Ο χαρακτήρας μας όσο και ουτοπικά να θέλουμε να πιστεύουμε δεν αλλάζει. Ο ανθρωπος γεννιέται, δε γίνεται.
Η συμπεριφορά μας όμως, οι αντιδράσεις μας αλλάζουν 360 μοίρες. Η ζωή μας κάνει έτσι. Απο αυτή την αποψη ο άνθρωπος αλλάζει, ριζικά μάλιστα
Printable View
Ο χαρακτήρας μας όσο και ουτοπικά να θέλουμε να πιστεύουμε δεν αλλάζει. Ο ανθρωπος γεννιέται, δε γίνεται.
Η συμπεριφορά μας όμως, οι αντιδράσεις μας αλλάζουν 360 μοίρες. Η ζωή μας κάνει έτσι. Απο αυτή την αποψη ο άνθρωπος αλλάζει, ριζικά μάλιστα
ναι καταλαβαινω πως το λες...αυτος ο κινδυνος ειναι υπαρκτος..αλλα αυτο που με απασχολει ειναι να εντοπιζω τη χρυση τομη..Quote:
Originally Posted by ανεμος
Αφου το "μενω στο γιατι" ειναι η καθηλωση,το "προσπερναω το γιατι" ειναι το αλλο ακρο..
εχω διαπιστωσει οτι οσο λαθος ειναι το ενα, αλλο τοσο ειναι και το αλλο!!
Ισως να χω μπει σε ψιλα γραμματα,αλλα εχουν σημασια για μενα παιδια!
Δεν συμφωνω...και το βασιζω σε αυτο που βιωνω,οχι σε μπαρμ******λα..Quote:
Originally Posted by Betty-
ο πυρηνας μπορει να μην αλλαζει..ολα τα αλλα και μονο που αλλαζουν οι συνθηκες,ναι.Φαντασου με ενδοσκοπηση τι παιζει...
Μια παρένθεση, λίγο εκτός θέματος. Πρόκειται για ένα πολύ συχνό λάθος που γίνεται όταν θέλουμε να τονίσουμε τη μεγάλη αλλαγή-μεταστροφή κάποιου.Quote:
Originally Posted by Betty-
Ο κύκλος χωρίζεται 360 μοίρες. Η 360η ταυτίζεται με το 0. (360 μοίρες = 0 μοίρες).
Όταν λοιπόν λέμε για κάποιον ότι έκανε στροφή 360 μοιρών, στην ουσία δεν έχει κουνηθεί από τη θέση του.
Αν θέλουμε να πούμε ότι άλλαξε ριζικά λέμε ότι έκανε στροφή 180 μοιρών, δηλαδή βρέθηκε στην εντελώς αντίθετη - απέναντι θέση.
Οι 180 μοίρες βρίσκονται ακριβώς απέναντι από τη μηδενική μοίρα.
Από εκει προκύπτει και το "εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις", εννοούμε τη διάμετρο του κύκλου.
Τέλος με τη γεωμετρία.
Quote:
Originally Posted by marian_m
swsthhh!
exeis dikio! mpravo! ;)
α ρε μανα.
ακομα νταντεμα θελουν..
Ειχαμε και εχουμε και θα εχουμε αλλαξει ρολους γαμω το κερατο μου..
Δεν παιζει να την αφησω ετσι αλλα απο την αλλη ψυχολογικα δεν αντεχω τετοιο φορτιο.και η πλακα ειναι οτι δεν μπορω να της πω οτι ΟΥΤΕ εγω ειμαι καλα ωστε να την νταντεψωωωω.
θελω να αγιασω και δεν μπορω...να παρειιιιιι......
Φωτεινη,
καποιος τροπος θα υπάρχει να βοηθησεις αλλιως αυτη τη φορα. Με αλλο τροπο, με αλλη ενταση...διαφορετικα, χωρις να λυγισεις. Ή χωρις να χρειαζεται να νιωθεις οτι διαλυεσαι. Προσπαθησε να εμπιστευτεις περισσοτερο το σημειο εκεινο που σου λεει μεσα σου "δεν μπορω παραπανω" κ πιστεψε οτι ακομα κ τοτε αξιζεις σαν ανθρωπος.
Καλη δυναμη ευχομαι...
Γιατι δε μπορεις να της πεις οτι ουτε εσυ εισαι καλα?
Kατι ακομα: συμπληρωματικο σ αυτο που λεει η Carrie. Υπήρχε μια περιοδος στη ζωη μου που ειχα πολυ σοβαρα προβληματα. Εχοντας μια ταση απομονωσης δεν ειπα λεξη σε πολυ δικους μου ανθρωπους που περνουσαν κ αυτοι πολυ δικα τους σοβαρα προβληματα.Φυσικα δεν μπορεσαν να καταλαβουν την δικη μου απομονωση ή απουσια βοηθειας απο μερους μου. Αυτο ουσιαστικα με απομακρυνε περισσοτερο ενω δικος μου στοχος ηταν αλλος. ή να παω με τα μπουνια να βοηθησω ή να αποτραβηχτω για να μην δημιουργησω επιπλεον βαρος.
Αυτο που θελω να πω ειναι πώς ειναι παντα καλυτερα να μιλας πιο ανοιχτα, εμπιστευομενη τις δυναμεις σου κ αποδεχομενη πώς δεν μπορεις παντα κ δεν μπορεις να κανεις αυτα που θα ηθελες παντα.
σε ευχαριστω Σοφακι..Quote:
Originally Posted by Sofia
ειναι μερες τωρα που με πιεζει η κατασταση.
Με εκβιαζει ακομα συναισθηματικα η ιδια μου η μανα..με παιρνει ενοχλημενη και με ρωτα γιατι δεν την παιρνω πισω..οταν περναω τις αντοχες μου και την πλησιαζω, το εκμεταλλευεται ,αλλα τωρα το αναγνωριζω και δεν υποκυπτω..οι ενοχες που αλλοτε θα με γονατιζαν,τωρα ζουν για λιγα λεπτα μονο..
θα εχω παλι επισκεψεις..
κερι μου,ξεκινησε θεραπεια για καταθλιψη, δεν θελω να την φορτισω!
Φωτεινή μου, να της το πεις!
Ότι ΟΥΤΕ εσύ είσαι καλά. Έτσι όπως το λες εδώ. Να το πεις και από εκεί και πέρα ό,τι μπορείς. Καμιά φορά αυτή η ειλικρίνεια κάνει θαύματα.
Στη δική μου περίπτωση και ενώ μισοφορούσα ακόμα την μπέρτα της σούπεργουμαν που μόλις κατάπιε κρυπτονίτη, το δήλωσα ξεκάθαρα.
Μα δεν με έπαιρνε κιόλας άλλο. Είπα βέβαια πρώτα ένα ''Houston, we have a situation here'' και μετά τα ξέρασα σχεδόν όλα μονορούφι, ναι και ότι δεν είμαι καλά και ότι δεν μπορώ.. Συμβαίνει σε όλους μας.
Και αυτό έκανε όλη τη διαφορά :)
Έτσι ίσως να χαλαρώσει η πίεση από τη μεριά της, αλλά και από τη δική σου προς τον εαυτό σου..
Quote:
Originally Posted by marian_m
Χμμ Ποια γεωμετρια ομως? ;) Γιατι υπαρχουν και αλλες! Οπου μια πληρης περιστροφη σε βγαζει αλλου!
Εγω παντως ειμαι spinor and proud ; )
Ζητω ταπεινα συγγνωμη για το οφφ τοπικ. Θελω ομως και να πω οτι ο καθενας αλλαζει με τον τροπο του αναλογως το συμπαν που κατοικει! Α και να παιξω λιγο τον δικηγορο του διαβολου η εστω τον αντι-Ευκλειδη =Ρ
Τι να σου πω, παντως εμενα η μανα μου επαθε καταθλιψη και πολλα αλλα, επειδη νομιζε οτι ειμαι ενα αναισθητο ντουβαρι που δεν της μιλαγε και τα τοιαυτα, αν ειναι ειναι καπως ετσι, καλυτερα θα ειναι να της μιλησεις!
το να πεις οτι δεν εισαι καλα, μπορει να γινει κ μια μορφη βοηθειας για την σχεση σας, για το μεταξυ σας. το αν θα εκτιμηθει ή οχι, το αν θα σταθει η αφορμη να ρθειτε πιο κοντα ειναι κατι που πρεπει να το δουλεψετε κ οι 2.
καποτε πιστευα αφελως κι εγω οτι θα σκεφτουν ΚΑΙ εμενα..ομως οχι.
Το προβλημα της ειναι παντα σημαντικοτερο.Θα νευριασει αν της πω "δεν μπορω,δεν ειμαι καλα".Και δεν θελω μανουρες.Της λεω μισες αληθειες οτι κουραζομαι με τα παιδια οτι κοιμομουν και τετοια..
Θυμωνει αλλα μονο αλλαζει υφος,δεν με κατηγορει,δεν της δινω τα περιθωρια.Ο πατερας μου ειναι πιο δικαιος..ειναι του στυλ "να στα πω να τα μοιραστουμε" οχι να μου τα φορτωσει.
Τωρα ομως θα ερθουν παλι για τριημερο και εγω περιμενα πως και πως να αλλαξω παραστασεις (σας εχω πει οτι στην πολη μου παιζει ολοημερο και ολονυχτιο γλεντι τρεις μερες?)..
Εγω παθενω μεταλλαξη:P
αντε βρε τρελοκομειο :DQuote:
Originally Posted by panikoula
Ειναι μια καλη μερα..ξυπνησα με περισσεια υπομονης και υποδεχτηκα με ορεξη τους γονεις μου!
Ενταξει,μου ειπε οτι παιρνει δυναμη απο την καλη μου διαθεση και δεν μπορεσα να της πω τιποτα,ετσι που την ειδα χαρουμενη..
Ποναει η ψυχη μου,σαν να χανεται ρε γμτ καποιες στιγμες..παιρνει εντακτ και ξαναξ..
Δεν το αντεχω,να φτασει 60 χρονων και τωρα να της βγει?Λεει οτι ειναι ολη μερα στο κρεβατι και δεν εχει ορεξη για τπτ..παντως εδω ειναι καλα.τι να πω..
φωτεινη, να μην μπαινεις στα τριπακια της, αν μπορεις. φερσου ουδετερα κ φυσικα κ εκφρασε τη δικη σου αληθεια. αν θελει να παθει καταθλιψη ειναι δικο της θεμα.
να αναλαβει ευθυνη του εαυτου της.
ξερω, ειναι σκληρο, αλλα μετα θα σε κανει ο,τι θελει.
εσυ, δεν πρεπει να προστατευσεις τη φωτεινη? ποιος θα το κανει για σενα?
μακια! :)
+ συμφωνω με crazy diamond κ τη Σοφια.
Φωτεινη μην μασας! Η μανα σου μπορει να κοιταξει τη ζωη της, απλα οπως η μεση ελληνιδα μανα αισθανεται τεραστιες ενοχες να κανει κατι τετοιο και προσπαθει να ζει μεσα απο τα παιδια της. Αμα της περασουν αυτα και την σπρωξεις λιγο, να δεις πως θα αρχισει να χαιρεται με πραγματα που θα κανει η ιδια, με φιλες της, με τον πατερα σου, δεν ξερω τι αλλο!!
Σπρωξιμο θελει να ζησει, γιατι ειναι εγκλωβισμενη, ετσι ειχε μαθει μεχρι τωρα οτι επρεπε να ζει, αυτο ηταν το σωστο να μπλεκει τη ζωη σου με τη δικη της..
καλη η ιδεα της καρυ! αντι να προσπαθεις εσυ να ικανοποιησεις τις αναγκες της, με πολυ ωραιο τροπο κ ενδιαφερον, που σαφως κ διαθετεις για τη μανα σου, προτεινε της ιδεες να κανει πραγματα για τον εαυτο της! να βγει με φιλες της, να γραφτει σε καποιο σεμιναριο χειροτεχνιας, να παει καμια εκδρομουλα, να γνωρισει νεους ανθρωπους!
λου
σε ευχαριστω..
Κερι ομοιως :)
Προσπαθησα να επικοινωνησω με καποιους αλλα εχω γινει αορατη :D
Θα κρατησω αυτο το θεμα σαν να εχω καπου να τα λεω..
Ενω με αποκλεισανε απο τα περιουσιακα τους-οι αδερφες μου εχουν μεγαλυτερες αναγκες-,μου ζητανε να δεσμευτω να τους προσεξω,ειδικα τωρα που η μαμυ δεν ειναι καλα,χρειαζεται ενας γελωτοποιος.
φυσικα αυτο ξεκινησε με υπουλο τροπο του στυλ "υπαρχουν κωλοπαιδα που παρατανε τους γονεις στα γηροκομεια,αλλα εμεις εχουμε καλα παιδια"..
"ε πατε στα παιδια σας" τους ειπα κι εγω..και μετα αρχισε το πιωμα και η "πεφτω να πεθανω" αντιδραση..
δυο μερες ηταν αρκετες να με τσιτωσουν μια εβδομαδα..
τουλαχιστον τωρα ειμαι πιο ψυχραιμη..
Στο συγκεκριμένο φόρουμ αναφέρομαι σ'αυτό το σύμπαν.Quote:
Originally Posted by oboro
Όσο για παράλληλα σύμπαντα και άλλες διαστάσεις, τα ψάχνω με μεγάλο ενδιαφέρον. Αλλά είναι θέματα για άλλους τόπους (διαδικτυακούς και ότι βάλει ο νους σου).
Κι εγώ εκτός τόπου και χρόνου.
για να δουμε λοιπον...: εισαι αορατη, ψυχραιμη και φιλοτιμη και ετοιμη να φροντισεις. Σωστα?Quote:
Originally Posted by Φωτεινη!
Εχεις αναρωτηθει ομως αν εχεις δηλωσει τι χρειαζεσαι ΕΣΥ? εχεις δηλωσει ποτε σε ολους αυτους οτι εχεις αναγκες?
Καταλαβαινω πολυ καλα, οτι θες να φροντισεις, θες να σταθεις στην μανα σου, θες να εισαι εκει (οσο μπορεις/αντεχεις?)....Ομως εχεις πει το απλο(?): "ναι θελω να σου συμπαρασταθω, ομως χρειαζομαι καποια πραγματα και εγω" "θελω αυτο". Οχι σαν εκβιασμο, ουτε σαν συναλλαγη. Αλλα σαν μια συμφωνια ενηλικων, οπου λεγοντας ξεκαθαρα τι μπορεις να κανεις, λες ταυτοχρονα και τί ή απο ποιο σημειο κ μετα δεν μπορεις να πας. Μετα, θα ξερεις οτι προσπαθησες, οτι ησουν σαφης, εντιμη κ ειλικρινης.Υπάρχουν ανθρωποι που δεν θα μπορουν να το ακουσουν ολο αυτο, αλλα σημασια εχει αν εσυ εισαι αποφασισμενη να ακουσεις την αληθεια σου κ να την υποστηριξεις.
Ναι Σοφια..
εχω πει τι θελω..
Θελω ηρεμια,δεν θελω να με βαζουν στους δικους τους αγχωτικους ρυθμους,δεν θελω να με κρινουν για τις συνηθειες μου,δεν θελω να βαζουν νομους στα παιδια μου-αν μη τι αλλο ειδα ποσο αποτελεσματικες μεθοδους εχουν-,αλλα οπως ΠΑΝΤΑ με κοιτανε σαν να μην ειμαι εκει..σαν να εχουν μια ενοχληση στα αυτια..
Ειμαι αποφασισμενη σοφακι,αλλα νιωθω οτι εχω απεναντι μου ενα τοιχο οχι ανθρωπο..βλεπω πια καθαρα οτι δεν ειναι τοσο τραγικο που δεν πληρω τις προυποθεσεις τους,δεν ειμαι με το βουρδουλα απο πανω μου γιατι ξυπνησα αργα π.χ..και το κραταω αυτο γιατι με κανει να νιωθω ωραια :)
Αλλα δεν εχω κουραγιο να βοηθησω και νιωθω σαν να κακιωσα,με λιγα λογια μπορουν πολυ ευκολα να με γεμιζουν ενοχες..και δεν ξερω πως θα απαλλαγω απο αυτο..
Σιγα σιγα θα απαλλαγεις! Θεματα οπως οι ενοχες, οι τυψεις που μεγαλωνουν μεσα μας κ γιγαντωνονται χρονο με τον χρονο, σταθερα κ δυναμικα, δεν φευγουν απο τη μια μερα στην αλλη. Μεινε σταθερη σ αυτο που εχεις αναγκη, που ξερεις μεσα σου οτι ειναι το σωστο για σενα κ ασε εκεινη την φωνη (πχ. μανα σου ειναι, ντροπη ειναι κλπ) να λεει...βαλε mute εκει:)
Αν σε κοιτανε σαν να μην εισαι εκει, αν νιωθεις αορατη, μπορεις να μαθεις να μην ακους το "κυρηγμα". Να αποκτησεις επιλεκτικη ακοη, εννοω μαθαινωντας να μην επηρεαζεσαι απο λογια που ξερεις οτι εχουν στοχο κ σκοπο να σε τουμπαρουν, να σε πιασουν στο φιλοτιμο που ξερουν οτι εχεις. Αυτο εχει τον κινδυνο, να δεχτεις κριτικη, απορριψη, εμπαιγμο. Εισαι ετοιμη για κατι τετοιο αληθεια? Μπορεις να υποστηριξεις τον εαυτο σου σε κατι τετοιο?Φαινεται οτι μαθαινεις να μπορεις:)
Συνεχισε λοιπον να λες αυτο που θελεις, ισως να χρειαστει να κουραστεις στην επαναληψη, αλλα θα ναι παντα αυτο που θες εσυ. Κ ισως χρειαστει να μιλας με πιο απλα λογια και να ρωτας? "τί καταλαβαινεις απο αυτο που λεω?" ....κ μπορει να μην εισαι τοσο αρεστη απο αυτους, μα αφου νιωθεις πώς πας πλεον απο εναν αλλο δρομο, μονο κερδισμενη μπορεις να βγεις. Ανακαλυπτωντας την Φωτεινη...κ τους αλλους μεσα απο περισσοτερη ειλικρινεια.
.....
Το τιμημα του να ακολουθω την ψυχη μου ηταν να νιωσω ελευθερη..και το ειχα απιστευτη αναγκη αυτο!
Μακαρι να μπορουσα να το διαδωσω με καποιο τροπο σε οσους νιωθουν οπως ενιωθα εγω!
Νιωθω οτι δεν εχω αδικο,ειναι απαισιο να κανεις κατι σωστο κι ομως η αισθηση που σου μενει να ειναι οτι εχεις αδικο!!
Η πλακα ειναι οτι βλεπω πως η μανα μου κανει τα ιδια λαθη και θελω να της πω..θελω οπως θα το εκανα για οποιονδηποτε καταλαβαινεις?
Παθαινει κρισεις πανικου..και δεν καταλαβαινει οτι εφοσον εχει αποκλεισει καθε οργανικο αιτιο,το θεμα της ειναι ψυχολογικο..
Νομιζει οτι βρηκε τον χρυσο τροπο να γινει το επικεντρο..
Με εχει κουρασει αυτος ο εγωκεντρικος τροπος σκεψης..φαινεται γι αυτο εχω τον ακριβως αντιθετο..που σαφως ειναι το ιδιο λαθοςςςςςςς!!!
Σε ευχαριστω σοφακι για την παρεα ..:)
Kατι ακομα Φωτεινη: δες λιγο αν αυτα που ζητας απο τους αλλους, τα υποστηριζεις εσυ η ιδια με αυτα που κανεις. Αν πχ. ζητας απο την μητερα σου να μην σε βαζει στους δικους της αγχωτικους ρυθμους (το γραφω οπως το γραφεις) εχε υποψη σου, οτι δεν σε βαζει. Κανεις δεν μπορει να το κανει. Εσυ το δεχεσαι κ μπαινεις απο μονη σου. Δεν εισαι παιδι πια...σωστα?
Αν απαιτεις να μην βαζουν κανονες στα παιδια σου με τους οποιους δεν συμφωνεις, αλλα αυτοι συνεχιζουν αναρωτησου αν πρεπει να τα πηγαινεις κ καθε ποτε ή για ποιες δραστηριοτητες.Με αλλα λογια υποστηριξε εμπρακτα στη ζωη σου αυτο που ζητας και απο τους αλλους...
θα σου δωσω ενα παραδειγμα..
Ερχονται εδω και με το που μπαινουν μεσα αρχιζουν..να φτιαξουμε φαγητο,να παμε τα παιδια στο τζαμπο,γιατι μαλωσες το παιδι(το μαλωμα μου ειναι μην γραφετε με τους μαρκαδορους παντου),μιλαω στο παιδι μου και τον ενθαρρυνουνε να με γραφει και να γελαει οταν του λεω κατι..
Η δικη μου σταση ειναι ηρεμη,αλλα πιστεψε με,κουραζομαι πολυ μεσα μου να το καταφερω να μην αγχωθω..Δεν σηκωνομαι αν δεν πιω τον καφε μου,αφηνω τα παλιομαρουλια να σαπισουν στο μπαλκονι και οχι δεν σταματαω να επιμενω στο παιδι μου και να λεω μπροστα τους οτι τους κανονες τους βαζω εγω και οχι οι παππουδες..
Μετα απο την αντισταση ερχεται η κοντρα,υστερα η σιωπη και η αποδοκιμασια και τελος ερχεται η μαυριλα..τι κακο καναμε εμεις να εχουμε τετοια παιδια,η αδερφη σου δεν μας κανει τετοια μπλα μπλα μπλα..
Ειμαι ακλονητη και απαντω καταλληλα,ομως κατι μεσα μου ποναει που ακομα δεν με δεχονται..ξερω πως δεν πρεπει αλλα μου συμβαινει..
Εσυ που εισαι Φωτεινη? Μπαινουν μεσα και ειναι σπιτι τους το σπιτι σου? Ποια ειναι η απαντηση σου στις κατηγοριες τους? πώς τους αφηνεις να λενε τοσα πολλα σε σενα? πώς τους δινεις το ελευθερο να σε προσβαλλουν ετσι?κ τελος πώς ολο αυτο επαναλαμβανεται?οκ, αυτοι δεν ακουν...εσυ ομως ακους τι λενε. τί κανεις για οσα λενε?
Η επιβραβευση κ η αποδοχη μπορει να μην ερθουν ποτε απο αυτους τους ανθρωπους. Αυτο το σκεφτεσαι σαν προοπτικη? ή θα προσπαθεις να κανεις οτι μπορεις ωστε να σε αποδεχτουν καποτε? Πονας, κ λογικο ειναι. Ισως αν αφησεις τον πονο να αναπνευσει, αν πεις οτι "ποναω κ ειναι λογικο, αφου ολη αυτη η σταση προερχεται απο τους γονεις μου"...τοτε ισως η πληγη να ματωνει λιγοτερο.
Μα τι αλλο να κανω?
Εχω περιορισει την επικοινωνια στο ελαχιστο.
Δεν εχω κανει ΚΑΜΙΑ επισκεψη.
Δηλωνω την ενοχληση μου αμεσα.
Πολλες φορες τους αγνοω.
Κανω αυτο που εγω θελω κι ας μην ακουνε.
Αρχικα δειχνουν να το δεχονται ,αλλα το ξεχνανε στο λεπτο..μπορει μια φαση να γινει 10 φορες μεσα σε μια ωρα..
πχ σηκω να παμε εκει..
οχι (με εξηγηση)
σηκω να παμε εκει
οχι (χωρις εξηγηση)
επι 10..
Στο τελος κανω χαβαλε γιατι ετσι τους ξεφορτωνομαι οριστικα και τους διασκεδαζω εκτονωνοντας την κατασταση..(με το οχι αδιαπραγματευτο)
Ειμαι σχεδον βεβαιη οτι η αποδοχη δεν θα ερθει,αλλα οσο δυναμωνω τοσο λιγοτερο με νοιαζει..με νοιαζει ομως..
Απλα δεν μου φαινεται τοσο τρομερο πια.
Ενταξει ειναι που για λογους που δεν καταλαβαινω ακομα,εγω ηρεμω αυτους μεταδιδοντας το κουλ,αλλα εχω ρουφηξει μεσα μου ολη την αναταραχη τους!ετσι φευγοντας αυτοι ειναι πιο ηρεμοι και εγω πιο ταραγμενη!
[QUOTE=Φωτεινη!;231946]Μα τι αλλο να κανω?
Εχω περιορισει την επικοινωνια στο ελαχιστο.
QUOTE]
να τη περιορισεις μεσα σου Φωτεινη Αυτο να κανεις
εχεις τη δικια σου οικογενεια και τη δικια σου ζωη
ξερω πως ειναι ολο αυτο ,και πως γυρναει παντα,και παντα θελουμε τη γμν την αποδοχη Αλλα μην το επιτρεψεις οσο δυσκολο και αν ειναι αλλοι να μπουν μεσα
Εσυ και γω ,εμεις , ανοιγουμε πορτες μαλλον για τους αλλους ,γιατι να μην περασουν αν την βρουν ανοιχτη ??
σκεψεις παλι
συμφωνω με την soft.Quote:
Originally Posted by Φωτεινη!
ναι, αλλα τι προσδοκιες εχεις απο ολα οσα κανεις? να οριοθετησεις την περιοχη σου, να βρεις την ηρεμια σου? ΚΑΙ να σε καταλαβουν...? γιατι τα πρωτα δεν προυποθετουν καθολου ουτε την καταννοηση τους, ουτε την αποδοχη τους στο προσωπο σου.
τους ηρεμεις, γιατι παρα τα οσα λες εισαι εκει: διαφωνωντας, αλλα προστατευοντας τους. δινοντας τους την προσοχη κ την φροντιδα σου. εσυ μαλλον εισαι πιο ταραγμενη, γιατι ξερεις οτι δεν ακουγεσαι ή οτι οι αναγκες σου δεν ειναι αποδεκτες....ενω τοσο πολυ θα το θελες.Quote:
Originally Posted by Φωτεινη!
Με το περασμα του χρονου, αν νιωσεις πώς οι προσδοκιες σου μειωνονται απεναντι τους, αλλα κ εσυ σεβεσαι τα ορια σου μενοντας μακρυα ή περισσοτερο μακρυα (κυριολεκτικα κ μεταφορικα) η ταραχη σου θα μειωθει στα σιγουρα!
Αλλα πρεπει εσυ να φροντισεις για τα ορια σου, κανεις αλλος δεν θα το κανει κ δεν πρεπει να το κανει...
Αχ βρε Φωτεινή. Δεν έχεις καταλάβει ακόμη πως εμείς και οι μητέρες μας είμαστε οι δυο πλευρές του ίδιου νομίσματος? Πως με τα καπρίτσια και τα κόλπα τους, τους χειρισμούς τους και τα acting out τους μας έχουν σμιλέψει έτσι που να εξυπηρετούνται οι σκοποί τους κατάλληλα? Είσαι το καταλληλότερο άτομο για τέτοιου είδους χορούς γι αυτήν. Η "εγώ και οι φιοριτούρες μου" μάνα με την ενοχική κόρη. Εσύ να θες πάντα να είσαι καλούλα/ ευαισθητούλα/ ανθρώπινη/ προσιτή, αυτή θα θέλει αιώνια να πατάει πάνω στην ευαισθησία και στις ενοχές σου για να περνά το δικό της. Και τον πατέρα σου πιθανότατα τον έχει σμιλέψει έτσι.
Τώρα είναι η κατάθλιψη, αύριο κάτι άλλο. Χτες το ετούτο, παραπροχτές το αποκείνο.:P
Bρε χαζουλίνο μου, να σου πω μέχρι πού έφτασε η μάνα μου πριν δύο τρία χρόνια όταν ένιωθε να χάνει το χώρο για παιξίματα στη ζωή των παιδιών της? Προσποιήθηκε εγκεφαλικό επεισόδιο. Λολ, όσο απίστευτο κι αν ακούγεται. Έπεσε και καλά λιπόθυμη στο πάτωμα του καμπινέ και τη βρήκε ο πατέρας μου (άλλο κωθώνι). Πάνικ! Καλέστε τα ασθενοφόρα, βγάλτε ντουντούκες και να όλοι πάνω της, να ξανά στο μέσο της εκδραματοποίησης και ο άμοιρος ο bro μου που ήταν κοντινός στα περίχωρα να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Μέχρι που κατουρήθηκε πάνω της, σκέψου σκηνικό. Το θέμα είναι πως ο γιατρός που καλέστηκε ήταν κάθετος. Όχι, δεν έπαθε εγκεφαλικό είπε στο μαζεμένο συγγενολόι το εν είδει "τη χάνουμε τη μάνα, και τι θα απογίνουμε δίχως τέτοια άλλη", λολ. Το έκανε επίτηδες και ο άνθρωπος το κατάλαβε και το επικοινώνησε ευθέως στους παρατρεχάμενους ανήσυχους.
Αυτά για την κατάθλιψη. Μα το έγραψες και μόνη σου ρε Φωτεινή "Πάντως εδώ είναι καλά, τι να πω"
Να το πεις σε σένα.
Μαλάκα μου, εδώ γιατί είναι καλά άραγε?
Γιατί ξαναγίνεται το δικό της, που δίχως αυτό δεν έχει μάθει να ζει. Επικοινωνεί τη θέλησή της μέσω της εμφύτευσης ενοχών και εισπράττει τα αποτελέσματα των ενοχικών συμπεριφορών σας. Άρα, τι της κάνετε? Για άλλη μια φορά της διδάσκετε πως καλά το πάει και σας πως είστε ακόμη στα σπάργανα της δουλειάς με τον εαυτό σας. Αυτοακυρώνεσαι Φωτεινούλα μου. Δε σε μαλώνω καρδιά μου. Ξέρω το χορό όσων παίζουν μέσα σου ως φόβοι. Αλλά είναι μόνο οι φόβοι σου που μιλάνε. Πως αν δεν την προσέξεις δε θα είσαι καλή. Πως αν αδιαφορήσεις θα είσαι σκληρή. Πως αν δε δεχτείς να έρθουν το τριήμερο θα είσαι ανελέητη. Πως αν δε τους πεις να σηκώσουν τον κόλο τους να ξεκουμπιστούν θα είσαι υπεύθυνη για την πορεία της υγείας της μάνας σου (που ΣΤΑΝΤΑΡ θα χειροτερέψει, αμ πώς!)
Σε αγνοούν μπροστά στα παιδιά σου και ξαφνικά γίνονται οι ίδιοι γονείς τους να ορίζουν το πώς θα σου φέρονται όταν κάτι ορίσεις ως ανεπιθύμητο. Αφού περνάει αυτή η συμπεριφορά από τον παππού και τη γιαγιά, θα περάσει κι από μας. Θα σου βγάλουνε την παναγία μετά. Ακυρώνοντας τη μητρική σου αρχή και τις δικές σου επιλογές σε αμφισβητούν, εσένα, τη σημερινή Φωτεινή και την ορθή της κρίση. Σε ξεθεμελιώνουν και σε εξαντλούν ξανά και ξανά.
Τον Θούριο καλέ να μελετήσεις!
ως πότε παλικάρια και τα λοιπά. Εγώ διαβάζω μερικά του κομμάτια, γιατί με τα υπόλοιπα δε συμφωνώ, λολ
Για μένα έπρεπε να αρνηθείς να έρθουν. Αλλά πάλι είναι δικό σου κομμάτι, απλά την άποψή μου σου λέω. Να περιορίσεις την επαφή σε καλά σχεδιασμένες ΑΠΟ ΣΕΝΑ και με συγκεκριμένα χρονικά όρια επισκέψεις (όχι στο δικό σου χώρο, εσύ στο δικό τους).
Μαμά: Θα έρθουμε να σας δούμε το σουκού με το μπαμπά σου.
Φωτεινή: Δυστυχώς δε γίνεται. Θα έρθω όμως εγώ όταν μπορέσω.
Να κανονίζεις εσύ, να έχεις εσύ τον κύριο λόγο στις επαφές σας.
Αυτά κοριτσούδι μου γλυκό. Θα τα καταφέρεις και το ξέρω. Είσαι στη διαπραγμάτευση εκείνου και του άλλου, να σου γίνουν πιο καθαρά τα όρια.:)
#ευτυχώς εμείς τα πάψαμε αυτά. Δεν έρχονται, δεν πάω.:P
Θελω ενα αγαπημενο οικογενειακο περιβαλλον,οπου ο καθενας θα σεβεται τον αλλο και θα διασκεδαζουμε σαν οικογενεια..Quote:
ναι, αλλα τι προσδοκιες εχεις απο ολα οσα κανεις? να οριοθετησεις την περιοχη σου, να βρεις την ηρεμια σου? ΚΑΙ να σε καταλαβουν...? γιατι τα πρωτα δεν προυποθετουν καθολου ουτε την καταννοηση τους, ουτε την αποδοχη τους στο προσωπο σου.
Γιατι δεν μπορω να παραβλεψω τα θετικα της οικογενειας μου,θελω να τα φερνω στο προσκηνιο..
Στην ουσια ειναι καποια σημεια που θελω να αλλαξουν,αν γινει αυτο,εγω τους δεχομαι και τους θελω στη ζωη μου.
Βλεπω οτι υπαρχει αυτη η δυνατοτητα και θελω να την παλεψω..
αν καταφερω να συνεχισω αυτη την πορεια μεσα μου θα ειμαι πολυυυυ ευχαριστημενη,γιατι κοριτσια εγω ξερω καλα οτι ο πονος μου εχει καταλαγιασει...
κλαψ..
ρειν παλι με χειριζονται ε?
Έτσι νομίζω καλό μου. Ναι. Είναι δύσκολο να ξεφύγεις από αυτό, το ξέρω, γιατί πατάει πάνω στις ενοχές και στην καλοπροαίρετη φύση σου. Με λίγα λόγια, έχεις τη φύση αυτή πρώτον γιατί τους εξυπηρετούσε στο παρελθόν και στη δίδαξαν, μετά γιατί αυτή η ίδια η φύση έχει το "καλο" μπροστά και πώς μπορεί το καλό να είναι και κακό? Εμ, μπορεί μια χαρά.:P
Τελικά τους ξεφορτώνεσαι ή τους 'φορτώνεσαι' ακόμα πιο έντονα Φωτεινή μου?Quote:
Originally Posted by Φωτεινη!
Δεν ξέρω ίσως πρέπει να δεις αυτή την αντίδραση του διασκεδαστή (νομίζω πως κάπου είδα να αποκαλείς τον εαυτό σου γελωτοποιό μεταξύ σοβαρού και αστείου).
Αυτό που κάνεις εκτός από διπλωματία είναι και τρομερή καταπίεση στο θυμό σου (φαντάζομαι πόσο θα είχες εκνευριστεί πχ με τα 10 απανωτά όχι που δε γινόταν κατανοητά κ απορώ πως βρήκες τη διάθεση να κάνεις και χιούμορ)
Και τελικά έχεις ρουφήξει όλη την αναταραχή τους ή την αναταραχή σου?
Το θέμα γονείς είναι απ'τα πιο δύσκολα. Εκτός της οριοθέτησης μέσα και έξω που θέλει ολόκληρη διαδικασία και έχεις αρχίσει να κάνεις, πρακτικά προσπάθησε να εντοπίσεις δικές σου αντιδράσεις που σε φορτώνουν.
Παρόλα αυτά στο είπα κ από πμ πιστεύω πως είχε και την καλή του πλευρά το γεγονός, την εποχή που προσπαθείς να δεις κ να αντιμετωπίσεις το θέμα. Κάτι σαν πρακτική λολ.
Σου δόθηκαν ερεθίσματα για επεξεργασία.
Αυτό το λέω με βάση τη δική μου εμπειρία, που όταν ήταν να μείνω μαζί τους κόντεψα να πάθω πατατρακ κι όμως μετά από κάποιους μήνες πλέον έχουμε καταλήξει να μιάζουμε συγκάτοικοι(άσχετο που πάλι επιλέγω να φύγω, δε μ αρέσει η συγκατοίκηση κ μάλιστα με ανθρώπους που είμαστε εκ διαμέτρου αντίθετοι). Δε θα άλλαζα την εμπειρία γιατί εκτός απ'τις σκοτούρες στο κεφάλι μου μου έδωσε και την ευκαιρία να οριοθετήσω τη σχέση μας.
Αυτά Φωτεινούλα μου:) καλή συνέχεια.
*μου άρεσε η πρόταση της ρέιν να ελέγχεις εσύ τις συναντήσεις σας πάντως.
Τουλάχιστον για ένα διάστημα. Μέχρι και αν νιώσεις άνετα με την επικοινωνία σας.
Για το λόγο ότι φαίνεται να θέλουν να σε 'ελέγχουν' κι αυτό είναι ένα βήμα να πεις στοπ και να ανακτήσεις εσύ τον έλεγχο των θέλων σου έστω σε ότι αφορά τις συναντήσεις σας.
Και στο χώρο τους. Όχι στο χώρος σου.
Να 'εισβάλλεις' εσύ στο χώρος τους και όχι αυτοί στο δικό σου.
Μπορεί να φαίνεται πρακτικό αλλά έχει και ψυχολογικές προεκτάσεις.
γαμωτο Αρσι,
ειναι παραδοξο ομως εμεις που βλεπαμε τους γονεις μας καπως,ειχαμε αναλαβει να τους διασκεδαζουμε!!
Αληθεια ειναι.
Αυτοι αν εβλεπαν καποιο αρρωστο η στεναχωρημενο ,νευριαζαν και νευριαζουν..ειναι γελοιο το ξερω!
Και λεω "εμεις" γιατι το κανει και η αδερφη μου!
Μολις γινει αυτο,καποιος τους ξεαγχωσει και διασκεδασει ,τοτε πετανε σαν πουλακια..ο γελωτοποιος ομως εχει κουραστει.
Γονεις παιδια και Παιδια γονεις...
Καλα η επιμονη ειναι το βασικο χαρακτηριστικο του πατερα μου..μπορει να το πει και 100 φορες,δεν τον νοιαζει,αρκει να γινει οπως θελει αυτος!
Παλιοτερα στην 3η η 4η φορα ειχα γινει τουρμπο,το διασκεδαζε και ψηνοταν για καυγα..αλλα εγω δεν τη βρισκω ετσι..Αυτος ηθελε καπου να ξεσπασει..
Πρακτικα κανω πολλα που δεν εκανα ποτε Αρσουλα μου..καταρχην δεν ντρεπομαι για μενα,δεν φοβαμαι να τους χαλασω τη ζαχαρενια και κυριως εχω "μικροτερο χρονο αναρρωσης"!!!!
πχ μου λεει "χαλια το μπαλκονι θελει πλυσιμο","α ωραια η κρεμα σου να μου παρεις και εμενα μια" τετοιες μαλακιτσες..τοτε ειμαι τουρκος!!
"Εγω ετσι γουσταρω το μπαλκονι μου,αμα δεν σου αρεσει σπιτι σου"
"Να παρε την εταιρια και τραβα αγορασε μονη σου την κρεμουλα"
ουου εχω τετοια χαριτωμενα απειρα!!!
Αυτο με τις επισκεψεις..αμα σας πω οτι δεν εχω παει ΚΑΘΟΛΟΥ?αμα σας πω οτι δεν μπορω να παω και τις προαλλες εστειλα τον αντρα μου με τα παιδια και εγω ΔΕΝ πηγα?Εκνευριστηκαν βεβαια,αλλα δεν ειχα κεφι και αυτο τους ειπα,οχι καποια δικαιολογια..
ουφ σας τα πρηξα με τις μαλακιες μου..
το περιβαλλον ομως δεν το φτιαχνεις μονη σου, ουτε εισαι υπευθυνη ολοκληρωτικα εσυ. αν για κατι εισαι υπευθυνη ειναι μονο για σενα.κι αν αυτα που θες να αλλαξεις εσυ, για τους αλλους ειναι απαραιτητα?τί να παλεψεις τοτε?Quote:
Originally Posted by Φωτεινη!
αληθεια....εχεις φυγει κυριολεκτικα απο την πρωτη οικογενεια σου κ εισαι στην δικη σου ή ειναι μια μεσα σου?