Εκφραστειτε ελευθερα!!!

εχω αλαξει πολυ. πολλες φορες στην ζωη μου αλαζα συνεχος τον εαυτο μου. οχι απο ανάγκη προσαρμογής αλλα κυριος στην προσπαθεια μου να ωρημασω και να ταυτιζωμαι καλύτερα καθε φορα με το κοινωνικό πλαίσιο στο οποιο βρισκωμαι. εχω περασει το μεγαλύτερο μερος της ζωης μου με ψυχολογικα. με λιγες καλες στιγμές και σχεδόν καθόλου εμπειρίες αποστην ζωη. ενω σαν ατομο ειμουν απντα αθλητικος ηθελα ναμαι κοινωνικος ενθουσιώδης και μπορουσαν να κατανοω και να αισθανωμαι τον κομσο γυρο μου. πιστευω οτι η συγκεκριμένη θεση αυτου του ατομου που κληθηκα να στελεχωσω στην ζωη μου. ηταν για ενα ατομο ανοιχτο κινητικο και σηγουρα αυτοδημιουργητο μεσα απο την ζωη οπου και απο αυτην θα μαθει και θα φτιαξει τον χαρακτήρα του. ομως παντα κατι ελειπε και ημουν ενα βημα πιο πισω απο το πως επρεπε να ειμαι. αν με ρωτουσαν αν ηθελα αλλη ζωη θαλεγα οχι. μονο αν ξαναζουσα αυτην απ την αρχη αλλα ναμαι αρκετος εγω. ειμαι ατομο που αν και γενιθηκα με μια επιπλοκη στην γενα με αποτελεσμα μια πολυ μικρη τοπικη νεκρωση νευρολογικών κύτταρων. (ναι περα απο αστειο συμβαινει και στα αληθεια αυτο). και μια οικογενεια οπου νοιαζόταν με το ναχουμε στεγη φαϊ και υπνο καλο. πολυ καλα αλλα μεχρι εκει. αλλα αρκετα στοκ κοσμο του καθε γωνεας και αρκετη τοξικότητα μεχρι πρότινος. αλλα γενικα οκ σαν ατομο παντα πιστευω μπορουσα ναμαι στον μεσο ορο των ανθρώπων και δλδ να εχω λιγα δικαιωματα κια βιωματα ανταξια με το επιπεδο που βρίσκεται ενα μεσο ατομο. εγω ζοριστικα(μην πω την αλλη λεξη). και το βλεπω και σε αλλα νεαρα ατομα αυτο. εκει που λες οτι εχουν ολες τις ικανοποιητικες συνθήκες ωστε ναχουν λιγο μια ζωη εστο λίγο αξιοπρεπες. εχουν η σοβαρα προβλήματα. η καταληγουν να δημηουργουν σοβαρα προβληματα και η ζωη τους χανεται και αυτοι μαζι. ας πουμε ηθελα και πίστευα. πως αυτα τα χρονια μεχρι και τα λιγο προϊγουμενα δλδ 20+ μεχρι 26-27 θα τα ζουσα πιο ωραια. και σιγα σιγα και με μια σχετικη ωρημοτητα. ειναι που ανοιγεσαι ακόμα περισωτερο στον κοσμο και περνεις εμπειριες. ως νεαρος ενηληκας. εγω τον περιαοτερο καιρο το περασα με καθυστερημενους ρ σεις. ναι ακουγεται κακο ξερω. ναναι καλα το φορουμ που μπορουμε να μηλαμε ειληκρινα. να πω εδω οτι ειχα και εγω τα θεματα μου. που ομως λιγο μετα τα22-23 αρχισα να ξεπερναω. και στην συνεχεια ηθελα να εχω ατομα που θα μηλαμε και θα καταλαβαινωμαστε στα ισια. η αλησθια είναι πως ειχα τετοια ατομα αλλα πολυ σπανια. οι πιο πολλοί ηταν ο καθενας με ενα κουσουρι. δλδ να γο πως και οπως το αντιληφθηκα εγω. δεν ημασταν στο ίδιο αντιληπτικο επίπεδο. και σαν να μεβαλε η ζωη σε μια κατασταση να μαθω ακομα καποια πράγματα. δλδ σαν να ήθελα εγω να ανεβω και να εξεληχθω και συναμα αν γινωταν το δικο μου να ειχα αφησει κενα πισω μου. τα οποια δεν θα πρέπε. με αυτο το σεναριο θα συμφωνήσω.

Quote:

---

Originally Posted by nikosnikos98

εχω αλαξει πολυ. πολλες φορες στην ζωη μου αλαζα συνεχος τον εαυτο μου. οχι απο ανάγκη προσαρμογής αλλα κυριος στην προσπαθεια μου να ωρημασω και να ταυτιζωμαι καλύτερα καθε φορα με το κοινωνικό πλαίσιο στο οποιο βρισκωμαι. εχω περασει το μεγαλύτερο μερος της ζωης μου με ψυχολογικα. με λιγες καλες στιγμές και σχεδόν καθόλου εμπειρίες αποστην ζωη. ενω σαν ατομο ειμουν απντα αθλητικος ηθελα ναμαι κοινωνικος ενθουσιώδης και μπορουσαν να κατανοω και να αισθανωμαι τον κομσο γυρο μου. πιστευω οτι η συγκεκριμένη θεση αυτου του ατομου που κληθηκα να στελεχωσω στην ζωη μου. ηταν για ενα ατομο ανοιχτο κινητικο και σηγουρα αυτοδημιουργητο μεσα απο την ζωη οπου και απο αυτην θα μαθει και θα φτιαξει τον χαρακτήρα του. ομως παντα κατι ελειπε και ημουν ενα βημα πιο πισω απο το πως επρεπε να ειμαι. αν με ρωτουσαν αν ηθελα αλλη ζωη θαλεγα οχι. μονο αν ξαναζουσα αυτην απ την αρχη αλλα ναμαι αρκετος εγω. ειμαι ατομο που αν και γενιθηκα με μια επιπλοκη στην γενα με αποτελεσμα μια πολυ μικρη τοπικη νεκρωση νευρολογικών κύτταρων. (ναι περα απο αστειο συμβαινει και στα αληθεια αυτο). και μια οικογενεια οπου νοιαζόταν με το ναχουμε στεγη φαϊ και υπνο καλο. πολυ καλα αλλα μεχρι εκει. αλλα αρκετα στοκ κοσμο του καθε γωνεας και αρκετη τοξικότητα μεχρι πρότινος. αλλα γενικα οκ σαν ατομο παντα πιστευω μπορουσα ναμαι στον μεσο ορο των ανθρώπων και δλδ να εχω λιγα δικαιωματα κια βιωματα ανταξια με το επιπεδο που βρίσκεται ενα μεσο ατομο. εγω ζοριστικα(μην πω την αλλη λεξη). και το βλεπω και σε αλλα νεαρα ατομα αυτο. εκει που λες οτι εχουν ολες τις ικανοποιητικες συνθήκες ωστε ναχουν λιγο μια ζωη εστο λίγο αξιοπρεπες. εχουν η σοβαρα προβλήματα. η καταληγουν να δημηουργουν σοβαρα προβληματα και η ζωη τους χανεται και αυτοι μαζι. ας πουμε ηθελα και πίστευα. πως αυτα τα χρονια μεχρι και τα λιγο προϊγουμενα δλδ 20+ μεχρι 26-27 θα τα ζουσα πιο ωραια. και σιγα σιγα και με μια σχετικη ωρημοτητα. ειναι που ανοιγεσαι ακόμα περισωτερο στον κοσμο και περνεις εμπειριες. ως νεαρος ενηληκας. εγω τον περιαοτερο καιρο το περασα με καθυστερημενους ρ σεις. ναι ακουγεται κακο ξερω. ναναι καλα το φορουμ που μπορουμε να μηλαμε ειληκρινα. να πω εδω οτι ειχα και εγω τα θεματα μου. που ομως λιγο μετα τα22-23 αρχισα να ξεπερναω. και στην συνεχεια ηθελα να εχω ατομα που θα μηλαμε και θα καταλαβαινωμαστε στα ισια. η αλησθια είναι πως ειχα τετοια ατομα αλλα πολυ σπανια. οι πιο πολλοί ηταν ο καθενας με ενα κουσουρι. δλδ να γο πως και οπως το αντιληφθηκα εγω. δεν ημασταν στο ίδιο αντιληπτικο επίπεδο. και σαν να μεβαλε η ζωη σε μια κατασταση να μαθω ακομα καποια πράγματα. δλδ σαν να ήθελα εγω να ανεβω και να εξεληχθω και συναμα αν γινωταν το δικο μου να ειχα αφησει κενα πισω μου. τα οποια δεν θα πρέπε. με αυτο το σεναριο θα συμφωνήσω.

---

Όσο ξανοιγόμαστε και διεκδικάμε τόσο αυξάνουν οι καλές εμπειρίες.
Τα ψυχολογικά, μας απομακρύνουν από τους άλλους, από τις πρωτοβουλίες, διώχνουν θετικά άτομα με τα οποία θα μπορούσαμε να περνάγαμε καλές στιγμές, κάνουμε χάλια επιλογές σε διάφορους τομείς της ζωής μας, κι έτσι οι αρνητικές εμπειρίες είναι πολλές. Στο τέλος μένει αυτό το γιατί, γιατί να χάσω χρόνια και στιγμές.
Άμα αφήνουμε τα ψυχλογικά να μας κυβερνούν συσχετιζόμαστε με άτομα με κουσούρια τα οποία μπορεί να μην μας προσφέρουν την επικοινωνία που θέλουμε και με τα κουσούρια τους να επιβαρύνουν τα δικά μας θέματα.
Δυστυχώς πολλά ψυχολογικά ξεκινάνε απ το σπίτι, έστω κι αν το σπίτι μας προσφέρει όλα τα υπόλοιπα (φαί, στέγη, λεφτά).
Καλό το ότι σε νεαρή ηλικία 22-23 άρχισες να τα ξεπερνάς. Άμα λες άλλαζα τον εαυτό μου, άρα μπορείς να προσαρμόζεσαι, δηλαδή να γίνεσαι κατά πολύ καλύτερος, πάνω κι απ αυτό που θεωρείς μέσο όρο.

nikosnikos98 ρίχνεις το φταίξιμο για την “εξέλιξή” σου στις συναναστροφές σου με ανθρώπους που χαρακτηρίζεις “καθυστερημένους”, ενώ ο ioannis2 λες πως αυτοί οι άνθρωποι μάς κρατούν πίσω με τα “κουσούρια” τους. Διαφωνώ κάθετα, ένα άτομο με ιδιαιτερότητες μπορεί να μας προσφέρει πράγματα που κανένας άλλος δεν μπορεί. Αυτό δεν σημαίνει πως όλοι οι άνθρωποι με ιδιαιτερότητες είναι καλοί ή ότι θα ταιριάξουμε με όλους, αλλά σίγουρα δεν δικαιολογείται το γενικό τσουβάλιασμα. Όπως μπορεί ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος να μας βοηθήσει να γίνουμε καλύτεροι, το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τα άτομα με ιδιαιτερότητες

ΙΩΑΝΝΗ δεν θυμαμαι αν τοχω ξανα αναφερει αλλα... με τρομαζεις με το ποσο to the point εισαι. η ισως απλα εινια καθαρα ορθολογικος ο τροπος που σκευτεσαι? και δεν μπορω να το καταλαβω εγω? δεν ξερω. παντος περιεγραψες το προβλημα μου κλαυτερα απο μενα.

μαρυλου, ναι αυτο κανω το ξερω, να πουμε ομως πως εγω παντα ετσι λειτουγουσα με ανοιγματα και κλεισιματα στην παροδο των ετων της ζωης μου. κυριος η αναγκη για ωρημοτητα και εξεληξη στην ζωη μου (αντιστοιχος και με τα χρονια) ηταν που με κανανε να δρω ετσι. παραδειγμα στα 20+ που λεω απλα το πηρα αποφαση (μετα και απο βοηθεια) να μην με νοιαζει και να ξανοιχτω και να προσπαθω και να κανω υπομονη. ομως τοτε ειχα πιο εντονη μονον τηναναγκη για συναναστροφη και κοινονικη εξερευνηση. τωρα ηρθανε οι πιο απαιτητικες αναγκες. του να θελω μια δουλεια μια σταθερη σχεση και την αποκατασταση μου. και μπαινωντας σε ενα αλο λουκι αλαξα λιγο. ανχωθηκα και περιωρισα η αλαξα και εγω πραγματα στην καθημερινωτητα και ως εναν βαθμο αναποφεκτο ηταν να αλαξουν και καποιες συναναστροφες. μεχρι στηγμης τα εχω κανει ολα αυτα που ζηταω. αλλα μεμονομενα. πλεον μενει το να τα κανω πρωτη φορα ολα μαζι. αλλοι ξερω ταχουν κανει ολα μαζι. απο τα 23 τους. οκ μαγκια τους. δεν ειμαστε ολοι ιδοι.

τωρα στους ιδιετερους ναι η προσεγκηση σου ειναι καθαρα πιο συναισθηματικη. και απο εκει φενεται το συμπερασμα που βγαζεις.

Δεν μπορείς να βρεις γαλήνη αποφεύγοντας τη ζωή.

Virginia Woolf