Γιατι αναρωτιεσαι και σκεφτεσαι και αναλυεις τοσο απλα πραγματα? αυτο θα επρεπε να σε προβληματιζει πρωτα!
Printable View
Γιατι αναρωτιεσαι και σκεφτεσαι και αναλυεις τοσο απλα πραγματα? αυτο θα επρεπε να σε προβληματιζει πρωτα!
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί με πιάνει άγχος στα καλά του καθουμένου...
Δεν ξέρω πλέον ποιους να εμπιστεύομαι.
Ενας αρνητισμός, αίσθηση καταστροφικότητας, ανικανότητας, αποτυχίας, μελαγχολίας για το πριν και το τωρα. Καθε σκεψη για την πραγματικοτητα, υπαρκτες αλλά και φανταστικες καταστασεις και προσδοκίες περνάει μεσα απ αυτα, χρωματιζεται τελικά απ αυτα. Αντίκριση της πραγματικοτητας με βάση αυτά αλλά και αίσθηση αποξένωσης απ αυτην εξαιτίας τους αφου ενεκα τους η αντικριση της φανταζει ειτε χάλια είτε βουνο.
Επιθυμία για διαψευση όλων αυτων των πλην καθε φορα που ερχομαι προσωπο με προσωπο με συναναστροφες, υποχρεωσεις κι οτιδηποτε συνιστα την πραγματικοτητα αλλά και επιθυμια επιβεβαιωσης μιας μακρινης ελπίδας οτι τα πραγματα τελικα ήταν αρκετα ευκολα. Λείπει η τόνωση, το κάτι που θα ανεβάσει και δεν αρκουν τα λίγα που προσφερει η επιβεβαιωση αυτη για να γίνει αυτό το ανεβασμα. Λες και στο μέσα μας η πηγή έχει στερέψει και ψαχνουμε την τονωση αποκλειστικα στο έξω.
Τη στασιμότητα την επιβεβαιώνουν οι αλλοι ως πλεον αντικειμενικοι παρατηρητες.
Aισθανομαι την αναγκη να αφιερωσω σε ολους οσοι πιστευουν οτι πρεπει να εχουμε καημο να αρεσουμε σε εκεινους εμεις και οι αποψεις μας, το ακολουθο:
https://fbcdn-sphotos-e-a.akamaihd.n...36299258_n.jpg
Δυστυχισμένη αισθάνομαι.
Χάλια... :(
Μελαγχολική...
ανυπόμονη.... :)
νευρικότητα... εκτός απο όλα τα αλλα στα οποια δεν εχω λύσει ακόμα ανησυχώ έντονα μην προστεθει κι αυτο. Ενδείξεις ότι παει να επανέλθει αυτο ενώ τα συμπτωματα ειχαν περιοριστεί σημαντικά.
:)Quote:
Originally Posted by ioannis2
δεν το ειχα δει αυτο!
προτεινω να το κανεις, ασχετως αιτιολογιας.
αν με ρωτουσες με τι ντυσιμο σε φανταζομαι, θα σου ελεγα οπως το περιεγραψες.
ισως το να "βγεις απο τα ρουχα σου" σου ξυπνησει διαθεσεις χρησιμες ;)
follow your heart..
Αισθάνομαι νοτ σο γκουντ.. Μισητή μου κυκλοθυμια.
Με το που έφυγε το φώς της ημέρας,αισθάνομαι περίεργα όπως και χθές..αυτα τα παράξενα και απροσδιοριστα που νοιώθω ειναι απο τα χειρότερα μου..
Μου άρεσε αυτο το με τι ντυσιμο με φαντάζεσαι :)Quote:
Originally Posted by Remedy
Το πας στο, το ντυσιμο δηλοί τι χαρακτηρας ειναι κάποιος....
Συνηθως, οι αλλαγές στο χαρακτηρα και τη συμπεριφορα μας γινονται σταδιακά κι όχι απότομα. Κατα τον ίδιο τρόπο γίνεται και η αλλαγή στο ντυσιμο. Δεν πας κατευθειαν απο το κλασικό, στο μάγκικο, στο γαμάτο. Αμα σου μπει η ιδεα, το επόμενο ρούχο θα ναι το λιγότερο κλασικό, αυτό που θυμίζει λίγο μαγκιά, το όχι και τόσο σοβαρό. Κάπως ετσι προχωραει η διαδικασία. Για το πολύ διαφορετικο, αμα ειναι να ψωνισω κατι, απλά σκέφτομαι μήπως δε θα ναι καλή επιλογή και τέτοια συναφή αλλά αποτρεπτικά. Πάντως όσες φορες ντυθικα με τετοια διαφορετικα από το συνηθες μου ακουσα χωρίς να το επιδιώξω ευνοικά σχόλια!!
Θα συμπλήρωνα στο προηγούμενο μου μηνυμα οτι κάποτε που βλέπω παρόμοιο με μενα ντυσιμο σε άλλους δεν μου κάνει και την καλή εντύπωση... Κι αυτό φανερώνει την επιθυμία αλλαγής. Σε καποιο βαθμο μπορει να συσχετιστει με τα επαγγελματικά.
Βεβαια τα ρούχα συμβαλλουν στο να ανεβει η ψυχολογια, δεν την καθορίζουν όμως. Ακόμα και με το τωρινό ντυσιμο μου σε αρκετες φασεις νιωθω να μου ανεβαζει τη ψυχολογια και να μου ξυπνάει τις "χρήσιμες διαθέσεις". Η επιθυμία, αμα μπει η ίδεα δλδ, πρέπει να γινει πράξη είτε σταδιακά είτε άμεσα....
ναι, Γιαννη.Quote:
Originally Posted by ioannis2
συμφωνω απολυτα για τις διαδικασιες της "αλλαγης", το οτι συνηθως ειναι σταδιακες κλπ κλπ.
και ειναι πολυ ευστοχο αυτο που υπογραμμισα.
δεν εχουν τπτ κακο τα ρουχα σου, μια χαρα ειναι και μαλιστα για καποιες δραστηριοτητες (πχ επαγγελματικα οπως λες) ειναι επιβεβλημενα.
η επιθυμια βαθυτερης αλλαγης σου ειναι αυτο που σε κανει να σου "ξυνιζουν" συχνα τα ρουχα σου.
θελεις να απαλλαγεις απο ενα κομματι του εαυτου σου που σε κραταει πισω και σε καποια διασταση νοιωθεις αυτο να το αντιπροσωπευουν ακομα και τα ρουχα σου.
νομιζω οτι καποια στιγμη, ολα οσα ειμαστε και τα καλα, αλλα και τα ασχημα... γινονται ενα πακετο και με την εμφανιση μας (ρουχα κλπ) και με συμπεριφορες και με ολα.
αυτο που βλεπεις στον καθρεφτη σου θυμιζει πλεον αλληλενδετα και αυτο που δεν θελεις επανω σου.
και αντιστροφα, βλεποντας απεναντι σου αυτο που δεν θελεις να εισαι, ιδιο και απαραλλαχτο, καθηλωνεσαι ακομα περισσοτερο σε αυτο.
μπορει να δειχνει κατι επιφανειακο, αλλα δεν ειναι κατα τη γνωμη μου.
εφοσον νοιωθεις τετοια διαθεση, ακολουθησε την παρορμηση σου. ισως η κατασταση που θα βρεθεις (ναι, εστω με αυτα τα διαφορετικα ρουχα) λειτουργησει σαν μικρο ταρακουνημα, δεις τον εαυτο σου σαν αυτο που θελεις να γινεις και τελικα καποιο κλικ μεσα σου, σου ανοιξει καποιο δρομο.
;)