Τι σκέφτεσαι τώρα;

Σκεφτομαι αν θα τα καταφέρω αυτη την φορά....επισης σκεφτομαι πως είχα βαλει δυσκολα στον εαυτο μου. 65 κιλά για το υψος μου ειναι λίγα. Πρωτος στόχος λοιπόν 80 κιλά και έντονη άσκηση. Αν δεν μ αρέσει το αποτέλεσμα θα κατέβω κι άλλο.

Scarllet_D , καλα εκανες! Οπως λενε και στο χωριο μου, "one step at a time" :D
Κι εγω ετσι σκεφτομαι για μενα....ας χασω 30 και ας φτασω τα 100 και μετα.....εχει ο Θεος

sweetOctober κι εγω ετσι την πατησα με την κακοκαιρια (τοση ανοιξη και καλοκαιρι και φθινοπωρο δεν μου φτανανε βλεπεις) και το πηρα αποφαση και μετα απο πολλλααααααα χρονια, ξαναγραφτηκα γυμναστηριο. Προβλεπω σκηνες απειρου καλλους!

Ποια βροχή καλέ;; Εδώ έχει ήλιο :D (Κέντρο Αθήνας)

Οσο για το γυμναστηριο επιστρεφω κι εγω σημερα μετά απο δυο μηνες αποχη! Αντε και καλή μας αρχή :D

SweetOctober εχεις δικιο, το 110 στοχευω πρώτα, απλά μ αρέσει να κάνω όνειρα....

Αυτουνου!!!

Βασικα αυτο παιζει και να δουλέψει γιατι θα βλέπεις τους αλλους να παχαινουν απο τα γλυκά κι εσύ θα αδυνατίζεις!!

Αμε αμέ! Να βλέπουμε την θετική πλευρά όσο μπορούμε :P xoxo

Κάτι ελαφρύ τότε :)

η αρχιτεμπελα εκανα μια σουπα κνορ, δε θυμαμαι ποσες θερμιδες εχει...νομιζω 60 η μεριδα και ηταν 4 μεριδεσ, ε εγω την εφαγα ολη :P

Εντάξει αν εφαγες καλά την υπόλοιπη μέρα είσαι οκ :)

Ανάλογα τι έχουμε φάει πριν :P Αν πχ μου λεγες το μεσημερι εφαγα 3 πιτογυρα....ε δεν θα ήταν και πολύ λίγο χαχαχαχαχα

Τάσο, δυστυχως ετσι ειναι τα πράγματα, αλλά πιστευω πως ο καθενας εχει τον δικο του σταυρο. Απλά ο δικός μας ετυχε να είναι αυτός. καλή συνέχεια :)

Sweet, δεν ξέρω δεν τα πήγαινα ποτε καλά με τις σουπες και πάντα λάτρευα τα μακαρόνια :D (γι αυτό έφτασα εδώ που εφτασα αχχαχαχαχαχ)

Τάσο οι σκέψεις σου είναι εύλογες, κι εμένα με προβληματίζουν αντίστοιχες εδώ και πολύ καιρό. Καταρχάς αν και είμαστε συνταξιδιώτες στο ίδιο ταξίδι δεν έχει νόημα να συγκρίνουμε τους χειρουργημένους με εμάς, πάμε με διαφορετικά καράβια. Οχι καλύτερα ή χειρότερα, διαφορετικά. Μπορεί να έχουν ένα μεγαλύτερο μαξιλάρι λόγω... φυσιολογίας, έχουμε μεγαλύτερες εμπειρίες ίσς στη μάχη με τα κύματα. Γιατί το ταξίδι με το καταμαράν είναι ήρεμο και απροβλημάτιστο αλλά στα μποφώρ το φέρι μποτ συνεχίζει να ταξιδεύει.

Και σου μιλάω έχοντας περάσει τα πρώτα σκαμπανεβάσματα, στο χέρι μας όπως λες είναι. Και είναι μεγάλο πράμα αυτό, ευλογία και κατάρα. Να πετάμε αμέριμνοι στα συννεφα δε μπορούμε, ίσως να μη μπορέσουμε σύντομα, ίσως και ποτέ. Αλλά κι αυτή πτήση είναι.

Φυσικά όλα αυτά δε πρέπει να περιορίζουν στο ελάχιστο την απόλαυση μας, έτερον εκάτερον.

Ειναι πολυ κριμα αν δεν το απολαμβανει......

Εχει δικιο ο Τάσος. Η συμφιλιώση με το φαγητο σε άτομα που εχουν υπάρξει παχύσαρκα δεν νομιζω πως μπορει να ειναι διαφορετικη απο αυτη που περιγράφει παραπάνω. Πάντα θα το σκεφτόμαστε, αλλά αφου φτάσουμε σε περιοδο διατήρησης θα εχει αλλάξει λιγο η νοοτροπια μας :)