ΧΡΩΜΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

Καλημέρα Ναταλία!
Ωωωω πόσο χαίρομαι που θα σε έχουμε On line και ενεργή όλη την εβδομάδα :D. Όμορφες οι εικόνες που μας μετέφερες από το μνημόσυνο, πρέπει να γίνανε όλα με πολύ φροντίδα και αγάπη και είμαι σίγουρη ότι η μανούλα σου θα δάκρυσε και αυτή από συγκίνηση και χαρά που την αποχαιρετήσατε με τόσο όμορφα λόγια και μία υπέροχη λειτουργία. Εύχομαι να την νιώθεις πάντα μέσα σου και γύρω σου να σε αγκαλιάζει και να σε στηρίζει σε όλα σου τα βήματα στην ζωή.
Επιτέλους Θεσσαλονίκη λοιπόν! ʼντε να ξεκουραστείς και λίγο εεεε; Ωραία η σκέψη σου για ένα ταξίδι στην Πάτρα, απορώ με τα αποθέματα ενέργειας σου! Εγώ νομίζω στην θέση σου θα ήθελα να μείνω σπίτι μου για ένα μήνα για να στρώσω μετά από τόση συναισθηματική φόρτιση και τρέξιμο. Χαίρομαι που έχεις την ενέργεια και την διάθεση να κρατάς τον εαυτό σου σε εγρήγορση και να σχεδιάζεις ακόμη και ταξίδι για να αλλάξεις παραστάσεις. Καλές δουλίτσες θα τα πούμε το βράδυ :kiss:

Quote:

---

Originally posted by giotaki
Έλλη μου τυχερή η κουμπάρα σου,τουλάχιστο γέννησε φυσιολογικά!Εγώ είχα ένα εικοσιτετράωρο με τρελούς πόνους και βρισιδια και στο τέλος έφαγα και το μαχαίρι!Είχε σφηνωσει το αρκουδακι και δεν έβγαινε με τίποτα!Στην τελική θα πεθαίναμε και οι δύο εγώ από πίεση και αυτός από οξυγόνο

---

Γιωτάκι μου πω πω τι τράβηξες και εσύ! Και τζάμπα κιόλας να πάρει... αφού είστε και οι δύο γεροί όλα καλά. Απ' ότι κατάλαβα τους πόνους της γέννας όσο δύσκολοι και όσο επώδυνοι και αν είναι εύκολα τους ξεχνάς μιας και μετά κρατάς το αγγελούδι σου στην αγκαλιά σου. Η επούλωση είναι γρήγορη , τα συναισθήματα χαράς έρχονται να σβήσουν την τόσο τραυματική εμπειρία του πόνου. Πόσο είναι τώρα το μανάρι σου; Αγοράκι είναι;

Quote:

---

Originally posted by ΤΖΙΝΑ
Καλημέρα Eli. Αυτά που τράβηξε η κουμπάρα σου να γεννήσει ακούνε οι νέες γυναίκες σήμερα γι'αυτό και βλέπεις ότι οι περισσότερες γέννες σήμερα γίνονται με καισαρική. Και κάποιοι γυναικολόγοι προτρέπουν τις γυναίκες να γεννήσουν με καισαρική γιατί είναι πιο εύκολο και γι'αυτούς. Υπάρχουν και δύσκολες περιπτώσεις γέννας αλλά εσύ δεν χρειάζεται να τα σκέφτεσαι αυτά και να φοβάσαι, όταν με το καλό μείνεις έγκυος στο Elaki θα πάνε όλα καλά και επειδή είσαι υπεύθυνος άνθρωπος θα ξέρεις ακριβώς τι πρέπει να κάνεις και θα γεννήσεις με έναν πόνο που λένε, στιγμιαίο εννοώ όχι δωδεκάωρο!:lol:

---

Τζίνα μου ο συγκεκριμένος γιατρός δεν παίζεται! Είναι κατά της καισαρικής και την κάνει μόνο σε έκτακτες περιπτώσεις όπου απειλείται η ζωή της μάνας ή του παιδιού. Διαφορετικά δε πα να πονάς εκεί στην κοσμάρα του! Και να φανταστείς ξεγεννάει σε ιδιωτικά μαιευτήρια εκτός από το Δημόσιο. Παρόλα αυτά την γραμμή του την κρατάει. Όσο για εμένα σίγουρα θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να μην τραβήξω τα ίδια αν και κάποια πράγματα δεν είναι στο χέρι μας. Εμένα ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι να μείνω έγκυος και να βάλω και άλλα κιλά, δεν ξέρω πως θα το παλέψω αυτό, νομίζω από την φρίκη μου αντί να βάζω κιλά στην εγκυμοσύνη θα χάνω! Ας μείνω με το καλό και ότι είναι θα το αντιμετωπίσω...

Χθες μην με μαλώσετε αλλά με έπιασε μία κρίση πάλι, ήμουν με τον άντρα μου στο αυτοκίνητο και του άνοιξα κουβέντα για την δουλειά του. Τι το ήθελα και εγώ η δόλια! Ξέρω ότι περνάει δύσκολα και δεν μου τα λέει για να μην με στεναχωρήσει. Αλλά ήθελα επιτέλους να τα συζητήσουμε λίγο και να μάθω και εγώ τι συμβαίνει γιατί πάντα αποφεύγουμε αυτή την κουβέντα μιας και είναι αρκετά φορτισμένη. Καταλήξαμε στο πλάι του δρόμου με εμένα να κλαίω με λυγμούς από την απελπισία μου για τα ζόρια που τραβάει και όλα αυτά για 1200?. Και του λέω δεν αξίζει τον κόπο για τόσα χρήματα να τρως τόσα σκατά και εκεί ήταν μου με εξέπληξε γιατί μου απάντησε "εννοείται ότι αξίζει, το κάνω για μας!" ε εκεί δεν άντεξα και τα έμπηξα τα κλάματα και δεν μπορούσα να συνέλθω. Ρε παιδιά κάποτε ήμουν πιο σκληρή και πιο αναίσθητη πως έχω γίνει τόσο ευάλωτη και κλαψιάρα τελευταία δεν μπορώ να το καταλάβω! Ήμουν πάντα ευαίσθητη αλλά τώρα το έχω παρακάνει, έεεεε άμα πια!!!

Πάω να κάνω ψώνια στο σούπερ για την αδερφή μου και να δω αν θα προλάβω και λίγο την λαική! Μετά περιμένω την κυρά Κατερίνα να περάσει να πιούμε καφέ ;). Φιλιά πολλά!

Quote:

---

Originally posted by Eli

Και του λέω δεν αξίζει τον κόπο για τόσα χρήματα να τρως τόσα σκατά και εκεί ήταν μου με εξέπληξε γιατί μου απάντησε "εννοείται ότι αξίζει, το κάνω για μας!"

---

Ax!Mα πού πήγαν αυτοί οι άντρες;Έλι,φρόντισε το δείγμα που'χεις γιατί μάλλον θα το χρειαστούμε να ψάξουμε κανένα ακόμα,αν είμαστε τυχερές και ξέμεινε...

Σας ευχαριστώ και πάλι όλες για τα γλυκά σας λόγια!Σας φιλώ και πάω επιτέλους να ντυθώ κι ας έχω κι άλλα τηλέφωνα να περιμένουν..Μεσημέριασε...

Ελι μου... δεν έχω λόγια.... να τον προσέχεις σαν τα μάτια σου. Δεν είναι ότι είσαι κλαψιάρα απλά είσαι πιο συνειδητοποιημένη, πιο ώριμη και όχι στον κόσμο σου πια. Αυτό είναι όλο. Πως να μην συγκινηθείς όταν ο άνθρωπος σου εκφράζει έμπρακτα και αγογγυστα την αγάπη του σε όλο της το μεγαλείο!!

Γεια σας κορίτσια!
Ξεκινώ από τη Ναταλία, λέγοντας πως χαίρομαι που όλα έγιναν όπως έπρεπε και όπως θα το ήθελε και η μαμά σου. Με αξιοπρέπεια και ποιότητα. Με συναίσθημα και θεική πνοή. Πάει κι αυτό και, όπως είπες κι εσύ, μπορείς να συνεχίσεις τη ζωή σου, όπως άλλωστε θα ήθελε και η μαμά.

Έρχομαι σε σένα Eli και σου λέω να μη φοβάσαι να γίνεις μαμά. Θα σε παρότρυνα μάλιστα να γίνεις το συντομότερο δυνατό. Μπορεί τα οικονομικά να είναι δύσκολα, το καταλαβαίνω αυτό, αλλά υπάρχουν κάποια χρόνια που, όταν περάσουν, δεν έρχονται πίσω, μαζί με τις ευκαιρίες τους. Προσωπικά, θα καθόμουν να με κόψουν κομματάκια, αν ήταν να ευλογηθώ με τη μητρότητα. Αυτό το λέω τώρα. Πριν από λίγα χρόνια χαιρόμουν τη ζωή μου στο έπακρο, έχτιζα τις φιλοδοξίες μου και φυσικά δεν υπήρχε στη ζωή μου χώρος και διάθεση για παιδιά. Ακόμη και τώρα τολμώ να πω πως με εκνευρίζουν πολύ τα κακομαθημένα παιδιά, αλλά θα ήθελα να πιστεύω ότι το δικό μου δεν θα το έκανα ποτέ έτσι. Μη ξεχνάτε ότι μεγάλωσα σε αυστηρό περιβάλλον, ότι ευγνωμονώ τους γονείς μου για τους τρόπους που με δίδαξαν και ότι ξέρω να επιβάλλω πειθαρχία, όταν είναι απαραίτητο.

Γλυκιά μου Ναταλία χαίρομαι που όλα πήγαν όπως τα ήθελες και σίγουρα τα ήθελε κ η μανούλα σου,ο Θεός να αναπαύσει την ψυχούλα της.

Γιωτάκι μου, καλοπέρασες στα μέρη μας; :flaming:

Ναταλία μου, μπράβο για την προσεγμένη τελετή, την τόσο συναισθηματική απ'όσο περιγράφεις...Στο τέλος το μόνο που μένει μέσα από τις αναμνήσεις μας είναι συναισθήματα....Να τη θυμάσαι τη μανούλα σου...

Έλλη μου χαίρομαι πολυ που έχεις έναν τέτοιο υπέροχο άντρα δίπλα σου!!!!!Να ξέρεις πως όταν αγαπάς πραγματικά μπορείς να κάνεις τα πάντα!!!!!Να τον χαίρεσαι και να είστε πάντα ευτυχισμένοι!!!!! Όσο για το γιο μου είναι μια φάτσα 3,5 ετών και ναι έχεις δίκιο όταν το αντικρίζεις ξεχνάς τα πάντα!!!!!Η δική μου ιστορία βέβαια δε συμβαίνει και συχνά γιατί η ηλίθια της ιστορίας ήμουν εγώ το παλικάρι που έλεγα όσο κι αν πονούσα πως θα γεννήσω φυσιολογικά και δεν έμπαινα στο χειρουργείο,έπρεπε να με χαστουκισει ο γιατρός και να μου πει πως πεθαίναμε και οι δύο για να συνέλθω.Μη φοβάσαι λοιπόν να δεχτείς αυτο το θείο δώρο,όλα θα παν καλά!!!!!

Αβακι ναι κακοπέρασα ,μη τα συζητάς!!!!!Απορώ πως αντέχεις ?Ειδικά αυτο με το χιόνι δεν παίζεται με τίποτα είναι σχετη κατάθλιψη !!!!!

Εγώ, μόλις γύρισα από τη δουλειά και είμαι σα να πάλευα. Σχεδόν καθημερινά έτσι αισθάνομαι. Τρέχω σπίτι μου να κρυφτώ από τους κακοήθεις, τους χασομέρηδες, τους κουτσομπόληδες. Στο τρέχω κυριολεκτώ, πραγματικά επιταχύνω το βήμα μου, να φτάσω γρήγορα στο σπίτι μου, στην ασφάλειά μου, εδώ που δεν με απειλεί κανένας. Κουράστηκα να ξοδεύω όλη μου την ενέργεια όχι στην εργασία μου, αλλά στο πώς θα παλέψω τους τρελούς που με τριγυρίζουν. Πώς θα γλιτώσω από τις αδιακρισίες. Πώς θα αποφύγω το παντρεμένο καμάκι, που μου έχει γίνει βδέλλα. Σήμερα μου χτύπησε την πόρτα και, ενώ ήξερε πως ήμουν μέσα, δεν του άνοιξα. Έχω κάνει και χειρότερα με την περίπτωση αυτή, αλλά κάνει πως δεν καταλαβαίνει. Μέχρι και στα ίσια του μίλησα και του ζήτησα πολύ ευγενικά να αραιώνουμε. Του είπα πως έχω τρία βασικά μειονεκτήματα: Είμαι ξένη, γυναίκα και ευγενική. Του ζήτησα να μην τα εκμεταλλεύεται αυτά και να μη με αναγκάσει να γίνω κάποια που δεν είμαι. Σήμερα έγινα και αυτό, εξαιρετικά αγενής. Δεν αντέχω άλλο, κορίτσια, πνίγομαι. Το πρόβλημα είναι πως πρόκειται για φαινομενικά αξιοπρεπή άνθρωπο, που τον εκτιμούν στην τοπική κοινωνία και τον έχουν ψηλά, οπότε δεν κάνει να του πω παράτα με μ@%κα στην ησυχία μου, πάρε τα κουβαδάκια σου και σ' άλλη παραλία, άντε μην ανοίξω το στόμα μου στη γυναίκα σου και δεν ξέρεις από πού να φύγεις! Είναι τρομερό το τι βιώνει μία μόνη γυναίκα στην επαρχία... Αυτό σε μία πόλη με κανονικούς ανθρώπους δε θα συνέβαινε ποτέ. Θα μου την έπεφτε ο πατρεμένος, αλλά θα καταλάβαινε την απόρριψη. Θα ακολουθούσε τους στοιχειώδεις κοινωνικούς κανόνες και δεν θα με έφερνε σε απόγνωση. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο να κάνω, γιατί τα έχω εξαντλήσει όλα. Πίστευα ότι με το που θα τον μιλούσα ανοιχτά, θα τον ξεφορτωνόμουν. Μάζεψα όλες μου τις δυνάμεις, φύσηξα, ξεφύσηξα, ξερόβηξα, κοκκίνησα, δεν έχω βλέπετε μάθει να εξηγώ τα αυτονόητα, αλλά τα κατάφερα. Μάλιστα θίχτηκε, γιατί τυχαίνει να είναι και εμφανίσιμος και αναγκάστηκε να φάει πόρτα στα μούτρα. Για λίγο, λοιπόν, κατάφερα να τον ξεφορτωθώ και ένιωσα παντοδύναμη, γιατί ξεπέρασα τον εαυτό μου. Αλλά δεν κράτησε πολύ η χαρά μου, επανήλθε δριμύτερος. Έχω τη φοβερή υποψία πως διεγείρεται σεξουαλικά με το που με ζορίζει και με φέρνει σε δύσκολη θέση. Ποιοι νομίζουν πως είναι μερικοί μερικοί; Τι άλλο πρέπει να κάνουμε για να γλιτώσουμε; Έχω αγανακτήσει πια και κινδυνεύω από κατάθλιψη, γιατί σιχαίνομαι πια την καθημερινότητά μου... Φοβάμαι να πάω στη δουλειά μου κι αυτό όχι λόγω της δουλειάς! Φοβάμαι να βγω από το σπίτι μου, λόγω των τρισάθλιων ανθρώπων που με τριγυρίζουν. Ζω πλέον για τα Σαββατοκύριακα και για τις ώρες που είμαι σπίτι μου...

Την αισθάνομαι τη μαμά.Δεν τη θυμάμαι απλά.Ίσα ίσα που τα ξέχασα όλα όσα μου έχει πει...
Αλλά τα διακρίνω τα σημάδια παρουσίας,που μου στέλνει και κυρίως υπάρχω και για εκείνη.
Αυτό που πιο πολύ από όλα αγαπώ είναι η διαφορετικότητα της,που με γαλούχησε κι εμένα.
Καθόλου τύπος!Ακόμα και αντίδραση στον τύπο!Στην ουσία βρίσκεται η σημασία.Ο τύπος
για παράδειγμα με ήθελε χθες να φοράω μαύρα και να κάθομαι στις πρώτες θέσεις από
την πλευρά των γυναικών,εκεί με τα στάρια.Εγώ φόρεσα την μπλούζα της την μπορντοκόκκινη
με το παρόμοιου χρώματος φουλάρι της και κάθισα στην παλιά της θέση από τη μεριά των αντρών
και με δάκρυα και σπασμούς ένιωθα εκεί την παρουσία της,της μιλούσα,της ευχόμουν,της ζητούσα
τις συγνώμες μου και μ'εκρυβε κι η κολώνα,οπότε ενεργούσα ανενόχλητη από παρηγορητικά χάδια
και πονόψυχα βλέμματα...Αυτό κρατώ από κείνη...Να είμαι ο ακομπλεξάριστος ελεύθερος εαυτός μου!
Βλέπω εδώ και λίγη ώρα φωτογραφίες της από ταξίδια και διάφορες στιγμές,που αποθήκευσε στο λάπτοπ
της και αγνοούσα.Με βρήκα και στο κρεβάτι της Βιοκλινικής μετεγχειρητικά της sleeve να κοιμάμαι...
Ένα σωρό φωτογραφίες με τον καφέ της,το ημερολόγιο και τα εκάστοτε βιβλία της...σ'αυτό δεν της μοιάζω
αλλά το έχω στα προσεχώς μου.Να μου ανοιχτούν παράθυρα νέων οπτικών,να ξυπνήσει ο νους μου,
να κοινωνήσω τις βαθύτερες σκέψεις άγνωστων συνανθρώπων μου μέσα από τα γραφόμενα τους.
Κι επιτέλους να καταγράψω κι εγώ τις σκέψεις μου,που προσπερνούν,όσα σημαντικά λησμονώ...
Πάλι παρασύρομαι και σας κουράζω...Ευχαριστώ όλες σας και πάλι από καρδιάς...Αλήθεια,πάω τώρα να ντυθώ!ΧΧ

Ναταλία μου, μιλάς για διαφορετικότητα και χαίρομαι που την τολμάς. Πραγματικά η κοινωνία μας θα σε ήθελε μαυροντυμένη, με ένα μαντήλι στο χέρι να σκουπίζεις διακριτικά τα δάκρυά σου, ή μάλλον όχι, καλύτερα θα ήταν να σπάραζες.. Θα ήσουν καλύτερο θήραμα.. Τώρα ίσως είσαι βορά στα στόματα τύπων που δε σε ενδιαφέρουν ούτως ή άλλως. Σα να τους ακούω, εγώ, με τις σπουδές μου στη μικρότητα, την είδες, φορούσε κόκκινα, τόσο αξιόλογη γυναίκα και τι παράξενη κόρη έβγαλε.. Γελάω με τη φαντασίωσή μου αυτή!
Η ουσία είναι άλλη και εσύ τη βιώνεις. Κανένας δεν θα αγαπήσει το Ντουλί πιο βαθιά και ουσιαστικά από σένα και την οικογένειά σου. Κανένας δεν άκουσε τις διδαχές της, δεν παραδειγματίστηκε από το ελεύθερο πνεύμα της. Ζήσε όπως σε δίδαξε, όπως πια εσύ η ίδια επιθυμείς. Κράτησε το Ντουλί δίπλα σου, πάρε την από το χέρι, χαμογελάστε και αγνοήστε όσα τσιμπούν ίσως την καρδούλα σου.

Ποτέ δεν μας κουράζεις χαρά μου! Κάθε φορά που γράφεις για την μανούλα σου για το πόσο υπέροχος άνθρωπος ήταν και για την ζεστή, όμορφη σχέση σας κάθομαι και διαβάζω τα γραπτά σου με τόση αφοσίωση. Μου αρέσουν αυτά που που γράφεις βγάζουν ένα γνήσιο συναίσθημα αγάπης και θαυμασμού και μου θυμίζουν τι είναι σημαντικό στην ζωή μας. ʼντε πήγαινε για δουλίτσες, να περπατήσεις και λίγο θα πάρεις τον αέρα σου και θα νιώσεις άλλος άνθρωπος. Και εγώ αυτό έκανα και λίγο ένιωσα καλύτερα, ζωντάνεψα!

Elaki mou, λυτρωτικό το κλάμμα, λυτρωτική και η συζήτηση με τον αγαπημένο σου, καλύτερα που δεν άφησες σκέψεις να αιωρούνται και τις ρηματοποίησες προς το Γιώργο, ακόμη κι αν προέκυψε μια άβολη στιγμή μεταξύ σας, ήταν μια αληθινή στιγμή, και μόνο αυτό μετράει...
Αβα, δεν ξέρω πως τη βγάζεις καθαρή με τόσους ηλιθίους να μολύνουν τη μέρα σου, μήπως σιγά σιγά να ψάξεις την τύχη σου σε άλλη πόλη?
Ναταλία, βρίσκω όσα έχουμε βαθιά μέσα μας από τις μαμάδες μας, είτε πρόκειται για λόγια που μας είπαν, είτε πράξεις που έκαναν για εμάς, είτε το παράπονο που έχουν για όσα δεν κάναμε, ή τα χαρακτηριστικά τους που κληρονομήσαμε, τα πιο πολύτιμα αγαθά που με προίκισε η ζωή μου... Μπορεί να μας λείπουν άλλα σημαντικά, να έχουμε ελλείψεις και εμμονές, όμως έχουμε τις μαμάδες που έχουμε και αυτό είναι απλά μ ο ν α δ ι κ ό...

Αβα μου, υπάρχει πολύς κόσμος που νιώθει όπως νιώθεις και εσύ και ας ζουν στην πόλη. Το θέμα είναι πως το βλέπεις εσύ , από ποια οπτική.Το δεδομένο είναι ότι προς στιγμήν δεν μπορείς να φύγεις από εκεί που είσαι, οκ προσπάθησε να το αποδεχθείς μέσα σου και για να μην τρελαθείς τελείως στον χρόνο σου κάνε πράγματα που σε ευχαριστούν και σε κάνουν να χαλαρώνεις. Καταλαβαίνω πως νιώθεις ακριβώς μιας και μου ομοιάζει η κατάσταση όταν ήμουν Αγγλία με "στρωμένη όλη μου την ζωή" και έφτασα στην κατάθλιψη.
Προσπάθησε να ανοιξεις ψύχραιμα μια συζήτηση με τον εαυτό σου για το μέλλον και σχεδίασε το πως θα μπορέσεις να απαλλαγείς από όλα όσα σε ενοχλουν περισσότερο.

Μόλις έκανα μία σκέψη και η αφορμή της ήταν η Μακγιώτ: Ποτέ δε χάνεται κάποιος γονέας μας. Όχι μόνο γιατί υπάρχει η ψυχή του γύρω μας. Μιλώντας σε καθαρά επιστημονική και πραγματιστική βάση, σκέφτομαι πως είμαστε το 50% του, κουβαλάμε τα γονίδιά του. Από κει και πέρα, κουβαλάμε όσα φυσικά χαρακτηριστικά του κληρονομήσαμε, το σπίτι που μεγαλώσαμε, τα διδάγματα που μας έδωσε, τον τρόπο ζωής που μας έμαθε, τις απόψεις που μας εμφύσησε... Θέλουμε δε θέλουμε είμαστε οι γονείς μας.

Συμφωνω με Αβα απόλυτα!!

Γιωτάκι μου να χαίρεσαι τον γιόκα σου!

Όσο για την μητρότητα κορίτσια μου θα την καλοδεχτώ όταν ο Θεός αποφασίσει να μου στείλει αυτό το θείο δώρο. Όσο περνάει ο καιρός τόσο πιο πολύ το νιώθω ότι το θέλω και ας ήμουν πάντα αρνητική σε ότι έχει να κάνει με την μητρότητα. Είναι όμως κάτι που θέλω να το ζήσω και να το χαρώ γιατί είμαι σίγουρη ότι στην τελική αυτό είναι από τα πιο μεγάλα δώρα της ζωής και είναι κρίμα να το χάσω από τη στιγμή που έχω κατασταλάξει στον σύντροφο μου, και όλα αυτά επειδή έχω κάποιες ανασφάλειες και φόβους. Εύχομαι μόνο να με ευλογήσει ο Θεός και βαθιά μέσα μου ξέρω ότι όλα τελικά θα πάνε καλά και θα είμαστε ευτυχισμένοι.

Όσο για τον άντρα μου πραγματικά με συγκίνησε ο άτιμος. Έχει κάνει πολλές θυσίες και αλλαγές για να μπορούμε να είμαστε μαζί και χαίρομαι που όσο περνάνε τα χρόνια ανακαλύπτω ότι στα πολύ δύσκολα στέκεται δίπλα μου βράχος. Είμαστε λίγα χρόνια μαζί αλλά μου έχει αποδείξει αρκετά για να νιώθω ότι και στο μέλλον θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Είναι περίεργα πλάσματα αυτοί οι άντρες! Από την μία μπορεί να μαλώνουμε επειδή τρώει άπειρες ώρες μπροστά από το play station και γίνεται αναβλητικός για μικρά καθημερινά πράγματα και υποχρεώσεις. Πολλές φορές επίσης τον έχω δει να λιγοψυχεί για πράγματα που δεν είναι δα και τόσο σημαντικά. Παρόλα αυτά όταν έρθουν τα πραγματικά ζόρια, τότε είναι που αλλάζει και γίνεται σταθερός, ακέραιος, δυνατός. Πως το κάνει αυτό πραγματικά δεν έχω καταλάβει! Νιώθω τυχερή που τον έχω στην ζωή μου και που παρόλο που ήμουν μικρή όταν τον γνώρισα τον ξεχώρισα και ένιωσα την καλή του ψυχή, παρόλο που τότε δεν διαφαινόταν. Η ζωή δεν μας τα έφερε εύκολα παλέψαμε με νύχια και με δόντια για να είμαστε αυτή τη στιγμή μαζί, αλλά έχει και αυτό την αξία του γιατί έτσι δεθήκαμε από νωρίς πολύ. Μην μου ανησυχείτε πάντως τον προσέχω σαν κόρη οφθαλμού και του δείχνω και την αγάπη μου και την φροντίδα μου με κάθε ευκαιρία! Η χθεσινή βραδιά πάντως έστω και με τις εντάσεις της λειτούργησε ως εκτόνωση και για τους δυο μας, σήμερα βέβαια νιώθω λίγο εξαντλημένη αλλά πιο ήρεμη. Η κουβέντα μετά με την καλή παρέα και τα ρακόμελα έκανε και την επουλωτική της δουλειά.

Ελι έγινες και Θαμώνας???? κιόλας??? καλά ε έχεις ξεσαλώσει τελείως !!! εμείς εδώ και ένα χρόνο είμαστε μεσα στο φόρουμ και ακόμη μέλη είμαστε!! τστστστστσ

Το θέμα, Κατερίνα μου, δεν είναι ποια με ενοχλούν. Έχω κάνει λίστα με το ποια δε με ενοχλούν και, ενώ είναι ελάχιστα, έχω γαντζωθεί σε αυτά, προκειμένου να επιβιώσω. Όλα τα άλλα με ενοχλούν. Πιστεύω ότι είμαι ανεπίσημα καταθλιπτική και αν δεν έγινα και επίσημα, το οφείλω στο αισιόδοξο του χαρακτήρα μου και στην ικανότητά μου να χαίρομαι με τα μικρά και τα λίγα.
Καθημερινά καταστρώνω σχέδια απόδρασης, αλλά υπάρχουν άλλες συνθήκες που με κρατούν δέσμια. Αν ήμουν στην πόλη, ίσως δεν θα με ένοιαζε τόσο να "αδειάσω" ένα σίχαμα, που μου ροκανίζει την καθημερινότητα. Το θέμα είναι ότι στα χωριά οι άνθρωποι είναι θρασείς και έχουν την τάση να βγαίνουν κι από πάνω. Δε θέλω στα καλά καθούμενα να βγω και κερατού και δαρμένη. Όταν ζούσα στην πόλη, μου συνέβη να μου ριχτεί παντρεμένος. Του εξήγησα ευγενικά την κατάσταση και απομακρύνθηκε. Πολύ λογικά σκέφτηκε ότι υπάρχουν κι αλλού γυναίκες, πολύ ομορφότερες από μένα και -κυρίως- πρόθυμες να κάνουν παιχνίδι μαζί του. Στα μικρότερα μέρη υπάρχει η νοοτροπία ότι είμαι ο άρχοντας των πάντων και δεν υπάρχει γυναίκα που θα αρνηθεί το μάγκα, ίσα ίσα, χάρη της κάνει ο μάγκας που της δίνει σημασία. Η ηθική δεν χωρά πουθενά, ούτε και η λογική.

Quote:

---

Originally posted by NADINE
Ax!Mα πού πήγαν αυτοί οι άντρες;Έλι,φρόντισε το δείγμα που'χεις γιατί μάλλον θα το χρειαστούμε να ψάξουμε κανένα ακόμα,αν είμαστε τυχερές και ξέμεινε...

---

Υπάρχουν Ναταλία μου εκεί έξω και κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Σπάνια δείγματα; Ίσως, αλλά πρέπει να δούμε πίσω από τα χούγια τους και τις κατά τα άλλα ενοχλητικές έως και χαζές συνήθειες τους για να ξεχωρίσουμε την ψυχή τους. Οι άντρες είναι από άλλο πλανήτη :lol: και δύσκολα βρίσκεις αυτόν με τον οποίο μπορείς να κάνεις χωριό!

Quote:

---

Originally posted by *Katie
Ελι έγινες και Θαμώνας???? κιόλας??? καλά ε έχεις ξεσαλώσει τελείως !!! εμείς εδώ και ένα χρόνο είμαστε μεσα στο φόρουμ και ακόμη μέλη είμαστε!! τστστστστσ

---

Ουαου! Δεν το είχα προσέξει! :lol:

Να γιατί δεν είμαι και επίσημα καταθλιπτική: Γιατί βρίσκω τρόπο, μόλις μπορέσω να ανασάνω από τα καθημερινά σοκ, και διακωμωδώ όλες τις καταστάσεις, που με φέρνουν στα όριά μου!
Τώρα σκεφτόμουν διάφορα, όπως "χέρι που δε μπορείς να το δαγκώσεις, φίλα το", "όλα είναι μία συνήθεια" και άλλα τέτοια και σκέφτηκα ότι δεν θα είχα κανένα απολύτως πρόβλημα, αν γινόμουν μία από αυτούς!
Ορίστε και το ντοκουμέντο:
http://www.youtube.com/watch?v=VffE_...eature=related

Quote:

---

Originally posted by Eli

Και του λέω δεν αξίζει τον κόπο για τόσα χρήματα να τρως τόσα σκατά και εκεί ήταν μου με εξέπληξε γιατί μου απάντησε "εννοείται ότι αξίζει, το κάνω για μας!"

---

Ε τώρα ρε βλάκα κι εγώ συγκινήθηκα....

...κι ας βλέπει transformers.. :wink2:

Αχ ʼβα μου δύσκολη η κατάσταση που βιώνεις. Σε καταλαβαίνω μιας και έχω ζήσει και εγώ σε επαρχία και πάντα με έπνιγε ασφυκτικά η ενασχόληση όλων με όλα, τα ατελείωτα κουτσομπολιά και οι κακεντρέχειες. Παρόλα αυτά, αν και έξω από τον χορό πια, θα σε συμβούλευα και εγώ να αρχίσεις να αντιμετωπίζεις λίγο διαφορετικά τα πράγματα. Όχι ως προς την εξωτερική σου συμπεριφορά η οποία είμαι σίγουρη ότι εκτός από κόσμια θα είναι και συγκρατημένη ως αρμόζει σε μία τέτοια κοινωνία αλλά μέσα σου. Τον κόσμο γύρω σου δεν μπορείς να τον αλλάξεις σίγουρα και δεν έχει και νόημα να ξοδέψεις το σάλιο σου και πολύ. Αλλά το πως αντιμετωπίζεις και βλέπεις εσύ τα πράγματα μπορείς να το αλλάξεις. Δεν λέω ότι είναι εύκολο αλλά προκειμένου να επιβιώσεις μέσα σε αυτήν την κλειστή κοινωνία πρέπει να θέσεις και τα δικά σου όρια. Μην αφήνεις βλέμματα και σχόλια να σε επηρεάζουν τόσο βαθιά σε σημείο που να μαυρίζουν την ψυχούλα σου. Μπλόκαρε τα, φιλτράρισε τα, μην ξεχνάς την αξία σου και τον αυτοσεβασμό σου! Είσαι μία ανεξάρτητη, χειραφετημένη, ελεύθερη γυναίκα και αναμενόμενο είναι να είσαι πόλος έλξης για κουτσομπολιά και χαζοχωριάτικα καμάκια. Τον τύπο δεν τον σχολιάζω απλά σιχαμένος! Μην αφήνεις την μιζέρια τους και την κακοψυχία τους να σε επηρεάζουν, προστάτεψε τον εαυτό σου, σταμάτα απλά να ασχολείσαι, πέξτο και λίγο τρελή! Καλύτερα να το παίζεις παρά να αναγκαστείς να πάρεις χάπια. Στο χωριό θέλει και λίγο θράσος για να αντέξεις, άμα είσαι μαζεμένη στο καβούκι σου θα σε βαράνε πιο πολύ. Να δεις και ο πατέρα μου τι τράβηξε με το που μετακόμισε στο χωριό της μάνας μου! Για χρόνια δεν τον δεχόντουσαν και τον κουτσομπολεύανε. Κατάφερε όμως και βρήκε ισορροπίες με τα χρόνια. Δεν λέω ότι είναι εύκολο αλλά πρέπει να προσπαθήσεις να γλυτώσεις από την κατάθλιψη!

Σας φιλώ ήρθε η αφή! :kiss::starhit::starhit::starhit:

Quote:

---

Originally posted by Eli
Υπάρχουν Ναταλία μου εκεί έξω και κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Σπάνια δείγματα; Ίσως, αλλά πρέπει να δούμε πίσω από τα χούγια τους και τις κατά τα άλλα ενοχλητικές έως και χαζές συνήθειες τους για να ξεχωρίσουμε την ψυχή τους. Οι άντρες είναι από άλλο πλανήτη :lol: και δύσκολα βρίσκεις αυτόν με τον οποίο μπορείς να κάνεις χωριό!

---

χθες το βράδυ πάλι αυτά συζήταγα με μία ασυμβίβαστη γυναικοπαρέα...!

ένα πράγμα θα σου πω Έλλη μου, αυτά τα λόγια, αυτός ο τρόπος σκέψης με έκανε να νιώσω πολύ καλύτερα για τις επιλογές μου....άρα να νιώσω πολύ καλύτερα με τον εαυτό μου και κατέληξα να νιώθω πολύ καλύτερα και με τον άνθρωπό μου....να σκεφτώ πως δεν μου φταίει αυτός και τα μικροελατώμματά του, αλλά εγώ μου φταίω που δεν έχω τινάξει ακόμα εντελώς από πάνω μου τον ιό της τελειομανείας και τελικά όλα τα αυτά τα χρόνια ζητούσα πάντα το τέλειο...γι'αυτό και τίποτα δε με ικανοποιούσε...και σίγουρα αν συνεχίσω έτσι, θα καταλήξω δυστυχισμένη

προσπάθησα χθες να το εξηγήσω στην ασυμβίβαστη γυναικοπαρέα αλλά τζίφος!

Τώρα σκέφτομαι ότι, αν δεν υπήρχατε εσείς, θα είχα λανσάρει νέα μόδα: Το λευκό μοντελάκι, με τα μανικάκια που δένουν πίσω.. Να είστε καλά, η παρέα σας με κάνει και ξεφεύγω.. Σας ευχαριστώ από καρδιάς!

Quote:

---

Originally posted by Ava
Τώρα σκέφτομαι ότι, αν δεν υπήρχατε εσείς, θα είχα λανσάρει νέα μόδα: Το λευκό μοντελάκι, με τα μανικάκια που δένουν πίσω.. Να είστε καλά, η παρέα σας με κάνει και ξεφεύγω.. Σας ευχαριστώ από καρδιάς!

---

τα ίδια σκέφτομαι κι εγώ ava μου! περαστικά μας!

Αβακι μη στεναχωριέσαι γιατί απλά δεν αξίζει .Σε τέτοιες κοινωνίες τα στόματα δε βουλώνουν με τίποτα ακόμα και το πιο ασήμαντο γι'αυτους είναι άξιο σχολιασμου.Τώρα για τον βλάκα που σ'ενοχλεί τι να πω?Προσπάθησε να μη δίνεις σημασία όσο αυτο γίνεται ....Ξέρω είναι πολυ δύσκολη η κατάσταση αλλά η Αβα δεν αξίζει την κατάθλιψη ..

Το ξέρω Γιωτάκι μου, δεν το αξίζω αυτό, τη στιγμή που δεν έφταιξα.. Αν ήμουν άλλος τύπος, θα πήγαινα να πιάσω τη γυναίκα του και να της πω να μαζέψει τον άντρα της. Αλλά αυτή η συμπεριφορά δεν ταιριάζει στο χαρακτήρα μου. Επιπλέον, έμαθα καλά τους "χωριάτες" και ξέρω πως αυτοί οι τύποι ξέρουν να φυλάγονται. Θα με έβγαζε τρελή, μυθομανή, σεξομανή, θα με διέσυρε, τα ξέρεις τώρα, τι να σου λέω..
Ένα θα σου πω και ξέρω πως θα με κατάλάβεις: Παλιά, μου άρεσε να βλέπω την εκπομπή "Κυριακή στο χωριό". Ένιωθα λίγο νοσταλγικά, λίγο αγνά, λίγο όπως νιώθει κάθε αστός, που σέβεται τον εαυτό του και θέλει μια μικρή απόδραση στην αθάνατη ελληνική επαρχία. Τώρα πια αλλάζω κανάλι. Δε μπορώ να βλέπω τις κουτοπόνηρες φάτσες, τις θείτσες που στριμώχνονται στο μικρόφωνο να διαλαλήσουν τις σπεσιαλιτέ τους, δε μπορώ να ακούω την προφορά τους, δεν αντέχω να βλέπω καλντερίμια και πουρνάρια.
http://www.youtube.com/watch?v=ZwV6EG_nWTg

Δυστυχώς αυτή η νοοτροπία φταίει για πλείστα όσα βιώνουμε....Ο έλληνας που πάντα του φταίει ο άλλος κ ποτέ η καμπούρα του...

Αστερόσκονη, δε μου συστήνεις κανέναν από κει, να ξεμπερδεύω μια και καλή; Χαρά που θα κάνουν οι γονείς μου... Το φαντάζομαι κάπως έτσι:
http://www.youtube.com/watch?v=2TGu7aI9C2Y

Αχ ρε Αβα να ήξερες πόσο πολυ σε καταλαβαίνω. Το'χω ζήσει και είναι πολυ άδικο.Οποίος δεν το πέρασε δεν μπορεί να καταλάβει πόσο μικροψυχοι και ριχοι είναι αυτοί οι κατά τα αλλά <<γλυκιτατοι>> παππούδες.Η μονη μου συμβουλή είναι να κοιτάξεις τη ζωή σου και την Αβα αυτοί δε το έχουν για τίποτα να σου δώσουν το μυαλό στο χέρι(ξέρεις εσύ) απλά αγνοήσε τους και μη δίνεις σημασία!!!!!!!!!!!!!!!

Χαχαχαχαχχχχχαχαχ ξεκαρδίστηκα, πόσο μου αρέσει αυτή η ταινία και γενικά οι παλιές ελληνικές!!!!Να σου συστήσω ευχαρίστως αλλά πρέπει να είναι ʼγγλος ή γενικά από το Λονδίνο?Διότι είμαστε και τίγκα στο Multicultural εδώ πέρα... :crazy:

Μία βόλτα είπα να πάω κι εγώ να περπατήσω λίγο και γυρνώντας δεν προλαβαίνω να σας διαβάζω. Έβαλα να ψήσω και μία πανσέτα για να την κάνω ταράτσα πάλι χιχιχι και μέχρι να σας διαβάσω ψήθηκε κιόλας!
Eli μου είναι δύσκολα τα πράγματα αλλά προσπάθησε κάθε φορά που σε παίρνει από κάτω ή θέλεις να κλάψεις να σκέφτεσαι ότι έχεις έναν άξιο άντρα δίπλα σου και πρέπει όπως κι αυτός έτσι κι εσύ να τον στηρίζεις με το να σε βλέπει δυνατή και αισιόδοξη.
ʼβα μου γνωρίζω το πόσο δύσκολη είναι η καθημερινότητά σου εκεί που ζεις αλλά η γνώμη μου είναι να μην επιτρέψεις σε κανέναν και για κανένα λόγο να σε οδηγήσει στην κατάθλιψη. Θέλει αγώνα αλλά μπορείς να τα καταφέρεις. Σε ότι δύσκολο ζω στη ζωή μου αυτό που έχω πάντα μέσα στο μυαλό μου είναι ότι δεν θα κάνω τη χάρη σε κανέναν ούτε να με λυπάται ούτε να λέει ότι δεν μπορώ! Κάνε χώρο στο μυαλό σου μόνο για όμορφες σκέψεις και τίποτα άλλο.

Εγώ πάλι υπέπεσα σε αμαρτία....Επειδή η μανοάλα αντί να μαγειρέψει τις φακές όσο εγώ διαβάζω καταπιάστηκε με το ράψιμο, πείνασα!Αντί να φάω σκέτο το μανταρίνι, έφαγα και ένα crumpet γμτ!!!!Και σήμερα πήγε επιτέλους 89 καθαρό!!!!Και αυτοκαταστροφικά ενεργώντας πάω με χαζοcrumpets να το ανεβάσω...Και μετά - όπως είναι φυσικό- τρελαίνομαι!