Printable View
αυτο που δεν καταλαβαινω ειναι τι μπορει να κανει κανεις απ τη στιγμη που ειτε εχει χαμηλο μεταβολισμο ειτε τον εχει χαλασει με τις διαιτες(αν ισχυει κατι τετοιο οντως)
να φαει ετσι οπως τον πιεζουν οι δικοι του??για να 3αναπαχυνει και φτου και απ την αρχη??
Εγώ-αν και δεν τ κάνω-πιστεύω ότι μόνο ένας καλός γιατρός μπορεί να μας βοήθησει και έπειτα από εξετάσεις, γιατί ο κάθε οργανισμός είναι διαφορετικός...
Όοοοοοοοοχι,όοοοοοχι δε θα γράψω: ΕΓΩ!
Δε θα χρησιμοποιήσω πρώτο πρόσωπο να μου σφηνωθεί, παραπάνω, η βλακώδης ιδέα ότι διάγω περίοδο υποτροπής.
Γι'αυτό επαναδιατυπώνω: Ο υποφαινόμενος βρίσκεται σε διάλειμμα από το πρόγραμμα του και έχει εκτραπεί της σωστής του πορείας απλά και μόνο για να ανακτήσει δυνάμεις και να επανέλθει δριμύτερος.
Ουφ...Δεν είμαι καλά...Νομίζω πως έχω βυθιστεί μέχρι τη μέση σε βούρκο.ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ Ν'ΑΝΑΠΝΕΥΩ!
:( :( :( :(
κλεανθη θαυμαζω την παληκαρια σου
ο ευθυμοφανως αυτοκατασροφικος τροπος που επικοινωνεις με συνγκινει και νομιζω πως μου μοιαζει κιολας
αυτο το πεισμα τελικα ειναι που μας αναβαζει αλλα και μας καταστρεφει
Ασχετο........το σπαθοχορτο η βαλσαμο σε ροφημα καλμαρει λιγο τις αγχωδεις καταστασεις
Σ' ευχαριστώ για την απάντηση και τα καλά σου λόγια!Πρώτη φορά δέχομαι κάτι τέτοιο περιγράφοντας μια άσχημη μου κατάσταση.Αντιφατικό ΚΑΙ αυτό έ;Σα να λέμε πως ότι με σκοτώνει με ομορφαίνει έ; :(Quote:
Originally posted by τζενη
κλεανθη θαυμαζω την παληκαρια σου
ο ευθυμοφανως αυτοκατασροφικος τροπος που επικοινωνεις με συνγκινει και νομιζω πως μου μοιαζει κιολας
αυτο το πεισμα τελικα ειναι που μας αναβαζει αλλα και μας καταστρεφει
Ασχετο........το σπαθοχορτο η βαλσαμο σε ροφημα καλμαρει λιγο τις αγχωδεις καταστασεις
Ελπίζω ( για 1000ή φορά ) να ανακάμψω...Το ίδιο εύχομαι και για τους υπόλοιπους...
Έχω ακούσει για το βάλσαμο αλλά δε νομίζω να μπορώ να πιω ΚΑΙ αυτό.Αρκετά για σήμερα!
Είμαι ο υποφαινόμενος και προσπαθώ να βάφομαι κάααααααθε μέρα για ν' αντέχω τις λογής λογής <<ευγενείς>> επιθέσεις.Όοοοοοοοοοοοοοχ� �, όοοοοοοοοοοοοοχι δε μας φτάνει η αυτοκαταστροφική μας μανία πρέπει να ενισχύεται με κατηγορίες.Κύριοι δικαστές, κύριε εισαγγελέα, κύριοι ένορκοι δικάστε μας...κρίνετε μας...καταδικάστε μας...εκτός και αν...είμαστε ήδη καταδικασμένοι...
Στο μαρτύριο της βουλιμίας...
ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ ΒΡΕ ΚΛΕΑΝΘΗ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΠΟΛΥ ΝΑ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΑΛΛΑ
ΔΕ ΣΕ ΠΙΑΝΩ
ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΕΣ ΝΑ ΣΕ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΟΥΝ
ΑΞΙΖΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ Π ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟ ΕΣΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΟΥ
ΕΙΣΑΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΒΑΘΥΤΑΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΚΑΤΑ ΤΗ
ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΣΕ ΑΝΑΓΚΑΖΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΟΙΗΣΑΙ
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΤΩΝ ΑΝΔΡΩΝ <ΣΥΧΩΡΕΣΕ ΜΕ> ΠΑΣΧΕΙ ΑΠΟ
ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΑ ΑΤΟΜΑ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑ ΔΙΚΙΑ ΣΟΥ ΝΟΜΙΖΩ ΝΑ ΚΑΤΕΥΝΑΖΕΙΣ
ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΥΟΝΤΑΣ ΘΥΜΟ
ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΝΕΒΡΙΑΣΕΙΣ ΞΕΡΕΙΣ!!!!!!
Είμαι ο συνήθης ανύποπτος με τη συνήθη ύποπτη μου συμπεριφορά ( βουλιμική πάντα ) σε , μερικώς, παρεκκλίνουσα πορεία.
Αύριο είναι μια άλλη μέρα...αλλά όχι ανόμοια....γμτ!
μια χαρα ανομοια θα ειναι
θα αισθανομαστε γα....τα οι μισοι
και οι αλλοι μισοι τρελα γα...τα
θα νομιζουμε οτι σε καποιον αλλο τυχαν ολα
αυτα που μας τυχαν και θα απορουμε < ρε συ
πως μιζεριαζουν μερικοι ανθρωποι ετσιιι>
ΜΗΝ ΧΑΛΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ ΡΕ ΚΛΕΑΝΘΗ
ΧΩΡΙΣ ΕΛΠΙΔΑ ΤΙ ΘΑΜΑΣ ΜΕΙΝΕΙ;;;;
ΤΖΕΝΑΚΙ,Η ΕΛΠΙΔΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΤΤΗ ΟΤΑΝ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙΣ ΟΣΑ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΚΙ ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΑΙ...
ΤΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ ΟΤΑΝ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙΣ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΟ ΠΑΡΟΝ?
ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΑΥΤΑ,ΜΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΝΑ ΣΤΕΡΕΨΟΥΜΕ ΑΠΟ ΕΛΠΙΔΑ!
ειναι πολυ ομορφα αυτα που γραφεις nadinaki
Είμαι ο υποφαινόμενος και προσπαθώ να φρενάρω στον κατήφορο...Έχω πάρει μια περίεργη φόρα - δυνατή, όμως...
Δεν ξέρω που και πως θα καταλήξω, αλλά θαρρώ πως στο βάθος είναι ο τοίχος...Θα είναι ξανά ο τοίχος...Και μπορείς να βγεις αλώβητος από μια τέτοια σύγκρουση;
Γεμίσαμε τοίχους...γεμίσαμε...
Αγαπημενε μου Κλεανθη,σε νιωθω απολυτα!ειναι και οι μερες τετοιες που συμβαλουν στην πραγματοποιηση συγκρουσεων...επετρεψε μου να σου πω οτι το αν θα βγεις αλωβητος η οχι απο αυτην την συγκρουση δεν εξαρταται ουτε απο καμια ανωτερη δυναμη ουτε και απο την τυχη...εξαρταται απο την οπτικη που θα δεις εσυ τα πραγματα..δηλαδη αν δωσεις λιγο χωρο στον εαυτο σου να αναπνευσει σκεπτομενος οτι υπεκυψες σε μια αδυναμια του εαυτου σου να χειριστει τις δυσκολιες του με πιο δημιουργικο τροπο ισως τοτε παψεις να αυτοτιμωρεισαι..γιατι πιστευω ακραδαντα οτι προκειται περι αυτοτιμωριας συνειδητη η ασυνειδητη!εξαλλου ολοι οι ανθρωποι εχουν αδυναμιες,ολοι που και που επιτρεπουν στον εαυτο τους να υποκυπτουν σε αυτες,ολοι κανουν λαθη...η διαφορα μας με αυτους ειναι οτι αυτοι θεωρουν οτι εχουν το δικαιωμα να μην ειναι τελειοι ενω εμεις δεν αναγνωριζουμε αυτη την δυνατοτητα στον εαυτο μας και πεφτουμε στις ενοχες...αποτελεσμα αυτου???εσυ να συνεχιζεις να τρως πιστευοντας οτι δεν μπορεις να το ελεγξεις και εγω να μπουκωνομαι στα κλυσματα...και γιατι να φτασουμε ως εδω??Παρε μια βαθια ανασα,συγχωρεσε τον εαυτο σου γιατι στην πραγματικοτητα ειναι ενα παιδι που κλαιει και θελει τη βοηθεια σου,σκεψου τι αισθανεσαι πραγματικα αυτην την στιγμη και τι μπορει να σε οδηγει στο φαι,γραψτο σε ενα χαρτι να το βλεπεις και αντιμετωπισε το με την λογικη...γιατι και λογικη εχεις και δυναμη(δε το λεω τυχαια,σε παρακολουθω οταν γραφεις και μου χει κανει εντυπωση η αναλυτικη σου σκεψη).Αλλωστε οταν κανεις φτανει στον πατο δεν μπορει παρα να σηκωθει να μαζεψει τα κομματοα του και να δημιουργησει εναν καινουριο ανθρωπο...Εισαι τοσο αξιαγαπητος Κλεανθη μου και ειναι τοσο λογικο να εχεις αδυναμιες και εσυ και να πεφτεις μερικες φορες...μην τιμωρεις τον εαυτο σου επειδη ειναι ευαισθητος..Μπορεις να βγεις αλωβητος απο αυτο που εσυ αποκαλεις συγκρουση αν αντικαταστησεις τον τοιχο με ενα μαλακο μαξιλαρι...Ελπιζω να μην σε κουρασα...
Kassi καταρχήν σ' ευχαριστώ για την απάντηση σου!
Ειλικρινά εκτιμώ που έγραψες όλ' αυτά και που κατέθεσες κι εσύ την άποψη σου με αφορμή μια δική μου καθημερινή σκέψη.
Το να δικαιολογήσω τον εαυτό μου, λέγοντας ότι είναι απλά άλλη μία πρόσκαιρη αδυναμία, δε νομίζω ότι στέκει και πολύ, γιατί το επαναλαμβανόμενο λάθος δεν ξέρω κατά πόσον μπορεί να συγχωρεθεί.ʼλλωστε << Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού>>. ( τέσσερα χρόνια αδυναμίας δεν είναι κάπως πολλά; )
Νομίζω, ώρες - ώρες πως η ζωή μας έχει γεμίσει τόσο πολύ με αυτές τις αυτοκαταστροφικές πρακτικές - λάθη, που χρωματίζεται και αυτή σαν ένα τεράααααααστιο λάθος.Όταν περνάς μέρες σκεπτόμενος όλα αυτά που κάνεις κάθε μέρα, χάνεις στιγμές, χάνεις δύναμη, γίνεσαι κι ο ίδιος ΤΟ ΛΑΘΟΣ.Λες είμαι αδύναμος ( και όχι πρόσκαιρα ),κάνεις συγκρίσεις, σκέφτεσαι πως ήσουν, πόσο τέλειος θα μπορούσες να είσαι,αυτοενοχοποιείσαι,κα ταδικάζεσαι.
Τόσα υποθετικά σενάρια στο μυαλό σου κι όμως είναι τόοοοοοσα λίγα εκείνα που σε λυτρώνουν.
Δε θέλω να φανώ απαισιόδοξος και να πω ότι δεν υπάρχει λύση,απλά πολλές φορές αισθάνομαι ότι έχει παγιωθεί αυτή η κατάσταση μέσα μου.Η λογική μας μπροστά στα κενά μας φαντάζει λίγη και θεωρητική...Καλή η υπερανάλυση, αλλά τελικά κάπου πρέπει να γινει και αυτή πράξη...Και ναι, δεν πρέπει να εκτονώνονται οι σκέψεις μας στις βουλιμικές μας καταστάσεις.Είτε αυτές είναι διατροφικές είτε είναι συναισθηματικές...
Ζητάς κάτι;Μπορείς να το διεκδικήσεις;Γιατί να πέσεις βουλιμικά σε αυτό;Τελικά τι στερήθηκες περισσότερο και συμπεριφέρεσαι έτσι;
Λυπάμαι που η σκέψη μου δεν είναι συγκροτημένη αλλά... :)