Printable View
Εγώ ήπια μια χαρτάνα και έφαγα ένα λαγαετό. Αλλά βρε παιδί μου, ζορίστηκα :D. Βαρύ μου έπεσε. Να, πάλι μου χτυπάνε την πόρτα της τουαλέτας. Αλλά δεν ξανακάνω το ίδιο λάθος. Του χρόνου θα πιω μια αετάνα και θα φάω ένα χαρτολαγό. :cool:Quote:
Originally Posted by andreas86
Fake patriarchy vs real
https://www.youtube.com/watch?v=KPPE3JATlss
σιχαίνομαι τα πατροπαράδοτα έθιμα
Κι εγώ τα σιχαίνομαι όμως αν το σκεφτώ καλύτερα δεν σιχαίνομαι τα πατροπαράδοτα άλλων χωρών :Ρ Όπως των Αρμενίων τα χαλιά, κάποια έθιμα των Ιαπώνων, τα πλεκτά καλάθια που φτιάχνουν στην Αφρική και τους χορούς τους, τις τελετές τους... Μου αρέσουν.Quote:
Originally Posted by user
Μόνο με τα Ελληνικά σπάζομαι... Ίσως γιατί έχουμε σιχαθεί αυτή τη χώρα;
μου αρέσουν, αν όχι λατρεύω τα πατροπαράδοτα έθιμα. Αν και δεν θρησκεύομαι την Καθαρά Δευτέρα (όπως προχθές) θα φάω λαγάνα, καλαμαράκια, ντολμαδάκια και χαλβά. Μεγάλη εβδομάδα θα προσπαθήσω να βάλω στην διατροφή μου νηστίσιμα φαγητά. Κυριακή του Πάσχα θα έχω αρνί.Quote:
Originally Posted by user
Τα έθιμα (ακόμη και αυτά υπό το πεπλο της θρησκείας) εκτός από το να είναι ο συνεκτικός ιστός στους ανθρωπους-κοινωνίες είναι και η προέκταση του εαυτού μας. Το πρώτο κύτταρο είναι η οικογένεια, μετά η γειτονιά και οι φίλοι ' μετά η πόλη που μεγάλωσες και μετά η χώρα. Βλέπατε τις ίδιες σειρές στην -και με την ίδια γλώσσα- στην τηλεόραση, γνωρίσατε τις ίδιες κυβερνήσεις, ζήσατε τα ίδια τραγικά γεγονότα (πχ Τέμπη). Είναι η ύπαρξή σου. Οπότε τα αγαπάω και χαίρομαι να συμμετέχω
Ξαναπηγα σημερα κεφαλαρι για περπατημα. Ειδα και εναν με μια κοκκινη φερραρι και 2 μοτοσυκλετες να τον ακολουθουν ως ασφαλεια.Quote:
Originally Posted by Mister No
Καθως πηγαινα για κηφησια για να παρω τον ηλεκτρικο και να επιστρεψω, ειδα και δευτερη φερραρι λευκη αυτη τη φορα.
μιστερ νο τον πρετεντέρη θα είδες ;)
Χάρλεϋ όντως ο πολιτισμός έχει και τα καλά του, κι εγώ συμπαθώ πολύ τα τελετουργικά του τσαγιού ας πούμε στην Ιαπωνία, όμως σίγουρα θα έχουν κι αυτοί τα παλαβά τους φαντάζομαι. όσο πιο πολύ ζεις κάτι τόσο πιο εύκολα το βαριέσαι, ίσως. αν δεν είναι κοντά στον τρόπο ζωής σου, ίσως. αλλά κάλαντα και χαρταετοί με το ζόρι τα ανέχομαι που λέει το meme.
σαλβαδόρ είναι σαν να λέμε το συλλογικό μας ασυνείδητο. μια κοινή μνήμη και γονίδιο, συμφωνώ, η μεγάλη εβδομάδα εμένα με καταπιέζει αρκετά, δεν καταλαβαίνω, τη νηστεία την κάνει κάποιος για τον εαυτό του ή για τον θεό; και αν την κάνει για τον θεό, ποιός θεός νοιάζεται αν κάνεις νηστεία; αν τη κάνει για τον εαυτό του το καταλαβαίνω κάπως. γούστο του καπέλο του.
Κάτι αποθηκευμένο από τα ποστ του Παναγιώτη Χατζηστεφάνου (love)
"To πρόβλημα δεν είναι ότι αυτοί είναι ηλίθιοι, αφού αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία και μεταξύ τους μια χαρά τα βρίσκουν.
Το πρόβλημα είναι ότι κάποιοι δεν είναι και ζουν υπό την διαρκή δικτατορία της ηλιθιότητας, ένα καθεστώς τρόμου που δεν υποφέρεται παρά μόνο αν είσαι ηλίθιος, οπότε και περνάς τέλεια.
Όσον αφορά το δεύτερο συστατικό του ζητουμένου, δηλαδή του άντρα, πρόκειται ούτως ή άλλως για ένα μυθολογικό εφεύρημα, κάτι σαν τον μονόκερω.
Οι αρσενικές ανθρωπίνες είναι κατά τι πιο τριχωτές εκδοχές από της μαμάς τους, η οποία είναι και η μόνη γυναίκα που μπορούν να γαμήσουν ούτως ή άλλως.
*Η ανθρωπίνα είναι ένα πλάσμα που έχει δύο φύλα - θηλυκό και ευνουχισμένο."
Στο «ταξιδεύοντας ΙΑΠΩΝΙΑ-ΚΙΝΑ» του Ν.Κ μεταφέρει πολλά από τον πολιτισμό της Ιαπωνίας. Γράφει πως την θρησκεία τους, κατά βάση μια άθεη θρησκεία, θα την ονόμαζε θρησκεία των προγόνων. Και είναι από τα πράγματα που υιοθέτησε έπειτα και αυτός και το αναλύει στην «Ασκητική» του (παραθέτω απόσπασμα παρακάτω). Δλδ οι Ιάπωνες νιώθουν έντονα τον δεσμό και την συνέχεια που τους διέπει με τους γεννήτορές τους ' όπως οι χριστιανοί έχουν τον Θεό να τους παρακολουθεί από επάνω έτσι και εκείνοι έχουν τους προγονούς τους που παρακολουθούν και για αυτό θεωρούν μέγιστο καθήκον να μην τους ντροπιάσουν (θυμίζω και το χαρακίρι).Quote:
Originally Posted by user
«Β΄ Η ΡΑΤΣΑ
Η Κραυγή δεν είναι δική σου. Δε μιλάς εσύ, μιλούν αρίφνητοι πρόγονοι με το στόμα σου. Δεν πεθυμάς εσύ· πεθυμούν αρίφνητες γενεές απόγονοι με την καρδιά σου.
Οι νεκροί σου δεν κείτουνται στο χώμα. Γένηκαν πουλιά, δέντρα, αγέρας. Κάθεσαι στον ίσκιο τους, θρέφεσαι με τη σάρκα τους, αναπνές το χνότο τους. Γένηκαν Ιδέες και πάθη, κι ορίζουν τη βουλή σου και την πράξη.
Οι μελλούμενες γενεές δε σαλεύουν μέσα στον αβέβαιο καιρό, μακριά από σένα. Ζουν, ενεργούν και θέλουν μέσα στα νεφρά και στην καρδιά σου.
Το πρώτο σου χρέος πλαταίνοντας το εγώ σου είναι, στην αστραπόχρονη τούτη στιγμή που περπατάς στη γης, να μπορέσεις να ζήσεις την απέραντη πορεία, την ορατή και την αόρατη, του εαυτού σου.
Δεν είσαι ένας· είσαι ένα σώμα στρατού. Μια στιγμή κάτω από τον ήλιο φωτίζεται ένα από τα πρόσωπα σου. Κι ευτύς σβήνει κι ανάβει άλλο, νεώτερο σου, ξοπίσω σου.
Η ράτσα σου είναι το μεγάλο σώμα, το περασμένο, το τωρινό και το μελλούμενο. Εσύ είσαι μια λιγόστιγμη έκφραση, αυτή είναι το πρόσωπο. Εσύ είσαι ο ίσκιος, αυτή το κρέας.
Δεν είσαι λεύτερος. Αόρατα μυριάδες χέρια κρατούν τα χέρια σου και τα σαλεύουν. Όταν θυμώνεις, ένας προπάππος αφρίζει στο στόμα σου· όταν αγαπάς, ένας πρόγονος σπηλιώτης μουγκαλιέται όταν κοιμάσαι, ανοίγουν οι τάφοι μέσα στη μνήμη και γιομώνει βουρκόλακες η κεφαλή σου.
Ένας λάκκος αίμα είναι η κεφαλή σου, και μαζώνουνται κοπάδια κοπάδια οι γίσκιοι των πεθαμένων και σε πίνουν να ζωντανέψουν.
“Μην πεθάνεις, για να μην πεθάνουμε!” φωνάζουν μέσα σου οι νεκροι. “Δεν προφτάσαμε να χαρούμε τις γυναίκες που πεθυμήσαμε· πρόφτασε εσύ, κοιμήσου μαζί τους! Δεν προφτάσαμε να κάμουμε έργα τις Ιδέες μας· κάμε τις έργα εσύ! Δεν προφτάσαμε να συλλάβουμε και να στερεώσουμε το πρόσωπο της ελπίδας μας· στερέωσε το εσύ!
“Τέλεψε το έργο μας! Τέλεψε το έργο μας! Μέρα νύχτα μπαινοβγαίνουμε στο κορμί σου και φωνάζουμε. Όχι, δε φύγαμε, δεν ξεκορμίσαμε από σένα, δεν κατεβήκαμε στη γης. Μέσα από τα σωθικά σου ξακλουθουμε τον αγώνα. Λύτρωσε μας!”»
για να το γράφεις αυτό είτε πιέζεσαι από τον -θρησκευόμενο- περίγυρό σου όπου δεν τους έχεις κοινοποιήσει αυτή την θέση σου, είτε από τον εαυτό σου γιατί δεν έχεις αποδεχτεί σε πλήρη συνείδηση την «θρησκεία» σου. Kαι για να σου δώσω επιχείρημα σε όποιον σου πει γιατί δεν νηστεύεις: Ματθ. 15,11 «Δεν μολύνει τον άνθρωπον αυτό που εισέρχεται στο στόμα, αλλά εκείνο που βγαίνει από το στόμα. Αυτό τον μολύνει» (δλδ το να κατηγορείς-κατακρίνεις τους άλλους).Quote:
Originally Posted by user
εγώ που έχω απαλλαχθεί και από τα δύο παραπάνω, όπως έγραψα και πριν, βλέπω τα θρησκευτικά έθιμα ως αφορμή για μια αλλαγή στην διατροφική μου ρουτίνα μα και για ένα βίωμα συναισθήματος σύνδεσης με τους συνανθρωπους μου, με το παρελθόν μου και τον εαυτό μου (μια κατάφαση για τον τόπο μου μα και για όλη την ζωή μου). Οπότε όταν (κι αν) θα πάρω νηστίσιμα θα το κάνω με χαρά
Δεν είναι περίεργο το πόσες version του εαυτού σου υπάρχουν στο μυαλό των άλλων;
• Για κάποιους είσαι το χειρότερο παιδί.
• Για κάποιους είσαι επιλογή όταν ξεμένουν από φίλους.
• Για κάποιους είσαι ο κλειστός άνθρωπος που δεν μιλάει όσο θα έπρεπε.
• Για κάποιους είσαι ο πιο βαρετός άνθρωπος.
• Για κάποιους είσαι ότι καλύτερο πέρασε από την ζωή τους.
• Και για κάποιους είσαι η καλή ή η κακή εκδοχή στην δική τους ιστορία.
κατ αρχάς ο Καζαντζάκης κολλάει παντού, σε ευχαριστώ για το ανάγνωσμα.Quote:
Originally Posted by salvador
μπορεί να είναι κι έτσι. αναφορικά με τη νηστεία κι εγώ δεν μπορώ τα κρεατικά πολύ, γάλα πίνω μόνο φυτικό πλέον, όμως αυτό το να νηστέψεις επειδή είναι μεγάλη εβδομάδα, αντί για παρότρυνση για ψυχική ανάταση ξερω γω και ενδοσκόπηση, γίνεται "είμαι καλός χριστιανός επειδή νηστεύω". κι αυτά της μάζας είναι κάπως εκνευριστικά για μένα.
σύμφωνα με τον Φρόυντ έχουμε πολλούς εαυτούς.Quote:
Originally Posted by Rainbow86
το πώς σε βλέπουν οι άλλοι εχει να κάνει με τον δικό τους εαυτό πιστεύω.
και πολλές φορές τους ενοχλεί που είσαι ο εαυτός σου και προσπαθούν να σε αλλάξουν με κάτι που μπορούν να ελέγξουν καλύτερα. γνώμη μου
Απόλυτα σωστό. Συμφωνώ.Quote:
Originally Posted by user
Καλα περασαμε και σημερα.... Επαιζα με τα ανηψάκια μου το απογευμα. Πολυ γέλιο....
Η υπερανάλυση είναι σαν μια συνεχιζόμενη ροή σκέψεων που ξεκινάει με ένα απλό «και αν» και καταλήγει στο «μήπως θα έπρεπε να πάω σε ψυχοθεραπεία για να λύσω όλα τα πιθανά σενάρια που φτιάχνω στο κεφάλι μου». Ενώ προσπαθούμε να βρούμε απαντήσεις σε κάθε μικρή λεπτομέρεια, συνήθως καταλήγουμε να έχουμε περισσότερες ερωτήσεις από ό,τι αρχικά είχαμε. Και κάπως έτσι, βρισκόμαστε να αναλύουμε αν η απόφαση για το χρώμα του καφέ που πήραμε σήμερα θα επηρεάσει τις μελλοντικές μας επιλογές σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας. Ας το παραδεχτούμε: το overthinking είναι η συντροφιά μας, ακόμα και όταν έχουμε την αίσθηση ότι λέμε «όχι, δεν θα το σκέφτομαι άλλο!» και συνεχίζουμε να το κάνουμε.”
(Είπα να προσθέσω και μια δόση χιούμορ στο κείμενο).
σωστά, ο άνθρωπος πρέπει να «νηστεύει» διαρκώς ' όχι να απέχει από τα αρτίσιμα φαγητά για κάποιες περιόδους αλλά να απέχει από το να βλάπτει τους συνανθρωπους του συνέχεια. Η νηστεία στο 98% των θρησκευόμενων (χριστιανών και μουσουλμάνων) είναι σαν παιδικό αστείο. Και τουλάχιστον οι χριστιανοί θα έπρεπε να είχαν ακούσει τον πατριάρχη τους (Ιησού) και αντί της νηστείας να -προσπαθούσαν να- εφάρμοζαν την αποχή από την κακή βούληση και πράξη αντί της νηστείας. Αυτό απάντησε και αυτός (και στο εδάφιο που έβαλα παραπάνω) όταν τον ρωτήσαν γιατί δεν νηστεύει οι «θεούσοι» της εποχής του.Quote:
Originally Posted by user
Η νηστεία ξεκίνησε ως μια «πρωτόλεια» αγωγή για την βάρβαρη εκείνη προ Ιησού κοινωνία των εβραίων ώστε να εξασκήσουν τον χαρακτήρα τους. Ο Ιησούς μετά προέτρεψε τους συνανθρωπους του στο επόμενο βήμα: σημασία έχει να είσαι ηθικός κι όχι η νηστεία από το φαγητό.
Οπότε το μόνο που μένει να προσφέρει η νηστεία σήμερα είναι:
α) να πυροδοτεί τα ψυχαναγκαστικά αντανακλαστικά κάποιων που ανησυχούν ακόμη για την θρησκεία (και που εξετάζουν το θέμα λογικά όπως και εσύ) και να τους εκνευρίζει
β) σε άλλους ενοχικούς χριστιανούς να νομίζουν πως ισορροπήσαν την ανηθικότητά τους αφού απείχαν από τα αρτίσιμα για κάποιες ημέρες (αυτό το "είμαι καλός χριστιανός επειδή νηστεύω" που έγραψες και εσύ).
γ) και σε εμένα (και άλλους υποθέτω), έναν άθεο-άθρησκο-αγνωστικιστή, να με κάνει να θυμηθώ να έχω στην διατροφή μου περισσότερα μαλάκια και όσπρια (αφού γεμίζουν τα μπροστινά ράφια των σ/μ και τα μενού των μαγειρείων) μα και να νιώθω ότι συμμετέχω «εθελοντικά» (μόνος μου και χωρίς να δίνω λογαριασμό σε κανέναν) σε κάτι κοινό με τους συνανθρωπους μου
Σωστά τα λες Σαλβαδόρ... Κι εγώ που πιστεύω, δεν νηστεύω ιδιαίτερα γιατί δεν το θεωρώ τόσο σημαντικό... Επίσης συμφωνώ ότι το σημαντικότερο είναι να μην κάνεις κακό στους συνανθρώπους σου και προσπαθώ να το τηρώ... Σε περιπτώσεις που δεν το έχω καταφέρει, έχω ζητήσει συγνώμη (αναφέρομαι στο μακρινό παρελθόν)...
άρα για σένα είναι κατι παραπάνω από έθιμο, κάτι σαν εσωτερική ανάγκη και κίνητρο. όλοι έχουμε την ανάγκη να ανήκουμε κάπου.
εχθές περπάτησα λίγο παραπάνω από όσο συνηθίζω και ένιωσα σωματική κόπωση και τελικά διαπίστωσα αυτό που ήξερα πάντα, πως η κούραση του σώματος εμένα μέχρι ενός σημείου μοου κάνει καλό, ενώ η πνευματική κόπωση έστω και λίγη παρατεταμένη χρονικά, με απορρυθμίζει απόλυτα.
το μυαλό πρέπει να δουλεύει, το σώμα πρέπει να ξεκουράζεται, όμως πρέπει και το μυαλό να ξεκουράζεται.
Να περπατάς, να γυμνάζεσαι κάνει καλό Γιουσέρ και στο σώμα και στο μυαλό.
η αλήθεια να λέγεται πλέηερ!
ύστερα θυμήθηκα πως το περπάτημα ξεκουράζει το μυαλό!
Το περπάτημα ξεκουράζει πολύ το μυαλό ,μα για να ξεκουραστεί το δικό μου πρέπει να φτάσω από Ελλάδα Ταϊλάνδη Μ τα πόδια ....κ γυρισμο μαζί
Εγώ σταθερά περπατάω αρκετά χιλιόμετρα και γιατί με βοηθάει να χάσω μερικά κιλά που θέλω αλλά και με το άγχος/κατάθλιψη.Quote:
Originally Posted by user
τέλεια! πειθαρχεία πάνω απ όλα!
ξεκίνα με μικρές αποστάσεις άσε που για ΤαΘλάνδη πρέπει να ανανεώσεις και το διαβατήριο.
«Αυτός που μπορεί να ζήσει μακριά από τις ανθρώπινες κοινωνίες είναι είτε θηρίο είτε θεός», ΑριστοτέληςQuote:
Originally Posted by user
Δεν έχουμε την ανάγκη να ανήκουμε κάπου, ανήκουμε κάπου είτε το θέλουμε είτε όχι. Όσο ισχυρό και να είναι το μίσος μας για το που ανήκουμε, σε ποια κοινωνία γεννηθήκαμε, σε ποια πόλη, δεν θα μας κάνει ποτέ να απαλλαχθούμε από τα γεγονότα, από την ύπαρξή μας. Οπότε μένει το χρέος μας να παραλάβουμε την σκυτάλη από τους προηγούμενους μας και να προσπαθήσουμε να πάμε αυτή την κοινωνία μας όπου ζούμε ένα βήμα παρακάτω. Όσες γυναίκες θεωρούν πως καταπιέστηκαν, όσοι ομοφυλόφιλοι θεωρούν πως λοιδωρήθηκαν, όσοι άνθρωποι θεωρούν πως αδικήθηκαν, έχουν χρέος. Όσοι άνθρωποι, γενικά. Οι υπόλοιποι που θα κοιτάξουν να ευδαιμονήσουν την ατομικότητά τους θα παραμείνουν άτομα, αλλά αυτοί δεν ανήκουν στην ανθρωπότητα ούτως ή άλλως. Οι άνθρωποι έχουν το χρέος.
Ακομα και θλιμμένη, είναι πανέμορφη.
https://elcomercio.pe/resizer/v2/BWW...=90&smart=true
Δεν έχεις δει εμένα από κοντά, για αυτό την βρίσκεις πανέμορφη.Quote:
Originally Posted by Thessalonian
ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ
αυτό που λέει ο Αριστοτέλης είναι σοφό. ο άνθρωπος ξε-ανθρωπίζεται.Quote:
Originally Posted by salvador
πιστεύεις πως έχουν υποχρέωση δηλαδή; δεν κατάλαβα ακριβώς.
ο Αρ. λέει πως όταν ζει κάποιος εκτός κοινωνίας είναι είτε θηρίο είτε Θεός, όμως όχι άνθρωπος.Quote:
Originally Posted by user
Κατά συνέπεια, ναι, όποιος ζει εκτός κοινωνίας (πχ λόγω ψυχικών νοσημάτων, μιας και γράφουμε σε τέτοιο φορουμ), όπως σημείωσες και εσύ, απανθρωπίζεται.
Την υποχρέωση προς την ανθρωπότητα την έχουν αυτοί που ανήκουν σε αυτή. Το να ανήκεις στην ανθρωπότητα είναι μια επιλογή. Γεννιέσαι άτομο, όμως επιλέγεις να ανήκεις στην ανθρωπότητα (ή όχι). Χρειάζεται δύναμη να κάνεις αυτό το βήμα καθώς αυτό σημαίνει το να επωμιστείς ένα χρέος, να προσφέρεις ένα κομμάτι του εαυτού σου για να λειτουργήσει ως κρίκος στην αλυσίδα των προηγούμενων και των επόμενων. Να κάνεις πράγματα και να βοηθήσεις από το μέρος σου ώστε να πάει αυτός ο κόσμος μπροστά. Αν παραμείνεις άτομο θα σε νοιάζει μόνο η προσωπική σου ευδαιμονία και οι σκοποί σου: να κερδίζεις εσύ
Παντρέψου την. Πήγαινε βρες την.
την Άννα Γκαρσία εννοεί.
τέτοιο σκ@τόκοσμο πώς να επιβιώσεις και επίσης ο καθένας όπως μπορείς, ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος -κάτι τέτοιο, δεν ζητάς από αυτόν που δεν έχει. στην προκειμένη περίπτωση μιλάω για τη δυνατότητα κάποιου να είναι ολοκληρωμένα άνθρωπος
Ο μη έχων καταδικάστηκε να βρίσκεται μια ζωή στο περιθώριο. Αρα δεν θα γυρίσει κανείς να του ζητήσει. Θα ψάξει να τον βρει αμα εχει ανάγκη απο χέρια για να κουβαλησουν φορτία ή κομπάρσους. Ο μη εχων πριν τον καταδικάσουν οι άλλοι τον καταδικασε η μοίρα του, ξεκίνησε δηλαδή λάθος.Quote:
Originally Posted by user
ο μη έχων γιατί να μην γίνει έχων λοιπόν;
για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή.
«το τι είναι καλό ή κακό δεν μπορεί να το ορίσει η κοινωνία καθώς και το τι είναι ηθικό και ανήθικο. Αυτό το αντιλαμβάνεται η ανθρωπότητα. Οι κοινωνίες ζουν και πεθαίνουν, είναι προσωρινές. Για αυτό και τα κριτήρια τους, που και αυτά θα ακολουθήσουν μαζί τους, δεν έχουν ουσιαστικό αντίκρισμα. Σε επόμενες γενιές η σημερινή κοινωνία θα εξαφανιστεί και θα την αναπολούμε και ως γραφική. Για παράδειγμα η κοινωνία που βλέπουμε στις παλιές ελληνικές ταινίες, του 50' και του 60', και είχε διαφορετικά κριτήρια για το τι επιβάλλεται να κάνουμε, για το τι είναι ηθικό και ανήθικο: προίκα, προξενιό, ξύλο στα παιδιά από γονείς -αλλά και δασκάλους, η κοινωνία του αστυφύλακα, με τα παρωχημένα στερεότυπα που είχε, τώρα είναι νεκρή και μαζί της πήρε και όλα αυτά που αυτή "επέβαλε και επέτρεπε".
Αντιλαμβάνεται, λοιπόν, η ανθρωπότητα -και μόνο- που είναι διαχρονική και αποφασίζει στο τι επιτρέπεται και τι όχι, τι είναι ηθικό και τι ανήθικο. Που πιάνει από τις απαρχές του πολιτισμού και κοιτάζει στο μέλλον. Όπου έχει αξίες και αρχές που εκκινούν από την αρχαιότητα, τις διατηρεί και μόνο τις βελτιώνει. Τις ορίζει και έπειτα νομοθετεί. Απαγορεύεται: να βιάζεις, να δέρνεις, να κλέβεις, να σκοτώνεις (όταν δεν διακυβεύεται η ζωή σου και δεν είσαι σε αυτοάμυνα), να μην προστατεύεται ο αδύναμος, κι όλα όσα περιλαμβάνονται στην νομοθεσία που αυτή απαγορεύει. Ανήθικο είναι: να μην γίνεται ταφή (ή καύση) στους νεκρούς, ''να μεταχειρίζεσαι τον άλλο μόνο ως μέσο και παραλείποντας πως είναι ταυτόχρονα και σκοπός'', ''να κάνεις στους άλλους ότι δεν θέλεις να σου κάνουν'', κι όλα αυτά που διδαχτήκαμε από τους πρώτους πολιτισμούς.
"Δεν επιλέγουμε σε ποια κοινωνία θα ανήκουμε, επιλέγουμε όμως να ανήκουμε στην ανθρωπότητα".
Που σημαίνει ότι, άσχετα σε ποια κοινωνία μας έτυχε να γεννηθούμε, μόνο την ανθρωπότητα θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψιν για το πως θα ζήσουμε την ζωή μας. Δηλαδή εξωτερικά σύμφωνα με τους νόμους και στις προσωπικές μας επιλογές σύμφωνα με τις αξίες και αρχές που εκπορεύονται από το (φιλελεύθερο, όπως οι δημοκρατίες μας): "Ζήσε (ελεύθερα) και άσε τους άλλους να ζήσουν".
Που σημαίνει "ζήσε ελεύθερα χωρίς να περιορίζεσαι από τις επιταγές της κοινωνίας και άσε τους άλλους να κάνουν το ίδιο: μην στρέφεις επάνω τους τα ίδια βέλη που και εσύ δέχεσαι, μην παρεμβαίνεις στις ζωές τους".
γεννήθηκα «μη έχων» και ευχαριστώ για αυτό. γιατί μου ξεδιπλώθηκε νωρίς η μικρότητα της κοινωνίας, η υποκρισία της, το εφήμερό της, έτσι ώστε γρήγορα αναζήτησα έξω από αυτή μια σταθερά, μιαν αλήθεια. Και έτσι ήταν, εκεί βρισκόταν η ανθρωπότητα.
και ποια ηταν η αληθεια που ανακαλυψες;Quote:
Originally Posted by salvador
ισως να εχει να κανει και με την συμπεριφορα που βγαζεις απεναντι στους συγκεκριμενους. δεν βγαζουμε απεναντι σε ολους τις ιδιες συμπεριφορες...Quote:
Originally Posted by user
τωρα, το αν τις συμπεριφορες που αντιμετωπιζουμε τις εμπνεουμε εμεις, η ειναι αυτοδημιουργητες λογω θεματων του απεναντι, ειναι ενα αλλο θεμα...
Και αυτό, δεν μπορεί να αλλάξει πιστεύεις? Ο μη έχων αποκλείεται να γίνει έχων δηλαδή?Quote:
Originally Posted by ioannis2
Κρυμμένοι μέσα σε κάτι,
Σκεβρωμένοι μέσα σε κάποιον άλλον,
Στραγγαλισμένοι άπό ξέχειλες ανάγκες, κολλημένοι σε δρόμους που
Θέλουν να φτάσουν αναγκαστικά και με το ζόρι, μέσα σ ‘ένα συρφετό επιθετικότητας
Και στο λαιμό ένα πολυκαιρισμένο σενάριο αρπακτικής νεκροφιλίας.
Κραυγές σε φορμόλη, μάτια αδειανά, μάτια τρία κι ο λογαριασμός απληρωτος, είμαστε φτιαγμένοι από σκατά και αίμα που έγραψαν και κάποιοι κάποτε,
Είμαστε παραμορφωμένοι, ευνουχισμένοι, μ’ ένα ποτήρι ξύδι στο δεξί κι ένα φίδι να γλείφει τους κροτάφους μας,
Να ξεριζώνει τα αρχέγονα ένστικτα μας απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη.
Το αιώνιο φίδι, το πρώτο φίδι, εκείνο που πέρασε την ακάθαρτη γυναίκα στα σκέλια του πρώτου ακάθαρτου άντρα.
Δεύτε λάβετε δηλητήριο κι ύστερα τίποτε.
Αφήστε τα υπόλοιπα να κάνουν τα δικά μεσα σας κι εις τον αιώνα των αιώνων ο πόνος να τρέχει σαν κάθαρμα και για πάντα ελεύθερα, ψελλίζοντας και βήχοντας ένα καταραμένο ψευδόμενο <<αμήν>>.
Quote:
Originally Posted by salvador
αυτό το τελευταίο το τηρώ κατά λέξη.