τι λε ρε, πολυ βιαζεσαι :PQuote:
Originally Posted by Gypsy Cello
πανω απο 25, κατω απο 29 ειμαι! σχεδον κανα χρονο μεγαλυτερος σου (γιαυτο σε λιμπιζομαι λολ). :)
Printable View
τι λε ρε, πολυ βιαζεσαι :PQuote:
Originally Posted by Gypsy Cello
πανω απο 25, κατω απο 29 ειμαι! σχεδον κανα χρονο μεγαλυτερος σου (γιαυτο σε λιμπιζομαι λολ). :)
χεχε!!! πάντως μην φοβάσαι και την σχέση με μεγαλύτερη εκτός και αν είναι πολύ μεγαλύτερη (πάνω από 10 χρόνια π.χ) γιατί στην γυναίκα είναι διαφορετικά. Όταν εσύ π.χ θα είσαι 40 και στα φόρτε σου ακόμα (και από σεξουαλικής άποψης) αυτή θα περνάει κλιμακτήριο οπότε θα είναι δύσκολο (και το λέω πάντα αναφερόμενη στον μέσο όρο έτσι; γιατί υπάρχουν και εξαιρέσεις :p)Quote:
Originally Posted by KENO
σχεση με μεγαλυτερη δε προκειται να ξανακανω ποτε! ακομα κι ενα δυο χρονια να με περναει μονο, δε μπορω να με φανταστω μαζι της για κατι σοβαρο. γενικα στην ηλικια για τις μεγαλυτερες ειχα θεσει σαν οριο τα 35, αλλα μετα και τη τελευταια μου γνωριμια ειπα δε ξαναπαω με μεγαλυτερη, επεστρεψα πισω στις μικρουλες...
έγινε κάτι που σε δυσαρέστησε;Quote:
Originally Posted by KENO
ε για να βριζω. εκτος του οτι εχω ασχημες εμπειριες με την περσυνη μου πρωην...
αμάν πια με αυτές τις άσχημες εμπειρίες όλοι. Να τις ξεχάσουμε να τελειώνουμε.Quote:
Originally Posted by KENO
Δεν ξέρω τι παθαίνω...
Kι αμα πεσω απο κει βασιλια μου??
καληνυχτα και ονειρα γλυκα..
Σκέφτομαι πώς γίνεται άνθρωποι με το ίδιο αίμα, να μην έχουμε να πούμε τίποτα μεταξύ μας, να είμαστε ξένοι.. Ούτε καν αντιπάθεια, κενό μόνο, άδειασμα.. Αφορμή το μνημόσυνο του αδερφού μου, που βρέθηκε όλη η "οικογένεια".. Πώς είναι δυνατόν, μεγάλοι άνθρωποι, κοντά στα 60 να μην τα έχουν βρει με τον εαυτό τους και να πουλάνε μούρη με κινητά και αυτοκίνητα... omg, ώρες ώρες νιώθω τυχερή μέσα στην ατυχία μου που δεν είμαι έτσι.. Ψυχοπαθολογίες που περνούν από γενιά σε γενιά και ταλαιπωρούν κόσμο και κοσμάκη.. Είναι δυνατόν να ξεφύγει κανείς? Πόσο μπορεί να ελέγξει τα βιώματα που ασυνείδητα εμφανίζονται και επηρεάζουν τους γύρω του και τον ίδιο του τον εαυτό? Λυπάμαι, λυπάμαι πολύ που είμαστε σε αυτό το σημείο ως οικογένεια, απλά χαίρομαι γιατί ξέρω ότι εγώ δεν είμαι έτσι.. Μπορεί να έχω χάσει για λίγο το δρόμο μου αλλά θα τον ξαναβρώ.. Εκείνοι έχουν χάσει το τρένο και δεν το έχουν πάρει χαμπάρι..
παλι ο κενο φταιει ? ειναι αντιπαθεστατος, συμφωνω. για μενα ολη αυτη η συμπεριφορα ειναι φυσιολογικη, αφου η κοινωνια που ζουμε ειναι ετσι, ενας διαγωνισμος του ποιος εχει τα περισσοτερα. ε και γιαυτο ολοι μπαινουμε στη διαδικασια να κανουμε φιγουρα, να φανουμε οι καλυτεροι στους αλλους, μη μας πεσει η μουρη και χασουμε. κι απ'τα περισσοτερα καταληγουμε στην αποξενωση, να νοιαζομαστε πιο πολυ γιαυτα που θα αποκτησουμε, παρα για τους ιδιους τους ανθρωπους που ειναι διπλα μας.
Φόβος να αποδεκτώ τις αλήθειες μέσα μου...
ποσο αληθινη διαπιστωση χριστινα! ναι, απο μιαν αποψη δεν ειμαστε τυχεροι? μας εδωσε μια ευκαιρια η καταθλιψη να μαθουμε πραγματα για τον εαυτο μας, τους αλλους, τις ανθρωπινες σχεσεις, αδυναμιες, ψυχισμο. δε θα ηθελα κ εγω με τπτ να ειμαι 60 κ να αναγκαζομαι να πουλαω μουρη με υλικα αγαθα για να νιωσω πως εχω αξια!Quote:
Originally Posted by chr1986
παλι θα συμφωνησω μαζι σου ρε κενο! ανησυχητικο ε? εχουμε αρχισει να συμφωνουμε επικινδυνα! εγω ενα πραγμα δεν καταλαβαινω. γιατι περιμενεις απο τους αλλους να κανουν την αρχη της αλλαγης? γιατι δεν ξεκινας εσυ να γινεις η αλλαγη που θελεις να δεις στην κοινωνια? ετσι ελεγε ο Γκαντι: "γινε εσυ η αλλαγη που θελεις να δεις στον κοσμο!" ελπιζω να σου αρεσει ο γκαντι.Quote:
Originally Posted by KENO
...ειναι τα δακρυα της γης που κανουνε τα γελια της ν ανθουνε...Quote:
Originally Posted by Lou!
....σκέφτομαι πως βαριέμαι αφόρητα και δεν είναι κανένας στο τσατ...:(