Τι σκέφτεσαι τώρα;

Και εγώ σήμερα [που το άκουσα το ίδιο σκεφτόμουν!ένας-ένας φεύγουν και το ίδιο ένιωσα όταν αρχίσαμε να χάνουμε τα αδέλφια του μπαμπά μου πριν 3 χρόνια,στην αρχή έφυγε η αδελφή του και νουνά μου μέσα σε ένα μήνα και ακριβώς μία εβδομάδα μετά τον "χρόνο" της έφυγε ο θείος μου που έμενε σε απόσταση αναπνοής απότο σπίτι μου μέσα σε μία στιγμή τον χάσαμε από ανακοπή,και στην κηδεία θυμάμαι να κλαίω στην αγκαλιά του ξαδελφού μου και να του λέω "κωστα μου τους χάνουμε έναν-έναν,μεγαλώσαμε χωρίς να το καταλάβουμε " σκ@τά από τότε αν το καλοσκεφτώ κάθε χρόνο έχουμε και από έναν θάνατο και πάντα από Οκτώμβρη μέχρι Δεκέμβρη ,που θα πάει δεν θα σπάσει ο Διάολος το ποδάρι του και θα γλυτώσουμε κάποια χρονιά???

Quote:

---

Originally posted by Alma libre
Ποσο πολυ γουρουνιασα με αφορμη τη Καθαρα Δευτερα ..........

---

άλμα μου dont worry ,σήμερα είναι μιά άλλη μέρα,σκέψου μέχρι και εγώ έφαγα 2 φέτες λαγάνα που στο συνηθισμένο μου τρώω μισή φέτα ψωμί την ημέρα και αν ;)

ναι ρε παιδια και γω στεναχωρηθηκα για τον τσιβιλικα...ειχε ενα στιλ πολυ διαφορετικο.
δυστυχως σε θεατρο δε τον ειχα δει-εκτος αυτα που εβαζε η τηλεοραση-
οντως μεγαλωνουμε...
αντε καλη αναπαυση ας εχει,τουλαχιστον δε βασανιστηκε ο ανθρωπος

σκεφτομαι φαγητο και μ'εχει πιάσει αγχος.θ'ελω να σταματήσει...

ειναι αραγε καλο που βλεπω πο'σα
κιλα χανουν όλοι σε αυτο το φόρουμ;

Ο χρόνος περνάει τρομακτικά γρήγορα!!! Ήταν άραγε πάντα έτσι;

Περίεργο πράγμα ο χρόνος... σα να ήταν χθες η μέρα που τελείωσα το σχολείο(πάνε πια 11 χρόνια!!!)... σα να είναι 200 χρόνια από τότε που ήμουν ακόμη σχολείο.

Εξηγείται όμως, μπορεί πλέον να μην είμαι φοιτητής αλλά εργαζόμενος αλλά στη πραγματικότητα λίγα έχουν αλλάξει, εννοώντας οτι δεν έχω ακόμα τις υποχρεώσεις ενός "ενήλικα"... κι όμως τόσα πολλά ταυτόχρονα...

Αμπελοφιλοσοφώ πάλι...πετάξτε καμιά ντομάτα!

σκεφτομαι οτι αυριο ενδεχεται να μην εχω δουλεια.... αν οχι αυριο σε μικρό χρονικό διαστημα... και δεν με νοιαζει για μενα... για τον μικρό μου με νοιαζει (να φρικάρω τωρα ή αργότερα?):thumbdown::(:no:

Nα μη φρικάρεις angel... κυρίως επειδή ψυχραιμία χρειαζόμαστε στα δύσκολα. Εύχομαι να μην επαληθευτούν οι φόβοι σου αλλά και στο χειρότερο σενάριο πρέπει να είσαι ήρεμη και να οργανώσεις ένα πλάνο για το πως θα κινηθείς μέχρι να βρεις κάποια άλλη δουλίτσα. Και είμαι σίγουρος οτι θα καταφέρεις να μη λείψει τίποτα σημαντικό από το παιδάκι σου ούτε για μια στιγμή.

Quote:

---

Originally posted by filipparas
Περίεργο πράγμα ο χρόνος... σα να ήταν χθες η μέρα που τελείωσα το σχολείο(πάνε πια 11 χρόνια!!!)... σα να είναι 200 χρόνια από τότε που ήμουν ακόμη σχολείο.

Εξηγείται όμως, μπορεί πλέον να μην είμαι φοιτητής αλλά εργαζόμενος αλλά στη πραγματικότητα λίγα έχουν αλλάξει, εννοώντας οτι δεν έχω ακόμα τις υποχρεώσεις ενός "ενήλικα"... κι όμως τόσα πολλά ταυτόχρονα...

Αμπελοφιλοσοφώ πάλι...πετάξτε καμιά ντομάτα!

---

¨

:lol::lol::lol:
Εγώ πάλι σκεφτόμουν όταν έμεινα άνεργη ότι ο χρόνος θα κυλάει ποιο αργά αλλά αμ δε!!! Το ίδιο γρήγορα περνάει και ας μην κάνω και πολλά πολλά! Αποτέλεσμα αυτού να αγχώνομαι με το τίποτα και να νιώθω σα να με κυνηγάει κάτι συνεχώς!!! :mad:

Quote:

---

Originally posted by angel79
σκεφτομαι οτι αυριο ενδεχεται να μην εχω δουλεια.... αν οχι αυριο σε μικρό χρονικό διαστημα... και δεν με νοιαζει για μενα... για τον μικρό μου με νοιαζει (να φρικάρω τωρα ή αργότερα?):thumbdown::(:no:

---

angel79 μην ταλαιπωρείς την ψυχή σου με περιττά άγχη. Προσπάθησε στον ελεύθερο χρόνο σου, τον λίγο που θα έχεις, να ψάχνεις για νέα δουλειά και όταν θα έρθει η μέρα της απόλυσης θα την αντιμετωπίσεις και αυτήν. Ο πανικός είναι κακός σύμβουλος και σου προσφέρει τίποτα γόνιμο και χρήσιμο. Αυτό που προέχει είναι να είσαι γερή και δυνατή για την οικογένεια σου, βαθιά ανάσα, ψυχραιμία και κάνεις ότι περνάει από το χέρι σου ;).

σκεφτομαι ποσο κουρασμενη κ απογοητευμενη νιωθω..
καθε φορα αποφασιζω να κανω διαιτα, ειμαι συνεπης καμποσο καιρο, δε χανω,απογοητευομαι κ τα παραταω η περιμενω να δω αποτελεσματα (παντα δυσαναλογα μικραγιατην προσπαθεια) και τα παραταω μετα...
ξαναπεφτω με ταμουτρα στο φαγητο λες κ δε θα ξαναβρω φαγητο αν φαω!!!
μεχρι να μαζεψω παλι τη γ******νη μου ψυχολογια, να παρω παλι τη μεγαλη αποφαση, να δοκιμασω μια σωστη διατροφη, μια μεσογειακη διατροφη, μια διατροφη με λιγα λιπαρα, (με πολλα λιπαρα δεν εχω δοκιμασει ακομη!!), με λιγες πρωτεινες κ πολλες σαλατες, μελιγεςσαλατες κ πολλες πρωτεινες, με λιγους υδατανθρακες, με συνθετους υδατανθρακες, με απαγορευμενες τροφες, με περιορισμενες θερμιδες, με απαγορευομενους συνδυσμους, με επιβαλλομενους συνδυασμους.. με... με.. με...
καικαθε φοραναελπιχω οτι δε θαταπαρατησω,οτι θα χασω, οτι δε θα νιωσω στερηση... και οντως .. σε καποιες δεν ενιωσα....
ωσπου κατι γινεται, μου γυρναει το μυαλο,μου πηδιεται η ψυχολογια, χρειαζεται ναδιοχετευσω αλλου το κουραγιο μου, για πραγματα που ειναι η φαινονται πιο επιτακτικα-επειγοντα-σημαντικα,και ξαναπεφτω παλι με τα μουτρα στο φαι και παιρνω τα πενιχρα γραμμαρια που ειχα χασει...
και με απογοητευω παλι, και θυμωνω που ειμαι τοσο αδυναμη και νιωθω πολιτης β κατηγοριας γιατι θα πρεπει να περιοριστω σε ρουχα που απευθυνονται σε ηλικιες κατα πολυ μεγαλυτερες απο τη δικη μου, γιατι θα πρεπει να αντιμετωπισω ανθρωπους που θεωρουν επιτυχια το καλλιγραμμο κορμι κ αποτυχια το μη καλλιγραμμο-ασχετως αλλων αποτυχιων η αποτυχιων που φερει το καθε κορμι κ το περιεχομενο του- και μακαρι να μπορουσα να πω οτι ειναι ολοι μικρονοες αλλα δεμπορω γιατι κ εγω πιστευω οτι ειναι ελλειψη σεβασμου προς τον εαυτο σου το νατον αναγκαζεις να ζει φυλακισμενος σε ενα "σπιτι" κατωτερο αποαυτο που του αξιζει (κ μονο αποαποψη υγειας αν το δουμε).
και γενικα, οπως ισως υποψιαστηκατε, κουραστηκα κ βαρεθηκα αυτη την αεναη,ανιση, αδικη μαχη:(

απο τη δευτερα σκεφτομαι,γιατι να κολλησα στα κιλα και που ειναι η περιοδος να ξεπρηστω λιγακι;

σκεφτομαι σκεφτομαι σκεφτομαι... ποσό μου λειπουν κάποια άτομα από την ζωή μου: το αδερφάκι μου που το έχω χασει εδω και 15 χρονια περίπου, τον φιλο μου τον Βασίλη που εχει φύγει για Κίνα και δεν ξέρω πότε θα ξαναρθει (ευτυχώς που υπάρχει το msn και χαζομιλαμε) και τον κολλητο μου από την σχολή που με την δουλεια του εχουμε χαθεί εντελως τουλαχιστον ξέρω ότι είναι καλα και ότι με σκεφτεται!!!!

Quote:

---

Originally posted by angel79
σκεφτομαι σκεφτομαι σκεφτομαι... ποσό μου λειπουν κάποια άτομα από την ζωή μου: το αδερφάκι μου που το έχω χασει εδω και 15 χρονια περίπου, τον φιλο μου τον Βασίλη που εχει φύγει για Κίνα και δεν ξέρω πότε θα ξαναρθει (ευτυχώς που υπάρχει το msn και χαζομιλαμε) και τον κολλητο μου από την σχολή που με την δουλεια του εχουμε χαθεί εντελως τουλαχιστον ξέρω ότι είναι καλα και ότι με σκεφτεται!!!!

---

λυπαμαι για το αδελφακι σου :(