θα συμφωνήσω με την περπλ κ τον πυθαγόρα.
έχει τυχει να μν παρω τα φάρμακα μου για 3-4 μέρες κ δν ειδα καμια διαφορά.
όπως επισης σε νοσοκομείο που βρεθηκα καποια στιγμή μου διέκοψαν την αγωγή κ
αυτο που ένιωσα ήταν μια καλή δόση υπομανίας.
κ με τα xanax οπως λεει κ ο πυθαγορας όταν τα εκοψα δν ενιωσα καμια εξαρτηση.
Το άρθρο είναι παλιό δεν ξέρω αν θα με διαβάσεις week αλλά συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Επινοουν ασθένειες που δεν υπάρχουν. Έτσι και τους πιστέψεις έχεις τρελαθεί τελείως. Έχουν δημιουργήσει μια σειρά από ασθένειες εξαιτίας συμπτωμάτων. Πχ εγώ βιωνα κάποτε κρίσεις πανικού γιατί δεχόμουν πίεση. Σταμάτησε η πίεση σταμάτησαν οι κρίσεις. Αν πήγαινα σε ψυχίατρο θα μου έδινε χάπια αντί να μου πει βρες τι σε πιέζει και άλλαξε το. Τα χάπια πιθανόν να με έκαναν χειρότερα και να έφτιαχνα ένα άλλο σύμπτωμα. Και πάει λέγοντας. Είναι μια μεγάλη μπισνα. Και δεν είναι επιστήμη. Η ψυχολογία δεν είναι επιστήμη. Ούτε η ψυχανλαυση είναι επιστήμη. Ένας τύπος κάποτε παρατήρησε ότι οι ασθενείς του όταν μιλούσαν για αυτά που τους ενοχλούσαν γίνονταν καλύτερα. Ποιος ήταν αυτός ο Φρόιντ. Και ότι μπούρδα είπε την κατέγραψαν ως επιστημονικό δεδομένο γιατί απλά ήταν γιατρός. Εδώ είναι που εφαρμόζεται το αυθεντία. Κι έτσι άρχισαν όλα. Το καλύτερο φάρμακο είναι να γνωρίζεις καθημερινά τον εαυτό σου. Ολες οι δυσλειτουγριες μας προέρχονται απλά από συγκρούσεις μέσα μας. Από άρνηση να αναγνωρισουμε τις ανάγκες του εαυτού μας τον ίδιο μας τον εαυτό δηλαδή.