Printable View
Ακριβώς!!!!!! να συγκεντρωθώ και να περάσω!!!!! θέλω να δουλεύω σε συνθήκες πιο ανθρώπινες, και το πόστο αυτό σίγουρα έχει μια ηρεμία, ένα ωράριο, και ένα καλό επίπεδο. Τώρα αν ξαναβρω την όρεξη για διάβασμα, μού δίνει και τις προοπτικές να κάνω κάτι καλό.Quote:
Originally Posted by howtodream8
Δεν θέλω να γυρίσω στη λογική του να δουλεύω 12ωρο, με τρέξιμο, χωρίς προοπτικές, με αφεντικά πάνω από το κεφάλι μου...
Λένα και howtodream, σας εύχομαι τα καλύτερα και σας στέλνω τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς! Η καθεμιά μας διαβάζει για διαφορετικούς λόγους, έχοντας και διαφορετικούς στόχους, όμως το διάβασμα δεν παύει να χρειάζεται μεγάλη ψυχική αντοχή. Δεν έχω καμία διάθεση για διάβασμα αυτές τις ημέρες, αλλά... πρέπει να πιεστώ και είναι το χειρότερό μου αυτό!!! :(
ΚΑΛΗΜΕΡΑ Βρε αλανι μου Ηow , ωρα να ταισεις τον ΧΙΟΝΟΥΛΗ ( τον βαφτισα )...................
Στο μήνυμά μου έγραφα να ξεκινήσουμε από αυτούς που γράφουν μαλακίες. Γιατί το έκοψες; Μήπως επειδή δε σε συμφέρει χαζούλη;Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Ειλικρινά τώρα, είσαι πάνω από 10 ετών; Γιατί αν είσαι, θα έπρεπε να ανησυχείς.
Πως μπορείς να συγκεντρώνεσαι όταν βιώνεις δύσκολες ψυχολογικές καταστάσεις? Όταν πρέπει να αποδώσεις σε κάτι που χρειάζεται απομνημόνευση ή νοητική διεργασία για να καταλήξεις σε κάποιο πόρισμα ή το να εκθέσεις όλα αυτα δημόσια σε κοινό χωρίς η σκέψη σου να περισπάται, πως τα καταφέρνεις?Quote:
Originally Posted by howtodream8
Ειδα κι αυτο που λες στο επομενο μηνυμα σου (σε απαντηση της Λένας) ότι, "προσπαθω να με φανταστω εκει που θελω να φτασω και κατι γινεται μεσα μου." Αυτό βοηθάει κι ειναι αυτο που μας κραταει "ζωντανους" στο να τελειωσουμε μια επιστημη ή να μπουμε σε μια δουλεια εκει που κατα τα λοιπα η ψυχολογια μας ειναι στον πάτο. Όμως πιστευω πως καποιες στιγμες αυτο από μονο του δεν αρκει.
Συμφωνώ απόλυτα!!!Quote:
Originally Posted by ioannis2
Θεραπεία το διάβασμα ήταν στο σχολείο, σωστή καταφυγή.
Μετά στη σχολή, είχα μεγάλο θέμα με το να παρακολουθώ τις παραδόσεις και να συμβαδίζει το διάβασμα, δεν συντονιζόμουν καλά, άρα δεν περνούσα το μάθημα, άρα πάτος η αυτοεκτίμηση...
Τότε αυτό που με βοήθησε ήταν ότι άρχισα να κάνω και άλλα πράγματα εκτός από το διάβασμα, πχ έξοδοι, χοροί, γυμναστήριο, κλπ κλπ , και όλα αυτά με ξεμπλόκαραν.
Αλλά τώρα η ίδια τακτική δεν με πιάνει...όποτε μπλέκω με πολλά, παθαίνω υπερένταση και μετά δεν μπορώ να χαλαρώσω...ή χαλαρώνω αλλά δύσκολα.
Η οπτικοποίηση, υποτίθεται, σου δίνει ΤΟ κίνητρο, την ώθηση να αγωνιστείς, να αντέξεις όλες τις δυσκολίες ως την επιτυχία...αλλά και αυτό δεν με πιάνει...
Είναι σα να έχω απορρυθμιστεί σωματικά και πνευματικά, τα τελευταία 3 χρόνια, από το θάνατο της μητέρας μου και μετά...
Ίσως αν είχα μια νορμάλ δουλειά με νορμάλ ωράριο, να μη δυσκολευόμουν τόσο...
αυτό που προσπαθώ αυτή την περίοδο είναι να φτιάξω ένα νορμάλ πρόγραμμα ύπνου-ξύπνιου, που να χωράει και ένα 6ωρο διάβασμα, αλλά είναι μέρες που δεν μπορώ να σηκώσω το στυλό ή να ανοίξω ένα βιβλίο, ή ακόμα χειρότερα να πάω να πληρώσω ένα λογαριασμό, να καθαρίσω το σπίτι, να ποτίσω τα λουλούδια... :(
αυτα που λες σου ξεφευγουν φαινετε.... σου ειπε κανενας οτι δικαιουσε να σκοτωσεις οπιον διαφονει μαζι σου? και επισης τι να μη με συμφαιρει πλακα μου κανεις τωρα να ας σε ειχα διπλα μου τωρα θα πιστευα οτι θα πρεπει να καλυφθω για να μη με παρει καμια ξοφαλτσα...Quote:
Originally Posted by marian_m
παντως αν καπια μερα με συναντησεις ενημερωσε με πρωτα για να χρησιμοποιησω αυτο... http://static.pblogs.gr//435978-Wind...ermaniko_2.jpg
Το να περασεις μαθηματα ειναι ενεση αυτοεκτιμησης. Το βιωσα πριν μερικες μερες που περασα δυο μαθηματα μεταπτυχιακου που κανω, παρα το ότι δεν ημουν αισιοδοξος οτι θα τα περνουσα. Ηταν το πλεον ευχαριστο γεγονος όλης αυτης της περιοδου... δεν μου βρισκω κατι αλλο. Και τετοια γεγονοτα όπως οι επιτυχιες στα μαθηματα, φανταζουν ως ενεσεις αυτοεκτιμησεις, ως εαν να εισερχεται μεσα σου αισιοδοξια και δυναμη η οποια διοχετευεται και στους υπολοιπους τομεις της ζωης σου και σε κανει να πιστευεις ότι αφου τα καταφερες εκει που δεν το περιμενες γιατι δλδ να μην τα καταφερεις κι αλλου.Quote:
Originally Posted by Lena01
Οταν λες οπτικοποιηση εννοεις αυτο που ειπα πιο πριν, δλδ το να φανταζομαι τον ευατο μου εκει που θελω να φτασω και αυτο να μου επενεργει ως κινητρο? Το ότι δε σε πιανει η οπτικοποιηση (αν την εννοεις μ αυτο τον τροπο) μηπως οφειλεται στο ότι αυτα που ειχες ως στοχους στα πλαισια της οπτικοποιησης τωρα σε απογοητευουν ή βλεπεις να διαψευδονται ή να μην ανταποκρινονται στις προσδοκίες σου πχ δουλεια και αρα μιλαμε για ανυπαρξια στοχων που ειναι η αναγκαια προϋποθεση της οπτικοποιησης?
Έτσι ακριβώς, δυνατή ένεση αυτοεκτίμησης είναι! δυστυχώς στην περίπτωση μου είναι μπαμ και κάτω, δεν είναι αποσπασματική φάση, να περάσω δηλαδή ένα μάθημα, μετά άλλο, κλπ. ή τα περνάω όλα ή τίποτα.Quote:
Originally Posted by ioannis2
Ναι αυτό εννοώ. Σε μένα δεν πιάνει γιατί θέλω να κάνω άλλα πράγματα (δραστηριότητες, ταξιδάκια) .
Μέχρι και τα λεφτά προσπαθώ να σκεφτώ (που ποτέ δεν τα σκεφτόμουν) αλλά επίσης δεν πιάνει! Δεν ήμουν ποτέ της φάσης να ξοδεύω χρήματα σε ρούχα, καλλυντικά και τρίχες... Αυτό που κάτι κουνάει μέσα μου είναι η προοπτική να δουλεύω για να ταξιδεύω. Αυτό μάλιστα! Αλλά πρέπει να το δουλέψω μέσα μου κι άλλο...
Έτσι ακριβώς, δυνατή ένεση αυτοεκτίμησης είναι! δυστυχώς στην περίπτωση μου είναι μπαμ και κάτω, δεν είναι αποσπασματική φάση, να περάσω δηλαδή ένα μάθημα, μετά άλλο, κλπ. ή τα περνάω όλα ή τίποτα.Quote:
Originally Posted by ioannis2
Ναι αυτό εννοώ. Σε μένα δεν πιάνει γιατί θέλω να κάνω άλλα πράγματα (δραστηριότητες, ταξιδάκια) .
Μέχρι και τα λεφτά προσπαθώ να σκεφτώ (που ποτέ δεν τα σκεφτόμουν) αλλά επίσης δεν πιάνει! Δεν ήμουν ποτέ της φάσης να ξοδεύω χρήματα σε ρούχα, καλλυντικά και τρίχες... Αυτό που κάτι κουνάει μέσα μου είναι η προοπτική να δουλεύω για να ταξιδεύω. Αυτό μάλιστα! Αλλά πρέπει να το δουλέψω μέσα μου κι άλλο...
Ειναι μια μεθοδος αποδεκτή από στη ψυχολογια και σε παρεμφερεις κλαδους αυτοβελτιωσης που λεει πως, αυτο που θες να πετυχεις ζησε το μέσα σου έντονα στη φαντασια σου, οσο πιο ζωντανα γινεται, ως εαν να το εχεις επιτυχεις. Αυτο διευκολυνει στο να εχεις το βλεμμα απερισπαστα στο στοχο, στο να εχεις σταθερα βηματα για να τα καταφερεις. Το ζητημα ειναι τι γινεται αμα η ψυχολογια πιανει πατο και δεν αφηνει το μυαλο να ηρεμησει και σου υποβαλλει ότι δεν εισαι ικανος για τους Χ και Ψ λόγους να τα καταφερεςι ή όταν όλα αυτα που εβαλες στοχους εχουν διαψευσθει ή τα εγκατελειψες ή δεν εχεις ξεκαθαρισει τι πραγματικα θες. Τα ταξιδια τα θες επειδη σ αρεσουν ή ως μέσο ηρεμίας και φυγης?Quote:
Originally Posted by Lena01
Πριν 4-5 χρόνια θα σου έλεγα κατηγορηματικά επειδή μου αρέσουν!Quote:
Originally Posted by ioannis2
Τώρα....... ως μέσο φυγής, αλλαγής παραστάστασεων. Αλλά και αυτά έχουν αρχίσει να με κουράζουν ψυχικά, κάπου τα κάνω για να τα κάνω, υποχρεωτικά... όταν έχω κάπου να πάω, λέω, ωχ πάλι θα φύγω? τί το'θελα? δεν καθόμουν σπιτάκι μου?
Κάτω απ' το φως του φεγγαριού σε σκέφτομαι και κλαίω... μετά το ξανασκέφτομαι βρε δε γαμιέσαι λεω!!!!