αρρυθμίες - αγχος???

Καλησπέρα παιδιά και από μένα είμαι νεος στο forum και παθών και γω εδώ και 3 χρόνια. Αυτο ξεκίνησε από μια εξεταση σ ένα γιατρό που με αγχωσε για το τίποτα αλλά μου άφησε "κουσούρι". Δεν ξερω αν οντως εφτεγε αυτό ή ηταν αφορμη για να ξεκινήσει. Είχα έκτακτες σχεδόν κάθε μέρα οχι πολλές και σπάνια ταχυκαρδία για λιγα δευτερόλεπτα. Σε καρδιολόγο που πήγα το καρδιογράφημα η κλινική εξέταση και το τεστ κοπώσεως δεν έδειξαν κάτι οπότε το έριξε στο άγχος, βέβαια holder δεν εχω βάλει ποτέ. Εδώ και κάποιους μήνες απο μόνος το προσπαθώ και ψαχνω τροπους να το ξεπεράσω είτε με την γυμναστική , ειτε ακούγοντας relax μουσική είτε πέρνωντας φυτικά χάπια βαλεριανα. Μπορώ να πω εχω δει μια μικρη διαφορά σε σχεση με πριν αλλά δυστυχώς το άγχος και οι κακές σκέψεις δεν με αφήνουν να το ξεπεράσω τελείως.

Καλός όρισες στην παρέα Dam, και εγώ μία από τα ίδια. Παίρνω πάνω από πέντε χρόνια βαλεριάνα, ακόμα και όταν ήμουν έγκυος δεν την είχα σταματήσει. Μου την είχε συστήσει ένας παθολόγος για τις έκτακτες, γιατί εκείνο τον καιρό είχα πάρα πολλές όλη την ώρα. Μπορώ να πω πως με βοήθησε αρκετά, άλλα δεν τις έχει εξαφανίσει. Τις έχω κάθε μέρα, άλλοτε πολλές, άλλοτε λιγότερες. Άλλα τι να το κάνεις, αυτό το πράγμα μου έχει καταστρέψει την ζωή. Φοβάμαι να πάω οπουδήποτε και να κάνω οτιδήποτε μόνη μου, μην τυχόν και με πιάσουν και δεν σταματάνε. Το πρωί που ξυπνάω το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι είναι αυτές και πότε θα με πιάσουν. Το ξέρω πως όλο αυτό είναι αρρωστημένο, άλλα όταν οι έκτακτες δεν σε αφήνουν να τις ξεχάσεις, δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά.

Σε καταλαβαίνω απόλυτα Μαρία. Και γω το πρώτο διάστημα ημουν πολύ χάλια χωρίς διάθεση για τίποτα και με τον μόνιμο φόβο μην γίνει κάτι. Απλά προσπαθώ συνέχεια να βρω τρόπους να μην το σκέφτομαι. Ειλικρινά έχω κουραστεί με ολο αυτό το πράγμα. Ευτυχώς τους τελευταίους μήνες και με πολυ προσπάθεια με πιανουν πολύ λίγες οπως και ταχυκαρδίες 1 με 2 φορες το μήνα για κατι δευτερόλεπτα. Σκέφτομαι μήπως ψαχτω για κάποιο βότανο εκτός της βαλεριανας που με βοηθαει αρκετά.

Quote:

---

Originally Posted by Dam

Σε καταλαβαίνω απόλυτα Μαρία. Και γω το πρώτο διάστημα ημουν πολύ χάλια χωρίς διάθεση για τίποτα και με τον μόνιμο φόβο μην γίνει κάτι. Απλά προσπαθώ συνέχεια να βρω τρόπους να μην το σκέφτομαι. Ειλικρινά έχω κουραστεί με ολο αυτό το πράγμα. Ευτυχώς τους τελευταίους μήνες και με πολυ προσπάθεια με πιανουν πολύ λίγες οπως και ταχυκαρδίες 1 με 2 φορες το μήνα για κατι δευτερόλεπτα. Σκέφτομαι μήπως ψαχτω για κάποιο βότανο εκτός της βαλεριανας που με βοηθαει αρκετά.

---

Όταν εννοείς με πολύ προσπάθεια δηλαδή τι κάνεις; Έκτακτες έχεις 1 με 2 φορές το μήνα ή πιο συχνά;

Έκτακτες μπορεί να εχω 2-3 μέσα στη μέρα αλλά υπάρχει μέρα που να μην με πιάσει καθόλου. Αυτό το εχω παρατηρήσει όταν το μυαλό μου ασχολείται ολη μέρα με κάτι π.χ. στη δουλειά που είναι αρκετά απαιτητική ή οταν περνάω όμορφα με φίλους και παρέα. Στα καλα καθούμενα να με πιάσουν οι έκτακτες οχι τόσο συχνά , αλλά με πιανουν. Η προσπάθεια που κανω είναι αυτο που ανέφερα και την πρώτη φορά δλδ γυμναστήριο, με κάνει και ξεχνιέμαι, ακουω πολλές φορές ειδικά το βράδυ χαλαρωτική μουσική, γενικά κανω πράγματα που θα με ευχαριστούν και θα με κανουν να νιώσω άλλοτε λιγο αλλοτε πολύ καλά. Η βαλεριανα με βοήθησε αρκετά. Να πω την αλήθεια πριν κάποιους μηνες ημουν πιο χαλια γιατι με έπιαναν συχνά πλεων εχουν αραιωση αλλά δεν παύει οταν με πιανει να ειναι ενα ασχημο συναισθήμα.

Τις τελευταίες μέρες, δεν είμαι καθόλου καλά, είμαι τελείως χάλια. Έχω έλθει σε απόγνωση δεν ξέρω τι να κάνω. Έχω συνέχεια έκτακτες, όλη την ώρα, κοντεύω να τρελαθώ. Δεν μπορεί κανείς να με βοηθήσει, ούτε υπάρχει λύση. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έχω τόσες πολλές, ενώ δεν έχει αλλάξει κάτι από την καθημερινότητα μου. Παλιά είχα μία τώρα, μία πιο μετά και πήγαινε έτσι. Τώρα με πιάνουν 5-6 μαζεμένες, σταματάνε μετά από λίγο πάλι τα ίδια και έτσι πάει η μέρα. Αυτό συμβαίνει όπου και να βρίσκομαι. Και έξω να είμαι με φίλους και να περνάω καλά τα ίδια έχω. Προσπαθώ να μην δίνω σημασία αλλά ειλικρινά δεν μπορώ άλλο να ζω έτσι. Κάθομαι και κλαίω, η ψυχολογία μου είναι χάλια, φοβάμαι όλη την ώρα, δεν μπορώ να ευχαριστηθώ τίποτα πια, ούτε τα παιδιά μου, ούτε τίποτα. Νιώθω ότι ζω έναν εφιάλτη. Τι θα κάνω; Τι είναι αυτό που μου συμβαίνει. Αύριο θα πάρω τηλέφωνο έναν καρδιολόγο που μου συστήσανε να πάω, αν και δεν πιστεύω ότι θα με βοηθήσει. Όλη την ώρα η καρδιά μου χτυπάει άρρυθμα. Εν το μεταξύ έχω διαβάσει ότι τα αντιαρρυθμικά φάρμακα μπορεί να προκαλέσουν πιο σοβαρές αρρυθμίες, επομένως και ο καρδιολόγος τι θα μου κάνει;

Μαρία μου έτσι κάπως συμβαίνει δυστυχώς,εκεί που έχεις πού και πού κάποια στιγμή γίνονται ασταμάτητες για μέρες ολόκληρες και χάνεις τη μπάλα.Είναι πολύ δύσκολο το ξέρω. Εγω τελευταία φορά είχα 2,5 μήνες καθημερινά ασταμάτητες,ηταν φρικτό! Τα αντιαρρυθμικα βοηθανε λίγο αρκεί να βρεις το σωστο και η περιπτωση να σου κανει σοβαροτερη αρρυθμια ειναι εξαιρετικα σπανια μου ειπε ο καρδιολογος μου! Η αιτια των αλλαγων δεν ειναι ποτε προφανης αλλα εγω υποθετω πως ειναι συσσωρευμενο αγχος που καποιες φορες ξεσπα σαν κατσαρολα που βραζει και της κρατας κλειστο το καπακι!Προσωπικα μετα απο δοκιμες με βοηθησε το λοπρεσορ στο να μειωθουν(οχι να εξαφανιστουν) και φυσικα το ζαναξ, οταν εχω παρα πολλες και φρικαρω.Επισης ξεκινησα εδω και 2 μηνες τα cipralex που ειναι αντικαταθλιπτικα και εχω δει θεαματικη διαφορα απο τον πρωτο μηνα κιολας!Ρωτα τον γιατρο σου και για αυτο το ενδεχομενο αφου ζοριζεσαι κι εσυ τοσο πολυ!Σε καταλαβαινω γιατι εχω κι εγω μικρα παιδια και θελω να ειμαι καλα για εκεινα.Πανω απ'ολα ψυχραιμια και θαρρος! Ειμαστε πολλοι και θα ειμαστε καλα!

Σε ευχαριστώ για την απάντηση Vicky24. Τα cipralex που είπες σου τα έγραψε καρδιολόγος ή κάποιος άλλος γιατρός; Κι όταν λες οτι είδες θεαματική βελτίωση εννοείς ότι σου μείωσαν τις έκτακτες; Ορισμένες φορές με πιάνει απογοήτευση, καταλαβαίνω ότι αρχίζω και πέφτω σε κατάθλιψη από αυτό το πράγμα. Δεν ευχαριστιέμαι τίποτα πια. Δεν περνάω ποτέ καλά. Πράγματα που πριν μου άρεσε να τα κάνω, τώρα δεν έχω διάθεση να κάνω τίποτα γιατί φοβάμαι με τις έκτακτες και γιατί δεν έχω καμία διάθεση πια. Νιώθω οτι ούτε τις ωραίες στιγμές με τα παιδιά μου δεν χαίρομαι κι αυτό με στεναχωρεί ιδιαίτερα.

Quote:

---

Originally Posted by ΜΑΡΙΑ37

Σε ευχαριστώ για την απάντηση Vicky24. Τα cipralex που είπες σου τα έγραψε καρδιολόγος ή κάποιος άλλος γιατρός; Κι όταν λες οτι είδες θεαματική βελτίωση εννοείς ότι σου μείωσαν τις έκτακτες; Ορισμένες φορές με πιάνει απογοήτευση, καταλαβαίνω ότι αρχίζω και πέφτω σε κατάθλιψη από αυτό το πράγμα. Δεν ευχαριστιέμαι τίποτα πια. Δεν περνάω ποτέ καλά. Πράγματα που πριν μου άρεσε να τα κάνω, τώρα δεν έχω διάθεση να κάνω τίποτα γιατί φοβάμαι με τις έκτακτες και γιατί δεν έχω καμία διάθεση πια. Νιώθω οτι ούτε τις ωραίες στιγμές με τα παιδιά μου δεν χαίρομαι κι αυτό με στεναχωρεί ιδιαίτερα.

---

Η καρδιολόγος μου τα πρότεινε αφού οι εξετάσεις μου ηταν καλες και δεν εβρισκε κατι σοβαρο οποτε το απεδωσε στο αγχος.Αυτα τα γραφουν σχεδον ολοι οι γιατροι δηλ.παθολογοι,κρδιολογοι κτλ. Ωστοσο εγω πηγα σε ψυχιατρο-ψυχοθεραπευτη γιατι οσο να ναι ηθελα τη γνωμη ενος πιο ειδικου σε συτα τα φαρμακα! Μου ειπε οτι πραγματι το αγχος προκαλει εκτακτες σε πολλους ανθρωπους και μου εγραψε τα σιπραλεξ.Τον πρωτο μηνα επαιρνα μισο καθε πρωι και μειωθηκαν παρα πολυ και η διαθεση μου ηταν πολυ μα πολυ καλυτερη.Τον δευτερο μηνα ξεκινησα ενα ολοκληρο καθε πρωι(ετσι πανε αυτα) και σταματησαν εντελως σχεδον οι εκτακτες και νιωθω γεματη ενεργεια και αισιοδοξια.Ευχομαι να κρατησει! Σιγουρα αξιζει μια δοκιμη κατα τη γνωμη μου γιατι οντως αυτη η κατασταση δεν σε αφηνει να χαρεις τιποτα και σε οδηγει στην καταθλιψη.Πριν απο 3 μηνες ελεγα οτι δεν θα ξαναχαρω τιποτα στη ζωη μου και τωρα χαμογελω και τα βλεπω ολα θετικα! Χαιρομαι πολυ που εκανα αυτο το βημα και παρακαλαω να μην αλλαξει ποτε! Αλλα κι αν ξαναρθουν οι εκτακτες θα τις πολεμησω και παλι, βαρεθηκα να ζω με το φοβο.Συζητησε το με τον γιατρο σου και ο,τι κι αν αποφασισεις σου ευχομαι να νιωσεις συντομα πολυ καλα!Αν θελεις να συζηταμε περισσοτερο το ονομα μου στο skype ειναι vastriant!

Παιδια καλησπερα!Μαρια πιστευω οτι πρεπει να συζητησεις με το γιατρο σου να σου δωσει κατι,γιατι δεν αξιζει να ταλαιπωρεισαι ετσι,μπορει να σε βοηθησει.οσον αφορα αυτο που λες για τα αντιαρρυθμικα,ναι ισχυει,αλλα εσυ,οπως κι εγω και καποιος αλλος κοσμος απ'το φορουμ,δεν παιιρνουμε αντιαρρυθμικα,αλλα β-αναστολεις που ειναι φαρμακα που χρησιμοποιουνται για την υπερταση,αλλα βοηθουν και στη μειωση των ταχυκαρδιων και εκτακτων συστολων,οπως tenormin,lopresor,inderal κλπ.οποτε μη φοβασαι...

Εσύ litoa πόσες έκτακτες είχες την μέρα όταν ξεκίνησες τους β-αναστολείς; Τώρα είσαι καλύτερα;

Γεια σας,σας χαιρετώ όλες και όλους,είμαι νέος στο <<club των πασχόντων απο αρρυθμίες>> και ούτε που φανταζόμουνα ποτέ ότι θα πήγαινα και εγώ στα επείγοντα πριν το Πάσχα 2017 για αρρυθμίες και στιγμιαία ζάλη,λιποθυμική τάση
.Εγινε εισαγωγή στο νοσοκομείο,μου έγιναν όλες οι εξετάσεις και στεφανιογραφία για πρώτη φορα(είμαι 53 ετών,1,82 υψος και 102 κιλά).Με πρόσεξαν πολύ στο νοσοκομείο,ας είναι καλά οι ανθρωποι εκεί και μου ειπαν όλα οκ,δεν βρέθηκε τίποτα παθολογικό στη καρδιά,μονο γαστροοισοφαγική παλινδρόμησς και μου εδωσαν χάπια για 1 μήνα.Μόλις πέρασε ο μήνας δεν ενοιωσα πλέον αρρυθμίες αλλά δεν ξεχνάω ποτέ αυτό το απαίσιο συναίσθημα της στιγμιαίας ζάλης προς λιποθυμία,σαν να παθαίνεις ανακοπή,σαν να πεθαίνεις,παραλύεις τελείως και τα παιζεις,το μόνο που πρόλαβα να κάνω ήταν να φωνάξω Βοήθεια!,ευτυχώς καθόμουνα στο σπιτι στη καρέκλα και έτρεξε αμέσως η γυναίκα μου να δει τι μου συμβαίνει,διάρκεσε περίπου 3-5 δευτερόλεπτα,το είχα πάθει άλλες 3 φορές αλλά δεν εδωσα σημασία,το απέδωσα στο στομάχι και στο στρεςς αλλά αυτή τη φορά ήταν πιο έντονο και πραγματικά τα έπαιξα,απαίσιο συναίσθημα,σαν πράγγελος θανάτου,δεν το ξεχνάς ποτέ,Θεός να μας φυλάει.Σαν οργανισμός είμαι δυνατός(υπηρέτησα Ειδικές Δυνάμεις,Β' Μοίρα Καταδρομών) και δεν πήρα ποτέ φάρμακα,ουτε ηρεμιστικά ούτε τίποτα άλλο,αλλά όπως φαίνεται στη ζωή τίποτα δεν είναι δεδομένο,ρόδα είναι και γυρίζει.Προς το παρόν είμαι ψύχραιμος,δεν με πειράζει να εμφανιστούν πάλι οι αρρυθμίες,αυτές υποφέρονται,αυτό όμως το απαίσιο συναίσθημα να χάνεις την επαφή με το περιβάλλον στιγμιαία δεν παίζεται,λες Τετέλεσται και οταν περάσει λες Δόξα τω Θεω,πέρασε,ζώ.Στην Αθήνα ζούμε,τι περιμένεις,και ο πιο γερός οργανισμός κάποτε θα μπεί στο <<club των αρρώστων>> :)

Στεφανιογραφια για ποιο λογο σου κανανε? Το καρδιογραφημα εδειξε κατι? Δεν καταλαβαινω τον λογο που μπηκες σε αυτη τη διαδικασια

Κάνανε όλες τις άλλες εξετάσεις(υπερηχο,24ωρο holter κλπ) και βλεπανε ακανόνιστες αρρυθμίες,αποκλείσανε κολπική μαρμαρυγή και μου λενε:ετοιμασου αυριο για στεφανιογραφία.Τωρα,τον λογο δεν μου τον ειπανε,με ρωτησαν αν συμφωνω και λεω οκ.Μηπως λογω ηλικίας;(επειδή ειμαι 53 ετων;)Εν πασει περιπτωσει,εγινε η στεφανιογραφια,δεν καταλαβα και τιποτε,μου ειπαν θα κανουμε επεμβαση απο το δεξι σου χερι(καρπο) και οχι απο το δεξι μηρο για να μην παιδευτεις,να μπορεις να πας τουαλετα και να μη μεινω τελειως ακινητος για 24 ωρες και βρηθηκε πεντακαθαρη,οπως ειπαν.Το εξιτηριο μου γράφει:<<Αρρυθμίες αγνώστου αιτιολογίας,εξέρχεται σε πολύ καλή κλινική κατάσταση>>Τωρα,ενα μηνα μετα που πηρα τα χάπια,είμαι οκ,δεν εχω αυτη τη στιγμη,αλλά οπως μου ειπαν,θα με παρακολουθουν τακτικα γιατι μπορει να επανέλθουν ανα πάσα στιγμή,μπορεί και όχι.

Πιθανον λογω ηλικιας αλλα ισως ανεφερες καπνιστης? Η υψηλες χοληστερινες?

Nαι,καπνιστης απο 30 ετων,σταθερα 1 πακετο την ημερα,αλλα δεν το τραβαω μεσα,μηχανικα καπνιζω επειδη ειμαι νευρικο και αγχωδες ατομο,πολυ λιγο καπνο τραβαω μεσα,το βλεπω και στο τρεξιμο που κανω,5 χλμ καθε μερα,δεν με κοβουν καθολου τα πνευμονια απο το τσιγαρο ουτε εχω ποτε αρρυθμιες οταν τρεχω και οταν σταματαω το τρεξιμο νοιωθω ξεκουραστος,η καρδια χτυπαει γρηγορα αλλα κανονικα,χωρις αρρυθμιες.Οσο για τη χοληστερινη,κανανε καθημερινα εξετασεις αιματος επι 5 ημερες και μου ειπανε το εξης περιεργο:<<δεν τρως καθολου κρεας,προσεχεις τη διατροφη σου;>>Οχι τους λεω,αφου ειμαι 102 κιλα και αναλογικα με το υψος μου 1,82 ειμαι παχυσαρκος,θα επρεπε να ειμαι το πολυ 82,τρωω οτι ναναι κατα βουληση και πολυ κρεας μαλιστα.Και μου απαντανε:<<Περίεργο,γιατί η χοληστερίνη σου εχει τιμες σχεδον μικρου παιδιου,σε ελαχιστους ανδρες το εχουμε δει αυτο στην ηλικια σου>>Και τους λεω:μηπως οφείλεται στο πολυ σκορδο και κρεμμυδι που τρωω καθημερινα 5 χρονια τωρα και 1 κιλο αγνο μελι Πινδου απο παραγωγο φιλο μου καθε εβδομαδα;Και μου απαντανε οι γιατροι:Ναι,μπορει να ειναι και απο αυτο,η τακτικη καταναλωση σκορδου και κρεμμυδιου ειναι ωφελιμη μακροπροθεσμα για την υγεια.Και δεν εχεις προβλημα με τη μυρωδια του σκορδου,μου λενε;οχι τους λεω γιατι ενας τσομπανος που υπηρετησαμε μαζι στα ΛΟΚ μου ειχε πει παλια καποτε να μασαω φυλλαρακια μαιντανο η βασιλικο μετα το σκορδο για να μη μυριζει και η γυναικα μου και τα παιδια μου δεν εχουν παραπονο με τη μυρωδια του σκορδου

Πάντως,απο ότι διαβάζω εδώ μέσα,πολλοι συνάνθρωποι μας παιδεύονται με τις αρρυθμίες,ιδιαίτερα νέες και νέοι.Εγώ τώρα στην ηλικία των 53 που είμαι το έχω φιλοσοφήσει το θέμα και καταλήγω στο συμπέρασμα οτι είναι καθαρά ψυχολογικό,θέμα μυαλού,όλα στο μυαλό μας είναι και ιδιαίτερα οταν ζεις σε μεγάλη πόλη όπως η Αθήνα,τι περιμένεις;αγχος για το μεροκάματο,μποτιλιάρισμα,α τμ/κή ρύπανση,ακτινοβολία wifi κλπ,όλο και κάποιο κουσούρι θα μας βγεί.Το θέμα είναι το κουσούρι αυτό να είναι όσο το δυνατόν λιγότερο ανώδυνο.Μιλάμε και παραπονιόμαστε εμείς για αρρυθμίες και πανικοβαλλόμαστε,τι να πουν άλλοι συνάνθρωποι μας που ειναι χειρότερα απο εμάς;καρκινοπαθείς,νεφροπα θείς,τυφλοί,παραπληγικοί και πάει λέγοντας.Εγώ προσωπικά λέω Δόξα τω Θεώ που μου έτυχε το λαχείο της αρρυθμίας το οποίο ειναι ελεγχόμενο με χάπια,καλώς ή κακώς παρά να μου τύχει το λαχείο του τυφλού,του καρκινοπαθή κλπ.Και στο φινάλε με τις αρρυθμίες ο Θεός σε προειδοποιεί να λάβεις τα μέτρα σου και να προσαρμοστείς αναλόγως,άλλους δεν τους προειδοποιεί καθόλου και τους παίρνει μια και έξω,χωρίς προειδοποιηση(τροχαια,εγκε φαλικά κλπ).Υστερα απο το επεισόδιο των αρρυθμιών και της μισολυποθυμίας που είχα,κάθε πρωί τώρα που ξυπνάω και σηκώνομαι απο το κρεβάτι λέω μέσα μου:<<Δόξα τω Θεώ,όρθιος πάλι,σε ευχαριστώ Θεέ μου που με άφησες να ζήσω και σήμερα,να μεγαλώσω τα παιδιά μου,8 και 11 ετών.Αν είναι να μου στείλεις πάλι αρρυθμίες,δεν πειράζει,καλοδεχούμενες,θα μάθω να ζώ με αυτές>>

Διαβάζω σε διάφορα πόστ εδώ οτι πολλοί συμπάσχοντες απο αρρυθμίες,νέα παιδιά και κάθε ηλικίας παραλύουν απο τις αρρυθμίες και φοβούνται να γυμναστούν απο φόβο μη πάθει τίποτα η καρδιά τους.Βρε παιδιά,μη φοβάστε,μην αφήνετε τον φόβο να σας πάρει απο κάτω,λέει το σοφό ρητό:<<Αργία μήτηρ πάσης κακίας>>,δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα απο το να κάθεσαι,βγείτε έξω,βάλτε μια φόρμα και αθλητικά παπούτσια,πάτε σε ενα πάρκο ή γήπεδο εκεί κοντά σας,πάρτε βαθιές διαφραγματικές αναπνοές να γεμίσει το στομάχι σας με αέρα,αρχίστε σιγά-σιγά να τρέχετε ή να κάνετε βάδην,να βάζετε στόχο 1 χλμ στην αρχή και σιγά σιγά να προσθέτετε χιλιόμετρα,τουλάχιστον 3 χλμ ειναι καλά για να ξεσκουριάσουν το αιμα και το σώμα καθημερινά.Αφού οι γιατροί σας διαβεβαίωσαν ότι δεν έχει κάτι παθολογικό η καρδιά σας,κινηθείτε να κυκλοφορήσει το αιμα μέσα σας,να οξυγονωθεί το σώμα και θα νοιώσετε καλύτερα με την πάροδο του χρόνου,αυτό είναι σίγουρο,νικήστε τους φόβους σας και θα δείτε ότι όλα θα πάνε καλά,ο φόβος και ο πανικός είναι πολύ κακοί σύμβουλοι,όπως λέγαμε και εμείς που υπηρετήσαμε στις καταδρομές:<<ο τολμών νικά>>Και αν παρουσιαστούν αρρυθμίες κατά τη διάρκεια η μετά το τρέξιμο ή βάδην μην πανικοβληθείτε καθόλου,δεν παθαίνετε ανακοπή και αν συνεχίσετε τη γυμναστική υπάρχει μεγάλη πιθανότητα οι αρρυθμίες να μειωθούν ή και να εξαφανιστούν.

Quote:

---

Originally Posted by ronpoly53

Διαβάζω σε διάφορα πόστ εδώ οτι πολλοί συμπάσχοντες απο αρρυθμίες,νέα παιδιά και κάθε ηλικίας παραλύουν απο τις αρρυθμίες και φοβούνται να γυμναστούν απο φόβο μη πάθει τίποτα η καρδιά τους.Βρε παιδιά,μη φοβάστε,μην αφήνετε τον φόβο να σας πάρει απο κάτω,λέει το σοφό ρητό:<<Αργία μήτηρ πάσης κακίας>>,δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα απο το να κάθεσαι,βγείτε έξω,βάλτε μια φόρμα και αθλητικά παπούτσια,πάτε σε ενα πάρκο ή γήπεδο εκεί κοντά σας,πάρτε βαθιές διαφραγματικές αναπνοές να γεμίσει το στομάχι σας με αέρα,αρχίστε σιγά-σιγά να τρέχετε ή να κάνετε βάδην,να βάζετε στόχο 1 χλμ στην αρχή και σιγά σιγά να προσθέτετε χιλιόμετρα,τουλάχιστον 3 χλμ ειναι καλά για να ξεσκουριάσουν το αιμα και το σώμα καθημερινά.Αφού οι γιατροί σας διαβεβαίωσαν ότι δεν έχει κάτι παθολογικό η καρδιά σας,κινηθείτε να κυκλοφορήσει το αιμα μέσα σας,να οξυγονωθεί το σώμα και θα νοιώσετε καλύτερα με την πάροδο του χρόνου,αυτό είναι σίγουρο,νικήστε τους φόβους σας και θα δείτε ότι όλα θα πάνε καλά,ο φόβος και ο πανικός είναι πολύ κακοί σύμβουλοι,όπως λέγαμε και εμείς που υπηρετήσαμε στις καταδρομές:<<ο τολμών νικά>>Και αν παρουσιαστούν αρρυθμίες κατά τη διάρκεια η μετά το τρέξιμο ή βάδην μην πανικοβληθείτε καθόλου,δεν παθαίνετε ανακοπή και αν συνεχίσετε τη γυμναστική υπάρχει μεγάλη πιθανότητα οι αρρυθμίες να μειωθούν ή και να εξαφανιστούν.

---

Καλημέρα και καλώς όρισες στην παρέα. Εγώ παρόλο που έχω αρρυθμίες και φοβάμαι να βγω από το σπίτι μου γυμνάζομαι αρκετά χρόνια τώρα. Βασικά από 17 χρονών γυμνάζομαι, μέτρια πράγματα, γύρω στις 3 φορές την εβδομάδα και το βάρος μου είναι κανονικό. Άλλα παρόλο αυτά, δεν πιστεύω ότι με έχει βοηθήσει ιδιαίτερα. Με πιάνουν οι κρίσεις τις αρρυθμίας κατά περιόδους, χωρίς να έχω στρεσαριστεί ή να έχει αλλάξει κάτι στην καθημερινότητα μου. Όταν με πιάνουν όμως οι αρρυθμίες, ιδιαίτερα όταν είναι συνεχόμενες για αρκετή ώρα, ειλικρινά δεν μπορώ να το διαχειριστώ, δεν το αντέχω, νομίζω ότι θα πάθω ανακοπή κι ας ξέρω οτι δεν είναι επικίνδυνες και νιώθω ότι μου κόβεται η αναπνοή, πανικοβάλλομαι άλλα δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά. Εσένα σου έδωσαν χάπι για τις αρρυθμίες ή για την παλινδρόμηση;

Quote:

---

Originally Posted by ΜΑΡΙΑ37

Καλημέρα και καλώς όρισες στην παρέα. Εγώ παρόλο που έχω αρρυθμίες και φοβάμαι να βγω από το σπίτι μου γυμνάζομαι αρκετά χρόνια τώρα. Βασικά από 17 χρονών γυμνάζομαι, μέτρια πράγματα, γύρω στις 3 φορές την εβδομάδα και το βάρος μου είναι κανονικό. Άλλα παρόλο αυτά, δεν πιστεύω ότι με έχει βοηθήσει ιδιαίτερα. Με πιάνουν οι κρίσεις τις αρρυθμίας κατά περιόδους, χωρίς να έχω στρεσαριστεί ή να έχει αλλάξει κάτι στην καθημερινότητα μου. Όταν με πιάνουν όμως οι αρρυθμίες, ιδιαίτερα όταν είναι συνεχόμενες για αρκετή ώρα, ειλικρινά δεν μπορώ να το διαχειριστώ, δεν το αντέχω, νομίζω ότι θα πάθω ανακοπή κι ας ξέρω οτι δεν είναι επικίνδυνες και νιώθω ότι μου κόβεται η αναπνοή, πανικοβάλλομαι άλλα δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά. Εσένα σου έδωσαν χάπι για τις αρρυθμίες ή για την παλινδρόμηση;

---

Γειά σου και καλώς σας βρήκα όλους στην παρέα εδώ.Αυτό που μου λές είναι δυσάρεστο ασφαλώς,ότι δηλ.η γυμναστική δεν σε βοηθάει ιδιαίτερα.Δεν ξέρω όμως πως μπορώ να προτείνω κάτι που να σε βοηθήσει γιατί δεν είμαι ξερόλας και προσέχω τα λόγια μου,δεν είμαι καρδιολόγος ή ψυχολόγος ή ομοιοθεραπευτής ή ειδικός στο θέμα των αρρυθμιών τέλως πάντων για να δίνω συμβουλές εδώ κάνε αυτο και κάνε εκείνο.Ολοι είμαστε διαφορετικοί ανθρωποι με διαφορετικά βιώματα και ψυχοσύνθεση και μια τακτική ή θεραπεία που ωφελεί κάποιον μπορεί να μην έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα σε άλλον.Πάντως είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι όλα είναι θέμα μυαλού και ψυχολογίας.Οσο για τα χάπια μου έδωσαν για 1 μήνα χάπια για αρρυθμίες,γαστροοισοφαγικ� � παλ/ση,πιεση και διουρητικά γιατί είχα κατακράτηση υγρών,4 χαπάκια τη μέρα δηλαδή,μόλις έκλεισα μήνα τα σταμάτησα,εχουν περάσει 15 μέρες και δεν είχα ούτε 1 αρρυθμία,σε ηρεμία και τρέξιμο αλλά αυτό δεν με καθησυχάζει ιδιαίτερα γιατί δεν ξέρω αν θα μου εμφανιστεί πάλι αυτή η καταραμένη στιγμιαία σκοτοδίνη/ζάλη/μισολυποθυμία που νομίζεις ότι ήρθε το τέλος σου και λες τετέλεσται.

Εκανα διπλο ποστ το ιδιο,συγνωμη

Quote:

---

Originally Posted by ronpoly53

Πάντως,απο ότι διαβάζω εδώ μέσα,πολλοι συνάνθρωποι μας παιδεύονται με τις αρρυθμίες,ιδιαίτερα νέες και νέοι.Εγώ τώρα στην ηλικία των 53 που είμαι το έχω φιλοσοφήσει το θέμα και καταλήγω στο συμπέρασμα οτι είναι καθαρά ψυχολογικό,θέμα μυαλού,όλα στο μυαλό μας είναι και ιδιαίτερα οταν ζεις σε μεγάλη πόλη όπως η Αθήνα,τι περιμένεις;αγχος για το μεροκάματο,μποτιλιάρισμα,α τμ/κή ρύπανση,ακτινοβολία wifi κλπ,όλο και κάποιο κουσούρι θα μας βγεί.Το θέμα είναι το κουσούρι αυτό να είναι όσο το δυνατόν λιγότερο ανώδυνο.Μιλάμε και παραπονιόμαστε εμείς για αρρυθμίες και πανικοβαλλόμαστε,τι να πουν άλλοι συνάνθρωποι μας που ειναι χειρότερα απο εμάς;καρκινοπαθείς,νεφροπα θείς,τυφλοί,παραπληγικοί και πάει λέγοντας.Εγώ προσωπικά λέω Δόξα τω Θεώ που μου έτυχε το λαχείο της αρρυθμίας το οποίο ειναι ελεγχόμενο με χάπια,καλώς ή κακώς παρά να μου τύχει το λαχείο του τυφλού,του καρκινοπαθή κλπ.Και στο φινάλε με τις αρρυθμίες ο Θεός σε προειδοποιεί να λάβεις τα μέτρα σου και να προσαρμοστείς αναλόγως,άλλους δεν τους προειδοποιεί καθόλου και τους παίρνει μια και έξω,χωρίς προειδοποιηση(τροχαια,εγκε φαλικά κλπ).Υστερα απο το επεισόδιο των αρρυθμιών και της μισολυποθυμίας που είχα,κάθε πρωί τώρα που ξυπνάω και σηκώνομαι απο το κρεβάτι λέω μέσα μου:<<Δόξα τω Θεώ,όρθιος πάλι,σε ευχαριστώ Θεέ μου που με άφησες να ζήσω και σήμερα,να μεγαλώσω τα παιδιά μου,8 και 11 ετών.Αν είναι να μου στείλεις πάλι αρρυθμίες,δεν πειράζει,καλοδεχούμενες,θα μάθω να ζώ με αυτές>>

---

Και εμένα το πρώτο επεισόδιο έτσι ήταν, ακριβώς σαν εσένα. Και εγώ μέσα σε πέντε μήνες έκανα τα πάντα, από καρδιογραφηματα και σπινθηρογραφιμα μέχρι στεφανιογραφια. Όλα στο μυαλό μου είναι μου είπαν, κρίσεις πανικού ήταν αρχής εξ αρχής. Το θέμα είναι ότι μου έχει μείνει αυτή η κωλο αίσθηση και ο φόβος και παθαίνω συνέχεια κρίσεις πανικού συν το ότι φοβάμαι να κουραστω μήπως και μείνω στον τόπο.

Quote:

---

Originally Posted by ge0rge

Και εμένα το πρώτο επεισόδιο έτσι ήταν, ακριβώς σαν εσένα. Και εγώ μέσα σε πέντε μήνες έκανα τα πάντα, από καρδιογραφηματα και σπινθηρογραφιμα μέχρι στεφανιογραφια. Όλα στο μυαλό μου είναι μου είπαν, κρίσεις πανικού ήταν αρχής εξ αρχής. Το θέμα είναι ότι μου έχει μείνει αυτή η κωλο αίσθηση και ο φόβος και παθαίνω συνέχεια κρίσεις πανικού συν το ότι φοβάμαι να κουραστω μήπως και μείνω στον τόπο.

---

To θέμα είναι ότι δεν πρέπει να το βάλουμε κάτω και να είμαστε παθητικοί γιατί όλοι μας το ξέρουμε οτι η ζωή είναι πολυ σκληρή και συμβόλαιο με το θάνατο και ότι δεν θα αρρωστήσει ποτέ δεν υπογράφει κανένας στον πλανήτη,όσα λεφτά και να έχει,πάρτε παράδειγμα τον Βγενόπουλο,θεός σχωρέστονα, που είχε δισεκατομμύρια και το ΥΓΕΙΑ με τους καλύτερους γιατρούς.Πρόβλημα υγείας δεν είχε ποτέ,ήταν γερός σαν ταύρος και όμως τα λεφτά του δεν τον έσωσαν,απο ανακοπή στον ύπνο του έφυγε.Εμέις τουλάχιστον είμαστε κοινοί θνητοί και την ψάχνουμε με την καρδιά μας,αυτός θα νόμιζε οτι ήταν σούπερμαν και ότι θα έφτανε μέχρι 100 χρονών με τα λεφτά του και τα χαβιάρια τους και τους αστακούς που σίγουρα θα έτρωγε,είναι γνωστό ότι ήταν λάτρης της υγιεινής διατροφής,του τεννις και του γκόλφ,έλα όμως που τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα υπολόγιζε,Οπότε λέω στον εαυτό μου:μην ανησυχείς και άστα τα πράγματα να εξελιχθούν μόνα τους και όπου βγεί,ο πανικός και η ανησυχία δεν βοηθάνε καθόλου.Την έψαξα λίγο με το Βγενόπουλο και βρήκα αυτο:<<Με εισαγγελική παρέμβαση, όπως προβλέπεται από την ισχύουσα νομοθετική διάταξη, εξακριβώθηκαν τα αίτια του θανάτου του επιχειρηματία Ανδρέα Βγενόπουλου.
Όπως προβλέπει ο νόμος σε περιπτώσεις αιφνιδίων θανάτων που δεν υπάρχει κάνενα ιστορικό με προηγούμενα προβλήματα υγείας, επεμβαίνουν οι εισαγγελικές αρχές προκειμένου να εξακριβωθούν τα ακριβή αίτια του θανάτου του. Ο επιχειρηματίας δεν είχε κανένα πρόβλημα υγείας και για αυτόν τον λόγο όπως προβλέπει η νομοθεσία έγινε η νεκροψία.
Παρουσία τεχνικού συμβούλου της οικογένειας λοιπόν λίγες ώρες προ της κηδείας του επιχειρηματία διαπιστώθηκε από ιατροδικαστή ότι ο Ανδρέας Βγενόπουλος πέθανε από ανακοπή καρδιάς . Στην συνέχεια ενημερώθηκαν οι εισαγγελικές αρχές από τον ίδιο τον ιατροδικαστή.>>Εμάς τουλάχιστον μας προειδοποιούν οι αρρυθμίες και λαμβάνουμε προφυλάξεις,δεν νομίζω λοιπόν ότι πρέπει να πανικοβαλλόμαστε και να ανησυχούμε.

Quote:

---

Originally Posted by ronpoly53

To θέμα είναι ότι δεν πρέπει να το βάλουμε κάτω και να είμαστε παθητικοί γιατί όλοι μας το ξέρουμε οτι η ζωή είναι πολυ σκληρή και συμβόλαιο με το θάνατο και ότι δεν θα αρρωστήσει ποτέ δεν υπογράφει κανένας στον πλανήτη,όσα λεφτά και να έχει,πάρτε παράδειγμα τον Βγενόπουλο,θεός σχωρέστονα, που είχε δισεκατομμύρια και το ΥΓΕΙΑ με τους καλύτερους γιατρούς.Πρόβλημα υγείας δεν είχε ποτέ,ήταν γερός σαν ταύρος και όμως τα λεφτά του δεν τον έσωσαν,απο ανακοπή στον ύπνο του έφυγε.Εμέις τουλάχιστον είμαστε κοινοί θνητοί και την ψάχνουμε με την καρδιά μας,αυτός θα νόμιζε οτι ήταν σούπερμαν και ότι θα έφτανε μέχρι 100 χρονών με τα λεφτά του και τα χαβιάρια τους και τους αστακούς που σίγουρα θα έτρωγε,είναι γνωστό ότι ήταν λάτρης της υγιεινής διατροφής,του τεννις και του γκόλφ,έλα όμως που τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα υπολόγιζε,Οπότε λέω στον εαυτό μου:μην ανησυχείς και άστα τα πράγματα να εξελιχθούν μόνα τους και όπου βγεί,ο πανικός και η ανησυχία δεν βοηθάνε καθόλου.Την έψαξα λίγο με το Βγενόπουλο και βρήκα αυτο:<<Με εισαγγελική παρέμβαση, όπως προβλέπεται από την ισχύουσα νομοθετική διάταξη, εξακριβώθηκαν τα αίτια του θανάτου του επιχειρηματία Ανδρέα Βγενόπουλου.
Όπως προβλέπει ο νόμος σε περιπτώσεις αιφνιδίων θανάτων που δεν υπάρχει κάνενα ιστορικό με προηγούμενα προβλήματα υγείας, επεμβαίνουν οι εισαγγελικές αρχές προκειμένου να εξακριβωθούν τα ακριβή αίτια του θανάτου του. Ο επιχειρηματίας δεν είχε κανένα πρόβλημα υγείας και για αυτόν τον λόγο όπως προβλέπει η νομοθεσία έγινε η νεκροψία.
Παρουσία τεχνικού συμβούλου της οικογένειας λοιπόν λίγες ώρες προ της κηδείας του επιχειρηματία διαπιστώθηκε από ιατροδικαστή ότι ο Ανδρέας Βγενόπουλος πέθανε από ανακοπή καρδιάς . Στην συνέχεια ενημερώθηκαν οι εισαγγελικές αρχές από τον ίδιο τον ιατροδικαστή.>>Εμάς τουλάχιστον μας προειδοποιούν οι αρρυθμίες και λαμβάνουμε προφυλάξεις,δεν νομίζω λοιπόν ότι πρέπει να πανικοβαλλόμαστε και να ανησυχούμε.

---

Συμφωνώ με όλα όσα λες! Αλλά όσο και αν το θέλω δεν μπορώ να ακολουθήσω. Τρόμαξα τόσο πολύ με όλο αυτό. Ο πατέρας μου πέθανε από ανακοπή στα 44 και οι γιατροί με τρόμαξαν αρκετά μέχρι να δουν τι πραγματικά μου συμβαίνει. Είχα ένα 5μηνο που κάθε μέρα έτρεχα και είχα τους γιατρούς να μου λένε "οκ, τώρα που έκανες αυτό κάνε και εκείνο" γιατί ρε παιδιά; "γιατί είσαι μόλις τριάντατριων και έχεις και βαριά κληρονομιά" μου απαντούσαν. Και μόλις το θέμα λύθηκε εγώ χωρίς να το καταλάβω είχα πέσει στην λούμπα. Κάθε μέρα δεν ήμουν καλά. Με διαβεβαιωναν οι καρδιολογοι ότι είμαι μια χαρά αλλά να ή ταχυκαρδιες και η έκτακτες. Μόλις το μυαλό μου πίστεψε ότι η καρδιά μου είναι μια χαρά εμφανίστηκαν αλλά προβλήματα και μόλις ξεμπέρδεψα και από αυτά γύρισα πάλι πίσω στην καρδιά. Έκανα δεκάδες χιλιόμετρα ποδήλατο και πλέον φοβάμαι να κάνω ακόμα και εκατό μέτρα. Φοβάμαι να πάω μια βόλτα στο βουνό γιατί δεν θέλω να είμαι μακριά από νοσοκομεία. Ξέρω πως είναι στο μυαλό μου αλλά με το που νιώσω ακόμα και μια δυσπεψία το μυαλό μου τρέχει στην καρδιά και η σφυξεισ φτάνουν 150. Μην σας ζαλίζω άλλο. Αυτά

Quote:

---

Originally Posted by ronpoly53

To θέμα είναι ότι δεν πρέπει να το βάλουμε κάτω και να είμαστε παθητικοί γιατί όλοι μας το ξέρουμε οτι η ζωή είναι πολυ σκληρή και συμβόλαιο με το θάνατο και ότι δεν θα αρρωστήσει ποτέ δεν υπογράφει κανένας στον πλανήτη,όσα λεφτά και να έχει,πάρτε παράδειγμα τον Βγενόπουλο,θεός σχωρέστονα, που είχε δισεκατομμύρια και το ΥΓΕΙΑ με τους καλύτερους γιατρούς.Πρόβλημα υγείας δεν είχε ποτέ,ήταν γερός σαν ταύρος και όμως τα λεφτά του δεν τον έσωσαν,απο ανακοπή στον ύπνο του έφυγε.Εμέις τουλάχιστον είμαστε κοινοί θνητοί και την ψάχνουμε με την καρδιά μας,αυτός θα νόμιζε οτι ήταν σούπερμαν και ότι θα έφτανε μέχρι 100 χρονών με τα λεφτά του και τα χαβιάρια τους και τους αστακούς που σίγουρα θα έτρωγε,είναι γνωστό ότι ήταν λάτρης της υγιεινής διατροφής,του τεννις και του γκόλφ,έλα όμως που τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα υπολόγιζε,Οπότε λέω στον εαυτό μου:μην ανησυχείς και άστα τα πράγματα να εξελιχθούν μόνα τους και όπου βγεί,ο πανικός και η ανησυχία δεν βοηθάνε καθόλου.Την έψαξα λίγο με το Βγενόπουλο και βρήκα αυτο:<<Με εισαγγελική παρέμβαση, όπως προβλέπεται από την ισχύουσα νομοθετική διάταξη, εξακριβώθηκαν τα αίτια του θανάτου του επιχειρηματία Ανδρέα Βγενόπουλου.
Όπως προβλέπει ο νόμος σε περιπτώσεις αιφνιδίων θανάτων που δεν υπάρχει κάνενα ιστορικό με προηγούμενα προβλήματα υγείας, επεμβαίνουν οι εισαγγελικές αρχές προκειμένου να εξακριβωθούν τα ακριβή αίτια του θανάτου του. Ο επιχειρηματίας δεν είχε κανένα πρόβλημα υγείας και για αυτόν τον λόγο όπως προβλέπει η νομοθεσία έγινε η νεκροψία.
Παρουσία τεχνικού συμβούλου της οικογένειας λοιπόν λίγες ώρες προ της κηδείας του επιχειρηματία διαπιστώθηκε από ιατροδικαστή ότι ο Ανδρέας Βγενόπουλος πέθανε από ανακοπή καρδιάς . Στην συνέχεια ενημερώθηκαν οι εισαγγελικές αρχές από τον ίδιο τον ιατροδικαστή.>>Εμάς τουλάχιστον μας προειδοποιούν οι αρρυθμίες και λαμβάνουμε προφυλάξεις,δεν νομίζω λοιπόν ότι πρέπει να πανικοβαλλόμαστε και να ανησυχούμε.

---

Καλησπερα ronpoly 53 και απο μενα...Διαβαζω πολυ προσεκτικα τα ποστ σου...σχεδον τα ιδια πανω κατω περναω και εγω......η κατασταση εχει ξεφυγει περα απο καθε οριο....καθε τρεις και λιγο τρεχω σε γιατρους...διαφορων ειδικοτητων......ολες καθαρες...ησυχαζω προς στιγμη και μετα παλι τα ιδια και τα ιδια....κουραστηκα να ζω ετσι....γραφω εδω στο φορουμ γιατι μονο καποιος ομοιοπαθης μπορει να καταλαβει ακριβως....οι ρυθμοι που ζω δεν βοηθουν......πολυ αγχος δουλεια......κτλ κτλ κτλ......να ευχηθω ολα καλα να πανε τι αλλο να πω....να προσπαθουμε να ζουμε εστω στιγμες ομορφες.....να νοιωθουμε καλα μεσα μας και με τον εαυτο μας.... ειναι και αυτο κατι...

Αστα να πάνε,ge0rge και gardenia100,οι περισσότεροι εδώ πέρα συμφωνούμε ότι το πρόβλημα είναι θέμα ψυχολογίας και μυαλού.Και ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι το μεγαλύτερο μυστήριο όλων,εδώ τη ψάχνουνε χρόνια στα εργαστήρια οι επιστήμονες και προσπαθούν να αποκρυπτογραφήσουν τα μυστήρια του,όπως τα κατάφεραν με το DNA,αν το καταφέρουν ασφαλώς θα μας βοηθήσει πολύ όλους μας να καταλάβουμε πως δημιουργούνται αυτές οι αρρωστημένες καταστάσεις(αρρυθμίες,θανα τοφοβία κλπ).Πάντως είναι γεγονός οτι πληρώνουμε το τίμημα της τεχνολογίας και περιμένουμε μετά να μας σώσουν τα χαπάκια..Θυμάμαι ρε παιδί μου τα παλιά χρόνια όταν ήμουνα πιτσιρικάς και νέος,πραγματικά δεν θυμάμαι κάποιον απο το περιβάλλον μου να λέει:<<έχω αρρυθμίες..>>,θα μου πεις μπορεί να είχε και να μην το καταλάβαινε γιατί οι ρυθμοί της ζωής ήταν σαφώς πιο αργοί τότε και δεν υπήρχε το σημερινό άγχος και οι καρδιολόγοι δεν ήταν εξειδικευμένοι σε αρρυθμιολόγους κλπ,τα παλιά χρόνια μιλούσανε μόνο για έμφραγμα.Τουλάχιστον,ας λέμε δόξα τω θεώ που υπάρχουν τα χάπια σήμερα και μας ανακουφίζουν κάπως,έστω και προσωρινά.Επίσης πιστεύω οτι παίζει ρόλο και το εξής:στην πολύ δύσκολη εποχή μας,οι καρδιές μας συναισθηματικά εχουν ψυχρανθεί,έχουν γίνει <<πέτρα>> που λέμε,δεν μας καίγεται καρφί για τον διπλανό μας,είμαστε εγωιστές και κοιτάμε τη πάρτη μας μόνο και άσε τον συνάνθρωπό δίπλα μας να πεθαίνει απο την πείνα ή να μην έχει στέγη να κοιμηθεί και να είναι άστεγος ή ρούχα να φορέσει,μόνο τον εαυτούλη μας κοιτάμε,αυτόν τον τυραννικό απατώνα.Ε,όσο νάναι,πιστεύω εγώ κατά την ταπεινή μου γνώμη,δεν ξέρω εσείς,οτι αυτά επηρεάζουν την καρδιά μας έστω και ασυνείδητα,χωρίς να το καταλαβαίνουμε,είναι πολύ δύσκολο στην εποχή μας να είσαι καλός άνθρωπος και να έχεις πονόψυχη,ευγενική καρδιά.Μας ενδιαφέρει πιο πολύ αν θα υπάρχει Wifi για το κινητό μας εκεί που πίνουμε τον καφέ μας αραχτοί και καρφί δεν μας καίγεται αν η καρδιά μας <<πιάνει>> τα σήματα συνανθρώπων μας που εκπεμπουν έκκληση για βοήθεια..

Quote:

---

Originally Posted by ronpoly53

Αστα να πάνε,ge0rge και gardenia100,οι περισσότεροι εδώ πέρα συμφωνούμε ότι το πρόβλημα είναι θέμα ψυχολογίας και μυαλού.Και ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι το μεγαλύτερο μυστήριο όλων,εδώ τη ψάχνουνε χρόνια στα εργαστήρια οι επιστήμονες και προσπαθούν να αποκρυπτογραφήσουν τα μυστήρια του,όπως τα κατάφεραν με το DNA,αν το καταφέρουν ασφαλώς θα μας βοηθήσει πολύ όλους μας να καταλάβουμε πως δημιουργούνται αυτές οι αρρωστημένες καταστάσεις(αρρυθμίες,θανα τοφοβία κλπ).Πάντως είναι γεγονός οτι πληρώνουμε το τίμημα της τεχνολογίας και περιμένουμε μετά να μας σώσουν τα χαπάκια..Θυμάμαι ρε παιδί μου τα παλιά χρόνια όταν ήμουνα πιτσιρικάς και νέος,πραγματικά δεν θυμάμαι κάποιον απο το περιβάλλον μου να λέει:<<έχω αρρυθμίες..>>,θα μου πεις μπορεί να είχε και να μην το καταλάβαινε γιατί οι ρυθμοί της ζωής ήταν σαφώς πιο αργοί τότε και δεν υπήρχε το σημερινό άγχος και οι καρδιολόγοι δεν ήταν εξειδικευμένοι σε αρρυθμιολόγους κλπ,τα παλιά χρόνια μιλούσανε μόνο για έμφραγμα.Τουλάχιστον,ας λέμε δόξα τω θεώ που υπάρχουν τα χάπια σήμερα και μας ανακουφίζουν κάπως,έστω και προσωρινά.Επίσης πιστεύω οτι παίζει ρόλο και το εξής:στην πολύ δύσκολη εποχή μας,οι καρδιές μας συναισθηματικά εχουν ψυχρανθεί,έχουν γίνει <<πέτρα>> που λέμε,δεν μας καίγεται καρφί για τον διπλανό μας,είμαστε εγωιστές και κοιτάμε τη πάρτη μας μόνο και άσε τον συνάνθρωπό δίπλα μας να πεθαίνει απο την πείνα ή να μην έχει στέγη να κοιμηθεί και να είναι άστεγος ή ρούχα να φορέσει,μόνο τον εαυτούλη μας κοιτάμε,αυτόν τον τυραννικό απατώνα.Ε,όσο νάναι,πιστεύω εγώ κατά την ταπεινή μου γνώμη,δεν ξέρω εσείς,οτι αυτά επηρεάζουν την καρδιά μας έστω και ασυνείδητα,χωρίς να το καταλαβαίνουμε,είναι πολύ δύσκολο στην εποχή μας να είσαι καλός άνθρωπος και να έχεις πονόψυχη,ευγενική καρδιά.Μας ενδιαφέρει πιο πολύ αν θα υπάρχει Wifi για το κινητό μας εκεί που πίνουμε τον καφέ μας αραχτοί και καρφί δεν μας καίγεται αν η καρδιά μας <<πιάνει>> τα σήματα συνανθρώπων μας που εκπεμπουν έκκληση για βοήθεια..

---

Έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτά που λες. Έχουμε απομακρυνθεί από τους συνανθρώπους μας και όλοι νοιαζόμαστε μόνο για τον εαυτό μας. Είναι σημεία των καιρών. Κι εγώ δεν θυμάμαι να λέει κανένας παλιά, έχω αρρυθμίες. Τώρα έχει γίνει ένα πράγμα σαν επιδημία. Οι τέσσερις στους δέκα έχουν πρόβλημα με τις αρρυθμίες. Δεν ξέρω αν φταίει το άγχος ή η ακτινοβολία που δεχόμαστε ή ακόμα και αυτά που μας ψεκάζουν κατά καιρούς.

Quote:

---

Originally Posted by ronpoly53

Αστα να πάνε,ge0rge και gardenia100,οι περισσότεροι εδώ πέρα συμφωνούμε ότι το πρόβλημα είναι θέμα ψυχολογίας και μυαλού.Και ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι το μεγαλύτερο μυστήριο όλων,εδώ τη ψάχνουνε χρόνια στα εργαστήρια οι επιστήμονες και προσπαθούν να αποκρυπτογραφήσουν τα μυστήρια του,όπως τα κατάφεραν με το DNA,αν το καταφέρουν ασφαλώς θα μας βοηθήσει πολύ όλους μας να καταλάβουμε πως δημιουργούνται αυτές οι αρρωστημένες καταστάσεις(αρρυθμίες,θανα τοφοβία κλπ).Πάντως είναι γεγονός οτι πληρώνουμε το τίμημα της τεχνολογίας και περιμένουμε μετά να μας σώσουν τα χαπάκια..Θυμάμαι ρε παιδί μου τα παλιά χρόνια όταν ήμουνα πιτσιρικάς και νέος,πραγματικά δεν θυμάμαι κάποιον απο το περιβάλλον μου να λέει:<<έχω αρρυθμίες..>>,θα μου πεις μπορεί να είχε και να μην το καταλάβαινε γιατί οι ρυθμοί της ζωής ήταν σαφώς πιο αργοί τότε και δεν υπήρχε το σημερινό άγχος και οι καρδιολόγοι δεν ήταν εξειδικευμένοι σε αρρυθμιολόγους κλπ,τα παλιά χρόνια μιλούσανε μόνο για έμφραγμα.Τουλάχιστον,ας λέμε δόξα τω θεώ που υπάρχουν τα χάπια σήμερα και μας ανακουφίζουν κάπως,έστω και προσωρινά.Επίσης πιστεύω οτι παίζει ρόλο και το εξής:στην πολύ δύσκολη εποχή μας,οι καρδιές μας συναισθηματικά εχουν ψυχρανθεί,έχουν γίνει <<πέτρα>> που λέμε,δεν μας καίγεται καρφί για τον διπλανό μας,είμαστε εγωιστές και κοιτάμε τη πάρτη μας μόνο και άσε τον συνάνθρωπό δίπλα μας να πεθαίνει απο την πείνα ή να μην έχει στέγη να κοιμηθεί και να είναι άστεγος ή ρούχα να φορέσει,μόνο τον εαυτούλη μας κοιτάμε,αυτόν τον τυραννικό απατώνα.Ε,όσο νάναι,πιστεύω εγώ κατά την ταπεινή μου γνώμη,δεν ξέρω εσείς,οτι αυτά επηρεάζουν την καρδιά μας έστω και ασυνείδητα,χωρίς να το καταλαβαίνουμε,είναι πολύ δύσκολο στην εποχή μας να είσαι καλός άνθρωπος και να έχεις πονόψυχη,ευγενική καρδιά.Μας ενδιαφέρει πιο πολύ αν θα υπάρχει Wifi για το κινητό μας εκεί που πίνουμε τον καφέ μας αραχτοί και καρφί δεν μας καίγεται αν η καρδιά μας <<πιάνει>> τα σήματα συνανθρώπων μας που εκπεμπουν έκκληση για βοήθεια..

---

Αν δεν ηταν τοσο πετρα η καρδια μας.......τωρα ολα θα ηταν διαφορετικα.....ελλειψη ζεστασιας και αγαπης υπαρχει....πλεον επικρατει μονο συμφερον.....αυτο δυστυχως το καταλαβα στα 42 μου..και γι αυτο πληρωνω τωρα το τιμημα.....ενα απο αυτα ολα τα ψυχοσωματικα που δηλητηριαζουν τις στιγμες

Καλησπερα σε ολους!Μαρια,δεν ειχα ποτε πολλες εκτακτες,αλλες μερες 5,αλλες καμια 10αρια,σε πιο ασχημες μερες 20,30 δε μπορω να υπολογισω ακριβως..φυσικα ακομα εχω,αλλα πλεον εχω πιο πολλες καλες μερες και ισως το διαχειριζομαι καλυτερα.υπαρχουν βεβαια και περιοδοι εξαρσεων,κυριως στα μεσα του κυκλου η λιγες μερες πριν αδιαθετησω.αυτο που με αγχωνει και φοβιζει πολυ ειναι οταν με πιανουν ριπες εκτακτων για λιγα δευτερολεπτα,εκει τα παιζω.εσας σας πιανει αυτο ποτε;

Καλημέρα ronpoly53.....ας ξεκινήσουμε με λίγο θετική σκέψη...μπας και αλλάξει κάτι προς το καλύτερο!

Quote:

---

Originally Posted by gardenia100

Καλημέρα ronpoly53.....ας ξεκινήσουμε με λίγο θετική σκέψη...μπας και αλλάξει κάτι προς το καλύτερο!

---

Καλημέρα επίσης gardenia100 και σε όλους σας,ναι,το κατά δύναμη,ειδικά σήμερα με τη γενική απεργία και καιρό ψυχοπλάκωμα χαχα,όπως είπαμε όμως:δεν το βάζουμε κάτω,είμαστε αισιόδοξοι και όταν φοβόμαστε κάτι πατάμε γκάζι και ορμάμε καταπάνω του,κόντρα,δεν το αφήνουμε να μας πάρει απο κάτω,η δύναμη της θέλησης μας υπερισχύει :)

ψυχοπλάκωμα τρελλό σήμερα...όχι πως και με λιακάδες και χώρίς απεργίες είναι καλύτερη η κατάσταση...λέμε τώρα.....αλλά οκ......ειπαμε προσπαθουμε πάντα για θετική διάθεση...από αυτήν ξεκινούν όλα..όπως μου είχε πει και ο γιατρός μου..το φάρμακο το καλύτερο για τα πάντα είναι να έχεις όμορφη ψυχολογία....όλα τα άλλα μετά διορθώνονται

Quote:

---

Originally Posted by litoa

Καλησπερα σε ολους!Μαρια,δεν ειχα ποτε πολλες εκτακτες,αλλες μερες 5,αλλες καμια 10αρια,σε πιο ασχημες μερες 20,30 δε μπορω να υπολογισω ακριβως..φυσικα ακομα εχω,αλλα πλεον εχω πιο πολλες καλες μερες και ισως το διαχειριζομαι καλυτερα.υπαρχουν βεβαια και περιοδοι εξαρσεων,κυριως στα μεσα του κυκλου η λιγες μερες πριν αδιαθετησω.αυτο που με αγχωνει και φοβιζει πολυ ειναι οταν με πιανουν ριπες εκτακτων για λιγα δευτερολεπτα,εκει τα παιζω.εσας σας πιανει αυτο ποτε;

---

Με πιάνουν και εμένα ριπές εκτάκτων και πιστεύω οι περισσότεροι εδώ μέσα το έχουν αυτό. Άλλα εμένα το πρόβλημα μου είναι πως το τελευταίο διάστημα όταν ξεκινάν οι έκτακτες δεν σταματάνε. Μπορεί και 1 ώρα συνεχόμενα να έχω έκτακτες. Εσύ παίρνεις κάτι για τις έκτακτες, σου έχουν δώσει κάποιο φάρμακο;

Καλησπερα σε ολους κ καλη εβδομαδα η οποια ξεκινησε με εντονο το αισθημα του αγχους......εκτακτες αρκετες.....με στιγμιαιο κοψιμο αναπνοης....εχω γυρισει του κοσμου τους γιατρους....τα ιδια κ τα ιδια....ολα οκ...αρα ΑΓΧΟΣ.......πλεον ειναι ανεξελεγκτη η κατασταση...αρχισα γυμναστικη να ξεδινω ...περιμενοντας πιο ουσιαστικα αποτελεσματα..θα δειξει.....

Μαρια,ναι παιρνω.οπως εχω ξαναγραψει το φαρμακο αυτο ανηκει στους β-αναστολεις(beta blockers).εγω παιρνω lopresor και πιστευω μ'εχει βοηθησει.παλιοτερα επαιρνα tenormin,αλλα το lopresor μου "ταιριαζει" πιο πολυ.δεν ειναι παντως φαρμακο για θεραπεια,γιατι θεραπεια δεν χρειαζεται αλλα και δεν υπαρχει για τις εκτακτες,ειναι μονο για να καταλαγιαζουν καπως τα συμπτωματα...εσυ τι σκεφτεσαι και δεν δοκιμαζεις κατι,σε φοβιζει;

Quote:

---

Originally Posted by litoa

Μαρια,ναι παιρνω.οπως εχω ξαναγραψει το φαρμακο αυτο ανηκει στους β-αναστολεις(beta blockers).εγω παιρνω lopresor και πιστευω μ'εχει βοηθησει.παλιοτερα επαιρνα tenormin,αλλα το lopresor μου "ταιριαζει" πιο πολυ.δεν ειναι παντως φαρμακο για θεραπεια,γιατι θεραπεια δεν χρειαζεται αλλα και δεν υπαρχει για τις εκτακτες,ειναι μονο για να καταλαγιαζουν καπως τα συμπτωματα...εσυ τι σκεφτεσαι και δεν δοκιμαζεις κατι,σε φοβιζει;

---

Εγώ είχα πάει στο παρελθόν σε αρκετούς καρδιολόγους, και μου έλεγαν ότι για τις έκτακτες δεν χρειάζεται να πάρω τίποτα κι ότι είναι τελείως ακίνδυνες. Τους έλεγα ότι με ενοχλούν πολύ και αυτοί επέμεναν ότι δεν χρειάζεται να πάρω τίποτα και ότι τα αντιαρρυθμικά φάρμακα μπορεί να προκαλέσουν πιο σοβαρές αρρυθμίες από αυτές που έχω. Το τελευταίο 3μηνο όμως η κατάσταση σιγά σιγά έφτασε στο απροχώρητο. Έτσι πήγα τώρα σε έναν άλλο καρδιολόγο, ο οποίος μου είπε ότι οι έκτακτες είναι ακίνδυνες αλλά επειδή του είπα ότι υποφέρω, έδειξε να με καταλαβαίνει και μου έδωσε το carvepen 6,25, είναι αντιυπερτασικό ουσιαστικά, αλλά είναι β αναστολείς, που βοηθάει στο να ηρεμεί την καρδιά. Παίρνω 3 την ημέρα, καθημερινά γιατί είναι πολύ ελαφριά σαν δόση. Δείχνει να με έχουν ηρεμήσει, μπορεί να μην είναι βέβαια και το φάρμακο άλλα να είναι οι μέρες τους να ηρεμήσουν. Θα δείξει. Εσύ το lopressor το παίρνεις κάθε μέρα;

τις αρρυθμιες μου τις ξεπερασα με αμπουλες μαγνησιου που μου συνεστηςε καρδιολογος.Με 3μηνη θεραπεια εξαφανιστηκαν σχεδον.ρωτηστε τον γιατρο σας αν θελετε για αμπουλες μαγνησιου!

Quote:

---

Originally Posted by neraida100

Καλησπερα σε ολους κ καλη εβδομαδα η οποια ξεκινησε με εντονο το αισθημα του αγχους......εκτακτες αρκετες.....με στιγμιαιο κοψιμο αναπνοης....εχω γυρισει του κοσμου τους γιατρους....τα ιδια κ τα ιδια....ολα οκ...αρα ΑΓΧΟΣ.......πλεον ειναι ανεξελεγκτη η κατασταση...αρχισα γυμναστικη να ξεδινω ...περιμενοντας πιο ουσιαστικα αποτελεσματα..θα δειξει.....

---

αμπουλες μαγνησιου..συζητα το με εναν καρδιολογο κ αν σου το επιτρεψει και ξεκινησεις αγωγη θα με θυμηθεις.ΑΠΑΛΛΑΧΤΗΚΑ.

Quote:

---

Originally Posted by Zinovaki

αμπουλες μαγνησιου..συζητα το με εναν καρδιολογο κ αν σου το επιτρεψει και ξεκινησεις αγωγη θα με θυμηθεις.ΑΠΑΛΛΑΧΤΗΚΑ.

---

Καλησπερα κ ευχαριστω για την απαντηση...εχω δοκιμασει μαγνησιο σε σκονη το πολυ δυνατο...κατι εκανε αλλα το διεκοψα γιατι μου ειπε ο γιατρος πως αν παρω πολυ καιρο μπορει να παθω υπερμαγνησιαιμια και το σταματησα για λιγο. Ειναι καθαρα θεμα ψυχολογιας κανω εξετασεις συχνα.....ενα σκασμο λεφτα για να μου λενε να ηρεμησω κ να μην αγχωνομαι....ειναι δυσκολο αυτο ειδικα αν κουβαλας πολυ πραμα μεσα σου....φορτιο μεγαλο...

παντως εγω τις αρρυθμιες τις παντρευτηκα εφ ορου ζωης νεραιδα μου.καθε φορα οταν κουραζομαι σωματικα και κυειως ψυχολογικα τις παθαινω συνεχεια.το μαγνησιο με βοηθησε αλλα δεν εξαλειφθηκε το προβλημα.οι δυο φορες που πηγα σε καρδιολογο παντως ηταν αρκετες για να πειστω οτι δεν εχω κατι παθολογικο οποτε σε δυσκολες περιοδους οταν με πιανει προσπαθω απλα να μη το σκεφτομαι και περναει.τωρα αντιμετωπιζω αλλες "ασθενειες" και εχω φρικαρει.ευχομαι να γινεις/γινουμε ολοι μας καλα και να επιστρεψουμε σε μια φυσιολογικη ζωη οπως οι περισσοτεροι ανθρωποι.