Printable View
γιατι να αναπολουμε και να νοσταλγουμε σχεσεις που μας αδικουσαν, μας κουραζαν, μας ταλαιπωρουσαν, μας εφθειραν, μας εκαναν να πεφτουμε χαμηλα, να σπαταλαμε τον εαυτο μας και τα συναισθηματα μας?
ποσο δυσκολο ειναι ενας καταθλιπτικος εαυτος να ξεπερνα τις δυσκολιες και τα στραβα που προκυπτουν... "αυτοκτονικο" αποκαλει αυτο τον τυπο ανθρωπου ο Ερμαν Εσσε
οι άνθρωποι που μας πλήγωσαν και παρόλα αυτά μας απασχολούν, καλό είναι να μπούν στο χρονοντούλαπο, ,να κλειδώσουμε και να πετάξουμε το κλειδί..όσο δύσκολο κι αν ακούγεται..Quote:
Originally posted by click
γιατι να αναπολουμε και να νοσταλγουμε σχεσεις που μας αδικουσαν, μας κουραζαν, μας ταλαιπωρουσαν, μας εφθειραν, μας εκαναν να πεφτουμε χαμηλα, να σπαταλαμε τον εαυτο μας και τα συναισθηματα μας?
ποσο δυσκολο ειναι ενας καταθλιπτικος εαυτος να ξεπερνα τις δυσκολιες και τα στραβα που προκυπτουν... "αυτοκτονικο" αποκαλει αυτο τον τυπο ανθρωπου ο Ερμαν Εσσε
Οτι ειμαι καλα για πρωτη φορα και δεν με αγχωνει η ζυγαρια που δεν κατεβαινει!!!!
Μπράβο ρε ʼλμα!!! Τέτοια να ακούω να φτιάχνομαι!!!
Στις παραπάνω κυρίες απλά να πω ο, τι όσο δε βρίσκουμε κάτι νέο είναι φυσιολογικό να βασανίζουμε το μυαλό μας με το παρελθόν... κι εμένα με πήρε η πρώην μου τηλέφωνο σήμερα χωρίς προφανή λόγο και έχω χαλαστεί και τσαντιστεί απίστευτα, είμαι και άρρωστος... ΓΚΡΡΡΡ
Περαστικά Φιλιππε!!! να περάσει γρηγορα!!!!
κλικ, θελει χρονο... υπομονη :love:
αλμα,μπραβο!!!!! :thumbup:
φιλιππαρα,περαστικα :)
Ένα σωρό ενδεχόμενα γιατί...Quote:
Originally posted by click
γιατι να αναπολουμε και να νοσταλγουμε σχεσεις που μας αδικουσαν, μας κουραζαν, μας ταλαιπωρουσαν, μας εφθειραν, μας εκαναν να πεφτουμε χαμηλα, να σπαταλαμε τον εαυτο μας και τα συναισθηματα μας?
ποσο δυσκολο ειναι ενας καταθλιπτικος εαυτος να ξεπερνα τις δυσκολιες και τα στραβα που προκυπτουν... "αυτοκτονικο" αποκαλει αυτο τον τυπο ανθρωπου ο Ερμαν Εσσε
Γιατί εκτός από αυτά τ'αρνητικά στοιχεία είχαν και κάποια σημαντικά θετικά για μας,που μας λείπουν...
Γιατί τέτοιου είδους σχέσεις γαλουχηθήκαμε κι έχουμε την τάση ως οικείες και διαχειρίσιμες ν'αναζητούμε...
Γιατί ο χαμηλής αυτοπεποίθησης εαυτός μας αυτές θεωρεί πως του αξίζουν...
Γιατί είναι σχέσεις που βάψαμε το αίμα και το δάκρυ μας κι είναι δύσκολο να εγκαταλείψουμε,
αποδεχόμενοι μάλιστα πως τίποτα καλό δε βγήκε από αυτή μας την επένδυση,πως λαθέψαμε,σπαταληθήκαμε άσκοπα...
Γιατί τίποτα άλλο εξίσου έντονο συναισθηματικά εντωμεταξύ δε μας συνέβη κι ο νους κι η ανάγκη μας για στενότερη επαφή εκεί ανατρέχουν...
Γιατί μάθαμε να βαφτίζουμε την ταλαιπωρία και τη σχέση μετ'εμποδίων απόδειξη βαθύτερων συναισθημάτων,
εκείνων που λίγοι αντέχουν να τολμήσουν καθώς ο δρόμος τους είναι δύσβατος και ακανθοστρωμένος...
Γιατί κάθε που κάνουμε τον εξελικτικό μας αγώνα,κάθε που προσπαθούμε ν'αφήσουμε πίσω μας κομμάτια του εαυτού μας
και πρακτικές που δε βγάζουν σε καλό,η πλευρά μας που για κάποιους σημαντικούς δικούς της λόγους τα είχε ανάγκη αντιστέκεται
στην αλλαγή,αισθανόμενη την απειλή της αλλοτρίωσης.Η πάλη της εσώτερης αμφιθυμίας μας έχει τις στιγμές,που ρέπει στη μία και στην άλλη...
Ένα σωρό γιατί...Συνειδητά κι ασυνείδητα...Όσο κι αν εύλογα αναρωτιόμαστε,μεγαλύτερη σημασία έχει τι κάνουμε
αυτήν μας την ανάγκη στην πράξη,πώς επιλέγουμε να τη διαχειριστούμε κι όχι γιατί γεννάται μέσα μας...
Αρκετά με τα γιατί!Πάμε στα πώς! :)
Καλημέρα Φιλ!Ελπίζω ήδη να νιώθεις καλύτερα,τόσο οργανικά όσο και συναισθηματικά!
:thumbup: Κι έτσι ελεύθερη ψυχή να συνεχίσεις!Quote:
Originally posted by Alma libre
Οτι ειμαι καλα για πρωτη φορα και δεν με αγχωνει η ζυγαρια που δεν κατεβαινει!!!!
Ίσως να μην είναι εύκολο να κλειδώσουμε και να πετάξουμε αυτό το για κάποιους δικούς μας λόγους πολύτιμο κλειδί.Quote:
Originally posted by monahoiot
οι άνθρωποι που μας πλήγωσαν και παρόλα αυτά μας απασχολούν, καλό είναι να μπούν στο χρονοντούλαπο, ,να κλειδώσουμε και να πετάξουμε το κλειδί..όσο δύσκολο κι αν ακούγεται..
Μπορούμε ωστόσο να τοποθετήσουμε τις σημαντικές μας αναμνήσεις στο μουσείο της καρδιάς.
Να τις βάλουμε στην περίοπτη θέση που τους αξίζει,να ξέρουμε πως είναι εκεί ανά πάσα στιγμή
να τις επισκεπτούμε αν θέλουμε,ήσυχα,όμορφα,με σεβασμό και προσοχή και μετά να συνεχίσουμε
και πάλι να ζούμε τη ζωή τη ζώσα έξω από το μουσείο!Δε χρειάζεται να πετάξουμε για να συνεχίσουμε.
Είναι σα να ξεριζώνουμε και δικό μας σημαντικό κομμάτι,σα να μας απορρίπτουμε κι εμάς,που κάποτε το επιλέξαμε,μαζί.
Ας τοποθετηθούν όμορφα μέσα μας,κάπου που να μη θολώνουν το τοπίο,κάπου που να μη μας κρύβουν τον ορίζοντα!
Εγώ όταν κρατάω κλειδιά, επισκέπτομαι συχνά και ξεκλειδώνω...δεν έχω βρει ακόμη τρόπο να κάνω το χρονοντούλαπό μου μουσείο καρδιάς.. μακάρι να μπορούσα!
some people come as blessings, others as lessons
πολυ σωστο Γιωτα :)
το προβλημα μου (μονιμο) ειναι οτι δυσκολευομαι/αρνουμαι να καταπιω να δεχτω να μου συγχωρεσω οτι την πατησα οικειοθελως. και βρεθηκα να ανοιγω τα συναισθηματα μου και την καρδια μου διαπλατα σε καποιον που ηθελε ενα στηριγμα μπας και ξεπερασει την πρωην του. και δε μου συγχωρω οτι ειχα ενδειξεις αλλα δεν αμυνθηκα εγκαιρως. και το χειροτερο ειναι οτι δε βλεπω το χρονο να κανει τη δουλεια του........................
χωρις προφανη λογο? ε δεν ειναι λιγο προφανης?Quote:
Originally posted by filipparas
Στις παραπάνω κυρίες απλά να πω ο, τι όσο δε βρίσκουμε κάτι νέο είναι φυσιολογικό να βασανίζουμε το μυαλό μας με το παρελθόν... κι εμένα με πήρε η πρώην μου τηλέφωνο σήμερα χωρίς προφανή λόγο και έχω χαλαστεί και τσαντιστεί απίστευτα, είμαι και άρρωστος... ΓΚΡΡΡΡ
μπινγκοQuote:
Originally posted by NADINE
Ένα σωρό ενδεχόμενα γιατί...Quote:
Originally posted by click
γιατι να αναπολουμε και να νοσταλγουμε σχεσεις που μας αδικουσαν, μας κουραζαν, μας ταλαιπωρουσαν, μας εφθειραν, μας εκαναν να πεφτουμε χαμηλα, να σπαταλαμε τον εαυτο μας και τα συναισθηματα μας?
ποσο δυσκολο ειναι ενας καταθλιπτικος εαυτος να ξεπερνα τις δυσκολιες και τα στραβα που προκυπτουν... "αυτοκτονικο" αποκαλει αυτο τον τυπο ανθρωπου ο Ερμαν Εσσε
Γιατί εκτός από αυτά τ'αρνητικά στοιχεία είχαν και κάποια σημαντικά θετικά για μας,που μας λείπουν...
Γιατί τίποτα άλλο εξίσου έντονο συναισθηματικά εντωμεταξύ δε μας συνέβη κι ο νους κι η ανάγκη μας για στενότερη επαφή εκεί ανατρέχουν...
Γιατί μάθαμε να βαφτίζουμε την ταλαιπωρία και τη σχέση μετ'εμποδίων απόδειξη βαθύτερων συναισθημάτων,
εκείνων που λίγοι αντέχουν να τολμήσουν καθώς ο δρόμος τους είναι δύσβατος και ακανθοστρωμένος...
παμε στα πώς. αλλα πώς παμε στα πώς?Quote:
Αρκετά με τα γιατί!Πάμε στα πώς! :)
οτι την πατησες οικειοθελως.....
γιατι τι εισαι? χαζη η θυμα?
εκανες την επιλογη σου!!!ολες οι επιλογες στοιχζιζουν κατι!!
αν δεν την εκανες, θα σου στοιχιζε κατι αλλο....
καταλαβαινω οτι πονας αλλα ειναι κριμα να βαζεις τον εαυτο σου στη θεσητ ου θυματος....
σ εχω για πολυ παραπανω :)
(μισησε με ελευθερα....αρκει να ειναι προσκαιρο :P )
θλιβομαι με τις εικονες που αντικρυζω στην τηλεοραση κ γυρω μου καθημερινα....
ανθρωποι αστεγοι... χωρις τροφη.... μεβταβπαιδια στο δρομο..... ηλικιωμενοι στο σουπερ μαρκετ να μετρανε τα ψιλα τους να δουν αν τους φτανουν για γαλα κ γιαουρτακι..
θυμα δεν ειμαι αφου ηταν οικειοθελωςQuote:
Originally posted by smart
οτι την πατησες οικειοθελως.....
γιατι τι εισαι? χαζη η θυμα?
εκανες την επιλογη σου!!!ολες οι επιλογες στοιχζιζουν κατι!!
αν δεν την εκανες, θα σου στοιχιζε κατι αλλο....
καταλαβαινω οτι πονας αλλα ειναι κριμα να βαζεις τον εαυτο σου στη θεσητ ου θυματος....
σ εχω για πολυ παραπανω :)
(μισησε με ελευθερα....αρκει να ειναι προσκαιρο :P )
αν δεν την εκανα θα στοιχιζε κατι αλλο. σωστο κι αυτο:thumbup:
δε σε μισω μαρη, χρειαζεται ενεργεια το μισος και εχω ξεμεινει απο μπαταρια :spin:
για τις εικονες και τα ψιλα στο σ.μαρκετ που λες.................. αστα να πανε, δεν περιγραφεται. ειναι ασφυκτικο αυτο που ζουμε
αντε μαρη, ετσι ειναι η ζωη εξω απ τη γυαλα.... ποτε ηλιος, ποτε βροχη, ποτε ζεστη , ποτε κρυο, ποτε χιονι....
κ οπως παντα μπορουμε να γκρινιαζουμε για τα καιρικα φαινομενα αλλα ξερουμε κατα βαθος τη σημασια τους κ ειμαστε ευγνωμονες γι αυτα :P