Μου αρέσει που έχεις και θράσος. Δεν φτάνει που φαντασιώνεσαι πως "σε υποχρεώνω" μιλάς και από πάνω.Quote:
Originally Posted by Θεοφανία
Printable View
Μου αρέσει που έχεις και θράσος. Δεν φτάνει που φαντασιώνεσαι πως "σε υποχρεώνω" μιλάς και από πάνω.Quote:
Originally Posted by Θεοφανία
Οι αμόρφωτοι απαντούν με ύβρεις. Οι μη-αμόρφωτοι με επιχειρήματα.Quote:
Originally Posted by ανεμος
Η λέξη σεβασμός μου λέει το εξής:Quote:
Originally Posted by Sofia
Για να υπάρχει σεβασμός και όχι υποκρισία, πρέπει και οι δύο απόψεις να έχουνε ισχυρά και αξιόπιστα επιχειρήματα και στοιχεία. Όταν μία πλευρά υστερεί σε ένα από τα δύο, τότε δεν έχουμε να κάνουμε με σεβασμό, αλλά με έλλειψη γνώσεων/στοιχείων/επιχειρημάτων της πλευράς αυτής.
Και επίσης σέβομαι το γεγονός πως έχει το δικαίωμα να έχει αυτήν την φαντασίωση.
Στασου γιατι νομιζω μπερδευτηκαν τα πραγματα. Δε μιλησα για γονιδιο καταθλιψης αλλα για προδιαθεση.Quote:
Originally Posted by fackatos
Διπολικη και μανιοκαταθλιψη ειναι το ιδιο πραγμα.
Οπως λες οτι δεν ειναι σαφη τα αιτια της καταθλιψης, το ιδιο ισχυει και για τη μανιοκαταθλιψη, ακομα και για τον καρκινο που προανεφερες. Για ολα αυτα υπαρχουν καποιες ενδειξεις, καποιοι παραγοντες που συντελουν στην εμφανιση τους και οχι μια και ξεκαθαρη αιτια.
Τα αντικαταθλιπτικα δεν ειναι placebo, εχουν παρενεργειες και δραση. Δεν ξερω πως εβγαλες αυτο το συμπερασμα.
Η κληρονομικοτητα, ναι παιζει ισως μεγαλο ρολο στη μανιοκαταθλιψη, και οι βιολογικοι παραγοντες ομως κατα περιπτωση μπορουν να παιξουν μεγαλο ρολο στην εμφανιση καταθλιψης. Η καταθλιψη που προκυπτει απο το χαμο ενος αγαπημενου προσωπου για παραδειγμα, ειναι κατι που αυτος που το νιωθει μπορει να μην το ενιωθε σε αλλη περιπτωση.
Η καταθλιψη που νιωθει καποιος και δε δικαιολογειται επαρκως με βαση τα δεδομενα απο τις εμπειριες της ζωης του, καπου οφειλεται, σε μια προδιαθεση.
Ακομα και το οτι οι γυναικες εχουν περισσοτερες πιθανοτητες να εμφανισουν καταθλιψη, καπου οφειλεται, σε ορμονες κτλ
Τα πραγματα ειναι αρκετα πιο συνθετα απ'οτι τα παρουσιαζεις.
ακου μικρε κατι...ηρθες εδω σε ενα φορουμ ψυχολογικης υποστηριξης να μας το παιξεις εξυπνος και να μας δωσεις μαθηματα.........ξερω οτι ο τροπος που σχετιζεσαι με τους αλλους ειναι η αντιπαραθεση και η συγκρουση κομματια απο την παιδικη ηλικια σου προφανως.Την προστακτικη σου <<μαθε>>,<<μαθετε>> βαλτην εκει που ξερεις και την εξουσια που νομιζεις οτι ασκεις ως επισης....Quote:
Originally Posted by fackatos
Ρε παιδιά, είστε σοβαροί? Ασχολείστε με έναν αγράμματο, καθυστερημένο και προσπαθείτε να κάνετε διάλογο?
Και πείτε μου ότι μιλάω σκληρά!
Ποιος σου είπε ότι δεν υπάρχει placebo με τα φάρμακα; Kαι όχι μόνο υπάρχει αλλά και κάποιες ψευδοεπιστήμες όπως η ομοιοπαθητική εξαρτιούνται από αυτό.Quote:
Originally Posted by rock
Αγνοεις ενα πολυ βασικο κομματι, γενετικους/βιολογικους παραγοντες.
Πριν μου λες για παράγοντες και μετά για προδιάθεση. Προδιάθεση σημαίνει ότι θα πάθεις κατάθλιψη λόγο ΣΙΓΟΥΡΑ κληρονομικών/βιολογικών παραγόντων.
Νιώθεις κατάθλιψη όταν κάποιος πεθαίνει γιατί πολύ απλά ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΣΟΥ νιώθανε και αυτοί την απώλεια στο θάνατο ενός προσώπου και από πολύ παλιά δηλαδή το αίσθημα εξελικτική και εκφράστηκε. Την μαθαίνεις.
Τώρα από το "η κατάθλιψη είναι αρρώστια" που όπως είπα δεν είναι, πάμε στο "τα αίτια της κατάθλιψης δεν είναι ξεκάθαρα αλλά πιο σύνθετα". Τα αίτια της κατάθλιψης δεν είναι ούτε φιλοσοφία και ούτε θρησκεία. Έχουνε γίνει τόσες πολλές μελέτες και το να λέμε "δεν είναι ξεκάθαρα" πάει να πει ότι δεν ξέρεις την μελέτη της επιστήμης στον τομέα αυτό και απλά θεωρείς.
"Η κατάθλιψη που νιώθει κάποιος και δε δικαιολογείται επαρκώς με βάση τα δεδομένα από τις εμπειρίες της ζωής του, κάπου οφείλεται, σε μια προδιάθεση".
Που είναι αυτή η προδιάθεση που λες αφού εγώ "μπερδεύτηκα" και δεν εννοούσες "τους γονιδιακούς/βιολογικούς παράγοντες"; Αποδείξεις ότι είναι προδιάθεση;
Να σε πω. Εσύ ακόμα έχεις φαντασιώσεις πρώτου βαθμού "υποχρέωσης" ή σου πέρασε; Αλλά είδες ότι πετάγεσαι επειδή δεν ξέρεις και είσαι αμαθείς; Εγώ πραγματικά θα ντρεπόμουνα να πω κάτι αφού ΔΕΝ γνωρίζω αλλά φαίνεται ότι είναι μαγκιά να είσαι αμόρφωτος.Quote:
Originally Posted by marian_m
Συμπέρασμα: Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΙΑ.
Συμπέρασαμα: Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΕΧΕΙ ΞΕΚΑΘΑΡΕΣ ΑΙΤΙΕΣ.
Συμπέρασμα: ΛΟΛ.
fackate αν και για διαφορους λογους δεν θελω να γραψω με αναγκαζεις να σου πω και εγω οτι εισαι εκτος τοπου και πως μονο απο το νικ που χρησιμοποιεις φαινεται οτι κανεις πλακα με ατομα που υποφερουν.
Εισαι τοσο ασχετος και δεν πρεπει να μιλας για θεματα τοσο ευαισθητα οπως η καταθλιψη.
Το αν υπαρχει η οχι εισαι ο τελευταιος που θα μιλησει.Αληθεια μηπως εισαι ο ιδιος καταθλιπτικος και με αυτον τον τροπο νομιζεις οτι θα ξορκισεις το προβλημα;το πως λειτουργουν οι νευρωνες και τι γινεται στον εγκεφαλο ασε καλυτερα να τα ξερουν οι επιστημονες.
τα ιδια πιστευε και ο χιτλερ ο ες και ο σταλιν ,ταυτιζεσαι?Quote:
Originally Posted by fackatos
fackatos ασχοληθηκα με τα ποστ σου μηπως και εχεις τιποτα ενδιαφερον και σωστο να πεις, εσυ ομως απλα δε γνωριζεις. Δεν ειπα οτι δεν υπαρχουν placebo, ειπα οτι τα αντικαταθλιπτικα δεν ειναι placebo κι οτι εχουν δραση οπως και παρενεργειες. Προφανως δεν εχεις καποια σχεση μ'αυτα ουτε με το αντικειμενο γενικως.Quote:
Originally Posted by fackatos
Προδιαθεση λεγεται συνηθως το γεγονος οτι υπαρχουν οι παραγοντες που προαναφεραμε κι οτι σε συνδυασμο με τους καταλληλους ψυχοκοινωνικους παραγοντες θα συντελεσουν στην εμφανιση καταθλιψης, δηλαδη τα ατομα αυτα ειναι πιο ευπαθη.
Στο οτι μαθαινεις την καταθλιψη που ειπες, γενικα ο τροπος με τον οποιο μεγαλωνουμε εμμεσως επηρεαζει και τον τροπο που σκεφτομαστε, δε μπορεις ομως να πεις οτι η πηγη της καταστασης αυτης ειναι μια καποια πρωιμη μαθηση.
Οι επιστημονικες μελετες ειναι που αναφερουν ενα συνδυασμο παραγοντων που μπορουν να προκαλεσουν την καταθλιψη, οχι εγω ή εσυ ή ο οποιοσδηποτε.
Απαντας σε οτι θεωρεις οτι μπορεις να απαντησεις, στο γιατι οι γυναικες εχουν περισσοτερες πιθανοτητες για καταθλιψη δεν απαντησες.
Τελος και μονο απ'το γεγονος πως ανεφερες οτι διπολικη και μανιοκαταθλιψη ειναι δυο διαφορετικα πραγματα σημαινει οτι δε γνωριζεις καποια πραγματα. Γιατι ειναι κατι που θα το ηξερες με ενα απλο γκουγκλαρισμα.
Αυτα. Και δε βρισκω το λογο να συνεχιστει αλλο.
Τελος και μονο απ'το γεγονος πως ανεφερες οτι διπολικη και μανιοκαταθλιψη ειναι δυο διαφορετικα πραγματα σημαινει οτι δε γνωριζεις καποια πραγματα. Γιατι ειναι κατι που θα το ηξερες με ενα απλο γκουγκλαρισμα.
Αυτα. Και δε βρισκω το λογο να συνεχιστει αλλο.[/QUOTE]
ειπα οτι τα αντικαταθλιπτικα δεν ειναι placebo κι οτι εχουν δραση οπως και παρενεργειες.
Καλά εγώ το είχα καταλάβει με τις Μ σου αλλά ποιος είπε ότι αντικαταθλιπτικό = placebo. Είπα ότι φυσικά και παίζει το φαινόμενο placebo.
"Προδιαθεση λεγεται συνηθως το γεγονος οτι υπαρχουν οι παραγοντες που προαναφεραμε κι οτι σε συνδυασμο με τους καταλληλους ψυχοκοινωνικους παραγοντες θα συντελεσουν στην εμφανιση καταθλιψης, δηλαδη τα ατομα αυτα ειναι πιο ευπαθη".
Μ στο τετράγωνο. Τα άτομα αυτά λες είναι πιο ευπαθή. Ότι θα πάθουνε σίγουρα κατάθλιψη ή ότι έχουνε ένα μεγάλο ποσοστό να πάθουνε την κατάθλιψη. Δεν γεννιέσαι με πιθανότητες ευπάθειας της κατάθλιψης. Τι Μ είναι αυτές και πραγματικά απορώ ποιος Μ το λέει αυτό. Όλοι έχουμε πιθανότητα να πάθουμε κατάθλιψη και εξαρτάται τι ΒΙΩΝΟΥΜΕ και πως το ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΜΕ όπως
Τα αίτια είνα δύο: το μέσα σου νους ή και το έξω περιβάλλον ή και τα δύο μαζί.
"δε μπορεις ομως να πεις οτι η πηγη της καταστασης αυτης ειναι μια καποια πρωιμη μαθηση".
Ναι φυσικά και μπορείς. Δεν ξυπνάς ένα πρωί και μαθαίνεις την κατάθλιψη ή την παθαίνεις συν ότι τα στάδια κατάθλιψης για τον καθένα είνα ξεχωριστά.
"Οι επιστημονικες μελετες ειναι που αναφερουν ενα συνδυασμο παραγοντων που μπορουν να προκαλεσουν την καταθλιψη, οχι εγω ή εσυ ή ο οποιοσδηποτε".
Σαν να μου λες ότι υπάρχουνε 1000000000000 παράγοντες για να πεθάνει κανείς. Και τι πάει να πει αυτό; Ότι στους παράγοντες θα βάλουνε και το γεγονός πως υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πέσεις από το παράθυρο; ΛΟΛ. Αυτό λέγεται ατυχία/ελάχιστη πιθανότητα. Το να πεθάνει κανείς από καρκίνο δεν είναι ούτε ατυχία και ούτε ελάχιστη πιθανότητα. Το θέμα είναι τα γενικά αίτια και όχι οι 0.000000000000000000000000000000000000000000000000 000000001 πιθανότητες.
Και ο συνδιασμός παραγόντων είναι όπως είπα 3:υγεία, ο νους σου και το περιβάλλον. Και για αυτό θα κάνουνε μελέτες για να αποκλείσουνε τα ενδεχόμενα.
"Απαντας σε οτι θεωρεις οτι μπορεις να απαντησεις, στο γιατι οι γυναικες εχουν περισσοτερες πιθανοτητες για καταθλιψη δεν απαντησες".
Και ποιες είναι οι πιθανότητες; Είναι 10 τις εκατό για τους άνδρες και 20 τις εκατό για τις γυναίκες. Και που κολάει αυτό; Kαι το θέμα είναι απλό. Γιατί η γυναίκα θα το πει ότι έχει κατάθλιψη ενώ ο άνδρας δεν θα το πει και θα το αντιμετωπίσει αλλιώς. Το ίδιο και περί ανασφάλειας.
Δηλαδή το να πεις ότι λόγο φύλου έχεις κατάθλιψη είναι τόσο ηλίθιο και επιστημονικά αρλούμπες. Αυτό που μπορεί να πεις ότι από τα 100 άτομα με 50 γυναίκες και 50 άνδρες, οι 10 γυναίκες έχουνε πιθανότητα να το πάθουνε/δηλώσουνε κατάθλιψη και από τους άνδρες οι 5.
Τυ φύλο όπως και όλα τα άλλα έχει κάποια πιθανότητα. Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτή η πιθανότητα είναι σοβαρή για να σου πει ψυχολόγος "Ναι επειδή είσαι γυναίκα έχεις κατάθλιψη" αλλά θα σου πει "Πολλές γυναίκες παθαίνουν και κατάθλιψη όπως και άνδρες αλλά το ενδεχόμενο να το παραδεκτεί η γυναίκα είναι μεγαλύτερο".
Nαι όπως βλέπεις εγώ τώρα θα κλάψω επειδή δεν θα ξανασχοληθείς μαζί μου και θα χάσω την θεική γνώση σου.
Α δηλαδή είσαι και ανιστόρηστος και συνεχίζεις να πετάς ότι να ναι. Σε λυπάμαι.Quote:
Originally Posted by ανεμος
fakatos εχεις μεγαλο προβλημα. απλα δεν το καταλαβαινεις. φιλικα.
Θα ανάψω μία λαμπάδα στο όνομα σου.Quote:
Originally Posted by Lou!
φακάτος, η μανιοκατάθλιψη κ η διπολική είναι διαφορετικές διαταραχές?
Παιδιά, δεν θα πάρω θέση στην αντιπαράθεση. Διαβάζοντας όλα τα προηγούμενα, συγκράτησα αυτά για το αν τελικά η θλίψη μπορεί να προκαλέσει τον θάνατο.
Έχω κάτι να καταθέσω:
Η δουλειά μου είναι μοναχική. Δουλεύω στο σπίτι, μπροστά σε έναν υπολογιστή. Μετά από τον χωρισμό μου από τον επί 10 χρόνια σύντροφό μου, έναν χωρισμό που τον ήθελα, πήγα να ζήσω για πρώτη φορά μόνη μου. Εκεί, άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου και τα αποθεμένα μιας πονεμένης παιδικής ηλικίας ξεχείλισαν το από χρόνια κουρασμένο ποτήρι της ζωής μου.
Η καινούργια μου ζωή στο διαμέρισμα με θέα την θάλασσα, έμοιαζε πολλά υποσχόμενη. Ατυχώς δεν ήταν. Σε εκείνο το σταυροδρόμι, πένθησα τον πρόωρο χαμό του πατέρα μου, 18 χρόνια μετά τον θάνατό του.
Εκεί, μου γύρισε η μνήμη της μητέρας μου να αντιδρά ειρωνικά απέναντί μου, όταν 50 μέρες μετά τον θάνατο του πατέρα μου, άνοιξα την ντουλάπα να πάρω κάτι και βλέποντας την ζακέτα του κρεμασμένη, τσάκισα και έκλαψα γοερά. Μέχρι τότε δεν είχα μπορέσει να κλάψω. «Τώρα σου ήρθε εσένα να κλάψεις; Τώρα το θυμήθηκες;» Αυτό μου είπε η μητέρα μου. Και πριν σκεφτείτε τα χειρότερα για εκείνη, σας λέω με βεβαιότητα ότι είναι ένας πολύ καλός άνθρωπος μεν, πονεμένη η ίδια δε.
18 χρόνια μετά, στην κουζίνα του διαμερίσματος της καινούργιας μου ζωής, έπιασα τον εαυτό μου να βλέπει τα δέντρα στο βάθος του δρόμου και να παραμιλάω λέγοντας «Α ρε μπαμπά! Δεν μας άφησε να αγαπηθούμε! Μπαμπά μου! Μπαμπά μου!» Με πόνο! Με πόνο! Με είχαν επισκεφτεί η παλινδρόμηση , η καθήλωση και όλες οι φίλες τους!
Το πρώτο στοιχειό του παρελθόντος, είχε κάνει την εμφάνισή του και από εκεί και μετά πήραν την σειρά τους και τα υπόλοιπα. Όταν χρωστάς στον εαυτό σου να ζήσεις σαν παιδί, το χρέος μεγαλώνει μαζί σου και είναι απέραντο το κενό. Μέσα σε όλα, ήρθε και ένας έρωτας στον οποίο έκανα ισχυρή προβολή και επένδυση. Βίωνα αίσθημα εγκατάλειψης. Γλίστρησα σε μια κατάσταση ανείπωτης θλίψης.
Μπορούσαν να περάσουν μέρες χωρίς να βγω από το σπίτι. Δεν σήκωνα τηλέφωνα… Δεν απαντούσα στα κουδούνια… Δεν μπορούσα να δουλέψω… Έγραψα άπειρα ποιήματα και στοίχους αλλά δεν τέλειωσα καμία μου δουλειά. Δουλειά που θα πληρωνόμουν άκρως ικανοποιητικά!
Άρχισα να οδηγώ την ζωή μου στην καταστροφή και το ήξερα. Όταν ο πόνος δεν σου αφήνει άλλο περιθώριο επιλογής από την αυτοκαταστροφή, δεν ξέρω πόσο αυτό μπορεί να είναι θέμα επιλογών. Τέλος πάντων… Αυτό τράβηξε πολύ και άρχισα να βλέπω ένα θεραπευτή. Κάναμε λίγη δουλειά , αλλά είχα αρχίσει ήδη να καταστρέφομαι οικονομικά και δεν με έπαιρνε να πληρώνω και ψυχοθεραπεία. Για κάποιο λόγο με τα φάρμακα δεν είχα και έχω καθόλου καλή σχέση και έτσι ούτε καν το σκέφτηκα ως ενδεχόμενο.
Πέρασα σχεδόν 2 χρόνια μέχρι να πιάσω τον απόλυτο πάτο από κάθε άποψη και μερικούς μήνες πριν την πρωτοχρονιά, άρχισα να λέω σε όλους ότι αισθάνομαι πως θα αρρωστήσω. Πράγματι η θλίψη μου τρυπούσε το κόκαλο. Η σιωπή μέσα μου και γύρω μου ήταν εκκωφαντική! Τα όρια της μοναξιάς πήραν επικές διαστάσεις. Κάτι σαν το τραγούδι «…αλλάζουνε εντός μου, τα σύνορα του κόσμου…» .
(Δεν σκέφτηκα ποτέ να αυτοκτονήσω.)
Να πω σε αυτό το σημείο ότι μέχρι τότε στην ζωή μου δεν είχα αρρωστήσει ποτέ! Μόνο ως παιδί, μια ανεμοβλογιά με τέσσερα σπυράκια της πλάκας. Αυτό ήταν το ιστορικό μου. Λοιπόν, τον Νοέμβριε που μας πέρασε, είχα ένα συνηθισμένο κρυολόγημα. Ένα απόγευμα, όρχησα να νιώθω έναν φρικτό πόνο στο στήθος και μέχρι το βράδυ έφτυνα αίμα κυριολεκτικά. Από τον Νοέμβριο μέχρι τα μέσα του Ιανουαρίου μπαινόβγαινα στο νοσοκομείο με ένα ενδιάμεσο σερί ενός μήνα, όπου Χριστούγεννα και πρωτοχρονιά τα έκανα μέσα.
Η διάγνωση λέει λοίμωξη του αναπνευστικού από άγνωστα αίτια. Περιττό να σας πω ότι με έκανα κόσκινο στις εξετάσεις! Δεν βρήκαν ποτέ από τι προήλθε. Εγώ όμως ξέρω γιατί το ένιωθα να έρχεται μήνες πριν. Νοσούσα και ήξερα ότι αυτό κάπου θα ξεσπούσε. Στο νοσοκομείο διάβασα ότι η Κινεζική ιατρική υποστηρίζει ότι η θλίψη έχει έδρα τους πνεύμονες. Για φαντάσου…. Ο δεξής πνεύμονάς μου είχε συγκρατήσει μέσα του 2 λίτρα υγρό που μου αφαιρέθηκε με σωλήνα στην πλάτη.
Τώρα είμαι όλο και καλύτερα. Για να μην αφήσω τον εαυτό μου σε εκείνο το συναίσθημα που ούτε και θέλω να θυμάμαι, αλλά και για λόγους οικονομίας, έτσι που τα έκανα, επέστρεψα στο πατρικό μου, με την μητέρα και τα αδέλφια μου. Δεν είναι ότι καλύτερο από την μία, αλλά από την άλλη, ζώντας σε ένα ζωηρό σπίτι με έντονους χαρακτήρες, δεν σε αφήνουν να βαλτώσεις, ούτε να βυθιστείς στα μαύρα νερά μιας θλιβερής δύνης.
Ξόρκισα μεγάλο μέρος από το κακό και αναμετρήθηκα με όλους τους εσωτερικούς μου δαίμονες.
Και να δείτε ότι η οικονομική κρίση θα ενώσει κόσμο και αρκετός κόσμος θα γλιτώσει την μεγάλη θλίψη, αν όχι την κατάθλιψη, με τον παλιό, κλασικό τρόπο. Οικογένεια-φίλοι! Σπουδαίο πράγμα στην ζωή του ανθρώπου! Αυτοί ήταν δίπλα μου στα δύσκολα. Η οικογένεια και οι καλοί μου φίλοι. Ο άνθρωπος είναι ζώο αγέλης. Κάνω την δουλειά μου μπροστά στον υπολογιστή και δεν είμαι σίγουρη αν με εκνευρίζει που η μητέρα μου με φωνάζει για φαγητό ή αν μου αρέσει να γκρινιάζω. Και τρελαίνομαι για κάτι ήσυχα απογεύματα που πίνοντας τον καφέ μου, μου έρχεται mail από τον αδελφό μου που είναι στο διπλανό δωμάτιο και μου στέλνει κάποιο τραγούδι να ακούσω. Γελάμε τόσο πολύ με αυτό…
Δεν ξέρω για την κατάθλιψη, αλλά για την μεγάλη θλίψη είμαι σίγουρη ότι μπορεί να σε οδηγήσει στο θάνατο.
Φακάτε… Μπορεί να είσαι και πολύ Φακάτος τύπος, αλλά άμα σε φακήσει η ζωή και σου πετάξει τα μάτια έξω, δεν έχει πλακίτσα.
Δώσε στον πόνο της θλίψης ότι όνομα θέλεις και ότι ορισμούς. Μόνο μην την απαξιώνεις , γιατί πονάει σαν ενέσιμο έρεβος και είναι σαν να τραγουδάς εμβατήρια και νικηφόρους παιάνες , εκεί που ο άλλος χαροπαλεύει μέσα στον επώδυνό του θάνατο!
Σπασμένο καράβι να 'μαι πέρα βαθιά
έτσι να 'μαι
με δίχως κατάρτια με δίχως πανιά
να κοιμάμαι
Να 'ν' αφράτος ο τόπος κι η ακτή νεκρική
γύρω γύρω
με κουφάρι γειρτό και με πλώρη εκεί
που θα γείρω
Να 'ν' η θάλασσα άψυχη και τα ψάρια νεκρά
έτσι να 'ναι
και τα βράχια κατάπληκτα και τ' αστέρια μακριά
να κοιτάνε
Δίχως χτύπο οι ώρες και οι μέρες θλιβές
δίχως χάρη
κι έτσι κούφιο κι ακίνητο μες σε νύχτες βουβές
το φεγγάρι
Έτσι να 'μαι καράβι γκρεμισμένο νεκρό
έτσι να 'μαι
σ' αμμουδιά πεθαμένη και κούφιο νερό
να κοιμάμαι
Καταλαβαίνεις;
Quote:
Originally Posted by fackatos
Φακάτος, η μανιοκατάθλιψη και η διπολική είναι το ίδιο πράγμα. Μπορείς να το πεις με δύο διαφορετικούς τρόπους δηλαδή.
Τα αντι-καταθλιπτικά όπως και κάποιες ψυχοθεραπείες όπως η CBT, έχουν μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα από placebo, γι αυτό και χορηγούνται. Έχουν γίνει άπειρες double-blind κλινικές μελέτες για να δείξουν ακριβώς αυτό το πράγμα, ότι τα αντικαταθλιπτικά έχουν μεγαλύτερο effect από placebo και ότι δεν είναι snake-oil.
Η υπέρταση είναι ασθένεια? Με την ίδια λογική αυτών που λες, επειδή όλοι εν δυνάμει έχουν υψηλή πίεση και περνάνε στιγμές υπέρτασης, τότε το να έχεις μόνιμα υψηλή πίεση δεν είναι ασθένεια. "Ασθένεια" είναι μόνο μια ατάκα των ανθρώπων για κάτι που δημιουργεί αποδιοργάνωση σε σώμα η/και νου μέσα από την υπο- η υπερ- λειτουργία του σε χρόνια βάση.
Όλοι παίρναμε επεισόδια θλίψης. Άμα όμως έχεις μόνιμα θλίψη που να δημιουργεί ανηδονία/μειωμένη ευχαρίστηση και θάνατο στα κίνητρα, κάνοντας σε να μένεις μόνιμα στο κρεβάτι τότε είναι κατάθλιψη και υπάρχει κίνδυνος αυτοκτονίας, όπως στην μόνιμη υπέρταση υπάρχει κίνδυνος εγκεφαλικού. Βασικό σύμπτωμα της κατάθλιψης δεν είναι τόσο η μεγάλη θλίψη, όσο το ότι το άτομο δεν παίρνει ευχαρίστηση από τις δραστηριότητες που έπαιρνε. Φαντάζεσαι να βάζεις να ακούσεις το αγαπημένο σου κομμάτι και να μην νοιώθεις τίποτα πλέον? Έτσι χάνεται το ενδιαφέρον για σεξ, φαγητό, εξόδους, φίλους και μπαίνεις σε φαύλους κύκλους απομόνωσης και ακόμα μεγαλύτερης ανηδονίας.
Όσο για την αιτιολογία υπάρχουν πάρα πολλοί παράγοντες που είναι βιο-ψυχο-κοινωνικοί (όπως όλη η συμπεριφορά μας). Πρόσφατα έδειξαν ότι οι νευρώνες των ατόμων με κατάθλιψη συνηθίζουν ("εξοικιώνονται") πιο εύκολα στα ερεθίσματα. Αν δηλαδή μια ταινία μας προκαλεί θαυμασμό την πρώτη φορά, λιγότερο θαυμασμό την δεύτερη φορά και ούτω καθ εξής, στην κατάθλιψη ακόμα και η πρώτη φορά αρχίζει και γίνεται σαν την τρίτη. Γιατί οι νευρώνες φτάνουν σε αυτό το σημείο? Γιατί αν έχεις την προδιάθεση να έχεις τέτοιους νευρώνες σε συνδιασμό με αρνητικές εμπειρίες στην ζωή αυξάνουν την πιθανότητα οι νευρώνες σου να φτάσουν σε αυτή την κατάσταση, όπως ακριβώς και το αν έχεις προδιάθεση και τρως συνέχεια αλάτι αυξάνει την πιθανότητα να αποκτήσεις χρόνια υπέρταση.
Τέλος μπορείς να έχεις όποια άποψη θες, αλλά άσε το επικριτικό ύφος στην άκρη και μίλα πολιτισμένα.
Quote:
Originally Posted by Λήθη
περιπου..sory για το επικριτικο υφος
αν λες αληθεια γιατι ειμαστε και λιγο καχυποπτοι εδω
να εισαι καλα εγω ευχομαι τιποτα αλλο...
Να την κοιτάξετε αυτή την καχυποψία. Έλεος! Το ότι έχετε δει πολλά δεν σας νομιμοποιεί να καταβαραθρώνετε την καλή διάθεση των καινούργιων μελών να ανοίξουν την ψυχή τους και να ξεδιπλώσουν την προσωπικότητά τους. Αν είναι έτσι ρε παιδιά, να φύγουμε να σας αφήσουμε στο φόρουμ σας ήσυχους…Quote:
Originally Posted by olgaki82
Δεν έγινε κάτι για να κρατήσουμε εμπάθεια Όλγα. Δεν κρατώ κακίες ποτέ στη ζωή μου με κανέναν. Αλλά οφείλω να πω ότι αγανακτώ. Ευχαριστώ.
Γεια σας και απο εμενα.πραγματικα σε καταλαβαινω...Εδω και παρα πολυ καιρο νιωθω παγιδευμενη στη ζωη μου...Ξυπναω το πρωι και αδυνατω να σηκωθω....Νιωθω αβασταχτο πονο....θελω απλα να μην υπαρχω....Αβοηθητη...νομιζα πως κανεις δεν μπορει να με καταλαβει μεχρι που ειδα αυτη την συζητηση και συνειδητοποιησα οτι δεν ειμαι μονη μου......δεν ξερω εχω απογοητευτει απο τη ζωη μου...τον ευατο μου....δεν παλευω για τιποτα πια...το θεωρω ματαιο....κλαιω μονο κλαιω....αισθανομαι οτι ειμαι βαρος στους δικους μου...θελω μονο να σου πω οτι ο θανατος δεν ειναι λυση....το εχω σκεφτει αμετρητες φορες....ομως οπως ειπαν και οι αλλοι η αποφαση του να μην το κανεις δειχνει οτι κατι σε κραταει στη ζωη....παντως μπραβο που εχεις καταπιαστει με κατι με το θεατρο....Δινεις ολη σου την ενεργεια σε αυτο....ζεις για αυτο......ελπιζω οτι καποια στιγμη θα βγουμε ολοι οσοι νιωθουμε καπως ετσι απο αυτον τον φαυλο κυκλο....
όσο ζούμε ελπίζουμε, η ελπίδα μας κρατά ζωντανούς.Quote:
Originally Posted by kuriakh
Εσύ είσαι σε μια κατάσταση απόγνωσης, κάπου μέσα σου όμως βαθιά υπάρχει αυτή η ηλιαχτίδα ελπίδας. Και βεβαια υπάρχει μέσα σου καταπιεσμένη η θετική όψη του εαυτού σου, τα χαρίσματα και οι δυνάμεις σου. Το ζητούμενο είναι να ξεκινήσεις να ψάχνεις μέσα σου να τα βρεις και να βγάλεις στην επιφάνεια. Από εκεί θα ξεκινήσει η αλλαγή.
ευχαριστω πολυ που ασχοληθηκες με την κατασταση μου....ναι ισως για αυτο δεν αποφασιζω να τερματισω τη ζωη μου...γιατι βαθια μεσα μου ξερω οτι τα πραγματα μπορουν να αλλαξουν...αυτη η κατασταση που βιωνω δεν με οδηγει στην αυτοκτονια..οχι...με οδηγει στο να σβηνω σιγα σιγα....να επιλεγω να κλεινω τον διακοπτη...δεν θελω να βγαινω απο το σπιτι μου ομως βγαινω ακομα και να μην εχω τη δυναμη να περπατησω....να φανταστεις καποτε πηγαινα και ετρεχα 10 γυρους στο γηπεδο και τωρα δεν μπορω να παρω τα ποδια μου...προσπαθω ομως...εχω λυγισει αλλα προσπαθω...για να μην σβησω...
καλυτερα να ζητησεις βοηθεια γιατι αν εχεις φτασει σε σημειο να εγκλωβιστεις μεσα στους φαυλους κυκλους της καταθλιψης τοσο ασχημα, δεν ειναι πολυ ευκολο να βγεις απο μονη σου, ουτε η καταθλιψη ειναι κατι που φευγει απο μονη της. ζητα βοηθεια λοιπον! ψυχολογο, ψυχιατρο, ή καποιο κεντρο ψυχικης υγειας!Quote:
Originally Posted by kuriakh
Παιρνω κι εγω παρομοια κατασταση. Εγω ειμαι 17 ετων. Για αλλους η ζωη μου μπορει να χαρακτηριζεται καλη αλλα για μενα ειναι εντελως αντιθετα.ΒΑΡΕΘΗΚΑ. Δεν αντεχω ολοι να με περιφρωνουν, δεν αντεχω να εχω αυτο τον τροπαλο χαρακτηρα που εχω και δεν αντεχω να ειμαι τοσο μονος μου... Οσους φιλους και να χα τους εχασα. Για οτι συμβει καλο ή κακο θεωρω υπαιτειο των εαυτο μου. Βαρεθηκα να φοβαμαι την ζωη με το παραμικρο να μην εχω και εχω τον χαρακτηρα και την ζωη οπως εχουν οι αλλοι εφηβοι της ηλικιας μου, να νιωθω και εγω ωραια.Ωρες - ωρες σκεφτομαι πως δεν επρεπε να υπαρχουν ανθρωποι σαν και εμενα. Μου απεμεινα μονο η αγαπη των γονιων μου.Θα ηθελα κι εγω να εχω πραγματικους φιλους οπως ολοι οι αλλοι , να μοιραζομασται τα απλα καθημερινα πραγματα. Οτι κανω, οτι πω, οπου και αν παω νομιζω πως αφηνω ερηπεια πισω μου. Ναι το ξερω πωσ θα επρεπε να ημουν πιο δυνατος ψυχικα και να εχω περισσοτερο θαρρος και γενναιοτητα ψυχικα γιατι ειμαι σε μια ηλικια που κρινεται η ζωη μου, αλλα πραγματικα κανω προσπαθειες αλλα οτι δεν αντεχω και τα παρατω.Αν μπορειτε πειτε μου καιμια συμβουλη μπας και μπορεσω να το συνηδητοποιησω πως πρεπει να βρω κουραγιο για να συνεχησω την ζωη μου και ναμην νιωθω τοσο σκουπιδι.......
Φιλε σε καταλαβαινω,,,και γω δεν εχω πολλους φιλους,μαλλον δεν μου αρεσει να χω φιλους διοτι ολοι μου οι συμμαθητες ειναι μπαγλαμαδες κια μονο βλακειες κανουν...Βλεπεις ειμαι 15 και οι μονοι φιλοι που πραγματικα εχω ειναι ατομα που ειναι 30 χρονων και ειναι σοβαρα ατομα και με κανουν να νιωθω οτι ανοικω καπου.Παντα ηθελα να βγαινω εξω και να γνωριζω νεους ανθρωπους,ακομα και αν χρειαστει να παριστανω καποιον.
Ελπιζω να σε βοηθησα.
mystic σε παρακαλω μην κανεις καμια βλακεια κ παθεις κατι..σε διαβαζα κ βρισκω κομματι του εαυτου μου...ελα να αλληλουποστηριχτουμε κ οι δυο μας!!
Αισθάνομαι τόσο μόνος, δε θέλω να ζω...
τι επαθες αδερφε?
καμια φορα με πιανει και μενα και ολουσ
Aν ήξερες πόση μόνη αισθάνομαι εγώ αυτή τη στιγμή!!!!! Και πόσες φορές το τελευταίο διάστημα δε μου εχει περάσει η σκέψη αυτή ....δε θέλω να ζώ , δε θέλω να ζώ.Quote:
Originally Posted by demhs
Και οπως μέσα μου ΘΕΛΩ ,οπως θέλεις και σύ και ο καθένας μας. Απλά κάποιες φορές μας παίρνει απο κάτω και κεί πρέπει να βρούμε τρόπους να το ξεπεράσουμε.Δύσκολο ,μα οχι ακατόρθωτο .....εγώ σε λίγες ωρες θα ετοιμαστώ, και θα πάω θέατρο....θα πάρω μαζί μου ενα ατομο που πρέπει να εκτιμώ και να αγαπώ γιατί το αξίζει ,ειναι πάντα δίπλα μου σε οτι περνάω.....ΕΜΕΝΑ.
...................με ξύπνησες. Κλαίω. Να σαι καλά.Quote:
Originally Posted by elpi
Σαν αυτο τον μηνα, περιποθ 2 χρονια πισω δλδη , μια κοπελα γυρο στα 28 , βγηκε απο το σπιτι της, πηγε μια βολτα στις βρομικες συνηκιε του Πειραια, βρηκε μια πολυκτοικια με ανοιχτη την πορτα, μπηκε στο ασνσερ, εφτασεστην ταρατσα του 7ου οροφου κι επεσε!! δυστυχως δεν ειχε καποιον να μηλησει, δεν ηταν καποιος εκει να της πει μια κουβεντα!!
Δυστυχως δεν ηταν μονο συνειδητη η αποφαση της , αλλα κι υποσυνειδητη, αποτελεσμα , να μην πεσει απο τον πρωτο οροφο, να μην παρει ναρκωτικα! να μην φαει 10 ντεπον! δεν το λεω για να κοροιδεψω κανεναν , απεναντιας εφτυχως που οι πιο πολλοι κανουν αποπηρες που συγουρα δεν θα πετυχουν ,οχι γτ. ειναι απατεωνες ,το θελουν απλα στο πισω μερος του λυαλου τους στο υποσυνειδητο τους δεν θελουν να παιθανουν! κι καλα κανουν! απο αυτους που το κανουν ειναι ευτυχως λιγοι αυτοι που το θελουν πολυ! που το εχουν αποφασησει δλδη συνειδητα κι στο υποσηνειδητο τους!
Το θεμα ειναι οτι αφησε πισω μια μανα να κλαιει ακομα! να λιονει στις τυψεις!! φιλες κι φιλους (λιγους, πολυ λιγους αλλα αληθινους! που κι αυτοι τους τρων οι τυψεις!! γτ. ισως , ισως μια κουβεντα τους , μια πιο ζεστη παρεα τους; να την εκανε να το ξανα σκεφτει λιγο!) ,βλεπετε απο οτι μαθαμε απο καποιους, το ειχε παρει πολυ αποφασηστικα! αφου εψαχνε γυρο στις 2 ωρες να βρει πολυκατοικια ανοιχτη μες στο βραδυ! κι στο κρυο!
Αμα θελετε, οποια απο εσας εχει αποφαησει να κανει το ιδιο μπορω να σας φερω σε επαφη με την μανα της, με την κολητη της! να καταλαβαιτε ποσο πονο θα αφηνατε πισω σας αμα κανατε κατι τετοιο!
Ευχομαι να μην ξανα σκεφτει κανενας να "φυγει" μην κανετε την χαρη σε κανενα!!! ,ακομα κι το που μεθαμε κι οδηγαμε μηχανη!! ακομα κι που δεν προσεχουμε τον δρομο! δλδη να την παθουμε απο ατυχημα απροσεξιας ακομα κι αυτο για εμενα ειναι μεγαλη βλακεια!!
Ξερω οτι προσωπικα δεν ειναι ωραιο να κανω μαθηματα ζωης, ειμαι ο τελευταιος, αφου εχω πεσει σε κωμα απο υπερβολικη δωση! αφου εχω κανει βλακειες! ,ομως πωτες δεν το εκανα αποφασηστικα να αυτοκτονησω! παντα κι εμενα το υποσηνειδητομου ηθελε να ζησω! ακομα κι τωρα που εχω τοσο δυσκολα πραματα μεσα στο κεφαλιμου! σκεφτομε αλλους που ειναι αναπηρους, που δεν εχουν χερια ποδια!! κι ομως ζουν!! αλλους που ζουν στο δρομο, που εχουν χασει τα παντα κι ομως καθε πρωι που ξυπναν γελαν ! χερονται που ειναι αλλη μια μερα ζωντανοι!! θα ειναι μεγαλη αχαρηστια προς ολους αυτους λοιπον να παω να βαλκω τελος στην ζωη μου! που μπορει να εχω χασει κι εγω παρα πολλα! κι υλικα κι ανθρωπους αλλα ακομα εχω τοσα πολλα!! ειναι λοιπον σαν προσβολη να αυτοκτονησω! το βλεπω κι σαν χαρη σε καποιους! που δεν θα τους την κανω!!! οχι τοσο ευκολα!! δεν θα "φυγω" ετσι εγω προσωπικα!!!!
Νιώθω ακριβώς το ίδιο συναίσθημα...από το καλοκαίρι που χώρισα από μια σχέση που είχα η ζωή μου έχει πάρει την κάτω βόλτα. Εξαρτώμαι υπερβολικά από τις σχέσεις και η τελευταία με τσάκισε...ήμουν 98 κιλά και έτρωγα αρκετό bulling γι' αυτό και τώρα είμαι 68. Δεν έχω πειστεί αν έχει νόημα η ζωή μου και πιο είναι αυτό απλά δεν έχω τα κότσια να την τερματίσω...Πλέον δεν μπορώ να φάω και φλερτάρω με τη νευρική ανορεξία. Κάθε μέρα προσεύχομαι στο θεό να μη ξυπνήσω το πρωί και όταν ξυπνάω καταριέμαι...παίρνω κανα ηρεμιστικό και ξανακοιμάμαι.
σε παρόμοια κατάσταση είμαι κι εγώ..κι εγώ παρακαλάω το Θεό να πεθάνω στον ύπνο μου αλλά τόσα χρόνια δε με ακούει..
και για μένα η ζωή δεν νόημα..απλά κάνω υπομονή..
κι εμένα με επηρέασε πάρα πολύ μια σχέση..πήρα 20 κιλά..και δεν έχω καταφέρει να τα χάσω όλα ακόμα..
γιατί έγραψες στην κατηγορία "διαταραχές προσωπικότητας"?
δεν μπορώ να γράψω πολλά γιατί ο υπολογιστής μου είναι λίγο προβληματικός..
για να καταλάβεις είμαι τόσο χύμα και έχω τη ζωή μου για πέταμα που διάλεξα ένα επάγγελμα που θεωρώ ότι δεν κάνω για αυτό..αισθάνομαι άσχετη αλλά σε όλα έτσι είμαι..δεν ξέρω τι μου αρέσει και τι μου ταιριάζει ακόμα και έχουν περάσει 10 χρόνια που τελείωσα το σχολείο..γενικά είμαι μια άσχετη επί παντός επιστητού..
Γιώργο Πάνου ποτέ μέχρι τώρα δε μιλήσαμε αλλά μετά από αυτό το μυνημα όντως πρέπει να στο πω είναι μια χάρη που δεν πρέπει να τους την κάνεις εγώ ήδη τους έχω μείνει αξέχαστος κ πίστεψε με είναι πανεύκολο αρκεί να χαμογελάσ πάντα κάνει τους άλλους να ανησυχούν καλό δρόμο στο ταξίδι της ζωής σου
Όσο για τα κορίτσια όλες ζείτε μέχρι να νιώσετε κάποιον να σας αγαπάει μετά ξεκινάει η ζωή σας μέχρι τότε κοιμάστε όρθιες
χαχααα έλις καλά λες κοιμόμαστε όρθιες!!ο έρωτας δίνει ζωή αλλά μυαλό δε δίνει..
εγώ θέλω και λίγο μυαλό παραπάνω..εν τω μεταξύ είναι σπάνιο το να ερωτευτείς..εμένα μου έχει συμβεί 2 φορές και είμαι 27μισο..πόσες πιθανότητες έχω να ξαναερωτευτώ?όσο μεγαλώνουμε τόσο γερνάμε..και γερνάει και το συναίσθημα μαζί..
ο giorgos panou το έγραψε αυτό το 2013 δεν ξέρω αν το είδες..
Αμα θελουμε ναμαστε ρεαλιστες , δεν υπαρχει κανενας καλος λογος για να ζησεις , αλλα ουτε και καλος λογος για να πεθανεις ..................απλα σκεψου ποσους θα στεναχωρησεις με την πραξη σου αυτη , ειναι εγωιστικο να μην σε νοιαζει τι πονο θα προκαλεσεις στους αλλους .........
Quote:
Originally Posted by favvel
Δεν ακουει τετοιες προσευχες ο Θεος , δεν συμφωνει μαλλον ...........