Σκεφτομαι τον ταξιτζη που οταν του εδωσα 20 ευρω για 5Ε που ηταν η κουρσα εκανε λες και του εδωσα 50 Ευρω... Του ειπα σαφως "καλα ντε δεν σου εδωσα 50 πως κανεις ετσι?" :P Σιγα να μην το αφηνα ετσι...
Printable View
Σκεφτομαι τον ταξιτζη που οταν του εδωσα 20 ευρω για 5Ε που ηταν η κουρσα εκανε λες και του εδωσα 50 Ευρω... Του ειπα σαφως "καλα ντε δεν σου εδωσα 50 πως κανεις ετσι?" :P Σιγα να μην το αφηνα ετσι...
Εγώ δεν θέλω ν' ανοίξω καινούριο θέμα, αλλά αφού το ανέφερε η msor θα πω κι εγώ κάτι αν και δεν σκόπευα...κι εγώ την ίδια απόφαση προσπαθώ να πάρω εδώ και καιρό και βασικά αν και νομίζω ότι τείνω προς το τέλος μερικές φορές αμφιταλαντεύομαι και σίγουρα σ' αυτό έχει παίξει ρόλο και το ότι προσπάθησα με όλη μου τη δύναμη κι ήμουν σίγουρη ότι θα τα καταφέρω αλλά κι αυτό απέτυχε, δεν τα κατάφερα αρκετά καλά οπότε έχω αρχίσει να σκέφτομαι τρόπους που δεν αποτυγχάνουν γι' αυτό κι η ερώτηση για την πτώση χθες αλλά θέλω να είμαι σίγουρη ότι αν το κάνω θα πεθάνω σίγουρα γιατί είναι κάτι πολύ δύσκολο για μένα, φοβάμαι τα ύψη και θα θέλει να μαζέψω πολύ κουράγιο για να το κάνω αυτό και θα υποφέρω ψυχικά οπότε αν τελικά το κάνω θέλω να πετύχει και να ησυχάσω μια για πάντα!!! Msor, εγώ σε καταλαβαίνω απόλυτα κι εγώ τη λύτρωση μου ψάχνω επιτέλους μια για πάντα! Αλλά εμένα με φοβίζει η σκέψη να δώσω τέλος...με φοβίζει η πράξη, το πόσο άσχημα νιώθω μετά την αποτυχία γιατί υφίσταμαι τον σωματικό πόνο αλλά ακόμα ζω, με κρατάει πίσω το γεγονός ότι θα πληγώσω ίσως κάποιους ανθρώπους...ότι θα τους λείψω...αυτά...
σκεφτομαι more j for da brain, its the only way, init ?
Θέλω να πάω στη Σάμο <3
..σκέφτομαι πως σήμερα κανω με επιτυχία τη νοικοκυρα...:))))
......σκεφτομαι.....ποσο πιο αναλαφρη θα αισθανομουν ψυχικα, αν μπορουσα να εκφραζομαι, προφορικα και γραπτα, καλυτερα........
δεν σκεφτομαι τιποτα ,απλα θελω να αργησει το φεγγαρι να γεμισει ,για να το προλαβω ...
Σκέφτομαι ότι άρχισαν τα πρωτοβρόχια χωρίς να έχω απολάυσει καθόλου το καλοκαίρι. Θα ελπίζω στο επόμενο πάλι, όπως κάνουμε εδώ και πολλά χρόνια.
Παντζούρια ανοιχτά. Ξημερώνει. Σκέφτομαι ότι τα δέντρα μου όλο και ψηλώνουν. Μυρίζει βροχή ~
Εδώ βρέχει τώρα...έβρεξε και χθες το βράδυ...κι εγώ ακούω αυτό... http://www.youtube.com/watch?v=6IqdlMDKvuQ
"Έβγα στο σκοτάδι και περπάτα
κι ας μη θέλουν οι Θεοί
έχεις ήλιο τα ζεστά σου νιάτα,
έχεις ήλιο τη ζωή" λέει...
Τί γνώμη έχεις γι' αυτό;
Αλήθεια; Χαίρομαι! :) :) :) Χαμογελάω μέσα σε δάκρυα, το πιστεύεις; Πώς γίνεται αυτό; Αφού αυτά τα συναισθήματα είναι αντίθετα, χαρά και λύπη...πώς γίνεται;
Μπορείς να μου μεταδώσεις λίγη από την αισιοδοξία σου; Γιατί όπως ίσως είδες και παραπάνω εγώ μάλλον θέλω να φύγω από εδώ...εσύ πώς καταφέρνεις να θέλεις να ζήσεις κι ας βρέχει τόσο πολύ;;;
Χαίρομαι που σου άρεσε το τραγούδι :) Σημαίνει πολλά για μένα...και κάθε φορά που βρέχει θέλω να το ακούω...κι από τη μία μελαγχολώ γιατί εγώ δεν νιώθω να έχω ήλιο κι από την άλλη προσπαθώ να πάρω κουράγιο απ' αυτούς τους στίχους...
Τι ομορφες σκεψεις ειναι αυτες που γραφει ο καθενας σας βρε παιδια????!!!!! :)
ωραίες σκέψεις, πολυ ωραίοι στίχοι, όλο αισιοδοξία, τέτοια αξίζει να γράφονται εδώ, τετοια έχουμε ανάγκη να μας λένε.