Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν δεν μου συνέβενε ότι συνέβηκε την τελευταία βδομάδα?....... Πόσες ακόμα δυσκολίες θα μου στείλει αυτός ο καλός Θεούλης?....
Printable View
Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν δεν μου συνέβενε ότι συνέβηκε την τελευταία βδομάδα?....... Πόσες ακόμα δυσκολίες θα μου στείλει αυτός ο καλός Θεούλης?....
Απλά είναι 4-5 χρόνια πια αυτή η κατασταση....βαρεθηκα να προσπαθω και να ξαναγυριζω για το τιποτα. Θελω να πω τι κι αν δεν καταφερω ποτέ να τα χάσω με την διατροφή; Τι κι αν παντα τα αξανπαίρνω και καταλήξω να κάνω ούτως ή άλλως βαριατρική σε κάποια χρόνια για θεματα υγείας πλέον; Ηδη εχουν έρθει κάποια, κι ειμαι μόλις 21. Είναι κριμα να βλεπω την ζωή μου να φευγει εγκλωβισμένη σε ένα σώμα που δεν μου προσφέρει τιποτα, ίσα ίσα με κρατάει και πίσω με τόσα προβλήματα που έχει λόγο βαρούς. Ούτε κανονική άσκηση δεν μπορώ να κάνω με το ******** το σακατεμένο μου γόνατο. Εχω και θεμα με την μεση μου επισης. Τελευταία έχω αρχίσει κι έχω και κάτι μικροαναπνευστικά, γιατί μέσα σε όλα έχω και άσθμα που το επιβαρύνει τρελά η παχυσαρκία. Δεν αντέχω άλλο. Θελω μια λύση, και την θέλω ΤΩΡΑ. Είμαι ΠΟΛΥ μικρή για να έχω ΤΟΣΑ προβλήματα υγείας. Ξερω πως η βαριατρικη δεν ειναι το μαγικο χαπακι με το οποιο θα τρωω και δεν θα παίρνω γραμμάριο, αλλά 1) Θα με μάθει να τρώω σωστα αναγκαστικα γιατι δεν θα μπορώ να κάνω κάτι άλλο πια, 2) Θα δω γρηγορα αποτελεσματα που για μενα ειναι το κλειδι για να συνεχίσω, 4) Σε πολυ μικρο χρονικο διαστημα θα μπορω να ξαναρχίσω άσκηση, 3) θα βελτιωσει την καθημερινοτητα μου γλυτωνοντας με απο ολους αυτούς τους πόνους και τις δυσφορίες.
Και ειδικα τωρα που εχω πάλι ασφάλιση νιώθω πως ειναι η μονη μου λύση. Γιατί τα κιλά είναι πολλά....δεν ειναι 20-30 κιλά. Είναι 45 στην καλύτερη. Για να μη πω 50.
Ειναι απλά μια σκέψη δεν ξέρω, απλά αναρωτιέμαι γιατί να περιμένω αφου υπάρχει πιθανοτητα και να μην τα καταφερω ποτέ μονη μου. Θελω πίσω το σωματάκι μου :(
Και τί γίνετε αν ο Θεός σου στέλνει συνεχώς δοκιμασίες για το ίδιο θέμα, και απλά κάθε φορά είναι ακόμα πιο δύσκολη η κατάσταση? όχι μόνο σωματική αλλά και ψυχική.... Δεν βαρέθηκε να με βασανίζει συνεχώς με το ίδιο πράγμα...??? και δεν μιλάω για τα κιλά... Με αυτά ζω μία ζωή, τα έχω συνηθήσει πια....Quote:
Originally posted by sweetOctober
Συνηθως οι δυσκολιες της ζωης μας προκαλουνται απο μ@λακες ανθρωπους. Ο Θεος κανει το θαυμα του και βοηθα. Οταν παλι τις στελνει εκεινος μας δοκιμαζει. Υπομονη. Να φυγει αυτη η σκατοχρονια! Συγνωμη για το λεξιλογιο αλλα δεν παλευεται η ατιμη! :sniffle:Quote:
Originally posted by polinaki1983
Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν δεν μου συνέβενε ότι συνέβηκε την τελευταία βδομάδα?....... Πόσες ακόμα δυσκολίες θα μου στείλει αυτός ο καλός Θεούλης?....
Και ποιος σου εγγυάτε καλή μου ότι με το χειρουργείο θα τα χάσεις και αυτό ήταν? Και ποιος σου είπε ότι το βαριατρικό χειρουργείο θα σε μάθει να τρως σωστά? είναι όλα μέσα στο μυαλό μας... Είναι απλά ένα βοήθημα το οποίο αν εσύ η ίδια δεν αλλάξεις στάση ζωής και δεν μπορέσεις να ακολουθήσεις μία διατροφή εφόρου ζωής τότε επιστρέφεις πίσω στα παλιά... και με χειρότερη ψυχολογία από πριν.... Been there, done that (twice)....Quote:
Originally posted by Scarllet_D
Απλά είναι 4-5 χρόνια πια αυτή η κατασταση....βαρεθηκα να προσπαθω και να ξαναγυριζω για το τιποτα. Θελω να πω τι κι αν δεν καταφερω ποτέ να τα χάσω με την διατροφή; Τι κι αν παντα τα αξανπαίρνω και καταλήξω να κάνω ούτως ή άλλως βαριατρική σε κάποια χρόνια για θεματα υγείας πλέον; Ηδη εχουν έρθει κάποια, κι ειμαι μόλις 21. Είναι κριμα να βλεπω την ζωή μου να φευγει εγκλωβισμένη σε ένα σώμα που δεν μου προσφέρει τιποτα, ίσα ίσα με κρατάει και πίσω με τόσα προβλήματα που έχει λόγο βαρούς. Ούτε κανονική άσκηση δεν μπορώ να κάνω με το ******** το σακατεμένο μου γόνατο. Εχω και θεμα με την μεση μου επισης. Τελευταία έχω αρχίσει κι έχω και κάτι μικροαναπνευστικά, γιατί μέσα σε όλα έχω και άσθμα που το επιβαρύνει τρελά η παχυσαρκία. Δεν αντέχω άλλο. Θελω μια λύση, και την θέλω ΤΩΡΑ. Είμαι ΠΟΛΥ μικρή για να έχω ΤΟΣΑ προβλήματα υγείας. Ξερω πως η βαριατρικη δεν ειναι το μαγικο χαπακι με το οποιο θα τρωω και δεν θα παίρνω γραμμάριο, αλλά 1) Θα με μάθει να τρώω σωστα αναγκαστικα γιατι δεν θα μπορώ να κάνω κάτι άλλο πια, 2) Θα δω γρηγορα αποτελεσματα που για μενα ειναι το κλειδι για να συνεχίσω, 4) Σε πολυ μικρο χρονικο διαστημα θα μπορω να ξαναρχίσω άσκηση, 3) θα βελτιωσει την καθημερινοτητα μου γλυτωνοντας με απο ολους αυτούς τους πόνους και τις δυσφορίες.
Και ειδικα τωρα που εχω πάλι ασφάλιση νιώθω πως ειναι η μονη μου λύση. Γιατί τα κιλά είναι πολλά....δεν ειναι 20-30 κιλά. Είναι 45 στην καλύτερη. Για να μη πω 50.
Ειναι απλά μια σκέψη δεν ξέρω, απλά αναρωτιέμαι γιατί να περιμένω αφου υπάρχει πιθανοτητα και να μην τα καταφερω ποτέ μονη μου. Θελω πίσω το σωματάκι μου :(
Καλημέρα κατ' αρχάς!Quote:
Originally posted by Scarllet_D
Σκέφτομαι την πιθανότητα βαριατρικής επέμβασης..... δεκτή, και πολύ επιθυμητη, κάθε συμβουλη και αποψη απο οσους εχουν κάνει και δεν εχουν κάνει.
Ξέρω πολύ καλά πώς είναι να χάνεις και να τα ξαναπαίρνεις! Πάντα ήμουν με παραπάνω κιλά και όταν ήμουν 18 και 107 κιλά, έκανα μια μεγάλη και σοβαρή προσπάθεια και έφτασα τα 87 κιλά. Δεν τα κράτησα πολύ όμως. Εξαιτίας της άσχημης ψυχολογίας μου από διάφορα θέματα που περνούσα εκείνο τον καιρό, σιγά σιγά τα πήρα πάλι όλα και τα τελευταία χρόνια σταδιακά έφτασα να ζυγίζω 140 κιλά.
Και τώρα που τα σκέφτομαι όλα αυτά, ξέρω ότι ήταν απολύτως λογικό να τα ξαναπάρω τα κιλά και ακόμη περισσότερα. Και ξέρεις γιατί? Γιατί δεν είχα καταπολεμήσει την ΑΙΤΙΑ που με έκανε να τρώω.
Η αιτία βρίσκεται μέσα μας. Και όσο στερητικά και αν τρώμε, όσες δίαιτες-θαύματα κι αν κάνουμε, όσες επεμβάσεις και αν κάνουμε, αν δεν καταπολεμήσουμε την βαθύτερη αιτία, είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι τα κιλά θα τα ξαναπάρουμε διπλά. Η μητέρα μου και μια φίλη μου έχουν κάνει επεμβάσεις πιστεύοντας ότι θα τους αλλάξουν τη ζωή. Η μητέρα μου από τα 140 πήγε στα 85, αλλά τα τελευταία 2 χρόνια έφτασε 95 και το παλεύει με διατροφή πλέον. Η φίλη μου από 130 πήγε 90 και αυτή τη στιγμή που μιλάμε είναι 125 περίπου και προσπαθεί και εκείνη με διατροφή.
Το στομάχι είναι πολύ ελαστικό όργανο. Ακόμα και αν το αφήσουμε μισό με επέμβαση, αν εμείς μετά από κάποιο διάστημα αρχίζουμε σιγά σιγά να το "τιγκάρουμε", αυτό θα ξεχειλώσει πάλι και σταδιακά θα ξαναπάρουμε το βάρος. (αυτό μας το είπε ο γιατρός που χειρούργησε τη μητέρα μου)
Η αιτία που μας κάνει να τρώμε είναι η ανασφάλεια. Η ανασφάλεια που νιώθουμε μέσα μας (είτε συνειδητοποιούμε ότι την έχουμε είτε όχι) μας κάνει να βάζουμε κιλά γύρω από το σώμα μας ώστε να δημιουργείται ένα "προστατευτικό τείχος" γύρω μας. Αν δεν καταπολεμηθεί η ανασφάλεια, πάντα θα δημιουργούμε αυτό το τείχος, ό,τι και να κάνουμε προσπαθώντας να αντιμετωπίσουμε το σύμπτωμα.
Για να καταπολεμηθεί η ανασφάλεια πρέπει να δουλέψουμε με τον εαυτό μας. Αν έχουμε αρκετά χρήματα, μπορούμε να κάνουμε ψυχοθεραπεία με κάποιον ψυχοθεραπευτή που θα μας εμπνεύσει, ή αν δεν έχουμε, να βρούμε άλλους τρόπους όπως βιβλία αυτοβοήθειας (που με βοήθησαν εμένα).
Και για να απαντήσω στο ερώτημα που έθεσες, δεν σου λέω ούτε να κάνεις, ούτε να μην κάνεις. Να κάνεις ό,τι σε κάνει να νιώθεις καλύτερα. Αν υπάρχουν κάποια θέματα υγείας, η επέμβαση θα σε βοηθήσει να χάσεις γρήγορα κιλά στην αρχή (κάτι που είναι σημαντικό για να βελτιωθούν άμεσα τα θέματα υγείας και να μην χειροτερέψουν). ΟΜΩΣ, είναι απαραίτητο παράλληλα με ό,τι αποφασίσεις να κάνεις, να λύσεις την αιτία που σε κάνει να τρως. Αν δεν την λύσεις, σε κάποιο μικρό ή μεγάλο χρονικό διάστημα, τα κιλά δυστυχώς θα ξανάρθουν.
Μια συμβουλή πχ που διάβασα σ' ένα βιβλίο της Louise Hay, είναι να κάνουμε θετικές σκέψεις και μέσα στη μέρα να κοιτάμε τον καθρέφτη και να λέμε "Βρίσκομαι σε αρμονία με τα συναισθήματα μου. Είμαι ασφαλής εκεί που βρίσκομαι. Δημιουργώ μόνος μου την ασφάλειά μου. Αγαπώ και αποδέχομαι τον εαυτό μου."
Αυτό λειτουργεί σε μένα. Δεν είπα ότι έχω λύσει όλα τα θέματά μου, όμως είμαι σε καλό δρόμο και έχω πετύχει το σημαντικότερο: έχω συνειδητοποιήσει τί είναι αυτό που με κάνει να τρώω. (Η συνειδητοποίηση είναι η μισή λύση)
Αν θέλεις, ψάξε να βρεις τί είναι αυτό που θα λειτουργήσει σε σένα!
Η αλήθεια είναι πως τίποτα δεν μου το εγγυάται, και φυσικά ξέρω απο μόνη μου πως αν δεν αλλάξω στάση δεν θα αλλάξει τιποτα! Το χειρουργείο το θέλω απλά σαν μια παρακίνηση, να πάρω μπρος, ακριβώς επειδή αθ φύγουν γρηγορα στην αρχή και θα έχω άλλον αέρα, πιστεύω πως θα είμαι σε θέση αν το πολεμησω γιατι πλέον εχω παραιτηθει. Γιατι τα 3-4 κιλά τον μήνα δεν μου φτάνουν στο σμειο που ειμαι για να συνεχίσω.... Πραγματικά ΠΙΣΤΕΥΩ ότι αν φυγουν τα βαριά που λέμε, σε συνδυασμό πάντα με ψυχολογική υποστήριξη και καταπολέμηση της βαθύτερης αιτίας (γιατι ναι την έχω βρει και μάλιστα με ψυχολόγο και τα πάντα) θα μου ειναι πιο ευχαριστο πάνω απο ολα να πάρω την ζωή μου στα χέρια μου. Νιώθω μια παραίτηση που δεν την θελω. Και ξερω πως δεν ευθυνονται μονο τα κιλά γι αυτο, αλλά ειμαι γενικά σε μια φάση νέων πραγμάτων και θα ήθελα να είναι όλα νέα. Φυσικα και το χειρουργείο δεν είναι εγγύηση. Αλλά όπως είπα και πιο πάνω, με βλέπω να το κανω ούτως ή άλλως μελλοντικα για θεματα υγείας που ΗΔΗ εχουν προκύψει στα μόλις 21 μου χρόνια.
Σας ευχαριστώ ΠΑΑΑΑΑΡΑ πολυ όλους για τις απαντήσεις σας :)
Scarlett αν κάνω λάθος και σε αδικώ συγχώρεσε με, αλλά όσο καιρό έχω επανέλθει στο φόρουμ που απ'ότι βλέπω συμπίπτει περίπου με τη δική σου εγγραφή, δεν έχω παρατηρήσει κάποια σημαντική προσπάθεια από μέρους σου. Τουλάχιστον δε την αντιλαμβάνομαι από τα γραπτά σου και σε γενικές γραμμές σε διαβάζω μιας και ελάχιστοι γράφουμε πλέον. Σε αυτούς τους 5-6 μήνες έχεις ξεκινήσει και σταματήσει αρκετές προσπάθειες, με διαφορετικούς τρόπους και μέτρια πάντα αποτελέσματα. Δε το γράφω για να σε κατηγορήσω, προς Θεού, αλλά το πρόβλημα σου πιστεύω δεν είναι οτι δε καταφέρνεις να χάσεις με τη διατροφή αλλά δε το έχεις δουλέψει αρκετά σε επίπεδο προετοιμασίας και ψυχολογίας, κάνεις δίαιτα όχι επειδή το έχεις αποφασίσει πραγματικά αλλά γιατί νιώθεις άσχημα αν δε κάνεις. Αυτή είναι η ειλικρινης μου άποψη και φυσικά μπορεί να είναι για τα σκουπίδια.
Αν αυτό είναι το επίπεδο προσπάθειας που μπορείς να καταβάλλεις για το συγκεκριμένο σκοπό εγω θα σου πρότεινα να σκεφτείς σοβαρά την επέμβαση σα τη καλύτερη λύση, με μία προϋπόθεση. Να φροντίσεις τα 1-2 πρώτα χρόνια και ενώ θα χάνεις τα κιλά να εκπαιδεύσεις τον εαυτό σου, γιατί αλλιώς είναι αρκετά πιθανό να μιλάμε για προσωρινή λύση.
Όταν κάνεις μία εγκυμοσύνη και ενώ είσαι στο κρεβάτι, και συγκεκριμμένα στο νοσοκομείο για 15 βδομάδες, και ξαφνικά γεννάς στην 30η βδομάδα κύησης (ούτε καν 7 μηνών δηλαδή) λες οκ έτοιχε.... Οταν κάνεις δεύτερη εγκυμοσύνη και είσαι και πάλι στο κρεβάτι, άνεργη αυτή την φορά άρα έτσι και αλλιώς καθηλωμένη στο σπίτι, και ενώ είσαι στο κρεβάτι ξαφνικά έχεις αιμορραγία η οποία δεν ξέρουν από πού προέρχετε, και από την 17 βδομάδα έχεις συνεχές αιμορραγίες, μπένεις νοσοκομείο, και στην 27 βδομάδα κύησης γεννάς (ακριβώς 6 μηνών) λες τί έφτεξα και ο Θεός μου στέλνει και πάλι την ίδια ταλαιπωρία? Οταν δε αυτό το μωρό σου μπαίνει χειρουργείο 2 μέρες αφότου γεννήθηκε, λες ότι δεν γίνετε, κάτι έχει μαζί σου ο Θεός και θέλει να το ξεπληρώσει με το να ταλαιπωρεί τόσο εσένα όσο και τα μωρά σου.Quote:
Originally posted by sweetOctober
γιατι πρεπει να στις στελνει ο Θεος ντε και καλα? Αν νομιζεις οτι ο σκοπος του ειναι αυτος εισαι σε δρομο που δε μπορω να σε βοηθησω, ειμαι αλλης αποψης...και τα "θρησκευτικα" μου δεν ακολουθουν και τοσο παντα της εκκλησιας (δηλ αν η εκκλησια πιστευει αυτο, εγω δεν...)Quote:
Originally posted by polinaki1983
Και τί γίνετε αν ο Θεός σου στέλνει συνεχώς δοκιμασίες για το ίδιο θέμα, και απλά κάθε φορά είναι ακόμα πιο δύσκολη η κατάσταση? όχι μόνο σωματική αλλά και ψυχική.... Δεν βαρέθηκε να με βασανίζει συνεχώς με το ίδιο πράγμα...??? και δεν μιλάω για τα κιλά... Με αυτά ζω μία ζωή, τα έχω συνηθήσει πια....Quote:
Originally posted by sweetOctober
Συνηθως οι δυσκολιες της ζωης μας προκαλουνται απο μ@λακες ανθρωπους. Ο Θεος κανει το θαυμα του και βοηθα. Οταν παλι τις στελνει εκεινος μας δοκιμαζει. Υπομονη. Να φυγει αυτη η σκατοχρονια! Συγνωμη για το λεξιλογιο αλλα δεν παλευεται η ατιμη! :sniffle:Quote:
Originally posted by polinaki1983
Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν δεν μου συνέβενε ότι συνέβηκε την τελευταία βδομάδα?....... Πόσες ακόμα δυσκολίες θα μου στείλει αυτός ο καλός Θεούλης?....
Οταν μετά από όλα αυτά, σου στέλνει στο ξαφνικό μία τρίτη εγκυμοσύνη, και ενώ έπερνες κάθε προφύλαξη που δεν δικαιολογείτε η εγκυμοσύνη, στην αρχή λες οκ, ίσως ο Θεός θέλει να με ξεπληρώσει με μία φυσιολογική εγκυμοσύνη και κάνεις τα πάντα για να παν όλα καλά... Οταν όμως ξαφνικά για 2 βδομάδες δεν ακούς καρδούλα του εμβρύου και μετά στα ξαφνικά ακατάσχετη αιμορραγία και αποβολή, χειρουργείο και απόξεση μέσα σε 3 ώρες από την αρχή της αιμορραγίας, τότε τί λες? Ότι ο Θεός θέλει να σου δείξει πως είσαι πλήρως ανίκανη να κρατήσεις μία φυσιολογική εγκυμοσύνη όπως κάθε γυναίκα.....
Εσύ θα το εξιγούσες διαφορετικά? Γιατί σίγουρα το "απλά έτυχε" δεν ισχύει σε μένα.
Λοιπον θα απαντήσω σε έναν έναν ξεχωριστα για να μην τα μπλέξω :P
Σουιτ μου, η αλήθεια ειναι πως ο λόγος που αρχισα να το σκέφτομαι ήταν η τελευταια επισκεψη στον ορθοπεδικο που μου ειπε πως ο συνδεσμος μου όχι μονο δεν εχει αρχίσει να αποκαθιστάται αλλά αντιθέτως ξαναχρειάζεται φυσιοθεραπείες ΠΑΛΙ και άμεση απωλεια βάρους μπας και γλυτώσω το χειρουργείο της αποκατάστασης του συνδεσμου. Και φυσικα η απωλεια βάρους να συνδυαστει με σοβαρή ασκηση ουτώς ώστε ο μυς να μπορέσει να σηκώσει το γόνατο. Αφου πλέον ο συνδεσμος δεν μπορεί να το κάνει. Γενικα τα προβληματα που εχω δεν δημιουργηθηκαν απο το βάρος, αυτό απλά τα επιδείνωσε κατά πολύ. Δεν κατηγορω τα κιλα μου δηλαδη που έσπασε ο συνδεσμός μου, εννοειται πως ειναι δικη μου μαλακία που δεν μπορώ να κάνω διατροφή να τα χάσω και να ξελαφρώσει το καημένο. Σημερα π.χ εσπασε ο διαολος το ποδαρι του και χάλασε το ασανσερ της σχολής....ανέβηκα 6 ορόφους (διπλές σκάλες) με τα ποδια και οταν εφτασα δεν μπορουσα να πάρω ανάσα και κατέληξα να κουτσαίνω για το υπόλοιπο της μέρας..... Αναγνωρίζοντας πως το να σταματήσω να τρώω απο μόνη μου πλέον φαντάζει αδύνατο, ενω ταυτόχρονα αναγνωριζω το ΠΟΣΟ εχω βελτιωσει ποιοτικα την διατροφη μου (μου το ελεγε κι η διατροφολόγος αυτό), το προβλημα μου πλέον εχει να κανει καθαρα με την ποσότητα. Δηλαδη δεν τρώω τηγανητα πλέον καθόλου π.χ. Τρωω ΚΑΘΕ μερα φρουτα και λαχανικα και μου αρέσουν κιολας! Αλλά δεν μπορω να ρυθμισω την ποσοτητα. Θελω λοιπον να την ρυθμισει κάποιος άλλος για μένα για να μπορέσω να νιώθω ικανοποιημένη με την σωστή ποσότητα φαγητού κι έτσι να το κρατησω μια ζωή. Δηλαδή το βλέπω πιο πολυ ως μαξιλαράκι που είπε κι ο Τάσος πιο κάτω! Το πατημα για να φυγουν οι πρώτοι μήνες κατά τους όποιους, ελπίζω, θα έχω συμφιλιωθεί με το τι θα τρώω και θα ειμαι καλά με αυτό γιατι θα έχω, τεχνητο μεν υπαρκτό δε, κορεσμό στο στομάχι.
Φιλιπάρα, δεν θα διαφωνίσω απόλυτα σε αυτό που λες. Θα διαφωνίσω μερικώς. Υπάρχουνε περίοδοι που πραγματικα προσπαθω και περιοδοι που χαζοπροσπαθώ πιο πολυ για να πεισω τον εαυτο μου ότι δεν τα εχω παρατήσει. Ας ειμαστε ειλικρινεις, οταν προσπαθώ σοβαρά εχω ενα ικανοποιητικό αποτέλεσμα της τάξεως 4 κιλά περίπου τον μήνα. Το θεμα ειναι πως δεν μπορω να κόψω τα υπερφαγικά. Και το ακομα χειροτερο ειναι πως ενα υπερφαγικό μετα με τραβαει εντελως πισω γιατι ψυχολογικα νιώθω πως γαμήθηκαν όλα. Θελω λοιπον έναν τεχνητο τρόπο να μην μπορώ να κάνω υπερφαγικά για ενα χ διάστημα, να σοκάρω τον οργανισμό μου πρακτικά, για να συνεχισω. Δεν θεωρω δηλαδη πως το χειρουργείο θα με κάνει μαγικά να χάσω τα κιλά. Αλλά θα είναι μια σοβαρή αντίσταση στο να μην τα ξαναπάρω, και θα μου δωσει ενα χρονικο διαστημα μερικων μηνων να μάθω να ελεγχο ποσότητες γιατι απλά δεν θα μπορώ να κάνω κάτι άλλο.
Τάσο μου, ευτυχως εγώ μέσα σε όλα τα κακά μου εχω κι ένα καλό. Δεν τρώω συναισθηματικά, τρώω ψυχαναγκαστικά. Το δικό μου "μαξιλάρι" θα ειναι καθαρα για να μου κοψει τον ψυχαναγκασμό της ποσότητας. Δεν πιστευω σοβαρα πως το χειρουργειο ειναι ενα μαγικο κουμπακι που τα φτιάχνει όλα. Απλά πιστευω πως είναι ένα σοβαρό πάτημα για την αλλαγή της συνήθειας. Αναγνωριζω πως το βάρος πάλι πάνω μου θα πέσει, αλλά τουλχιστον ετσι, θα υπάρχει κάτι να με κρατάει μακρυα μέχρι να ξεπεραστεί το πρόβλημα.
Να τονισω πως ακομα δεν εχω πάρει απόφαση ακόμα το ψάχνω, γιατι πρέπει φυσικα να μιλήσω και με χειρουργο πρώτα. Δυστυχως κι εγώ θα ήθελα πολύ να πώ στο Ριο, αλλά δεν μου το επιτρέπουν οι υποχρεώσεις και τα οικονομικά μου. Σκέφτομαι να επισκεφτω το πανεπιστημιακό στην Αθήνα να δω τι παίζει. Να εχω και μια αποψη γιατρού γιατι ότι και να λέω εγώ μπορεί τελικά να μην είναι για μένα κάποια επέμβαση!
Σας ευχαριστώ πολύ και πάλι για το ενδιαφέρον και τις απαντήσεις σας :)
Πωλινάκι, εγω δεν ειμαι θρησκευομενο άτομο, για την ακριβεια είμαι ο ορισμός του άθεου, οποτε θα σου προτεινα να μην κατηγορεις υπερφυσικές δυνάμεις για καθημερινα προβληματα. Ο κάθε οργανισμος ειναι διαφορετικός, μπορεί ο δικος σου να εχει αυτη την ιδιαιτεροτητα. Φυσικα και δεν ειναι ανικανότητα ομως! Μην το βλέπεις ετσι και μην περιθωριοποιεις τον εαυτο σου! Ειναι κρίμα νέα γυναίκα :) Συνεχισε την ζωή σου όπως μπορεις! Στην τελική μέχρι τώρα εχεις επιβιώσει με τόσες δυσκολίες! Μην το αφησεις να σε πάρει απο κατω!!!!
Scarllet_D απο πατρα εισαι? :P:P ή σπουδάζεις? η τιποτα απο τα δυο? :P
κατα τη ταπεινη μου γνωμη να μην κανεις κανενος ειδους χειρουργιο ουτε κατι αλλο. το θεμα ιεναι να μαθεις να τρως σωστα!!
το γεγονος οτι προσπαθεις και τα καταφερνεις λεει πολλά! μην τα παρατας!!
και εγω χθες εκανα υπερφαγικο, ετρωγα ενα μηνα σωστα και την τελευταια μερα του μηνα εφαγα τα λυσακα μου :P:P:P:P
μεινει στην προσπαθεις στο συνεχη αγωνα και ολα θα πανε καλα! το να μαθεις να διαχειριζεσαι τη πεινα σου και να τρως σωστα θα διαρκεσει ολη σου τη ζωη οχι 2-3 μηνες! παλεψε το
Απο Tρικαλα είμαι, αλλά εχω μεγαλώσει και μένω στην Αθήνα :) Σπουδαζω κιόλας, επίσης στην Αθήνα :P
Ξερεις κατ ρε συ, πραγματικά ξερω να τρώω σωστά. Δεν μπορώ να ελέγξω ποσοτητες όμως. Ξερω τι ειναι καλό και τι όχι κλπ, αλλά δεν μπορώ να ελέγξω την ποσότητα ώστε να χάσω βάρος! Και τα κιλά πλέον ειναι πολλά και κουράστηκα :(
Χμ, ξέρεις μήπως αν υπάρχει αυτή η τεραστια αναμονή για να κλείσεις ένα απλό ραντεβου όσο υπάρχει και για την επέμβαση; Γιατι για μια απλή επισκεψη θα μπορουσα να πάω με το λεωφορείο και να φύγω την ίδια μέρα! Δηλαδή τα έξοδα ειναι πολύ λιγοτερα, γιατί κι εγώ έχω ακούσει τα καλύτερα για το Ρίο και τον Καλφ. είναι η αλήθεια! Μακάρι να μπορουσα να χειρουργηθώ εκεί δηλαδη, αν το κάνω τελικά, αλλά εχουν τρελές λίστες. Νομιζω πανω απο χρόνο αν δεν κανω λάθος...
Τίποτα είναι η αλήθεια :) Ευχαριστώ!!!
και εγω δεν μπορω να ελεγξω τις ποσοτητες με το ζορι της ελεγχω! και αποτε μπορω :P:P:P:P