Xαλια.....!
Printable View
Xαλια.....!
Τα νεύρα μου έχουν σπάσει ¨( ώρες ώρες δε μπορώ άλλο, δε με αντέχω καν εγώ ποσο μαλλον οι αλλοι.
Αισθανομαι ανυποφορη μοναξια και στενοχωρια... αραγε θα βρεθει ενας ανθρωπος που να με κανει να γελασω, νιωθω οτι ειμαι ψυχικα αναπηρη
....:-( λυπαμαι πολυ ατυχη που νιωθεις ετσι, μακαρι να μεναμε κοντα για να πιναμε εναν καφε. Τελευταια διαπιστωσα ποσο πολυ με εχουν απογοητευσει καποιοι φιλοι, που στο βωμο του συμφεροντος με εκμεταλλευτηκαν τοσο πολυ, αλλα οταν τους χρειαστηκα εγω ηταν αποντες. Χθες για παραδειγμα μια φιλη με εστησε τρεις ωρες, γιατι....χαζολογουσε στο facebook. KΑι μετα οταν της το εκανα θεμα ηθελε να βγει και απο πανω, λες και οι τρεις ωρες ειναι κατι απολυτα φυσιολογικο. Φιλοι που καποτε ημασταν καθημερινα μαζι, τωρα χαθηκαν, αδιαφορουν. Κι εγω νιωθω μονη. Πολυ μονη. Κυριως γιατι δεν βρισκω ατομα να με καταλαβαινουν. Και οσο το σκεφτομαι, τοσο απελπιζομαι, για αυτο και κανω την κινεζα πολλες φορες.
Αισθάνομαι ανυπομονησία και χαρά....
καθε φορα που θα πρέπει να κανω μια υπερβαση διαπιστωνω ότι δεν τα έχω λύσει όλα.... ετσι συνηθως δε γινεται το βημα. κι αμα ειναι καλη ευκαιρια για να ξεφυγω απο καπου και τη χασω.....?
Γιάννη, τσέκαρε τα πμ σου πλιζ... :)
Καλημερα!!!! Ψιλοσταματησα να "ακουω" τα συμπτωματα!!! Ειναι ενα βημα ε;
Πάλι το ίδιο άσχημα...
Νιώθω ότι ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση μέχρι την δευτέρα!
Μακαρι Howtodream...να ειχαμε την ευκαιρια να γνωριζομαστε.. σε εστησε καπου εξω ή στο σπιτι? Αν ηξερες Howto ποσα εχω κανει εγω για αλλους στη ζωη μου και εισεπραξα αχαριστια κακια και προδοσια. Δεν ξερω αν θα ακουστει ρατσιστικο στο σχολειο ειχα μια φιλη η οποια ηταν απο την Αλβανια. Επειδη εγω ειμαι μοναχοπαιδι την αντιμετωπιζα σαν αδερφη μου κυριολεκτικα. Τη βοηθουσα στα μαθηματα ( αν δεν ημουν εγω που ημουν αριστη μαθητρια δεν ξερω αν θα περνουσε στο τει που περασε) μοιραζομουν τα ρουχα μου, τα παντα ομως... και κυριως δεν την υποτιμησα ποτε ουτε για την καταγωγη της ουτε τιποτα! και ομως ενω ολοι στο σχολειο μου ελεγαν οτι προσεχε την σε εκμεταλλευεται ακομη και το αγορι μου τοτε, εγω δεν ακουγα κανεναν και μετα ειδα τη σκληρη πραγματικοτητα. Δε μου σταθηκε σε τιποτα ομως ουτε ψυχολογικα ουτε τιποτα το αντιθετο μαλιστα.
Αλλα φταιω και γω τωρα που τα βλεπω γιατι οταν πηγαμε στο γυμνασιο εκανε οτι δε με ηξερε καν, ωσπου μια μερα ηρθε στο προαυλιο του σχολειου που καθομουν μονη μου, ενα παιδι απο το τμημα της και μου μιλησε και μου ειπε να μην καθομαι μονη μου και ακομη και τοτε που ετυχε να βρεθουμε παλι σε κοινη παρεα παλι εκανε οτι δε με ξερει ( θεωρω οτι αυτο το εκανε γιατι τοτε αυτη μαζι με μια αλλη την ειχανε ψωνισει και το παιζανε οι"γκομενες" του σχολειου ενω εγω ημουν το φυτο). Ελα ομως που τα εφερε η μοιρα η τοτε κολλητη της να γουσταρει ενα παιδι απο το λυκειο (τον πιο ωραιο του σχολειου)αλλα αυτος ηθελε εμενα ( εννοειται οταν το εμαθα δεν το πιστευα) και τοτε παρατησε την κολλητη και ξαφνικα κολλησε σε μενα. εντελει οταν ενηλικιωθηκαμε εβγαζε ολα οσα εκρυβε μεσα της...
πραγματικα δεν ξερω αν μπορει να υπαρξει φιλια αναμεσα σε γυναικες..πρεπει να εισαι πολυ καλα με τον εαυτο σου...Παντως και με την ψυχολογο που πηγα και μιλησαμε για την εφηβεια και ολα αυτα μου ειπε οτι δεν κανω καλες επιλογες ατομων. Πρεπει να το δουλεψω πολυ αυτο το κομματι. η γνωμη μου ειναι οτι συγχωρω πολυ ευκολα και δικαιολογω τα αδικαιολογητα...
Κάτι δεν πάει καλά απόψε αλλά δεν υπάρχει κανείς να ρωτήσει τι....