Πώς αισθάνεστε τώρα;

Quote:

---

Νομίζω πως...

---

πρέπει να την αγάπησες πολύ και ακόμη να σε πονάει η απώλειά της.
δυστυχώς για τις κακές στιγμές έχω να πω πως ''θα πρέπει να το περάσεις κι αυτό''
και ευτυχώς θα πω πως ''όλα περνάνε''
δεν ξέρω τι άνθρωπος είσαι αλλά φαίνεται ότι έδωσες πολλή αγάπη.δεν ξέρω αν πήρες το ίδιο πίσω,αλλά να ξέρεις
ότι αυτός που δίνει ποτέ δεν χάνει....είναι ευτυχία το να μπορείς να δώσεις αγάπη. αυτοί που δεν μπορούν είναι δυστυχισμένοι.
αν δε δίνεις πίσω είσαι χαμένος.αν δίνεις και δεν παίρνεις πάλι κερδισμένος είσαι.τουλάχιστον μέσα σου έχεις το καλό.
μπορεί να μην έληξε αίσια η ιστορία σου αλλά και εσύ όπως κι εγώ όπως και όλοι μας που έχουμε απογοητευτεί και πονέσει από τη ζωή,
τελικά παίρνουμε κάτι καλό και ιδίως αυτό που μας αξίζει.γιατί εμείς που δεν πληγώνουμε εθελημένα σίγουρα θα πάρουμε τα καλύτερα από τη ζωή.
κι αυτοί που μας πλήγωσαν θα πάρουν το μάθημά τους.όχι από εκδίκηση αλλά επειδή έτσι είναι η ζωή.έτσι είναι η τύχη,η μοίρα,το σύμπαν,η δίκη.
ο καθένας στο τέλος θα πάρει αυτό που του αξίζει και όλοι θα δικαιωθούν.
Φιλικά,

Αισθανομαι βαθυτατα απογοητευμενη και θλιμμενη καθως δε μπορεσα να φερω εις περας κατι για το οποιο προσπαθουσα καιρο. Οχι απλα προσπαθουσα, εκανα θυσιες, κουραστηκα, κοπιασα, εφτασα πολλες φορες στα ορια μου....και τελικα....πατος...

Ειχα καιρο να κλαψω τοσο.

[QUOTE=κοπέλα93;474384]πρέπει να την αγάπησες πολύ και ακόμη να σε πονάει η απώλειά της.
δυστυχώς για τις κακές στιγμές έχω να πω πως ''θα πρέπει να το περάσεις κι αυτό''
και ευτυχώς θα πω πως ''όλα περνάνε''.......

Καλημέρα, κι εγώ αυτό λέω κάθε μέρα στον εαυτό μου πως θα το περάσω κι αυτό..όλα περνάνε.. απλά ίσως να βιάζομαι να τελειώσει όλο αυτό...σαν δρομέας που θέλει να τρέξει σε 10 λεπτά έναν μαραθώνιο...θέλω πολύ να τελειώσει, πάρα πολύ...συμφωνώ ότι τελικά ο καθένας θα πάρει τελικά αυτό που του αξίζει στη ζωή του... αλλά αυτό είναι που φοβάμαι και για μένα... έχεις αναρωτηθεί ποτέ; Μήπως και εμείς πήραμε τελικά αυτό που μας άξιζε; και πως να συνεχίσουμε τη ζωή μας, να πληγώνουμε κι εμείς; Δεν έχω τις απαντήσεις... και να σου πω, φοβάμαι πολύ για τη συνέχεια... πολλοί από μας ζούμε το ίδιο έργο κάθε φορά.. σαν να χουμε συμβιβαστεί με τον πόνο.. δεν νιώθω τον εαυτό μου θύμα..δεν είμαι.. απλά τα συναισθήματα ξεχειλίζουν και ανοίγουν κάθε φορά και τις παλιότερες πληγές μου

μου λειπουν τα χριστουγεννα ρε γμτ. γιατι δε γινονται 3 μηνες ? να κρατα ολο το χειμωνα η γιορτινη ατμοσφαιρα. πασχα και μαλακιες τωρα, τι προσφερουν αυτα τα κουραφεξαλα ? αμαν και πως κανουμε να τελειωσουν οι παραμυθιασμενοι.

Πόσο πολύ πονάω τώρα Θεέ μου.............

Quote:

---

Originally Posted by IVAN

Πόσο πολύ πονάω τώρα Θεέ μου.............

---

τι συνεβη; :(((

Κάνω 1 βήμα να ξεφύγω από αυτό που με πονάει τόσο πολύ, χωρίς θυμό, χωρίς να κατηγορώ κανέναν ούτε καν τον εαυτό μου, προσπαθώ να κάνω θετικές σκέψεις, πως θα είναι η ζωή μου σε 3 μήνες, δουλεύω πολύ, βελτίωσα τη συμπεριφορά μου απέναντι σε όλους, οικογένεια, φίλους, γνωστούς... άγνωστους... αλλά δε μπορώ να ξεφύγω, δεν μπορώ να πάψω να τη σκέφτομαι...ούτε δευτερόλεπτο... Δεν την διεκδικώ, δεν κάνω όνειρα να ξαναγυρίσει σε μένα, δεν πρέπει, ήταν λάθος έτσι κι αλλιώς η σχέση μας.. έπρεπε, πρέπει να είμαι χαρούμενος που είναι ευτυχισμένη... είμαι εγωιστής το ξέρω... αλλά πονάω.. θέλω να φύγω μακριά...γιατί; Όταν η ζωή επαναλαμβάνετε είναι (για μένα) τραγωδία; Πες μου σε παρακαλώ, τι σε κάνει να ξεχνάς αυτόν που κάποτε αγαπούσες με πάθος;

Φοβάμαι...

Όλη μέρα δεν ήμουν καλά, με τσακίζει η αγωνία κι ας μην έχω λόγο, είδα φίλους μίλησα, γέλασα... αλλά τίποτα, το σφίξιμο στο στομάχι το ίδιο, έκανα μεγάλη προσπάθεια να μην κλάψω, δεν ήθελα σήμερα, ήθελα ένα διάλειμμα, όμως τίποτα.
Με έχει τσακίσει η αϋπνία και κοιμήθηκα το μεσημέρι, αλλά την ώρα που κατάφερα να κλείσω τα μάτια μου μ΄ έπιασε πανικός γιατί σταμάτησα να σκέφτομαι.
Ένιωσα πολύ άσχημα, αυτό που βασανίζει τόσο σαδιστικά την ψυχή μου,
το μυαλό το επαναφέρει με ορμή στο σώμα.
Ένιωθα να διαπερνά ο πόνος όλο μου το κορμί σαν ηλεκτρικό ρεύμα, όταν έφτασε στην καρδιά μου με πλημμύρισε, νόμισα πως τελειώνω, τρόμαξα πάρα πολύ...πάγωσα και περίμενα το τέλος.
Τώρα συνειδητοποιώ ότι, τρόμαξα γιατί μου άρεσε...
Δεν έχω, ούτε το κουράγιο ούτε τη δύναμη να κάνω κακό στον εαυτό μου, ούτε και θέλω.. μα αν έρθει από μόνο του θα το καλωσορίσω..

διαβαζω ορισμενα πραγματα και δε ξερω τι να αισθανθω. στο Handelsblatt λεει πως μαλλον θα φτασουμε 50 χρονια τροϊκα. στο ελλαδισταν λενε οπου να ναι τελειωνουμε. απο μακρια κανει μπαμ οτι δε κυβερναει κανεις. το Ποταμι σαν πιο ανικανο θα συνεχισει το εργο και θα τα παρει ολα, ειναι πιο τρεντυ κι απολιτικ, οτι πρεπει για χιψτεραδες.

Κάποτε είτε νομίζαμε πως τα ξέρουμε όλα είτε νοιώθαμε μέσα μας ένα κενό, ητοι ουτε ερωτήσεις ούτε απαντήσεις. Κάπως έτσι αντιμετωπίζαμε τη ζωη. Στην πορεία, λόγω αυτού του μειονεκτήματος και της χάλια ψυχολγίας (το ένα συμπλήρωνε και ενίσχυε το αλλο) κάναμε πολλά λάθη, άλλες φορες την πατήσαμε, χάσαμε πολλές ευκαιρίες, κι ετσι μάθαμε. Σχεδόν γέμισε το κενό και βρέθηκαν και οι απαντησεις. Όμως οι πληγές ακόμα υπάρχουν, οι συνέπειες ακόμα ξετυλίγονται. Όσο κι αν τα έχουμε συνειδητοποιήσει όλα αυτά δεν σημαίνει πως πάψαμε να πληρώνουμε. Για πόσο ακόμα? Διαπιστώνουμε επίσης πως παρά τη γνώση η διαφορά με το τότε είναι ελάχιστη.

Αρκεί ένα περιστατικό, εκεί που πιστευεις πως άρχισες να προχωράς καλά, για να σου χαλάσει τη διάθεση για τα πάντα. Είναι οι λογαριασμοί από το προσφατο παρελθόν. Λάθη που υποσχέθηκα να μην επαναλάβω, φαίνεται όμως πως καποια ακόμα δεν εχουν κλείσει. Ενα περιστατικό, που για καποιους θα μπορουσε να θεωρηθει ασημαντο, ενώ για άλλους ότι λεει πολλα, το οποίο όμως είναι ικανό (κι αναλογα με το ατομο) να προκαλεσει αρνητικά συναισθήματα και καταστροφικές σκέψεις. Όπως μια μικρή διαρροή που από μονη της ειναι αρκετή για να μολύνει τα πάντα.

Ivan καταλαβαίνω τι νιώθεις αλλά ακόμα καθώς φαίνεται ειναι νωρίς για σένα και τα συναισθήματα ακόμη ωμά.
Πρέπει να κάνεις υπομονή. το οτι θα περάσει είναι σίγουρο όπως όλα περνάνε και το ξέρουμε πολύ καλά. είσαι ακόμη συναισθηματικά δεμένος αλλά Σκέψου οτι μια μέρα ΕΣΥ όπως και πολύς κόσμος θα ξεφυγει Απο αυτό το συναισθήμα και ξαφνικά θα έρθει κάτι άλλο για να σε συναρπάσει. κι όλα αυτά γιατί έτσι λειτουργούμε εμείς οι άνθρωποι. να ξεπερνάμε κάθε δυσκολία και να πηγαίνουμε σε νέες εμπειρίες.
Μέχρι τοτε κάνε κάτι για να μην σκέφτεσαι αυτό το θέμα.

Ναι έχεις δίκιο είναι νωρίς και πολύ νωπό ακόμα, το θέμα είναι ότι το έχω ξαναπεράσει στο παρελθόν, (άλλη, πολύ μεγάλη ιστορία) με απρόσμενα αποτελέσματα, πολύ καλά για μένα.
Αλλά τα σημάδια του τα άφησε πολύ βαθιά χαραγμένα μέσα μου, έτρεμα μήπως ξανασυμβεί, ήταν όπως και τώρα.... εφιάλτης.... που αυτές τις ώρες δυστυχώς για μένα...δε θέλω να φύγει...
Αυτή τη φορά όμως θέλω να μάθω που πηγαίνει ο έρωτας όταν ''σβήνει'' ... χάνεται όπως όταν χάνεις τα κλειδιά του σπιτιού σου και δεν τα βρίσκεις ποτέ ξανά;;
Ξέρω πως μπορεί με τις ανόητες ''αναζητήσεις μου'' μπορεί να χάσω πολύ περισσότερα, ίσως τα πάντα... μάλιστα το πιο πιθανό είναι να μην βρω τίποτα... να μην υπάρχει τίποτα για να βρω...
Αλλά κάπου μπορεί να υπάρχει και ''αντικλείδι'' ... απ΄έξω φοβάμαι να μείνω...
Τα γιατρεύει όλα ο χρόνος ή απλώς θολώνει το μυαλό και το συναίσθημα;;

Δεν υπάρχει κλειδί. οτι και να κανεις θα το ξεπερασεις. και να μην. Κανεις τίποτα παλι θα υο ξεπερασεις.
δεν πιστεύω πως ο χρόνος αυτός καθ αυτός γιατρεύει απλως έτσι είναι ο μηχανισμός μας. θα ξεχάσουμε θα ξεπεράσουμε όσο δύσκολο κι αν μας φαίνεται σε εκείνη τη φαση. όπως ξεπερασες την αλλη έτσι κι αυτή. κανείς δεν πέθανε απο ερωτα και μένα τα ίδια μου έλεγαν όταν είχα χωρίσει. μια χαρά πήγε τελικά.και βγαίνεις παντα κερδισμένος κ πιο δυνατός απο τέτοιες δύσκολες εμπειρίες. ανακαλυπτεις τον εαυτό σου βαθύτερα. όσα χρόνια κι αν περάσουν δεν μπορούμε να μας μάθουμε.εδώ δεν μαθαίνουμε τον εαυτό Μς πως θα μάθουμε κ τους άλλους ; απορω εμείς οι άνθρωποι υι παράλογες απαιτήσεις έχουμε ώρες ώρες...μην ψαχνεις. αυτή είναι η συμβουλή μου.και θα χάσεις χρονο που μετά θα τον κλαις κ δε θα βγει άκρη. όταν έχει να κανει με άλλον ανθρωπο ειδικα δε βγαίνει άκρη. Όπως λέει και το τραγουδι...
Stop looking for the answers that you'll never find..