Printable View
Οπως τα μικρά παιδιά και τα τέρατα που λέγαμε παραπάνω. Το μικρό παιδί πιστεύει ότι κάθε μέρα κάνει έναν άθλο, αφού καταφέρνει να αγνοεί το τέρας κάτω από το κρεβάτι και να συνεχίσει να ζει... Κάπως έτσι ερμηνεύουν κι αυτοί τον κόσμο. Μας δίνουν την ψυχή τους, αφού κάθε μέρα σκοτώνουν τέρατα για το χατίρι μας. Τι κι αν δεν υπάρχουν τέρατα; Ποιός είπε ότι δεν υπάρχουν;
Αγαπητοί φίλοι και φίλες, αρχικά συγχαρητήρια για το έργο σας και γενικά για τη προσπάθεια που καταβαλετε για τη συγκεκριμένη διαταραχή.
Με αφορμή τη σχέση που έχω αναπτύξει εδώ και 10 μήνες με μια κοπέλα 36 χρόνων(εγώ είμαι 31) η οποία έχει και ένα παιδάκι 8 χρόνων από το προηγούμενο γάμο της, θα ήθελα τη βοήθεια σας καθώς πράγματα και συμπεριφορές που διακρίνω με οδήγησαν σ' αυτό το Forum.
Δεν θέλω να γίνω αναλυτικός, θεωρώντας ότι θα βοηθούσε να αναπτύξω επίγραμματικα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας της και ειδικές συμπεριφορές απέναντι σ' εμένα αλλά και στο παιδί της ξεκινώντας προοδευτικά από την αρχή που την γνώρισα έως τωρα.
1. Εξυπνη, κοινωνική, διασκεδαστική τη πρώτη περίοδο που βγαίναμε.
2. Πολύ ανοιχτή σε συζητήσεις, ξεδιπλώσε τη ζωή της απέναντι μου μεσα σε λίγες μέρες με αρκετές λεπτομερειες.
3. Εθισμός σε ναρκωτικά, (κοκαΐνη κυρίως) από μικρή ηλικία έως πριν με γνωρίσει.( Ένας λόγος που έκανε και σχέση μαζί μου ήταν ότι εγώ δεν ανήκω σ αυτό το κύκλο)
4. Αρκετές σχέσεις στο παρελθόν, αρκετές σεξουαλικες εμπειρίες,( και με το ίδιο φύλο) ξέφρενη ζωή έως ότου γεννήσει.
5. Μια απόπειρα αυτοκτονιας λίγο πριν μείνει έγκυος, όταν ήταν σε σχέση με το πρώην άντρα της. Δεν ξέρω παραπάνω λεπτομέρειες, μόνο ότι εκείνη τη μέρα είχαν τσακωθεί πολύ και ότι της είπαν ότι πέρασε κατάθλιψη.
6. Αρκετά επικριτική και απότομη για λεπτομερειες όπως π.χ για τα ρούχα που φοράω, για το αμάξι που δεν είναι πάντα καθαρό, κτλ.
7. Συνεχείς ξεσπάσματα, πολύ μεγάλη οργή και νευρικότητα για λόγους που σε φυσιολογικά πλαίσια δεν είναι πολύ σημαντικοί, όπως,
Α) Όταν άργησα 15 λεπτά να πάω να τη πάρω από το σπίτι της γιατί δεν κατάλαβα καλά την ώρα.
Β) Όταν ειμασταν σε κοινή παρέα και μου πρότεινε ένας φίλος της να πάμε γήπεδο καπάκι μετα τον καφέ και εγώ δέχτηκα και έφυγα μαζί του.
Γ) Επειδη του Αγίου Βαλεντίνου πηγαίναμε τη μικρή της στην Ρυθμική και ενώ δεν είχαμε πει ότι θα βγούμε, νευρίασε επειδή φόραγα φόρμα και ότι δεν σκέφτηκα ότι έπρεπε να βγούμε και πως ντυνομαι έτσι κτλ. Παρεμπιπτόντως η μικρή είχε Ρυθμική 6-7....
Δ) Όταν πρώτοπηρε το αμάξι της (γιατί έβγαλε πρόσφατα δίπλωμα) , ένα μεσημέρι που είχαμε πάει παρέα βόλτα, ξαφνικά της έσβησε το αμάξι και επειδή χαμογέλασα και είπα δεν πειράζει αυτή το θεώρησε ειρωνεία και ξεκίνησε και με έβριζε ασταμάτητα.
Μάλιστα, σ αυτό το περιστατικό αν θυμάμαι καλά ήταν το 4ο μήνα της ζήτησα να χωρίσουμε γιατί έδειξε ότι δεν με σέβεται, αμέσως ζήτησε συγγνώμη έβαλε τα κλάματα και για το επόμενο διάστημα ήταν γατούλα.
8. Εναλλαγές ανεξήγητες σε ότι αφορά τα συναισθήματα της. Μπορεί να τσακώνεται με τη κόρη της και να συμπεριφερεται ακραία, να φωνάζει κτλ και μετά από 10 λεπτά να την αγκαλιάζει και να τη φιλάει.
9. Συνεχής αλλά έμμεσος έλεγχος για το που πάω, αν θα αργήσω κτλ.
10. Αν δεν είμαστε μαζί και δεν συναντηθούμε το βράδυ θα με καλέσει με βιντεοκληση ποτέ τηλέφωνο.
11. Ακραία εκδήλωση τρυφερότητας, δοτικοτητας και αγάπης και ξαφνικά μαζεύεται και γίνεται απότομη, αποσυνδέεται και τούμπαλιν.
12. Μου ζήτησε στους 3 μήνες να συγκατοικησουμε. (Γενικά τα οικονομικά της δεν είναι καλά, και μένει στο πατρικό της).
13. Πολύ σεξουαλικη και γοητευτική.
14. Για μια περίοδο είμαι ομορφος, ωραίος, ολοκληρωμένος κτλ. και μετά από λίγο ξεκινάει μια συμπεριφορά λες και έχει σταματήσει να με θαυμάζει, μου την λέει για τα μαλλιά μου, για τα δόντια μου, για το βάρος μου κτλ.
15. Τεράστιο ξεπασμα τώρα στις διακοπές με κοινή παρέα, επειδή έφυγα από το δωμάτιο το βράδυ επειδή ροχαλιζα και δεν εμεινα μαζί της και κοιμήθηκα κάπου στο καναπέ. Μιλάμε για κλάμα,οτι τη παρατησα, ότι εγώ εφυγα αν και εκείνη μου είπε να κάτσω κτλ.
16. Υπάρχουν χρονικά διαστήματα που τη πιάνει αν μιλάω με άλλες κοπέλες ή αν έχω βρει κοπέλα σε σημείο εμμονής. Να βλέπει στο όνειρο της γυναίκες που κάνουν κάτι μαζί μου, να με ρωτάει συνεχώς, κτλ.
17. Στην αρχή που τη γνώρισα, ακραία εκδήλωση θαυμασμού για το πρόσωπο μου, είμαι τέλειος, κανείς το καλύτερο σεξ που έχω κάνει, έχουμε χημεία, ταιριάζουμε.
18. Αρνείται να παραδεχτεί τα συναισθήματα της. Συνεχώς λέει ότι δεν ήταν ερωτευμένη όταν με γνώρισε και ότι επειδή έχει καεί στο παρελθόν, δεν χρειάζονται αγάπες και έρωτες απλά κάτι αμοιβαίο και απλό, ενώ στην ουσία αλλά μου δείχνει.
19. Βαριέται πολλές φορές και δεν έχει όρεξη λέγοντας ότι είναι στη φάση της, ότι περιμένει περίοδο και δεν φταίω εγώ.
Προσπάθησα να κάνω μια επίγραμματικη επεξήγηση προκειμένου να μπορέσω να γίνω πιο συγκεκριμένος σε συμπεριφορες και μοτίβα.
Γενικά θα τη χαρακτήριζα καλή κοπέλα, ωστόσο με πρόβληματιζουν πολύ οι συμπεριφορές αυτές και δεδομένου ότι βρίσκεται και το παιδάκι στη μέση θα ήθελα να δω πως να χειριστώ αυτή τη φάση.
Υπάρχουν χαρακτηριστικά μια οριακής προσωπικότητας;
Πως μπορώ να της μιλήσω γ αυτό;
Αναμένω τις συμβουλές σας.
@xaris_7
Σύμφωνα με την περιγραφή σου, πράγματι υπάρχουν αρκετά χαρ/κα οριακής. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι μιλάμε απαραίτητα για διαταραχή. Βλέπουμε συμπεριφορά αυτοτραυματισμού, εξαρτήσεις, χαοτική σεξουαλική και ερωτική ζωή, παρορμητικότητα, επιθετικότητα, απότομες και έντονες εναλλαγές συναισθήματος, δικαιοματικότητα, εναλλαγή από την εξιδανίκευση στην υποτίμηση, παρανοειδής ιδεασμός, ελεγκτικότητα, love bombing, too mutch too soon, άγχος εγκατάλειψης. Όλα αυτά ανήκουν στο φάσμα της διαταραχής. Όμως, εκτός από τη συμπεριφορά που βλέπουμε στους άλλους, μπορούμε να καταλάβουμε ποιον έχουμε απέναντί μας από τις δικές μας αντιδράσεις και συναισθήματα. Αν έχεις νοιώσει συναισθήματα σε μεγάλο βαθμό και συχνότητα όπως απόγνωση, θυμό, οργή, λύπη, αδικία, αν έχεις νοιώσει ότι χάνεις τη λογική σου, αν νοιώθεις ότι συνέχεια και συχνά είσαι ο απολογούμενος για βλακείες, αν το θετικό κομμάτι αυτής της σχέσης επισκιάζεται ξεκάθαρα από τα αρνητικά, τότε οι πιθανότητας να εισαι με μια BPD αυξάνονται δραματικά.
Ικανότητα κριτικής στάσης απέναντι στη συμπεριφορά της υπάρχει, ή αποδίδει μονίμως το φταίξιμο στους άλλους;
Το εάν είναι καλό να της το πεις ή όχι σηκώνει συζήτηση. Η προσωπική μου άποψη είναι να μην το κάνεις αν πρώτα δεν αποφασίσεις να βγεις από τη σχέση. Οι σύντροφοι θέλουμε να πιστεύουμε ότι αν πούμε κάτι τέτοιο θα μας αποδοθεί κάποιο μετάλλιο τιμής, ότι θα γυρίσει η pb και όλο χαρά θα μας ευχαριστήσει για την πολύτιμη πληροφορία που της δώσαμε αφού τώρα που εντοπίστηκε το πρόβλημα όλα θα διορθωθούν.... Δεν πάει ακριβώς έτσι. Σε κανέναν δεν αρέσει να ακούει τέτοια συμπεράσματα για τον εαυτό του, πόσο περισσότερο μία BPD που δεν είναι ικανή να δει στοιχειώδη ζητήματα που αφορούν τη συμπεριφορά της.
Στο ερώτημά σου για το πως μπορείς να διαχειριστείς την κατάσταση, αν πρόκειται για διαταραχή προσωπικότητας, η απάντηση που εγώ θα δώσω είναι ότι δεν μπορείς να διαχειριστείς την κατάσταση. Κανείς δεν μπορεί, δεν έχει να κάνει με εσένα. Στην περίπτωση αυτή κατά την άποψή μου, αλλά και κατά την άποψη πολλών ειδικών, η έξοδος από τη σχέση είναι μονόδρομος. Το να νομίζουμε ότι βοηθάμε μία BPD με το να μένουμε στη σχέση αποτελεί ψευδαίσθηση καθώς και η ίδια στα πλαίσια της σχέσης προσπαθεί να επιβιώσει. Μόνο αν φύγουμε θα τη βοηθήσουμε.
Επίσης Χάρη θα φτάνεις σε σημείο να αναρωτιέσαι ελπίζω στιγμιαία εάν εσυ είσαι ο παράλογος, ο τρελός κτλ η η κοπέλα. Αυτό λύνεται σχετικά εύκολα με μια αναδρομή στο δικό σου παρελθόν. Ζούσες κι άλλες φορές αυτό το μοτίβο; Ήταν προβληματικές οι σχέσεις με παρέες φίλους γονείς αδέρφια κτλ; Οι ερωτικες είχαν όλες επεισοδιακό τέλος με πολλά προβλήματα; Η bpd θα σε κάνει να αμφιβάλλεις για την ύπαρξη και την προσωπικότητα σου, στο μυαλό της/του εάν δεν είσαι το φαντασιακο τέλειο, τότε θα έχεις υποχρεωτικά ψυχολογικά προβλήματα, δεν υπάρχει ενδιάμεσο γκρι στάδιο, μισούν τον οποιοδήποτε συμβιβαστεί με το γκρι
Καλησπέρα και ευχαριστώ θερμά για τις άμεσες απαντήσεις.
Σε ότι αφορά τις ερωτήσεις σας,
1. Πολλές φορές έχουν υπάρξει από τη πλευρά μου συναισθηματα όπως περιγράφετε, ωστόσο πολλες φορές τα απεδιδα και σε δικά μου λάθη. Παρολαυτα δεν επισκιάζουν τα αρνητικά τη σχέση ακόμα, ίσως μάλλον επειδή μπορώ να κατανοώ και να διαχειριζομαι τις συμπεριφορές της αλλά και ότι εκείνη καταλαγιάζει ή υποχωρεί για αρκετά μεγάλα χρονικά διαστήματα.
2. Στο αν αποδίδει το φταιξιμο στους άλλους στο μεγαλύτερο ποσοστο η απάντηση είναι ναι, ωστόσο υπάρχουν στιγμές που αναλαμβάνει και εκείνη την ευθύνη για αρκετές καταστάσεις γενικά απλά στο μεγαλύτερο ποσοστό.
Μεταξύ μας βέβαια μια φορά μου ζήτησε συγγνώμη κι αυτό όταν τσακώθηκαμε άσχημα και της ζήτησα να χωρίσουμε.
Σε άλλες στιγμές καταλαβαίνει και εκείνη ότι είναι υπερβολική ωστόσο αποδίδει την υπερβολική συμπεριφορά της σε λάθη των άλλων.
Σε ότι αφορά εμένα, ναι θεωρώ ότι και στο οικογένειακο μου περιβάλλον υπήρχε ανοχή σε ακραίες συμπεριφορές, ότι η προηγούμενη μου σχέση ναι μεν δεν έληξε επεισοδιακά αλλά είχε ταυτόσημα χαρακτηριστικά στις συμπεριφορες, και δεν ξέρω αν βοηθάει ότι κ εγώ έχω σε μικρό βαθμό την ΙΔΨ από μικρό παιδί την οποία την ελέγχω και έχω διαχειριστεί κατάλληλα(;;)
Γενικά πάντως, μου παρουσιάζει αρκετές φορές ένα αρκετά θετικό και ώριμο κομμάτι του εαυτού της και ότι έχει αυτογνωσία και για το "κακό παρελθόν" της και γενικά για το πως διαχειρίζεται τη ζωή της πλέον, εξου και η ερώτηση μου για το αν πρέπει να αναφέρω κάτι και πως μπορώ να το διαχειριστώ.
Προς το παρών δεν νιώθω ότι είμαι τρελος ή ότι φταίω για κάτι καθώς γνώριζα και αντιλήφθηκα τα χαρακτηριστικά της από νωρίς και δημιούργησα άμυνες.
*Το άγχος εγκατάλειψης δημιουργεί μια ενστιξτωδη αντίδραση από τη πλευρά της; Κοινώς να μην είναι τόσο τρυφερή, δοτική, να είναι απότομη, να έχει κλειστεί λίγο στον εαυτό της κτλ.
Ευχαριστώ θερμά
2. Στο αν αποδίδει το φταιξιμο στους άλλους στο μεγαλύτερο ποσοστο η απάντηση είναι ναι, ωστόσο υπάρχουν στιγμές που αναλαμβάνει και εκείνη την ευθύνη για αρκετές καταστάσεις γενικά απλά στο μικρότερο ποσοστό.
ΔΙΌΡΘΩΣΑ ΤΟ ΜΙΚΡΌΤΕΡΟ ΑΠΌ ΜΕΓΑΛΎΤΕΡΟ
Επιπρόσθετα χαρακτηριστικά που μου έρχονται ένα - ένα μιας και έπιασα ρυθμό
Εύχομαι οι συνθήκες να είναι καλύτερες στη δική σου περίπτωση. Πάντως - χωρίς να θέλω να σε απογοητεύσω - μου θύμισες ότι πάνω στον πρώτο χρόνο της δικής μου σχέσης καθώς μοιραζόμουν τους προβληματισμούς μου με ένα καλό φίλο σχετικά με συμπεριφορές που έβλεπα, του είπα ακριβώς το ίδιο. Ότι προς το παρόν η ζυγαριά γέρνει προς τα θετικά.
Κι εγώ έχω, αν όχι ΙΨΔ, σίγουρα πολλά ψυχαναγκαστικά στοιχεία. Αυτό φοβάμαι πως μας κάνει να επιμένουμε εκεί που άλλοι θα είχαν φύγει τρέχοντας. Η περιγραφή σου θυμίζει όντως borderline. Συμφωνώ με τους προηγούμενους. Οσο για το αν θα της το πεις. Σε όσα άρθρα διάβασα εγώ, είναι κατηγορηματικοί ότι δεν πρέπει να το λέμε. Γιατί οι bordeline δεν μπορούν να αποδεκτούν κάτι τέτοιο για τον εαυτό τους. Οχι μόνο δεν θα τους βοηθήσουμε έτσι, αλλά θα απομακρυνθούν κατηγορώντας μας.
Κορυφαίο! Μάλλον από εδώ πηγάζει και η ανάγκη να εξιδανικευουν τους άλλους, όχι επειδή είναι όντως τέλειοι. Προβάλουν επάνω τους αυτό που έχουν ανάγκη να βλέπουν.Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
Αγαπητέ xaris_7, όλα αυτά που περιέγραψες, όπως είπε άλλος φίλος πιο πάνω, θα μπορούσαν να ανήκουν στα συμπτώματα, για τα οποία, όλοι όσοι γράφουμε εδώ, δυστυχώς χρειάστηκε να μάθουμε. Είμαι βεβαίως και εγώ ακόμη στο ψάξιμο, όπως και εσύ.Quote:
Originally Posted by xaris_7
Χειριστικές συμπεριφορές κάθε είδους είναι σε κάθε περίπτωση απορριπτέες, είτε πρόκειται για πάσχοντα από κάποια ΔΠ είτε όχι. Σε κάθε περίπτωση, θα ήθελα να σου πω τα εξής:
- Όταν κάποιος αρχίζει να ψάχνει στο ίντερνετ για πληροφορίες σχετικά με τη συμπεριφορά της κοπέλας του, διότι μάλλον έχει ενδοιασμούς (ή φόβο) να της μιλήσει ευθέως, όπως θα έπρεπε να γίνεται κανονικά
- Όταν διαβάζοντας κάτι, ή βλέποντας κάποιο βίντεο σχετικά με διαταραχές προσωπικότητες, cluster b κ.λπ., ή γράφοντας σε φόρουμ σχετικά με το θέμα, αρχίζει να έχει όλο και πιο έντονα την αίσθηση «ωπ-εδώ-είμαστε», «μα ναι! αυτό ακριβώς γίνεται και με αυτήν»
- Όταν τέτοια περίεργα δεν υπήρξαν σε παλιότερες πιο «συμβατικές σχέσεις»
... τότε, φίλε μου, μάλλον υπάρχει πρόβλημα.
Εφόσον λοιπόν υπάρχει τέτοιο πρόβλημα, τότε το ερώτημα δεν είναι πώς να της μιλήσεις γι᾽ αυτό (αφενός δεν νομίζω να ενθουσιαστεί, αφετέρου μιλάμε για προσωπικότητα... δεν αλλάζει), αλλά πώς να προστατέψεις τον εαυτό σου. Υπάρχουν δύο τρόποι: είτε γίνεσαι Βούδας και υπομένεις απαράδεκτες για τον μέσο άνθρωπο ταπεινωτικές συμπεριφορές (για πόσο;) είτε φεύγεις με την ελπίδα πως η εμπειρία δεν θα σε σημαδέψει.
Μίσος, όχι. Δυσαρέσκεια και θυμό που είχε μαζευτεί από διάφορα, ναι (σε παλιότερη, μακροχρόνια σχέση). Και τα δύο μετατράπηκαν συν τω χρόνω σε αδιαφορία και τότε χώρισα.Quote:
Originally Posted by Epsilon
Καλημέρα. Δεν έχετε επίσης την αίσθηση ότι είναι σαν ναρκωτικό αυτοί οι άνθρωποι; (το έχει πει και ο Αίολος).
Απλά ελπίζετε να είναι τα πράγματα ήπια, ζαλιστικά ευχάριστα σαν το χασίς και να μην σας βγει καμιά ηρωίνη στην πορεία...
Αλλά ενώ τα σκέφτεστε όλα αυτά, παθαίνετε και στερητικό σύνδρομο όταν δεν τους βλέπετε. Και σας είναι πολύ δύσκολο να τους βγάλετε από τη ζωή σας.
Ισχύει σε μεγάλο βαθμό. Κυρίως από ότι καταλαβαίνω λόγω του μηχανισμού της εξιδανικευσης-υποτιμησης που τους διέπει, και του μηχανισμού που μας διέπει εμάς σαν προσωπικότητες, της ενεργοποίησης της ντοπαμινης από την εξυψωση..
Ευχαριστώ θερμά και πάλι για τις πολύτιμες απαντήσεις σας.
Ο λόγος κυριως που μπήκα στη διαδικασία να απευθυνθώ εδώ στο Forum ήταν αφενός οι υποψίες μου από τον 2ο μήνα και η προσεκτική παρακολούθηση των συμπεριφορών της γενικότερα και αφετέρου ότι τις τελευταίες 2 εβδομάδες λόγω ότι έδωσα λίγο χώρο και χρόνο καθώς είχε ένα θέμα με το παιδί της, της έχει καρφωθεί η ιδέα ότι έχω άλλη κοπέλα ή ότι μιλάω με άλλη κοπέλα, και φαίνεται φανερά επηρεασμένη.. Το βλέπω ξεκάθαρα.. Εκείνη βέβαια επιμένει ότι περιμένει περίοδο.. Προμετωπιδα που βάζει συχνά αυτούς τους μήνες όταν έχει κάτι και δεν είναι καλά...
Πως μπορείς να ξεκλειδώσεις αυτά τα άτομα; Σίγουρα δεν υπάρχουν κάποιοι μηχανισμοι να κατευναζεις τις ανασφάλειες τους;
Ευχαριστω εκ των προτέρων