Οι δικοί σου επεμβαίνουν στο οικογενειακό περιβάλουν δλδ μένετε στο ίδιο σπίτι ? Είστε ανεξάρτητοι οικονομικά ? Και αφού έχεις τον σύζυγό σου δεν σε στηρίζει ? Η επικοινωνία μεταξύ σας πως είναι ?
Printable View
Οι δικοί σου επεμβαίνουν στο οικογενειακό περιβάλουν δλδ μένετε στο ίδιο σπίτι ? Είστε ανεξάρτητοι οικονομικά ? Και αφού έχεις τον σύζυγό σου δεν σε στηρίζει ? Η επικοινωνία μεταξύ σας πως είναι ?
Νοικιάζουμε σπίτι δε μένουμε με γονείς..Ο άντρας μου δουλεύει και έρχεται αργά....Δε προλαβαίνουμε να πούμε και πολλά...Με στηρίζει θα με τρέξει σε γιατρούς κέντρα υγείας κτλ θα μου πει οτι πάντα θα είναι δίπλα μου και όλα αυτά..Ουσιαστικά τον βλέπω Σ.Κ αλλά τώρα που το σκέφτομαι ίσως χρειαζόμαστε βαθύτερη επικοινωνία...Θα σας αφήσω τώρα γιατί σα να έχω περισσότερη ζαλάδα και με έχει πιάσει πάλι φοβία.θα ξαναμπώ το πρωί σας υπερευχαριστώ για την συμπαρασταση
Έχεις απόλυτο δίκιο να λές πως αμα δεν έχει ο άλλος ανάλογες εμπειρίες δεν μπορεί να σε καταλάβει και εδώ που τα λέμε δίκιο έχουν μήπως εγώ καταλάβαινα όταν μου λέγανε --- ελα βρε δεν είναι τίποτε, εσυ πιάνεις την πέτρα και την στίβεις --- και αναρωτιόμουν μα καλά σε ποιόν τα λένε ?
Προσωπικά αυτό που με βοηθάει πέρα απο αυτά που με συμβουλεύει ένας ειδικός, είναι πως εχω κατανοήσει πως δουλεύει η καλύτερα πως επηρεάζουν οι σκέψεις τα συναισθήματα τα σωματικά συμπτώματα και η συμπεριφορά απο το περιβάλλον που ζώ & ζούσα ( απο ενα βιβλιο αυτοβοήθειας το σκέφτομαι αρα αισθάνομαι δεν κάνω διαφήμιση απλά το αναφέρω για να μην θεωρηθεί πως κάνω τον έξυπνο και κυρίως ίσως να μην έχει καμία σχέση με αυτό που πραγματικά χρειάζεσαι )
Εσυ τι αλλο πιστεύεις πως η θα θελε ς να μοιραστείς
η μιζεροκατασταση στο ελλαδισταν μ'εχει κανει να διαβαζω τα νεα και να μου ρχονται τασεις φυγης ή αυτοκτονιας. να φυγω ομως δε μπορω λογο χρηματων, κωλοχαρτων και γλωσσας, τι αλλο μενει απ'το να αυτοκτονισω ? κουραστηκα δεν εχω υπομονη για αλλο ενα χρονο στα ιδια σκατα. μας πριζουν τ'αρχιδια και οι κωλογεροι παντου, αντι να θυσιαστουν μπας και προλαβουν να ζησουν λιγο και τα παιδια τους, συνεχιζουν εγωιστικα σαν παρασιτικα καρκινωματα.
Ζηλεύω!! Ζηλεύω αυτούς που περνάνε καλά, που βγαίνουν, έχουν φίλους, ταίρι, που είναι φυσιολογικοί άνθρωποι.
Ήλπιζα ότι κάποτε θα γίνω κι εγώ σαν αυτούς, αλλά...
Χαλια...Αυπνος....Αγχωμενος...
Και μ σπαει και τα νευρα π αυριο πρεπει να ταξιδευω ολη μερα για να παω παλι στη "φυλακη"
Καλα να περνατε μαγκες μου σας αγαπω ολους :-)
Πληγωμενη, ανοητη, αφελης...πονος...σχεδον μου τσουζει το μαγουλο απ την "σφαλιαρα" που εφαγα. Τωρα φοβαμαι την καταθλιψη...
χαλια. δεν την παλευω
Quote:
Originally Posted by in_flames
Και ποιος την παλευει?
εγω σημερα αισθανομαι σαν να περασα οπως λεει κααι το τραγουδι
μια βραδια στο λουκι
Καλημερα αλανια μου,
Σας γραφω για αλλη μια φορα απο τον καναπε μου, ξυπνησα, ταϊσα τον σκυλο, τσκαρα ολα τα μειλ-που μονο για να σε αγχωνουν υπαρχουν τελικα-, σκεφτηκα να κατσω να γραψω λιγο.....αλλα πουυυυ ορεξη και που διαθεση. Αναρωτιεμαι πως θα περασει και η μερα σημερα. Πολυ θα ηθελα να επαιρνα μια πρωτοβουλια και να τα αλλαζα ολα. Για παραδειγμα, παλαιοτερα περπατουσα καθε μερα 10 χιλιομετρα. Ωραια αισθηση, διατηρουσες και το σωμα σου. Εγραφα πολυ επισης, ειχα φτιαξει ενα πολυ ωραιο προφιλ. Μεχρι και εξτρα online μαθηματα εκανα, περι διαφορων θεματων. Τα απογευματα πηγαιναμε μεχρι τη λιμνη και πιναμε καφεδακι, γελουσαμε, μεχρι το βραδυ. Και ολα βαινανε μια χαρα. Γιατι ρε γαμωτο δεν ειμαι οπως παλια; Αισθανομαι....αποτυχημενη.
Καλημέρα!!!
Μήπως απογοητεύθηκες πρόσφατα?
Γιατί έτσι νιώθω και εγώ εδώ και ένα μήνα περίπου...
Γιατι ρε γαμωτο δεν ειμαι οπως παλια;
Tην ιδια ερωτηση κανω συνεχως στο εαυτο μου .... αποτυχημενη ομως γιατι ? Επειδη σουτυχε μια ασθενεια ?
Εχω απογοητευτει πολυ γενικοτερα. Αλλα οχι προσφατα.Και η πλακα ειναι οτι οταν παιρνω τα πανω μου και λεω στον εαυτο μου......δωσε μια ευκαιρια στον κοσμο εκει εξω.....και παλι απογοητευομαι. Και ολο κλεινομαι σπιτι, στη φωλια μου, για να μην εκτειθεμαι στον εξω κοσμο.
αχ.... νιώθω τί λες....
μια από τα ίδια....
κουράστηκα να δίνω 100 για να πάρω 1 ή και τίποτα ακόμα...
Μαζι με το περσινο και αυτο ειναι τα χειροτερα καλοκαιρια της ζωης μου, τα προηγουμενα τουλαχιστον παρολα τα προβληματα στο σπιτι κανονιζα με τις φιλες μου και πηγαινα λιγες μερες διακοπες αλλα απο περυσι μετα το χωρισμο μου απομακρυνθηκα απο ολους..
Εχω κλαψει και πονεσει παρα πολυ και αδικα στη ζωη μου απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου μεχρι σημερα.. Ευχομαι μεσα απο την καρδια μου αυτοι που με εφεραν σε αυτη την κατασταση και μου διελυσαν τη ζωη που ειχα φτιαξει να τιμωρηθουν οπως τους αξιζει και οσο πιο συντομα γινεται. Βεβαια μεχρι στιγμης γελανε και περηφανευονται για το οτι καταφεραν να μου δημιουργησουν ενα ακομη "καταλοιπο" οπως μου καυχηθηκαν αλλα ελπιζω οτι δεν θα γελανε για πολυ