ΣΤΙΧΟΙ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ

Όταν με σκέφτεσαι το νιώθω
όταν σου λείπω μου μιλάς
στην αγκαλιά σου με ζητάς
όμως μακριά μου θες να μένεις

Ξέρεις τι θέλω, τι αγαπάω
τα χρώματα, τις μουσικές
τον πυρετό μου εσύ τον καις
κι όμως μακριά μου επιμένεις

Κι όταν σε ψάξω διψασμένος
να πιω από σένα φως και ζάλη
εσύ θα σκύψεις το κεφάλι
και με τα μάτια σου θολά
πριν φύγεις για άλλη μια φορά
θα πεις ο πόνος νίκησε πάλι

Μισή ζωή μισή χαρά
δεν την μπορώ δεν την αντέχω
καλύτερα να μην σε έχω
παρά μαζί και χωριστά

Ντροπή δεν είναι να φοβάσαι
ντροπή δεν είναι να πονάς
όμως μ\' αυτόν που αγαπάς
είναι ευλογία να ξυπνάς
είναι ευτυχία να κοιμάσαι

Μα όταν σε ψάξω διψασμένος
να πιω από σένα φως και ζάλη
εσύ θα σκύψεις το κεφάλι
και με τα μάτια σου θολά
πριν φύγεις για άλλη μια φορά
θα πεις ο πόνος νίκησε πάλι

Όταν σε ψάξω διψασμένος
να πιω από σένα φως και ζάλη
μην σκύψεις άλλο το κεφάλι
και με τα μάτια σου θολά
έστω για μόνο μια φορά
μην πεις ο πόνος νίκησε πάλι

ΔΩΣ ΜΟΥ ΜΙΑ ΜΕΡΑ - ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ

Δώσ\'μου μια μέρα
Να κατοικήσω στα μάτια σου
Δώσ\'μου μια νύχτα να παραδώσω ψυχή
Σαν τον αγέρα
Σφυρίζω στα μονοπάτια σου
Τη μοναξιά μου δεν την ξεπλένει η βροχή

Αχ πουλάκι μου στο λέω
Καταστράφηκα
Δίχως τη δική σου αγάπη
Μα στη δίνη του μυαλού μου
Αντιστάθηκα
Μη σε χάσω και χαθώ

Δώσ\'μου ένα δρόμο
Να περπατήσουν τα πάθη μου
Να βρουν τη χώρα
Που τα όνειρά σου κρατά
Γίνε ποτάμι
Να παρασύρεις τα λάθη μου
Κι αν θες να φύγεις
Θα γίνω δρόμος να πας

Αχ πουλάκι μου στο λέω
Καταστράφηκα
Δίχως τη δική σου αγάπη
Μα στη δίνη του μυαλού μου
Αντιστάθηκα
Μη σε χάσω και χαθώ

I\'m so tired of being here
Suppressed by all my childish fears
And if you have to leave
I wish that you would just leave
\'Cause your presence still lingers here
And it won\'t leave me alone

These wounds won\'t seem to heal
This pain is just too real
There\'s just too much that time cannot erase

When you cried I\'d wipe away all of your tears
When you\'d scream I\'d fight away all of your fears
And I held your hand through all of these years
But you still have
All of me

You used to captivate me
By your resonating light
Now I\'m bound by the life you left behind
Your face it haunts
My once pleasant dreams
Your voice it chased away
All the sanity in me

These wounds won\'t seem to heal
This pain is just too real
There\'s just too much that time cannot erase



I\'ve tried so hard to tell myself that you\'re gone
But though you\'re still with me
I\'ve been alone all along

Με το ίδιο μακό
και με κέφι κακό
φύγαν μέρες
Το φεγγάρι απ\' τη μια
και του κόσμου η ζημιά
βάλαν βέρες

Τι θα κάνεις εσύ
είναι εννιά και μισή
τον καπνό μου φυσάω
Και προτού να λουστώ
σταυρουδάκι Χριστό
μες στα δόντια μασάω

Κι όλο εσένα θέλω μόνο
για κανέναν δεν σηκώνω
τώρα πια το ακουστικό
Μόνο εσένα και είμαι εντάξει
το ταβάνι έχει πετάξει
δυο φωτιές στον ουρανό

Σε χρειάζομαι και
το καινούργιο παρκέ
με το πόδι πληγώνω
Σου φυλάω μουσικές
στο ταξίδι να καις
μες στο χρόνο

Τι θα κάνεις λοιπόν
το κομμένο ντεπον
κυνηγάω στο σεντόνι
Και προτού να το πιω
σαν δεσμός με σκορπιό
λογαριάζονται οι πόνοι

Ι have seen peace. I have seen pain,
Resting on the shoulders of your name.
Do you see the truth through all their lies?
Do you see the world through troubled eyes?
And if you want to talk about it anymore,
Lie here on the floor and cry on my shoulder,
I\'m a friend.

I have seen birth. I have seen death.
Lived to see a lover\'s final breath.
Do you see my guilt? Should I feel fright?
Is the fire of hesitation burning bright?
And if you want to talk about it once again,
On you I depend. I\'ll cry on your shoulder.
You\'re a friend.

You and I have been through many things.
I\'ll hold on to your heart.
I wouldn\'t cry for anything,
But don\'t go tearing your life apart.

I have seen fear. I have seen faith.
Seen the look of anger on your face.
And if you want to talk about what will be,
Come and sit with me, and cry on my shoulder,
I\'m a friend.
And if you want to talk about it anymore,
Lie here on the floor and cry on my shoulder,
I\'m a friend.

Χαθήκαμε, άραγε να φταιν\' οι αποστάσεις,
κάποτε ταξίδευες χιλιόμετρα,
μαζί μου μια νύχτα να περάσεις, χαθήκαμε...

Χαθήκαμε, ούτε ένα τηλέφωνο δεν παίρνεις,
κάποτε μιλούσαμε μερόνυχτα,
και τώρα στο μυαλό σου δε με φέρνεις, χαθήκαμε...

Αλλάζουνε οι άνθρωποι, αλλάξαμε κι εμείς, χαθήκαμε,
να είσαι μακρυά μου πως μπορείς;
Αλλάζουνε οι άνθρωποι, αλλάξαμε κι εμείς, χαθήκαμε,
να είσαι μακρυά μου πως μπορείς; να είσαι μακρυά μου πως μπορείς;

Χαθήκαμε, φαίνεται να μοιάζει με αστείο,
ούτε μια φορά δεν το φαντάστηκα,
πως κάποτε θα μου \'λεγες αντίο, χαθήκαμε...

Χαθήκαμε, ούτε στην γιορτή μου με θυμάσαι,
όμως να το ξέρεις, κι αν με ξέχασες,
με νοιάζει ευτυχισμένος πάντα να \'σαι, χαθήκαμε...

Αλλάζουνε οι άνθρωποι, αλλάξαμε κι εμείς, χαθήκαμε,
να είσαι μακρυά μου πως μπορείς;
Αλλάζουνε οι άνθρωποι, αλλάξαμε κι εμείς, χαθήκαμε,
να είσαι μακρυά μου πως μπορείς; να είσαι μακρυά μου πως μπορείς;

Χαθήκαμε...
άραγε να φταίν\' οι αποστάσεις;
Χαθήκαμε...

το εφυγες νωρίς της Αρβανιτάκη δεν ξέρω γιατι! \'Ισως για την χαρά που έφυγε χωρίς ποτέ να την νιώσω

Τα χρωματα τριγυρω τραγουδουν ενα τραγουδι απαραμμιλο...Κοκκινα,κιτριν α,λευκα,πυροξανθα ανθη...Με μια μελωδια σαν να κρυφοψιθυριζουν οτι η χαρα ειναι παντου,οταν την κοιταξεις στα ματια θα σε κοιταξει και αυτη,καθισμενη στα βραχια της σιωπιλης μοναξιας,ανοιξε το παραθυρο που ξετυλιγει η θαλασσα,εκει που ο ερωτας θροιζει...μεσα στο καταλευκο...Ειναι εκει μα εγειρε στην αμμουδια των σπλαχνων σου...

http://www.youtube.com/watch?v=TWFgGxe-CjI&feature=related

Sometimes I feel so happy,
Sometimes I feel so sad.
Sometimes I feel so happy,
But mostly you just make me mad.
Baby, you just make me mad.
Linger on, your pale blue eyes.
Linger on, your pale blue eyes.

Thought of you as my mountain top,
Thought of you as my peak.
Thought of you as everything,
I\'ve had but couldn\'t keep.
I\'ve had but couldn\'t keep.
Linger on, your pale blue eyes.
Linger on, your pale blue eyes.

If I could make the world as pure and strange as what I see,
I\'d put you in the mirror,
I put in front of me.
I put in front of me.
Linger on, your pale blue eyes.
Linger on, your pale blue eyes.

Skip a life completely.
Stuff it in a cup.
She said, Money is like us in time,
It lies, but can\'t stand up.
Down for you is up.\"
Linger on, your pale blue eyes.
Linger on, your pale blue eyes.

It was good what we did yesterday.
And I\'d do it once again.
The fact that you are married,
Only proves, you\'re my best friend.
But it\'s truly, truly a sin.
Linger on, your pale blue eyes.
Linger on, your pale blue eyes.

της εξοχης τα πρωινα θα τα βρουμε ξανα αγγαλια στο κρεβατι
και δε πειραζει που τοσο νωρις θα κοιταμε χωρις να γυρεουμε κατι..
της σιγουριας τα υλικα ειναι λογια γλυκα σε κασσετες γραμμενα
γιαυ\'τα που ηρθανε τοσο αργα μα τα πηρε η καρδια με τα χερια ανοιγμενα..
η σωτηρια της ψυχης ειναι πολυ μεγαλο πραγμα
σα ταξιδακι αναψυχης μ\'ενα κρυμμενο τραυμα..
η σωτηρια της ψυχης ειναι πολυ μεγαλο πραγμα
σα ταξιδακι αναψυχης μ\'ενα κρυμμενο τραυμα..
μια παραλια ερημικη και ν\'απλωναμε κει της ζωης μας το βημα
και δε πειραζει που τοσα φιλια πριν να γινουν παλια θα τα παρει το κυμαα
και κει στην ακρη της γραμμης θα χαριζουμε μεις τα παλι μας κομματιαα
σ\'αυτα που ητανε τοσο μικρα μα που ειχαν σκια για να μοιαζουν παλατιαα..
η σωτηρια της ψυχης ειναι πολυ μεγαλο πραγμα..
σαν ταξιδακι αναψυχης μ\'ενα θλιμενο πραγμα
η σωτηρια της ψυχης ειναι πολυ μεγαλο πραγμα
σαν ταξιδακι αναψυχης μ\'ενα θλιμενο πλασμα!

0ταν χαραζει

όταν χαράζει,
ο πρώτος στεναγμός
βγαίνει απ\' τα πιο σφιγμένα χείλη.
Σαν πεταλούδα
στην κάμαρη πετά
ψάχνοντας άνοιγμα να φύγει.

Αν είσαι μόνος,
αν είσαι αδύναμος,
η χαραυγή θα σε ξεκάνει.
έχει το μύρο,
έχει τη σιγαλιά,
έχει τον ήλιο τον αλάνη.

Καινούργια μέρα,
καινούριος ποταμός,
Στις εκβολές του θα προσφέρει
όσα χαθήκαν,
όσα ξεχάστηκαν
κι όσα γι\' αυτά κανείς δεν ξέρει.


Πίσω απ\' τους λόφους
πίσω απ\' τα βλέφαρα
υπάρχει τόπος και για σένα
χωρίς Βαστίλη,
χωρίς ανάθεμα,
χωρίς τα χείλη τα σφιγμένα.



Μουσική-Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου


Αφιερωμένο σε όλους σας...

Αποκομμένος απ’ όλους κι απ’ όλα, σε μαγεμένη τροχιά
Πήρα το δρόμο να φύγω, μα ήρθα, τίποτα δεν μ’ ακουμπά
Στον παράξενό μου χρόνο.

Ξέρουμε πως είναι ψέμα, μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
Να σ’ αγκαλιάσω, να μ’ αγκαλιάσεις, να ξεγελιέσαι, να ξεγελιέμαι

Να σ’ αγαπήσω, να μ’ αγαπήσεις, έστω για λίγο, για τοσοδούλι
Σαν ζευγαρώνουν δυο βεγγαλικά
Μοιάζουν με μηνύματα τηλεπαθητικά
Στων προσώπων μας τις ζάρες.

Με δίχως σημαίες και δίχως ιδέες, δίχως καβάτζα καμιά
Ντύθηκε η μέρα τα γούστα της νύχτας και η ψυχή μου πηδά
Στου απέραντου την ψίχα.

Θες ν’ αγγίξεις την αλήθεια για βγες απ’ έξω απ’ τη συνήθεια
Σύρε κι έλα να με λούσεις, κι ας είναι της καθαρευούσης
Να σ’ αγαπήσω, να μ’ αγαπήσεις, έστω για λίγο, για τοσοδούλι
Δρεπανηφόρα άρματα περνάν
Στις τσιμεντουπόλεις του θανάτου το συμβάν
Ασυγκίνητο σ’ αφήνει.

Σου ξαναδίνω το είναι μου τώρα, θωρακισμένε καιρέ
Με μια σκληρή, παγερή τρυφεράδα, σε πλησιάζω μωρέ
Μ’ αυταπάτες πια δεν έχω.

Ξέρουμε πως είναι ψέμα, μας ας γίνουμε τα δυο μας ένα
Δες, θα φτιάχνουμε στιχάκια, να περπατάν σαν καβουράκια
Πλάγια κι ακριβά τα χάδια, φως αχνό μες στα σκοτάδια
Μ’ ένα μου πήδο θα σε ξαναβρώ
Στο μαγκανοπήγαδο της ήττας μου περνώ
Βενσερέμος…Βενσερέμος…

είσαι η μέρα με τα κύματα
και η νύχτα με τα αινίγματα....

Έχω ένα μυστικό
ένα μικρό σταυρό στο σώμα μου
Κι έναν εσπερινό στα λόγια μου
Έχω και μια πληγή
μια ανοιχτή ευχή στο χέρι μου
να πίνεις κάθε αυγή, αστέρι μου

Αλλάζει κάθε που βραδιάζει
τ\' όνειρο μου μοιάζει να \'ναι ποταμός
Σκοτάδι του έρωτα σημάδι
τ\' όνειρο του Aδη είν\' ο ουρανός

Έχω ένα φυλαχτό
ένα μικρό θεό στον ύπνο μου
κι έναν αυγερινό στον κήπο μου
Και κάθε Κυριακή
μες στη μικρή μου αυλή χάνομαι
γεννιέμαι απ\' την αρχή κι αισθάνομαι

καλημερα καρδια μου ολα τωρα δικα σου
αδιεξοδο γεια σου και καημοι στο καλο
της αγαπης το κυμα με παρεσυρε παλι
στης χαρας τ\' ακρογιαλι, στης χαρας τον γιαλο

Ως νέο μέλος χαιρετώ την παρέα με ένα τραγούδι που μ\'αρέσει πολύ..

Κόμης Χ FEAT. DIVENO Αγάπη Είναι

Αγάπη είναι φίλε…

Αγάπη είναι να κλαις να γελάς
Αγάπη είναι φίλε μου αγάπη να σκορπάς
Και όποτε μπορείς τους άλλους να βοηθάς
Και όσους σε βοήθησαν ποτέ να μην ξεχνάς
Αγάπη είναι…
Τα φαγητά της γιαγιάς
Κι αυτή η γεύση χωριού που παντού θα κουβαλάς
Αγάπη είναι…
Μια θεϊκή βραδιά
Κι εννιά μήνες μετά ένα μικρό να το γεμίζεις φιλιά
Αγάπη είναι η ίδια η ζωή θα το καταλάβει μόνο αυτός που θα τη σεβαστεί
Αγάπη νιώθει κάποιος που μπορεί και συγχωρεί
Κάποιον που τον πλήγωσε να μην τον τιμωρεί
Η αγάπη είναι αλήθεια κι η αλήθεια είναι ανάγκη
Δεν είναι μια παραίσθηση δεν παίρνεται σε χάπι
Μην τα παρατάς ρε, πίστεψε σε κάτι
Παντού αυτή υπάρχει από μόνη της θα ‘ρθει η αγάπη είναι:

Η ελπίδα κι η πίστη μαζί είναι να ζεις τη ζωή για την κάθε στιγμή
Αγάπη είναι…
Το φως που χαρίζει ο ουρανός του πόνου καρπός
Αγάπη είναι θεός

Αγάπη είναι μια ηλιόλουστη μέρα, ευτυχία στον αέρα
Είναι τα μάτια μου που σε κοιτάνε μαγεμένα να θέλω να γίνω καλύτερος μόνο για σένα
Αγάπη είναι το να δίνουμε αίμα γιατί στην τελική μπορεί να χρειαστεί σε σένα
Σε κάποιον δικό σου ή ακόμη σε μένα
Αγάπη είναι ρε μπορεί να τύχει στον καθένα
Είναι το χάδι και τα άγγιγμα της μαμάς μόνο αυτή θα σ’αγαπάει ό,τι κάνεις, κι όπου πας
Είναι οι συμβουλές το κήρυγμα του μπαμπά τίμημα μικρό να ξεχωρίζεις λάθος απ’τα σωστά
Είναι καρδιά μου για άλλους να ‘μαι δειλός
Αλλά στα μάτια σου να ‘μαι σαν ήρωας ο πιο δυνατός
Αγάπη είναι να είμαι πάντα σωστός και πιστός
Όποιος και να είναι ο πειρασμός

Αγάπη είναι…

Η ελπίδα κι η πίστη μαζί είναι να ζεις τη ζωή για την κάθε στιγμή
Αγάπη είναι
Το φως που χαρίζει ο ουρανός του πόνου καρπός
Αγάπη είναι θεός

Αγάπη είναι ένα τραγούδι σαν κι αυτό να εννοώ ότι λέω και όσα λέω ν’αγαπώ
Αγάπη είναι να κάνεις το πιο απλό κι αυτό να χαρίσει χαμόγελο στον διπλανό
Γιατί είναι αρκετό σαν μια προσευχή πριν κοιμηθώ δεν χρειάζομαι ένα θαύμα για να πειστώ για κάτι ανώτερο
Αγάπη είναι να πιστεύω κι εγώ πως το αύριο θα ναι λίγο καλύτερο, πιο όμορφο
Αγάπη είναι το συγνώμη να εννοείς κι όχι επειδή δεν μπορείς με τύψεις να ζεις
Είναι να βρίσκεις λόγους να ζεις παρά τους χίλιους πόνους που πρέπει τώρα να υποστείς
Είναι ένα βράδυ με φίλους και κρασί βγάλε ό,τι έχεις στην ψυχή έχουμε ως το πρωί
Αγάπη είναι κάθε νέα αρχή αν αγαπάς δεν σταματάς να ζητάς ό,τι γεμίζει τη ζωή

Η ελπίδα κι η πίστη μαζί είναι να ζεις τη ζωή για την κάθε στιγμή
Το φως που χαρίζει ο ουρανός του πόνου καρπός
Αγάπη είναι…
Η ελπίδα κι η πίστη μαζί είναι να ζεις τη ζωή για την κάθε στιγμή
Αγάπη είναι…
Το φως που χαρίζει ο ουρανός του πόνου καρπός

Δε θα \'θελα εδώ Θεός να επέμβει
και ας ξέρω, φως μου, πως τυφλά τον υπακούς
Σκυφτός εγώ, γονατιστός,
θα του ζητούσα
να μην επέμβει στους θολούς σου δισταγμούς
Μη σε φέρει, μη σε στείλει
μη σ’ αγγίξει τόσο δα
και επιτέλους αν σε στείλει
να σε στείλει εδώ ξανά
Χέρια μου αδειανά, Χριστέ !
Άδεια μου αγκαλιά, Χριστέ μου !
Χέρια μου αδειανά, Χριστέ !
Άδεια μου αγκαλιά
Αν και για μένα αγγελούδια δεν υπάρχουν
μόλις σε ιδώ κοντεύουν να επαληθευτούν
Αχ θα τα εσύναζα και θα τα εκλιπαρούσα
με τις φλογίτσες τους στο πλάι σου να σταθούν
Να σου φέγγουν να βαδίζεις
εν χαρίτι ομορφιάς
σαν Χριστός πάνω απ’ τη λίμνη
και σε μένα να γυρνάς
Βαμμένος είμαι στην αγάπη
έτσι ήσουν πάντοτε κι εσύ
Πιστεύω σ\' ένα μονοπάτι
που θα \'μαστε μαζί
Κι έτσι ας καίνε οι λαμπάδες
στα μονοπάτια στα βουνά
κι εκείνη πάντα θα επιστρέφει
κάθε στιγμή παντοτινά

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ\' τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή

Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ\' ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του τόπου μου κι εγώ

Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες

Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε

mstrouf.... απλα υπεροχο:)

Είναι κάτι στιγμές,
τρυφερές και λεπτές,
σαν κλωστές τυλιγμένες σ\' αδράχτι,
σε γυρνούν απαλά,
σε μεθούν σιωπηρά,
σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι...

για όλα αυτά που ζητάς,
για πολλά που πονάς,
για το τίποτε μιας ευτυχίας,
και γυρνάς σαν τρελός,
του καθρέφτη εαυτός,
θύμα-θύτης κακής συγκυρίας.

Πλημμυρίζουν το χθες
μαγεμένες σκιές,
που ξοπίσω μου γράφουν τροχιά,
με κρατούνε θαρρώ
σαν αλήθειες παλιές
σε λαβύρινθο δέσμιο βαθιά.

Είναι κάτι στιγμές,
σα μικρές πινελιές
ζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει,
λείπουν λίγα ακριβά
των χρωμάτων νερά,
για να δώσουν του τόπου τη γνώση.

Για τους κήπους της γης,
για το ροζ της αυγής,
για το κύμα που απόμεινε μόνο,
να χαϊδεύει με αφρούς,
τους πικρούς μας καημούς
και να διώχνει της πίκρας τον πόνο.

Μου \'πανε οι φίλοι σου πως δεν πας καλά
διάβασα τη στήλη σου, βάζεις δύσκολα
Τι τα θες τα περιττά και τα επιπλέον
Τα φιλιά είναι σβουριχτά και το χρήμα ρέον

Μήπως είσαι Λέων; Όχι, κροκόδειλος

Πας καλά, πας καλά?
Εμένα ν\' ακούς: Δεν πας καλά

Σ\' έφαγε η επίδειξη και το σούρτα-φέρτα
Κάποιος θα σε πήδηξε που φορούσε μπέρτα
Μήπως ήταν ο Ζορρό, ή ο Νοσφεράτου
Ή κανένα καγκουρώ πάνω στη χαρά του

Μήπως είσαι Λέων; Όχι, κροκόδειλος

Πας καλά; Πας καλά?
Εμένα ν\' ακούς: Δεν πας καλά

Σου \'καναν δυσφήμηση κι από την Τατιάνα
Πως κατά το ήμισυ ήσουνα *******
άκου με και μένανε που \'χω απηυδήσει:
Δεν το διαφημίζουμε το καλό ******

Πας καλά, πας καλά?
Εμένα ν\' ακούς:
Δεν πας καθόλου, μα καθόλου-καθόλου
κι όταν λέω καθόλου, εννοώ καθόλου

Εμένα ν\' ακούς
Μήπως είσαι Λέων?

Στίχοι: Σταμάτης Κραουνάκης & Πέτρος Παράσχης

Χορεύει ο κόσμος ξέφρενα, καθένας στο ρυθμό του...
Για να \'βρει ταίρι ένας τρελός, πουλάει τον εαυτό του...
Αν δεν πιστεύεις μη ρωτάς, κι αν δεν ακούς μη με κοιτάς...
Αν δε φαντάζεσαι φωτιές, με κάρβουνα μην παίζεις...

Εεεεεεεεε....
Γυρνάει ο κόσμος γρήγορα και γίναμε όλοι σκλάβοι,
Κι ένας τρελος φρένο πατά, τον κόσμο να προλάβει...
Αν δεν μπορείς να προσκυνάς, κι αν όλα τα κατέχεις,
Τον κόσμο σου να κυβερνάς, μα σ\' αγκαλιές μην πέφτεις...

Μεγάλα ψέματα μη λες, γιατί θα τα πιστέψεις...
Για τον ψηλό σου το λαιμό, χίλιες θηλειές θα πλέξεις...

Εεεεεεεεε...
Ξεχνάει ο κόσμος στη στιγμή, και ιστορίες γράφει...
Την πόρτα κλείνει ο τρελός, μήπως και δει τα λάθη...
Aμα δεν νοιώθεις, μη μιλάς...Σώπα και μη δικάζεις...
Χίλια κεφάλια πέφτουνε, όταν εσύ δειλιάζεις...

Αν δεν πιστεύεις μη ρωτάς, κι αν δεν ακούς μη με κοιτάς...
Αν δε φαντάζεσαι φωτιές, με κάρβουνα μην παίζεις...

Ξημερώνει
κι εγώ στους δρόμους τριγυρνώ
κι αν χαράζει
το φως δε φτάνει εδώ

Που να είσαι;
ποια τραγούδια
σε νανουρίζουνε;

Μια καρδιά, έχω μόνο μια καρδιά
που για σένα κλαίει κάθε βραδιά

Ξημερώνει στου κόσμου όλου τις καρδιές
μα για μένα
δε χάραξε ποτές

Σε φωνάζω
και να μ΄ακούσεις δεν μπορείς
ξημερώνει
κι εσύ δε λες να \'ρθεις

ΕΜΕΝΑ ΔΕΝ Μ\'ΑΓΑΠΗΣΕ ΚΑΝΕΙΣ - ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ

Εμένα δε μ\' αγάπησε κανείς
δεν ένιωσα ποτέ ένα χάδι
πού είσαι μάνα να με δεις
δεν είναι δίπλα μου κανείς
το τελευταίο βράδυ

Άνθρωπο δεν έχω να με κλάψει
ούτε ένα κεράκι να μ\' ανάψει
Μόνος ήμουν μόνος είμαι χάρε μου
την ψυχή μου πάρε μου
Μόνος ήμουν μόνος είμαι χάρε μου
την ψυχή μου πάρε μου

Εμένα δε με νοιάστηκε κανείς
ο πόνος μοναχά με ξέρει
μου \'χουνε πάρει τη χαρά
και μου \'χουν κόψει τα φτερά
με δίκοπο μαχαίρι

Άνθρωπο δεν έχω να με κλάψει
ούτε ένα κεράκι να μ\' ανάψει
Μόνος ήμουν μόνος είμαι χάρε μου
την ψυχή μου πάρε μου
Μόνος ήμουν μόνος είμαι χάρε μου
την ψυχή μου πάρε μου

φαντάζομαι ότι μιλάμε για στίχους τραγουδιών αλλά σκέφτηκα να ποστάρω στίχους από 2 αγαπημένα μου ποιήματα που με κάποιο τρόπο μιλάνε μέσα μου.


Κ.Π. Καβάφης - \"Η πόλις\"

Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ’ είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»

Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού — μη ελπίζεις—
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.


Edgar Allan Poe - \"Eldorado\"

Gaily bedight,
A gallant knight,
In sunshine and in shadow,
Had journeyed long,
Singing a song,
In search of Eldorado.

But he grew old-
This knight so bold-
And o\'er his heart a shadow
Fell as he found
No spot of ground
That looked like Eldorado.

And, as his strength
Failed him at length,
He met a pilgrim shadow-
\"Shadow,\" said he,
\"Where can it be-
This land of Eldorado?\"

\"Over the Mountains
Of the Moon,
Down the Valley of the Shadow,
Ride, boldly ride,\"
The shade replied-
\"If you seek for Eldorado!\"

Είναι τα μάτια σου
ένας διάδρομος παλιός
δάκρυα πνιγμένα
ξεφλουδίζουνε τους τοίχους
που ένας ένοικος αθόρυβος κρυφός
αντί συνθήματα
ζωγράφισε με στίχους

Και μέσα υπάρχουν τα σκαλιά
που οδηγούν
σ\' ένα υπόγειο με παιχνίδια χαλασμένα
όσα οι άνθρωποι βαριούνται και ξεχνούν
μετά τη χρήση
τα φορτώνουνε σε σένα

Μου λες τα μάτια σου
να μη τα αγαπώ
και να μη πάψω
να πιστεύω στα δικά μου
μα αυτά τα μάτια όπου χαθώ
κι όπου βρεθώ
τα έχω πίσω μου
και μέσα και μπροστά μου

Μέσα στην ίριδα ανάβει μια φωτιά
που κάθε άστεγο
και άνεργο ζεσταίνει
κι η καλοσύνη τους
απλώνει σαν λαδιά
να μαλακώσει μιαν ανάγκη
πετρωμένη

Σ΄αυτά τα μάτια δεν υπάρχει λογική
όσο βαθιά κι αν τα κοιτάζω
μ΄αγαπούνε
της ιστορίας πυρπολούν τη φυλακή
στα παραμύθια και στ\' αστέρια
να με βρούνε

Τα φέραμε από δω τα φέραμε από κει
άντε ξανά τα ίδια τα ίδια απ\' την αρχή
τα φέραμε από δω τα φέραμε από κει
εγώ ξανά στο τίποτα στο γενικά εσύ στο γενικά

Νύχτες δίχως όνομα νύχτες χωρίς σκοπό
χαμένοι από χέρι χαμένοι και οι δυο
ανόητες αγάπες ανόητα φιλιά
λόγια λόγια λόγια λόγια ψεύτικα

Τώρα τι να σου πω τι να μου πεις κι εμένα
έτσι όπως παίξαμε κι οι δυο με ζάρια πειραγμένα
τα φέραμε από δω τα φέραμε από κει
εγώ ξανά στο τίποτα στο γενικά εσύ στο γενικά

Νύχτες δίχως όνομα νύχτες χωρίς σκοπό
χαμένοι από χέρι χαμένοι και οι δυο
ανόητες αγάπες ανόητα φιλιά
λόγια λόγια λόγια λόγια ψεύτικα

ΣΑΚΗΣ ΡΟΥΒΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΑΓΑΠΗΣΕ ΜΕ ΑΛΗΘΙΝΑ

ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΝ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

Στίχοι: Γιάννης Ρεντούμης
Μουσική: Νίκος Τερζής
Πρώτη εκτέλεση: Σάκης Ρουβάς

Λένε η αγάπη κρίνεται
όταν απομακρύνεται
από κανόνες τυπικούς
κι από τους ενθουσιασμούς
τότε η αγάπη κρίνεται
χωρίς να υποκρίνεται,με λόγια

Λόγια που βγήκαν ψεύτικα
έζησα κι ονειρεύτηκα
Βιάστηκα πάλι να δεθώ
σε υποσχέσεις να χαθώ
κι έκανα τόσα βήματα
που έσβησαν τα κύματα, του χρόνου

Για μια φορά αγάπησε με αληθινά
ας την καρδιά τη λογική να κυβερνά
μόνο με πράξεις κι όχι με λόγια να μιλάς
αν μ\' αγαπας

Για μια φορά αγάπησε με αληθινά
στο παρελθόν η αγάπη πίσω δεν κοιτά
αρκεί να νιώσεις τη καρδιά σου να χτυπά
αληθινά

Πάντα οι δύσκολες στιγμές
ήταν αιτίες κι αφορμές
να κάνεις πίσω να κρυφτείς
και καταφύγιο να βρεις
μες στης φυγής τη μοναξιά
πίσω από τόσα μυστικά,κρυμμένα

Στίχοι: Φίλιππος Γράψας
Μουσική: Μάριος Τόκας
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος

Μια στάση εδώ να βγω στο δρόμο να χορέψω ένα ζεϊμπέκικο
πάνω στην άσφαλτο και συ με ύφος ψεύτικο
να με κοιτάζεις τάχα πως με λογαριάζεις
να με κοιτάζεις τάχα πως με λογαριάζεις

Θα κάνω στάση στη διπλή γραμμή του δρόμου
πόσο κοστίζει μια παράβαση του νόμου
να σταματήσω θέλω την κυκλοφορία
για να φωνάξω ότι πρόδωσες την πιο όμορφη ιστορία

Μια στάση εδώ θέλω απόψε να με δεις σε δυο ξεσπάσματα
να ξεχαστούνε της ζωής μας τα χαλάσματα
να μ\' αντικρίζεις τάχα πως με υποστηρίζεις
να μ\' αντικρίζεις τάχα πως με υποστηρίζεις

Θα κάνω στάση στη διπλή γραμμή του δρόμου
πόσο κοστίζει μια παράβαση του νόμου
να σταματήσω θέλω την κυκλοφορία
για να φωνάξω ότι πρόδωσες την πιο όμορφη ιστορία
Θα κάνω στάση στη διπλή γραμμή του δρόμου
πόσο κοστίζει μια παράβαση του νόμου
να σταματήσω θέλω την κυκλοφορία
για να φωνάξω ότι πρόδωσες την πιο όμορφη ιστορία

Σβήσε τα μάτια μου,μπορώ να σε κοιτάζω,



τ\' αυτιά μου σφράγισέ τα,να σ\' ακούω μπορώ.



Χωρίς τα πόδια μου,μπορώ νά\'ρθω σ\' εσένα,



και δίχως στόμα,θα μπορώ να σε παρακαλώ.



Κόψε τα χέρια μου,θα σε σφιχταγκαλιάζω,



σαν να ήταν χέρια,όμοια καλά,με την καρδιά.



Σταμάτησέ μου την καρδιά,και θα καρδιοχτυπώ



με το κεφάλι.



Κι αν κάμεις το κεφάλι μου συτρίμμια,στάχτη,



εγώ μέσα στο αίμα μου θα σ\' έχω πάλι.

Έτσι μιλώ για σένα και για μένα

Επειδή σ\' αγαπώ και στην αγάπη ξέρω
Να μπαίνω σαν Πανσέληνος
Από παντού, για το μικρό το πόδι σου μες στ\' αχανή σεντόνια
Να μαδάω γιασεμιά - κι έχω τη δύναμη
Αποκοιμισμένη, να φυσώ να σε πηγαίνω
Μέσ\' από φεγγερά περάσματα και κρυφές της θάλασσας στοές
Υπνωτισμένα δέντρα με αράχνες που ασημίζουνε

Ακουστά σ\' έχουν τα κύματα
Πως χαϊδεύεις, πως φιλάς
Πως λες ψιθυριστά το «τι» και το «ε»
Τριγύρω στο λαιμό στον όρμο
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά

Πάντα εσύ τ\' αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό πλεούμενο
Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά
Το βρεμένο μουράγιο και η λάμψη επάνω στα κουπιά
Ψηλά στο σπίτι με τις κληματίδες
Τα δετά τριαντάφυλλα, το νερό που κρυώνει
Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά που μεγαλώνει
Το γερτό παντζούρι εσύ, ο αέρας που το ανοίγει εγώ
Επειδή σ\' αγαπώ και σ\' αγαπώ
Πάντα εσύ το νόμισμα κι εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει:

Τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο
Τόσο η στάλα στον αέρα, τόσο η σιγαλιά
Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
Καμάρα τ\' ουρανού με τ\' άστρα
Τόσο η ελάχιστή σου αναπνοή

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο
Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα
Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου
Να μυρίζω από σένα και ν\' αγριεύουν οι άνθρωποι
Επειδή το αδοκίμαστο και το απ\' αλλού φερμένο
Δεν τ\' αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ\' ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου

Να μιλώ για σένα και για μένα.

\'Αφησε λεύτερα τα χέρια μου
και την καρδιά μου, άφησε λεύτερη!
Αφησε τα δάχτυλά μου να τρέξουν
στους δρόμους του κορμιού σου.
Το πάθος - αίμα, φωτιά, φιλιά -
με ανάβει με τρεμουλιαστές φλόγες.
Αλλά εσύ δεν ξέρεις τι είναι τούτο!
Είναι η καταιγίδα των αισθήσεών μου
που διπλώνει τον ευαίσθητο δρυμό των νεύρων μου.
Είναι η σάρκα που φωνάζει με τις διάπυρες γλώσσες της!
Είναι η πυρκαγιά!

Κι αν γελας τωρα που φευγεις
και μιλας ειρωνικα
δεν πειραζει στη ζωη μας
ειναι ολα δανεικα

manthes? αλλαγή νικνέιμ? τι συνέβει?

Eχω αλλαξει γενικα σε παρα πολα το τελευταιο διμηνο και ειπα να κανω και μια αλλαγη στο νικνειμ.

Celia ευχαριστω ;)

Τωρα μην ψαχνεις για εξηγησεις
ολα τα βλεπω ανθρωπινα
ακομα πιο πικρο το δακρυ
αν μου δινες θα το πινα
Τωρα μην ψαχνεις για εξηγησεις
ολα τα βλεπω ανθρωπινα
και αλλο σφαλμα πιο μεγαλο
αν εκανες θα το σβηνα

Εγω ειμαι ενας χαρταετος
κι οσο ψηλα ανεβαινω
τοσο καταλαβαινω
και τοσο συγχωρω
εγω ειμαι ενας χαρταετος
κι απ\' του ουρανου τα βαθη
τ\'ανθρωπινα τα λαθη
τα βλεπω και γελω

Σπασμένα γυαλιά ο κόσμος γύρω σου
μην προκαλείς την μοίρα
μην πας κόντρα στην ζωή
στάσου
Σπασμένα τριαντάφυλλα στο πέρασμά σου
μην πατάς τα φύλλα τους
δεν ζωηρεύει το χρώμα τους
χάνεται.
Σπασμένοι καθρέφτες η μορφή σου
χίλια κομμάτια …
πώς να ενωθούνε;
τα έχασες.
Θες από τα σπασμένα τριαντάφυλλα
να γεννηθούν λουλούδια,
θες από τα θαμμένα χρώματα
να ζωντανέψουν εικόνες…
Το φως του ήλιου το έπνιξες
μέσα στο σκοτάδι
Δεν βλέπω πια τα χρώματα,
δεν έχω άλλες εικόνες
δεν έχω άλλη πνοή
Πώς να ζωντανέψω τα λόγια…
Με νίκησες.
Με στέγνωσες.
Με πάγωσες.
Σαν φίδια τα χέρια σου γύρω μου,
σαν άγνωστη πια η μορφή σου
άγνωστη η ίδια η ζωή σου.
Πάρε τα φίδια από το λαιμό μου
δεν αντέχω με πνίγουν
Πάρε το βλέμμα σου από πάνω μου
δεν το θέλω,
μολυσμένη θωριά του νου μου
το ξεθωριασμένο γαλάζιο των ματιών σου………
Με έδιωξες πριν φύγω.

kati diko mou...

Της ειχα ταξει τη ζωη
μ\' ορκο στ\' ανεμοβροχι
της ειχα δωσει το φιλι
για φυλαχτο να το \'χει
Κι ομως τωρα που τραγουδω
δυο κομματακια ειμαι δυο

Που ναι η αγαπη σου
που ναι ποιον πεθαινει
που ξεριζωνει βασανα
ποιους στεναγμους διαβαινει

http://www.youtube.com/watch?v=7yPtxeBWMeQ

Sucker love is heaven sent.
You pucker up, our passion\'s spent.
My hearts a tart, your body\'s rent.
My body\'s broken, yours is bent.

Carve your name into my arm.
Instead of stressed, I lie here charmed.
Cuz there\'s nothing else to do,
Every me and every you.

Sucker love, a box I choose.
No other box I choose to use.
Another love I would abuse,
No circumstances could excuse.

In the shape of things to come.
Too much poison come undone.
Cuz there\'s nothing else to do,
Every me and every you.
Every me and every you,
Every Me...

Sucker love is known to swing.
Prone to cling and waste these things.
Pucker up for heavens sake.
There\'s never been so much at stake.

I serve my head up on a plate.
It\'s only comfort, calling late.
Cuz there\'s nothing else to do,
Every me and every you.
Every me and every you,

Like the naked leads the blind.
I know I\'m selfish, I\'m unkind.
Sucker love I always find,
Someone to bruise and leave behind.

All alone in space and time.
There\'s nothing here but what here\'s mine.
Something borrowed, something blue.