Quote:
Originally posted by break
'Έχω μια ψυχολογία στα τάρταρα :( Νιώθω απογοητευμένη που στα 28 μου αποφάσισα να ξαναδώσω πανελλήνιες να περάσω σε μια σχολή που θεωρείτε από τις καλές όσον αφορά την επαγγελματική αποκατάσταση, να την τελειώσω στα 4 χρόνια κ ακόμα να περιμένω από τους γονείς μου!!!!!!!!!
Πλέον δεν μπορώ να κάνω όνειρα για τη ζωή μου.............
Είναι όχι μόνο δικαίωμα, αλλά και υποχρέωσή μας να ονειρευόμαστε και να προσπαθούμε για το καλύτερο. Μπορεί να περνάμε κρίσεις άγχους και απογοήτευσης, είναι ανθρώπινο, αλλά πρέπει να στεκόμαστε ξανά στα πόδια μας. Να αισθανόμαστε τυχεροί, όσοι έχουμε δεκανίκι, ανθρώπους να μας συνδράμουν, οικονομικά ή και οποιονδήποτε τρόπο. Οι περισσότεροι από μας προσπαθήσαμε και συνεχίζουμε να προσπαθούμε και πολλές φορές αισθανόμαστε κορόιδα και ότι όλες οι προσπάθειές μας πέφτουν στο κενό. Δε φταίμε εμείς, αλλά οι εποχή στην οποία ζούμε. Πριν από λίγα χρόνια, όσα καταφέραμε θα ήταν υπεραρκετά. Θα θεωρούμαστε όχι μόνον επαρκείς, αλλά και επιτυχημένες. Τώρα πια πετυχαίνει, με την ευρύτερη πάντα έννοια, μόνον όποιος συνεχίζει να πασχίζει και όποιος τολμά να ονειρεύεται και να ξεπερνά τον εαυτό του.