Ψυχολόγος ή Ψυχίατρος; Από που ξεκινάμε;

Γεια σου φιλε μου
Την πρωτη φορα που εγραψα εδω εθεσα ενα προβληματισμο μου,σημερα θα ηθελα να γραψω για σενα......
Λοιπον πως ξεκιναμε?Ξεκιναμε απο την παραδοχη οτι η ζωη μου οπως ειναι σημερα δεν μου αρεσει και οτι θελω να την αλλαξω.Ξεκιναμε απο την παραδοχη οτι εκανα μεχρι τωρα και οτι δεν εκανα μεχρι τωρα εχει το αποτελεσμα οτι αυτη (η ζωη μου) δεν αλλαζει και οτι χρειαζομαι βοηθεια.Σταματαω το μυαλο μου που εχει την ταση να με γεμιζει με ενοχη η ντροπη η φοβο η οτιδηποτε αλλο για να μην ζητησω βοηθεια(σεναρια,φαντασιες κ.α).Ζηταω πληροφοριες(οπως εκανες εσυ εδω στο φορουμ) ψαχνω και εμπιστευομαι ανθρωπους που εχουν την εμπειρια να με καθοδηγησουν...Συλλεγω τις πληροφοριες και επιλεγω συνειδητα μια απο αυτες ξεροντας ομως γιατι επελεξα αυτη και οχι την αλλη.......Η θεραπεια σου ξεκιναει απο την πρωτη παραδοχη και συνεχιζεται στην καρεκλα του θεραπευομενου και απλα εμπιστευεσαι τον ειδικο οτι ξερει αυτο που κανει..

Θελω μονο να σου πω οτι την θεραπεια σου δεν μπορεις να την ελεγξεις δλδ να ελεγξεις και να προεξοφλησεις το αποτελεσμα,εσυ θα κανεις το καλυτερο που μπορεις και το αποτελεσμα θα ερθει μονο αν αφεθεις στα χερια του ειδικου....ακομα και λαθος επιλογη να εχεις κανει αν ξερεις γιατι επελεξες αυτον και οχι τον αλλο θα ξερεις που εχεις κανει λαθος και θα μπορεις να το διορθωσεις.....ολα αυτα ειναι μεσα στην θεραπεια και σε αυτο που αναζητας.........καλη τυχη..................

Quote:

---

Originally Posted by whoami

Μιλώντας για ψυχολόγο ή ψυχίατρο ή ψυχίατρο-ψυχοθεραπευτή μου προέκυψε ένα ερώτημα που δεν ξέρω, ίσως πρέπει να ανοίξω νέο τόπικ γι'αυτό.
Δηλαδή, αναρωτιέμαι,οκ πες υποθετικά ότι πάω σε ψυχίατρο και ο ψυχίατρος μου γράφει φάρμακα. Κι εγώ δουλεύω παράλληλα. Πόσο λειτουργικός θα είμαι στην δουλειά μου το διάστημα τουλάχιστον της προσαρμογής του οργανισμού στα φάρμακα??? Θα μπορώ να εργαστώ ή θα είναι τόσες οι παρενέργειες(π.χ. απ'ότι διαβάζω υπνηλία, ναυτίες κλπ) που δεν θα μπορώ να λειτουργήσω και ίσως να έχω πρόβλημα με τον εργοδότη μου?
Με αυτό το σκεπτικό ίσως να είναι πιο σωστή η ψυχοθεραπεία, είμαι λάθος? δεν ξέρω...

---

Βρες έναν σωστό ειδικό και θα σου λυθούν όλες οι απορίες. Μπορεί να μη χρειαστείς καν φάρμακα, μπορεί τα φάρμακα να μην έχουν καμιά παρενέργεια, μπορεί να έχουν και να σε προειδοποιήσει ο γιατρός πώς να το χειριστείς. Άπειρα μπορεί που μπορεί πιο πολύ να σε μπερδέψουν και όχι να σε βοηθήσουν. Κάνε το βήμα και τα πράγματα θα πάρουν το δρόμο τους.

Κατανοητά αυτά που λέτε κι ευχαριστώ,
απλά μου είπαν μια μινι-ιστορία για έναν άνθρωπο που από τότε που άρχισε να παίρνει φάρμακα μέσω κάποιου γιατρού έγινε η σκιά του εαυτού του, γι'αυτό ρώτησα. Γιατί κι εγώ στο μυαλό μου είχα ότι οκ, δεν είναι ταμπού τα φάρμακα, αν ο γιατρός πει ότι πρέπει να πάρω θα τα πάρω, όπως παίρνουμε κάθε άλλο φάρμακο που μας δίνουν οι γιατροί. Αλλά με αυτό και σκεφτόμενος και το θέμα της δουλειάς άρχισα να το βλέπω πιο διστακτικά το θέμα της φαρμακοθεραπείας, γι'αυτό ήθελα την γνώμη σας.
Άδεια από την δουλειά έτσι στα ξεκάρφωτα για καμμιά βδομάδα Adzik μου δεν παίζει...Ούτε να με καλύψει κανείς παίζει... Έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα, ο καθένας εκεί παίζει για την πάρτι του, για το τομάρι του λαϊκά ή για το παντεσπάνι του, επίσης λαϊκά. Δυστυχώς...Να μην σου πω ότι θα το πάρουν σαν αφορμή για να πουν διάφορα... :(

Σε ό,τι αφορά τα φάρμακα, έχω συναντήσει άτομα για τα οποία λέω, αποκλείετεαι, πρέπει να πάιρνουν κάτι, αλλά αν τα ρωτάω ευθέως απαντάνε, όχι είμαι εναντίον των φαρμάκων. Οπότε ζουνε το άγχος τους, μερικές φορές και μεγάλο, αλλά είναι επιλογή τους. Η λειτουργικότητα τους δεν πλείτεται και επιχειρούν να το διορθώσουν είτε με συνεδρίες, είτε με αλλαγές στις συνθήκες, είτε και με τα δύο. Μερικές φορές μάλιστα έχουν απλούστατα αποδεχτεί ότι "αυτό είναι" και δεν τους πολυνοιάζει, δεν θεωρούν ότι αυτπροσδιορίζονται από το άγχος. Τώρα κατά πόσο αποδέχονται τις επιπτώσεις π.χ. ερρατικότητα, κλείσιμο, αφερεγγυοήτητα των αντιδράσεων και της συνέπειας κτλ άλλο θέμα.
Πάντως, από τη στιγμή που κάποιος έχει μάθει να αναγνωρίζει αυτά τα σημάδια (ως σημάδια άγχους) τότε μάλλον δεν τον πολυνοιάζει και δέχεται τον άλλο ολόκληρο ή καθόλου ή μέρη του.

Επίσης γνωρίζω άτομο το οποίο πήγε σε δύο ειδικούς, ο ένας τον μπάφιασε στα φάρμακα, ο άλλος καθόλου (παρά μόνο ένα zanax περιστασιακά). Στον δεύτερο έμεινε, μετά από ενάμισυ χρόνο είχε επανακτήσει έλεγχο της ζωής του και δεν είχε πια κρίσεις πανικού.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ως ένα βαθμό (ως ένα βαθμό, δεν είναι το επαγγελμά μας αυτό) είναι σαφέστατα και προσωπική επιλογή η λήψη φαρμάκων ή μη. Προσωπικά θεωρώ ότι ενέχουν κίνδυνο αλλά δεν είμαι και εναντίον όταν η λειτουργικότητα πλήτεται σε τέτοιο βαθμό που ο άλλος "γδέρνεται" για να ακολουθήσει την καθημερινότητα του.
Πάντως, παραμένω εξαιρειτκά επιφιλακτικός σ' αυτό, αλλά αυτό είναι προσωπική μου άποψη... : )
Θεωρώ δλδ ότι σε μερικές περιπτώσεις αποτελούν την εύκολη γρήγορη λύση (και ζούμε σε ένα γρήγορο "εύκολο" κόσμο : ) ) και οι κίνδυνοι πολυυυ μεγαλύτεροι από τα πρόσκαιρα οφέλη.
Αυτά όμως είναι πράγματα που θα τα δεις με τον ειδικό : )

Εμένα δεν με πείθεις καθόλου πως πραγματικά χρειάζεσαι "ειδικό" και συνεπώς ούτε το ένα και ούτε το άλλο.

Tέσπα στα σοβαρά τώρα. Θα πας πρώτα σε ψυχολόγο και μετά σε ψυχίατρο. Εάν σε παραπέμψει ο ίδιος ο ψυχολόγος ή με μια πιο λαϊκή έννοια "σηκώσει τα χέρια ψηλά" και σε στείλει σε ψυχίατρο τότε καλός. Εάν όχι, τότε ακολούθησε πιστά τις συμβουλές του και άμα και αυτές δεν βγάλουνε άκρη κάνε και σε μία επίσκεψη σε ψυχίατρο να δεις τι παίζει, τι θα σου πει.

Quote:

---

Originally Posted by fackatos

Εμένα δεν με πείθεις καθόλου πως πραγματικά χρειάζεσαι "ειδικό" και συνεπώς ούτε το ένα και ούτε το άλλο.

Tέσπα στα σοβαρά τώρα. Θα πας πρώτα σε ψυχολόγο και μετά σε ψυχίατρο. Εάν σε παραπέμψει ο ίδιος ο ψυχολόγος ή με μια πιο λαϊκή έννοια "σηκώσει τα χέρια ψηλά" και σε στείλει σε ψυχίατρο τότε καλός. Εάν όχι, τότε ακολούθησε πιστά τις συμβουλές του και άμα και αυτές δεν βγάλουνε άκρη κάνε και σε μία επίσκεψη σε ψυχίατρο να δεις τι παίζει, τι θα σου πει.

---

Καλημέρα, τι σε έκανε να καταλάβεις πως δεν χρειάζομαι κάποιον ειδικό? πως το συμπέρανες αυτό? :ο

Quote:

---

Originally Posted by whoami

Μιλώντας για ψυχολόγο ή ψυχίατρο ή ψυχίατρο-ψυχοθεραπευτή μου προέκυψε ένα ερώτημα που δεν ξέρω, ίσως πρέπει να ανοίξω νέο τόπικ γι'αυτό.
Δηλαδή, αναρωτιέμαι,οκ πες υποθετικά ότι πάω σε ψυχίατρο και ο ψυχίατρος μου γράφει φάρμακα. Κι εγώ δουλεύω παράλληλα. Πόσο λειτουργικός θα είμαι στην δουλειά μου το διάστημα τουλάχιστον της προσαρμογής του οργανισμού στα φάρμακα??? Θα μπορώ να εργαστώ ή θα είναι τόσες οι παρενέργειες(π.χ. απ'ότι διαβάζω υπνηλία, ναυτίες κλπ) που δεν θα μπορώ να λειτουργήσω και ίσως να έχω πρόβλημα με τον εργοδότη μου?
Με αυτό το σκεπτικό ίσως να είναι πιο σωστή η ψυχοθεραπεία, είμαι λάθος? δεν ξέρω...

---

Κοιτα ολα τα φαρμακα εχουν παρενεργειες αναλογως το φαρμακο τη δοση και τον οργανισμο...συνηθως οταν ξεκινας κατι τις πρωτες βδομαδες μπορει να εχεις καποιες ενοχλησεις αλλα συνηθως μετα περνανε και ο οργανισμος σου συνηθιζει το φαρμακο και μπορεις και ανταπεξερχεσαι κανονικα στις καθημερινες σου δραστηριοτητες.. ασχετα με το αν παιρνει καποιος φαρμακα η οχι η ψυχοθεραπεια ειναι πολυ χρησιμη για να καταλαβει καποια πραγματα για τον εαυτο του, να κατανοησει που οφειλονται αυτα που περναει και ενδεχομενως να αλλαξει κατι προς το καλυτερο..

Έχοντας εμπειρία και από τους δύο, θα ξεκινούσα από έναν ψυχίατρο που κάνει ψυχοθεραπεία. Δεν είναι απαραίτητο ότι ο ψυχίατρος θα σου γράψει φάρμακα. Ο ψυχίατρος που πήγα σε εμένα έδωσε, σε άλλες δυο περιπτώσεις που ξέρω δεν έδωσε φαρμακευτική αγωγή γιατί δεν χρειάζονταν.

το καλυτερο ναι ειναι αυτο δεν σημαινει απαραιτητα οτι θα σου δωσει φαρμακα φυσικα αμα χρειαζεται θα σου δωσει αλλα ρε παιδια να λεμε και την αληθεια τις περισσοτερες φορες δινουν σπανια να μην δωσουν...γι αυτο ισως πολλοι δισταζουν να πανε επειδη το εχουν αυτο υποψιν με τα φαρμακα....η ψυχοθεραπεια ειναι πολυ σημαντικη δεν αρκουν μονο τα φαρμακα..

Quote:

---

Originally Posted by Lacrymosa

αλλα ρε παιδια να λεμε και την αληθεια τις περισσοτερες φορες δινουν σπανια να μην δωσουν...

---

Μα την αληθεια λεμε. Αλλα η αληθεια του καθενος διαφερει απο την αληθεια του αλλου. Κοινως, εξαρταται που θα πεσεις.

Αυτο ακριβως, εξαρταται που θα πεσεις...εχω ακουσει και το αντιθετο βεβαια περιπτωση οικογενειακου γνωστου με τρελο αγχος κρισεις πανικου κτλ. και ζητουσε απο μονος του αγχολυτικα να ηρεμησει και δεν του δινε προσπαθουσε να τον καλμαρει με τα λογια