Τι σκέφτεσαι τώρα;

Σκεφτομαι ποσο πολυ θελω να ζησω ενα μεγαλο διαστημα στην Αγγλια .Μπορει και για παντα.Ποσο πολυ θελω να ταξιδεψω και να δω αλλες κουλτουρες και αλλους λαους.Τι ωραια θα ειναι να αισθανομαι το σωμα μου οπως τοτε που σπουδαζα χορο μια που ακομα και με τα κιλα που πηρα ειμαι πολυ ευλυγιστη και το ενοιωσα καθαρα σημερα στο μαθημα που εκανα.(Τελικα ολα ξεκιναν απτο σωμα)Και τελoς ποσο θα μου αρεσε να ημουνα με ενα αντρα που θα μου φερνεται οπως ο Javier Bardem στη Julia Roberts στο EAT LOVE PRAY -εννοω αυτο το κραμα ενθουσιασμου και αβροτητας.

εχω ψυχοπλακωθει σημερα. με τοση ασχημια στον κωλοπλανητη, πολλες φορες γινεται τοσο δυσκολο να κρατησεις ζωντανη την αισιοδοξια... κωλανθρωποι παντου.

αυριο θα ειναι καλυτερα.
καληνυχτα συμφορουμιτες και συμφορουμιτισες :)

Ciciliana μου τα εχω ξαναγραψει αυτο ειναι το γμτ, οτι δεν αλλαζει κατι ουτε με το να τα γραφω εδω και να τα διαβαζουν και να τα ξαναδιαβαζουν τα μελη.Πριν 2 χρονια ημουν καποια αλλη.Ενα ευτυχισμενο κοριτσι που χαιροταν τη ζωη του, που χαιροταν για οσα ειχε και πραγματικα ειχε παρα πολλα.Απο τοτε μεχρι τωρα εχω χασει σχεδον τα παντα...Αναρωτιεμαι τι αλλο ακομα θα χασω...Και πιο πολυ με πειραζει που εχασα εμενα, το πως ημουν και πως εγινα.Ποτε δεν περιμενα οτι θα καταντησω ετσι.Και δεν εφταιξα ουτε το διαλεξα.Και περα απο θλιψη νιωθω απιστευτο θυμο για την αδικια που υφισταμαι συνεχως.Τελοσπαντων πολλα ειπα.Δεν αλλαζει κατι.Πρεπει να το παρω αποφαση οτι απο δω και περα ετσι θα ειναι τα πραγματα, το εχασα το τραινο.Ας ζησω σα μια καλη γιαγιουλα απο τωρα λοιπον.Παω για υπνο, τα λεμε αυριο παιδια.

Click!Οπως παντα λιγα λογια και ολοσωστα.Ειναι ματαιο να προσπαθουμε να φτιαξουμε τον κωλοπλανητη.Δυστυχως μονο τους εαυτους μας μπορουμε να φτιαξουμε αλλα ακομα πιο δυστυχως ελαχιστοι ειναι αυτοι που προσπαθουν............

καλησπερα συμφορουμακια!

ηρθα να πω ενα γεια..
ΓΕΙΑ!

ελπιζω αυριο να τα πουμε καλυτερα, θελω να γραψω αρκετα αλλα ξεμεινα απο ενεργεια...
so... goodnight my friends!

ΑΝΤΕ ΚΑλΗΝΥΧΤΑ ζζζζζζζζζζζζζζ ματς!

Σκέφτομαι πόσο χαρούμενη είμαι. Έτσι, χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Φρόντισα και έκανα τις δουλειές μου. Το σπίτι αστράφτει και μοσχοβολάει. Είναι εφοδιασμένο με καλούδια, που ψώνισα χθες. Είναι οργανωμένο και ζεστό και καθαρό. Όπως ακριβώς θέλω να είναι η ζωή μου. Με αποδιοργανώνει εντελώς ένας βρώμικος, ακατάστατος χώρος. Απορώ πως ζούσα τον πρώτο χρόνο της φοιτητικής μου ζωής, που, ως καλομαθημένη θυγατέρα, δεν ήξερα να κάνω τίποτα.
Έκανα, λοιπόν, όλες τις αγγαρείες, μέχρι και μπαλκόνια καθάρισα. Α, ξέχασα το σημαντικότερο. Κοπιάστε να φάμε, χοιρινά σνίτσελ στο φούρνο, με πατάτες λεμονάτες και δαμάσκηνα. Ψήνεται τώρα και μοσχοβολάει!
Έξω έχει μια λαμπρή, ηλιόλουστη μέρα και με βρίσκει να τη χαζεύω, παρέα με ένα φλυτζάνι καυτό καφέ!
Σκέφτομαι πως αυτή είναι η ομορφιά. Η χαρά της ζωής δε βρίσκεται στα μεγάλα και τρανά, αλλά στα μικροπράγματα. Θέλω να αφήσω στην άκρη τις μιζέριες, που με πιάνουν κατά καιρούς και να ρουφήξω όλες τις μικροχαρές που έχει να προσφέρει η ζωή.
Υ.Γ. Σκέφτομαι, επίσης, πώς την πάτησα έτσι και δεν έχω το ποτό του μάγειρα, ένα ποτήρι λευκό κρασί, για να απογειωθώ. Νόμιζα πως είχα, αλλά δυστυχώς είναι ροζέ.

Πολυ αισιοδοξο ποστ αυτο Αβα!Με πολυ θετικη ενεργεια!
:thumbup:

σκέφτομαι...ΩΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΧΕΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ Κ@#*ΚΑΙΡΟ?????

αχ κοριτσάκι μου γλυκό cicliana πόσο σε καταλαβαίνω..! δεν ξέρεις πόσο πολύ θέλω να ερωτευτώ.. και για μένα ήταν οι σχέσεις μου πάνω από όλα μέχρι που πληγώθηκα τόσο μα τόσο πολύ και απογοητεύτηκα που τα έδωσα και τα δίνω ακόμα όλα στη δουλειά μου.. είναι η μόνη που μου δίνει όσα της δίνω. πριν 2 βδομάδες περίπου γνώρισα κάποιον και είπα ότι ένιωσα κάτι παραπάνω, όπως φαίνεται όμως δεν έχει ξεκαθαρίσει μέσα του πολύ βασικά πράγματα για τον εαυτό του αν και 26άρης..ξέρεις,σχέση με άλλη κοπέλα και τα λοιπά. κι εγώ έχω σκεφτεί πάρα πολλές φορές να τα παρατήσω όλα και να πάω σε μια άλλη χώρα, να μη δίνω λόγο σε κανέναν και να μη με ξέρει κανείς, να ξεκινήσω απ'την αρχή κι ας ζω στο δρόμο αρκεί να ελευθερωθώ.. κι όμως όπου και να πάω νομίζω θα με ακολουθεί παντού αυτό που κουβαλάω μέσα μου. και δε θέλω να το βάλω στα πόδια. θέλω να μείνω εδώ και να πολεμήσω.. έχω πεθάνει ήδη μια φορά εσωτερικά, δεν έχω κάτι πια να χάσω. Μόνη μου ήρθα, μόνη μου θα φύγω.

ωπ κοριτσια μες στην αισιοδοξια σας βρισκω.ΣΙΣΙΛΙΑΝΑ τι σε κραταει να φυγεις απο τους γονεις σου;Τιποτα.Και αυτο που λες για υπευθυνη ...υπευθυνη εισαι μονο απεναντι του εαυτου σου και στις εσωτερικες σου αναγκες στην παρουσα φαση.ΘΛΙΜΕΝΟΓΑΤΑΚΙ καταλαβαινω τη φαση αλλα ειναι φυσικο να ενθουσιαζεσαι με καποιον στην αρχη και μετα μαθαινεις κατι κ μπαμ αλλα και μονο οτι ενθουσιαζεσαι ειναι ωραιο!
Και γω ειχα ενθουσιαστει με τον Javier αλλα ανηκει σε αλλη.

ciciliana πολύ σπάνια γράφω για να διαβαστεί η σκέψη μου για θέματα σοβαρά που απασχολούν άλλους, όχι γιατί είμαι φυγόπονη...σχεδόν πάντα τραμπαλίζεται κι η δική μου αντίληψη ως προς τα θετικά και τα αρνητικά πράγματα και καταστάσεις που βιώνουμε. Αυτό δεν το λέω για να δώσω έμφαση σε αυτά που θα σου πω, παρά μόνο για να με συγχωρέσεις εάν σε οποιαδήποτε γραμμή αυτού του ποστ σε στεναχωρήσω.

όποιος είπε ότι η εφηβεία είναι η πιο δύσκολη περίοδος στην ζωή ενός ανθρώπου είναι διότι παρέμεινε έφηβος... στα πρώτα χρόνια της νιότης πιστεύω ότι μένεις μόνος μετά το "χαστούκι" να σκέφτεσαι πόσο πόνεσε ή πόσα ακόμα θα ακολουθήσουν. Κάποιες φορές νιώθουμε την ανάγκη να μοιραστούμε τα σώψυχά μας και κάποιες όχι... ενδεχομένως κι όταν το κάνουμε να απογοητευτούμε και να νιώσουμε ότι κανείς άνθρωπος δεν υπάρχει για εμάς, να καταλαβαίνει, να είναι στοργικός, τρυφερός, γαλήνιος να παίρνει τα δάκρυα μας και να τα κάνει χαρά ή να κλαίει μαζί μας. Υπάρχουν κάποιες στιγμές που θα μας βρουν πιο μόνους απ'όσο ζήσαμε τον εαυτό μας... λες και έχουμε ρουφήξει το κάθε γράμμα που φτιάχνει αυτή την λέξη "μοναξιά" και μπαστακώθηκε μέσα μας. η απάντηση είναι: Ψάξε με οδηγό την πίστη! όχι την πίστη σε θρησκεύματα, την πίστη στην όμορφη και αισιόδοξη μέρα... την πίστη που θεριεύει τα όνειρά σου.

Πολλοί σκέφτηκαν στο παρελθόν την αυτοκτονία. Μπορώ να πω πολλοί + 1 και να συμπεριλάβω και τον εαυτό μου. Σήμερα θεωρώ ότι σπατάλησα την δημιουργικότητά μου, την ενέργεια, το κέφι μου, κυνηγώντας μια μιζέρια που με έκανε να νιώσω "μοναδική" όχι έτσι όπως θα έπρεπε όμως -ιδιαίτερη και πολύτιμη-... αλλά μόνη μου + δική μου μοναδική... οπου μοναδική ήταν και η μοναξιά μου... Έχασα φίλους και πολλές ζέστες και κρύες μέρες ιδιαίτερες και πολύτιμες... αυτό που ζούσα ήταν η αναισθησία... δεν με άγγιζε τίποτα. Αυτό ονομάζεται πάλη με τον εαυτό μας. Ο καθένας το έχει ανάγκη για να πάρει φόρα και να εκτιμήσει όχι σε αξία αλλά σε αισθήσεις τα πάντα γύρω του. Αυτό θα φέρει και τον έρωτα με την ίδια την ζωή και τον έρωτα με τις αγκαλιές, τα χάδια και τα μελιστάλακτα φιλιά. η απάντηση είναι :Ψάξε με οδηγό την πίστη! όχι την πίστη σε θρησκεύματα, την πίστη στην όμορφη και αισιόδοξη μέρα... την πίστη που θεριεύει τα όνειρά σου.

δεν είσαι "διαφορετική" ούτε "βρώμικη"επειδή αυτά νιώθεις και σκέφτεσαι . Όσα σε βαραίνουν ελευθέρωσε τα από μέσα σου... από πάνω σου.

Σε παρακαλώ να πιστέψεις στον εαυτό σου. Αποτελεί πλέον και δική μου παράκληση και ευχή και πίστη. Είμαστε εδώ. Είμαι κι εγώ εδώ.

cicilianaki....
προσωπικα δε βρισκω κατι κακο στο να βρεις την εκτιμηση με τον τροπο που περιγραφεις... απλως λογο ηλικιας και εμπειριας θα σου ελεγα οτι τελικα ειναι πολυ ψυχοφθορο και φερνει αντιθετα αποτελεσματα.και δε μιλαμε απο ηθικης πλευρας,αλλα καταληγεις ακομα πιο μονος απο πριν...

εγω απο την αλλη σκεφτομαι... "so am i, good or bad?"
αλλα την απαντηση δεν την ξερω.... κυκλοθυμική?διχασμενη προσωπικότητα?ή ,ήπως απλά ένα κακομαθημένο σκατοκόριτσο που έχει μάθει να έχει τα πάντα?ή μια ευαίσθητη ρομαντική?

το σίγουρο ειναι οτι εδω μεσα βρισκω ανθρωπους που ταυτιζομαι και νιωθω οτι μιλαμε την ιδια γλωσσα....

πηγα σαν πρεζακι σημερα στη δουλεια(για πολλοστη φορα) και αυριο πρεπει να δειξω καλη διαγωγη,γι αυτο

σας καληνυχτω,με ενα αγαπημενο τραγουδι...

http://www.youtube.com/watch?v=670X8...eature=related

Έλα λευκό μου σύννεφο και γίνε προσκεφάλι
για το παιδί το χνούδαλο που ο ύπνος το 'χει πάρει.
Να κοιμηθεί σα βασιλιάς και πριν καλοξυπνήσει
μέσα απ' τα βάτα της σιωπής στο όνειρο να βαδίσει.
Να είναι τ' όνειρο καλό - απατηλό ας είναι -
κι ύστερα γύρισε ψηλά κι αν θες βροχούλα γίνε.

Ελπιζω να σε καλυψαν αυτα που ειπε η Νεφελη.Εμενα μου αρεσαν πολυ.Παντως εμεις εδω ειμαστε.Επειδη παντως προσεξα οτι πολλες κοπελες εχουν παρομοιες εμπειριες με σενα και ολες τους επιμενουν να μιλησεις σε καποιον ειδικο σκεψου μηπως μαζι με το φορουμ που παντα ειναι εδω για σενα εχεις και καποιον που θα σε στηριξει επισης στην φαση που εισαι τωρα.Βεβαια συγνωμη που ειμαι η τριακοστη που σου το λεει αλλα σκεφτομαι οτι για να στο λενε κοριτσια που εχουν βρεθει στην ιδια κατασταση με σενα και ειναι τωρα ο.κ.κατι θα ξερουν.Ανεφερες οτι εισαι ετσι 2 χρονια.Γιατι να μη δοκιμασεις -δεν εχεις να χασεις τιποτα.Βεβαια εσυ θα κρινεις αλλα ολοι εδω μεσα θελουμε να μην ταλαιπωρεισαι και να φτιαξει η διαθεση σου.Εγω εχω εμπιστοσυνη σε σενα οτι θα κανεις οτι χρειαστει για να βγεις απο αυτη την απογοητευση.φιλια:starhit:

οι απαντήσεις θα έρθουν μόνες τους, όταν θα κλείσει αυτός ο κύκλος της σκέψης σου... δώσε χρόνο στον εαυτό σου και χώρο στους άλλους γύρω σου. Πολύ όμορφα τραγούδια!

Κοριτσάκια μου καλά, γιατί τόση μαυρίλα? Ακούστε και τις μεγαλύτερες.. Έστω και για λίγο. Έχετε μία ηλικία, που και τι δεν θα διναν πολλοί από εμάς για να φέρουμε πίσω. Να ξαναζήσουμε εκείνα τα χρόνια τα όμορφα, τα ξένοιαστα, τα ανέμελα. Τότε που δεν κάναμε συνεχείς απολογισμούς, του τύπου πέτυχα να γίνω καλύτερος άνθρωπος, πιο ώριμη, πιο σοφή, πιο συμπονετική? Έκανα καριέρα? Έκανα οικογένεια? Είμαι πετυχημένη σε όλους τους τομείς? Τότε είχαμε τα στηρίγματα της οικογένειας, τώρα είμαστε μόνοι, αγκαλιά με τις επιτυχίες και τις αποτυχίες μας και με την ευθύνη των πράξεών μας.
Ζήστε, χαρείτε. Πολλές φορές αργώ να κοιμηθώ, γιατί σκέφτομαι πως η μισή ζωή μου έχει ήδη περάσει και θα ήθελα να κάνω πράγματα και δεν ξέρω αν θα προλάβω. Θα προλάβω, για παράδειγμα, να γυρίσω όλο τον κόσμο? Όχι. Διαβάζω βιβλία περί μετάβασης στο επέκεινα και τι όμορφα που είναι εκεί, αλλά δεν θέλω να πάω. Αγαπώ τη ζωή και γατζώνομαι από αυτή. Σκεφτείτε πως όταν θα είστε γριούλες, θα θέλετε να ζήσετε έστω και μία μέρα ακόμη και θα θεωρείτε ιεροσυλία τις τωρινές σας σκέψεις. Γιατί η ζωή είναι γλυκειά.
Μην ακούω, λοιπόν, σκέψεις περί αυτοκτονίας. Είναι κρίμα να χαλάτε τις πολύτιμες μέρες σας, που θα φύγουν ανεπιστρεπτί, βουτηγμένες σε μαύρες σκέψεις. Ζήστε!