Να οργανωθούμε παρακαλώ οι μειωμένοι και κάτι θα καταφέρουμε. δε μπορεί...
Printable View
Να οργανωθούμε παρακαλώ οι μειωμένοι και κάτι θα καταφέρουμε. δε μπορεί...
Ο,τι ανέβασα πριν λίγο στο site μου...
Δε θα διαβάσετε παρακάτω όσα σας αρέσουν, ούτε θα δώσω τροφή σε εκείνους που γουστάρουν να διαβάζουν για κακοποιήσεις ζώων για αυτό και μοιάζουν να ηδονίζονται με τέτοια γεγονότα… Δε θα είναι ένα κείμενο που θα “πουλήσει”, αλλά ένα που θα μείνει στα αζήτητα, το ξέρω πως αυτή θα είναι η τύχη του επειδή θα είναι αληθινό και είναι ήδη από τις πρώτες γραμμές.
Και για όσους συνεχίζουν να διαβάζουν έχω να πω απλώς μια θλιβερή πραγματική ιστορία, που ελπίζω να είναι γροθιά στο στομάχι. Έχετε ακούσει τον όρο εσωτερική μετανάστευση; Ναι υπάρχει και αυτή και είναι ίσως ένα βήμα πριν από την αναγκαστική φυγή σε κάποια άλλη χώρα. Δοκιμάζεις την τύχη σου σε μια άλλη περιοχή από αυτή που θέλεις να ζεις και αν δεν τα καταφέρεις φεύγεις εκτός συνόρων. Σε αυτή τη θέση βρίσκομαι και εγώ. Αναγκάζομαι να αφήσω πίσω τη Θεσσαλονίκη, όπου ζω εδώ και 8 χρόνια για να πάω πίσω στη Ρόδο, στον τόπο που γεννήθηκα. Ο λόγος; Μα φυσικά ένας και μοναδικός , Η ΑΝΕΡΓΙΑ! Τι; Αν ελπίζω πως στη Ρόδο θα βρω δουλειά; Όχι δεν ελπίζω… Απλώς εκεί δεν θα χρειάζεται να πληρώνω ενοίκιο και λογαριασμούς αφού θα μένω στο πατρικό. Και για αυτό πιστεύω πως κάποια στιγμή θα αναγκαστώ να φύγω κάπου στο εξωτερικό… Βλέπετε οι γονείς μου δεν θα ζουν για να με ταΐζουν για πάντα! Κάποια στιγμή θα αφήσουν το μάταιο τούτο κόσμο, και επειδή εγώ δεν είμαι από εκείνες που βρίσκουν γκόμενους για να τους τρώνε λεφτά θα καταλήξω να πεθάνω από ασιτία και εγώ και τα σκυλιά μου!
Ναι ρε, είχα ξεκινήσει με όνειρα… Τα ηλίθια εκείνα όνειρα που σου φουσκώνουν τα μυαλά και σε κάνουν να νομίζεις πως αν αποκτήσεις γνώσεις και προσόντα θα ξεφύγεις από τη φτώχεια και την κοινωνική τάξη των γονιών σου και θα ανέβεις σε ένα άλλο επίπεδο. Για αυτό έβγαλα τα μάτια μου πάνω από τα βιβλία, αλλά ξέρετε κάτι; ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΙ από την κοινωνική τάξη στην οποία γεννήθηκε. Έτσι λοιπόν εγώ θα είμαι πάντα το παιδί του πλασιέ που τα βγάζει πέρα μετά βίας και δε θα φτάσω με τίποτα το παιδί του δικηγόρου ή του δημόσιου υπάλληλου που τυχαίνει και να έχουν βύσμα κάποιον από κάποιο κόμμα! Το μέλλον μου ήταν και είναι προδιαγεγραμμένο, μόνο που όταν ήμουν 18 δεν το έβλεπα, τώρα που είμαι 25 το βλέπω και στα αλήθεια αν ήξερα τότε πόσο μάταια είναι όλα δε θα ξεκινούσα καμία προσπάθεια! Φυσικά και δε θα ανέβαινα για σπουδές, ούτε στα ωδεία θα έτρεχα, ούτε στα φροντιστήρια, ούτε θα αγχωνόμουν για το μέλλον. Αν τότε ήξερα δεν θα έκανα απολύτως τίποτα, απλώς θα έψαχνα να πιάσω δουλειά σαν σερβιτόρα η σαν οτιδήποτε άλλο και θα ήταν όλα καλά. Τώρα είμαι 25 και είναι σαν να ξεκινάω τώρα τη ζωή μου ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΣΟΝ! Όλα όσα έκανα πήγαν χαμένα, δεν μετράνε για κανέναν και πουθενά, και κυρίως επειδή δεν έχω βύσμα και επειδή όπως είπαμε ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΙ από την κοινωνική τάξη στην οποία γεννήθηκε!
Το χειρότερο είναι πως βλέπω και πολύ κοντινούς μου ανθρώπους να είναι στην ίδια θέση, άρα δεν είναι της φαντασίας μου όλο αυτό, μακάρι να ήμουν εγώ η παλαβή της υπόθεσης αλλά δυστυχώς δεν είμαι!
Βλέπω και τους μεγαλύτερους που δεν νοιάζονται που εκείνοι ευθύνονται για όλα αυτά! Αυτό το μέλλον μας κληροδότησαν, μόνο που σφυρίζουν αδιάφορα και το μόνο που τους νοιάζει είναι να μη χάσουν το επόμενο επεισόδιο από το Ezel… Μόνο που αυτοί τα έζησαν τα νιάτα τους, έκαναν ό,τι ήθελαν και ψήφιζαν τους ηλίθιους με ελαφριά καρδιά καταδικάζοντας όλους εμάς. Αλλά δεν πειράζει… Εκείνοι πέρασαν καλά και όταν τους ρωτάς τι θα γίνει σου λένε πως εκείνοι “Έχουν το σπίτι τους… Είναι καλά και δεν είναι καιρός για να σκοτίζονται με τα προβλήματα της γενιάς σου… Όλο και κάπως θα τη βγάλουν καθαρή άλλωστε!”. Εκείνοι βλέπετε και τα κάνανε σκατά και μας έφεραν και στον κόσμο να τα απολαύσουμε. Τότε βλέπετε γεννιόντουσαν ακόμη παιδιά, αλλά καταραμένα παιδιά…
Και που λέτε, λοιπόν, θα τα αφήσω όλα πίσω αναγκαστικά για να πάω εκεί από όπου ξεκίνησα, χωρίς όμως να μπορώ να γυρίσω πίσω το χρόνο και να είμαι ξανά 17… Αλλά και να μπορούσα πάλι όλα την ίδια τροπή θα είχαν, και ας μην έφευγα. Πάλι θα με πετούσαν στην πυρά, απλά δεν θα είχα όνειρα να τα βλέπω να πεθαίνουν άδικα και ούτε προσόντα να χαραμίζονται .
Αυτά προς το παρόν
Τρυποκάρυδος- χωρίς βύσμα!
μάλλον μόνη μου μιλάω σε αυτό το φόρουμ ε;
:rolleyes:
Φτάνει να πω ότι λυπάμαι και ότι σε καταλαβαίνω σε μεγάλο βαθμό;....
Δεν είμαι καλή στις πρακτικές συμβουλές...Αλλά συζητάω φυσικά,αν αυτό αρκεί... :)
Κάτι είναι και αυτό... Καλύτερο από το τίποτα... Τουλάχιστον να μη νιώθω πως μιλάω μόνη μου και κάποιος έστω τα διαβάζει ... :-)Quote:
Originally Posted by Σουελ
Εγώ προσωπικά δυσκολεύομαι να πω κάτι περισσότερο σε μια τέτοια κατάσταση...Quote:
Originally Posted by donald_girl
Ξέρω ότι έχεις προσπαθήσει πραγματικά να βρεις δουλειά και δεν τα κατάφερες...
Ξέρω πως δεν είναι επιλογή σου να αλλάξεις ζωή...Επίσης, ξέρω πως το χειρότερο απ' όλα είναι ότι νιώθεις τόοοοοσο απογοητευμένη...
Αλλά, αποκλείεται να βρεις μια δουλειά στη Ρόδο;
Δεν ξέρω αν θα βρώ... Είμαι τόσο απογοητευμένη που αμφιβάλλω ... Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να προσπαθήσω.... ΔυστυχώςQuote:
Originally Posted by Σουελ
Φυσικά και θα προσπαθήσεις.Quote:
Originally Posted by donald_girl
Όσο για τις σπουδές σου, δεν είναι καθόλου τζάμπα κόπος, να το διώξεις απο το μυαλό σου....Ακόμα κι αν δεν σου δώσει άμεσα δουλειά αυτό που έχεις σπουδάσει, δεν ακυρώνεται έτσι η αξία του..Είσαι μικρή ακόμα, θα συμβούν πολλά στο μέλλον και ποτε δεν ξερεις πού θα οδηγηθείς...
Μακάρι... Έχω απογοητευθεί τόσο πολύ, δεν υπάρχει πιο πολύ... Μακάρι να τελειώσει κάποτε αυτός ο πόνος ... Μακάρι να αλλάξει η ζωή μουQuote:
Originally Posted by Σουελ
Η ζωή σου θα αλλάξει, το ξέρεις και το ξέρω. Το θέμα είναι πότεεεε, έτσι;Quote:
Originally Posted by donald_girl
Σε νιώθω, γιατί ζω κάτι παρόμοιο....Κι εγώ χάνω την υπομονή μου συνέχεια.Στραγγίζω το μυαλό μου να βρω καμια λύση, αλλά φως πουθενά...Αλλά δεν το αφήνω το ******** να με πάρει απο κάτω....
Πότε θα φύγεις για τη Ρόδο;
Ο φίλος σου πως βλέπει την κατάσταση;
Αύριο φεύγω για ένα 20ήμερο και μετά θα γυρίσω να μαζέψω πράγματα και λογικά τέλη Οκτωβρίου - αρχές Νοεμβρίου θα έχω φύγει...Quote:
Originally Posted by Σουελ
Ο δικός μου καταλαβαίνει πως αυτή είναι η έσχατη λύση ... Δυστυχώς δε μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο
Την περασμένη Δευτέρα γύρισα από τη Ρόδο. Δεν άφησα τον εαυτό μου να περάσει καλα... Δεν τα κατάφερα. Σκεφτόμουν συνεχώς τα προβλήματα μου, την ανεργία μου και τα χρέη μου...
Από τη μέρα που ήρθα ψάχνω συνεχώς για δουλειά, μήπως και καταφέρω τελικά να μείνω εδώ.
Στη Ρόδο που λέτε μια φίλη μου από το σχολείο μου είπε αυτήν εδώ την ατάκα όταν συζητούσαμε "Τι έχεις καταφέρει από το Λύκειο και μετά; Ακόμη και εγώ που δε με νοιάζει τίποτα περισσότερα πράγματα κατάφερα"... Επίσης μου είπε πως είναι παράξενο που παρόλο που έφυγα από εκεί που ήμουν είμαι πάλι δυστυχισμένη εδώ, και αυτό είναι αλήθεια. Δε θυμάμαι ποτέ τον εαυτό μου πραγματικά χαρούμενο πάντα κάποιο πρόβλημα θα υπήρχε και εξακολουθεί να υπάρχει.
Ταυτόχρονα αν και είμαι από εκεί, είχα ξεχάσει πόσα λεφτά έχουν οι Ροδίτες και ξαφνιάστηκα από τη χλιδα του νησιού τα ακριβά ρούχα και πράγματα των κατοίκων, τα ακριβά αυτοκίνητα... Δυστυχώς οι γονείς μου από την άλλη αντίθετα από τον κανόνα δεν έχουνε μία... Συνηθίζεται εκεί πάντα οι γονείς να φτιάχνουν και από ένα σπίτι στα παιδιά τους, είτε αγόρι είτε κορίτσι είναι αυτό... Επίσης εκεί συνεχώς γίνονται γάμοι, επειδή βλέπετε εκεί τα ζευγάρια έχουν την οικονομική δυνατότητα να το κάνουν. Νόμιζα παλιά πως ήταν επειδή είναι συντηρητική η κοινωνία, μετά κατάλαβα πως αυτό που μας χωρίζει από αυτούς είναι τα χρήματα. Τώρα που το σκέφτομαι έπρεπε να το είχα καταλάβει νωρίτερα. Πάντα ήμουν το άτομο με τα λιγότερα, ήδη από το σχολείο από την 1η δημοτικού είχα τη πιο φθηνή κασετίνα, αργότερα τα πιο φθηνά και κακόγουστα ρούχα και δεν μου κάνανε παρέα τα παιδάκια και επειδή δεν φορούσα μάρκες ρούχα...
Σήμερα βλέπω μια ξαδέρφη μου, που ποτέ δεν ήταν 1ο μυαλό και σαν άτομο ήταν μπορώ να πω ηλίθιο και μη με παρεξηγήσετε, να έχει δουλειά και ας μην έχει σπουδάσει τίποτα όπως και πολλοί εκεί κάτω, και παντρεύεται λέει το Δεκέμβρη. Φυσικά και ο μπαμπάς της της έχει φτιάξει και σπίτι. Εμένα ο δικός μου μπαμπάς δεν μου έχει ετοιμάσει σπίτι όπως σε όλες και όλους εκεί κάτω...
Και που λέτε ... και αυτή η φίλη μου που κατάφερε όπως λέει περισσότερα από μένα έχει και αυτή δικό της σπίτι και ο γκόμενος της επίσης και σε λίγο θα παντρευτούν και αυτοί.
Τι άλλο; Α! Φαντάζομαι να μη βρω δουλειά και να φύγουν από τη ζωή οι γονείς μου μια μέρα... Τότε; Θα μείνω στο δρόμο!
Αλήθεια δεν έχω καταφέρει στα αλήθεια τίποτα. Θα είμαι άστεγη μια μέρα
Anybody there?
Γεια σου κοπελιααααά!! ;)
Έλα μωρέ τι κοιτάς τις άλλες τις βολεμένες... Και τι ήταν αυτό που σου είπε?? Και πως στο είπε δλδ? :S Έλεος η γκόμενα..
Επιπλέον μου ακούγονται πολύ ότι ναναι τα του τόπου σου. Που λες οι γονείς έχουν τα φράγκα και χτίζουν και απο ένα σπίτι. Σόρρυ κιόλας, κι εμείς που μεγαλώσαμε με τον αγώνα των γονιών μας και έχουμε φτάσει να πεινάμε δλδ δεν αξίζουμε όσο αυτούς που θα τα βρουν έτοιμα? Μην κάνεις τέτοιες σκέψεις, ευτυχώς κατάφερες να φύγεις απο εκεί και είδες πως είναι κι αλλού ο κόσμος...
Όσο για το θέμα ''άστεγη'', το σπίτι σας το πατρικό δεν είναι δικό σας?
Αυτό το ''όπου και να πάω νιώθω δυστυχισμένη'' να το κοιτάξεις σοβαρά και να βρεις τι φταίει. Κι άσε φταίει μόνο η ανεργία και η χώρα. Δν είναι έτσι, αν και θα μας βόλευε..
επειδη εχω ζησει ενα διαστημα στη Ροδο την δεκαετια του ΄80 εχω δει τι ακριβως συμβαινει.η νυφη να στεκεται και η μπροστα μια ατελειωτη σειρα συγγενων και φιλων να της περασουν τα χρυσαφικα.οσο για τα σπιτια ειδα κι εγω την χλιδη σε ολη την μεγαλοπρεπεια.
δεν νομιζω οτι τα εθιμα αυτα πρεπει να σε επηρεαζουν σε βαθμο ωστε να σου καταστρεφουν την ψυχολογια σου.ετσι κι αλλιως μας εχουν τακτοποιησει ολους θα λεμε μακαρι να μην ειχαμε τουβλο.
Το πατρικό είναι δικό μας, αλλά χωρίς δουλειά δε γίνεται να τρώω τα τούβλα....Quote:
Originally Posted by Ναταshα
Τώρα για το τι φταίει... 25 χρόνια το ψαχνω
Όταν σου μαθαίνουν πως αυτά είναι φυσικά και αυτονόητα κάπου μπλοκάρεις και λες γιατό όχι και εγώ?Quote:
Originally Posted by γιώτα2
οσο θυμαμαι τον εαυτο μου λεω ενα "γιατι"....τελικα απαντηση δεν θα παρω ποτε γιατι δεν ειχα ποτε οχι σπιτια και χρυσαφια, αλλα τα πιο απλα πραγματα στη ζωη και συγχρονως ειχα και επι πλεον ατυχιες που δεν μπορεις να δικαιολογησεις και εκει σου ερχεται να χτυπας το κεφαλι σου.
στην ηλικια σου ισως σου φαινονται σημαντικα,οχι οτι σε χαλανε, αλλα τελικα τα σπουδαια ειναι αλλα και δεν γνωριζεις τι μπορει να συναντησεις στη ζωη σου.
ισως το καλυτερο.η ζωη ειναι τοσο ανατρεπτικη.μην αναλωνεις το μυαλουδακι σου με αυτα που σου εμαθαν, γιατι εσυ εφυγες απο αυτη την κλειστη κοινωνια και θα μαθεις οτι τα αυτονοητα ειναι αλλα.
ασχετο: το site δικο σου ειναι ή απλα γραφεις σε αυτο? ειναι πολυ καλο
Quote:
Originally Posted by kalopisti
Είναι όλο δικό μου :-) Χαίρομαι που σου άρεσει :-) Παίρνω πολύ κουράγιο έτσι! Είχα σκεφτεί ακόμη και να το παρατήσω σε στιγμές απελπισίας. Το έχω κάπου 3.5 χρόνια.
Quote:
Originally Posted by γιώτα2
Έχεις δίκιο. Απλά είναι που καμιά φορά αναρωτιέμαι γιατί σε μένα όλα τα δύσκολα και σε κάποιους όλα ευνοϊκά...
Προσευχηθείτε για μένα για να βρω δουλειά. Εγώ αυτό κάνω και προσπαθώ... Πφφφ
επομενως δεν μπορεις να πεις οτι δεν εχεις κανει κ τιποτα στη ζωη σου!!αυτο ειναι ενα αξιοπρεπεστατο site και μαλιστα εχει κ διαφημισεις μεσα!!πολυς κοσμος θελει να δραστηριοποιηθει επαγγελματικα με το ιντερνετ κ εσυ το κανεις ηδη αυτο κ μαλιστα με επιτυχια! ειναι μια πολυ καλη λυση το ιντερνετ τις δυσκολες αυτες εποχες που περναμε!! κ κανεις κ αυτο που θελεις σε αυτη τη ζωη! μην υποτιμας καθολου το οτι εχεις καταφερει να συντηρεις ενα site 3,5 χρονια!!Quote:
Originally Posted by donald_girl
Τι να πω... Ίσως να έχεις δίκιο. Βέβαια δεν έχω πλέον έσοδα από το site, για μερικούς μήνες έβγαλα ένα χαρτζιλίκι κάπου 300 ευρώ κάθε μήνα, αλλά μετά πούλησα ό,τι πούλησα και δεν είχα άλλο κόσμο να γραφτεί σε sites να κάνει κλικ κλπ, έχουν κάνει πλέον όλοι. Είναι affiliates, δε πληρώνεσαι επειδή υπάρχουν και μόνο, αλλά πρέπει να κάνεις lead η πώλησηQuote:
Originally Posted by kalopisti
sorry αλλα δεν εχει τυχει να ασχοληθω ποτε,γι'αυτο ρωταω..δηλαδη παρολο που υπαρχει η διαφημιση εσυ για να πληρωθεις τι πρεπει να κανεις?
Από κάποιες διαφημίσεις έχεις κέρδος αν πάει κόσμος και γραφτεί εκεί, πχ ricardo, webpet και κάποια παιχνίδια. Από άλλες αν κάποιος κάνει κλικ στα μπάνερ και από άλλες με βάση τους πελάτες που στέλνεις , πχ σε κάποια eshops . Θέλει διαφήμιση στο facebook και γενικά σε διάφορα social networksQuote:
Originally Posted by kalopisti
ok..ισως αυτο το αδιεξοδο που νιωθεις να οφειλεται κ στο οτι δεν εχεις καποια βοηθεια για να εξελιξεις το site προκειμενου να σου αποφερει κ παλι καποια εσοδα.. ισως αν απευθυνοσουν σε καποιον ειδικο σε αυτα τα θεματα να σου δωσει καποιες καλες ιδεες για το site.. ψαξτο λιγακι αν δεν το εχεις ηδη ψαξει
Βασικά καινούργιο κόσμο χρειάζομαι, και από την πλευρά μου να έχω ξανά δύναμη να το κυνηγήσω...Quote:
Originally Posted by kalopisti
Το αδιεξοδο οφείλεται σε πολλά...
Το ότι έχεις ασχοληθεί με διάφορα κατά καιρούς δείχνει ότι είσαι δημιουργικό άτομο. Ίσως τώρα να νιώθεις "πνιγμένη" για διάφορους λόγους αλλά πιστεύω ότι θα βρεθεί το κατάλληλο timing που θα έχεις και πάλι όρεξη να ασχοληθείς με κάτι. :)
Δυστυχώς ήμουν δημιουργικό άτομο, μέχρι που ανακάλυψα πως όλα αυτά που έκανα δεν μετράνε γιατί δεν αποφέρουν χρήματα. Ίσως αυτό να εννοούσε και εκείνη η φίλη μ από τη Ρόδο όταν μ είπε πως μετά το Λΰκειο δεν έκανα τίποτα... Πως δεν έχω καταφέρει να ανεξαρτητοποιηθώ οικονομικά...Quote:
Originally Posted by iberis
ενταξει και οι συνθηκες που μεγαλωνει η γενια μας δεν μας δεν ειναι κ οι πιο βοηθητικες.. στις μερες μας αν δεις ανθρωπο νεο κ με καλη δουλεια, σημαινει οτι οι δικοι του εχουν καλες γνωριμιες κ οχι οτι αυτος ειναι τοσο αξιος.. το προβλημα ειναι περισσοτερο το οι δικοι σου δεν εχουν καλες γνωριμιες κ οχι εσυ .. αν ζουσαμε σε μια αλλη χωρα θα ηταν διαφορετικα τα πραγματα για ολους.. ισες ευκαιριες, αξιοκρατια, κλπ... ειναι θλιβερο αλλα στο τελος ολοι μεταναστες θα καταληξουμε για να δουμε μια ασπρη μερα..
Δυστυχώς... Παρόλα αυτά οι μεγαλύτεροι τη ζωή τους την έζησαν! Με εμάς τώρα τι θα γίνει; Τι θα απογίνουμε; Τι μας επιφυλάσσει το παρόν και το μέλλον ; Γιατί να πληρώνουμε εμείς για τα λάθη των μεγαλυτέρων; Που ψήφιζαν μονίμως Πασόκ και Νδ και παρόλα αυτά παραμένουν αμετανόητοι και δεν νιώθουν τύψεις; Εγώ μόνο μαύρο βλέπω μπροστά μου, τίποτα άλλοQuote:
Originally Posted by kalopisti
ετσι ειναι.. αμαρτιες γονεων παιδευουσι τεκνα.. αλλοι τα φαγανε εμεις τα πληρωνουμε.. κ καταληγουμε να πηγαινουμε σε γιατρους κ να γραφουμε σε φορουμ για ψυχολογικη υποστηριξη.. η ελλαδα τρωει τα παιδια της που λενε.. ε τωρα πραγματικα ισχυει αυτο.. αν δεν δουλευα, σιγουρα θα εψαχνα για δουλεια στο εξωτερικο παντως.. κ ενας ανθρωπος δραστηριος και με εμπειριες δεν εχει να φοβηθει τιποτε για να κανει αυτο το βημα.. το μαυρο οι αλλοι μας το βαζουν να το βλεπουμε για να μην ειμαστε σε θεση να δουμε γενικοτερα..
Καλή λύση είναι το εξωτερικό, αλλά είμαι αρκετά δειλή για να κάνω αυτό το βήμα μόνη μ. Βέβαια, αν δεν βγει τίποτα εδώ πάω στη Ρόδο και πάλι δεν γίνει τίποτα θα αρχίσω να το σκέφτομαιQuote:
Originally Posted by kalopisti
Είναι φοβερό πάντως το από που ξεκίνησα και που κατέληξα. Ξεκίνησα με όνειρα και ελπίδες, αν και πάντα είχα ένα θέμα με τη θλίψη, ωστόσο είχα όνειρα... Και μετά αδειάζεις. Δεν ελπίζεις σε τίποτα πια... Μπορώ να πω πως είμαι κλινικά νεκρή , living dead girl...
Και βασικά δεν είμαι ευχαριστημένη με τίποτα στη ζωή μου. Στην αρχή του ποστ έλεγα πως είμαι ευχαριστημένη για τη σχέση που έχω, αλλά μπα δεν είμαι... Κοροϊδεύω τον εαυτό μου. Δε λέω είναι καλό παιδί, αλλά έχει ένα τεράστιο ελάττωμα που με ξενερώνει, είναι τεμπέλης. Όσο και αν δεν ήθελα και δε θέλω να το παραδεχθώ είναι αλήθεια, δεν είναι απλώς ένας άνθρωπος που έχασε όποια συνεργασία είχε για την "επιχείρηση" του και τώρα δεν έχει έσοδα, είναι ένας άνθρωπος που αρνείται πεισματικά να κάνει οτιδήποτε άλλο τώρα που πάει για κλείσιμο... Θα πέσει το μάνα από τον ουρανό νομίζει. Τώρα που δεν κάνει κάτι το μόνο που τον νοιάζει είναι να παιζει Wow και να βλέπει αμερικάνικο ποδόσφαιρο με τους φίλους του , που τον κερνάνε μια και αυτός δεν έχει μία, και δεν τον νοιάζει που δεν έχει μία! Αν έψαχνε να κάνει κάτι και δεν έβρισκε θα ήταν όλα ΟΚ, αλλά δεν θέλει...
Μακάρι να ξυπνούσα μια μέρα και να είναι όλα αλλιώς
Με ρωτάει ο δικός μου... "Μ' αγαπάς;" Και εγώ λέω ναι από συνήθεια. Δεν νιώθω τίποτα πια γενικά... Δε με απασχολεί. Το μόνο που είναι σφηνωμένο μονίμως στο κεφάλι μου είναι πως δεν μπορώ να πληρώσω το νοίκι μου, δεν έχω δουλειά... Ούτε αν έχω φίλους ή όχι με απασχολεί. Μόνο τριγυρνάει στο κεφάλι μου πως δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα!
Μπορεί αν δεν είχα αυτά τα προβλήματα να είχα επαφή με τα συναισθήματα μου, αλλά χάθηκαν και αυτά όπως και πολλά ακόμη. Δεν ακούω πια μουσική, δεν παίζω μουσική, δεν τραγουδάω, δεν γράφω μουσική... Δεν ζωγραφίζω, δεν ονειρεύομαι. Δεν κάνω πια τίποτα από αυτά που θέλουν να έχω επαφή με τα συναισθήματα μου. Το μόνο δημιουργικό που μου απέμεινε είναι το σάιτ μου, και αυτό γιατί δεν χρειάζεται συναίσθημα παρά μόνο λογική.
Βέβαια σε όλη μου τη ζωή ήμουν ένα πολύ συναισθηματικό άτομο, μέχρι πριν λίγο καιρό που συνειδητοποίησα πως είμαι στον πάτο του βούρκου και πως ίσως τα συναισθήματα να είναι πολυτέλεια. Ποιος ξέρει... Ίσως έχω αποστασιοποιηθεί-αναισθητοποιηθεί σε κάποια θέματα για να με προστατέψω... Νιώθω ήδη πολύ πόνο και πίεση και απόγνωση από το ότι δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα, και δεν μπορώ να αντιμετωπίσω με συναίσθημα και τις σχέσεις, θα ήταν ίσως μεγάλο βάρος. Ίσως αυτη είναι η εξήγηση... Όπως και να έχει 1 πράγμα σκέφτομαι μόνο- πως και αν θα τα βγάλω πέρα...
Καλημερα.. ειναι πολυ σημαντικη η επιδραση που εχει το περιβαλλον γυρω μας στην ψυχολογια μας.. το να βρισκεσαι με ανθρωπους θετικους κ δραστηριους, με ορεξη για ζωη, που να μην ειναι μονιμως μεσα στη μιζερια κ την τεμπελια ειναι βασικος παραγοντας για να ειμαστε κ εμεις καλα ψυχολογικα.. βλεπω οτι εσυ ανηκεις στην κατηγορια των ανθρωπων που εχουν ορεξη για ζωη κ προσπαθουν με νυχια κ με δοντια να ειναι καλα κ δεν αρκουνται στο να βριζουν το συστημα κ τους υπολοιπους για τη δικη τους δυστυχια.. σε καταλαβαινω απολυτα.. ζω κατι παρομοιο,με τη διαφορα οτι εγω δεν μπορω να φυγω απο το αρρωστημενο περιβαλλον στο οποιο βρισκομαι, με αποτελεσμα να νιωθω ολα αυτα που με τοσο ωραιο τροπο περιγραφεις.. εσυ ομως εχεις την ελευθερια σου..αξιοποιησε την κ βγαλε απο τη ζωη σου τους ανθρωπους που σε τραβανε πισω αντι να σε πηγαινουν μπροστα ή τουλαχιστον, μιλα του ανοιχτα, πες του αυτα που σκεφτεσαι γι'αυτον
donald girl, μου φαίνεται πως είσαι εγκλωβισμένη σε κάποιες καταστάσεις από τις οποίες πολύ θα θελες να διαφύγεις, δε σου είναι όμως εύκολο αυτό. το περιβάλλον σου δε σε βοηθά ούτε έμπρακτα αλλά ούτε και ψυχικά. σου λείπουν θετικοί και αισόδοξοι άνθρωποι, όπως λειε και η καλοπιστη, ειναι πολυ σημαντικη η επίδραση που εχει το περιβαλλον γυρω μας στην ψυχολογια μας.
μήπως όλο αυτο το σκηνικό που ζεις σε κρατά σε αδράνεια? μήπως με τον τρόπο αυτό κλείνεσαι όλο και περισσότερο στον εαυτό σου? μήπως επιδιώκεις να ασχολείσαι με πράγματα που όντως μεν σε βοηθούν να διαφύγεις απ αυτα που σε βασανίζουν όμως δεν αποτελούν τη λύση των προβλημάτων και το πρόβλημα παραμένει? γιατι πράγματα που νομίζουμε ότι μας βοηθούν να διαφύγουμε δε μας προσφέρουν τελικα τιποτα άλλο παρα μονο ψευδαίσθηση. δυστυχώς δεν παραγνωρίζω και τις συνθήκες της εποχής μας, νεοι γεματοι όρεξη για δουλεια και ζωντανια να καταντούν στο τέλος μελαγχολικοί και αδρανείς γιατι οι συνθήκες είναι τετοιες που εγκλωβίζουν σε συμβιβασμούς ή δεν σου παρεχουν ευκαιρία για τιποτα. όμως πιστευω έχεις τις λύσεις και ξερεις πως θες να φτιαξεις τη ζωή σου. το ζητημα είναι να ξεκινήσεις απο κάπου έστω βήμα βημα με λίγη ελπίδα.
Καλοπίστη, έχω συζητήσει άπειρες φορές με το δικό μου πχ το θέμα της τεμπελιάς του και μου έχει πει στα ίσια πως δεν θέλει να κάνει τίποτα και πως δεν τον ενδιαφέρει αν θα έχει χρηματα ή όχι. Και το λέω , αν φύγω εγώ , πεθάνει η μάνα σου τι θα κάνεις; Δε μπορείς να περιμένεις πάντα από τους άλλους... Η απάντηση: Τότε κάτι θα αναγκαστώ να βρω. Θέλω μόνο να περνάω καλά...
Όσο για μένα. Με φωνάζει drama queen για τα προβλήματα μου και επιμένει πως εγώ θέλω να είμαι χάλια και δεν είναι θέμα συνθηκών.
Γιάννη, είναι όντως δύσκολο να ξεφύγω από όλα αυτά. Φοβάμαι να παίρνω αποφάσεις σχετικά με τους ανθρώπους γιατί φοβάμαι πως μπορεί να κάνω λάθος και μετά να το μετανιώσω.. Τώρα που το καλοσκέφτομαι... Ναι έχω αισθήματα για αυτόν τον άνθρωπο, έχουν αδρανοποιηθεί όμως λόγω των καταστάσεων. Έτσι φοβάμαι και να φύγω και λέω αν είναι να ξεκόψουμε ας το αποφασίσει εκείνος, εγώ δεν μπορώ να πάρω αυτήν την απόφαση.
Είναι και που φοβάμαι - δεν θέλω μετά να επιχειρήσω να αρχίσω κάτι καινούργιο από την αρχή. Η μαλακία είναι πως όταν τον γνώρισα δεν μου φάνηκε να είναι έτσι... Μετά εξελίχθηκαν τα πράγματα. Και επίσης μας χωρίζει μόνο αυτό, αλλά είναι σημαντικό δυστυχώς και δεν μπορώ να το παραβλέψω. Και απογοητεύομαι. Έχω κάνει ένα σωρό όνειρα
Και σταματάω εδώ γιατί δεν αντέχω ούτε να τα σκέφτομαι.... Ξέρω επίσης πως δυστυχώς δεν υπάρχει μαγικό ραβδί που να αλλάζει τις καταστάσεις...
σημερα παντως κατι εχει η μερα.. γινεται καμια εκλειψη κ μας βγαινουν ολα τα σκατα στη φορα? ή απλα φταιει που ειναι Δευτερα?
Όταν ένα ζευγάρι δεν έχει κοινά όνειρα και στόχους είναι λογικό να υπάρξει ''σύγκρουση''. Δε βρίσκω την επιθυμία του δικού σου παράλογη να προτιμά να αποφεύγει να αναλάβει ευθύνη για το μέλλον του, ίσως έτσι έχει βρει έναν τρόπο να αντιμετωπίσει τη δυσκολία. Αυτό το ''να περνά καλά'' νομίζω ότι κρύβει σκέψεις του. Δε μπορείς να πιέσεις κανέναν να κάνει κάτι που δεν είναι έτοιμος. Έχετε διαφοροποιημένες επιθυμίες. Έχεις όνειρα? Κάνε τα πάντα για αυτά. Θέλει να περνά καλά και να μη το νοιάζει το αύριο? Ας κάνει αυτό που θέλει. Υπάρχουν ζευγάρια που επιβιώνουν και χωρίς κοινά όνειρα. Συζήτησε μαζί του κι αν δεν έχει σκοπό να συνεργαστεί μαζί σου για ενα κοινο μέλλον, κάνε το καλύτερο για σένα σα μονάδα. Κι όλα θα πάρουν το δρόμο τους. Σίγουρα αγαπιέστε. Και το αν ο σύντροφός σου άλλαξε ξαφνικά και έγινε τεμπέλης δεν είναι αρκετό για να σου φύγει η αγάπη που του έχεις ;)