Quote:
Originally posted by Eli
Φλώρα μου σε ευχαριστώ για την ευχή σου :starhit:
Ο άντρας μου έχει σοβαρές δυσκολίες στη δουλειά του εδώ και καιρό και δεν ξέρουμε πως θα εξελιχθεί η κατάσταση, ζούμε ειδικά τις τελευταίες μέρες πολύ στενάχωρες και στρεσαριστικές καταστάσεις και το χειρότερο δεν μπορώ να τον βοηθήσω πέρα από την συμπαράσταση μου. Το σπίτι μας κρέμεται από το μοναδικό εισόδημα που φέρνει στο σπίτι, μιας και εγώ 1.5 χρόνο τωρα είμαι άνεργη και αδυνατώ να βρω δουλειά μέσα στην τρέλα της κρίσης. Νιώθουμε την αδικία να μας πνίγει και ειλικρινά αν δεν αντέχω κάτι είναι η αδικία :sniffle:
Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξη και να λέω στον εαυτό μου ότι και αυτό θα το ξεπεράσουμε όπως τόσα άλλα και πάλι θα βρούμε νέες ισορροπίες... απλά είναι κουραστικό να ζεις οριακά συνεχώς...
Όσο για το νούμερο, σίγουρα μου έδωσε χαρά, και κυρίως επιβεβαίωση ότι η διατροφή μου λειτουργεί πολύ σωστά. Αλλά μέσα στη δίνη των εξελίξεων πήγε ασχολίαστο... Εξάλλου να πω την αλήθεια, επειδή είμαστε σε ένα τόπικ που πρωτίστως είναι σημαντικό να δίνουμε βάρος στο να απαλλαγούμε από τη διαταραχή, καλό είναι να μην αποκτούμε εμμονή με τα νούμερα. Δεν λέω ότι η επιβράβευση μετά από μία μεγάλη μάχη δεν θέλει μπράβο, αλλά τα κιλά που χάνουμε είναι το αποτέλεσμα μίας προσπάθειας. Οπότε λέμε μπράβο για τα όσα έχουμε κερδίσει και όχι για αυτά που έχουμε χάσει ;).
Αυτό το οποίο χαίρομαι περισσότερο είναι ότι το σώμα μου έχει αρχίσει να αποσυμφορείται, η μέση μου, τα γόνατα μου, ο ώμος μου. Δεν πιέζομαι μέσα στα ρούχα μου, περπατάω με τόσο μεγαλύτερη άνεση και ενέργεια και άλλα πολλά. Το πρόσωπο μου, έστω και τώρα που είμαι στεναχωρημένη λάμπει και αυτά είναι κατακτήσεις ανεκτίμητες για μένα.
Ελη μου καταρχην ευχομαι να πανε ολα καλα!! σε καταλαβαινω απολυτα . Πριν λιγες μερες πουλησαμε το αυτοκινητακι μας (κλαψ κλαψ) δεν ειχαμε ουτε την ασφαλεια να δωσουμε , να με δεις να τα τρεχω παντου ποδαρατα να βλεπεις τη μικρουλα μ να περπατα μιση ωρα απο το σπιτι στο μπασκετ των αγοριων (δεν παει λεωφορειο ) .