Τι σκέφτεστε;

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

καθε τριβη, δεν ειναι απο αγαπη...
πρεπει να υπαρχει διακριση με ποιους τριβεται κανεις, αν τριβεται ολη μερα και με ολο τον κοσμο, κατι δεν παει καλα με τον θερμοστατη.
η πολλη ζεστα ειναι για τους κρυοκωλους:Ρ

---

Ε, μα ναι. Έτσι :)
Κάνουμε επιλογή. Το θέμα είναι οι σημαντικοί σε μας. Αν είναι να τσιτσιριζόμαστε (!) για τον κόσμο όλο, καλύτερα να τη βγάζουμε με κουβερτάκια φλις..
(χμμ, πλησιάζει και ο καιρός τους όπου να 'ναι)

σκεφτομαι οτι η ζωη δεν εχει εξελιχτει τοσο πολυ ακομα ετσι ωστε να μπορει να μου προσφερει ικανοποιηση.

Σκεφτομαι ποσο ευτυχισμενη ειναι η σισσυ (το γατονι μου) κ ποσο καλο μου κανει η παρουσια της σε ασχημες φασεις, αισθανομαι οτι καταλαβαινει πως αισθανομαι, οσο παγωμενη κ αν ειμαι......

Σκέφτομαι πως από την σούπα ανωμαλεύω. Στο coffee table άφησε η μαμά ένα κουτί caprice, κάθε λίγο και λιγάκι τα μυρίζω να κόψω τη λιγούρα μου!!!!!!!!!!!!!!!!!

είμαι καινούργια σε αυτό το forum.....ουσιαστικά μπήκα για να μοιραστώ μαζί σας ένα πρόβλημά μου, μα ακόμη δεν έχω μπει στη διαδικασία να το γράψω.....έψαχνα μήπως υπήρχε ανάλογο θέμα μα μη βρίσκοντας κάτι ανάλογο με το δικό μου πρόβλημα κατέληξα να διαβάζω όλες τις θεματικές ενότητες.....σκέφτομαι λοιπόν πόσα προβλήματα έχουμε όλοι μας(μικρά ή μεγάλα), πως υπάρχουν εδώ μέσα παιδιά 24ων ετών που θέλουν να πεθάνουν και αναρωτιέμαι γιατί και πόσο ρόλο παίζουν στα σημερινά προβλήματά μας οι φυλακές της παιδικές μας ηλικίας....

Quote:

---

Originally Posted by erianna

....και αναρωτιέμαι γιατί και πόσο ρόλο παίζουν στα σημερινά προβλήματά μας οι φυλακές της παιδικές μας ηλικίας....

---

Το κλειδί εμείς το κρατάμε όμως...Απλά θέλει λίγο ψάξιμο καμια φορά...:)

Σκέφτομαι να επενδύσω τα λεφτά μου σε αυγά και γιαούρτια! :) θα γίνω εκατομυριούχα και θα πάρω επιτέλους παπούτσια :)


:ΡΡ

σκεφτομαι οτι πρεπει να βρω τροπο να πεθανω αμεσα. δεν εχει νοημα ολο αυτο που ζω. τιποτα δεν εχει.

Quote:

---

Originally Posted by Σουελ

Το κλειδί εμείς το κρατάμε όμως...Απλά θέλει λίγο ψάξιμο καμια φορά...:)

---

πολύ ψάξιμο!!!!! και το κλειδί είμαστε εμείς, το μυαλό μας, τα βιώματά μας.....

Quote:

---

Originally Posted by KENO

σκεφτομαι οτι πρεπει να βρω τροπο να πεθανω αμεσα. δεν εχει νοημα ολο αυτο που ζω. τιποτα δεν εχει.

---

δεν μπορώ να φανταστώ να μην υπάρχει τίποτα, κανείς, κανένα προσωπικό σου όνειρο για μια ελπίδα φωτός....κάπου εκεί είναι μα απλά αρνείσαι να το δεις και να ελπίζεις....

δεν υπαρχουν αυτα που λες, τιποτα δεν υπαρχει. η ζωη ειναι ανουσια μεχρι τη τελευταια ανθρωπινη ελπιδα και προσπαθεια. απλα ειμαστε εγωιστες, απιστευτα μαλακες και περηφανοι να το δουμε. πρεπει να φυγω απο εδω συντομα, πρεπει να εξαφανιστω, ολα εκει με σπρωχνουνε.

Quote:

---

Originally Posted by KENO

δεν υπαρχουν αυτα που λες, τιποτα δεν υπαρχει. η ζωη ειναι ανουσια μεχρι τη τελευταια ανθρωπινη ελπιδα και προσπαθεια. απλα ειμαστε εγωιστες, απιστευτα μαλακες και περηφανοι να το δουμε. πρεπει να φυγω απο εδω συντομα, πρεπει να εξαφανιστω, ολα εκει με σπρωχνουνε.

---

ειλικρινά θλίβομαι όταν "ακούω" πως υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται έτσι.....δεν λέω πως τα πράγματα είναι ρόδινα και στρωμένα πάνω σε ροζ συννεφάκια με πεταλουδίτσες, μα.....υπάρχουν άνθρωποι που παλεύουν να ζήσουν....που μέχρι το τελευταίο λεπτό θέλουν να ρουφίξουν τα πάντα-και κάνω λογο για ανθρώπους πολύ πολύ άρρωστους- και μου σκάει κάπως αχάριστο να χαρακτηρίζουμε τη ζωή ανούσια.....

Quote:

---

Originally Posted by KENO

δεν υπαρχουν αυτα που λες, τιποτα δεν υπαρχει. η ζωη ειναι ανουσια μεχρι τη τελευταια ανθρωπινη ελπιδα και προσπαθεια. απλα ειμαστε εγωιστες, απιστευτα μαλακες και περηφανοι να το δουμε. πρεπει να φυγω απο εδω συντομα, πρεπει να εξαφανιστω, ολα εκει με σπρωχνουνε.

---

+1000 ειμαι ακριβως στο ιδιο mood, σου απαντησα κ στο αλλο θεμα, δεν εχει νοημα να υπαρχεις αμα δεν ζεις, ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΕΧΕΙΣ ΠΕΘΑΝΕΙ ΠΡΟ ΠΟΛΛΟΥ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΧΕΙΣ ΠΑΡΕΙ ΧΑΜΠΑΡΙ....... δυστυχως ετσι ειναι.....:(

Quote:

---

Originally Posted by erianna

αναρωτιέμαι γιατί και πόσο ρόλο παίζουν στα σημερινά προβλήματά μας οι φυλακές της παιδικές μας ηλικίας....

---

Καθοριστικό ρόλο παίζουν, ειδικά αν της αρνείσαι μεγαλώνοντας.. Της αρνείσαι για να προχωρήσεις, να ελευθερωθείς, να μη βαλτώσεις και κάποια στιγμή... εμφανίζονται και σε κυριεύουν. Και σε πιάνει το παράπονο, και θες πράγματα που στερήθηκες, και τα θες από συγκεκριμένα άτομα , και αυτά δεν καταλαβαίνουν και νομίζουν ότι τρελάθηκες... Τί να λέμε τώρα.. Είναι μεγάλο βήμα να βγεις από την άρνηση και να μπεις στην κατανόηση και τελικά στο μεγάλο φινάλε: τη συγχώρεση, την επούλωση των πληγών, τη λύτρωση. Θέλει υπομονή και πίστη, αυτό νομίζω.

Quote:

---

Originally Posted by KENO

καπως ετσι μονο που δεν εμενα σε χωριο αλλα απλα εκτος Αθηνων κοντα στη φυση. με το που ηρθα Αθηνα κοντα στο κεντρο συνεχισα να ειμαι φυσιολογικος, πολυ κοινωνικος, μεχρι που αρχισα να μπλεκω χειροτερα με κωλοπαιδια, ας πουμε συμμοριες και λοιπες ιστοριες. ωσπου να φτασω στο λυκειο ειχα αλλαξει χαρακτηρα και ειχα αρχισει να κλεινομαι, κατι που συνεχιζω μεχρι σημερα αφου δε γουσταρω τοσο να εχω φιλους και δεν εμπιστευομαι ευκολα τους ανθρωπους.



ισως αν δοκιμαζες να εκφραστεις πιο αυθορμητα κι εσυ, να σε συμπαθουσανε. δε ξερω, δεν εχω ιδεα τι το γαματο βρισκουν ολοι σε μενα εδω στο φορουμ. το γραφω ξεκαθαρα ομως οτι εκει εξω ειμαι πολυ αντικοινωνικος, κι οχι ο καλυτερος ανθρωπος του κοσμου, με αρκετα προβληματα κλπ.

, ο τροπος που γραφω και που εκφραζομαι ελευθερα, και νιωθουν ανετα. αυτο ομως δε μπορω να το κανω συνεχεια κι εξω και παντου, διοτι δεν ειναι ολοι οι χωροι κι ανθρωποι το ιδιο, ποσο μαλλον οταν κανω πλακα και χαβαλε. περισσοτερο ο εαυτος μου ειμαι στους κοντινους μου ανθρωπους, αυτους που περναω πολυ ωρα μαζι τους, και με ξερουν με αποτελεσμα να νιωθω ανετα.

---

Κάπως έτσι ξεκίνησα και γω φίλε με τετοιες παρέες που μου έκαναν αρκετή ζημιά, και τη ζημιά αυτή παλεύω μέχρι σήμερα να την ξεπεράσω, και μου έχει ήδη στοιχίσει στο παρελθόν σε αρκετες πλευρές της ζωής μου, νοιώθω ακόμα οίκτο γι αυτους. Αυτό που μου χει μεινει ειναι να μην ανέχομαι, κι αυτο μου χει στοιχισει γιατι με κάνει να μαι καχυποπτος, να παρεξηγιεμαι και να χω αντιπάθεις και να γίνομαι απόμακρος. Έίναι ολο αυτό το σκηνικό που μου στέρησε ωραίες φιλίες.

Μου αρεσει η συμβουλή σου, να εκφράζομια πιο αυθόρμητα, έχεις δίκιο, νοιώθω ότι μου λείπει αυτό. συμβαίνει και άμα γράφω εδώ, φαίνεται ότι το χεις διαπιστώσει και καλα κανεις και μου το λες. Βρίσκω τον εαυτό μου μαζεμένο, επιφυλακτικό, να σκέφτεται και να ξανασκέφτεται το κάθε τι που θα πει, κι αυτο μου στερεί δυστυχώς τον αυθορμητισμό που πολύ θα θελα να χα στη ζωή μου. Και γω έκανα κάποτε πολλή χαβαλέ και πλάκα, όμως αυτό που επαιρνα απ τους άλλους ήταν κοροιδία και εκμετάλλευση και πουθενά φιλία. Απ εκεί ξεκίνησα να χάνω όλο και περισσότερο τον αυθορμητισμό μου. Όμως στις καποιες φορες που κανω πράγματα αυθόρμητα μου τυχανουν ωραίες εμπειρίες που τις χαιρομαι.
Άλλο το να επιλέγεις να σαι αντικοινωνικός κι απόμακρος κι άλλο να μην θες κατι τετοιο κι όμως να σαι. Νοιώθω να είμαι στο δευτερο. Έχω κι εγω όμως λίγους ανθρώπους, όπως και συ με τους οποίους ειμαι πιο αυθόρμητος, πολύ ανοικτός και παιρνώ ωραια μαζί τους.
Πολλές φορες νοιώθω ακόμα και εδώ στο φορουμ να γίνομαι ανιαρός ή αυτα που γραφω να ναι πεζά. Ίσως θα πρεπε να ανοίξω ένα θεμα για μενα να μου πουν πως με βλέπουν.