Printable View
Όταν λέω σωματικά εννοώ έρπης, πόνος στο στομάχι τέτοια, τώρα όσο αφορά την θλίψη είναι η μοναξιά που νιώθω, η έλλειψη συντροφικότητας και ότι αισθάνομαι ενοχές για σκέψεις που κάνω ενώ ξέρω ότι δεν τις θέλω. Επίσης και ότι δεν έχω χρήματα για να πηγαίνω τακτικά σε ψυχολόγο και ψυχίατρο, ενώ υπάρχει δωρεάν ψυχίατρος δεν πάω, γιατί δεν έχει καλή φήμη.Quote:
Originally Posted by Marilou
Εσύ παιδί μου είσαι τόσο εκρηκτικός τύπος που και εγώ θα αρχίσω να σε φοβάμαι χαχαχα!Quote:
Originally Posted by Αλεξία10
Ρε φίλη πας καλά ? Πολύ large σε βλέπω σε αυτό το θεμα .
Σιγά μην του βρω και γυναικα για να πάω διακοπές :D
Να με μαζεύουν θες ,δεν τα μπορώ εγώ αυτά είπαμε θέλω αποκλειστικότητες σε τέτοια θέματα ,έχω και εγώ τις παραξενιές μου ;)
Αυτά τα σωματικά εννοώ και εγώ ότι είναι καμπανάκι ,ξέσπασμα πως να στο πω του οργανισμού .Quote:
Originally Posted by andreas86
Ακόμα και το τρέμουλο όταν ταραζομαστε σωματοποίηση είναι και σου λέει ,φίλε όπα πάτα φρένο δες πώς γίνεσαι ..
Κοίτα Αντρέα το θέμα σου με τον ψυχίατρο το έχω δει σε πολλά θέματα σου .
Να σου πω την άποψη μου με βάση όλα αυτά που έχεις πει κατά καιρούς
Νομίζω ότι ψάχνεις δικαιολογίες εν μέρη .
Μιλάς για οικονομικό θέμα και το καταλαβαίνω αλλά μιλάς επίσης ότι ξοδεύεις όλα σου τα λεφτά σε χαζομάρες για να τρως .
Αν ήθελες πραγματικά να πας έστω μια μια φορά θα έκανε οικονομία από αυτά και θα πήγαινες .
Μετά λες ότι υπάρχει δωρεάν αλλά πάλι δεν πας γιατί έχεις μάθει ότι δεν έχει καλή φήμη .
Δεν το έχεις καν διαπιστώσει εσύ ,δεν μπήκες στον κόπο δηλαδή αν όντως ισχύει .
Και το κυριότερο βρε καλό μου .
Λες για τα φάρμακα σου .
Είναι δυνατόν να μην έχεις πάει σε ένα γιατρό να μιλήσεις για τις δοσολογιες σου τόσο καιρό?
Μπορεί και αυτά που παίρνεις να μην σε καλύπτουν και να σε κάνουν να αισθάνεσαι έτσι ..
Έχω άδικο ?
Πεσμου αν βλέπω κάτι λάθος ή παράλογο .
Μωρέ και εσύ, ειρωνικά τα λέω. Αφού το λέει και ο ίδιος. Είμαι λέει η καλύτερη, αλλά αυτή την ειρωνεία να μην είχα θα ήμουν τέλεια χαχα.Quote:
Originally Posted by Marilou
Σιγά μην τον βοηθήσω κιόλας. Πώς με έχεις κόψει, τόσο large?
Σε ευχαριστώ που ενδιαφέρεσαι και προσπαθείς να μου ανοίξεις τα μάτια. Δεν έχεις άδικο έτσι είναι άλλα κάτι με κρατάει στο να μην κάνω τίποτα, δεν ξέρω ένα κίνητρο κάτι για να ξεκολλήσω από την μίζερη ζωή μου!!Quote:
Originally Posted by Marilou
Θα πω και κάτι που δεν έχω το έχω αναφέρει: Εδώ και 22-23 ολόκληρα χρόνια έχω πρόβλημα, με την ούρηση!! Πηγαίνω στην τουαλέτα αλλά μετά από λίγη ώρα θέλω να ξαναπάω, άλλοτε μπορεί σε μισή ώρα, άλλοτε μπορεί και πιο αργά ανάλογα την περίπτωση. Έχω πάει δύο φορές γι'αυτό το λόγο στον ουρολόγο και δεν μου βρήκε τίποτα, οπότε είναι καθαρά ψυχολογικό το πρόβλημα!! Έμαθα να ζω με αυτό το πράγμα στην ζωή μου είμαι κοντά στα 35 όλα αυτά ξεκίνησαν από τα 12-13!
Καλημέρα !Quote:
Originally Posted by andreas86
Μπορείς να ονομάσεις αυτό το κάτι που σε κρατάει ?
είναι φόβος για κάτι συγκεκριμένο?
Ανασφάλεια?
Τι?
Προσπάθησε να του δώσεις όνομα ώστε να το αναγνωρίζεις και να το αντιμετωπίζεις .
ειναι πιο εύκολο από το να προσπαθούμε αν αντιμετωπίζουμε το άγνωστο.
Όλους μας φοβίζουν και μας αποδιοργανωνουν οι άγνωστες καταστάσεις .
Ποιο θες να είναι το κίνητρο σου ?Ποια θες να είναι η κινητήριος σου δύναμη σε όλη αυτή την προσπάθεια .
Και εδώ δώσε όνομα ,μπορεί να μοιάζει με το προηγούμενο ,δεν θα είναι και αυτό κάτι άγνωστο .
έτσι μήπως δεις ότι αυτά τα δύο έχουν ένα κοινό παρονομαστή και τότε δουλέψεις μόνο σε ένα θεματακι?
Πολύ ποιο εύκολο νομίζω θα είναι έτσι ...
Εσένα ?Quote:
Originally Posted by Αλεξία10
XL ειδικά σε κάτι θεματακια που κοιτάμε τους άλλους να είναι καλά και εμας δε γ.......
Γι αυτό ταιριάξαμε :p
Να σε λέω ειρωνουλα πλέον αντί για Πέγκυ μοναδική μου αγάπη ,χαχαχαχα!
Κοίτα εγώ είμαι Υδροχόος, οπότε δικαιολογούμαι να είμαι large. Όντως κοιτάω πιο πολύ τους άλλους. Τώρα τελευταία αρχίζω να κοιτάω και τον εαυτό μου λίγο.Quote:
Originally Posted by Marilou
Αλλά αυτή η ειρωνεία, μου βγαίνει αυθόρμητα, δεν το θέλω χαχαχα
Λεγε με ειρωνουλα :D
Ρε συ δεν ζητουσα ενα ταξιδι στις Μαλδιβες πρωι πρωι .....Quote:
Originally Posted by Αλεξία10
Το ηξερα οτι θα συμβει αυτο και να που εγινε ρε π@στη μου ,τι σκατα εχουν καποιοι στο κεφαλι τους ?Τοσο μενος και κακια?
Το ηξερα οτι υπαρχουν διεγνωσμενα επισημα ιατρικα οριακα ατομα εδω μεσα που θα διαβαζουν ολες αυτες τις μ@λ@κιες και θα γινονται οπως εγιναν ...
Γαμ......κε η ψυχολογια παλι απο τους ανεγκεφαλους εδω μεσα που ανοιγουν το στομα τους αδιαφορωντας τι αντίκτυπο που θα εχουν σε ολους αυτους που τα διαβαζουν ειτε λεγονται οριακοι ,ειτε διπολικοι ειτε οπως στο διατανο θελουν να λεγονται και το κυριοτερο εχουν πληρη συναισθηση τι ειναι και προσπαθουν ,αναγνωρίζουν τυχων αδυναμιες τους και δουλεουν πανω σε αυτες ...
Ενσυναίσθηση ρε συ ,που στα κομματια ειναι αυτη ποια ?Χαθηκε τελειως μπροστα στην δικη τους κακια ?
Καμια ανοχη πλεον τουλαχιστον απο εμενα σε τετοια τυπακια αδιαφορώντας για το πως θα με χαρακτηρισουν.....
Αι σηχτηρ ειλικρινα ειμαι και απο δυσκολη βαρδια ...
Ότι υπάρχουν άτομα εδώ με οριακή, όλοι το ξέρουν. Αν αυτοί που μιλάνε και τους χαντακωνουν δεν σκέφτονται, το πρόβλημα είναι σε αυτούς και όχι στους οριακους ή διπολικους κτλ. Ο καθένας μας δίνει τη μάχη του με ότι όπλα έχει. Τι άλλο να κάνουμε? Μπορούμε να βάλουμε μυαλό στους άλλους?Quote:
Originally Posted by Marilou
Μυαλο δεν θα βαλω σε κανεναν δεν ειμαι η μαμά τους,σιγα μην ξανασχοληθω με τετοια ατομα ,αυτο ας φροντιζαν οι δικοι τους ή και οι ιδιοι οταν ενηλικιωθηκαν ..Quote:
Originally Posted by Αλεξία10
Στην θεση που τους αρμοζει ομως πιστευω οτι αξιζει να μπαινουν απο ολους οσους λενε οτι νοιαζονται για τους αλλους εστω και αν δειχνουν με αλλιώτικο τροπο...
Αλλο να μιλας σαν ατομο που εχεις καποια εμπειρια δυσκολη την οποια ομως την αντιμετωπισες και πλεον εισαι σε θεση να την εκφραζεις με ομορφο τροπο και με διαθεση παντα να καταλαβεις τι σε οδηγησε σε ολο αυτο ,οπως κάλλιστα κανουν παρα πολλα ατομα που εχουν παροιμοιες εμπειριες και μιλουν γι αυτη με τροπο και ειναι απολυτα σεβαστο και άλλο αυτο το πραγμα που οδηγει ενα πιο ευασθητο ατομο σε πραξεις που παλευει να τις διωξει απο το μυαλο του ....
Εχει μεγαλη διαφορα το ενα με το αλλο ....
Καλημέρα, είναι φόβος, συμβιβασμός δεν ξέρω πως να το περιγράψω!Quote:
Originally Posted by Marilou
Να σου πω τι μου θύμισες...Quote:
Originally Posted by Marilou
Ο πατέρας μου ήταν πάντα υπέρ της συζήτησης και πότε δεν έδινε διαταγές "γιατί έτσι πρέπει". Και θυμάμαι μια φορά, πρέπει να ήμουν 11 ή 12 χρονών (όταν πλέον είχαμε μείνει μόνοι), ειχα μια "φίλη" που με ενοχλούσε πάντα με την φράση "πόσο καλή να είσαι, ούτε η μαμά σου δεν σε ηθελε". Και δεν άντεξα και εγώ και ένα βράδυ τα λέω όλα στον πατέρα μου, και μου λέει "να προσέχεις με ποιόν κάνεις παρέα, κουβέντα, παιχνίδι, ΓΙΑΤΊ ο κακός άνθρωπος σε κάνει κακό".
Και του λέω εγώ "όχι μπαμπά, εγώ δεν είμαι κακιά, ούτε θέλω να γίνω, αλλά ούτε και κανείς μπορεί να με κάνει".
Μου λέει "Μα θα σε κάνει, γιατί αν πχ σε ενοχλεί, σε κοροϊδεύει, σε βρίζει, ε κάποια στιγμή θα νευριασεις και εσύ και θα τον βρίσεις. Πόσο θα αντέξεις?"
Και του λέω "Δηλαδή δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να μη την βρίζω, να αντέξω? "
Μου λέει "δεν ξέρω, σκέψου το".
Την επόμενη το βράδυ, ανοίγω ξανά την ίδια κουβέντα, ότι δεν μπορεί, κάποιος τρόπος θα υπάρχει για να γλιτώσεις από τους κακούς, χωρίς να γίνεσαι κακός.
Του λέω "Δεν θέλω, δεν δέχομαι με τίποτα να γίνω κακιά, αλλά ούτε να είμαι χαπατο".
Μου λέει "ένας τρόπος υπάρχει να μη γινεις κακιά. Να μην επιτρέπεις να σε στεναχωρουν ".
Και όταν τον ρώτησα πώς γίνεται αυτό, μου είπε ότι είναι εύκολο, αλλά θέλει εκείνη τη στιγμή καθαρό μυαλό. "Κοιτάς αυτόν που σε βρίζει και ΣΚΈΦΤΕΣΑΙ τι είναι αυτός για σένα, ποιός είναι αυτός ΣΤΑ ΜΆΤΙΑ ΣΟΥ. Είναι σημαντικός, δικός σου άνθρωπος, ή ένας άσχετος που δεν σου είναι τίποτα? "
Βέβαια άργησα πολύ να το αναλύσω και να το υιοθετήσω, αλλά δεν μπορεί να με επηρεάζει πλέον ένας άσχετος.
Πολυ σωστο αυτο που ειπε ο πατερας σου και εγω πλεον το κανω και το ξερεις ,αργησα και εγω αλλα το κανω ...Quote:
Originally Posted by Αλεξία10
Ποσο ομως μπορει να μην σε επηρεασει ενας ανθρωπος που στην κυριολεξια αναγνωριζει τι ειναι ,παλευει γι αυτο και ομως ειναι σε αυτη την κατσταση ?
Δεν ξερω εγω πλεον μου αρεσει να γνωριζω ατομα που πραγαματιακα εχουν οτι εχουν ,το αναγνωριζουν και μαχονται να γινουν καλυτερα παρα ατομα άκρος εμμονικα και εγωιστικα που ειναι αψογα σε ολα και το μονο που κανουν ειναι να κρινουν τους αλλους και δεν κοιτουν να πανε παρακατω σαν ανθρωποι παρα μονο να δηλητηριαζουν και αυτους που εινια κοντα τους ...
Γι αυτα μιλαω ,που δυστυχως εσυ και εγω μπορεις να τα αγνοεις αλλα οταν βλεπεις οτι επηρεαζουν ευαλωτα ατομα που γνωριζεις δεν μπορεις να εισαι ουδετερη
Φοβασαι να βγεις απο το σπιτι?Quote:
Originally Posted by andreas86
Να πας για δουλεια?Τους ανθρωπους και την αντιμετωπιση τους σε εσενα ?
[QUOTE=Αλεξία10;1149883]Να σου πω τι μου θύμισες...
Ο πατέρας μου ήταν πάντα υπέρ της συζήτησης και πότε δεν έδινε διαταγές "γιατί έτσι πρέπει". Και θυμάμαι μια φορά, πρέπει να ήμουν 11 ή 12 χρονών (όταν πλέον είχαμε μείνει μόνοι), ειχα μια "φίλη" που με ενοχλούσε πάντα με την φράση "πόσο καλή να είσαι, ούτε η μαμά σου δεν σε ηθελε". Και δεν άντεξα και εγώ και ένα βράδυ τα λέω όλα στον πατέρα μου, και μου λέει "να προσέχεις με ποιόν κάνεις παρέα, κουβέντα, παιχνίδι, ΓΙΑΤΊ ο κακός άνθρωπος σε κάνει κακό".
Και του λέω εγώ "όχι μπαμπά, εγώ δεν είμαι κακιά, ούτε θέλω να γίνω, αλλά ούτε και κανείς μπορεί να με κάνει".
Μου λέει "Μα θα σε κάνει, γιατί αν πχ σε ενοχλεί, σε κοροϊδεύει, σε βρίζει, ε κάποια στιγμή θα νευριασεις και εσύ και θα τον βρίσεις. Πόσο θα αντέξεις?"
Και του λέω "Δηλαδή δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να μη την βρίζω, να αντέξω? "
Μου λέει "δεν ξέρω, σκέψου το".
Την επόμενη το βράδυ, ανοίγω ξανά την ίδια κουβέντα, ότι δεν μπορεί, κάποιος τρόπος θα υπάρχει για να γλιτώσεις από τους κακούς, χωρίς να γίνεσαι κακός.
Του λέω "Δεν θέλω, δεν δέχομαι με τίποτα να γίνω κακιά, αλλά ούτε να είμαι χαπατο".
Μου λέει "ένας τρόπος υπάρχει να μη γινεις κακιά. Να μην επιτρέπεις να σε στεναχωρουν ".
Και όταν τον ρώτησα πώς γίνεται αυτό, μου είπε ότι είναι εύκολο, αλλά θέλει εκείνη τη στιγμή καθαρό μυαλό. "Κοιτάς αυτόν που σε βρίζει και ΣΚΈΦΤΕΣΑΙ τι είναι αυτός για σένα, ποιός είναι αυτός ΣΤΑ ΜΆΤΙΑ ΣΟΥ. Είναι σημαντικός, δικός σου άνθρωπος, ή ένας άσχετος που δεν σου είναι τίποτα? "
Βέβαια άργησα πολύ να το αναλύσω και να το υιοθετήσω, αλλά δεν μπορεί να με επηρεάζει πλέον ένας άσχετος.[/QUOTE
Ο κακός άνθρωπος σε κάνει κακό. Ωραίο πολύ ωραίο. Πραγμα τικά είναι υπέροχα αυτά που σου είπε ο πατέρας σου.
Εγώ αυτή τη στιγμή αισθάνομαι εγκλωβισμένη. Αισθάνομαι βαθύ πόνο, πολύ βαθύ ψυχικό πόνο που με τρώει εσωτερικά. Ωραίο αυτό το thread. Πολύ ωραίο το θέμα του. Αισθάνομαι περίεργα δυσκολευομαι γενικά να προσδειόρισω τι αιθάνομαι.
Ουδέτερη όχι, δεν μένω γιατί επίσης ο πατέρας μου ήταν αυτός που μου έμαθε να κρίνω αντικειμενικα τους ανθρώπους και να είμαι (να προσπαθώ τουλάχιστον) δίκαιη. Και δεν μπορώ να κοιτάω την αδικία και να μη μιλάω.Quote:
Originally Posted by Marilou
Εγώ όμως, όταν μιλάει κάποιος για μένα προσωπικά κοιτάω ποιός είναι, τι μου είναι, και μετά επηρεάζομαι, που συνήθως δεν...γιατι γραμμένα τα έχω όσα λένε για μένα.
[QUOTE=Kapa25;1149891]Ναι, ο πατέρας μου είναι ο φιλόσοφος μου όπως τον φωνάζω :)Quote:
Originally Posted by Αλεξία10
Εσύ γιατί νιώθεις εγκλωβισμένη? Εννοώ τι είναι αυτό που σε "εγκλωβιζει"?
Δεν φοβάμαι να βγω από το σπίτι, φοβάμαι την αντιμετώπιση των ανθρώπων πάνω στην δουλεία. Βάζω την θέση μου στην δουλειά ενός προσώπου ότι εγώ δηλαδή, δουλεύω εκεί και πως θα ήταν τα πράγματα εάν δούλευα!!Quote:
Originally Posted by Marilou
Quote:
Originally Posted by andreas86
Quote:
Originally Posted by andreas86
Από τα 12-13 ξεκινάνε τα ψυχολογικά ως αποτέλεσμα βιωμάτων τα προγενέστερα χρόνια, δηλαδή όταν ήμασταν ακόμα πιο μικροί. Αλλά η διαμόρφωση χαρακτήρα προχωρά μέχρι τα 18, μάλλον χτίζεται πάνω στα πρώτα θεμέλια που ήταν τα πρώτα μας παιδικα χρόνια όταν αποκτήσαμε συνείδηση, ίσως και να ναι και θέμα dna αν και οι απόψεις σ αυτό διίστανται.Quote:
Originally Posted by andreas86
Τα σωματικά θέματα, είναι παραδεκτό πως συχνά έχουν την απαρχή τους στα ψυχολογικά. Ο έρπης με το άγχος και τα θέματα στην ούρηση με τον φόβο.
Η σχέση ψυχοθεραπευτή θεραπευομένου είναι πιο προσωπική σε σχέση με άλλους γιατρούς, γι αυτό αν όντως ο γιατρός αυτός δεν έχει καλή φήμη και είσαι βέβαιος πως δεν ταιριάζεις μαζί του δεν θα πας κοντά του αλλά αλλού, και νοουμένου ότι δεν μπόρεσες να ελέγξεις αισθήματα και σκέψεις με ηπιότερες μεθόδους αντί φαρμάκων, δλδ με τη ψυχολογία, αν και δεν πρέπει να δαιμονοποιούμε τα φάρμακα.
Η έλλειψη συντροφικότητας είναι και θέμα πως μας βλέπουν οι υποψήφιες για εμάς σύντροφοι όταν μας αντικρίζουν, όταν μας αντικρίζουν δηλαδή βλέποντας την εικόνα που βγάζουν προς τα έξω για εμάς τα ψυχολογικά. Οι σκέψεις έχουν την απαρχή τους σε βιώματα μας, πρόσφατα ή παλιά. Η μέθοδος που όλοι οι ψυχολόγοι θα σου προτείνουν ασχέτως πως ακριβώς θα στην ονομάσουν, είναι η υπέρβαση, δηλαδή το να κάνω αυτό που φοβάμαι να κάνω μέχρι να εξοικειωθώ με το αντικείμενο του φόβου μου. Και δυστυχώς είναι πολύ δύσκολη η υπέρβαση εάν ένα πρόβλημα ψυχολογίας ανατρέχει χρόνια πριν, διαιωνίζεται και επανηλημμένα το παλέψαμε να το ξεπεράσουμε. Όμως δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς.
Αντρέα αν θυμάμαι καλά είσαι εκεί γύρω στα 35?Quote:
Originally Posted by andreas86
Σωστά?
Τόσα χρόνια υπήρξες ποτέ μέσα σε κάποιο εργασιακό χώρο ?
Μέχρι να καταλάβεις όμως Αλεξία ποιος είναι και τι καπνό φουμαρει επηρεάζεσαι γιατί είναι δική σου επιλογή να συναναστραφείς μαζί του .Quote:
Originally Posted by Αλεξία10
Δεν σου το επέβαλε κάποιος με το ζόρι .
Όλοι προσεγγίζουμε ανθρώπους ή μας προσεγγίζουν αντίστοιχα γιατί κάτι μας τράβηξε σε αυτούς .
Τώρα μέχρι να καταλάβουμε τι είναι και αν είναι εκεί για εμάς ή για να αποσπάσουν κάτι από εμάς ή για άλλο λόγο αργούμε να το καταλάβουμε "φοβουμενη' μην τους αδικήσουμε και μέχρι τότε δυστηχως δίνουνε βάση στα λεγόμενα τους ..
Γιατί αν μιλάμε για αντίθετη περίπτωση τότε μόνο δίκαιη δεν θα είσαι γιατί πολύ απλά δεν μπορείς να έχεις πραγματική εικόνα όταν τον άλλον δεν τον ζεις για ενα διάστημα ώστε να δεις πως σκέφτεται και πως αντιδρά .
Έχω κάνει 5 δουλειές! 3 πρώτες πήγαν χαλιά η άλλη καλουτσικα και μόνο η μια ήταν ωραία. Αλλά από της 3 πρώτες επηρεαστικα πολύ!!Quote:
Originally Posted by Marilou
Πως επηρεαστικες αρνητικά δηλαδή και τι ήταν αυτό στη μία δουλειά που σε έκανε να αισθανθείς ωραία ?Quote:
Originally Posted by andreas86
Εννοείται ότι χρειάζεται χρόνος για να καταλάβεις. Λογικο ειναι. Αλλά το θέμα είναι αν όταν καταλάβεις επιλέγεις να φύγεις ή να μείνεις. Γιατί και αυτό επιλογή είναι.Quote:
Originally Posted by Marilou
Για μένα είναι σεβαστά και τα δύο, ότι και αν επιλέγει κάποιος. Απλά αυτή την επιλογή πρέπει να είμαστε και σε θέση να την υποστηριζουμε.
Εγώ πχ θα έφευγα με 1000 από ένα χειριστηκο περιβάλλον, δεν μπορώ με τίποτα να ζήσω έτσι. Έστω και αν αργουσα 20 χρόνια για να το αντιληφθώ, μετά από 20 χρόνια θα έφευγα.. Άλλος θα έφευγε για άλλο λόγο και πάει λέγοντας.
Υ.Γ. Η συζήτηση ήταν όταν κάποιος άσχετος μιλάει. Και όχι, δεν επηρεάζομαι γιατί ένας άσχετος ούτε δική μου επιλογή είναι, ούτε με νοιάζει τι καπνό φουμαρει.
Μετά για όσους βάζουμε στη ζωή μας και μας χειρίζονται υπάρχει η φράση "μου την έφερες μία φορά, ντροπή σου. Μου την έφερες δεύτερη, ντροπή μου"...
Το περιβάλλον που δούλευα, δεν ήταν καλό με κορόιδευαν με ειρωνευόταν μου φώναζαν. Στην δεύτερη δουλειά πάλι μου φώναζαν πήγαινα με άγχος και δεν μπορούσα να ανταπεξέλθω. Εκεί που μου άρεσε ήταν στο παιδικό σταθμό σπούδασα μέσω ΙΕΚ εκεί ήταν καλά με τα παιδιά. Αλλά δεν έδωσα πιστοποίηση λόγο του ότι αγχώθηκα παρά πολύ!Quote:
Originally Posted by Marilou
αισθάνομαι οτι ο μόνος δρόμος είναι η επανάληψη κακών συνηθειών. -όχι δεν μιλάω για ουσίες-
Μπορείς ακόμα να δώσεις ?Quote:
Originally Posted by andreas86
Μπορώ να καταλάβω τι είναι αυτό που έζησες μέσα από αυτή την δουλειά και γιατί σου αρέσει.
Αυτό σπούδασα και εγώ και ομολογω ότι τα χρόνια που δούλεψα μαζί τους δεν τα αλλάζω με τίποτα .
Είναι απίστευτη αυτή η αποδοχή και η αγάπη που σου προσφέρουν τα παιδάκια μας !!!
Και νομίζω αυτό είναι το ζητούμενο σου .Να σε αποδέχονται εκεί που είσαι και να σε υπολογίζουν .
Το φυσιολογικό δηλαδή αυτό που όλοι θέλουμε να έχουμε στην δουλειά μας .
Δες τι μπορείς να κάνεις με αυτό το κομμάτι ,ψάξου λιγάκι ,λείπω πολλά χρόνια πλέον από τον κλάδο και δεν ξέρω τι ισχύει..
Αν υπάρχει κάποιο μεταναστευτικό κέντρο κοντά σου ρωτά μέσω των ΜΚΟ που υπάρχουν μέσα σε αυτά αν χρειάζονται άτομα ,βρεφοκομους .
Το ξέρεις ότι υπάρχει πολύ ζήτηση και ειδικά σε άντρες γιατί δύσκολα γυναίκα θέλει να δουλέψει μέσα στις δομές και τα χρήματα είναι πάρα πολύ καλά .
Κινητοποιήσου λιγάκι σε αυτό το κομμάτι που σου αρέσει .
Αλλιώς Ανδρέα πρέπει πάση θυσία να βρεις τρόπο και χρήματα φυσικά να δουλέψεις με έναν ειδικό σε αυτό το κομμάτι .
Μην περιμένεις μόνο από τα φάρμακα να σε βγάλουν από την θλίψη σου .
Τι εργασιακό ,δημιουργικό κομμάτι θα σε κάνει να δεις όλα τα άλλα με άλλο μάτι και το κυριότερο θα σε βγάλει από όλο αυτό .
Μην τιμωρείς τον ευατο σου με το να τρως ότι πιο άχρηστο υπάρχει .
Ξόδεψε αυτά τα χρήματα για να τονιθεί η αυτοπεποίθησή σου και να νοιώσεις έτοιμος να ξαναβγείς στην αγορά εργασίας .
έτσι και καλό στο σώμα σου και στην υγεία σου θα κάνεις αλλά το κυριότερο θα επενδύεις τα χρήματα σου σε ένα καλύτερο μέλλον για εσένα .
Αντρέα μια απόφαση είναι ειλικρινά .
Μπορεί να σου φαίνεται βουνό ,ακατόρθωτο αλλά είναι να μην κάνεις την αρχή .
Μετά θα δεις μέρα με την μέρα πίστεψέ με όσο δουλεύεις σε όλο αυτό θα σου είναι όλο και πιο εύκολο.
Δεν έχει χειρότερο πράγμα από την αδράνεια .
Σε βαλτώνει κάθε μέρα όλο και πιο πολύ .
Σκέψου να καταφερεις κάτι σε αυτό το κομμάτι .
Αυτόματα θα φτιάξει και το κομμάτι της μοναξιάς σου .
Αλυσίδα είναι ολα αυτά.
Τι λες μπορείς να αρχίσεις λίγο να ψαχνεσαι τι παίζει με την πιστοποίηση σου?
Πιστοποίηση, βγαίνει υπό κανονικές συνθήκες προ κορονοιου μια, δύο φορές το χρόνο. Τώρα με κορονοιο δεν ξέρω πότε θα βγει και αν. Έχω σπουδάσει και ΙΕΚ κομμωτικής τέχνης αλλά δεν μαρεσει και δεν το έχω, δεν πιάνει το χέρι μου. Απλός σαν έτοιμοι δουλειά την επέλεξα. Τα έχω κάνει μαντάρα στην ζωή. Νιώθω σαν ένα ελεφαντάκι μικρό που κάθε μέρα μετά από την παράσταση στο τσίρκο που ζούσε, το είχαν δεμένο με ένα σχοινί σε ένα μικρό πασαλο και δεν μπορούσε να φύγει. Αυτό γινόταν καθημερινά, την περισσότερη ώρα της ημέρας την περνούσε δεμένο σε ένα πασαλο και ήταν λιμενο μόνο για το νούμερο που είχε στην παράσταση, να κάνει τον κόσμο να γελάει να το εκμεταλλεύονται τα αφεντικά του και μετά πάλι δεμένο στο πασαλο. Ώσπου μια μέρα έγινε έναν τεράστιος πολύ μεγάλος και δυνατός ελέφαντας, αλλά παρά αυτά τα χαρακτηριστικά έκανε κανονικά το νούμερο του στην παράσταση και έμενε δεμένος στο μικρό πασαλο ενώ μπορούσε εύκολα να ελευθερωθεί πια και να τρέξει να σωθεί, αλλά δεν το έκανε γιατί έτσι έμαθε από μικρός. Το νούμερο του, να το χλευάζουν, να διασκεδάζουν οι άλλοι τα αφεντικά του να του συμπεριφέρονται με όποιο τρόπο θέλανε και δεμένο εκεί στον πασαλο, γιατί έτσι μεγάλωσε, αυτός είμαι!!Quote:
Originally Posted by Marilou
Καλημερα!Quote:
Originally Posted by andreas86
Ολα δουλευουν στην εκπαιδευση Αντρεα απλα καποια γινονται διαδικτυακα και αλλα οπως πριν .
Τουλαχιστον αυτο ξερω γιατι περιμενω 2 εξεταστικές δικες μου και μια του παιδιου μου και δεν εχει αλλάξει κατι προς το παρον και οι διδασκαλιες γινονται διαδικτυακά .
Οποτε κανε κανα δυο τηλεφωνα και μαθε πληροφοριες γιατι η μια ειναι Σεπτεμβριο και η αλλη Φεβρουαριο μηπως προλαβεις κατι ,απο οσο θυμαμαι δηλαδη ,μπορει να εχουν αλλαξει οι ημερομηνιες λογο ιου...
Τωρα για την παρομοιωση που αναφερεις να σου πω ακομα και σε αυτη την πολυ ευαισθητη ιστορια σου κατι λειπει και το κυριοτερο εφοσον εισαι του επαγγελματος και ξερεις οτι ακομα και στα παιδακια μας μεσα στην ταξη , οταν καθομαστε στην γωνιά του παραμυθιου και της συλλογης, προτιμαμαι τετοιες ιστοριες ακομα και αν υφίστανται, εμεις οι μεγαλοι να τις δινουμε άλλη τροπη για να να εχουν άλλη κατάληξη ωστε το ηθικο διδαγμα που ειναι και ο σκοπος αυτης της δραστηριοτητας μας να ειναι προς ενίσχυση του καλου ,της δύναμης,της αυτοπεποιθησης και της προσπαθειας που πρεεπι τα παιδάκια μας να μαθουν να εχουν στην ζωη τους .
Αλλωστε γνωριζεις οτι η παιδικη ψυχολογια και κυριως η εξελικτική ψυχολογια που διδασκομαστε εχει κυρια χαρακτηριστικα που αποσκοπουν στην ενδυναμωση της προσωπικοτητας ενος παιδιου και αναγνωριζεις φυσικα πως πολλες προσεγγίσεις σε κατι τετοιο δεν διαφερουν και πολυ απο την προσεγγιση που πρεπει να εχει ενας ψυχολόγος οταν εχει μπροστα του ενα ασθενή που δεν εχει ξανασχοληθει με ψυχοθεραπεια και ψυχαναλυση .Στην ουσια και εκει ενα μικρο παιδακι εχει μπροστά του που του μαθαινει πραγματα που επερε να τα ειχε διδαχθει και να τα μαθει τότε αλλα για τους χ ή ψ λογους δεν τα εμαθε και το αποτελεσμα ειναι μπροστα του .
Οποτε εγω ερχομαι στην θεση και σου λεω οτι ακομα και το ζωω που διαλεξες να χρησημοποιησεις δεν ειναι τυχαιο οπως και με το τι ειναι δεμένο ακομα και που ?μικρο πασαλο ετσι?
Μου μιλας για ενα μικρο ελφαντακι που ειναι δεμενο με ενα σχοινι και βρίσκεται αιχμάλωτο απο το αφεντικο του που το μεγαλωνει και το χρησημοποιει προς οφελος του ....
Το ελεφαντακι ομως μεγαλωσε και ειναι ακομα δεμενο με το σχοινι οπως μας λες .
Τι λες ?ενα τοσο δυνατο ζωω ετσι και καταλαβει τι δυναμη εχει μεσα του θα τον κρατησει δεμενο ενα σχοινακι?Πως το βλεπεις εσυ σαν τριτος ?
Μεγαλωνοντας δεν θα αντιλαμβανεται ολο και περισσοτερο τι δυναμη εχει το ιδιο και τι αυτο που τον εχει δεμενο,αιχμαλωτο στην κυριολεξια?
Δεν θα δωσει μια και θα κοψει το σχοινι μη φοβουμενο οταν θα βγει εκει εξω οτι δεν θα τα καταφερει γιατι πλεον θα εχει αντιληφθει πληρως την δυναμη που εχει και την μυικη αλλα και σε θεμα αποφασιστικοτητας ?
Γιατι καποιος μπορει να ειναι γιγαντας μυικα αλλα η ψυχικη του δυναμη να ειναι ιση με καποιου πολυ μικρου ,δεν σου λεω ουτε καν του μυρμιγκιου γιατι οπως ξερεις και αυτα ειναι ζωακια που σκοπος μας ειναι τα παιδια να αντιλαμβανονται οτι ενα μυρμιγκακι κρυβει τοσο δύναμη και εργατικοτητα που μονο αδιαφορη να τους ειναι και να μην στεκοντε στο μεγεθος .. ...
Αρα βρε συ Αντρεα αν εσυ εχεις τοσο μυικη δυναμη γιατι δεν δινεις μια αυτο το σχοινι να κοπει και να παρεις την ζωη σου στα χερια σου και επιτρεπεις τον καθενα να σε κοροιδευει και να σε υποτιμα και να γελαει μαζι σου οπως λες θαρρεις και βρισκεσαι σε παρασταση τσιρκου?
Με σχοινι εισαι δεμενος ,δεν μου ειπες οτι το ελεφαντακι ειναι κλεισμενο μεσα σε ενα ατσαλινο κλουβι και φυσικα εκει οση δυναμη και οση αποφασιστικοτητα και να εχεις θα εισαι μια ζωη εγκλωβισμος και αιχμαλωτος μιας μη αναστρεψημης καταστασης ..
Εσυ εισαι ελευθερος απο αυτη την αποψη ,δεν εχεις σοβαρες δεσμευσεις που να μην σου επιτρεπουν να μην βγεις και να πολεμησεις γι αυτο που θες ...Δεν εχεις καποια σωματικη αναπηρια ,εισαι αρτημελης ,εισαι θετικος και πολυ ευασθητος ανθρωπος νομιζω και εκει σε πατανε ολοι ,ή καλυτερα τους επιτρεπεις να σε πατανε γιατι τους θεωρεις ανωτερους σου ..
Γιατι γνωριζεις επισης πως για να επιβληθεις σε μια ταξη με 15 -20 πιτσιρικια που δεν ειναι σε θεση ηλικιακα να μαθουν καποια πραγματα πρεπει να επιβαλεσαι με τετοιο τροπο ωστε οταν μιλας να μην ακουγεται το παραμικρο.
Εκει γιατι τα καταφερες?
Πως καταφερες ενα τμημα να το διαχειριζεσαι σωστα και το κυριοτερο να παιρνεις την αποδοχη τους και την αγαπη τους ?
Μηπως επειδη δεν πηγες εκει με την ιδεα οτι υπαρχει καποιος ανωτερος απο εσενα ωστε ετσι δεν τους επετρεψες να σε κουκουλωσουν κατα καποιο τροπο?
Αντιλαμβανεσαι τι δυναμη εχεις μεσα σου?
Στα παιδια δεν μπορουμε να φωναξουμε ,ουτε να απειλησουμε για να τους επιβληθουμε.Αν το κανουμε αυτο παει το χασαμε το παιχνιδι και τοτε θα εχουμε μια ταξη αντιδραστικη που θα μας κανει την δουλεια μας μαρτυριο.
Αντρεα ολα αυτα στα λεω για να δεις καθαρα πιο ειναι το θεμα σου που φαινεται ακομα και μεσα απο την παρομοιωση που διαλεξες να μου πεις ..
Ξερω οτι δεν ειναι τυχαια η επιλογη του ζωου ουτε οτι ειναι δεμενο με ενα απλο σχοινι ..Τιποτα δυνατο δεν σε κραταει σε αυτη την κατασταση.
Νομιζω ειμαστε ¨εκαπιδευνεμοι¨οσο αφορα στα παιδια ακομα και μεσα απο τις επιλογες τους να αναγνωριζουμε τι κρυβεται μεσα τους ..Αλλωστε στα πρωτα μαθηματα της προσαρμογης γιατι βαζουμε τα παιδια να ζωγραφιζουν συνεχεια και να συζηταμε πανω στις ζωγραφιες τους .
Ξερεις οτι μεσα απο αυτο τον τροπο γινεται η καλυτερη γνωριμια μας με αυτα και φυσικα οχι μονο μαζι τους αλλα σχηματιζουμε εικονα και σε τι περιβαλλουν μεγαλωνουν ωστε να αξιολογουμε αντιδρασεις ...
Δεν νομιζεις οτι εχεις πολυ δουλιτσα να κανεις με τον ευατο σου?Πρεπει να ξεκινησεις με καποιον ειδικο οπως ενα μικρο παιδι και σιγα σιγα να χτισεις αυτο που εχεις .Την δυναμη οπως του ελεφαντα που ειπες .
Γιατι την εχεις ρε συ Αντρεα και τη εδειξες με την επιβολη σου και την αγαπη που εισεπραξες μεσα απο τα παιδια .Ειναι πολυ δυσκολο να κερδισεις τον σεβασμο ενος παιδιου και την αγαπη του και το γνωριζουμε πολυ καλα οσοι ειμαστε μεσα σε αυτη την δουλεια .Γιατι μιλαμε για ενα ξενο παιδι και οχι το δικο σου ...
Ολοι λενε οταν βλεπουν αντιδρασεις παρομοιες με τις δικες σου ,συνελθε δεν εισαι πλεον παιδι και ανελαβε τις ευθυνες σου ..
Εχουν δικιο αλλα και αυτη η προσεγγιση σε καποιες περιπτωσεις ειναι λαθος ...γιατι πολυ απλα δεν το κανεις επιτηδες ,παιδιάστικα φέρεσαι και η δουλίτσα που πρεπει να γινει ειναι οπως σε ενα μικρο παιδι για να φτασεις ψυχολογικα να συμβαδιζεις με την πραγματικη σου ηλικια.
Τι λες μήπως το θεμα της πιστοποίησης σου και του ψυχολόγο πρεπει να γινει σκοπός σου πλέον ?
Δεν ειναι ωρα να αντιληφθεις την δυναμη σου και να πας παρακατω?
Δεν ειναι καθολου ευκολο Αντρεα το ξερεις ,θεληση χρειαζεται αρχικα ομως και κοιτα να την βρεις σε παρακαλω πολυ γιατι αδικεις τον ευαυτο σου
Μακάρι να χαμε όλοι τη μυική δύναμη που απ ότι κατάλαβα έχεις. Αφ ευατής η μυική δύναμη τονώνει, αν θες σου φτιάχνει αυτοπεποίθηση. Όποιος έχει μυική δύναμη δεν φοβάται να επιβληθεί, δεν φοβάται ότι αυτό το οποίο λέει ή επιχειρεί θα εξελιχθεί σε καυγά. Η χαμηλή αυτοπεποίθηση εν προκειμένω είναι όταν ένα μικρό παιδάκι, στο μισό σου ανάστημα, σε κοροιδεύει και σε χτυπάει κι εσύ φοβάσαι να το αντιμετωπίσεις.Quote:
Originally Posted by Marilou
Το κέντρισμο για ανάγκη ψυχοθεραπείας είναι ορθό να γίνεται σε ότο το δυνατό μικρότερη ηλικία, ώστε να κεντριστεί, αν θες να επηρεαστεί, αυτός που έχει το θέμα ψυχολογίας να ψάξει να βρει ειδικό, σε πρώτο δε στάδιο ψυχολόγο. Όμως, υπάρχει και η άλλη όψη. Η ψυχοθεραπεία μπορεί να τον ωφελήσει, ήτοι να εγκολπωθεί τις μεθοδολογίες σκέψης και δράσεις και τις συμβουλές της. Όμως, για να εφαρμόσει αυτά πρέπει να βρεθεί και στο κατάλληλο περιβάλλον το οποίο δυστυχώς κατά κανόνα είναι η σκατοκοινωνία στην οποία ζούμε. Κι αν η κοινωνία δεν είναι υποβοηθητική μπορεί να απογοητευθεί.
Η μυικη δύναμη ειναι παγιδα Γιαννη .Quote:
Originally Posted by ioannis2
Και να την εχεις πρεπει να μαθεις να την χρησημοποιεις σωστα και αυτο συνεπάγεται απο την ορθη χρηση και του μυαλου .
Ναι μεν μπορει να σου προσφερει αυτοπεποίθηση ,μπορει να σου προσφερει ομως και απιστευτο εγωισμο ωστε να χρησημοποιειται με τελειως λαθος τροπο.
Εκει ναι μιλαμε για τα παιδακια που ανεφερες που σε κοροιδευουν και σε χτυπανε ..
Εκει ποιος φταει το ιδιο το παιδι ή αυτοι που μεγαλωσαν και εμαθαν σε αυτο το παιδι πως να την χρησημοποιει?
Οπως δημαδη και στην περιπτωση του Αντρεα ,μαλλον κατι πηγε λαθος και αντι αυτη η δυναμη που εχει δεν δεχτηκε τα καταλληλα ερεθισματα απο το περιβαλλον του ωστε να γινει κινητηριος του δυναμη και οχι παθητικοτητα ...
Η σωστη ψυχοθεραπεια απο σωστο επαγγελματια μονο καλο σου κανει ασχέτως των αποτελεσματων ..
Δεν ειμαι τοσο δυνατη οσο μπορει να φαινομαι .Ενα πραγμα πλεον με φοβιζε και με φοβιζει ακομα και μετα απο αυτην .Ο σωματικος πονος σε ενα συγκεκριμενο σημειο στο σωμα μου .Εχω δουλεψει απιστευτα πανω σε αυτο και συνεχιζω να δουλευω ακομα και σημερα .
Η δουλεια με εφτασε σε σημειο να συμβιβαστώ με αυτον να τον κανω κατα καποιο δικο μου ωστε να φτανω σε σημειο να μην μου προκαλει κρισεις πανικου και ψυχολογικη πτωση.
Μεχρι εκει εφτασε η δουλεια του ψυχολογου απο εκει και περα προσπαθω να κανω και δικη μου και πολυ απλα καποιες μερες που μπορει απλως να ποναω ,σηκωνομαι κανονικα και παίρνω τον πονο μου για να κανουμε το προγραμμα της ημερας παρειτσα ..δεν του δινω περιθώριο να με καθηλωσει πουθενα πλεον γιατι εκει το εχασα το παιχνιδι οταν πατωσα στην κυριολεξια ...
Τι να κανουμε ,αυτο μου εδωσε η ζωη θα το αγαπησω αφου δεν μπορω να το πολεμησω και να το εξαφανισω .
Και ξερεις κατι οσο το αγαπω και οσο δεν το δινω σημασια τοσο πιο καλα αισθάνομαι ...(στα 4 χρονια παω ,ειπαμε τιποτα δεν ειναι ευκολο και δεν γινεται απο την μια μερα στην αλλη )
Αυτη ειναι η ουσια και το αποτελεσμα της θεραπειας μου που μακαρι να την δεχομουν πριν αφησω ολο αυτο τον πονο και την πιεση να σωματοποιηθει γιατι ακομα και σημερα ετσι και ταραχθω παρα πολυ για κατι ασχετο τελειως με το θεμα μου εμφανιζεται η τρεμουλα.Αυτη που μου πρωτοεμφανιστικε και τοτε .
Κοινος την παντρετικα και αυτη και εχω μαθει να ζω και με αυτη παρεα,απλα πλεον την διαχειριζομαι και δεν κραταει πολυ ,προς το παρον ετσι ,γιατι πλεον μιλαω για το σημερα και μονο τιποτε αλλο..
Για το αυριο λεω ας ξημερωσει η μερα και βλεπουμε ....
Γιαννη ολοι κατι κρυβουμε μεσα μας δεν μπορει ...η διαφορας μας ειναι οτι αλλοι το χρησημοποιουν απο την αρχη της ζωης τους και αλλοι δυστηχως πρεπει να φτασουν σε πολυ δυσκολες καταστασεις για να το ανακαλυψουν οτι το εχουν και μπορουν να το χρησημοποιουν αρκει να εχουν σωστο περιγυρο και στην αρχη να τους δειξει τον δρομο ..
Αν χαθουν στην διαδρομη τοτε μιλαμε για δικο τους λαθος οχι καποιου αλλου ...
Το παράδειγμα αυτό είναι κλεμμένο με τον ελέφαντα, αλλά με αφορά και εμένα. Τώρα δεν μου είναι εύκολο να σηκωθώ μόλις λέω θα σταθώ στα πόδια μου κάτι συμβαίνει και μου ρίχνει την ψυχολογία! Ξέρεις ποσες φορές έχω ευχηθεί το βράδυ στον ύπνο μου να μην ξυπνήσω την επόμενη μέρα, όταν δεν είμαι στα καλά μου.Quote:
Originally Posted by Marilou
Το ξερω Αντρεα αλλα μεσα σε ολα τα παραδειγματα εσυ διαλεξες αυτο ,γιατι με αυτο ταυτιστικες πολυ απλο .....Quote:
Originally Posted by andreas86
Αυτο συζηταμε και παλι βλεπεις φτανουμε στο ιδιο παρονομαστη ...ξεκινησαμε τι ειναι αυτο που σε φοβιζει και καταληξαμε σε αυτη την συζητηση γιατι μου ειπες αυτο και αυτο και παλι μου λες ακριβως το ιδιο σαν συμπερασμα αυτου .
Ειπαμε αναγνωριζουμε τον φοβο μας και προσπαθουμε να τον αντιμετωπιζουμε .Δεν ειναι ευκολο να δουλεψεις με τον ευατο σου και να τονωθει ολο αυτο που σε φτανει σε τετοια κατασταση .Κανεις δεν ειπε κατι τετοιο .
Δεν ειναι ομως ουτε αργα ,ουτε ακατορθωτο .
Γιατι να μην ξυπνησεις ?Παραιτησε βρε συ Ανδρεα ?Γιατι ?
Χωρις να πας κοντρα ακομα και στο ιδιο σου το σωμα και να μην αγωνιστεις ?
Που ειναι το πεισμα σου?Βρες λιγακι εκεινο το παιδικο που βλεπω οτι σου αρεσει ,εκεινο που εχουν τα παιδακια και χτυπιουνται μεχρι στο πατωμα ωστε να τα καταφερουν....
Γιατι δεν εστιαζεις στα θετικα και στο ξαναλεω εισαι αρτιμελης τι πιο ευχαριστω ρε συ ειλικρινα στο λεω .
Μπορεις να βγαινεις ,να οδηγας ,να πηγαινεις ένα περιπατο να αθληθείς σε οτι θελεις και σου αρεσει (να ξέρεις σε αυτο σε ζηλευω εγώ )
Γιατι κανεις τετοιες σκεψεις δεν ειναι αδικο για εσενα ?
Τι να σου πω τώρα ότι έχεις άδικο;; Όχι! Η συνθήκες τις ζωής μου δεν με αφήνουν να σκεφτώ αισιόδοξα. Με έχει φάει η μοναξιά μόνο εδώ μέσα τα λέω, αλλά και πάλι ευχαριστώ για την βοήθεια, αλλά θέλω μια σύντροφο, ένα δικό μου άνθρωπο μια σχέση αυτό έχω καταλάβει από το λίγο καιρό που κάνω ψυχοθεραπεία!!Quote:
Originally Posted by Marilou
Αισθάνομαι ότι δεν με καταλαβαίνει κανένας....
άρα καλύτερα μόνη μου...
Εγώ δεν θέλω να είμαι μόνος μου αλλά φοβάμαι ότι θα μείνω μόνος μου!!Quote:
Originally Posted by ntiaki
καλύτερα μόνη σου μέχρι να βρεις τους κατάλληλους ανθρώπους.Quote:
Originally Posted by ntiaki
ο χρόνος με τον εαυτό δεν είναι χαμένος χρόνος.