Αν δεν θυμάσαι ότι υπήρξες τότε δεν έχει σημασία και 1000 φορές να ζήσεις ξανά. Πάντα θα είναι σαν πρώτη φορά.
Printable View
αρχικά να πω πως τον Καζίνσκι τον εμαθα πέρισυ, από το νέτφλιξ, δεν ήξερα καν ότι υπάρχει, φυσιολογικό θα σκεφτεί κανείς, από πού να τον μάθω;
ήταν ιδιαίτερος και προκαλούσε πρόβλημα στην ζωή του, το τυπικά κανονικό δεν του ταίριαζε, αυτό ήταν το λάθος, ίσως αν υπήρχε ένας τρόπος να μην είναι αντικρουστικός να μην ήταν βίαιος. πιστεύω έφταιγε πολύ η κοινωνια της αμερικής για την όποια εκτροπή του.
οι ιδέες του ήταν πολύ μπροστά, συμφωνώ. και χαίρομαι να υπάρχουν ανθρώποι να μην σκέφτονται με την μάζα, αυτές οι φωνές καλό είναι να μένουν, γνώμη μου, ότι αυτό που σου παρουσιάζεται ως εξέλιξη είναι μια μπούρδα που θέλει να σε αιχμαλωτίσει, και ούτε εγώ πιστεύω πως το να σκοτώνεις κόσμο μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, απλά, το να μην κάνεις τίποτα αυτοί το θεωρούν ως συμφωνία μαζί τους; ίσως κάτι τέτοιο να σκεφτόταν.
προσφατα άκουσα πως υπάρχει μια θεωρία πως δεν έκανε αυτός τις επιθέσεις, ότι τον χειραγωγησαν, δεν ξέρω τί να πιστέψω.
Τον Καζινσκι απο 10 χρονων τον αντιμετωπιζαν ως φρικιο . Διοτι ηταν ευκολο για τη κοινωνια . Παμε στο επομενο θεαμα . Και αυτο συνεχιστηκε ως και το τελος των ακαδημαικων σπουδων . Τουτο το στιγμα εγινε η ταυτοτητα του . Και βαση αυτης της ταυτοτητας , διεμηνυσε στη κοινωνια με τον πιο βροντερο τροπο , οτι << ειμαι αυτο που συμφωνησατε οτι ειμαι , εχετε δικιο >> . Κυνικη απαντηση .
Υπαρχουν παμπολλες θεωριες συνομωσιας εκει εξω , αν αρχισουμε και δινουμε σημασια σε ολες , χανουμε το νοημα . Το νοημα ειναι οτι η κοινωνια δε πηρε το μαθημα της και ουτε προκειται . Πληρης αγνοια κινδυνου . Αυτοκαταστροφικο στοιχειο .
η κοινωνία και οι κοινωνίες ποτέ δεν πρόκειται «να πάρουν το μάθημά τους» από ιδιοφυΐες - πρωτοπόρους - καινοτόμους, γιατί τους τρομάζουν (όπως κάθε τι που ξεφεύγει πολυ επάνω από το μέσο όρο). Η ανθρωπότητα έρχεται επικουρικά και είτε νομοθετεί είτε επιβάλλει έμμεσα -ευτυχώς, έστω και καθυστερημένα- το οτιδήποτε ωφέλιμο που διδάσκεται και από τέτοιους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ' όπως και η ανθρωπότητα «μαθαίνει από τα μαθήματα» (και τα παθήματα) των ανθρώπων. Οι κοινωνίες είναι πλήθος από άτομα που επιδιώκουν να προάγουν κυρίως τον ατομισμό τους ' ευδαιμονισμός, πλούτος, δόξα ' ότι θεωρούν ανα εποχές ότι αξίζει να επιδιώξουν. Συμφωνώ μαζί σου.
Σωστά...Πιστεύω ότι υπήρχαμε πριν την γεννησή μας κα θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε μετά τον θάνατο,όχι απαραίτητα σε αυτόν τον πλανήτη και σε αυτό το σύμπαν ή σε αυτήν την μορφή της ύπαρξης.
Η πιθανότητα να μην υπήρξαμε ποτέ πριν στο παρελθόν,να ζουμε 70-80 χρόνια σε αυτόν τον κόσμο και μετά να μην ξαναυπάρχουμε στον αιώνα τον άπαντα είναι πολύ μικρή.
Οι ίδιες αιτίες που μας έφεραν σε αυτήν την ζωή θα μας φερουν και στις άλλες.
Είμαστε παιδιά του κόσμου,διαρκώς ανανεώμενα.
Δεν υπάρχει απόδειξη ότι υπάρχει ''ψυχή''. Μόνο λειτουργία του εγκεφάλου. Άρα εφόσον η λειτουργία του εγκεφάλου πάψει να λειτουργεί παύει να λειτουργεί ο βιολογικός οργανισμός.
Είχα ένα αυτοκίνητο που είχε εγκέφαλο και όταν ο εγκέφαλος κάηκε το αυτοκίνητο έπαυσε να λειτουργεί.
Ο οδηγός του υπήρχε, δεν έπαθε τίποτα από τη βλάβη εγκεφάλου του αυτοκινήτου.
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι ένας κβαντικός υπολογιστής https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A...84%CE%AE%CF%82
Που δεν είναι σίγουρο ότι θα υπάρξει :Ρ Άρα νεκρό.
Πιστεύω ότι υπάρχουν δύο Θεοί, ένας καλός και ένας κακός. Ο καλός έφτιαξε ένα κόσμο τέλειο χωρίς αρρώστιες αιώνιο που δεν υπάρχει θάνατος. Ο κακός Θεός που λέγεται και Σατανάς έφτιαξε ένα κόσμο ατελή όπου όλα φθείρονται και πεθαίνουν.
Για να δώσει ζωή στον κόσμο του ο κακός Θεός παρασύρει ψυχές να ζήσουν στον δικό του κόσμο υποσχόμενος ηδονές όπως το φαγητό, το σεξ και την εξουσία. Ψυχές παρασύρονται και ποθούν αυτές τις τρεις ηδονές και γεννούνται επανειλημμένα στον Κόσμο του κακού Θεού.
Προορισμός όλων των ψυχών είναι να επιστρέψουν στον κόσμο του Καλού Θεού, αρνούμενοι τις ηδονές από το φαγητό, το σεξ και την εξουσία.
Είναι δείγμα προόδου όταν αρνείσαι να σμίξεις και να κάνεις παιδιά, όταν αρνείσαι την ηδονή του φαγητού και όταν περιφρονείς την εξουσία
Εγώ πιστεύω πως το σύμπαν γεννήθηκε μόνο του από το Πνεύμα το οποίο δεν ξέρουμε τι ακριβώς είναι. Δεν γίνεται να υπάρχει τυχαία η ύπαρξη. Η συνείδηση είναι η ανώτερη μορφή της ύλης, άρα και εμείς οι άνθρωποι την πρεσβεύουμε αλλά όχι πως υπάρχει ψυχή. Υπάρχει εγκέφαλος με λειτουργίες και όταν πάψει να λειτουργεί έπαψαν όλα. Μπορεί σε άλλους πλανήτες να υπάρχουν οργανισμοί που επικοινωνούν με τηλεπάθεια ή με ήχους όπως τα δελφίνια, δεν ξέρουμε ακόμη τι γίνεται. Το σίγουρο είναι πως υπάρχει θάνατος και πως κανείς δεν γύρισε την ''ψυχή'' του με συνείδηση πίσω.
Οι απόψεις σου είναι επίκαιρες! Σύμφωνα με την εποχή μας!
Θέλεις για όλα χειροπιαστές αποδείξεις! Μη λες "πιστεύω", λέγε "ξέρω". Εγώ θα παραμείνω με τις αυταπάτες μου που μου προσφέρουν ευχαρίστηση.
Εύχομαι Ο δικός σου πραγματικός κόσμος να σου προσφέρει επίσης κάτι ανάλογο!
Κι εγώ σε ευχαριστώ, πάρα πολύ HarleyQuinn!!!
Καλημέρα...
Τι να σου πω, εγώ δεν θα πρωτοτυπήσω... Πιστεύω ότι μετά το θάνατο εξακολουθεί να υπάρχει η ψυχή και κατατάσσεται ανάλογα με τις πράξεις του ανθρώπου όσο ζει σε παράδεισο ή κόλαση... Τώρα τι ακριβώς θα συμβεί στην Δευτέρα παρουσία δεν ξέρω, μόνο υποθέσεις κάνω... Ίσως το μάθω όταν έρθει η ώρα μου...
Που το ξέρεις ότι δεν θέλησες να υπάρχεις?...μπορεί να ήταν δική μας επιλογή και να ήρθαμε σε αυτον τον κόσμο...
Οπως ένα όνειρο που δεν επέλεξες να το ονειρευτείς,αλλά επέλεξες να κοιμηθείς ξέροντας ότι θα δεις όνειρο...Κάπως έτσι συμβαίνει και με την ζωή...Οταν πεθάνουμε θα ξυπνήσουμε στον κόσμο απο τον οποίο προήλθαμε,και ισως επιλέξουμε να ξανακοιμηθούμε/ξαναγεννηθούμε.
Την έχω δει σε βίντεο στο youtube αυτήν την εξήγηση και λέει πως συμφωνούμε τι θα ζήσουμε, κάνουμε ένα σχέδιο δηλαδή, και γεννιέται η ψυχή μας με το πρόγραμμα που έχουμε συμφωνήσει από πριν. Στο ταξίδι μας υπάρχει κάποια βοήθεια πνευματική για να ξεπεράσουμε τα εμπόδια και πως αν δεν τα ξεπεράσουμε και αυτοκτονήσουμε πχ ξαναγεννιόμαστε και ξανακάνουμε την ίδια ζωή μέχρι να φτάσουμε στο τέλος.
Ωραίο φαίνεται αλλά δεν με καλύπτει γιατί πως εξηγείς ότι πολλαπλασιάζονται οι ψυχές; Από που έρχονται τόσα δισεκατομμύρια και πόσα υπάρχουν ακόμη;
Oι Ψυχές είναι θεωρητικά άπειρες, δεν υπάρχει συγκεκριμένος αριθμός...Υπάρχουν 8 δισεκατομμύρια αυτην την στιγμή στο ηλιακό μας σύστημα και υπάρχουν πάνω απο 200 δισεκατομμύρια ηλιακα συστήματα στον γαλαξία μας και πάνω απο 200 δισ γαλαξίες στο ορατό συμπαν..
Και φυσικά δεν ξέρουμε πόσα συμπαντα σαν το δικό μας ή και διαφορετικά υπάρχουν στην υπαρξη γενικότερα...Οπότε για υπολόγισε πόσες ψυχες μπορούν να υπάρχουν...
Προσωπικα δεν πιστεύω στην Σαμσάρα,στον κύκλο των μετενσαρκώσεων δηλαδή που έχει τελικο σκοπό να βγούμε απο αυτόν τον κύκλο και να περιέλθουμε σε μια αιώνια κατάσταση υπαρξης...Τα πάντα ρεί...Θα ερχόμαστε και θα φεύγουμε απο την υπαρξη στο διηνεκες.
εγώ όλα αυτά τα αποκαλώ παρηγοριά.
λέμε πράγματα ο ένας στον άλλο κι έτσι φαίνεται η ζωή υποφερτή.
αν τον άλλονε τον φτάνει να πιστεύει στην αιώνια ζωή, ας πιστεύει.
Από την στιγμή που υπάρχει το ''κάτι'',υπάρχουν τα πάντα.
Συγνώμη που παρεμβαίνω στην όμορφη συζητησή σας αλλά εδώ η HarleyQuinn σου απαντάει κάτι συγκεκριμένο και διαλεκτικά ακατάρριπτο: θυμάσαι προηγούμενες ζωές; εμπειρίες από προηγούμενες ζωές; υπάρχει στην μνήμη σου κάτι από «άλλες ζωές»; δεν απάντησες σε αυτό προφανώς γιατί δεν θυμάσαι να υπήρξες, όπως και εμείς. Οπότε οι εμπειρίες σου και τα βιώματά σου, η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ σου αυτή που διαμορφώθηκε όλα τα χρόνια της ζωής σου, (ακόμη και αν υπήρξαν «άλλες ζωές» που προυπήρξες) εφόσον δεν παρέμειναν και στην τωρινή σου ζωή -δεν έχεις καμμιά ανάμνηση-, τεκμαίρει πως παύει με τον θάνατό σου. Ότι όλα όσα έζησες που συναποτελούν τον μοναδικό αυτόν άνθρωπο, θα τελειώσει οριστικά αφότου κλείσεις τα μάτια. Δεν παίρνω θέση γιατί δεν έχω και βεβαιότητες επάνω σε τέτοια ζητήματα που είναι μεταφυσικά, μόνο προσπαθώ να εξηγήσω γιατί στο παραπάνω διάλογο το συγκεριμένο επιχείρημα σου οδηγεί σε αδιέξοδο. Καλημέρα
στα παραπάνω ζητήματα μου έδωσε εν μέρη απάντηση και κίνητρο το μικρό βιβλίο του Καζαντζάκη
Ασκητική/Salvatores Dei:
«Ερχόμαστε από μία σκοτεινή άβυσσο. Καταλήγουμε σε μία σκοτεινή άβυσσο. Το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή».
«Μια προσταγή μέσα μου:Σκάψε! Τι βλέπεις;
- Ανθρώπους και πουλιά, νερά και πέτρες!
- Σκάψε ακόμα! Τι βλέπεις;
- Ιδέες κι ονείρατα, αστραπές και φαντάσματα.
- Σκάψε ακόμα! Τι βλέπεις;
- Δε βλέπω τίποτα! Νύχτα βουβή, πηχτή σα θάνατος. Θα ΄ναι ο θάνατος.
- Σκάψε ακόμα!
- Αχ! Δεν μπορώ να διαπεράσω το σκοτεινό μεσότοιχο! Φωνές γρικώ και κλάματα,φτερά γρικώ στον άλλον όχτο!
- Μην κλαις! Μην κλαις! Δεν είναι στον άλλον όχτο! Οι φωνές, τα κλάματα και ταφτερά είναι η καρδιά σου!»
https://el.wiktionary.org/wiki/%CE%B...B5%CE%B9%CE%B1
Αλήθεια είναι, γενικά, η υπαρκτότητα μιας κατάστασης ή η πραγματικότητα ενός γεγονότος. Γενικά η έννοια και η αξία της αλήθειας αποτελεί ένα από τα δυσκολότερα προβλήματα της φιλοσοφίας, με πολλές διαφορετικές θεωρίες να έχουν ειπωθεί.
Η λέξη προέρχεται από το στερητικό α- και τη λέξη λήθη (λησμονιά).[1] Σύμφωνα όμως με το λεξικό των Λίντελ - Σκοτ η λέξη προέρχεται από το λήθω = λανθάνω (= μου διαφεύγει) και το στερητικό "α".
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91...B5%CE%B9%CE%B1
Το ψέμα δεν είναι το ακριβώς αντίθετο της αλήθειας. Η αλήθεια αντανακλά και παράγει πραγματικότητα, η μη αλήθεια δεν παράγει πραγματικότητα, ενώ το ψέμα, επειδή δεν αντανακλά την πραγματικότητα, παράγει νέα πραγματικότητα, νέα δηλαδή αλήθεια, όταν το πιστεύει κάποιος.
Η αλήθεια δεν είναι ίδια για τον καθένα. Για την αλήθεια διαφωνούν ακόμη και ειδικοί επί των θεμάτων. Για παράδειγμα οι επιστήμονες διαφωνούν σε πολλά θέματα για το τι ισχύει πραγματικά και οι θρησκείες αποδέχονται διαφορετική εκδοχή της αλήθειας η μία από την άλλη. Ακόμη και όταν αλήθεια θεωρείται η πραγματικότητα που βιώνουμε, όσοι υποστηρίζουν πως υπάρχουν παράλληλα σύμπαντα, θεωρούν πως ένα σύμπαν σαν το δικό μας είναι επίσης μια εκδοχή της αλήθειας
Για να αποφευχθεί το λάθος, η επιστήμη αναζητά την αλήθεια μέσα από αυστηρές διαδικασίες ελέγχου. Η επιστημονική αλήθεια φαίνεται να είναι αρκετά αντικειμενική καθώς ζητά τα όσα ισχυρίζεται κάποιος να επαληθεύονται πειραματικά, όσες φορές κι αν κάποιο πείραμα επαναλαμβάνεται. Για όσο διάστημα μια θεωρία καλύπτει όσα παρατηρούμε, η θεωρία αυτή θεωρείται αληθής. Καθώς η επιστήμη κάνει συνεχώς νέες ανακαλύψεις, η επιστημονική αλήθεια αναπροσαρμόζεται ή επεκτείνεται.[4] Η αλήθεια για να εκφραστεί σε απόλυτο αιτιακό βάθος απαιτεί την ταύτιση της οντοαξιωματικότητας (αξιωματικότητα της υποστατότητας) με την επιστημονική αξιωματικότητα (αν υπάρχει, διότι τα περισσότερα επιστημονικά πεδία δεν έχουν καθαρή αξιωματικότητα). Δηλαδή ακόμα και αν δεχτούμε ότι υπάρχει απόλυτη ή σχετικιστική (βλ. relativism) αλήθεια, δεν είναι πάντα εφικτό να εκφραστεί με αιτιακή πληρότητα.
Η αλήθεια των θρησκειών είναι περισσότερο αξιωματική και αδιαπραγμάτευτη από αυτή της επιστήμης. Η θρησκευτική αλήθεια παραμένει σταθερή, ενδεχομένως όμως να αλλάζει η ερμηνεία των πιστεύω της ώστε να ακολουθεί τις σύγχρονες παρατηρήσεις. Στον χριστιανισμό, η θρησκευτική αλήθεια φανερώνει τον ίδιο τον Θεό ως την απαρχή και συνέχεια της αλήθειας: «Εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή» (Ιω. γ΄ 21). Μεγάλο μέρος της θρησκευτικής αλήθειας δεν φαίνεται να είναι δυνατό να τεκμηριωθεί με επιστημονική διαδικασία και ως εκ τούτου γίνεται αποδεκτή μέσω της βιωματικής πίστης Στη θρησκευτική αλήθεια γίνεται φανερό πως, οι θρησκευτικές αλήθειες διαφέρουν μεταξύ τους από θρησκεία σε θρησκεία
Ο Πλάτωνας, θέλοντας να δείξει τη δυσκολία του να συλλάβει κανείς την αλήθεια, χρησιμοποίησε μια αλληγορία. Είπε πως οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τις αισθήσεις τους για να συλλάβουν την αλήθεια, όμως εξαπατώνται από αυτές. Μοιάζουν σαν να είναι δεμένοι μέσα σε ένα σπήλαιο από το οποίο δεν μπορούν να βγουν ή να κοιτάξουν πίσω, όπου (πίσω τους) βρίσκεται αναμμένη μία φωτιά, καθώς και διάφορα αντικείμενα που περνούν από μπροστά της. Το μόνο που βλέπουν είναι οι σκιές που σχηματίζονται από τα αντικείμενα στον τοίχο του σπηλαίου καθώς αυτά φωτίζονται από τη φωτιά.
Η σκιά ενός κύβου θα μπορούσε να εμφανίζεται είτε σαν ακανόνιστο εξάγωνο, σαν παραλληλόγραμμο ή σαν τετράγωνο, αλλάζοντας συνεχώς μορφή καθώς αυτός περιστρέφεται. Οι σκιώδεις αυτές μορφές εμφανίζονται μάλιστα παραμορφωμένες από τη φωτιά που κυματίζει και από το ανάγλυφο του τοίχου του σπηλαίου. Οι άνθρωποι τελικά, εμπιστευόμενοι την εικόνα που τους δίνει η περιορισμένη όρασή τους, την οποία και συνηθίζουν, πιστεύουν πως η αλήθεια είναι οι σκιές. Ακόμη και αν κάποιος δραπετεύσει και βγει από το σπήλαιο στο φως του ήλιου, αν δεν έχει ανοικτό φιλοσοφικό πνεύμα τυφλώνεται από το φως και ξαναμπαίνει στη σιγουριά του σπηλαίου, ανίκανος να ξεφύγει από αυτό που έχει συνηθίσει ως αληθινό. Ο φιλόσοφος, αυτός δηλαδή που συνεχώς θέτει ερωτήματα για το «τι», «πώς» και «γιατί», είναι ο μόνος που μπορεί να δει την αλήθεια και παρόλο που γνωρίζει πως θα χλευαστεί στην προσπάθειά του να τη μεταφέρει και στους υπόλοιπους μέσα στο σπήλαιο, ο Πλάτωνας υποστηρίζει πως είναι χρέος του να τους μεταδώσει τη γνώση αυτή.
Η σύγχρονη φιλοσοφική σκέψη δίνει στον όρο αλήθεια διάφορες ερμηνείες:
Οντολογική αλήθεια: Είναι η αλήθεια για τα πράγματα όπως υπάρχουν καθ' εαυτά και όπως είναι η πραγματική τους φύση και όχι όπως ο άνθρωπος έχει την δυνατότητα να τα γνωρίσει.
Τυπική αλήθεια: Στην τυπική αλήθεια προϋπόθεση είναι η έλλειψη αντιφατικότητας και η ταυτόχρονη παρουσία λογικής ακολουθίας. Ωστόσο μία τυπική αλήθεια μπορεί να μην είναι ουσιαστική. Στην φράση «η ψυχή είναι αθάνατη», περιέχεται μία τυπική αλήθεια, δεδομένου ότι δεν είναι ουσιαστικά επιβεβαιωμένη.
Καθ' ύλην αλήθεια: Είναι η αλήθεια κατά την οποία υπάρχει πλήρης ταύτιση της γνώσης προς το περιεχόμενο και τα πραγματικά δεδομένα. Η φράση «Η γη κινείται γύρω από τον ήλιο» είναι πραγματική αλήθεια και διαθέτει απόλυτο κύρος.
Μεταφυσική αλήθεια: Πρόκειται για την αλήθεια που δεν μπορεί κανείς να γνωρίζει με βεβαιότητα. Έρχεται σε αντίθεση με την θετική σχολή, που υποστηρίζει ότι γνωρίζουμε την αλήθεια μόνο με τα εμπειρικά δεδομένα.
Δογματική αλήθεια: Είναι η άποψη ότι μπορούμε με βεβαιότητα να γνωρίσουμε την αλήθεια των πραγμάτων, τα οποία είναι όπως ακριβώς μας φαίνονται.
Το αληθές είναι μία από τις δύο βασικές αξίες (τιμές) της λογικής. Η δεύτερη είναι το ψευδές.
Ο Αριστοτέλης φαίνεται να ήταν ο πρώτος που έθεσε τυπικό πλαίσιο για τη λογική, την προτασιακή λογική, που εξελίχθηκε και συνδέεται άμεσα με την ευρύτερη μαθηματική λογική. Η Άλγεβρα Μπουλ, που έχει προκύψει ως μαθηματική έκφραση της Αριστοτέλειας λογικής (του είναι ή δεν είναι), έχει βρει ευρεία εφαρμογή στην σχεδίαση του λογισμικού και των κυκλωμάτων των ηλεκτρονικών υπολογιστών.
Στην αρχαιοελληνική μυθολογία, η Αλήθεια προσωποποιείται. Την θεωρούσαν κόρη του Δία, μητέρα της Αρετής και τροφό του Απόλλωνα. Οι Ρωμαίοι την πίστευαν ως κόρη του Κρόνου και αργότερα του Χρόνου.
Και τα δέντρα το παθαίνουν αυτό ή μόνο οι άνθρωποι; Και οι φάλαινες όρκα που έχουν αυξημένη νοημοσύνη ή μόνο εμείς; Ή αυτά δεν έχουν ψυχή αλλά κάτι άλλο; Εμείς έχουμε συνείδηση πάντως πέρα από ''ψυχή'' που δεν είναι σίγουρο ότι έχουμε. Μήπως ο εγκέφαλος του ανθρώπου προσπαθεί να περάσει στο επόμενο επίπεδο, δηλαδή η συνείδηση να επιβιώνει χωρίς το σώμα ή το σώμα να επιβιώνει περισσότερο χρόνο ώστε να επιβιώνει και η συνείδηση περισσότερα χρόνια;
Παρακολουθώ μια συνέντευξη του Δρ. Δανέζη στις "Αντιθέσεις", όπου λέει επιστημονικές αλήθειες εκπληκτικές
https://www.youtube.com/watch?v=bmP9ZQx9a3c
Οταν ονειρεύεσαι ένα όνειρο,θυμάσαι άλλα όνειρα που είχες ονειρευτεί?...Θυμάσαι ότσι στην πραγματικότητα δεν βρίσκεσαι στον τόπο του ονείρου αλλά στο κρεββάτι σου και κοιμάσαι?
Δεν έχετε καταλάβει ότι η συνείδησή μας δεν βρισκεται αυτην την στιγμή στον πλανήτη Γη...Μόνο το άβαταρ μας βρισκεται εδώ...Η συνείδηση κοιμάται στα Halls of Amenti...Οταν πεθάνουμε εδώ,θα ξυπνήσουμε εκεί...Και μετά πάλι θα ξαναζήσουμε.
Μπορεί η επόμενη ζωή μας να είναι σε 1 εκατομμύριο χρόνια και σε έναν γαλαξία 5 δις έτη φωτος μακρυά αλλά αυτη η χρονικη μετάβαση θα είναι ουσιαστικά μια στιγμή.
Η θεραπεια ενασ σκετοσ καφεσ κι αφου φασ κ σε πιασει πρωτεινεσ κ γινεσαι κουφετο και λεω σασ θεραπευω κ πατε στο γιατρο κ γινεστε χαλια αρα οι γιατροι σασ ειναι αχρηστοι δυο τρεισ καφεδεσ σκετουσ κ μετα αρακα φυτικα πραγματα κι οτι γινει