Πόνο , κάτι θέλει να βγει απο μέσα μου και δεν μπορει , το μόνο που βγαίνει εύκολα ειναι το κλάμα .
Printable View
Πόνο , κάτι θέλει να βγει απο μέσα μου και δεν μπορει , το μόνο που βγαίνει εύκολα ειναι το κλάμα .
επεστρεψα μετα απο ενα ωραιοτατο πολυχρωμο σαββατοκυριακο. παρεα με Πακο και Ματσουκο, ειχα αρκετο καιρο J. ηταν κι ο γερακος με μαλλι Heihachi, και η ξανθια νοσοκομα με το κοκκινο μακιγιαζ εκει. και τελικα κατεληξα στο συμπερασμα πως η πολυχρωμια αυτη στη παιδικοτητα, παρομοιαζεται κι απ'τη ψυχεδελια της πρεζας, κατι το οποιο μας οδηγει στη χαρα κι αναμφισβητητα την αγαπη. νιωθω σαν να μπορω να ξαναναπνευσω εστω και λιγο ψυχικα, ετοιμος ν'αγαπησω ολο το κοσμο παλι. καλο παιδι αλλα μισανθρωπος. ημουν το παραδοξο της κοινωνιας σας, αυτος που σας λατρευε σαν προσωπικοτητες, αλλα οχι σαν ανθρωπους.
συνεχιζωντας λεπον πρωινιατικο τη καλη διαθεση απ'το πολυχρωμο σαββατοκυριακο μας, με Τζιμη Μπαζουκα και Νταλαρα αφιλοκερδως επιχειρηση α.ε. νομιζωντας πως κοροϊδευουν το κοσμο για πολυ δημιουργωντας του παραισθησεις, ξεφευγουμε και παλι με J. αφου δεν υπηρχε καμια αλλη διεξοδος. ο κοσμος αυτος συνηθως εψαχνε μανιασμενα να δει που ανηκει και τι ειναι, ενω ηταν περαστικος απο δω πανω (οπως κι εγω απ'το φορουμ). και δωστου ταμπελιτσες, ψαχνουν να βρουν τι πρεπει να κρατανε. κρατηστε μου μια θεση κι εμενα στον παραδεισο, το τσουλι προτιμαει να κρατησει καμια ψωλη μαλλον, δαχτυλο στο κωλο σου και ψοφα μαζι με το pdf σου, δε περναν σε μενα αυτα, δε με αγγιζουν οι ταμπελιτσες σας, μαθατε παπαγαλια το παραμυθι σας και το πλασαρετε σαν αληθεια. τσιου καλαμποκια και καναβουρια.
ξυρισαμε και το μαλλι παλι σημερα, οσο πιο κοντα γινεται με το ξυραφακι, δοξα το θεο δεν ειχαμε πολλα ατυχηματα. ειναι κατι περισσοτερο απ'αυτο που φαινεται, κι ας λενε ολοι να σταματησεις δεν το εχεις αναγκη, τους γραφεις στ'αρχιδια σου και το κανεις γιατι κανεις οτι θελεις στον εαυτο σου, κι ετσι νιωθεις ελευθερια σαν να αυτοκαταστρεφεσαι οσο γουσταρεις! μπορω να το λεω παντως με περηφανια οτι ειχα το λευκοτερο κρανιο του φορουμ! τις τελευταιες μερες μετα το σαββατοκυριακο η διαθεση επεσε καπως παλι και ενιωθα σαν να ημουν ετοιμος να εκραγω, αλλα παρολαυτα συγκρατηθηκα μια χαρα. το βασικοτερο λαθος που κανουμε ολοι πιστευω ειναι οτι ξεχναμε να φροντισουμε τους εαυτους μας, και περιμενουμε να το κανουν οι αλλοι για να νιωσουμε καλα. τι κριμα που σ'αυτο το κοσμο ερχομαστε μισοι κι οχι ολοκληροι.
υπαρχει λεξη μισερωμενοι ? δε τη γνωριζα. επισης μιλαω περισσοτερο για το θεμα της αγαπης, οσο κι αν πεις οτι αγαπας τον εαυτο σου, αν δεν σε αγαπαει τουλαχιστον αλλος ενας, δε προκειται ποτε να νιωσεις ολοκληρωμενη!
Σκέφτομαι?.. και άρχισα πάλι να πεφτω , αυτές τις μετα πτώσεις δεν τις αντέχω .
..ναι υπάρχει κι αυτή η λέξη απ' το ρήμα μισερώνω(καθιστώ κάποιον ανάπηρο).. σίγουρα χρειάζεται κι η αγάπη του άλλου,
αλλά σαν συμπλήρωμα κι είναι υπόθεση υποκειμενική, αγαπάμε δλδ με τον δικό μας τρόπο τον άλλον.
Για παράδειγμα, αυτό που λες εσύ αγάπη, για μένα μπορεί νάναι π.χ. εξάρτηση και δεν μου κάνει για συμπλήρωμα.
Εδώ κολλάει η ρήση του Νίτσε: Πόση αλήθεια μπορώ να αντέξω ακόμα;
Γιατί μ' ευχαριστείς;
Το λέω επειδή μαθαίνω συνέχεια πράγματα που με οδηγούν να σιχαθώ τον κόσμο.
Ωραία και τι είναι αυτό για οποίο με ευχαριστείς;
Λολ, πού κολλάς πάλι εσύ; Ντε και καλά για σένα πρέπει να μιλάω;
Ουφφφ... ρακος!!!
Σαν τσαλαπατημένο σκουλήκι... :-(
νευρα παλι σημερα, δε μπορω να ανεχτω καθολου τιποτα και κανεναν. μακαρι να μπορουσα να εξαφανιστω, να απομονωθω αλλα δε γινεται. ειναι φρικτη η κατασταση ειδικα οταν ζεις στην αθηνα μεστη φασαρια, τα παντα ολα σε ενοχλουν, και ο παραμικρος ηχος ειναι ικανος να σε κανει χειροτερα. θελω να σκοτωσω ανθρωπους, το γραφω ανοιχτα και στο φορουμ εδω, δε μπορω να ηρεμισω.
αισθανομαι λιγο αγχομενη... αυτο το ταξιδι δεν θελω να ατο κανω ...
γαμω τα πρεπει μου!
Ήταν ανάγκη να γυρίσει η ώρα μπροστά; Ένα ακόμα από τα κακά της άνοιξης... Δε φτάνει να τρέχεις όλη μέρα σαν το Βέγγο
να μην μπορείς ούτε να κοιμηθείς λίγο παραπάνω...
Αισθανομαι αυτο που σκεφτομαι...
αργα το βραδυ και η πριγκιπησα νατη! μεστα σκουπιδια εψαχνε να βρει παλατι. κακογαμημενη, κακοδιδαγμενη, με βγαλμενο το ματι. δε λες τιποτα, δε ξερεις τιποτα, δε βλεπεις τιποτα. ολα σου φαινονται υποπτα. εκανε αποπειρα αυτοκτονιας χτες καταναλωνοντας 4 ντεπον, τα οποια τα πηρε γιατι δε περνουσε ο πονοκεφαλος της και απ'το πονο ηθελε να πεθανει, οχι οτι ηθελε να πεθανει. εχει χαθει το νοημα παλι σε πολυ μεγαλο βαθμο, σε φαση να μη ξερουμε ποιοι ειμαστε και που παμε. δε πειραζει ομως και τοσο γιατι ημουν αορατος, δε με εβλεπε και δεν με ειχε αναγκη κανενας ανθρωπος! ωστοσο αν με χρειαστει κανεις ξερετε οτι θα ειμαι διπλα του. ελπιζω να ξεμπερδεψω συντομα λοιπον απ'το κοσμο σας γιατι με κουρασε. μπάι μπάι απ'τον ασεξουαλ τον μπαμπη το σουγια.
Συγκινημενη απο μια πολυ ευγενικη χειρονομια που εκανε ενα φιλαρακι για μενα πριν απο λιγο :)
επεστρεψα εχωντας προσπαθησει να παρω λιγο καθαρο αερα, εκμεταλευομενος και την ηλιολουστη μερα. το οξυγονο δυστυχως ειναι πολυ μολυσμενο και δε μπορουμε να αναπνευσουμε καθολου εδω. πνιγομαστε στο ξυπνιο μας, πνιγομαστε και στον υπνο μας. δε ξερω αν φταιει το αγχος καθολου γι'αυτο και μεχρι που μπορουν να φτασουν τα αναπνευστικα προβληματα, σιγουρα παντως επηρεαζει τη καρδουλα μας. τελικα η ζωη στην αθηνα μου εκανε πολυ μεγαλη ζημια. σε λιγα χρονια αν ζω θα κυκλοφοραω με μασκα και μηχανημα οπως οι κωλογεροι. γιαυτο καλο ειναι να την κανουμε σιγα σιγα...
Νιώθω άγχος και θέλω να σταματήσει...
Εχω να νεύρα μου ..... Κάποιος θα την πληρώσει .....
ενθουσιασμενος κι ανυπο-μονος. το απογευμα θα παω να φαω το πρωτο μου παγωτο για φετος!!!!!! δωδωνη κρεμα παρφε, εχει και καραμελα, αλλα θα ξεκινησουμε ετσι! ξερω οτι ειναι καπως νωρις κι ακομα φοραμε μακρυμανικα και δε μπηκε ο απριλιος, αλλα θελω αυτη τη χρονια να το ευχαριστηθω οσο τιποτα αλλο γιατι περσυ το ειχα ριξει στη γυμναστικη και τη διαιτα και δεν εφαγα τοσα.
εξασθενημενη
καθως απο ανεκαθεν εγω ημουν η δυνατη οπου επρεπε να στηριζω ολους τους..
καποιες φορες θελω κι εγω απο καπου δυναμη για να συνεχιζω αυτο το τεραστιο εργο
παντα ημουν αυτη που δεν μασαει..που δεν την φοβουνται..που δεν παιρνει χαμπαρι
το δυνατο και αξιο παιδι
θελω καμια φορα να πω..ε!κι εγω ειμαι ανθρωπος!
μα ξερω την επομενη ημερα ολο αυτο θα φευγει και ξερω πως αυριο θα νιωθω παλι μια χαρα...
Απαίσια...ζαλίζομαι, νιώθω ότι δεν έχω αέρα, ότι πνίγομαι, νιώθω ότι θα πεθάνω σήμερα, φοβάμαι κι επίσης νιώθω ότι δε θα τα καταφέρω κι ότι άδικα ταλαιπωρούμαι...μακάρι να κάνω λάθος...πάντως αυτό που νιώθω είναι η κόλαση προσωποιημένη...
Ναρκωμένη μέσα μου...πώς γίνεται αυτό;
συμβαινει σε πολλους
Σ' εμένα αναφέρεσαι mr bubbles; Σου έχει συμβεί κι εσένα; Κι αν ναι, μήπως ξέρεις γιατί και πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό; Μου φαίνεται πολύ παράξενο να νιώθεις ξαφνικά νεκρωμένος από συναισθήματα ειδικά όταν ως επί το πλείστον είσαι το ακριβώς αντίθετο δηλαδή πολύ συναισθηματικός άνθρωπος και όταν πολύ πρόσφατα έχεις βιώσει έντονα συναισθήματα...πώς γίνεται αυτό;
περνας μια ¨φαση¨ τωρα,προσπαθησε να σκεφτεσαι θετικα,μην λυγιζεις,στασου στα ποδια σου ετσι το σκεφτομαι εγω
Βασικά τι να μη λυγίζω...έχω ήδη λυγίσει κι είμαι πεσμένη στο πάτωμα...δεν γίνεται πιο κάτω από εδώ που λέει κι ο Παπακωνσταντίνου...δεν ξέρω, σκέφτομαι μήπως αυτή η νέκρωση/νάρκωση συναισθημάτων είναι μια προσπάθεια της ψυχής μου να μην κλατάρω εντελώς αλλά όπως και να ΄χει δεν θα κρατήσει πολύ και δεν μου αρέσει κιόλας για να κρατήσει πολύ...δεν μου αρέσει να νιώθω έτσι... βέβαια ίσως έχω βάλει κι εγώ το χεράκι μου με ένα μικρό overdose...
overdose οταν λες?κανεις ουσιες?υπαρχει ερωτικο στην μεση?πας σε ψυχολογο?παιρνεις φαρμακα?προσπαθω να καταλαβω γιατι αισθανεσαι ετσι
Όχι ναρκωτικές ουσίες...αλλά ναι, παίρνω φάρμακα και χθες και σήμερα πήρα λίγα παραπάνω απ' όσα θα έπρεπε αλλά εντάξει, καλά είμαι, δεν έπαθα κάτι...απλά πέρασα μεγάλο στρες και τα χρειαζόμουνα...αυτή την περίοδο δεν έχω ψυχολόγο, ψάχνομαι...υπάρχει κι ερωτικό αν και είναι παρελθόν αλλά στην καρδιά μου δεν είναι δυστυχώς και με πονάει...
κοιταξε να δεις..θα σου ελεγα να κοιταξεις μπροστα στην ζωη σου,μην την αφηνεις να περναει ετσι ειναι κριμα.εμενα οποτε με πιανουν τα κατω πεισμωνω και λεω οχι ρε πουστη μου δεν θα αινσθανομαι ετσι να πανε να μαμηθουνε!και προσπαθω να σκεφτομαι θετικα.το θεμα για μενα ειναι μην εισαι τοσο ευαισθητη,γινε λιγο πιο σκληρη!
Κι έχεις απόλυτο δίκιο, το ξέρω ότι αυτό ευθύνεται κατά πολύ για τα χάλια μου αλλά που έτσι είμαι δυστυχώς, υπερευαίσθητη...μπορεί κάποιος να αλλάξει και να μην είναι πια; Πες μου τη γνώμη σου...
Επίσης εσύ πώς καταφέρνεις να δείχνεις τόση δύναμη και να λες στον εαυτό σου να πάνε να .... ;
Πνίγομαι , δεν θελω να φάω , δεν εχω όρεξη για τίποτα , δεν νιώθω παρα ένα μούδιασμα παντου .
Θελω να κοιμηθω .
και εγω ειμαι πολυ ευαισθητος καλως η κακως,γι αυτο σε καταλαβαινω.ειναι θεμα χαρακτηρα να αλαξεις,βαλε λιγο εγωισμο πανω σου και πες μεσα σου γιατι οι αλλοι να ειναι καλα και εγω οχι?γιατι οι αλλοι να χερονται την ζωη τους και εγω οχι?μια χαρα ανθρωπος ειμαι και ΝΑΙ θα αλαξω.θα γινω πιο δυνατος και δεν θα επηραζομαι απο τους τριτους.μην κλεινεσαι στον εαυτο σου δεν κανει καλο.το προβλημα το ξεπερνας πολυ πιο ευκολα με παρεα.ειδικος δεν ειμαι αλλα πιστευω οτι οσο πιο σοβαρα περνουμε την ζωη τοσο πιο πολυ θα τυρανιομαστε.γι αυτο αφησου ελευθερη,γελασε,γεμισε τον εαυτο σου με αγαπη και παρε την ζωη στην πλακα και γραψε στα παλια σου τα παπουτσια τα μιζερα ανθρωπακια που σε επηρεαζουν.αυτα που σου ειπα να τα σκεφτσαι καθε μερα