θα ευχομουν να πεσει ενας μετεωριτης , να τελειωνουν ολα . Βαρεθηκα να μαχομαι εναν εχθρο που δεν εχει δειξει το προσωπο του .
Printable View
θα ευχομουν να πεσει ενας μετεωριτης , να τελειωνουν ολα . Βαρεθηκα να μαχομαι εναν εχθρο που δεν εχει δειξει το προσωπο του .
Μια απ' τα ίδια κι εγώ. Θέλω να γίνω καλά τώρα, όχι αύριο, τώρα!!!! Δεν έχω άλλη υπομονή, κουράστηκα να παλεύω.Quote:
Originally Posted by Macgyver
Δεν ξέρω αν έχει νόημα να το γράψω αλλά δεν ξύπνησα καλά σήμερα οπότε δεν αισθάνομαι καλά...πάλι...ουφ...
πολυ κουρασμενη και πολυ νυσταγμενη..
Kυκνε , πως πας . Οχι κ καλα ετσι . Κεγω μην νομιζεις , χαλια ειμαι , κ προσπαθω να κρατησω την ψυχραιμια μου . Ατιμη ασθενεια .Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Που πατάω λάικ ?Quote:
Originally Posted by kramel36
Eπιπλεον , θα προτιμουσα να πεθανω στον υπνο μ σαν το παππου μ , οχι ουρλιαζοντας σαν τους επιβατες στο αυτοκινητο του !!!!!!!!Quote:
Originally Posted by Macgyver
...χαχαχαχχαχ!Quote:
Originally Posted by Macgyver
Το κάνω εικόνα: οδηγούσε ο παππούς σου και τον πήρε ο ύπνος, δημιουργώντας δυστύχημα?
(δεν γελάω φυσικά με αυτό, αλλά με τον τρόπο που το εγραψες)
Τις προηγούμενες μέρες ένιωθα κάπως καλύτερα αλλά τώρα ξαναέπεσα...νιώθω μοναξιά και θέλω συνέχεια να κοιμάμαι για να μη σκέφτομαι...Quote:
Originally Posted by Macgyver
ax! Αγαπάω ύπνο.Ποσο σε καταλαβαίνω κύκνο. Εγω σημερα νιώθω η πιο άτυχη. μεσα στον χωρισμό μου ηρθε να προστεθει και ενα προβληματακι υγείας. Σκατα παντου.
Κι εγώ τον αγαπάω αλλά όταν ξεπερνάει τα όρια του φυσιολογικού γίνεται κι αυτός πρόβλημα...για παράδειγμα χθες από το να κοιμάμαι μέσα στη μέρα ξύπνησα στις 5 το πρωί κι αναγκάστηκα να πάρω χάπι για να ξανακοιμηθώ...Quote:
Originally Posted by feggari
Περαστικά σου κι υπομονή!
Εχω τις στιγμες μου Θεοφανια !Quote:
Originally Posted by Θεοφανία
Οι στιγμες....οι στιγμες που μπορει να νιωθεις γεματος, χαρουμενος, χρησιμος...και οι στιγμες που μπορει να νιωθεις το απολυτο κενο. Αυτη την περιοδο εχω δυσκολιες. Παλευω πολυ για μια θεση στο πανεπιστημιο, δεν εχω ιδεα σε ποια χωρα, πολη θα με δεχτουν και που θα βρισκομαι, σε καμια δουλεια δεν με εχουν δεχτει ακομη εδω, εστω και προσωρινα, οι φιλοι μου λειπουν και μονο το σκαιπ μας φερνει πλεον κοντα και εχω απειρο διαβασμα σε καθημερινη βαση που ελπιζω καποια στιγμη να με βοηθησει να κανω αυτα που θελω στη ζωη. Οι γονεις μου με πιεζουν πολυ για ολα αυτα, ενω η μονη κοινωνικοποιηση μου εδω στη Θεσσαλονικη ειναι οι προπονησεις μου και η δουλεια μου που γινεται εθελοντικα ενοειται, καθως κανεις δεν εχει να πληρωσει κανεναν. Κοιμαμαι και ξυπναω με αυτη την αγωνια, που θα παω, αν θα τα καταφερω, εαν κανω καλα που αφιερωνω σχεδον ολη μου την ζωη στην επιστημη μου ή αν θα επρεπε να ειμαι εξω δεξια και αριστερα. Γενικα, μου λειπει η ασφαλεια και η ταξη και νιωθω εξω απο τα νερα μου.
Παλι καλα how , που εχεις τις σιγμες που αισθανεσαι γεματη , χαρουμενη χρησιμη . Πολλοι απο μας ( κ εγω ) σπανιοτατσ αισθανομαι ετσι .Υπαρχουν κ χειροτερα .
Kαλημερα σε ολο τον κοσμο, ευχομαι να εχετε ολοι μια υπεροχη φθινοπωρινη ημερα.....