονεις μου παροτι ειχαν δει καποια σκηνικα τον δεχτηκαν και μαλιστα με αγαπη, αλλα μετα απο καποιο καιρο αρχισαν καποια πραγματα να τους κανουν εντυπωση. Παντως ηταν διακριτικοι και τον συμβουλεψανε τι ειναι το σωστο να κανει αλλα δεν τους ακουσε. Ειμαστε 5 χρονια μαζι και παντρεμενοι ειμαστε 1.5 χρονο. Ειναι τζορας ειναι η αληθεια και αυτο θα του στοιχισει πολυ χρονο απ\' ο,τι φαινεται και αλλα πολλα κι ευχομαι να μην ειμαστε μια ζωη στα δικαστηρια, αλλα να ληξει η ολη ιστορια ηρεμα και ειρηνικα γιατι δεν αντεχω αλλο, απλα ετσι. Η γιατρος ειπε χαρακτηριστικα οτι αυτος ο ανθρωπος θελει φτιαξιμο απο την αρχη.
Ετσι γινεται παντα.ανθρωποι ειμαστε και πιστευουμε παντα το καλυτερο.ακομα και αν καποια πραγματα μας φωναζουν, εμεις παντα ελπιζουμε.ειναι στη φυση μας.και εγω εβλεπα καποια πραγμτα και οσο να μη θελω να το παραδεχτω μερικες φορες, η αληθεια ειναι πως εθελοτυφλουσα.και φτασαμε εδω που φτασαμε.η αληθεια ειναι πως δεν ξερω πως αν λειτουργουσα αλλιως, αν θα αλλαζε κατι...αλλα μαλλον οχι.καποια πραγματα πρεπει να συμβαινουν.ισως μας χρειαζεται να πιανουμε πατο καμια φορα, για να αρχισουμε παλι να ανεβαινουμε....ευχομαι μεσα απο την καρδια μου να σου πανε ολα καλα και να βρεις την ηρεμια που τοσο αναζητας...
Κι εγω το ευχομαι για ολους μας, γιατι τα \'χω παιξει ειλικρινα. Θελω να φυγω μακρια καπου να μη με βρισκει να ησυχασω. Να μεγαλωσει αυτο το παιδι με ησυχια οπως του αξιζει και οχι με αρρωστες καταστασεις.
Χαιρομαι που εσυ ακουγεσαι πιο συνηδητοποιημενη πλεον....φαινεσαι να αρχιζεις να δεχεσαι την κατασταση..και ειναι πολυ καλο βημα για εσενα τουλαχιστον...
να ρωτησω κατι ασχετο?
ο φιλος σου μπορει να βγει αν το θελει επειδη μπηκε εκουσια?
δλδ ακουσια νοσηλεια ειναι μονο με εισαγγελικη, η γινεται κ χωρις εισαγγελικη?
Ουτε και ξερω τι συστημα επικρατει και μενα μου φανηκε πολυ περιεργο αυτο. Ισως εχει να κανει με την πολιτικη του νοσοκομειου να πεταει το μπαλακι στους συγγενεις και οι γιατροι απλα να προτεινουν. Το θεμα ειναι οτι πρεπει να προλαβουμε μια κακη κατασταση, γιατι αυτος δε θα δεχθει με τιποτα οτι εγω δεν μπορω πια, δεν αντεχω αλλο να ειμαι μαζι του και να δεχομαι αυτη τη συμπεριφορα και να ειναι μια πανω και μια κατω και να γιβεται μια ζωη το δικο του σαν κακομαθημενο κωλοπαιδο. Με πηρε τωρα το πρωι και μου ειπε οτι σημερα μαλλον βγαινει και να παω να τον παρω και να δω τους γιατρους (για μενα εννοειται γιατι αυτος ειπαμε θεωρει οτι δεν εχει προβλημα). Και ηταν και πολυ τρυφερος και μου ειπε οτι μ\' αγαπαει πολυ. ΕΛΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΑΥΤΗ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΕΙ ΕΞΩ???? Αν καταφερει να βγει εγω φευγω απο το σπιτι κι ας ερθει εδω να δει την αστυνομια να τον περιμενει.
Απ\' ο,τι καταλαβα επειδη η νοσηλεια ηταν εκουσια εχει δικαιωμα να φυγει μετα απο μερικες μερες ακομα κι αν ο γιατρος του συστησει να παραμεινει. Ισως εχει να κανει και με την πολιτικη του νοοσκομειου. Σε αυτην την περιπτωση χρειαζεται εισαγγελικη παρεμβαση, οποτε κρατουν τον ασθενη οσο κρινουν εκεινοι οτι ειναι απαραιτητο. Την εισαγγελικη θα την παρει με γνωματευση του νοσοκομειου ο αδερφος του αυριο και θα την παει στο νοσοκομειο ωστε να μπορεσουν να τον κρατησουν οσο χρειαστει. Απο εκει και περα οι γονεις μου ετοιμαζουν αιτηση μετοικησης και ασφαλιστικα μετρα δια παν ενδεχομενο. Ελπιζω οταν θα βγει να εχει ηρεμησει γιατι ειναι ακομα σε παροξυσμο (μου ελεγε οτι οι γιατροι συμφωνουν με το σχεδιο του να ερθει να μεινει στο σπιτι μου ενω εγω δε θελω και σε αντιθετη περιπτωση θα παρει το παιδι και θα φυγει και οτι δεν εχω κανενα πατημα για να τον κρατησω μακρια απο το παιδι. Και να μην τον προσβαλλω. Ενω αυτος που τον παρακαλουσα να βγαλει τα ναρκωτικα απο τη ζωη μας και αυτος τα εφερνε μεσα στο σπιτι μας ενω ετοιμαζουμε και παιδι και μαλιστα μου εκρυβε τα περι σκληρων και κοκας και δεν ξερω εγω και τι αλλο, δε με προσεβαλε καθολου, καταλαβες?). Ελπιζω στο μελλον να μπορεσουμε να συνεννοηθουμε και να μην ειμαστε μια ζωη στα δικαστηρια γιατι ειναι πολυ πολυ κριμα. Παντως που τηλεφωνηθηκα με τον διευθυντη της κλινικης μου ειπε να μη σηκωνω το τηλεφωνο, να παρω ασφαλιστικα και οτι δε θα τον αφησει να βγει και οτι μολις γεννησω θα το δουμε νομικα το θεμα. Και αναρωτιεμαι, σε μια τετοια περιπτωση υπαρχει επιστροφη στη σκεψη ενος ανθρωπου στη λογικη ή ειναι γι\' αυτον ενα ταξιδι χωρις επιστροφη, γιατι εγω πρωτη φορα τον βλεπω τοσο πολυ χαλια.
veroniki εισαι ετοιμη για να γινεις μαμα!σε χαιρομαι ,πιστευω οτι θα σου πανε ολα καλα αν συνεχισεις κ βαζεις προτεραιοτητα το παιδι σου κ την ψυχικη σας ηρεμια.
Γνωμη μου ειναι οτι ο ανδρας σου ειναι ενας εξαρτημενος χρηστης ναρκωτικων και οι πιθανοτητες να απεξαρτηθει κ να γινει καλος πατερας ειναι πολλες! Ομως θα το αποφασισει αυτος οταν ερθει η ωρα του κ οχι το αλοπεριντιν η η ακουσια νοσηλεια! εξ αλλου δεν μπορει να μεινει στη κλινικη για πολυ πχ ενα χρονο.
Εσυ προετοιμασου για τον ερχομο του παιδιου σου μακρυα απο αυτον .Δωστου χρονο χωρις απειλες κ υστεριες ,οσο χρονο θελει να γινει καλα αλλα μακρυα απο εσενα, εσυ θασαι εκει μαζι με το παιδι του να τον περιμενεις!
Αν εχεις την υποστηριξη των γονιων σου απομακρυνσου ηρεμα ,ισως δεν χρειαζεται να ξερει που εισαι,κ περιμενε τον ,θα γυρισει υγιης αν εσυ εισαι σταθερη στις αρχες σου!
Παιδια, εδω οι γονεις μου πιεζουν για ασφαλιστικα μετρα και αιτηση μετοικησης. Για το δευτερο δεν αποφασιζω εγω γιατι το σπιτι δεν ειναι δικο μου αλλα θεωρω οτι τα ασφαλιστικα μετρα στην παρουσα φαση ειναι απαραιτητα και ακομα και αυτα δε λυνουν το προβλημα, παρολο που το συζητησα με μια φιλη μου και σκεφτηκαμε μηπως αυτο τον εξαγριωσει, αλλα ο πατερας μου ειναι ανενδοτος και τον δικαιολογω οταν μου λεει οτι δεν μπορει να χανει τον υπνο του γιατι σκεφτεται οτι ειμαι σπιτι και φοβαμαι και μενω κλειδωμενη στα δωματια και αλλα τετοια αρρωστα. Εξαλλου φανταστειτε να εχω αυτον το φοβο και να εχω και το παιδι μαζι μου και να μην μπορω να το προστατεψω. Μαλλον για το λογο αυτο μου συνεστησε και ο γιατρος να κανω ασφαλιστικα μετρα. Παντως ο αντρας μου φαινεται να τον ακουει τον γιατρο, γιατι απο την ωρα που μιλησα μαζι του δε με εχει ξαναπαρει τηλεφωνο να με ενοχλησει και μαθαινω απο τον αδερφο του τι κανει και τι λεει.Πιστευετε οτι στην παρουσα φαση μπορουσα να κανω κατι περισσοτερο γι\' αυτον?
βερονίκη , κινήστε την διαδικασία της εισαγγελικής.
τα ασφαλιστικά και η μετοίκιση νομίζω καθυστερούν.
veroniki καλησπέρα,
μεγάλη πρόοδο διαβάζω,
μην ξεχάσεις βερονίκη ,μεσα στο χαμό, νασαι άνθρωπος,
με \'οσα έχω δει στα ιδρύματα εδώ στην ελλάδα, έχει παγώσει το αίμα μου!είναι σε δημόσιο ή ιδιωτικο ίδρυμα?
σαφώς ένας άνθρωπος με ψυχική νόσο δημιουργεί προβλήματα,
΄μα η κατάσταση εκεί μέσα δεν παλεύεται σου λέω,
κατά την αποψή μου ό εγκλεισμός είναι η έσχατη λύση,
στις έσχατες περιπτώσεις.
να χεις δύναμη να αντέξεις τον πόνο,
και την διάκριση να πράττεις το καλύτερο για όλους σας!
καλό βραδυ!
η εισαγγελικη εχει κινηθει ηδη. Η μετοικιση και τα ασφαλιστικα θεωρω οτι θα χρησιμοποιηθουν αναλογα με την κατασταση που θα βρισκεται οταν βγει γιατι ειλικρινα σημερα τρομαξα παρα πολυ με τις απειλεςκαι την αποφασιστικοτητα του να μεινει σπιτι ενω βλεπει οτι δεν αντεχω αλλο. Το ξερω οτι δεν παλευεται η κατασταση εκει μεσα αλλα σκεψου πώς την παλευα εγω με την κοιλια στο στομα και με ολη αυτη την κατσταση στο σπιτι εδω και 2 μηνες. Τον ακουω καλα και κανει και χαβαλε με αλλους ασθενεις.Δε λεω οτι περναει τελεια αλλα δεν πιστευω οτι ειναι και απαλευτα εκει περα. Δεν ειναι σε καμια πτερυγα με βαρια περιστατικα. Η γνωματευση λεει: οξυ ψυχωσικο επεισοδιο με εντονα επιθετικη συμπεριφορα και χρηζει νοσηλειας. Πανω απ\' ολα πρεπει να ειμαι ανθρωπος απλα εχω τρομαξει αρκετα με την ολη κατασταση και θελω να ειναι ολοι πανω απ\' ολα ασφαλεις και πανω απ\' ολα το παιδι. Ασε που με βλέπω να γενναω αποψε εχω τρελες συσπασεις.
Τα νεα μου: γεννησα, ολα καλα, ειμαι σπιτι, ο αντρας μου ειναι ακομα στο νοσοκομειο, πηρε μια μερα αδεια για να ερθει στο μαιευτηριο, οπου φαινοταν οτι κατι ειχε πιει. Τελικα μετα απο μερες και παρεμβασεις δικες μου και του αδερφου του οι γιατροι (οι οποιοι μου ειπαν οτι ναι μεν εχει ηρεμησει αλλα η κατασταση του παραμενει στασιμη και δεν ξερουν τι αλλο να κανουν, αφου η φαρμακευτικη αγωγη που το δινουν ειναι ηδη πολυ βαρια και παρολ\' αυτα δε βλεπουν βελτιωση) εδεησαν να του κανουν τοξικολογικες για να επαληθευθουν οι υποψιες μας. Τωρα που ξυπνησαν αποφασισαν λεει να μην του επιτρεπουν το επισκεπτηριο αφου ολον τον καιρο που ειναι μεσα στο νοσοκομειο το χασισακι του το εκανε και γι\' αυτο μια τρυπα στο νερο εχει γινει τοσες μερες. Ηθελα να \'ξερα, αν ειναι τοσο ανικανοι να αντιμετωπισουν μια τετοια κατασταση και τους φαινεται τοσο εξωγηινη γιατι δεν κανουν ενεργειες να παει σε μια κλινικη πιο εξειδικευμενη για τετοιες περιπτωσεις. Ο ιδιος εν τω μεταξυ εξακολουθει να πιστευει οτι δεν εχει προβλημα και οτι εχει μπει για χαρη των υπολοιπων εκει μεσα, για να μας βρει δηλαδη εναν καλο γιατρο και κοινωνικο λειτουργο, απλα τωρα δεν μου επιτιθεται. Τωρα ειμαι η αγαπη του, θελει να ειμαστε μαζι, οτι τα εχει κοψει ολα (μπουρδες) γιατι του ζητηθηκε απο τους γιατρους και τη δουλεια του και αλλα τετοια. Μου ζητησε δε να μεσολαβησω στους γιατρους και να τους πω να τον αφησουν γιατι δεν μπορω χωρις αυτον και φυσικα αρνηθηκα. Δεν παραδεχεται οτι δεν του εχω πια εμπιστοσυνη. Επιπλεον, τα ασφαλιστικα μετρα τα εχω βαλει μπροστα ωστε να εχω το κεφαλι μου ησυχο (οσο γινεται) και να εχω εγω τον ελεγχο των επισκεψεων του στο παιδι. Δεν ξερω πια τι ειναι το καλυτερο να κανω, γιατι ουτε οι γιατροι δεν εχουν βγαλει συμπερασμα ή τουλαχιστον ετσι υποστηριζουν. Ειναι ψυχωση λογω ουσιων, ειναι διπολικη διαταραχη, ειναι διπλη διαγνωση (συνοσηροτητα)? Ο καθενας λεει τα δικα του και τα εχω παρει πολυ αγρια. Ζουμε σε ενα κρατος ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ αυτο ξερω μονο να πω.
Veroniki
Nα σου ζησει το μωρακι σου!!! :)
Σ\' ευχαριστω, να εχεις ο,τι επιθυμεις.
veroniki καλημέέέρα σας!!!!
να σου ζήσει το μωράκι!!! ναναι γερό, δυνατό, φωτισμένο και χαρούμενο!!!!
είναι αγόρι ή κορίτσι?
να προσέχεις βερονίκη, τον εαυτό σου ,να τρώς καλά,(φρέσκα φαγητά και πλήρη) αν θηλάζεις ιδιαίτερη προσοχή στην διατροφή και στο στήθος σου να μην αφήνεις γάλα.
να αναπληρώνεις ότι χάνεις,
να βάζεις ευχάριστη μουσική να έχετε όμορφους ήχους στα αυτιά σας!
και άσε όσο μπορείς με την λιγότερη ενόχληση να βρεί το δρόμο του ο συντροφός σου,
χρειάζεται χρόνο, κάνε υπομονή,
ευτυχώς το προγραμμά σου θα ναι φουλ τώρα με το μωρό!!
έχουν έξαρση οι ίωσεις και πάρε τα απαραίτητα μέτρα προφύλλαξης για το μωράκι σου, όχι πολύ κόσμο σε στενη επαφή.
να κοιμάσαι καλά, κράτα ήσυχο το περιβάλλον σας όσο μπορείς περισσότερο.
εύχομαι να ζήσεις αυτή την όμορφη περίοδο όσο πιο γλυκά γίνεται.
με συμπάθεια πολλές καλημέρες!!!!!
<<Ηθελα να \'ξερα, αν ειναι τοσο ανικανοι να αντιμετωπισουν μια τετοια κατασταση και τους φαινεται τοσο εξωγηινη γιατι δεν κανουν ενεργειες να παει σε μια κλινικη πιο εξειδικευμενη για τετοιες περιπτωσεις. Ο ιδιος εν τω μεταξυ εξακολουθει να πιστευει οτι δεν εχει προβλημα και οτι εχει μπει για χαρη των υπολοιπων εκει μεσα, για να μας βρει δηλαδη εναν καλο γιατρο και κοινωνικο λειτουργο, απλα τωρα δεν μου επιτιθεται>>
κάνε υπομονή βερονίκη , ο κάθε άνθρωπος είναι πολύπλοκο ον,
καταλαβαίνω ότι έχεις προσδοκίες , άλλωστε να πάει σε γιατρό όλοι προτείναμε,
αλλά ακόμα και οι γιατροί μπορούν να βάλουν με το ζόρι στο κεφάλι του ασθενη ,
πράγματα, θέλει χρόνο και να συνειδητοποιήσει ο άνθρωπος ότι χρειάζεται βοήθεια ,
δεν είναι στο χέρι σου όλα αυτά, και ούτε σε άλλους τόσο ,όσο στον ίδιο να δει και να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα,
και αυτό δύσκολο απο όσο γνωρίζω, καλά και δει ότι πάσχει νομίζεις ότι είναι ευκολο να χτίσει τον εαυτό του και την ζωή του απο την αρχή?
η συνειδητοποίηση φέρνει δυσάρεστα συναισθήματα στηνάρχή τα ωφέλη αργούν και αυτά υπό προυποθέσεις.
θα σου ξαναπροτείνω να δίνεις την ενεργειά σου σε πράγματα που μπορείς να έχεις κάποιον έλεγχο,
άσε τα υπόλοιπα στην φύση, στον θεό ,στην τύχη ,στη δημιουργία ,όπου πιστέυεις ,
απαλλάξου απο την επίκριση όσο μπορείς,
καλημέρα και πάλι
3wtiko μου σ\' ευχαριστω για τις ευχες. Να ξερεις κανω ολα αυτα που προτεινεις και πραγματικα παει μονο του το ολο σκηνικο λες κι εχει μπει στον αυτοματο πιλοτο. Απλα εξοργιζομαι με τους γιατρους γιατι φωναζουμε κι εγω και ο αδερφος του και αυτοι ακολουθουν το δικο τους το χαβα για να καταληξουν τελικα στα ιδια συμπερασματα μ\' εμας και τσαντιζομαι ρε γαμωτο, γιατι ειμαι χημικος και οταν δεν ξερω κατι στην επιστημη μου λεω δεν ξερω και δεν ντρεπομαι να το πω και δεν κανω την εξυπνη. Αυτοι τι στο διαολο κανουν με τον ανθρωπο αυτο δεν καταλαβαινω. Τοσο δυσκολο ειναι να δουνε οτι θέλει τριπλη βοηθεια (φαρμακα, απεξαρτηση, ψυχοθεραπεια) και μου τον εχουν εκει περα σα να ειναι τουριστας και τον αφηνουν ελευθερο να κανει ο,τι γουσταρει? Ειλικρινα δεν ξερω τι περιμενουν να δουνε. Τσαντιζομαι γιατι οταν ξερω οτι μπορει να υπαρξει λυση σε σε ενα προβλημα και δε γινεται αυτο δεν μπορω να το αποδεχθω.
veroniki
να σου ζησει το παιδακι σου!
πολυ καλα κανεις και λαμβανεις τα μετρα σου να ειστε σε αποσταση απο τον αντρα σου στην κατασταση που ειναι, εχεις καθε δικαιωμα να προστατευθεις, αλλα και υποχρεωση να προστατευσεις το παιδακι σας...
αλλα στο σημειο που τα βαζεις με τους γιατρους για την στασιμοτητα του αντρα σου, εχεις αδικο...
δεν υπαρχει υποχρεωτικη απεξαρτηση ουτε υποχρεωτικη ψυχοθεραπεια...
μονο χαπια μπορουν να του δωσουν με το ζορι..τπτ αλλο δεν γινεται με εξαναγκασμο.
ουτε ειναι φυλακες τα ψυχιατρεια για να εχουν τον καθενα σε 24ωρη παρακολουθηση, αν θελει να παρει ναρκωτικα, θα βρει τον τροπο, και ο καθενας που θελει να παρει ναρκωτικα, παντα βρισκει τον τροπο..
δεν μπορεις να ριχνεις τις ευθυνες που εχει ο ιδιος για την κατασταση του σε κανεναν αλλο, ουτε μπορει να θεραπευθει χωρις να το θελει...
Σ\' ευχαριστω πολυ γαι τις ευχες. Κοιτα εχεις ενα δικιο, αλλα εγω δεν τα εβαλα με τους γιατρους γιατι δεν τον βαζουν με το ζορι στην ψυχοθεραπεια και σε ολα αυτα. Τα βαζω με τους γιατρους γιατι απ\' ο,τι εχω καταλαβει δεν του λενε καν τι εχει και ουτε καν του εχουν προτεινει τι ειναι αυτο που πρεπει να κανει. Γι\' αυτο τα πηρα. Επιπλεον, τα βαζω με τους γιατρους γιατι ενω εμεις φωναζαμε οτι σιγουρα κατι παιρνει εκει μεσα και γι\' αυτο δε βελτιωνεται περασαν τρει εβδομαδες για να το τσεκαρουν. Κατα τ΄αλλα ναι συμφωνω και επαυξανω στο οτι τιποτα δεν μπορει να γινει με το ζορι, ομως αλλο αυτο και αλλο να σε αφηνω τον ασθενη να μην ξερεις τι σου συμβαινει και το μονο που εχω να σου κανω ειναι ενεσεις. Εν τω μεταξυ, εγω κραταω γερα αλλα τωρα η διαθεση του εχει αλλαξει και τωρα μ\' αγαπαει και θελει να ειμαστε μαζι, να τα αφησουμε ολα πισω κτλ κτλ. και εχω στεναχωρηθει παρα πολυ με την ολη κατασταση. Παραμυθιαζομαι μονη μου οτι θα ξαναειμαστε μαζι και μετα ξυπναω απο το λιθαργο και συνειδητοποιω οτι δεν ειναι καλα. Και ανρωτιεμαι αν υπαρχει ελπιδα να καταλαβει και να κανει κατι γι\' αυτο ή αν τα πράγματα θα ειναι παντα ετσι γι\' αυτον, μια πανω και μια κατω και στο τελος θα μεινει μονος του ή θα παρει κι εμας ή καμιαν αλλη στο λαιμο του, γιατι ειναι και πλανευτρας ο ατιμος και πολυ καλος μαλιστα.
Εσύ μέσα από τις αντοχές σου θα καταλάβεις για πόσο καιρό μπορείς να αντέξεις κάτι τέτοιο.
Διαβάζοντας όλο αυτό το διάστημα την ιστορία σου, νιώθω πως είσαι σαν κάποιον που έχει υποστεί ένα πολύ σοβαρό ατύχημα και επειδή οι πληγές είναι ακόμη ζεστες δεν έχει νιώσει τον πόνο.
Πιστεύω πως μόλις ηρεμήσεις λίγο με το νέο μέλος της οικογένειας, (να σου ζήσει :), θα δεις όλη αυτή την κατάσταση με αλλο μάτι.
Κουράγιο.
veroniki καλημερα!
καταλαβαίνω την δυσαρεσκιά σου , για τις παροχές υγείας το ότι δεν υπάρχει συνεργασία έτσι όπως θα την ήθελες,
δεν νοιαζόμαστε και μεις οι πολίτες όσο θαπρεπε γιαυτά,και όταν τα χρειαζόμαστε απογοητευόμαστε,
οι ίδιοι άνθρωποι είμαστε παντού, στην οικογένεια, στα σχολεία, στα νοσοκομεία, στην βουλή,στο γηπεδο,στην εκκλησια,στο φόρουμ κλπ,κλπ.
μη χάνεις τις ελπίδες σου ότι δεν θα υπάρξει Ανθρωπιά.
δείξε το ενδιαφέρον σου για τον ανθρωπό σου όσο μπορείς,
εφόσον αυτη την στιγμη ο άνθρωπός βρίσκεται σε μια μονάδα που παρέχεται βοήθεια για την καταστασή του ,ηρέμησε , το μοντέλο έργασίας τους δεν ξέρεις εαν του ταιριάζει αυτό μόνο ο χρόνος θα το δείξει ,σε άλλους ταιριάζει σε άλλους όχι,
εγώ δεν εχω δει κανένα ύδρυμα ούτε ιδιωτικο ούτε δημόσιο να λειτουργει άρτια ,ούτε για τους ασθενεις ουτε για τους εργαζόμενους,
και όπως κ εσυ έχεις ανάγκη να παραμυθιάζεσαι, έτσι κι αυτός έχει την ανάγκη να παραμυθιαστεί ότι τίποτα δεν συμβαίνει,
το να αντιμετωπίσει την οποιαδήποτε διάγνωση είναι δύσκολο,τον εγκλεισμό του ακόμα πιο δύσκολο,
το να αναλάβει τον ρόλο του απέναντι σε σένα και το παιδί επίσης δύσκολο,
μην έχεις αυταπάτες οτι περνάει όμορφα, μπορει να σου εκφράζει ότι κάνει διακοπές,
άμυνα είναι για να μπορέσει να επιβιώσει,
η αλήθεια είναι σκληρη όταν έρχεται η ωρα της δεν σημαίνει ότι είμαστε και έτοιμοι για αυτην,
έχεις την επιλογη να μην ζήσεις κοντά του, αυτος δεν έχει την επιλογη να ζήσει με έναν άλλο εαυτό,
αυτον έχει και με αυτόν θα πορευτεί,
άσε να ρυθμίσει μόνος του σιγά σιγά αυτό που του συμβαίνει, μη βιάζεσαι,
έφτασες να σκεφτείς και την επόμενη γυναίκα που μπορει να ταλαιπωρηθεί ?
κάνει περιεργα παιχνίδια το μυαλό? εε?
άστα στην άκρη αυτά τα παιχνίδια,
δεν βοηθάνε κανέναν, ζήσε την ομορφιά που σου έδωσε η ζωή με Ζωή,
μες στην ατυχία σου είσαι τυχερη , υπάρχει πρόνοια στη φύση ,
μην θλιβεσαι για αυτά που δεν έχεις, να χαίρεσαι για αυτά που έχεις ,και θα ρθουν κι άλλα,
σε τιμάει το γεγονός ότι παρόλο που είσαι σε μια ευαισθητη κατασταση δεν έχεις κλείσει τα μάτια σου προς τους άλλους,
κάνε όμως οικονομία δυνάμεων , και φρόντισε τον εαυτό σου και το τρυφερουδι σου που εσύ εισαι όλος ο κοσμος του τώρα,
και σιγά σιγα θα σου πρότεινα να κάνεις καμια επίσκεψη σε κάποιον ειδικο για να πάρεις υποστηριξη και να ενδυναμωθείς.
καλή σου μέρα !!!
παιδια σας ευχαριστω που με συνεφερνετε γιατι νιωθω πολυ ευαλωτη στο να τον πιστεψω. Τον τσιτωσα ομως το βραδυ και του ειπα οτι εχει προβλημα κα χρειαζεται απεξαρτηση θεραπεια και ψυχοθεραπεια. Αντεδρασε αρνητικα λεγοντας οτι η εικονα που εχω γι\' αυτον ειναι φρικαλεα και οτι αν δεν εκοβε τα φαρμακα το 2008 δε θα ειχα την κορη μου τωρα. Του ειπα οτι συμφωνω αλλα οτι στη συνεχεια θα μπορουσε να αντιμετωπισει την κατασταση διαφορετικα και οτι πρεπει να αποδεχθει τον εθισμο του κρινοντας απο το αποτελεσμα του οτι καθε φορα που παει να πιει λιγο τελικα ξεφευγει και παιρνει και κοσμο στο λαιμο του και οτι αφου δεν εχει προβλημα γιατι ειναι εκι μεσα τοτε? Δε μου εχει απαντησει (η ολη συζητηση γινεται με μηνυματα) ελπιζω να συζηταει με τους γιατρους. Ο λογος που αντεχω ειναι οτι θελω να παει μεχρι τερμα η ολη ιστορια γιατι θελω αυτο το παιδι να εχει τον μπαμπα του οσο γινεται και επιτρεπεται και επειδη γαμω το κερατο μου τον αγαπαω δεν σταματησα ποτε και δεν ειμαι αχαριστη, μου εχει χαρισει τις ωραιοτερες στιγμες της ζωης μου (αλλα και τις χειροτερες). Λετε να ειμαι χαζη που προσπαθω ακομα και να παψω, να πω αντε γεια και να τον γραψω? Σα να ξεσκιζω την ψυχη μου αισθανομαι ειλικρινα δεν ξερω πώς να το χειριστω κι αν μεχρι τωρα εχω πραξει σωστα. Εκει που παω να συνελθω και να πω καλα κανω μετα με πιανει το γαμωτο ειδικα οταν μου μιλαει τρυφερα και μου περιγραφει ομορφες και τρυφερες στιγμες απο το παρελθον και μου τη δινει γιατι ετσι θα ηθελα να τον εχω διπλα στο παιδι μου να νιωσει και αυτο τη ζεστασια του και μετα ομως βλεπω την αληθεια και σπαζομαι σπαζομαι θανατου που δεν ειναι ετσι και στεναχωριεμαι παρα πολυ.
και μετα μου λες να μην τα παιρνω με τους γιατρους. Την παρασκευη ο ενας γιατρος μου ειπε οτι βρεθηκε θετικος στις τοξικολογικες εξετασεις, και οτι η κατασταση του ειναι βελτιωμενη μεν αλλα στασιμη και δεν ξερει τι ακριβως εχει και ο διευθυντης σημερα μου ειπε οτι οι τοξικολογικες ηταν αρνητικες και οτι λαθος πληροφοριες μου εδωσαν και οτι εχει βελτιωθει η κατασταση του και οτι πασχει απο διπολικη διαταραχη και μαλιστα ηταν πολυ κοφτος και λακωνικος σα να μου ελεγε αυτο ειναι και να μη ρωταω παραπανω. Τα πηρα και ειπα στον πρωτο γιατρο οτι καποιος θα πρεπει να με δουλευει και η απαντηση ηταν οτι εγω δεν καταλαβα καλα και οτι μου ειπε οτι ο αντρας μου βρεθηκε θετικος αλλα σε σε βενζοδιαζεπινες που ειναι απο τα φαρμακα που του δινουν και οχι σε χασισι, παρολο που ο αντρας μου παραδεχθηκε στους γιατρους οτι ειχε πιει μαυρο (πώς γινεται τοτε να βγηκε αρνητικος στο χασισι) και οτι πασχει απο διπολικη διαταραχη-μανιακο επισοδιο και οτι με ποιο δικαιωμα τους λεω οτι με δουλευουν και οτι δεν τους ηξερα και απο χθες για να τους μιλαω ετσι και αμα θελω να παω απο εκει να μιλησω (που εγω οταν ειχε πρωτομπει ο αντρας μου στο νοσοκομειο τους παρακαλουσα να παω και μου ελεγαν οτι δε χρειαζεται) και να μην τους πιεζω αλλο ψυχολογικα (ελα χριστε μου!!!), που εγω αν τους εχω παρει 3-4 φορες τηλεφωνο στον ενα μηνα που ειναι εκει μεσα ειναι θεμα. Εν τω μεταξυ ενας αλλος γιατρος ειπε στον αδερφο του οτι βρεθηκε θετικος σε χρηση ναρκωτικων ουσιων, αλλα αντε βγαλε ακρη που ειναι η αληθεια. Και βρηκα και το μπελα μου και αναγκαστηκα και να ζητησω και συγγνωμη για την παρεξηγηση, αλλα για να ξαναπαρω τηλεφωνο να ενημερωθω δεν το νομιζω με αυτην την αντιμετωπιση. Αμα θελουν ας παρουν αυτοι να με ενημερωσουν ως μητερα του παιδιου του που ετσι μου λενε ολη την ωρα αλλα με γραφουν ετσι αισθανομαι και μαλιστα οταν ηρθε στο μαιευτηριο, κανεις απο το νοσοκομειο δε με ειχε ειδοποιησει. Τοσο πολυ με ειδοποιουν. Και ωραια δεχομαι οτι δεν ειναι κλινικη αποτοξινωσης, ΟΚ τοτε θα πρεπει να του προτεινουν τι πρεπει να κανει οταν με το καλο βγει απο εκει μεσα. Τι ωραια που περναμε στη χωρα των θαυματων, ε?
Α! Χωρια που ο πρωτος γιατρος μου ειπε οτι ο αντρας μου δεν παραδεχεται οτι εχει προβλημα και ο διευθυντης μου ειπε οτι παραδεχεται το προβλημα του. Τωρα ή ο αντρας μου τους δουλευει ολους ψιλο γαζι εκει μεσα και αλαλ λεει στον εναν και αλλα στον αλλον ή ολοι αυτοι δουλευουν εμενα. Εγω αλλη λογικη εκδοχη δε βλεπω με βαση αυτα που ακουω. Να εχω τοσο αδικο??? Ξυπνηστε με αν εχω αδικο παιδια, θα σας ακουσω.
Να σου ζησει το μωρακι σου.Προστατεψε τον εαυτο σου και το παιδι σου.Ο ανθρωπος χρειαζεται βοηθεια και πιστευω οτι δεν πρεπει να λυγισεις η να αισθανεσαι πως δεν κανεις κατι σωστο.Σου ευχομαι καλη δυναμη.
χααχαχχαχα μολισ γνωρισεσ τι θα πει γιατροσ στην ελλαδα!!!!και γω παρομοιεσ εμπειριεσ εχω ειναι δυσκολο να βρεισ ενα καλο γιατρο και το ιδιο λενε κι οι ιδιοι αμα τουσ ρωτησεισ.μπορει αμα παραδεχτουν οτι εκανε ναρκωτικα μεσα στο ιδρυμα να πρεπει να κανουν εδε να βρουν ποιοσ του τα δωσε και θα χαλασει το κυκλωμα κατι τετοιο παιζει καπου εχουν ευθυνη αμα βγει θετικοσ αλλιωσ γιατι να μην το πουνε η φοβουνται μην τουσ καταγγειλεισ ψαξε τα δικαιωματα σου βεβαια αμα τουσ καταγειλεισ αντι να τον προσεξουν θα τον αφησουν στην μοιρα του κατι παιζει παντωσ
συμφωνω με παντ (πανω-κατω)
νομιζω οτι τους ανησυχησες με τις αντιδρασεις σου περι της ληψης ναρκωτικων εκει και τους επιασε ευθυνοφοβια...προφανως κι εχουν ευθυνες αν εκει μεσα παιρνουν ναρκωτικα, ασχετως αν ειναι σχεδον αδυνατον να το αποτρεψουν και δεν θαθελαν να βγεις εσυ ξαφνικα και να φωναζεις εδω κι εκει οτι γινεται κατι τετοιο...
Οκ παιδια, σας ευχαριστω για τις πληροφοριες.Νομιζω το επιασα το νοημα. Οντως κατι τετοιο πρεπει να παιζει και υποτιθεται οτι ειναι και σοβαρο το νοσοκομειο αυτο. Απαραδεκτοι!!!!! Υποτιθεται οτι ειναι και ψυχιατροι και με αντιμετωπιζουν σα να τον μισω τον αντρα μου επειδη ειπα οτι δεν μπορουμε να ειμαστε μαζι γιατι εδω παιζεται και η ζωη ενος παιδιου. Ουτε καν εχουν καταλαβει τι τους γινεται. Πιστευω δε οτι θελουν να τον βγαλουν απο πανω τους παντως, οτι θελουν να τον διωξουν, αυτη την εντυπωση μου εχουν δωσει. Παντως καλο ειναι να με ξυπνατε που και που γιατι ειμαι ολιγον ασχετη με το ολο θεμα και ειμαι και ηλιθια πολλες φορες γιατι καθομαι και ακουω ακριβως αυτα που μου λενε και δειχνω εμπιστοσυνη γιατι λεω ΟΚ ειδικοι ειναι θα ξερουν παραπανω.
βερονίκη εχω την εντύπωση ότι προσδοκείς περισσότερα από όσα μπορούν και είναι
υπεύθυνοι οι γιατροί για να σου δώσουν, εάν το νοσοκομείο δεν έχει και οικογενειακή υποστήριξη,
και μάλλον δεν έχουν απόσα λες, δεν μπορούν να σε βοηθήσουν και ότι δέχονται να σου κάνουν τηλεφωνική ενημέρωση ,πολύ είναι και παρακυνδυνευμένο θα έλεγα για τους ίδιους.
το ότι δεν λειτουργούν οι δομές υγείας πολύ καλά , είναι κοινό μυστικο αποτι φαίνεται,
ο κόσμος τοχει τουμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι!
επίσης σύμφωνα με το ιατρικο απόρρητο δεν θα πρεπε να σου λέν τίποτα χωρίς ναναι μπροστά και ο ασθενής,
πόσο μάλλον αν και ο ίδιος δε θέλει, αν λαβουμε υπόψιν ότι τον τελευταίο καιρό και
λόγω της καταστασης είχε απομακρυνθεί απο την συζυγική σας εστία,
και φαντάζομαι ότι δεν τους διαβεβαίωσες ότι θα ζήσει μαζί σου μετά το εξιτήριο του?
μην θυμώνεις με πράγματα που δεν είναι στο χέρι σου και μάλιστα κάποια απο αυτά δεν
θες και να τα αναλάβεις ή δεν ξέρεις ακόμα τι θα κάνεις, και καλά κάνεις όσα μπορείς θα αναλάβεις ,
έχεις να αντιμετωπίσεις μόνη σου την ανατροφή του παιδιού και δεν είναι λίγο,
εεε και έχεις να φροντίζεις και τον εαυτό σου που έχει καταπονηθεί ,
αρκετά είναι τα δικά σου , άσε τους γιατρούς να κάνουν αυτό που νομίζουν για τώρα,
εγω δεν πολύ πιστεύω οτι θέλουν να τον ξεφορτωθούν, δεν έχουν προσωπικά φανταζομαι μαζί του,
άλλωστε θαχουν κι άλλους εκατό στην ουρά ,τι διαφορά να τους κάνει?
εκτός κι αν δεν είναι ψυχιατρική κλινικη.
επίσης απόσο μπορω να γνωρίζω για τέτοια θέματα (απο προσωπικη εμπειρία )
δεν νομίζω οτι θα αποφύγεις για πολύ καιρό να πας σε κάποιον ειδικό να δεις τι θα κάνεις με όλα αυτά,
και προσωπική μου άποψη είναι να μην αργήσεις,
μην περιμένεις να ξεχυλίσει και το δικό σου ποτήρι, έχεις πολύ δρόμο μπροστά σου ακόμα ,
φρόντισε να ετοιμάσεις τον εαυτό σου ,δεν μπορει να το κάνει κανένας αλλος για σένα.
μέχρι τώρα είχες άγνοια , απο δω και πέρα όμως είναι δικιά σου ευθύνη να εξακολουθείς να έχεις.
τα προβλήματα δεν εξαφανίζονται ως δια μαγείας, και έχοντας ένα παιδί μαζί του ακόμα
κι αν δε ζήσεις μαζί του ή κι αν ζήσεις ή κι αν φύγει μακριά ή κιαν συνεργαστει ή κιαν δεν συνεργαστει με θεραπεια,
πάλι έχεις την ευθύνη να μεγαλώσεις το παιδί σου και να κάνεις τη ζωή σου όσο καλύτερη μπορείς.
μην μπλέκεις στην θύελα του θυμού, δεν είναι ώρα να αποδόσεις ευθύνες,
μάθε πρώτα, και μετά θαχεις όλο το χρόνο δικό σου να κάνεις τον απολογισμό σου.
θα σου υπενθυμήσω ότι δεν φταίει αυτός που αρρώστησε μα ούτε κι εσύ!
να σαι δυνατη εύχομαι!!
Κατανοητα ολα αυτα που μου λες αλλα θα μου φαινοταν περιεργο αμα σαλταρω και παω στο νοσοκομειο να μην επιτρεπεται οι γιατροι να ενημερωσουν τους συγγενεις μου και τον αντρα μου, ακομα κι αν αυτος δεν ηξερε αν θα αντεχε να συνεχισει να ειναι μαζι μου, γιατι πανω απ\' ολα ειναι αντρας μου και πρεπει να ξερει, ετσι το βλεπω εγω. Και πώς δηλαδη θα καταλαβω σε τι κατασταση βρισκεται για να ξερω πώς θα κανονισω την επικοινωνια του με το παιδι? Και οκ αμα δε θελαν να με ενημερωσουν ας μου το ελεγαν απο την αρχη οτι \" κυρια μου αδειασε μας τη γωνια, δε σε ενημερωνουμε ισχυει το ιατρικο απορρητο και ξεσκοτα μας κανε ο,τι νομιζεις\" οχι ομως να με δουλευουν, το σιχαινομαι αυτο! Οσον αφορα τον ειδικο για μενα σιγουρα θα το κανονισω και αμεσα, αλλα δεν ξερω ποια θα πρεπει να ειναι η ειδικοτητα του. Κοινωνικος λειτουργος, οικογενειακος συμβουλος, παιδοψυχολογος, ψυχολογος, ψυχαναλυτης, απο που να ξεκινησω εχετε καμια ιδεα? Σ\' ευχαριστω για τις ευχες περι δυναμης θα τις χρειαστω.
βερονίκη ίσως ήμουν λίγο αυστηρή πριν , συγνώμη γι αυτό , καταλαβαίνω ότι νοιάζεσαι και πολύ μάλιστα, και αυτό δείχνει ότι έχεις ανθρωπιά πάνω απόλα!
όμως νομίζω ότι περισσότερο αυτή την στιγμή πρέπει να δεις το δικό σου κομμάτι μέσα σαυτη την κατάσταση,
και δεν νομίζω ότι κανένας θα σου πει πως θα είναι ούτε το αύριο της πορείας του άντρα σου , ούτε και το μεθαύριο,
ακόμα και μετα το εξιτήριο πάλι δεν θα ξέρεις τίποτα , βήμα βήμα είναι αυτη η κατάσταση,
και μόνο αν θα δεχτείς να μείνετε μαζί θα αναλάβουν και οι γιατροί μαζί σου τον ρόλο τους,
και αυτοί με ποσοστά δουλεύουν αλλά πάνω απόλα κανείς δε μπορεί να σε διαβεβαιώσει ότι θα έχεις άμεσα αποτελέσματα για να σε βοηθήσουν να οργανώσεις ας πούμε κάπως τη ζωή σου
θα επιμείνω ότι η διαδικασία είναι χρονοβόρα, πάρε αυτό το καμμάτι που αντέχεις ,ταπαμε, εσύ θα δεις πόσο αντέχειςόσο για την ειδικότητα που ρωτάς
εγώ θα πήγαινα σεναν ψυχίατρο που να παρέχει ψυχοθεραπεία ναχει κλινική εμπειρία,
να μπορώ να πάρω γνωση και για τον ανθρωπό μου και για την δικιά μου συμπεριφορά
αλλά και ένας ψυχολόγος με κλινική εμπειρία επιμένω σαυτό ,που να κάνει ίσως συνθετική ψυχοθεραπεία νομίζω ότι θα σε βοηθούσε,
αλλά αν δε πας απο κοντά κι αν δε δοκιμάσεις ποτέ δεν θα ξέρεις, και βέβαια θέλει και ψάξιμο, αυτό που κάνει σε μένα δεν είναι σίγουρο ότι θα κάνει και σε σένα.
το καλύτερο για τα ζευγάρια είναι να ακολουθούν ένα κοινό μοντέλο,
αν όμως αυτό δεν είναι εφικτό τότε ο καθένας διαλέγει αυτό που θεωρει καλύτερο για τον εαυτό του
ψάχτα λιγο αυτά και στο διαδύκτιο, έχει μεγάλη προσφορά
Καλο μου κανει να εισαι αυστηρη γιατι με ξυπναει αυτο και εξαλλυ δεν σε παρεξηγω γιατι καταλαβαινω οτι η προθεση σου δεν ειναι να με κρινεις αλλα να με βοηθησεις. Γι\' αυτο και δε χρειαζεται να μου ζητας συγγνωμη, συζητηση κανουμε δε λογομαχουμε. Ναι εχεις δικιο οτι πρεπει να κοιταξω το δικο μου κομματι γιατι μεσα μου γινεται ΠΟΛΕΜΟΣ. Απο τη μια θελω να ειμαι μαζι του και απο την αλλη σκεφτομαι τι εχω περασει και δεν μπορω να αφησω να ξαναγινουν τα ιδια. Και πραγματικα μπορει να δεχομουν αν ειμαι μαζι του ακομα και με το παιδι αρκει να παραδεχοταν το προβλημα του και να ηταν αποφασισμενος να το αντιμετωπισει, οσο ομως θεωρει τους αλλους υπευθυνους για την ολη κατασταση αισθανομαι οτι δεν μπορω να τορισκαρω. Και σε αυτη τη φαση ακομα και να μου ελεγε οτι παραδεχεται οτι εχει προβλημα και θα το αντιμετωπισει πραγματικα μου εχει πει τοσα ψεμματα που δε θα τον πιστευα. Μονο αν μου το πει και κανει κατι γι\' αυτο μακρια μου και ανεξαρτητα απο εμενα μπορει να τον πιστεψω. Αλλα τον αγαπαω και μου λειπει πολυ, παρα πολυ και αυτο δε θ\' αλλαξει εκει ειναι που γινεται ο πολεμος κι εκει χρειαζομαι τη βοηθεια ενος γιατρου για να μη με παρει απο κατω και για να μη λυγισω γιατι θελει δυναμη αυτη η κατασταση, θελει πολλη δυναμη πραγματικα.
Παιδια, σας τα \'χω πρηξει το ξερω αλλα θελω τη γνωμη σας. Μιλησα με τον αντρα μου σημερα και κατοπιν πιεσης του οτι θα ειμαστε μαζι και ποτε θα κανουμε το δευτερο παιδι, του ανεφερα οτι παιρνω ασφαλιστικα μετρα. Το ξερω ειναι σκληρο πολυ σκληρο, αλλα δεν καταλαβαινε αλλιως οτι οι πραξεις του εχουν και συνεπειες. Αρχισε να μου λεει οτι θα πηγαινει καθε βδομαδα για τοξικολογικες για να μου αποδεικνυει οτι δεν πινει κι αν βγει θετικος τοτε να παρω ασφαλιστικα μετρα και του απαντησα οτι τοτε θα εχω αποτυχει ως μητερα, αν δηλαδη ρισκαρω να βρεθει το παιδι σε μια τετοια κατασταση. Του ειπα οτι ξεσκιζω την ψυχη μου αλλα προτιμω να κανω αυτο παρα να περασει το παιδι αυτα που περασα εγω τους προηγουμενους μηνες και φανηκε καπου να το καταλαβαινει. Μεχρι που μου ειπε οτι προτιμαει να μη βλεπει καθολου το παιδι παρα να κανω ασφαλιστικα μετρα, οτι δεν μπορει να ζησει χωρις εμενα και οτι θα αυτοκτονησει. Ο λογος που το εκανα ειναι οτι επειδη ετσι μονο μπορω να προστατευθω προτιμησα να του το πω οσο ειναι μεσα ωστε αν εχει οποιαδηποτε κακη αντιδραση να ειναι τουλαχιστον σε ελεγχομενο περιβαλλον. Ακομα δεν εχει καταλαβει οτι υπαρχει προβλημα και πιστευει οτι εγω το βλεπω σαν προβλημα και οτι αν τα κοψει θα τα κοψει για χαρη μου. Τωρα θα μου πειτε πας στον πληγωμενο και του μπηγεις το μαχαιρι στην πληγη, αλλα και τι να κανω που αλλη λυση δεν υπαρχει γιατι οι γιατροι εκει περα βλεπουν λεει οτι παει καλυτερα και οτι σε καμια 15αρια μερες θα βγει. Ποναω παρα πολυ, ειναι σα να στρεφω το μαχαιρι εναντιον μου, αλλα αισθανομαι οτι αν δεν πιασει πατο αυτος ο ανθρωπος δεν προκειται να καταλαβει. Ελπιζω να μην εχω κανει καμια χοντρη μαλακια. Τουλαχιστον να το εχει χωνεψει μεχρι να βγει και να μη βρεθει προ απροοπτου.
και να υποθεσω ζητωντας συμπαρασταση απο αγνωστους περιμενεις να ακουσεις πως εχεις κανει σωστες επιλογες; τι;