Originally Posted by
-moonlight-
Συμφωνώ μ' αυτά που λέτε. Εμένα με εκνευρίζει πολύ να βλέπω άτομα να κρίνουν συνεχώς τον διπλανό τους λες και έχουν κανένα δικαίωμα ή έχουν ζήσει την ζωή του, λες και τους ρώτησε κανείς τελοσπάντων. Το κάνει συχνά μια φίλη (που μέχρι πρόσφατα την θεωρούσα κολλητή) και άρχισα να αναθεωρώ την σχέση μου μαζί της. Έχω χαλαστεί και δεν μου φέρεται ούτε εντάξει, δεν με σέβεται και δεν έχω καμιά απαίτηση από αυτήν για να έλεγε κάποιος πως είμαι υπερβολική. Σε όλα όμως υπάρχουν κάποια όρια και όσες φορές προσπάθησα να τα βάλω και να ξεκαθαρίσω τα πράγματα, δεν καταλάβαινε. Σαν καταθλιπτική πιέζω κι' εγώ τον εαυτό μου πλέον να βγαίνω λίγο έξω με φίλους, φοράω την μασκούλα του χαμογελαστού παιδιού ακόμη κι' αν της έχω πει πολλά απ' αυτά που συμβαίνουν και με απασχολούν και εκεί που θα περίμενε κανείς να της χαλάω ΕΓΩ την διάθεση και να κλαίγομαι, εγώ επιλέγω να είμαι αξιοπρεπής και κάθομαι να ακούω τις μιζέριες και τις κλάψες ακόμα και για τα πιο ασήμαντα πράγματα... Κάθομαι και την ακούω γιατί πραγματικά είμαι καλός ακροατής, κατανοώ τον χαρακτήρα της αλλά κάπου χαλιέσαι κι' εσύ αν βλέπεις πως ο άλλος χωρίς να έχει κάτι, πνίγεται συνεχώς σε μια κουταλιά νερό και θεωρεί πάντα ότι το πρόβλημά του είναι το πιο σημαντικό ή ότι είναι ξέρω γω ο πιο καλός και ώριμος άνθρωπος στον κόσμο... Σε τέτοιες "φάσεις", όπως είμαι τώρα, με έχει συμβουλέψει η ξαδέρφη/αδερφή πως δεν είναι και η καλύτερη ιδέα να αραιώσω, απ' την άλλη τώρα είναι η κατάλληλη ευκαιρία να ξεκαθαρίσεις πολλά πράγματα, κυρίως για την δική σου υγεία... Εγώ αυτά είχα να πω :p