Printable View
Γιώτα μου χαίρομαι αφάνταστα πρώτα για την καλή ψυχολογία σου και μετά για όλα τ'άλλα. Εφόσον η επέμβαση θα γίνει τη Μεγάλη Δευτέρα μου φαίνεται ότι φέτος θα γιορτάσουμε δύο φορές την Ανάσταση!! Γιούπιιιιιι! Καλοφόρετα και τα νέα σου ρουχαλάκια. Όλα καλά, όλα ανθηρά και η Γιώτα ξανά προς τη δόξα τραβά!!!:lol:
Αλλα-νιάρα μου ʼβα θα στα κόψω εγώ αυτά τα "αλλά"!!:lol:
Συνήθως, όταν κάπου χωλαίνει κάτι, επέρχεται η ισορροπία από αλλού. Έτσι κι εσύ με τη μητερούλα σου, την αγαπάς διπλά, γιατί σε αγαπάει διπλά! Από όσα λες καταλαβαίνω ότι είναι ιδιαίτερος άνθρωπος και το αξίζει και το αξίζεις κι εσύ και η αδελφή σου!
Δεν θα το πιστέψεις, αλλά αυτό που θα ήθελα είναι να αγαπώ τους γονείς μου λιγότερο. Μεγαλώνουν και δεν έχω ούτε την ψυχραιμία, ούτε την ετοιμότητα να τους αποχωριστώ. Μία σκηνή που θα θυμάμαι όσο ζω, είναι αυτή του πατέρα μου στην εντατική. Δεν επικοινωνούσε με το περιβάλλον, αλλά μόλις με αισθάνθηκε κοντά του (πώς άραγε;) μου φίλησε το χέρι πάνω από τη μάσκα οξυγόνου. Τότε με είχε κατακυριεύσει το συναίσθημα και ήθελα να χαθώ από την έντασή του, να μην το αισθάνομαι άλλο. Τις προάλλες, σε σοβαρή συζήτηση που είχαμε οι δυο μας, μου είπε ότι αξίζω όλα τα λεφτά του κόσμου και ακόμη περισσότερα και ότι δεν θα με αντάλασσε για κανένα αγαθό, ούτε για την ίδια του τη ζωή. Σημειωτέον ότι είναι λιγόλογος άνθρωπος, γι' αυτό και όσα λέει -σπανιότατα- τα έχω φυλαχτό.
Αγαπώ και τη μητέρα μου πάρα πολύ, αλλά δεν έχουμε "κώδικες" επικοινωνίας. Πάλι σκηνή με τον πατέρα μου θα πω. Πίνουμε οι δυο μας τσίπουρα και τρώμε μεζέδες και έρχεται η μητέρα μου στο δωμάτιο. Μας ξενέρωσε εντελώς! Μη πίνετε, φτάνει τόσο, τι τα θέλετε τα λιπαρά, θα κάνετε κακό στην υγεία σας, εσύ, έχεις φραγμένες αρτηρίες, εσύ, θα γίνεις διπλάσια, μπλα, μπλα... Ωχου, μας έπρηξε, τη στιγμή που, η κακομοίρα, μόνο καλό ήθελε να κάνει... :lol:
Η πρώτη φατσούλα προέκυψε κατά λάθος στο κείμενό μου... Δεν είχα σκοπό να βγάλω ηλίθια φάτσα, που κλείνει και το μάτι, όταν μιλώ για κάτι τόσο σοβαρό και συγκινητικό..
ʼβα μη χαλάς τις όμορφες στιγμές σκεπτόμενη τις άσχημες που κάποτε θα έρθουν. Ζήσε και απόλαυσε τώρα την αγάπη που έχεις στους γονείς σου κι όταν κάποτε έρθει η δύσκολη ώρα τότε να σκεφτείς πως θα την αντιμετωπίσεις και ο Θεός θα είναι εκεί να σε βοηθήσει.
Τζίνα μου, πώς θα γίνει να γίνουμε συγκάτοικοι; Αυτές οι σκέψεις δυστυχώς με συντροφεύουν, όσο και αν τις διώχνω μακρυά.. Βλέπω γύρω μου με πόση ψυχραιμία, για να μην πω ψυχρότητα, αποχωρίζονται κάποιοι τους δικούς τους. Η μόνιμη επωδός, που σιχαίνομαι να ακούω, είναι η εξής: Ε, εμείς τώρα έχουμε άλλες προτεραιότητες. Με τον γέρο άρρωστο θα ασχοληθούμε ή με το παιδί, που είναι η νέα γενιά; Η απάντηση είναι μία και μόνη: Με αυτόν που σε έχει ανάγκη, αχάριστο τομάρι! Θυμώνω πάρα πολύ με την τάση που έχουν οι άνθρωποι να ξεχνούν όσους τους έφεραν στη ζωή και προσέφεραν και συνεχίζουν να προσφέρουν. Βρήκαμε τώρα τη λέξη "προτεραιότητες" και την κάναμε και της μόδας και τη χρίσαμε και βάλσαμο των τύψεών μας...
Συμφωνώ ʼβα, εκτός από τα παιδιά, οι πιο ευάλωτοι άνθρωποι είναι οι γονείς μας που μεγαλώνουν...Και εκεί είναι που ερχόμαστε εμείς να τους στηρίζουμε όπως μας στήριξαν εκείνοι στα πρώτα μας βήματα, να τους αγκαλιάσουμε σφικτά να φύγουν οι φόβοι τους για λίγο..Έχω παθολογική αδυναμία στη μαμά μου, τώρα τη διαχειρίζομαι αυτήν την αδυναμία πιο λογικά από ό,τι παλιότερα που με βάραινε πολύ, αλλά με τίποτα δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου μακριά της..
Έτσι είναι, Γιώτα μου... Δε μπορούμε να φανταστούμε τη ζωή μας χωρίς τα δεδομένα μας, τις σταθερές μας.. Ίσως και να μη θέλουμε να μεγαλώσουμε, γιατί ορφάνια σημαίνει πάνω απ' όλα μοναξιά και αναγκαστική αυτοδυναμία στη ζωή.
Αυτό που έμαθα ή μάλλον με έμαθαν οι γονείς μου είναι να σέβομαι τους γέροντες. Γι' αυτό και απορώ με όσους τους παραγκωνίζουν, ως εμπόδιο πια. Έπειτα, πιστεύω ότι τα παιδιά είναι σκληρά από τη φύση τους. Αυτό εσύ θα το ξέρεις καλύτερα. Ο μεγάλος άνθρωπος είναι σοφός, φοβισμένος, ευάλωτος. Ο νέος είναι αδαής, θρασύς, διεκδικητικός. Προτιμώ να υπηρετώ τον πιο αδύναμο..
:thumbup::thumbup::thumbup::thumbup::thumbup::thum bup::thumbup::thumbup::thumbup::thumbup::thumbup:: thumbup::thumbup::thumbup:Quote:
Originally posted by Ava
Ο πατέρας μου, μανιώδης καπνιστής από τα μικράτα του, ακόμη και μετά το bypass, συνεχίζει να καπνίζει από κανένα και πάντα κρυφά από τη μητέρα μου. Η μητέρα μου τρέμει για τη ζωή του και του απαγορεύει ακόμη και να το αναφέρει, πόσο μάλλον να το καπνίσει.. Μια φορά, βρεθήκαμε μόνοι οι δυο μας με τον πατέρα μου. Να πω εδώ, ότι έχουμε μεταξύ μας μία σπάνια σχέση, από αυτές που δε συναντώνται συχνά και αισθάνομαι ευγνώμων γι' αυτό. Μου ζήτησε τσιγάρο και στο μυαλό μου έγινε έκρηξη, από το πλήθος των σκέψεων μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Κατέληξα να του δώσω, χωρίς κανένα σχόλιο. Μου φάνηκε ντροπή να ζητά γαλίφικα σαν παιδάκι κάτι απαγορευμένο. Τον λυπήθηκα, που έφτασε σε αυτό το σημείο, να παρακαλάει για ένα τσιγάρο και εμένα να μην τον μαρτυρήσω. Σκέφτηκα ότι στην ηλικία του είναι υπεύθυνος για τη ζωή και τις πράξεις του. Σκέφτηκα ότι ο ρόλος μου δεν είναι αυτός του μπαμπούλα, του κακού ανθρώπου. Σκέφτηκα ότι καπνίστρια και η ίδια δε δικαιούμαι να εκφέρω άποψη και μάλιστα να απαγορεύσω. Σκέφτηκα ότι ξέρει πολύ καλά τις βλάβες που επέφερε στον οργανισμό του και όμως συνεχίζει να το απολαμβάνει. Σκέφτηκα ότι ενδεχομένως θα νιώσω υπεύθυνη και θα βασανίζομαι από τύψεις, αν του συμβεί κάτι κακό, εξαιτίας του τσιγάρου που θα του έδινα. Σκέφτηκα ότι τον αγαπώ υπερβολικά για να αμφισβητήσω τη νοημοσύνη του και τις αποφάσεις του. Νοερά πήρα πάνω μου όλη την ευθύνη για ό,τι συμβεί. Δεν κρίνω ανθρώπους, ξέρω τι περνάνε για την απεξάρτησή τους. Ποτέ δεν θα πω μη τρως, μη καπνίζεις, μη πίνεις, μη, μη, μη... Αυτός είναι ο ρόλος της μητέρας και μόνο και μάλιστα όταν το παιδί της είναι ανήλικο. Από κει και πέρα δεν κρίνω ποτέ, μόνο βοηθώ και αυτό μόνον όταν μου ζητηθεί.
Εγώ συνειδητοποίησα τον κύκλο της ζωής πριν 18 χρόνια που φρόντιζα μαζί με τη μητέρα μου την κατάκοιτη γιαγιά μου (την έσπρωξε μία γυναίκα που την πληρώναμε να την προσέχει λίγες ώρες και η γυναίκα αυτή μας το έκρυψε, γυρίσαμε σπίτι και την είδαμε με όλο της το πόδι μελανιασμένο και με κάταγμα) που είχε και γεροντική άνοια και επικοινωνούσε μαζί μας μόνο σε αναλαμπές. Της άλεθα το φαγητό και την τάϊζα όπως με τάϊζε κι αυτή όταν ήμουν μωρό! Κάποιες φορές την τάϊζα και gerber ή φρουτόκρεμες. Με τη βοήθεια της μητέρας μου της άλλαζα πάνες, την έκανα μπάνιο ότι έκανε αυτή δηλαδή σε μένα και στην αδερφή μου όταν είμασταν μωρά. Η αδερφή μου τότε σπούδαζε στη Γερμανία κι όταν ερχόταν τις γιορτές και την έβλεπε έκανε χαρές σαν παιδάκι. Ήταν μεγάλη εμπερία για μένα και με βοήθησε να καταλάβω πολλά για τη ζωή. Αποκτώντας μία σοβαρή ασθένεια σε μικρή ηλικία με έκανε να ζω τη στιγμή, να διώχνω τις άσχημες σκέψεις από το μυαλό μου και να αντιμετωπίζω τα δύσκολα την ώρα που μου συμβαίνουν και μόνο τότε. Δε σκέφτομαι ποτέ τη ζωή μου χωρίς τη μητέρα μου, ούτε για μία στιγμή, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ξέρω ότι θα συμβεί και αυτό κάποτε. Δεν θέλω όμως να αναλώνομαι σε σκέψεις τι θα κάνω όταν συμβεί γιατί δεν μου προσθέτει τίποτα, αντιθέτως μου αφαιρεί την ηρεμία μου και το παρόν. Οπότε θα το σκεφτώ όταν συμβεί.
Ανάμεσα στα σοβαρά που συζητάτε,η άχρηστη πληροφορία της ημέρας για την ʼβα μου:
Το προσωπάκι που κλείνει ματιά συμβολίζεται με ερωτηματικό και το κλείσιμο παρένθεσης.
Όποτε λοιπόν αναρρωτιέσαι κάτι εντός παρένθεσης,άφησε ένα κενό μετά το σύμβολο
πριν την κλείσεις για να μη μετατραπεί σε άσχετη με τα συμφραζόμενα φατσούλα!
ʼλλος τρόπος είναι ν'απενεργοποιήσεις τα σύμβολα,τικάροντας το πρώτο κουτάκι(disable smilies?),
κάτι που αναπόφευκτα θα απενεργοποιήσει όλες τις φατσούλες του ποστ,που αναρτάς.
Τα φιλιά μου σε όλες!
Για να αλλάξουμε κλίμα, ας πούμε και τίποτε άλλο.. Σήμερα, για πρώτη φορά στη ζωή μου, ζαλίστηκα από το κρύο. Κατά καιρούς έχω νιώσει το κεφάλι μου να μουδιάζει, να πονάει, να βουίζει, διάφορα, αλλά πρώτη φορά ζαλίστηκα. Γύριζα από τη δουλειά και έπιασα τοίχο και βάδιζα έτσι, γιατί φοβήθηκα ότι θα πέσω. Μόλις έφτασα στο σπίτι και ζεστάθηκα, αμέσως έγινα περδίκι! Το περίεργο είναι ότι έχω συνηθίσει σε ακόμη περισσότερο κρύο, το σημερινό δεν ήταν πάρα πολύ για τα δεδομένα μου..
Από στιγμή σε στιγμή περιμένω το παρεάκι, για να δούμε την ακόλουθη ταινία, τη λάμψη: http://www.youtube.com/watch?v=9sGl1LVtszU
Πιστεύω ότι ταιριάζει μια χαρά με τα κρύα, τα χιόνια και τις λοιπές καταστάσεις!
ʼντε Γιώτα το καλοκαίρι τόπλες!!!!!!!!!
Τζινα λαλαγκιαστήκαμε κ δεν μάθαμε τίποτα?
Αva αχ με συγκίνησες, όταν ο πατέρας μου είχε κάνει μπαλονάκι εμένα ήθελε στο νοσοκομείο τον γλυκούλη μου!
Α, έτσι την πάτησα... Δασκάλα μου, εσύ!!Quote:
Originally posted by NADINE
Ανάμεσα στα σοβαρά που συζητάτε,η άχρηστη πληροφορία της ημέρας για την ʼβα μου:
Το προσωπάκι που κλείνει ματιά συμβολίζεται με ερωτηματικό και το κλείσιμο παρένθεσης.
Όποτε λοιπόν αναρρωτιέσαι κάτι εντός παρένθεσης,άφησε ένα κενό μετά το σύμβολο
πριν την κλείσεις για να μη μετατραπεί σε άσχετη με τα συμφραζόμενα φατσούλα!
ʼλλος τρόπος είναι ν'απενεργοποιήσεις τα σύμβολα,τικάροντας το πρώτο κουτάκι(disable smilies?),
κάτι που αναπόφευκτα θα απενεργοποιήσει όλες τις φατσούλες του ποστ,που αναρτάς.
Τα φιλιά μου σε όλες!
Μόλις κατέφθασε το παρεάκι, λέγοντας: ʼλλος χειμώνας τέτοιος να μην έρθει, πολικό ψύχος.. Δεν είναι να απορεί κανείς που ζαλίστηκα..
Φιλάκια, Ναταλάκι μου!!
ʼβα την έχω δει αυτή τη "λάμψη" αλλά προτιμώ την παλιότερη με τον Τζακ Νίκολσον.
Break λες από εδώ και πέρα να βγάζω λαλαγγοδελτίο τύπου;:lol:
Την είχα πατήσει κι εγώ με την παρένθεση και το ερωτηματικό και είχα απορήσει κιόλας από που ξεφύτρωσε αυτό που μου κλείνει και το μάτι κιόλας; Μπήκα το διόρθωσα κι από τότε αφήνω όπως είπε η Ναταλία ένα κενό.
Quote:
Originally posted by ΤΖΙΝΑ
Break λες από εδώ και πέρα να βγάζω λαλαγγοδελτίο τύπου;:lol:
Πλέον το συγκεκριμένο λαλάγγι είναι διάσημο!
:lol::lol::lol: Και δεν το ξέρει κιόλας το πόσο διάσημο είναι!:lol:
Γεια σας τρελοκοριτσάκια μου!
Ναταλία μπανιστριρτζού μας έγινες; Μόνο επί των τεχνικών θεμάτων είσαι πια;
Εγώ πριν λίγο μαζεύτηκα σπιτάκι μου. Πήγα στον διαιτολόγο για το ραντεβού μου διαπίστωσα μετά λύπης ότι το τελευταίο 1,5 κιλό της Τζίνας δυστυχώς προσγειώθηκε στο δικό μου κεφάλι και μετά έκατσα να δω και το σεμινάριο περί διατροφής. Στα καπάκια συνεχίσαμε με την αφή σε ένα καφέ για ένα βραδινό τσάι και να μαι τώρα σπίτι να σας διαβάζω!
Αβάκι μου είσαι κοριτσάκι του μπαμπά ε; :) Ωραία η σχέση που έχετε και όμορφες και δυνατές οι στιγμές που μας περιέγραψες. Νομίζω ότι όλοι μας καθώς μεγαλώνουμε αρχίζουμε να νιώθουμε αυτή την ανασφάλεια και τον φόβο ότι κάποια μέρα θα μας αφήσουν αλλά και εγώ προσπαθώ να μην το σκέφτομαι και αντί αυτού να σκέφτομαι τρόπους για να είμαι πιο κοντά τους τώρα που μπορούμε. Επίσης όταν με πιάνουν τέτοιες σκέψεις λέω στον εαυτό μου ότι πρέπει να τους λέω πιο συχνά γλυκά λόγια και να τους εκφράζω την αγάπη μου και αυτό κάνω.
:thumbup::thumbup::thumbup::thumbup:Quote:
Originally posted by ΤΖΙΝΑ
Σήμερα της είπα ότι τώρα ζούμε δύο θαύματα ταυτόχρονα, το ότι αδυνάτισα και δεν θα ξαναπαχύνω και το ότι αυτή έκοψε το τσιγάρο και μου απάντησε ότι έρχεται και το τρίτο θαύμα που θα είναι να κερδίσουμε το τζόκερ χιχιχχι.
Να γίνει και αυτό το θαύμα Τζίνα μου, να γίνει και σύντομα!!! Και μετά εγώ θα σου φωνάζω δώσε και εμένα μπάρμπα! :lol:
Γιωτάκι μου και ότι αναρωτιόμουνα που μας χάθηκες όλη μέρα! Εγχειρισμένη γυναίκα σου λένε μετά χιχιχιχιι. Τι υπέροχη μέρα η σημερινή σου γλυκιά μου! Μωρέ έχεις πάρει φόρα εσύ και σαρώνεις!!! Εύχομαι πραγματικά να σου κρατήσει πολύ αυτό το κύμα αισιοδοξίας και θετικής ενέργειας και μάλιστα να μας το κολλήσεις και εμάς και να είμαστε όλες μες στην καλή χαρά και μέσα στην θετική ενέργεια :). Με γεια τα νέα σου ρουχαλάκια ανυπομονώ να σε καμαρώσω και με νέα ρουχαλάκια και με νέα βυζάκια :bigsmile:!!!
Το μέλος Nadine περνά κρίση...Ομολογώ πως δε διαβάζω όσα γράφετε...Quote:
Originally posted by Eli
Ναταλία μπανιστριρτζού μας έγινες; Μόνο επί των τεχνικών θεμάτων είσαι πια;
Μόνο αν κάπου πέσει το μάτι μου και πάλι το τρέχω...Φοβάμαι πως η σχέση μας αργοπεθαίνει...
Πείτε μου τι τίτλο θέλετε να έχετε,καθώς αυτός προφανώς δε σας εκφράζει.Καληνύχτα...
Ωχ ωχ ωχ κορίτσια συναγερμός! Η σχέση μας έφτασε σε τέλμα, πιάνουμε πάτο! Ναταλία μου να πάμε σε ένα σύμβουλο γάμου, σε έναν ψυχολόγο, να κάνουμε ένα group therapy κάτι!!! Μην μας γειώνεις έτσι είμαι και ευαίσθητο κορίτσι και δεν το αντέχω καλεεεεε
Δεν θέλω τίτλους βαρύγδουπους θέλω την οικοδέσποινα μας πίσω!
Μα να μην μας διαβάζεις καν :puzzled:
Ναταλία μου και δεν μας διαβάζεις και θέλεις να χωρίσουμε και μας μαλώνεις για τον τίτλο;; Γιατί; Ποιός σου είπε ότι δεν μας αρέσει ο τίτλος μας; Και με ποιόν μας απατάς και η σχέση μας αργοπεθαίνει; Πες τα όλα!! Εδώ και τώρα, κι αν ειν' η σχέση μας μισή τα λόγια φόρα, εδώ και τώρα, στης αγάπης το θυμό!! Εδώ να μείνεις, της καληνύχτας τα φιλιά μη μας τα δίνεις....
Όταν μας βάφτισες Erised μας ρώτησες και σου είπαμε όλες τη γνώμη μας ότι μας άρεσε δηλαδή. Τώρα γιατί το έσβησες και άφησες αυτές τις άχαρες τελίτσες στη θέση του ονόματός μας χωρίς να μας ρωτήσεις και χωρίς ενημέρωση; Πως φαντάζεσαι ότι θα νοιώσουν αύριο το πρωί όλα τα κορίτσια που θα δουν τις τελίτσες; Το διαζύγιο που αποφάσισες ερήμην μας δεν θα είναι συναινετικό, θα έχει και στοιχεία εκδίκησης μέσα;
Nadine PHONE HOME!
Καλέ μήπως έχω χάσει επεισόδια; Δεν καταλαβαίνω τι έχει γίνει :puzzled::puzzled:
Πάω να ξαπλώσω και θα τα πούμε αύριο προυνό προυνό, έχω πρωινό ξύπνημα πάλι. Σας φιλώ όλες ανεξαιρέτως, ειδικά τις παραπονεμένες!
Καληνύχτα Τζινάκο μου καληνύχτα σε όλες μας :)
Καληνύχτα Eli. Απ'ότι καταλαβαίνω όλες μας έχουμε χάσει επεισόδια. Ελπίζω μόλις η Ναταλία συνέλθει από την κρίση να μας εξηγήσει.....
Καληνυχτα ανωνυμες......Ναταλενιες...
Καλημερα! Καλε τι γινετε εδω? Ναταλια μου? Τι συμβαινει κουκλιτσα μου? Σε πιασαν τα υπαρξιακα σου η μηπως ειναι κατι πιο σοβαρο? Μηπως μας βαρεθηκες? Αυριο θα σε παρω τηλεφωνο και ελπιζω πως θα ακουσω το γνωστο μου ναταλακι και οχι μια αγνωστη προς εμενα κοπελα. Σας φιλω γλυκα ολες σας και ακομα πιο γλυκα το ναταλακι μου.
Ψιτ αρχηγέ μας, άσε τα σάπια και μολόγα γιατί μας βαριέσαι τόσο, να πω ότι είναι το τόπικ μας μονότονο και επαναληπτικό όπως εκεί που γράφουμε για το τι τρώμε κάθε μέρα, άντε μη το διαβάζεις, δικαίωμά σου. Αλλά εδώ στο σπίτι σου, να μας έχεις καλεσμένες και να μας αφήνεις ατρατάριστες, εε όχι δεν το δέχομαι! Που πήγε το σαβουάρ βιβρ, που πήγαν οι καλοί σου τρόποι και η ευγενική ανατροφή σου? Ερχόμαστε στον οίκο σου, ξημεροβραδιαζόμαστε να συζητάμε τα μέσα και τα έξω μας και εσύ από απόσταση να μας κοπανάς ότι η σχέση μας αργοπεθαίνει! Είναι προφανές ποιος της κάνει τη θανατηφόρα ενέση! Εσύ, που σνομπάρεις τις καλεσμένες σου! Φτου σου, ντροπή και αίσχος, βορειοελλαδίτικη φιλοξενία σου λέει μετά, my ass!Να απολογηθείς πάραυτα, που και μας βαριέσαι και μας ρίχνεις και το φταίξιμο!Quote:
Originally posted by NADINE
Το μέλος Nadine περνά κρίση...Ομολογώ πως δε διαβάζω όσα γράφετε...
Μόνο αν κάπου πέσει το μάτι μου και πάλι το τρέχω...Φοβάμαι πως η σχέση μας αργοπεθαίνει...
Πείτε μου τι τίτλο θέλετε να έχετε,καθώς αυτός προφανώς δε σας εκφράζει.Καληνύχτα...
Καλημέρα ανώνυμες μου! Ψιλοχαλάστηκα με τις τελίτσες Ναταλία. Εγώ δεν είμαι και πολύ της αλλαγής , το καρουσελ ακόμη το σκέφτομαι, μήπως να το επαναφέρουμε? μου αρέσει η ιδέα του παιχνιδότοπου κάπου που πας να ξεσκάσεις από τις έννοιες τις καθημερηνότητας.
Εχω και ακόμη μια ιδέα " Ατλαντίδα" . Η χαμένη ατλαντίδα που όλοι διακαώς ψάχνουν και δεν βρίσκουν , εμείς μπορούμε να γίνουμε η Ατλαντίδα τις κάθε μιας μας. Αυτο που ψαχνει , το λιμάνι μας, ο μυστικός χώρος στον οποίο πηγαίνουμε να ξεκουράσουμε το μυαλο μας και την σκέψη μας.
Τέλος για το ότι η σχέση αυτη αργοπεθαίνει , δεν το καταλαβα. Περιμένω εξήγηση για να μην γίνει παρεξήγηση:wink1:
Καλημέρα σε όσες εκτιμούν την καλημέρα μου και δεν την τρέχουν.....Κατερίνα μου το Ατλαντίδα μου αρέσει για τίτλο, αν συμφωνούν και οι υπόλοιπες κοπέλες. Η δική μου πρόταση για τίτλο είναι το "Προδομένες".
Καλημέρα μας αγαπημένες Ανώνυμες και Παραπονεμένες!
Το έχω ρίξει στο διάβασμα από το πρωί και στο γράψιμο χιχιχχι. Είμαι σίγουρη ότι η Ναταλία μας έχει λόγο που έγραψε ότι έγραψε και ας μην την καταλαβαίνουμε αυτή τη στιγμή. Ναταλία μου τι σου συμβαίνει χαρά μου γιατί τέτοια αρνητική στάση προς όλες τις αγαπημένες σου; Τι ήταν αυτό που σε γέμισε με αρνητική ενέργεια και το μετέφερες και σε εμάς; Θα μας πεις ή θα μας αφήσεις να κάνουμε σενάρια δραματικής ταινίας;
Καλημέρα "Ανώνυμες και Παραπονεμένες"!
Δεν περίμενα να γίνει τόσο θέμα η δήλωση μου...Ούτως ή άλλως τόσον καιρό χωρίς εμένα συμμετέχετε στο τόπικ.
Δεν έχω χρόνο αυτήν τη στιγμή να αναλύσω όσα νιώθω.Κλείνουν οι υπηρεσίες κι ήδη έχω αργήσει...Πάντως,δεν έχει
να κάνει σε καμία περίπτωση με εσάς προσωπικά,με τις οποίες διατηρώ προσωπική σχέση κι ασφαλώς σκοπεύεω να κρατήσω!
Καταλήξτε τι τίτλο θέλετε να έχετε(το Καρουζέλ ήταν κι από τα δικά μου αγαπημένα)και τα υπόλοιπα θα τα πούμε σύντομα.
Η έγνοια μου για σας δεν αλλάζει...Ίσως να περνώ και κρίση προσωπική,που την προβάλω στο φόρουμ και κάποια στιγμή μου περάσει...
Σύντομα κλείνω εδώ τέσσερα χρόνια ενεργούς συμμετοχής,μην το ξεχνάτε οι νεότερες,που απορείτε.Ώρες,μέρες,μήνες σ'ένα πληκτρολόγιο...
Τα ίδια και τα ίδια...Τέλος πάντων...Πραγματικά πρέπει να φύγω για διαδικαστικά θέματα της μαμάς...Σας φιλώ μία μία!Να έχουμε μια υπέροχη μέρα!
Ναταλία μου όλες γράφουμε εδώ και περιμένουμε, κρεμόμαστε στην κυριολεξία από μια σου κουβέντα. Μην απορείς που μόλις μας έγραψες ενα ποστ πέσαμε όλες πάνω. Εχουμε πάθει και λίγο Ναταλοστέρηση τόσες μέρες οι γυναίκες. όσο έλειπες ναι τα λέγαμε ολες εδώ , τί να κάνουμε? αφού μας βοηθά όλες να ξεσκάμε , να κάνουμε την ψυχοθεραπεία μας βρε παιδί μου.Quote:
Originally posted by NADINE
Καλημέρα "Ανώνυμες και Παραπονεμένες"!
Δεν περίμενα να γίνει τόσο θέμα η δήλωση μου...Ούτως ή άλλως τόσον καιρό χωρίς εμένα συμμετέχετε στο τόπικ.
Δεν έχω χρόνο αυτήν τη στιγμή να αναλύσω όσα νιώθω.
ʼνυσυχούμε αν είσαι καλά και αν πέρασες καλά και θέλουμε να μάθουμε νέα σου , όταν θα είσαι έτοιμη και μπορείς.
Μας έχεις λείψει
Προσωπικά ως νεότερη εδώ, δεν απορώ για την ψυχολογική σου κατάσταση Ναταλία που δεδομένων των γεγονότων είναι απολύτως δικαιολογημένη, δεν απορώ επίσης γιατί μπορεί να βαρέθηκες να γράφεις τόσα χρόνια, απορώ όμως για το χθεσινό απότομο μήνυμά σου που το θεωρώ ανεξήγητα προσβλητικό, απορώ πως μία έξυπνη κοπέλα όπως εσύ δεν κατάλαβε ότι θα γινόταν θέμα η δήλωσή της και απορώ πως δεν αντιλαμβάνεσαι ότι "τα ίδια και τα ίδια" είναι αυτά που μας βοηθούν όλες εδώ να ανταπεξέλθουμε στον κοινό αγώνα μας κατά της παχυσαρκίας και στην υπόλοιπη δύσκολη καθημερινότητά μας.
Μάλλον η πολυήμερη απουσία σου Ναταλία μου σε έκανε να ξεχάσεις ότι είτε είσαι μέσα στο φόρουμ ενεργά είτε όχι, στις καρδιές μας, στις σκέψεις μας και στα γραφόμενα μας πάντα είσαι μέσα! Μην παραίτησε και μην χάνεις το κουράγιο σου καλή μου, ίσως εμείς οι νεώτερες να έχουμε περισσότερη όρεξη να μιλάμε, να λέμε πράγματα που είμαι σίγουρη ότι έχεις χιλιογράψει και εσύ στο παρελθόν αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει σημείο που πατώνει η κατάσταση. Μην ξεχνάς ότι αυτό το φόρουμ μας έφερε όλες κοντά και βοηθήσαμε η μία την άλλη με τόσους διαφορετικούς τρόπους και σε τόσα διαφορετικά θέματα. Ίσως να είναι κουραστικό για εσένα πλέον να αφιερώνεις τόσο χρόνο στο φόρουμ όπως παλιότερα που σε φαντάζομαι να περνάς μέρες ολόκληρες γράφοντας τα εσώψυχα σου και τις άπειρες συμβουλές, αλλά έτσι είναι ο ενθουσιασμός του ερωτευμένου! Είναι σαν τις σχέσεις ένα πράμα αυτό το φόρουμ. Ξεκινάς με άκρατο ενθουσιασμό και πάθος όπως όταν πρωτοερωτεύεσαι κάποιον και δεν αντέχεις μακριά του ούτε για 2 ώρες. Μετά σιγά σιγά με τα χρόνια αυτό καταλαγιάζει και αν είναι μία σχέση που αξίζει παίρνει τον δρόμο της αγάπης... Εκεί τα συναισθήματα δεν είναι ενθουσιώδη και παθιασμένα αλλά πιο ήρεμα, πιο σταθερά και πιο βαθιά... Κάθε φάση έχει την αξία της και την σημασία της αν και καμιά φορά όλοι αναπολούμε τις στιγμές πάθους και ενθουσιασμού. Στην τελική όπως και να χει η σχέση μας εδώ μέσα μετουσιώνεται σε μία σχέση αγάπης και αυτό θα πρέπει να κρατήσεις. Μην απογοητεύεσαι γιατί πλέον βλέπεις τα πράγματα διαφορετικά ή δεν νιώθεις το ίδιο όπως παλιά, η αλλαγή είναι καλό πράγμα μας βοηθάει να προχωράμε στην ζωή μας σε νέα πράγματα και να εξελισσόμαστε αλλά αυτό δεν είναι ανάγκη να το κάνεις καταργώντας παλιές συνήθειες απλά εμπλουτίζοντας την ζωή σου και με νέες.
Εύχομαι σύντομα να βρεις τον χρόνο αλλά κυρίως την καλή διάθεση να ξαναμπείς ενεργά στο παρεάκι μας και να νιώσεις τον έρωτα να αναζωογονείται μέσα σου ;), μέχρι τότε είσαι ούτως ή άλλως έστω και νοητά ανάμεσα στις γραμμές μας...
ότι ναναι στο παραπάνω ποστ έβαλα το quote της Ναταλίας και όχι το κείμενό μου . Τωρα το διόρθωσα:crazy:
Κι εμένα κορίτσια μου έλειπε και περίμενα πως και πως να επιστρέψει για να ζωντανέψει η ομάδα και να αποκτήσω νέα παρατσούκλια αλλά μάλλον λογάριαζα χωρίς τον ξενοδόχο.
Καμιά φορά και η σιωπή φωνάζει πιο δυνατά από τα λόγια...
http://www.youtube.com/watch?v=SR0NN...eature=related
"Θυμάμαι που γελούσες...Να μείνω μου ζητούσες παιδί..."