Originally Posted by
-moonlight-
"Η φωτογραφία είναι ποίηση παγιδευμένη στο κλάσμα του δευτερολέπτου."
"Μια εικόνα είναι ποίημα χωρίς λέξεις."
Συγγνώμη που σου ξανά απαντάω ενώ δεν έχω βιώσει ποτέ μια ανθρώπινη απώλεια αλλά καταλαβαίνω απόλυτα τι θέλεις να πεις μιας και το έχω νιώσει έντονα για άλλα πράγματα, οπότε φαντάζομαι πόσο περισσότερο άσχημα και απαρηγόρητα θα νιώθω αν συμβεί κάτι τέτοιο… Ο λόγος που σε καταλαβαίνω είναι αυτός:
"Δεν ξέρω εσείς αλλά εγώ δεν τα πάω καλά με τους αποχαιρετισμούς: στεναχωριέμαι, μου έρχεται να βάλω τα κλάματα, πολλές φορές θυμώνω προκειμένου να μην δείξω τη στεναχώρια μου. Όλοι οι αποχαιρετισμοί έχουν τον ίδιο χαρακτήρα πάνω κάτω, είτε αποχαιρετούμε έναν έρωτα, μια φιλία, μια επαγγελματική σχέση, ακόμα και ένα αντικείμενο, ένα σπίτι που ζήσαμε, έναν τόπο τον οποίο αφήνουμε πια. Παρόμοια συναισθήματα γεννάνε."
Όπου αποχαιρετισμός, η οποιαδήποτε απώλεια, και σίγουρη η δική σου είναι η πιο έντονη και επίπονη… Στην αρχή, οι φωτογραφίες ήταν μια παρηγοριά, μια πικρή νοσταλγία, ότι έζησα κάτι, είτε κάποιες καταστάσεις, είτε στιγμές με ανθρώπους, και πικρή γιατί πια ήταν μια ανάμνηση και μόνο –πικρή σε ανεκτά επίπεδα στην αρχή-. Μετά όμως απέφευγα να τις κοιτάζω γιατί μου προκαλούσαν περισσότερο αρνητικά συναισθήματα, παρά θετικά. Έχω ακούσει από ανθρώπους που έχουν χάσει δικούς τους, ότι κι' αυτοί στην αρχή ήθελαν με οποιοδήποτε τρόπο να είναι κοντά σ' αυτόν που έχασαν, είτε μέσα απ' την φωνή του (αν ήταν π.χ. τραγουδιστής ή είχαν κάποια βίντεο) και να τον βλέπουν, αλλά μετά από κάποιο καιρό αυτό το πράγμα τους έκανε κακό, τους πλήγωνε όταν τον άκουγαν/έβλεπαν. Νομίζω πως είναι διαφορετικό αν απλά τον νιώθεις κοντά σου χωρίς να τον βλέπεις και να τον ακούς… Οπότε εγώ θα προσπαθούσα να γυρίζω απ’ την άλλη (αφού ξέρεις πού βρίσκονται) και να κοιτάζω επίτηδες άλλα πράγματα κάνοντας άλλες σκέψεις παρά να κοιτάζω τις φωτογραφίες. Αν δεν μπορείς να το αποφύγεις καθόλου, προσπάθησε να κάνεις αυτό που είπε ο/η Jackie… Και ευτυχώς που η τότε προσπάθειά σου να βρεθείς εκεί ΑΠΕΤΥΧΕ.
Όσο για την γατούλα σου, πιστεύω πως έδωσες μόνη σου την απάντηση...